نوشته‌ها

ریگ جن اسرارآمیزترین منطقه کویر

شاید روزی دوست داشتید سفری هیجان انگیز داشته باشید. اما ممکن است با دیدن ریگ جن ترس و وحشت را با چشمان خود ببینید و دیگر هوس سفر هیجان انگیز را نکنید .

ریگ جن محلی در دل کویر محلی که به مثلث بر مودای ایران معروف است .ریگ جن، شگفت‌انگیز‌ترین اسرار‌آمیز‌ترین و ترسناک‌ترین منطقه ایران است، با باتلاق‌های سهمگین که مرگ را برای هر موجودی زنده‌ای به ارمغان می‌آورد. اتفاقات بی‌پاسخ و توجیه نشده بسیاری در این منطقه روی داده است و نمکزار‌های این منطقه محل قتل و دفتن موجوات زنده بسیاری بوده است.

ریگ جن، با وسعتی حدود ۳۸۰۰ کیلومتر مربع در حاشیه شمالی به کوه گوگردی ، در حاشیه شرقی به جاده دامغان .اما بهترین مسیر دستیابی به آن هم بخش شمال شرق پارک ملی کویر است، یعنی جاده سنگفرش ملک آباد که البته داخل مرز پارک بوده و زیر نظر سازمان حفاظت محیط زیست اداره می شود. بنابراین باید از این سازمان مجوز عبور بگیرید. مسیر دیگر ورود به ریگ جن هم جندق است که دقیقا در نقطه مقابل، یعنی در بخش شرقی پارک قرار دارد.

هیچ‌گونه چشمه یا چاه آبی در این منطقه وجود ندارد. در بیشتر نقشه‌ها نامی از این منطقه نبرده شده است. تنها دو کویر شناس اروپایی در گذشته در سفرنامه‌های خود به وجود چنین کویری در ایران اشاره‌ای کرده‌اند.

زیربنای ریگ جن، یک دشت فرسایش یافته است که در حال حاضر تپه‌های ماسه‌ای برخان و تپه‌های ماسه‌ای هرمی (قورد) آن را اشغال کرده است. تمام ریگ جن دارای رسوبات نمکی فراوان است که عمده رسوبات و مواد فرسایشی آن از دامنه‌های فرسایش یافته البرز شکل‌گرفته است.

فرورفتن در گل و لجن در «ریگ جن»، شاید یکی از خطرناک‌ترین اتفاقاتی باشد که ممکن است گریبان گیر مسافران ناوارد شود و آنها را به کام مرگ بکشاند. سال‌های متمادی، هیچ‌کس جرئت آنکه به «ریگ جن» سفر کند و راز این کویر اسرار‌آمیز را کشف کند، نداشت، یا اگر حتی جرئتش را هم داشت،‌ به دلیل ناآشنایی با منطقه درراه می‌ماند.

سون‌هدین در سال ۱۹۰۰ ریگ‌جن را کشف کرد و بعدازآن هم آلفونز گابریل در سال ۱۹۳۰ از نزدیکی آن گذر کرد؛ اما هیچ‌کدام نتوانستند از این بخش از کویر عبور کنند و ناچار به سمت یزد برگشتند؛ اما عبور از آن همچنان برای کویرنوردان به‌صورت یک رؤیا باقی ماند تا اینکه بالاخره در سال ۱۹۹۷ طلسم ریگ‌جن توسط علی پارسا، کویرشناس مقیم آمریکا شکسته شد. او به همراه آقای میران زاده، رئیس وقت پارک ملی کویر، با هواپیما برافراز ریگ جن رفتند تا ثابت کنند که هیچ‌چیز شگفت‌انگیزی در ریگ جن وجود ندارد. علی پارسا، اما یک سال بعد، با ماشین وارد «ریگ جن» شد و بعدازآن بسیاری از کویرنوردان از «ریگ جن» گذشتند. البته با تجهیزات کامل که نه گرفتار روح شدند و نه جن‌زده!

ریگ جن اسرارآمیزترین منطقه کویر

محدوده جغرافیایی

مرز مشخصی برای ریگ جن متصور نیست. به‌صورت اجمالی این منطقه در محدوده جغرافیایی مرکز ایران در قسمت غربی کویر مرکزی یا دشت کویر قرار گرفته است و از شمال به جاده نظامی سمنان به معلمان، ارتفاعات کوه گوگرد، شهرستان گرمسار، از غرب به پارک ملی کویر، ارتفاعات نخجیر، کوه طلحه، شیطان کوه، کوه دم و تنگ ظلمات، از شرق به محور ارتباطی جندق به معلمان و از جنوب به محور انارک به چوپانان و کوه ملاهادی (کوه بزرگی) محدود می‌شود. گسترش ریگ جن از شمال غرب به جنوب شرق است و وسعتی در حدود ۹۰ هزار کیلومترمربع دارد.

گسترش منطقه از شمال شرق به جنوب غرب است. این منطقه در شمال شرق به کوه گوگرد و منطقه معلمان، از جنوب به انارک، از شرق به ناحیه جندق و از سمت غرب به پارک ملی کویر منتهی می‌شود.

مهم‌ترین مسئله اینکه اگر تابه‌حال کویر نوردی نکرده‌اید و به‌اصطلاح حرفه‌ای نیستید، برای اولین تجربه به‌هیچ‌عنوان ریگ جن را برنگزینید که در این صورت رفتنتان با خودتان است و برگشتنتان با خدا، حتی اگر هم حرفه‌ای هستید حتماً گروهی به این منطقه سفر کنید. بهترین وسیله برای سفر به کویر، جیپ‌های سبک‌وزن است، نقشه را فراموش نکنید.

اگر از تهران عازم ریگ جن می شوید باید بدانید که فاصله تهران تا جندق حدود ۱۷۰ کیلومتر است.

اگر شما هم انگیزه پیدا کرده اید که جانتان را کف دستتان بگیرید و راهی ریگ جن شوید، بهتر است خیلی عجله نکنید. توصیه می کنیم که اگر تا به حال کویر نوردی نکرده اید و به اصطلاح حرفه ای نیستید، برای اولین تجربه به هیچ عنوان ریگ جن را انتخاب نکنید که در این صورت رفتنتان با خودتان است و برگشتنتان با خدا! حتی اگر هم حرفه ای هستید حتماً گروهی به این منطقه سفر کنید. آن هم با یک تیم کاملا حرفه ای.

بهترین وسیله برای عبور از این کویر‌، جیپ های سبك وزن است و البته فراموش نکنید که هر لحظه امکان گیر کردن و گم شدنتان در کویر ریگ جن وجود دارد. پس باید از همه امكان های نرم افزاری مثل نقشه های دقیق و GPS که قبلا تمام مسیرهای عبور از ریگ جن روی آن مشخص شده است استفاده کنید. این البته به جز اطلاع مسئولان محلی از سفر تیم کویرگردی به ریگ جن است که باید کاملا در جریان نقشه سفر تیم باشند.

سفر به ریگ جن، معمولا با بیشترین حد تجهیزات صورت می گیرد. در این سفر معمولا برای مدت حداقل ۱۵ روز غذا‌، آب، بنزین و وسایل فنی ماشین ها برداشته می شود تا در صورت بروز مشکل حفظ گروه امکان پذیر باشد.

