عمارت مسعودیه یکی از این سازه های تاریخی است که داستان جالبی دارد. این عمارت نه تنها در تهران شهرت دارد، بلکه آوازه آن به گوش افراد بسیاری از شهر های مختلف رسیده است.

به همین سبب، گردشگران و تاریخ دوستان بسیاری مسافت های طولانی و کوتاه را طی می کنند و از این جاذبه تاریخی می کنند.

در این مطلب به معرفی کامل عمارت مسعودیه، تاریخچه آن و همچنین بخش های مختلف این عمارت پرداخته ایم. اگر تا به حال از این جاذبه تاریخی دیدن نکرده اید توصیه می کنیم مطالعه این مطلب را از دست ندهید.

مختصری درباره عمارت مسعودیه

این عمارت یکی از مشهورترین و محبوب ترین جاذبه‌ای تاریخی در شهر تهران است. مساحت این عمارت در حدود ۴ هکتار می باشد.  قدمت این عمارت، مربوط به دوران قاجار است. جالب است بدانید که این عمارت حاصل به رخ کیشدن است و از بخش ها و ساختمان های متعددی ساخته شده است.

علاوه بر این ساختمان ها و بخش های بسیاری نیز به تازگی در این محدوده ساخته شده است. در زمان قاجار مسعود میرزا که ملقب به ظل السلطان بود،  دستور ساخت عمارتی زیبا در خیابان ملت را صادر کرد.

فضای داخلی این عمارت به قدری زیباست که توریست‌ها و بازدیدکنندگان خارجی بسیاری برای آشنایی بیشتر و بازدید از این زیبایی ها، مسافت های طولانی را طی می کنند.

تاریخچه ساخت عمارت

همانطور که در مطالب بالا اشاره کردیم، این عمارت به دستور ظل السلطان ساخته شد. ظل السلطان، فرزند دوم ناصرالدین شاه قاجار بود. ایشان به دلیل اینکه مادرشان اشراف زاده نبود، لایق ولیعهد شدن نبود. اما حکومت مناطق زیادی از ایران مانند مازندران، اصفهان، یزد، لرستان، فارس، کردستان به دست ایشان بود.

این مساله که ایشان لایق ولیعهد شدن نبود، برای ایشان گران تمام شد و به همین سبب، شروع به انجام کار های ناشایست کرد. در واقع همانطور که می دانید بناهای بسیاری در اصفهان وجود دارند که متعلق به دوران صفوی می باشد. ایشان، شروع به خراب کردن برخی از این جاذبه ها و بناهای تاریخی کرد و بسیاری از سازه های تاریخی را با خاک یکسان کرد و از بین برد.

اما در نهایت، ناصرالدین شاه که از این کارهای ظل السلطان ترسیده بود، او را از حکمرانی تمام شهر ها به جز اصفهان عزل کرد. اما ظل السلطان، دستور ساخت عمارت مسعودیه را در تهران صادر کرد و در نهایت در سال ۱۲۹۷ از دنیا رفت.

بخش های مختلف عمارت مسعودیه

به طور کلی می توان این عمارت را به دو بخش تقسیم کرد. بخش شرقی و بخش غربی. اما همانطور که در مطالب بالا اشاره کردیم این عمارت از بخش های بسیاری تشکیل شده است.

از جمله این بناها می توان به سفره خانه، عمارت دیوان خانه، باغ دیوان خانه، عمارت سردر کالسکه رو، حیاط مشیری، حیاط خلوت، عمارت حیات خلوت، عمارت مشیرالدوله، عمارت سردر پیاده رو، عمارت سفره خانه، حیاط سید جوادی، عمارت سید جوادی اشاره کرد.

موقعیت مکانی و مسیر دسترسی به عمارت مسعودیه

همانطور که در مطالب بالا اشاره کردیم، این جاذبه تاریخی در خیابان ملت تهران قرار دارد. اگر ساکن تهران نیستید و نمی‌دانید چگونه می توانید به این جاذبه گردشگری دسترسی پیدا کنید نگران نباشید.

دسترسی با مترو

برای دسترسی به این عمارت با استفاده از مترو و اتوبوس راه های مختلفی دارید. اگر قصد دارید با استفاده از مترو خود را به این جاذبه گردشگری برسانید بهترین راه این است که در ایستگاه متروی ملت پیاده شده و سپس پیاده خود را به خیابان اکباتان برسانید.

