کرونا، مصیبتی بزرگ برای گردشگری تازه پا گرفته‌ی کشورمان بود به طوری که هنوز که هنوز است پس از گذشت قریب به یکسال از شیوع این اپیدمی همه‌گیر، این صنعت پاک و درآمدزای کشورمان نتوانسته از این معضل قد علم کند و در این اوضاع متهم شدن به ایجاد فساد در برخی زیرساخت‌های این حوزه بسی گران و سخت است.

اقامتگاه‌های بومگردی‌ به عنوان یکی از بخش‌های تاثیرگذار در رونق گردشگری کشور از ابتدای شیوع کرونا همانند بسیاری از بخش‌های دیگر این صنعت به طور کاملاً خودجوش نسبت به تعطیلی فعالیت خود در راستای حفظ سلامت مردم اقدام کردند و شاید بتوان از انها به عنوان یکی از متضررترین بخش‌ها یاد کرد.

البته چندی پیش «علیرضا موذنی» عضو هیات مدیره جامعه حرفه‌ای بوم‌گردی‌های کشور نیز از تعطیلی و غیرفعال شدن بیش از نیمی از بوم‌گردی‌های کشور یاد کرده و در این باره گفته بود؛ در حال حاضر حدود ۱۲۰ اقامتگاه دارای پروانه فعالیت در استان یزد داریم و علاوه بر اینها پروانه فعالیت حدود ۲۵۰ اقامتگاه دیگر نیز در دست اقدام است اما متاسفانه به علت رکود گردشگری، فعالیت این واحدها به ویژه در روستاها متوقف شده است.

جالب این است که نه تنها کرونا در جریان رکود اقتصادی حاکم بر کشورمان باعث کسادی بومگردی‌ها شده بلکه فعالیت خانه‌های مسافر غیرمجاز در همین دوران کرونایی نیز غوز بالای غوز برای این اقامتگاه‌ها که غالباً نیز قشر ضعیف جامعه گردانندگی آن را برعهده دارند، شده است.

ورشکستگی، پایان کرونایی بسیاری از بومگردی‌ها

در جریان بروز این مشکلات و دغدغه‌ها، نشانه رفتن انگشت اتهام فساد به زیرساخت‌هایی که اغلب در تعطیلی و رکود به سر می‌بردند، اندوه و غم دیگری بر این حوزه پرمشکل افزوده به طوری که «تقی اکبرپور» رئیس جامعه حرفه‌ای بومگردی استان یزد در گفت‌وگویی به ورشکستگی بسیاری از اقامتگاه‌های بومگردی اشاره و تصریح می‌کند: این زیرساخت‌های اقامتی به دلایل مختلفی از یک سال و نیم گذشته دچار نوسانات زیادی در بازار خود شده یا به ورشکستگی نزدیک شده‌ بودند ولی با این وجود نیز امسال اکثر اقامتگاه‌ها، تعطیلی را به ضرر بیشتر ترجیح دادند.

وی اضافه می‌کند: البته بدیهی است که در هر نوع توسعه و رشدی، احتمال فساد هم وجود دارد و قانون‌گذار سعی می‌کند براساس پیش‎بینی احتمال فساد، اقدام به قانون‌گذاری کند.

این مسئول با تاکید بر این که اقامتگاه‌های بومگردی بیش از هر صنعت و اقتصاد دیگری، خود را متعهد و ملتزم به رعایت اصول اخلاقی و اقتصادی اسلامی و جوامع بومی می‌دانند، اظهار می‌کند: بیشتر تلاش آن‌ها متعهد به احیای فرهنگ محلی و ایجاد رشد و توسعه همزمان به احیای فرهنگ‌های بومی و ایجاد کمترین آسیب بومی است.

وی با اشاره به این که بومگردی‌ها با چراغ سبز و حمایت‌های لفظی بخش‌های اقتصادی و فرهنگی و بر مبنای اسناد بالادستی کشور و غالبا توسط افراد بومی ایجاد شده‌اند، می‌گوید: این بخش‌ها توانسته‌اند در مدت زمان کمی در جوامع محلی، اقتصاد مولد ایجاد کنند و بسیاری از روستاها و بافت‌های تاریخی در حال فاقدسکنه شدن و ویرانی را احیا و هزینه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی زیادی را که بر دوش کشور تحمیل می‌کرد، نجات دهند.