اما ریگ جن، غیر از احتمال گم شدن و ته کشیدن منابع حیاتی، بهانه های دیگری هم برای بلعیدن مسافرانش دارد! فرو رفتن در گل و لجن و باتلاق های ریگ جن یكی از مهم ترین خطرهایی است که هر مسافری را تهدید می کند.

ریگ جن اسرارآمیزترین منطقه کویر

افسانه‌های ریگ جن

حاشیه‌نشینان و محلی‌های این منطقه، چوپان‌ها و ساربان‌ها معتقدند که اگر کسی پایش به ریگ جن برسد، بلافاصله ناپدید و توسط ارواح و موجودات ماورایی به قلب ریگ‌جن فرستاده می‌شود! یکی از کاوشگران می‌گوید که حتی شتر‌های اهالی کویر هم وقتی به این منطقه می‌رسند، می‌ایستند و به‌هیچ‌عنوان حرکت نمی‌کنند!

همچنین حرکت تپه‌های ماسه‌ای و تغییر شکل آنها را به دلیل وجود قدرت‌های شیطانی در این منطقه می‌دانستند. آنچه مشخص است قسمت عمده ریگزارهای ریگ جن به دلیل عدم وجود پوشش گیاهی دائماً تحت تأثیر نیروی باد در حال تغییر و حرکت هستند.

هدین در کتاب کویرهای ایران افسانه‌ای را از مردم آن زمان روایت می‌کند که در مرکز ریگ جن بهشت گمشده‌ای وجود دارد. در این بهشت دریاچه‌ای هست و در کنار آن جنگل‌های انبوه قرار دارند. شیاطین پشم شترها را در آنجا رها کرده‌اند و هر کس به این منطقه دست یابد ثروتمند خواهد شد. مسلماً در مرکز ریگ جن نه دریاچه‌ای هست و نه جنگلی. آنچه هست زمین‌های پف‌کرده رسی است که از شدت تبخیر و شوری توانی برای رشد گیاه در خود ندارند.

آنچه در مورد این مکان حقیقت دارد بخل آسمان و قهر زمین است که آن را تبدیل به سرزمین افسانه‌ها کرده است. آنچه در سفر به مناطقی ازاین‌دست باید مورد توجه قرار گیرد توجه به نکات فنی، ایمنی و داشتن تجربه کافی است. کویر برخلاف ظاهر آرام و صبور دارای طبیعتی خشن و پرخطر است. سفر به چنین مناطقی تمهیدات خاص خود را طلب می‌کند و بدون انجام مطالعات لازم قطعاً عواقب ناگواری را به همراه خواهد داشت.

مرتبط:

کویر ریگ جن ،مثلث برمودای ایران

در زیبایی کویر

خبری از برگ درخت و زیبایی برگ‌ریزان، آنگونه که در صحرا می‌بینیم نیست، اما شکوه دل‌انگیز غروب و صلابت شبانگاه، اینجا معنا می‌گیرد، بویژه آنکه این روزها دیگر خبری از آفتاب نیست تا با نفس سوزان خود، کام‌ها را تلخ کند.

به گزارش ایمنا، پاییز سمفونی رنگ‌هاست؛ برگ‌ریزان فرشی از جنس برگ‌های زرد و سرخ و نارنجی بر صحرا می‌کشد و چشم را از زیبایی سیراب می‌کند؛ اما زیبایی پاییز تنها در دشت و دمن و جنگل نیست. مناطقی که در تابستان از حسرت آب سرشار و گرمای آفتاب در آن جان را می‌سوزاند نیز در موسم خزان، مقصدی زیبا و فرح‌بخش برای گردشگران است.

در اینجا خبری از برگ درخت و زیبایی پاییز، آنگونه که در صحرا می‌بینیم نیست، اما شکوه دل‌انگیز غروب و صلابت شبانگاه، اینجا معنا می‌گیرد، بویژه آنکه این روزها دیگر خبری از چشم‌غُره آفتاب نیست تا با نفس سوزان خود، کام‌ها را تلخ کند.

کویر-ورزنه

بیابان ‌های ورزنه، واقع در کویر شرقی اصفهان با وسعتی در حدود ۱۷ هزار مترمربع، با تپه ماسه‌های باشکوهش، هر بیننده‌ای را میخ‌کوب می‌کند تا از این پهنه زیبایی لذت ببرد. این برهوت بی‌پایان به دو بخش کویر ورزنه و کویر خارا تقسیم می‌شود که در بخش دوم، امکانات زیادی ندارد، اما بخش نخست مقصدی مناسب برای گذران ایام تعطیل و مسافرت، بویژه در فصل پاییز است.

کویر آب ندارد، اما تقاش چیره‌دست طبیعت شن‌ها و ماسه‌ها و بوته‌های گز و خار را چنان در کنار هم چیده که تابلویی از شگفتی و زیبایی آفریده است؛ تا چشم کار می‌کند ماهورهایی است که پشت سر هم ردیف شده و گاه، پهنه‌ای در برابر دیدگان می‌نمایاند که انگار تا آن سوی دنیا ادامه دارد. وقتی در پهنه بی‌انتهای کویر، پیاده بر تپه‌ماسه‌ها و رمل‌ها قدم می‌زنید، احساس جاودانگی را در ذره ذره اعضای وجودتان حس می‌کنید.

کویر-ورزنه

وقتی به پشت سر نگاه می‌کنید، فقط جای پای خود را می‌بینید؛ اما انگار کسی را می‌نماید که قدم به قدم شما را تعقیب می‌کند. حس واقعی تنهایی در کویر معنا می‌گیرد، بویژه آنجا که بین دو تپه ماهور به پیش و پس خود می‌نگیرید و هیچ نمی‌بینید جز ریزه‌های ماسه که پشته پشته بر روی هم تلمبار شده است.

در کویر انگار خدا هم نزدیک‌تر و دست یافتنی‌تر است؛ گویی خورشید اینجا زودتر طلوع می‌کند، گوی آتشینی که در هنگام برخاستن ناگهان از میان ماسه‌ها سرک می‌کشد و ستیغ سوزانش ازل و ابد را به هم می‌دوزد و در این میان هر جنبنده‌ای را  همچون خاکستر، به باد می‌سپارد.

عصرگاهان در کویر خورشید دست در کیسه سحرآمیز خود می‌کند و ذرات طلایی رنگ نور را بر سینه تفتیده بیابان می‌افشاند؛ گویی بذری می‌نشاند تا صبحگاهان فردا حاصل آن را بدرود، اما در غروب صولت خورشید مانند گلوگه‌ای آتشین، یکه و تنها در دورترین نقطه افق در حال افول است.وقتی نور خورشید بر بوته‌های گز و طاق می‌تابد، سایه‌ای بر شن‌ها می‌افتد که بیشتر به هیبت جادوگران خوفناک داستان‌ها شبیه است.

در کویر آفتاب خیال غروب کردن ندارد و به همین خاطر غروب کویر طولانی‌تر و برای برخی دل‌گیرتر است.