ورودی این عمارت در خیابان اکباتان قرار دارد و دسترسی به آن از طریق این ایستگاه آسان است. اما علاوه بر این می‌توانید خود را به ایستگاه متروی بهارستان برسانید. سپس در بهارستان، به سمت جنوب غربی این میدان بروید و در خیابان اکباتان به مقصد می رسید.

دسترسی با اتوبوس

علاوه بر این با اتوبوس نیز می توانید به این جاذبه تاریخی دسترسی پیدا کنید. بری دسترسی با اتوبوس به این جاذبه تاریخی باید خود را به یکی از ایستگاه های اتوبوس خطی میدان جمهوری – میدان بهارستان برسانید. سپس در این میدان با کمی پیاده روی به عمارت مسعودیه دسترسی پیدا کنید.

کلام آخر

شهر تهران مملوء از جاذبه های تاریخی و گردشگری می باشد. اگر پایتخت نشین نیستید، پیشنهاد می کنم حتما درصورت سفر به تهران با اجاره خانه مبله ، در این شهر اقامت کنید. سپس اقدام به بازدید از تمامی جاذبه های گردشگری این شهر کنید که عمارت مسعودیه نیز یکی از زیباترین آن هاست.

منبع:ایسنا

عمارت:

خانه فکری _عمارتی با الگوهای اصیل معماری جنوب

عمارت خورشید کلات _یادگار نادرشاه

عمارت و کلیسای تومانیانس

 رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران معترض شده «در دوره سردار یزدی – فرمانده سپاه محمد رسول‌الله – تفاهم خوبی در خصوص مرمت و بهسازی بنای کلاه فرنگی عشرت‌آباد به عنوان یکی از بناهای میراثی و تاریخی بسیار ارزشمند انجام شد اما متاسفانه هنوز هیچ اقدام عملیاتی در این خصوص از سوی سازمان زیباسازی صورت نگرفته است.»

اعتراض برای بنایی تاریخی است در میدان سپاه، ابتدای بزرگراه صیاد شیرازی، درست پشت دیوارها و ساختمان‌های قدکشیده‌ای که جای درختان را پر کرده‌اند، برادر دوقلوی شمس‌العماره که هشت سال آماج گلوله‌های جنگ تحمیلی بود و بعد از آن شد لانه‌ی کبوترها و گنجشک‌های بی‌خانمان. بنایی ۲۴۰ ساله که بعد از جنگ تحمیلی، به مرور نشانه‌هایش، یعنی خانه‌های کوچک یک‌نفره‌ همسران ناصرالدین شاه، دور حوض بزرگ عمارت را از دست داد و حالا فقط یک ساختمان فرتوت چهارطبقه از آن باقی مانده است.

تا حدود ۱۰ سال قبل، درخواست‌ها و اقدامات برای ساماندهی این بنای تاریخی اگر هم انجام می‌شدند، اما زیاد به گوش نمی‌رسیدند تا ۱۳ دی‌ماه ۹۲ که احمد مسجد جامعی – رییس وقت شورای شهر تهران – به خاطر تهران‌گردی‌هایش، بعد از سال‌ها، درِ عمارت تاریخی «عشرت‌آباد» را دست‌کم برای دیدنِ چند خبرنگار باز کرد؛ اقدامی که تا امروز دیگر تکرار نشده است.

در آن زمان احمد مسجدجامعی، رجبعلی خسروآبادی – مدیر کل وقت میراث فرهنگی استان تهران – و سردار ریوندی – معاون هماهنگ‌کننده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی – پس از بررسی وضعیت داخلی عمارت کلاه فرنگی «عشرت‌آباد» بر آغاز عملیات مرمت و نجات‌بخشی عمارت عشرت‌آباد تا پایان همان سال تاکید کردند و خواسته شد تا با مرمت بنا و امضای تفاهم‌نامه‌ای که در آن زمان بین شهرداری، شورا، سپاه و سازمان میراث فرهنگی برای مرمت و نجات‌بخشی فضای داخل عمارت عشرت‌آباد امضا شد، حتی سه هفته تا یک ماه بعد سند مرمت هم برای این عمارت تهیه شود.