احیای روستاهای فراموش شده با بومگردی‌ها

بسیاری از همین بومگردی‌ها تاثیر مستقیمی بر مهاجرت معکس روستاها داشته و با توسعه گردشگری و سوق دادن این صنعت به روستاها، زمینه‌ی خودکفایی و استقلال روستاها را فراهم کرده‌اند که مصداق این مسئله نیز احیای روستای خور و بیابانک با ایجاد اولین بومگردی توسط پدر بومگردی ایران بود.

«مازیار آل داوود» پدر بومگردی ایران نیز در این خصوص با اشاره به نقش بومگردی‌ها در احیای روستاهای فراموش شده، تصریح می‌کند: توانمندسازی جوامع روستایی علاوه بر خودکفایی روستاها در نهایت منجر به رونق اقتصادی کشور خواهد شد و این مقوله، نیازمند هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی است.

با تمام این اوصاف، بومگردی‌ها نیز مانند سایر بخش‌های صنعت مظلوم گردشگری از کمترین حمایت دولت در جریان شیوع کرونا برخوردار شدند به نحوی که حتی دستگاه‌های دولتی نیز در خصوص آیین‌نامه‌های ستاد ملی کرونا کوتاهی کردند و در شرایط رکود اقتصادی ناشی از کرونا و مشکلات عدیده این بخش از صنعت گردشگری، چاه آب برخی از واحدهای بومگردی توسط شرکت آب منطقه‌ای، پلمب و برخی نیز بارها در رابطه با قبوض آب، برق و گاز تهدید شده‌اند؛ بماند که اقساط وام‌ها و تسهیلات دولت نیز باوجود دستورات ستاد کرونا، از این واحدها و فعالان این بخش دریافت و ملاحظاتی برای آن‌ها در نظر گرفته نشده است.

«تقی اکبرپور» رئیس جامعه بومگردی‌‎های استان یزد در ادامه‌ی گفتگویش ضمن گلایه از حمایت جدی نشدن این بخش، می‌گوید: مدیران و صاحبان اقامتگاه‌های بومگردی از همان آغاز با عشق به فرهنگ اسلام و ایران، احیای اشتغال محلی و کمک به رشد و توسعه کشور، قدم در این راه پر مشقت نهادند و در عین حال توانستند به خوبی و درستی، کشور، شهرها و روستاهای خود را به مردم ایران و جهان معرفی کنند.

البته با توجه به این که بومگردی‌ها نقش قابل توجهی در فرهنگسازی و اشاعه فرهنگ داشتند، تاکنون بارها وزیر گردشگری و معاونان این بخش، سیاست‌گذاری‌های خود را به سمت حمایت از این بخش و توسعه بومگردی‌ها سوق داده‌اند.

«سیدمصطفی فاطمی» مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری یزد هم بارها به تاثیرات این واحدها در توسعه گردشگری خصوصاً گردشگری روستایی همسو با شعار سازمان جهانی گردشگری اشاره کرده و در اوایل شیوع کرونا به واسطه مشکلات این صنعت، تسهیلاتی استانی را علاوه بر تسهیلات دولتی برای این بخش اختصاص داده است.

حتی این واحدهای اقامتی مهم، در کمیته‌های گردشگری خوراک، روستایی، طبیعت گردی و تاریخی و دیگر کمیته‌های گردشگری استان مورد تاکید قرار گرفته و به لزوم استفاده از این ظرفیت‌ها اشاره شده است.

بومگردی‌ها زمینه دستیابی گردشگری به غنای فرهنگی

اکبرپور رئیس جامعه بومگردی‌های یزد با تاکید بر این که بومگردی‌ها زمینه دستیابی گردشگری به غنای فرهنگی هستند، در این باره می‌گوید: نه تنها گردشگران خارجی بلکه ایرانیانی که خارج از کشور را انتخاب می‌کردند، به سمت گردشگری داخلی سوق یافته و منافع اقتصادی این بخش به جامعه محلی تزریق می‎شود.