کویر-ورزنه

در کویر ورزنه برخی ترجیح می‌دهند مسیر بیابان را با شتر طی کنند و با این کار، تنهایی کویر و زیبایی سفر را با مرکب راهوار واحه‌ها تقسیم کنند. گروهی دیگر که غالبا با دوستان و اعضای فامیل سفر می‌کنند، ترجیح می‌دهند از ورزش‌هایی مثل شن سواری و آفرود سواری لذت ببرند؛  اما زیباترین ساعات کویر، شبانگاهان است که لذت بردن از آن نصیب هرکسی نمی‌شود. در کویر، آسمان به زمین نزدیکتر است و در شب، گویی نردبانی کشیده‌اند از عرش تا فرش، تا دل رمیده از تنگ‌نای زندگی پرهیاهوی شهری را به سفری رؤیایی ببرد.

به هر روی کویر سخاوت‌مند، دست بخشنده خود را گشوده و هر آنچه داشته در طبق اخلاص نهاده و پیشکش می‌کند.

منبع:ایمنا

زندان انوشیروان

کویر گرم و خشک و نامهربان، اسرارآمیز هم هست. در سینه تفتیده کویر یادمان‌هایی از ایام کهن برجا مانده که حکایت از پیشینه درخشان تمدنی آن دارد.

به گزارش ایمنا، پوست خشکیده کویر و لبان تشنه‌اش حکایت از بی‌مهری آسمان و بخل زمین دارد. کویر همواره چین بر جبین دارد و با ابروانی درهم کشیده در انتظار فرصتی است تا قصه پر غصه فراغ آب را برای مسافران خسته از گرما بازگوید؛ اما در برزخ زمین خشک و آسمان بخیل این سرزمین، مردمانی زندگی می‌کنند که با سادگی و بی‌آلایشی و سختکوشی روزهای داغ را به شب‌های دوزخی آن پیوند می‌دهند.

به هر یک از شهرهای کویری که سفر کنید ردّپایی از گذشته‌های دور را می‌بینید که بر ریگزارها و شنزارهای آن بر جا مانده است؛ کاروانسراها، خانه‌های خشتی، بازارها و واحه‌ها، بخشی از جاذبه‌های کویر است که بر صفحه خاک مرده آن خودنمایی می‌کند.

جندق از روستاهای حاشیه کویر مرکزی ایران است. منطقه‌ای خشک که برای درک کویر و شناخت معماری و مردم‌ آن می‌توانید روزها و ماه‌ها در آن بمانید. نام این منطقه ادغام شده کلمه “جنب‌دق” و به معنی حاشیه کویر و زمین صاف است.

این روستا در مسیر ریگ جن قرار دارد، کویری که کمتر کسی یارای گذر از آن دارد.

در گذشته در حاشیه مسیر جاده معروف و تاریخی ابریشم قرار داشته و به عنوان بندرگاه کویر، محل استراحت کاروان‌های عبوری بوده است.

این روستا چونان صدفی مروارید گرانبهایی را در دل پنهان کرده که بسیار جذاب و دیدنی است؛ دژی استوار از عهد ساسانی که برخی اعتقاد دارند زندان انوشیروان بوده است. نام این قلعه “دژ اردبیل” یا “قلعه انوشیروان ساسانی” است و شاید تنها قلعه باستانی است که هنوز زندگی روزانه در آن جریان دارد. با قدم زدن در کوچه پس کوچه های قلعه جندق می‌توانید از خانه‌های ساده و قدیمی، مسجد، حسینیه و حمام دیدن کنید. خانه شاعر معروف کشورمان، “یغما جندقی” نیز در این قلعه قرار دارد.

مصالح قلعه خشت و گل و قسمتی از پی دیوارها با تخته‌سنگ‌های بزرگ ساخته شده است. این قلعه در زمینی به مساحت ۱.۵ هکتار و به شکل ذوزنقه‌ ساخته شده و دو برج به ارتفاع ۲۲ متر در دو طرف دروازه آن است که به سمت شرق باز می‌شود و ورودی دالانی منحنی رو به درون قلعه است. ضلع شمالی این قلعه ۱۶۲ متر، ضلع شرقی آن ۱۳۱.۵ متر، ضلع جنوبی ۱۳.۵ متر و ضلع غربی آن ۱۴۲.۵ متر است. معماری این بنا به گونه‌ای است که در زمستان گرم و در تابستان خنکای مطبوعی دارد. قطر دیوارهای حصار بیرونی حدود یک تا ۱.۵ متر و گاه تا ۲.۵ متر است.

غیر از چهار برج موجود در زاویه‌ها، سه برج در پهلوی شرقی، دو برج در پهلوی جنوبی و یک برج در وسط دیوارضلع شمالی قرار دارد. دیوارها و برج‌های ضلع غربی تخریب شده است. این اثر تاریخی در سال ۱۳۹۳ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.

کویر اردکان

اردکان نام یکی از شهرستان‌های استان یزد است. در بخش مرکزی شهرستان اردکان، شهر اردکان، از بزرگ‌ترین شهرهای استان یزد، قرار گرفته است. واژه‌ی اردکان خود به معنی شهر مقدس است. این واژه از دو کلمه‌ی “ارد” به معنی مقدس و “کان” به معنی سرزمین تشکیل شده ‌است. به این ترتیب لغت اردکان به معنی سرزمین مقدس است.

کویر چیست و چرا به کویر اردکان، نام کویر داده شده است؟

کویر اصطلاحاً به منطقه‌ای اطلاق می‌شود که به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص مثلاً ختم رودخانه‌ها در آن، و به دلیل حرارت شدید آفتاب به نمک‌زار بدل شده باشد. برخی کویرها قبلاً دریاچه یا دریاهایی بوده‌اند که در اثر تبخیر چیزی جز یک کویر خشک از آن‌ها نمانده است.

اما سوال این جاست که چرا به کویر اردکان، بیابان اردکان گفته نمی‌شود؟ اجازه دهید با توضیحی مختصر درباره‌ی تفاوت کویر و بیابان به این پرسش پاسخ دهیم.

با وجود این‌که بین مردم به صورت عامیانه رایج است که اصطلاح «کویر» و «بیابان» را به‌جای یکدیگر به‌کار ببرند، بین این دو اصطلاح تفاوتی اساسی وجود دارد. بیابان به بخشی از مناطق خشک گفته می‌شود که بارندگی سالانه آن کمتر از ۵۰ میلی‌متر است و ممکن است چند سال در آن باران نبارد و با کم‌آبی و تبخیر شدید مواجه شود و پوشش گیاهی آن بسیار ضعیف است. اما کویر، درست مانند کویر اردکان، به زمین‌های رسی پف‌کرده، با شوری و نمک بسیار شدید گفته می‌شود که گیاهان نمی‌توانند در آن رشد نمایند. در بعضی از کویرها که شوری خاک کمتر است، ممکن است گیاهانی مانند گز که دربرابر املاح نمکی مقاوم است، در آن رشد نماید؛ بنابراین کویر معمولاً زمین‌هایی با شوری بالا و بدون گیاه است که به آن «نمک‌زار» نیز گفته می‌شود.کویر اردکان

معرفی کویر اردکان

این کویر که سیاه کوه یا عقدا هم نام دارد، مهم‌ترین کویر منطقه‌ی یزد و یکی از مهم‌ترین کویرهای ایران است. شکل کویر عقدا تقریباً به مثابه‌ی یک نعل می‌باشد. این شکل را به هلال ماه و داس هم تشبیه کرده‌اند. این کویر در سمت شمال شهرستان و شهر اردکان قرار دارد. این منطقهٔ کویری در حد فاصل میان دو تک قله‌ی سیاه ‌کوه در شمال و هریشت در جنوب واقع است. هر دوی این قلل ارتفاعی در حدود ۲ کیلومتر دارند؛ البته سیاه کوه کمی بلندتر است. اگر در ابعاد گسترده‌تری نگاه کنیم، کویر سیاه کوه از جنوب به کوه نمک و گریگون، از غرب به بیابان‌های نایین و نوگنبد و از شمال به ارتفاعات انارک محدود است. میانگین ارتفاع این کویر از سطح آب‌های آزاد حدود ۷۳۰ متر است.