در آن زمان آن‌قدر همه چیز برای عشرت‌آباد خوش و خرم بود که هر روز پیشنهادی تازه برای کاربری این بنا بعد از مرمتش مطرح می‌شد. یک روز گفته می‌شد «به موزه تبدیل شود»، روز دیگر «مکان برگزاری جلساتِ تشریفاتی سپاه و رفت‌وآمد فرماندهان و امضای معاهدات این نهاد نظامی و سیاسی» شود و روز دیگر «باز شدن فضا برای بازدید عموم چیزی شبیه به زندان قصر» مطرح می‌شد.

حتی مهدی حجت – بنیانگذار سازمان میراث فرهنگی – در روزهای درگیری بین نهادهای مختلف برای مرمتِ این عمارت گفت؛ «به نظرم باید بلافاصله موافقت کنند طرح مرمتی آن‌جا ارائه و حتی با هزینه سپاه مرمت شود. من می‌نویسم و امضا می‌کنم زمانی‌که مرمت شد، سپاه خود راغب می‌شود از این بنا به بهترین نحو ممکن استفاده شود و لذت این بنا و معماری تاریخی آن را خود ببرد و آن را به عنوان مکانی برای امضای موافقت‌نامه‌ها، معاهده‌ها و رفت‌وآمد سران و فرماندهان نظامی و بین دولت‌ها استفاده کند.»

برخی کارشناسان نیز جدا کردن عمارت «عشرت‌آباد» از فضای نظامی پادگان را مطرح کردند. این گونه نه تنها این بنا از اتفاقات احتمالی آینده مصون نگه‌ داشته می‌شد، بلکه با کشیدن یک دیوار و عملیاتی کردن پروژه‌ مرمتی که در دو سال گذشته قولش را به مسجدجامعی، رئیس وقت شورای شهر تهران دادند، زمینه‌ها برای بازدید مردم از این بنای تاریخی فراهم می‌شد.

به نظر می‌رسید همه چیز حساب‌شده جلو می‌رود، با یک وقفه‌ سه ماه و ۱۴ روزه، بالاخره چهارشنبه ۲۷ فروردین ۱۳۹۳، دستور آن اتفاق در برنامه‌ کاری اداره کل میراث فرهنگی استان تهران قرار گرفت و سپیده سیروس‌نیا، معاون وقت میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران، خبر داد: طرح مرمت عمارت «عشرت‌آباد» در طول چند ماه گذشته توسط مشاور پروژه تهیه شده است.

اما شاید هیچ‌کدام از مسئولان فرهنگی، به جز متولیان پادگان که این عمارت در کنار دیواره‌ خروجی آن در غرب ابتدای بزرگراه صیادشیرازی قرار گرفته، نمی‌دانستند عشرت‌آباد قرار است در کنار بی‌توجهی‌ها با مشکلی بزرگ‌تر از همه‌ این اتفاقات در طول بیش از ۳۵ سال گذشته روبه‌رو شود.

می‌توان گفت، همه‌ صحبت‌های مطرح شده برای نجات «عشرت‌آباد» روی کاغذ و در حدِ همان جلسات باقی ماندند و خبر دیگری منتشر نشد، تا شش سال و چهار ماه قبل یعنی اوایل شهریور ۱۳۹۳ که «جرثقیل‌ها» وارد گودِ ایجادشده در چند متری عشرت‌آباد شدند و در پشت دیوارهای سنگی پادگان که انبوهی خاک و سنگ‌ریزه تا نرده‌هایش بالا آمده است، سرنوشت دیگری برای “عشرت‌آباد” رقم زدند.

از پیگیری‌ِ رسانه‌ها، فعالان میراثی و بعضا نامه‌نگاری‌هایی که میراث فرهنگی برای توقف کار به پشت دیوارهای پادگان در میدان سپاه می‌فرستاد و بی‌نتیجه ماند که بگذریم، اما هنوز اصل اتفاق باقی مانده بود یعنی مرمت «عمارت عشرت‌آباد» که بیش از چهار دهه بعد از انقلاب همچنان سرپا بود، بدون توجه و کاربری!

البته در همان زمان هم یعنی ۲۳ اسفند ۹۳  که مهدی چمران، رییس وقت شورای شهر تهران از توقف ساختمان‌سازی در داخل پادگان عشرت‌آباد به دلیل صادر نشدن پروانه خبر داده بود، به نقل از مسوولان پادگان اعلام کرده بود: «مسئولان پادگان مربوطه اعلام داشته‌اند که آماده بازسازی این عمارت هستند، اما باید تفاهم‌نامه‌ای با سازمان میراث فرهنگی منعقد شود. شهرداری متولی میراث فرهنگی نیست، اما هر نوع همکاری که لازم باشد با میراث انجام می‌دهد و حتی تفاهم‌نامه‌ای داریم که خانه‌های میراثی را بازسازی کرده و از آن‌ها به عنوان مراکز فرهنگی در شهر استفاده کنیم.»