وی تاکید می‌کند: از دستاوردهای اقتصادی این حوزه نیز در راستای حفظ منابع میراث فرهنگی، احیای بافت‌های فرسوده و متروکه اقدام و تاکنون نیازهای متعددی به واسطه تاثیر مستقیم و غیرمستقیم بومگردی‌ها مرتفع شده است.

البته با توسعه گردشگری هوشمند و اقامت ایمن، بومگردی‌ها بلافاصله همراه با هتل‌ها به ایمن سازی خود پرداخته و اغلب بومگردی‌های یزد نسبت به اخذ گواهینامه اقامت ایمن اقدام کردند و توجه به توسعه اقتصادی به واسطه بومگردی‌ها از مهمترین مسائلی بود که مورد حمایت مسئولان قرار گرفت.

یزد با تبدیل شدن به اولین مقصد گردشگری ایمن کشور در خصوص ایمن سازی همه زیرساخت‌های گردشگری خصوصا بومگردی‌ها اقدام کرده و ضوابط تخصصی در این زمینه تدوین شد.

«سیدجواد موسوی» مدیر کل ارزیابی و نظارت وزارت گردشگری نیز در این زمینه بر آغاز تشدید نظارت بر بومگری‌ها از یزد اشاره کرده و گفته است: اقتصاد روستاها را باید به عنوان یکی از مقاصد اصلی گردشگری در شرایط کنونی و پساکرونا با فراهم ساختن اقامتی امن برای گردشگران حفظ کنیم.

«محسن حاجی‌سعید» رئیس کانون راهنمایان گردشگری کشور نیز در خصوص این اظهارات، گردشگری را صنعتی مظلوم اعلام کرده و این مسئله را اتهامی ناعادلانه به این بخش خوانده است.

جامعه گردشگری یزد نجیب‌ترین و با اصالت‌ترین‌ها

با این وجود «سیدمصطفی فاطمی» مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری یزد چند روز پیش با انتشار مطلبی در صفحه اینستاگرام خود و توضیح در این رابطه، به گفت‌وگوی خود با آیت الله «محمد کاظم مدرسی» اشاره می‌کند و می‌گوید؛ «امروز با آیت الله مدرسی صحبت کردم، گویا اطلاعاتی از کافی‌شاپ‌ها به ایشان رسیده بود که به اشتباه به بومگردی‌ نسبت داده شده و ناشی از سوء تفاهم‌ ایجاد شده بود، توضیحاتی دادم که بومگردی‌ها در ۱۱ ماه گذشه عمدتا تعطیل بوده‌اند و اگر هم مشکلی در جایی وجود دارد، قابل تعمیم به کل نیست، ایشان همواره مدافع گردشگری استان بوده‌اند و کمک‌های شایانی را به توسعه انواع گردشگری داشته‌اند، جامعه گردشگری و صنایع دستی استان هم از نجیب‌ترین و با اصالت ترین اصناف کشور هستند که همواره حافظان فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی بوده‌اند.»

شاید حکایت این روزهای این صنعت مظلوم، بیشتر به «آش نخورده و دهان سوخته» شبیه باشد چرا که برخی اتهامات وارده شده با این صنعت عادلانه به نظر نمی‌آید.

منبع:ایسنا

مرتبط:

تشدید نظارت بر بومگردی‌ها ضامن نجات گردشگری پسا کرونا

یک سال در بومگردی مهمان نداشتیم آب دستش بدهیم

 بهروز عمرانی در بازدید از بنیاد الگن در کهگیلویه اظهار کرد: برای توسعه بومگردی در این روستا تفاهم نامه چهارجانبه‌ای ما بین پژوهشگاه میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کشور، موسسه سفیران امید چاروسا (بنیاد الگن)، اداره‌کل میراث‌فرهنگی استان و شرکت مهندسان مشاور عمارت خورشید با هدف احیای روستای الگن کهگیلویه و بویراحمد و جنگل‌های بلوط زاگرس منعقد شده است.
وی افزود: بر اساس مصوبات این تفاهم‌نامه از توان ‌گروه‌های پژوهشی، نیروهای داوطلب و ساکنان بومی روستای الگن و سکونتگاه های همجوار آن در احیای ساختارهای طبیعی، فرهنگی و میراثی طبیعی این روستای استفاده می شود.
رئیس پژوهشگاه وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور از آمادگی خود را برای همکاری در خصوص ثبت روستا در فهرست ملی و همچنین حمایت‌های علمی و پژوهشی درباره آموزش و احیای هنرهای سنتی و مطالعات مردم شناسی این منطقه خبرداد و گفت: مرمت بناهای تاریخی و خانه‌های روستایی منطقه و همچنین فراهم کردن زیر ساخت‌های لازم گردشگری پایدار و مبتنی بر بومگردی از دیگر مصوباتی است‌که باید حتما در این مطقه اجرایی شود.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کهگیلویه و بویراحمد نیز در این بازدید با اشاره به حمایت‌های دولت ‌تدبیر و امید در ایجاد زیر ساخت‌های گردشگری روستایی استان گفت: خوشبختانه دولت حمایت‌های خوبی به توسعه گردشگری روستایی در استان داشته است.

صفایی با بیان اینکه با حمایت پژوهشگاه وزارت میراث‌فرهنگی،گردشگری و صنایع‌دستی کشور اقدامات خوبی در روستای الگن شهرستان کهگیلویه صورت‌گرفته است بیان کرد: با اتمام اقدامات مرمتی و احیای بناهای تاریخی شاهد رشد و شکوفایی صنعت‌گردشگری در این روستا خواهیم بود.

وی افزود: احیای برخی آداب و رسوم و سنت‌ها، راه اندازی بومگردی در روستای الگن از دیگر برنامه‌های مهم اداره‌کل در این روستا است.

منبع:ایسنا

مرتبط:

سفر به سرزمین برف و آفتاب/قاب زیبای پاییزی در کهگیلویه و بویراحمد

زیباسازی راهی برای رونق گردشگری در کهگیلویه و بویراحمد

حمایت از سرمایه گذاران بخش گردشگری کهگیلویه و بویراحمد

اکبر رضوانیان به ایسنا گفت: در چندماه گذشته جلسات مختلفی با مسؤولان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی داشتیم. اعضای جامعه اقامتگاه‌های بومگردی در اوج کرونا از کاشان، اصفهان و خراسان رضوی به تهران آمدند تا در این جلسات مشورتی شرکت کنند. چند جلسه درباره نحوه حمایت‌ها از گردشگری در بحران کرونا، معوقات بانکی و امهال قبوض انرژی و تحریک تقاضا برگزار شد. ما هر بار می‌آمدیم که درمانی برای دردی اقامتگاه‌های بومگردی پیدا کنیم. مدام هم تاکید می‌کردیم اینقدر با بومگردی‌ها آماری برخورد نکنید، ولی گوش شنوایی وجود ندارد.

وی ادامه داد: این همه به جلسات دعوت می‌شویم نمی‌دانیم چه نقشی داریم؛ طرفِ مشورت هستیم و نظراتمان در تصمیم گیری‌ها اثرگذار است یا فقط قرار است در جلسات حضور داشته باشیم. این همه حرف زدیم و به نحوه حمایت‌ها اعتراض کردیم و پیشنهاد دادیم، آخر هم تصمیم خود را اجرا کردند. چندبار درخواست کردیم جلسه مشترک با وزارت کار بگذارند تا سیستم پرداخت تسهیلات جبرانی خسارت کرونا، اصلاح شود، چون معتقدیم بسته حمایتی و تهسیلات فعلی فاقد هرگونه اثرگذاری است. با این وضع نمی‌دانیم در جلسات وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شرکت کنیم یا نکنیم، وقتی نتیجه ملموسی را شاهد نبوده‌ایم و نظراتمان لحاظ نشده است.

او اشاره‌ای به مشکلات ثبت این تشکل کرد و افزود: جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بومگردی با مجوز وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تشکیل شده است، ولی دو سال طول کشید تا ثبت شرکت شود، چون تعریف نشده بود! تا پیش از ثبت هم امکان تفویض اختیار وجود نداشت و در مقابل برای اعضای جامعه هم نمی‌توانستیم کاری انجام دهیم. حتی عضوگیری ساده هم نمی‌توانستیم انجام دهیم.