مشخصه‌های زمین‌شناختی

این کویر درون یک فرورفتگی نامنظم در کنار کویر‌های اردستان و زردین واقع شده است. نواحی اطراف و مرزهای کویر را محدوده‌هایی پوشیده از سنگ‌های آذرین و آهکی تشکیل داده است. مخروط افکنه‌هایی که به نسبت دارای وسعت زیادی هستند نیز در این کویر شکل گرفته‌اند.کویر اردکان

در نواحی جنوبی کویر اردکان، در فاصله‌ی میان زمین‌های پف کرده و نمک‌زار، یک محدوده‌ی باتلاقی شکل وجود دارد. صفحات رسی در کویر سیاه کوه ناهموار بوده و حالت بادکرده دارند که نشان‌دهنده‌ی شوری زیاد و بالا بودن سطح آب زیر‌زمینی در این کویر است. حفره‌هایی در سطح این کویر و به خصوص در راستای نواحی غربی آن به وجود امده است که علت شکل‌گیری‌شان افت سطح زمین بوده است که در نواحی کویری گاهی شاهد آن هستیم. بعضی از این فرورفتگی‌ها بیضوی بوده و طول آن‌ها تا یک متر می‌رسد که مناظر زیبایی را به وجود آورده است.

جریان‌های سیلابی

سیلاب در کویر؟ بله. کویر حتماً به معنی منطقه ی کاملاً فاقد آب نیست. سیلاب‌های زیادی در اثر طغیان رودها روی زمین بدون پستی بلندی رخ می‌دهند. دو قله‌ای که در نزدیکی کویر اردکان هستند، جریان‌های آبی را به سمت آن جاری می‌کنند که باعث وقوع سیلاب می‌شود. کویر اردکان نیز محلی مناسب جهت جذب جریان‌های آبی و سیلابی‌ای است که از دامنه‌ی این دو کوه سرازیر می‌شود. جریان‌های سیلابی از سمت جنوب‌ شرقی به این کویر وارد می‌شوند.

شرایط آب‌وهوایی

در کویر سیاه کوه، عمدتاً هر چند وقت یک‌بار بادهایی شدید می‌وزد. مانند بسیاری کویرهای دیگر، نوسان دما در تابستان و زمستان و نیز در شب و روز در این کویر بسیار زیاد استکمترین دمای ثبت شده در این‌جا حدود ۲۰ درجه کمتر از صفر بوده است. این درحالی است که بیشینه‌ی دما ۴۶ درجه بالای صفر است. ممکن است اختلاف دمای روز و شب در این کویر به ۳۰ درجه یا بیشتر برسد. (تصور کنید در روز دما ۳۵ درجه و در همان شب حتی کمتر از حد انجماد آب باشد!) سردترین ماه‌های این کویر دی و بهمن و گرم‌ترین ماه‌های آن تیر و مرداد است. قسمت‌های شمالی این کویر حتی در مرداد، یعنی گرم‌ترین ماه سال نیز، مرطوب است. در صورتی‌ که بخش جنوبی در اواخر ماه خرداد خشک شده ولی در اوایل ماه شهریور مجدداً مرطوب می‌شود.

وضعیت پوشش گیاهی منطقه

در داخل کویر عقدا هیچ‌گونه پوشش گیاهی قابل مشاهده نیست. همان طور که از یک کویر ایده‌آل انتظار می‌رود. با این حال در حاشیه‌ی کویر گیاهان هالوفیت و شورپسند همچون اشنان و گز قابل مشاهده است. در خارج از منطقه‌ی کویری و در زمین‌هایی که شوری خاک کمی کاهش می‌یابد، می‌توان پوشش گیاهی شامل تاغ، گون، اسفناج وحشی، تره تیزک، کاکوتی، فرفیون، گل گندم، شقایق کوهی، انغوزه، زنبق صحرایی، ملیکا، خارشتر را مشاهده کرد.کویر اردکان

جانوران ساکن منطقه

ضعف پوشش گیاهی و عدم دسترسی به چشمه‌های آب شیرین در منطقه، باعث می‌شود تصور کنیم حیات وحش خاصی در این جا نداریم. با این وجود در حاشیه‌ی منطقه که گیاهانی روییده‌اند، حیواناتی مثل گرگ، شغال، روباه معمولی، کفتار، کبک، تیهو، بلدرچین، عقاب دشتی، کبوتر چاهی، یاکریم، شاه بوف، سبزه قبا هندی، دم جنبانک ابلق و گنجشک معمولی یافت می‌شوند. علاوه بر این انواعی گوناگون از رده‌ی خزندگان نیز در این منطقه وجود دارند که شامل راسته‌ی لاک پشت‌ها و نیز خانواده‌ی آگاما‌ها، سمندر‌ها و اسکینک‌ها است.کویر اردکانکویر اردکان

چگونه به منطقه‌ی کویر اردکان یزد دسترسی بیابیم؟

به شهر اردکان بروید، از طریق جاده‌ی اردکان به احمدآباد و سپس جاده‌ای خاکی از احمدآباد که از کنار خط آهن می‌گذرد، عبور کنید. انتهای این مسیر کویر اردکان است.
اگر دسترسی به انارک برای شما اسان‌تر است به آن‌ جا بروید. از کنار راه آهن انارک در جاده خاکی تا کویر برانید.
این مسیر که مسیر قدیمی و اصلی ورود به این کویر است، مسیری خاکی از انارک به اسماعیلان (روستایی در ۹ کیلومتری جنوب انارک) و سپس سیاه کوه است.

منبع:تاریخ ما

عقرب گزیدگی در کویر و نحوه مقابله با آن

عقرب، بیشتر در مناطق خشک و کویری زندگی میکند. برای درمان عقرب گزیدگی، مشخص کردن نوع و گونه آن بسیار حائز اهمیت است، که در ادامه ی مطلب به اختصار انواع آن و مقابله و درمان عقرب گزیدگی میپردازیم.

انواع عقرب

حدود ۲۰۰ گونه عقرب در دنیا وجود دارد که حدود۰/۱ آن زهری سمی و خطرناک و کشنده دارند. خطرناک ترین عقرب در دنیا عقرب قرمز هندی نام دارد، که اگر در معرض نیش آن قرار بگیرید شما را حتما به کام مرگ میکشاند.

عقرب ایرانوس و خوزستانوس از گونه های ایرانی هستند که زیاد خطرناک نیستند.