حجت نظری – عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران – سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت،  برای دومین بار سراغ عشرت‌آباد رفت؛ او این بار «جزئیات توافق سپاه تهران و مدیریت شهری برای مرمت عمارت کلاه فرنگی عشرت‌آباد را تشریح کرد و حتی از کاربری احتمالی برای این بنای تاریخی خبر داد.»

او گفت: «در صحبت‌هایی که با سردار یزدی فرمانده سپاه محمد رسول الله انجام شد متوجه شدیم سپاه نیز از مرمت عمارت کلاه فرنگی معروف به عشرت آباد که در داخل پادگان قرار دارد، استقبال می‌کند. بعد از مرمت می‌توان این عمارت را در راستای تعامل با فضای شهر، در معرض دید عموم قرار داد. البته از آن‌جایی که این عمارت در داخل پادگان سپاه قرار دارد ممکن است بازدید از این عمارت در روزهای خاصی از هفته برای عموم مردم امکان‌پذیر باشد.»

در آن جلسه که با حضور سردار یزدی و رئیس سازمان زیباسازی شهرداری تهران جمع‌بندی نهایی صورت گرفت، اعلام شد به‌زودی تفاهم‌نامه‌ای بین شهرداری و سپاه محمد رسول الله نیز در این راستا منعقد می‌شود و مقرر شد سازمان زیباسازی به عنوان مجری طرح، در گام اول ارزیابی‌های فنی نحوه مرمت را انجام دهد و بعد از آن با برگزاری مناقصه مجری اصلی مرمت عمارت کلاه فرنگی عشرت‌آباد مشخص خواهد شد.

صحبت‌های اولیه در همان زمان به گونه‌ای اعلام شدند که می‌توان این عمارت را بعد از مرمت به موزه “سلاح” تبدیل کرد اما تصمیم نهایی را باید به بعد از مرمت عمارت موکول کرد.

این صحبت‌ها در حالی مطرح شد که بار دیگر هیچ نشانی از میراث فرهنگی در بین صحبت‌ها نیست که حتی قرار باشد اظهار نظر یا حضوری از میراث فرهنگی را برای مرمت و ساماندهی این بنای تاریخی که در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده، نشان دهد.

این بار به یک سال نکشیده، بعد از گذشت حدود هفت ماه محمد سالاری – رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهرتهران – نسبت به تعلل سازمان زیباسازی شهرداری تهران در پیشبرد امور محوله تذکر داد.

او در دویست و پنجاه و نهمین جلسه شورای شهر تهران گفت: در دوره سردار یزدی – فرمانده سپاه محمد رسول الله – تفاهم خوبی در خصوص مرمت و بهسازی بنای کلاه فرنگی عشرت‌آباد به عنوان یکی از بناهای میراثی و تاریخی بسیار ارزشمند انجام شد اما متاسفانه هنوز هیچ اقدام عملیاتی در این خصوص از سوی سازمان زیباسازی صورت نگرفته است.

منبع:ایسنا

مرتبط:

خانه تهرانی ها در یزد

آتشکده آدریان تهران

خانه سردار اسعد بختیاری تهران

اولین ضربه کرونا به اقتصاد را شاید بتوان در صنعت گردشگری به چشم دید، صنعتی که در روزهای پایانی سال در تدارک سفرها و رونق بازار خود بود، اما چنان ضربه ای آنهم به شکلی ناگهانی از ذره ای میکروسکوپی خورد که زمین گیر شد و حالا این زمین‌گیری در حال یک ساله شدن است.

در یکسال اخیر تقریبا هیچ سفری که به درد صنعت گردشگری بخورد انجام نشده، توری برگزار نشده و پولی هم در این صنعت جابجا نشده است و بسیاری در این اوضاع و احوال اقتصادی کشور عطای درآمدزایی از محل گردشگری را به لقای خساراتش بخشیدند و این شغل را بوسیدند و کنار گذاشتند، اما هنوز هستند افرادی که به آینده امیدوارند.