نائب رییس جامعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی در ادامه با اشاره به حمایت‌های جبرانی خسارت کرونا، اظهار کرد: هنوز نمی‌دانم این تسهیلات را یک کمدی تلخ بدانیم یا یک تراژدی. چند جلسه گذاشتیم که این تسهیلات برای بیمه محورها شاید مناسب باشد ولی برای اقامتگاه‌های بومگردی چون خانواده محور هستند، قابلیت اجرا ندارد.  بومگردی‌ها ممکن است برای ۱۰ تا ۱۵ نفر شغل ایجاد کنند ولی همه آن‌ها از اعضای یک خانواده باشند. بارها درباره این‌که زوایای بومگردی در تسهیلات حمایتی کرونا مشخص شود، جلسه داشتیم. در همان جلسات هم مشخص شد سه گروه فاقد کد کارگاهی بیمه وجود دارند؛ اقامتگاه‌های بومگردی، هنرمندان صنایع دستی و راهنمایان گردشگری. درباره بومگردی ها قرار شد مبنای پرداخت تسهیلات تعداد اتاق‌ها باشد. این پیشنها مصوب شد. بین وزارت کار و گردشگری هم تفاهم شد. اما موقع اجرا با فاجعه روبرو شدیم.

رضوانیان افزود: هر اقامتگاهی که درخواست تسهیلات می کرد، فقط  یک نفر حساب می‌شد. قرار بود ۱۲ میلیون تومان وام بدهند که در روز ثبت نام در سامانه کارا متوجه شدیم مبلغ وام ۶ میلیون تومان شده است. یعنی هر اقامتگاه بومگردی که ۱۰ تا ۱۵ نیروی کار داشت فقط ۶ میلیون تومان می‌توانست وام بگیرد. با کارشناس وزارتخانه‌های کار و گردشگری صحبت کردیم، متاسفانه هدف‌گذاری و مصوبات اولیه به فراموش سپرده شده بود. قرار بود خسارت‌های کرونا جبران شود، اما چگونه قرار است این کار را انجام دهند وقتی شیوه اجرا به سمت دیگری رفته است. احساس ما این است که این وام داده می‌شود تا یک منتی هم بر سر گردشگری و کسب و کارهای آن گذاشته شود. با این رویه صنعت گردشگری بدهکارتر می‌شود، درحالی که هیچ کمکی هم به آن نشده است.

وی ادامه داد: ما در یک شرایط غیرقابل پیش بینی قرار گرفته‌ایم، این تسهیلات برای حفظ بنگاه‌ها و کارگاه‌ها بود، اما اگر قرار باشد به هر نفر این وام داده شود چه کمکی به حفظ کسب و کارها می‌شود، چه دردی را درمان می‌کند. چه ضمانتی وجود دارد نیروهایی که وام گرفتند بتوانند آن را برگردانند.

رضوانیان گفت: متاسفانه هیچ دستگاه اقتصادی و بانکی این مدت از صنعت گردشگری حمایت نکرد. هیچ یک از پرداخت‌های وام و مالیات به تعویق نیافتاد و وزارت نیرو هم تمام قبوض را به موقع دریافت کرد،  اگر هزینه آب و برق را نمی‌دادیم سریع اخطار قطع می‌فرستاد.

وی افزود: گردشگری با بحران مواجه است اما مهمتر از آن، مشارکت نداشتن و دلسوزی نکردن دستگاه‌های دیگر است. فراکسیون گردشگری به جلسه با تشکل‌های خصوصی بگذارد تا حرف‌ها و پیشنهادهای ما را بشنود. خواسته ما به تاخیر انداختن معوقات وام، مالیات و قبوض به مدت یک سال بود، توقع بالایی است؟ نمی‌گوییم اصلا نمی‌دهیم، فقط می‌خواهیم زمان بیشتری به ما داده شود. آن سه ماهی که برای امهال مالیات و قبوض انرژی درنظر گرفتند اشتباه بود، چون داستان رکود گردشگری با کرونا شروع نشد، به قبل از آن و زمان گرانی بنزین برمی‌گردد. بخش گردشگری بویژه کسب و کارهای کوچک فرصت نفس کشیدن نداشتند، چطوری مالیات، قبض آب و برق و اقساط وام را بدهند.