عقرب های خطرناکی که در ایران هستند شامل:

*-عقرب سکورپیوس لپتوروس (عقرب زرد)که بیشتردر جنوب کشور است.

*-عقرب کمپسوبوتوس ما تهیزنی ،که بیشتردر مناطق جنوبی است.

*-آندرکتونوس کراسیکودا (عقرب سیاه یا قهوه ای).

علائم عقرب گزیدگی

عقرب گزیدگی، علائمی چون درد و تورم را به دنبال دارد. البته در بعضی ها ممکن است اینگونه نباشد و علائمی به همراه نداشته باشد، که در حال باید به پزشک مراجعه نماید، زیرا ممکن است با گذشت زمان علائم جدی و خطرناک خود را نمایان کند.

علائمی مانند: تشنج-حساسیت و بی قراری شدید-عدم تعادل در راه رفتن-مشکل در تنفس-ابریزش مخاط دهان، از علائم عقرب گزیدگی های است که خطر جدی به همراه داشته است.

در علائم عادی که سم عقرب خطرناک و کشنده نبوده، با علائمی چون: تورم و سوزش در محل گزش-بی حس شدن-گزگز کردن محل گزش خود را نمایان میکنند.

درمان عقرب گزیدگی

۱-ابتدا خونسردی خود را حفظ کرده و به فرد گزیده شده استرس وارد نکنید.

۲-مشخصات ظاهری عقرب را در یاد خود بسپارید یا از آن عکس بگیرید(برای مشخص شدن نوع آن) و به پزشک معالج نشان دهید.

۳-از مکیده شدن و مکش، محل گزش با دهان جدا خودداری کنید.

۴-محل گزش را به هیچ عنوان دستکاری نکنید.

۵-اگر فرد مورد گزش کودک یا سالمند است بدون توجا علائم(خفیف یا حاد) حتما به پزشک مراجعه کنید.

۶-طلا و اشیا فلزی را از خود جدا کنید.

۷-عضو گزیده شده را تا رسیدن به درمانگاه پایین تر از سطح قلب نگهدارید.

۸-بالاتر ازمحل گزش را محکم با ی پارچه ببنید تا از حرکت و سرعت سم در خون کاسته شود.

اقدامات لازم برای جلو گیری از عقرب گزیدگی

*اگر در اقامتگاه یا چادر اقامت برگزیدید، دور تادور محل خواب خود را با دقت بررسی کنید.

*قبل از پوشیدن البسه،آنها را حتما تکان دهید.

*کفش ها را در داخل اقامتگاه یا چادر گذاشته و قبل از پوشیدن با دقت بررسی کنید.

*اگر در چادر اقامت دارید برای رهایی از شر جانداران موذی دور تا دور چادر را با فاصله، آب تنباکو یا نفت یا بنزین یا گازوئیل بریزید.

منبع:تاریخ ما

یخدان ها میراث روزهای سرد کویر

 در سده های گذشته، مردمان سخت کوش و دوراندیش کرمان با احداث بنای یخدان، از برف و یخ زمستانی به عنوان منبع آب گوارا برای روزهای گرم تابستانی این دیار کویری استفاده می کردند و در حال حاضر یخدان ها جزو آثار تاریخی ارزشمند این خطه محسوب می شود که نیاز به توجه بیشتر دارند.

به گزارش ایرنا، در سراسر استان پهناور و تاریخی کرمان بناها و محوطه های تاریخی ارزشمند و زیبایی احداث شده که هر کدام نشان از خلاقیت و ابتکار ساکنین دیار کریمان برای آبادانی و رفاه دارد.

یخدان ها با معماری خاص و مبتکرانه در روزهای سرد تابستان محل انبار کردن یخ برای فصل گرما محسوب می شد که اغلب در عمق زمین و در مسیر قنات احداث شده اند و آب به وسیله این قناتها به انتهای یخدان هدایت می شد و همیشه چند نفر کارگر در این یخچالها در حال فعالیت بودند.

خشت و گل مصالح اصلی ساخت یخدان ها بوده است تا در اوج گرمای طاقت فرسای کویر یخ را در داخل خود نگه دارد و ساختار مخروطی شکل یخدان ها حداقل میزان تابش آفتاب را جذب می کرد و  دیوارهای بلند اطراف آن و سایه ایجاد شده، دمای هوای محیط پیرامون بنا را به صورت محسوس کاهش می داد.

مخزن، حصار، استخر و چاله یخ عناصر اصلی معماری یک یخدان محسوب می شوند که هر کدام برای تهیه و نگهداری یخ کاربرد خاص خود را داشتند و حوضچه تولید یخ فقط در دی و بهمن ماه که سرمای هوا شدید بوده برای تولید یخ استفاده می‌شده است.

ارتفاع یخدان‌ها بین ۱۵ تا ۲۰ متر بود و در ساخت یخدان‌ گنبد را مرتفع می‌ساختند و دلیل این کار برای دور کردن گرما از سطح یخ و جلوگیری از آب شدن یخ‌ها بوده است، زیرا در اثر جریان همرفتی گرما به قسمت بالایی گنبد منتقل می‌شود و قسمت پایین برای نگهداری یخ ها سرد باقی می ماند.

در پشت دیوارهای بلند و قطور یخدان سطوحی صاف تعبیه می کردند که در شبهای زمستان بطور یکنواخت روی آن قرار می گرفت و در سرمای شدید زمستان یخ می بست، وظیفه دیوار بلند این بود که در طول روز از تابش آفتاب بر روی آب های منجمد شده قبلی جلوگیری کند.

پس از تولید یخ و وقتی که حدوداً ضخامت لایه یخ به ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر می‌رسید یخ را می‌شکستند و به داخل مخزن منتقل می‌کردند و برای نچسبیدن قطعات یه  بین لایه‌ها کاه قرار می‌دادند و برای فروش یخ در تابستان در کنار یخدان اتاقی قرار داشت که یخ را وزن کرده و برای فروش آماده می‌کردند.

در کرمان همچنین یخدانهایی در حومه شهر بود که در ایام یخبندان زمستان، آب در استخر کنار آن می ریختند و آب یخ می بست و در اول صبح یخ ها را می شکستند و داخل یخدان می ریختند تا پر می شد و روزهای گرم تابستان از آن استفاده می کردند.

قدمت ساخت یخدان های کرمان اغلب به عصر صفویه بر می گردد، اما بسیاری از این سازه های قدیمی و با ارزش به مرور زمان و بر اثر نزولات جوی و نگهداری نامناسب در حال تخریب هستند که با مرمت آنها ضمن جذب گردشگر، می توان با کاربری های متفاوت از آن استفاده کرد.

یخدان مویدی

یخچال مویدی کرمان  معروفترین یخدان منطقه است که در خیابان ابوحامد شهر کرمان قرار دارد  و قدمت آن به دوره صفوی می رسد و مصالح استفاده شده در ساخت آن شامل خشت خام و ملات گل و اندود کاه گل است.

دلیل نام‌گذاری یخدان مویدی قرار گرفتن این یخدان در محله مویدی و تأمین آب این یخدان از قنات مشهور به قنات مویدی بوده در حال حاضر این بنا از طرف سازمان میراث فرهنگی مورد مرمت قرار گرفته است.