نائب رییس جامعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی به وضعیت این اقامتگاه‌ها در شرایط حاضر اشاره کرد و گفت: اقامتگاه‌های بومگردی زیادی در آستانه تعطیلی کامل هستند یا برای فروش گذاشته شده‌اند، فاجعه‌ای که بعدا صدای آن بلند می‌شود. اگر یکی از این خانه‌ها در روستا بسته شود می‌دانید چه سرخوردگی ایجاد می‌کند. این خانه‌ها فقط یک اقامتگاه معمولی نیستند، باعث مهاجرت معکوس،  اشتغال و ادامه جریان زندگی در روستاها شده‌اند.

رضوانیان گفت: دغدغه‌هایی که مطرح می‌کنم به هیچ وجه شخصی نیست، با این ۶ میلیون تومان وام چه مشکلی را می‌توان حل کرد. تاکید ما روی ۱۲ میلیون تومان بود. فردی در دولت، کمیسون گردشگری مجلس و وزارتخانه‌ای پاسخ دهد مشاغل گردشگری شش ماه آینده را چطور باید بگذرانند، وقتی هیچ کس کوتاه نمی‌آید و حتی حاضر نیستند یک ماه از پول برق و آب بگذرند.

منبع:ایسنا

مرتبط:

مجوز یک اقامتگاه بوم‌گردی چگونه صادر می‌شود؟

آشنایی با اصطلاح بوم گردی و اقامتگاه بوم گردی

افزایش آمار بومگردی ها به دو هزار واحد، جزو سیاست های اصلی سازمان وقت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بود،  رؤسای آن بارها درباره رسیدن به این عدد ایده آل تا پایان دوران ماموریتشان، سخن گفته و برنامه ها چیده بودند. در سال ۹۸ وقتی که این سازمان به وزاتخانه تبدیل شد، باز هم بومگردی ها نقش پررنگی در میدان رأی گیری داشتند، آن هم با عنوان اقامتگاه هایی «ارزان» و «خانواده پسند» که می تواند در روزهای تحریم و فشار اقتصادی انگیزه ای برای سفرهای ارزان داخلی باشند؛  کسب و کارهایی کوچک که در سال های گذشته روستاهای متروک زیادی را احیا کردند و فرهنگ درحال انقراض را نجات دادند و سبب مهاجرت معکوس شدند و اینک در بحران کرونا، با خطر نابودی روبرو شده اند. شورای جهانی سفر و گردشگری و سازمان جهانی جهانگردی نیز، خطر تعطیلی و ورشکستگی این کسب و کارهای خرد را در صورت سلب حمایت دولت ها، پیش بینی کرده اند.

اکبر رضوانیان ـ نائب رییس جامعه حرفه ای اقامتگاه های بومگردی ایران ـ که همزمان مسؤول جامعه بومگردی استان اصفهان است، در گفت و گو با ایسنا در وصف اوضاع این اقامتگاه ها، اظهار کرد: بومگردی ها تقریبا از آبان ماه سال ۹۸، وضعیت تهدیدآمیزی پیدا کرده اند، همه امید آن ها به تعطیلات نوروز بود تا آن عقب ماندگی اقتصادی را جبران کنند که با شیوع ویروس کرونا، فرصت بهار هم از بین رفت.

با آن که وزارت میراث فرهنگی، گردشگر و صنایع دستی، برآوردی کلی از خسارت وارد شده به صنعت گردشگری داشته و از دولت، تخصیص ۳۸ هزار میلیارد ریال تسهیلات بانکی را درخواست کرده است، اما زیان مالی تحمیل شده از ناحیه شیوع ویروس کرونا به اقامتگاه های بومگردی هنوز برآورد نشده است.

رضوانیان در این باره توضیح داد: این برآورد خسارت در برخی استان ها از جمله اصفهان که از نظر وسعت و پراکندگی، بیشترین تعداد اقامتگاه بومگردی را دارد، انجام شده اما جمع آوری این آمار از سطح کشور با توجه به پراکندگی اقامتگاه ها و گستردگی جغرافیا، در این مدت زمان محدود، امکان پذیر نیست. هرچند واضح است که با توجه به تعداد معمول مهمانان بومگردی ها در ماه های بهار، خسارت وارد ششده به این اقامتگاه ها ۱۰۰ درصد بوده، این آسیب به حدی شدید است که برخی از صاحبان بومگردی را بر آن داشته تا اقامتگاه خود را به فروش بگذارند.

او افزایش غیرکارشناسی تعداد بومگردی ها را از اشتباه های رخ داده در صنعت گردشگری دانست که همواره مورد نقد بوده و در ادامه آن گفت: برای اینکه تعداد بومگردی ها بیشتر شود، وام ۱۰۰ میلیون تومانی کم بهره اختصاص دادند که بسیاری برای اینکه وارد این حرفه شوند این وام را گرفتند، اما حالا در پرداخت اقساط آن مانده اند و در وضع موجود نمی دانند می توانند دوام بیاورند و به این کار ادامه دهند یا نه. برای همین است ما همواره از بومگردی ها می خواهیم این کار را شغل اول خود ندانند و در کنار آن به حرفه صنایع دستی و فعالیت های فرهنگی و کشاورزی هم بپردازند تا اقتصاد پایدار و کم خطرتری را تجربه کنند.

نائب رییس جامعه اقامتگاه های بوم گردی ایران گفت: واضح است که بومگردی ها تا چند ماه دیگر هم نمی توانند درآمدی به دست آورند که معوقات مالیات، بیمه و هزینه های جاری را پرداخت کنند، چون بهار را از دست داده اند، بعد هم ماه رمضان فرا می رسد که کلا زمان سفر در کشور نیست، بعد از آن تابستان می شود که امکان سفر به بسیاری از مناطق وجود ندارد، در زمستان هم شرایط سفر در برخی دیگر از مناطق کشور وجود ندارد، وضعیت ورود گردشگران خارجی هم که کاملا معلوم است،  عملا هیچ یک از تاسیسات گردشگری در سال ۹۹ امکان نقش آفرینی نخواهند داشت.

وی ادامه داد: درست است که کل تاسیسات گردشگری از آبان ماه سال ۹۸ درحال زیان دهی است، اما مساله بومگردی این است که در مقایسه با بیزنس های کلان، کسب و کار خرد و خانوادگی به حساب می آیند که در صورت بی توجهی، ضربه سنگین تری را متحمل خواهند شد. تعطیلی و نابودی یک بومگردی برابر است با نابودی و تخریب یک قوم، فرهنگ، توسعه پایدار، روستا، ساکنان آن و توقف مهاجرت معکوسی که در این سال ها شکل گرفته بود.

رضوانیان یادآور شد: با تعطیلی یک اقامتگاه، فقط یک شغل از بین نمی رود، بلکه هویت و فرهنگ نابود خواهد شد. آیا این موضوع ارزش آن را ندارد که نظام بانکی و مالیاتی و اداره های برق و گاز و آب تا پایان سال ۹۹ پرداخت هزینه را به تعویق اندازند تا ما هم کمی کمر صاف کنیم و خسارت ها را جبران کنیم.

او اضافه کرد: این درخواست را در جلسه اسفندماه با آقای مونسان ـ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ـ و آقای دژپسند ـ وزیر امور اقتصادی و دارایی ـ مطرح کردیم، چون یقین داریم فقط با سه ماه مهلت دادن برای پرداخت مالیات، حق بیمه و هزینه های جاری مثل آب و برق،  درد این صنعت و بومگردی ها درمان نمی شود. آن موقع که تصوری از آینده نداشتیم پیشنهاد کردیم تا شش ماه مهلت بدهند، اما حالا که وضعیت کمی برای صنعت گردشگری روشن شده و سفر در کل جهان تعطیل شده، از سیستم بانکی، امور مالیاتی و اداره های آب و برق و بیمه تقاضا می کنیم این مهلت را تا یک سال تمدید کنند.