این بنا در تاریخ ۲ آبان ۱۳۷۸ با شماره ثبت ۲۴۳۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده  و هم اکنون با کاربری فرهنگی از آن استفاده می شود و در محوطه پیرامونی آن برنامه های مختلف فرهنگی و هنری اجرا می شود.

یخدان لنگر ماهان

این یخدان در خارج روستای لنگر در پنج کیلومتری شمال شرقی ماهان و در دوره قاجاریه بنا شده است و در ساخت آن خشت، کاه گل و قلوه سنگ بکار رفته است.

یخدان لنگر ماهان در سالهای گذشته به علت بارش برف و باران آسیب دید که از سال گذشته عملیات مرمت آن در ۲ فاز در حال اجرا است.

یخچال حاج آقا علی رفسنجان

یخچال حاج آقاعلی در روستای عباس آبادحاجی در شش کیلومتری شمال رفسنجان واقع شده  و قدمت بنا به دوره قاجار باز می گردد.

مصالح ساختمانی بکار برده شده در این یخدان شامل خشت، اندود کاهگل، آجر و قلوه سنگ (در چاله یخ) است که در حال حاضر متروکه و کاربری خاصی ندارد.

یخچال کبوترخان

یخچال کبوترخان رفسنجان در روستای کبوترخان در ۲۳ کیلومتری شرق رفسنجان واقع شده و ساختمان آن مربوط به دوره ساسانی است.

در ساخت این بخدان نیز مصالح به کار رفته خشت و اندودکاه گل  است و در حال حاضر این یخچال دچار فرسایش شدید گشته و رو به ویرانی می رود که نیاز به مرمت و بازسازی دارد.

یخچال های حاج رشید سیرجان

یخچال های حاج رشید سیرجان (شامل ۲ یخچال) در نزدیکی بلوار شیخ فضل الله نوری شهر سیرجان واقع شده اند و تاریخ ساخت آنها سال ۱۲۷۱ هجری قمری است.

این یخچال ها از  لاشه سنگ، قلوه سنگ و خشت ساخته شده اند و دیوار آنها توسط سازمان میراث فرهنگی مرمت شده است و فعلاً کاربردی ندارند.

لحظات به‌ یادماندنی دشت کویر

دشت کویر که یکی از قطب‌های حرارتی کره‌ی زمین محسوب‌می‌شود، وسیع‌ترین کویر ایران است و از دامنه‌های جنوبی البرز تا مرکز ایران گسترش دارد. سفری تصویری به طبیعت زیبا و شگفت‌انگیز این کویر.

طلوع آفتاب

دشت کویر در مرکز ایران و در جنوب‌شرقی رشته‌کوه‌های البرز واقع است. طول آن تقریبا ۸۰۰ کیلومتر و عرض آن ۳۲۰ کیلومتر است. مساحت ۷۷۶۰۰ کیلومتر مربعی دشت کویر، آن را در جایگاه بیست‌وسومین کویر پهناور جهان نشانده است.

دشت نمک

نمک از جمله عناصری است که با ماهیت کویر در هم تنیده است. دشت کویر با نام کویر نمک هم شناخته می‌شود. وجود نمک در این دشت‌های کویری نتیجه فقدان باران و حجم عظیم تبخیر در سطح زمین است. دمای هوا در تابستان کویر ممکن است تا ۵۰ درجه سانتی‌گراد هم برسد. میانگین دمای هوای کویر در زمستان ۲۲ درجه است.

جانداران کویرنشین

کویرها معمولا زیستگاه گونه‌های متنوعی از حیوانات‌اند. مارمولک‌ها از جمله جانداران کویرنشین‌اند که روزها مخفی می‌شوند تا بتوانند با کنترل دمای بدن‌شان نیازهای خود را کنترل کنند.

فرم‌های متنوع کوه‌ها و کلوت‌های کویری

ریگ‌ها و شن‌های روان در کویر، شکل‌های هنرمندانه و زیبایی می‌آفرینند که گاهی شبیه تابلوهای عظیم نقاشی‌اند.

روستای گرمه

روستای قدیمی گرمه در حاشیه کویر و چسبیده به نخلستان‌ها است. قلعه‌ای که در دل این روستا قرار دارد، احتمالا توسط ایرانیانی که در عصر ساسانیان می‌زیستند ساخته شده است.

تقریبا عاری از سکنه

دشت کویر تقریبا عاری از سکنه است و زیستگاه‌های انسانی تنها در حوالی تپه‌ها و اطراف آنها شکل گرفته‌اند.

کاروان

در گذشته، کاروان‌های شتر از دل کویر می‌گذشت و می‌شد آن را در سراسر جاده ابریشم دید. شترها مناسب‌ترین جانوران برای انجام این کار بودند، چون می‌توانند چندین روز بدون آب و غذا زندگی کنند. این قابلیت شترها بی‌نظیر است.

جماز؛ شتر تک‌کوهان

جمازها، یا همان شترهای تک‌کوهان، از سال‌ها پیش در دشت‌های کویری ایران می‌زیستند. امروز این شترها آزادانه می‌گردند و گاه تا حوالی مرز ایران با افغانستان پیش می‌روند. نشانه‌هایی که به گوش‌های این شترها وصل شده، تشخیص و تمییز آنها را ممکن می‌سازد.

تولید نمک

در بخش غربی دشت کویر، در نزدیکی دریاچه نمک، کانال‌های آبی وجود دارند که از آنها برای تولید نمک به روش سنتی استفاده می‌شود. این روش‌ها قدمتی طولانی دارند و از سال‌ها پیش برای تولید نمک مورد استفاده بوده‌اند.

کریستال نمک

کانال‌های آب جاری در دل کویر که کریستال نمک در آنها جریان دارد، بی‌شباهت به آبشاری که با برف پوشانده شده نیستند. اما مراقب باشید! این فقط یک خطای دید است و همین آب جاری می‌تواند به سادگی پوست‌تان را بسوزاند.

هنر در دل کویر

کویر شکل‌ها و صورت‌های مختلفی دارد و گاه توده‌های شن و غبار کویری در آن تصاویری چشم‌نواز و هنرمندانه پدید می‌آورند. اگر به دقت به آنها نگاه کنید، می‌توانید اشکال گوناگون آن را تشخیص دهید و جزئیات بیشتری در آن ببینید.

ریگ روان

بخش‌هایی از دشت کویر با شن پوشانده شده است. معادن نمک که معمولا عاری از سکنه‌اند، با ریگ روان پوشیده شده‌اند. ریگ‌های روان هم شکل‌های گوناگونی دارند و با وزش باد تغییر شکل می‌دهند.

زمین‌های بایر

دشت کویر به شدت گرم است و یکی از قطب‌های حرارتی زمین محسوب می‌شود. طوفان شن و فرسایش خاک آن، زراعت در آنجا را غیرممکن کرده و زمین‌ها بایر و کشت‌ناپذیرند. بخش‌عمده دشت کویر به طور کلی عاری از سکنه است.

مردم و زندگی در کویر

انسان‌ها تنها در بخش‌های کوچکی از مرکز دشت کویر توانسته‌اند مناطقی برای زندگی بیابند. قنات راز حیات در این مناطق است. آنها با این روش‌های سنتی آب مورد نیاز ساکنان را تامین می‌کنند.