وی افزود: بخش طنز و فکاهی حمایت هایی که برای گردشگری درنظر گرفته اند، پرداخت تسهیلات بانکی با ۱۲ درصد سود، بدون تنفس و با دوره بازپرداخت دو ساله است، بومگردی ها در همین وام ۱۰۰ میلیون تومانی که با کارمزد ۴ درصد و تنفس یک ساله گرفته اند، مانده اند و نمی توانند قسط های آن را بدهند چطوری وام ۱۲ درصد سود را درحالی که هیچ درآمدی هم ندارند، دریافت کنند و در عرض دو سال پس بدهند، این چه کمکی به گردشگری است!؟

او همچنین به بخشنامه معاونت گردشگری که از اقامتگاه ها درخواست کرده ۵۰ درصد تخفیف در هزینه ها برای کادر درمان و پزشکان قائل شوند، اشاره کرد و گفت: اگر نَفَس بومگردی ها چاق باشد حتما این کار را انجام می دهند، اما شما یک قدم برای بومگردی ها بردارید بعد از آن ها که مردد به ادامه حیات هستند، بخواهید ۵۰ درصد تخفیف بدهند.

این فعال گردشگری در ادامه پیشنهاد کرد: بهتر است تسهیلاتی که برای تاسیسات گردشگری درنظر گرفته اند را یا با سود پایین تر و دوره بازپرداخت طولانی تر تخصیص دهند یا این تسهیلات را به جای کارآفرینان و شاغلان گردشگری، با عنوان «وام سفر» با سود کمتر و دوره بازپرداخت طولانی به همه اقشار بدهند تا انگیزه سفر شود.

وی اضافه کرد: مردم هفته ها است در خانه مانده اند و به نشاط و سفر نیاز دارند، از آن طرف وضعیت معیشت و اقتصادی مردم خوب نیست، طبیعتا نمی توانند بودجه ای را به مسافرت اختصاص دهند، اگر پولی باشد حتما ترجیح بر آن است خرج نیازهای اولیه شود. اما دولت می تواند این تسهیلات را به کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و اقشار دیگر بدهد تا مشوق سفر شود. باید سیستم دقیقی برای این کار طراحی شود تا این تسهیلات فقط خرج سفر شود و بازه زمانی محدودی هم برای مصرف آن تعیین شود. حسن این اقدام آن است که هم از سفر مردم حمایت شده و هم از تعطیلی کسب و کارهای خرد که ماه ها زیان مالی را تحمل کرده اند، جلوگیری خواهد شد.

نائب رییس جامعه اقامتگاه های بوم گردی ایران گفت: وقت آن است دولت مشخص کند، گردشگری چه جایگاهی در برنامه های آن دارد، اگر اهمیت دارد و می خواهد این صنعت حفظ شود، بداند که با چند ماه مهلت دادن برای پرداخت اقساط بیمه، مالیات و هزینه های جاری انرژی ها نمی توان آن را حفظ و یا حمایت کرد، این اقدام فقط گردشگری را با سرعت به سمت پرتگاه نابودی هدایت می کند. مگر این که با اختصاص تسهیلات ارزان و سهمیه ویژه بنزین و وام های بازنشستگی، فرهنگیان و دانشجویان، سفر را آنقدر شارژ کند که در بسته خانوار ایرانی قرار گیرد، برای این کار همه سازمان ها، نهاد ها و وزارتخانه ها باید پای کار باشند و اولویت جدی بدهند.

رضوانیان با اعتقاد بر این که سهم گردشگری در تولید ناخالص ملی اندک درنظر گرفته می شود و این را عامل کم توجهی در دولت به صنعت گردشگری دانست، افزود: بخش زیادی از درآمد سفر در حمل و نقل نهفته است، درحالی که آن را جدا از گردشگری محاسبه می کنند، وضعیت الان را ببنید پروازها خوابیده اند، قطارها، کشتی و اتوبوس ها از حرکت باز مانده اند، چون مسافر ندارند، برخی این تاثیر را انکار می کنند، درحالی که اگر حمل و نقل به گردشگری اضافه شود،  سهم واقعی گردشگری در تولید ناخالص ملی نیز مشخص می شود و دولت به آن توجه بیشتری نشان می دهد.

منبع:ایسنا

مرتبط:توسعه پایدار با صنعت بوم گردی