کمبود مواد و منابع غذایی

یافتن غذا در کویر آسان نیست و حفاظت از ذخایر غذایی هم به خاطر حرارت بالا دشواری‌های بسیاری دارد.

خرما

خرماها از مهم‌ترین مواد غذایی ساکنان روستاهایی‌اند که در حاشیه کویر قرار دارند. درخت‌های خرما معمولا بین ۴ تا ۷ سال پس از کاشته شدن میوه می‌دهند.

چشم‌انداز ویرانی

نخلستان‌های سال‌خورده در بسیاری از مناطق کویر کاملا ویران شده‌اند. در روستای گرمه، منطقه وسیعی از نخسلتان‌ها سوزانده شدند و ساکنان منطقه می‌گویند دولت عمدا دست به چنین کاری زده تا آنها را وادار به ترک آنجا کند.

راویان ماجرا

شترها می‌توانند داستان‌ها و ماجراهای بسیاری از زندگی در کویر روایت کنند؛ آنها سال‌هاست که شیوه زیست در این دشت‌های کویری را یافته‌اند.

تا جایی که چشم کار می‌کند

شن و ریگ روان در دشت کویر، با وزش باد فرم‌های متنوع و چشم‌نوازی به خود می‌گیرند.

تنها در کویر

گیاهان کویری برای زنده ماندن باید قدر قطره قطره آبی که به آنها می‌رسد را بدانند. گیاهان در کویر تنها هستند.

منبع:دویچه وله

ثبت لحظه‌ها در دورترین روستای کویری ایران

با سفر به اصفهان به دنیای خانه‌های کاهگلی روستای مصر بروید و نماهای زیبا را ثبت کنید.

همیشه ثبت لحظه‌ها با فریم‌های دوربین عکاسی و چاپ آن‌ها از جذابیت زیادی برخوردار بوده است. حال تصور کنید پا به دنیای صحرایی‌ها بگذارید و زمینه تصاویرتان را با یک رنگ خاکی رنگ آمیزی کنید. حتی با دیدن آن فضا و نماها ممکن است  دنیای سندباد را هم تجربه کنید و پا به دنیای شیرین فانتزی‌ها بگذارید.
با این اوصاف کوله بار سفر خود را همراه با دوربین عکاسی‌تان بردارید تا از ثبت کادرهای زیبا و متفاوت جا نمانید و به دور افتاده‌ترین روستای کویری ایران سفر کنید.
روستای کویری مصر
این روستا برای بسیاری از گردشگران نامی شناخته شده و یکی از دور‌افتاده‌ترین روستاهای کویری از توابع شهرستان خور و بیابانک در استان اصفهان است. این روستا و روستاهای اطراف آن مانند فرحزاد و عروسان و محمد آباد کوره گز به عنوان یکی از نقاط هدف گردشگری مورد توجه گردشگران قرار گرفته است و هر ساله پذیرای جمعیت زیادی از طبیعت گردان می‌شود.
مصر (نام‌های قبلی: چاه‌دراز، کلاته یوسف، مزرعه یوسف)، روستایی است از توابع شهرستان خور و بیابانک در استان اصفهان. این روستا در دشت کویر ایران و در ۴۵ کیلومتری شرق جندق و در ۶۰ کیلومتری شمال خور قرار دارد.
روستای مصر به دلیل قرار گرفتن در جنوب کویر بزرگ، دارای آب و هوای گرم و خشک است. جمعیت این روستا بر طبق آخرین سرشماری ۱۲۰ نفر است و مردم این روستا از طریق کشاورزی و دامداری امرار معاش می کنند.
نقاط دیدنی:
منطقه امیر آباد در فاصله دو کیلومتری روستا دارای تپه‌های شنی و پوشش گیاهای غنی از درختچه‌های گز و تاق و نخل‌های زیباست که مناظر بسیار زیبایی را پدید آورده است.
روستای فرحزاد در شمال روستای مصر دارای نخلستان‌های زیباست که توسط شن‌های روان محصور گشته است.
نیزار مصر در ۶ کیلومتری شرق مصر  قرار دارد. این نیزار دارای نی‌های بلند است که ارتفاع بعضی از آن‌ها به ۴ متر می‌رسد. چشمه این نیزار آبشخور حیوانات منطقه است.
از دیگر نقاط دیدنی این منطقه می‌توان به دریاچه نمک خور و كوير واقع در ۵۰ کیلومتری جاده خور – طبس، روستای گرمه، روستای محمدآباد کوره گز، روستای عروسان، روستای فرحزاد، جاده کاروان گذر عروسان – بیدستان، جاده آف رود ابراهيم زهرا، ريگ كله و کویر مركزی اشاره کرد.
روستای مصر یا یوسف؟!
علت وجود نام یوسف به دلیل فرد سرمایه‌داری به نام یوسف بوده اما از آنجایی که یوسف این نام را دوست نداشته از اهالی خواست چون نام وی «یوسف» و داستان یوسف پیامبر در مصر اتفاق افتاده بود، نام این روستا را «مصر» بگذارند.
دیدن خانه‌های کاهگلی با درهای قدیمی که دیگر در بافت شهری از آن خبری نیست، آنچنان انسان را محو تماشا می‌کند که دیگر دلت نمی‌خواهد از آنجا دل بکنی و در آخر هم یک قاب عکاسی از این همه فضاهای دیدنی بر روی دیوار خانه می تواند لبخند را بر روی لبانمان بیاورد.
از چه مسیری به دیدن این کویر برویم؟
از تهران تا خور حدود ۸ ساعت راه است و مسیر اتوبوس از قم، کاشان، نائین، انارک می‌گذرد و  به خور می رسد و از خور به سمت روستای مصر بروید. جاده خاکی – آسفالته در ۱۵ کیلومتری غرب شهرستان خور به طول ۳۵ کیلومتر تا روستای مصر است.
در صورتی که می‌خواهید با وسیله خود به کویر مصر بروید دو مسیر وجود دارد:
مسیر اول؛ مسیر جاده خاکی جندق به روستای مصر به طول ۴۵ کیلومتر.
مسیر دوم؛ مسیر جاده خاکی – آسفالته در ۱۵ کیلومتری غرب شهرستان خور به طول ۳۵ کیلومتر تا روستای مصر.

خور؛ دریچه‌ای رو به کویر

روستای هدف گردشگری خور در خراسان جنوبی با توجه به موقعیت جغرافیایی و جاذبه‌هایی که پیرامون آن وجود دارد، محلی برای استراحت گردشگران و دریچه‌ای رو به زیبایی‌های کویر است.

خور روستایی از توابع شهرستان خوسف در مسیر بیرجند به طبس – یزد – کرمان است که در بستر دشتی از سنگ‌های قیمتی شکل گرفته و به عنوان استراحتگاه بین راهی قدیمی، جاذبه‌های طبیعی و تاریخی را با قدمت طولانی در دل خود از گزند روزگار محفوظ نگه داشته است.

هنوز در این روستای کویری می‌توان بوی کاه گل  را از خانه‌های قدیمی استشمام کرد و از تماشای بادگیرهای گلی لذت برد.

تابلوی معرفی روستای هدف گردشگری خور نشان می‌دهد که منطقه پذیرای ورود گردشگر و مسافرانی است که از جاده کویری بین ۶ استان تردد می‌کنند.

از دروازه ورودی روستا که عبور می‌کنیم دیوارهای کاه گلی که رنگ و لعابی تازه گرفته به چشم می‌خورد و این مسیر با امتداد در کوچه پس کوچه‌های باریک روستا ادامه دارد.

لابه لای خانه‌های خشتی و گلی تاریخ نفس می‌کشد و هیاهوی کودکان بازیگوشی که در بلندای گنبدها ایستاده‌اند و مسافران را تماشا می‌کنند، نشان از جاری بودن حیات در رگ‌های خور دارد.

یک طبیعت‌گرد آشنا با روستای خور معتقد است که شرایط سخت زندگی در کویر بهانه‌ای بود که این زیستگاه انسانی در مسیر کاروان‌های قدیمی ایجاد شود تا مسافران کویر بتوانند خستگی راه‌های طولانی را در این نقطه بر زمین نهند و چند روزی استراحت کنند.

سید احمد رونقی که چندین سفر تحقیقاتی به بیابان لوت – اثر ثبت جهانی مشترک بین استان‌های خراسان جنوبی، کرمان و سیستان و بلوچستان – داشته است، روستای خور را یکی از اجزای این عارضه طبیعی در شرق ایران معرفی کرد و به خبرنگار ایرنا گفت: مردم خور در زمان‌های قدیم راهنمایی برای کاروان‌های شتر بودند و همچنان از گذشته‌های دور با کویر همنشین هستند.

وی با اشاره به قرار گرفتن خور در یکی از راهروهای بین المللی کشور اظهار داشت: وجود خانه‌های تاریخی با بادگیرهای منحصر به فرد، این روستا را به مکانی مستعد برای سرمایه‌گذاری در حوزه جذب گردشگر تبدیل کرده است.

این پژوهشگر حوزه گردشگری ادامه داد: برخی از این خانه‌ها که قدیم شاه نشین بوده، اصول معماری خاصی دارد که تمام ارزش‌های تاریخی در آن به کار رفته و از این نظر ارزشمند است.

وی با تاکید بر اینکه مردم روستای خور همچنان فرهنگ ناب زندگی بیابانی را برای خود حفظ کرده‌اند گفت: وجود واحدهای پرورش شتر در اطراف روستا نشان می‌دهد که غذاهای محلی با گوشت شتر در این روستا جاذبه‌ای دلنشین برای گردشگران خواهد بود.

رونقی با اشاره به جاذبه‌های دیگری که همچون روستای خور حایز اهمیت است اظهار داشت: حدود ۲۰ کیلومتر که از خور عبور کنیم به اکوسیسم بی‌نظیری می‌رسیم از همین منظر خور می‌تواند برای جاذبه‌های طبیعی اطراف خود یک اکوکمپ محسوب شود که گردشگران را به آن جاذبه‌های اطراف هدایت می‌کند.

وی تاکید کرد: جنگل «نخاب» در نزدیکی خور از شگفتی‌های کویر است که مسافران این روستا می‌توانند از جاذبه‌های آن بهره ببرند.

این طبیعت‌گرد با بیان اینکه «گابریل» اتریشی و «سون هدین» سوئدی در خاطرات و کتاب‌های خود از سفر به منطقه خور یاد کرده‌اند گفت: بسیاری از گردشگران خارجی با استناد به کتاب قدیمی گابریل همان مسیرهای قدیم را در پیش می‌گیرند که سفر تحقیقاتی را تجربه کنند لذا قطعا در این مسیر به خور نیز خواهند رسید.

وی اظهار داشت: خور همچنین عارضه‌های طبیعی دیگری دارد که  به عنوان معرف خراسان جنوبی در دنیا می‌تواند برای توریست‌ها جذاب باشد.

خور

ساخت اقامتگاه بوم‌گردی خورشید در خور

معاون گردشگری، سرمایه گذاری و تامین منابع اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی نیز با اشاره به ساخت یک واحد اقامتگاه بوم‌گردی در روستای خور گفت: این مکان در حال تجهیز است و با نام اقامتگاه بوم‌گردی خورشید تا پایان سال به بهره‌برداری می‌رسد.

مرتضی عربی از وجود کارگاه خانوادگی تراش سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی در این روستای هدف گردشگری خبر داد و افزود: تراش سنگ‌های قیمتی در این روستا اخیرا به ثبت ملی رسیده است.

وی با اشاره به وجود جاذبه‌هایی از جمله آبگرم لوت، دشت عقیق و جنگ نخاب در مجاورت روستای خور گفت: برخی از این جاذبه‌ها همچون جنگل نخاب در آستانه ثبت ملی است.

معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی گفت: سالانه گردشگران زیادی از جاذبه‌های این روستا دیدن کرده و خور جزو مقاصد گردشگری در بسته تورهایی است که از مسیر خوسف و طبس سفر می‌کنند.

پهنه‌های فراخ دشت و افق باز کویر، افسونی از عظمت آرامش و یگانگی را در خود دارد. احساس یکی شدن زمین و آسمان در دور دست بی‌انتهای دشت، لذتی وصف ناپذیر و جادویی را در سفر به کویر به انسان هدیه می‌دهد.

آنچه در بسیاری از کشورهای جنگلی و باران‌خیز اروپایی اثری از آن نیست و شاید نکته مهم در استقبال گردشگران خارجی از کویرهای زیبای ایران همین است.

سفر به خور و محو شدن در درخشش سنگ‌هایی که بر دشت عقیق چشم‌نوازی می‌کنند، می‌تواند خاطره‌ای به یاد ماندنی برای علاقه‌مندان به کویر باشد.

روستای هدف گردشگری خور با شهرستان خوسف ۵۰ کیلومتر و با مرکز استان حدود ۸۰ کیلومتر فاصله دارد.

منبع:ایرنا

رب انار بادرود، ثبت ملی می شود

مشاور رییس سازمان میراث فرهنگی کشور در امور بانوان و خانواده گفت: رب انار به نام بادرود ثبت ملی می شود.

فریبا رحمان پور امروز در افتتاحیه سیزدهمین جشنواره انار بادرود اظهار کرد: رب انار به نام بادرود ثبت ملی می شود. با توجه به اینکه بادرود، مهد انار نادری است و محصولات جانبی انار مانند رب، سرکه و …. در این منطقه تولید می شود، رب انار بادرود ثبت ملی می شود.

وی افزود: مردم منطقه کویری بادرود با طبع بلندشان که هم در بین مردان و هم زنان این منطقه رسوخ کرده، توانسته اند علاوه بر بخش کشاورزی، در حوزه صنایع دستی هم فعالیت کنند.

به گزارش ایسنا، مشاور رییس سازمان میراث فرهنگی کشور در امور زنان و خانواده تصریح کرد: حضور زنان در صنایع دستی و خلق آثار هنری علاوه بر ایجاد اشتغال می تواند از لحاظ اقتصادی هم موثر باشد.

رحمان پور خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه به واسطه وجود امامزادگان آقا علی عباس(ع) و شاهزاده محمد(ع) حدود ۴ میلیون زائر سالانه به بادرود سفر می کند، می توان با توسعه صنایع دستی و بومگردی، رواج گردشگری در این منطقه را شاهد بود.

منبع:ایسنا