ارکان گردشگری به شدت آسیب دیده/ضررها مادی و معنوی هستند

یک متخصص اکوتوریسم در گفت‌وگو با ایسنا، خسارات وارده به صنعت گردشگری توسط کرونا را بسیار شدید دانست و گفت: با اعلام شیوع ویروس کرونا، بلافاصله تمام سفرها لغو شد و مسلما استرداد مبالغ توسط آژانس‌های مسافرتی و هتل‌ها به مسافران، ضررهای شدیدی را در این بخش رقم زد و در این بین حتی مسافران هم متضرر شدند.

هما داوری با بیان اینکه البته دولت‌ها تا حدودی برای جبران خسارت کمک کردند، اما این کمک‌ها به هیچ عنوان نمی تواند کافی و جبران کننده حجم خسارات باشد، چراکه چرخ این صنعت و گردش مالی آن با تزریق این مبالغ به این شکل، نمی‌چرخد، افزود: صنعت گردشگری نسبت به صنایع دیگر متفاوت است، چراکه خدمات ارائه می کند و در کنار ضربات مادی، به لحاظ معنوی هم خسارات بالایی را متحمل شده است که مهمترین آن این است که اغلب افراد شاغل در این صنعت شغل خود را به صورت کامل از دست داده اند.

اعتمادسازی های چند ساله از بین رفت/گردشگری صنعتی قابل ترمیم

وی تصریح کرد: در حال حاضر شاید رفت و آمدهای معدودی در جریان باشد، اما این میزان سفر حتی کفاف هزینه برق و آب و گاز یک آژانس مسافرتی را هم نمی‌دهند و همین امر باعث شده است که برخی این شغل را کنار بگذارند یا شاید افراد از محل دیگری تزریق مالی دارند که همچنان در این شغل مانده‌اند. از طرفی ولی خسارات غیرمادی این وضعیت هم بسیارند، بسیاری از اعتمادسازی‌های ایجاد شده در طول‌ سال‌ها پس از کنسلی‌ها و چالش‌های مادی از دست رفت، روابط بین راهنمایان، آژانس‌ها و مسافران دچار اختلال شد و این موارد می‌تواند مصادیقی از زیان‌های معنوی تعطیل شدن صنعت گردشگری باشد.

این مدرس گردشگری با تاکید بر اینکه مسلما با آغاز سفرها و ایجاد امنیت سفر، می‌توان اعتماد طلایی سابق را مجددا ساخت، گفت: صنعت گردشگری، صنعتی بسیار لطیف است، به همان اندازه که آسیب‌پذیری بالایی دارد، می تواند خود را ترمیم کند. نیاز به سفر جزو نیازهای اولیه بشر محسوب می‌شود و بشر که این روزها درگیر تکنولوژی و زندگی ماشینی و صنعتی است، نیازمند سفر است، در واقع این نیاز زندگی بشر را احاطه کرده است و صنعت گردشگری می‌تواند با بهبود شرایط، خود را ترمیم و احیا کند.

سفر، نیاز بشر امروز/مسیرهای گردشگری استان ناشناخته مانده است

وی اظهار کرد: در حال حاضر درگیر شیوع کرونا و تحریم هستیم، اما سفر همچنان برای مردم مهم است، بر این اساس و با توجه به نیاز جامعه و تقاضای بازار گردشگری و ضررهای وارده حتما قابل جبران است، اما رونق مجدد زمانبر خواهد بود.

رییس هیات مدیره سمن گردش یاران اظهار کرد: برخی، پیش بینی هایی را برای پساکرونا داشته اند، به عنوان مثال افرادی اقدام به شناساندن مقاصد ناشناخته کرده اند، استان مرکزی به عنوان معبر گردشگری شناخته شده، اما مسیرها در این استان ناشناخته باقی مانده و با شناساندن این مسیرها، حتی آژانس های بین المللی به این منطقه علاقمند می شوند و در واقع با ساختن مسیرهای جدید و آموزش و جلب مخاطب به شکل مجازی، در حوزه گردشگری در حال سرمایه گذاری در این صنعت برای دوره پساکرونا هستیم.

کاری برای گردشگری نکرده ایم

وی با تاکید بر اینکه اقامتگاه و هتل یک سرمایه است و نمی توان منکر آن شد چراکه در اقتصاد، معنای اقتصادی خود را دارد و مدام بر ارزش آن افزوده می شود، افزود: شیوع کرونا باعث شد بیشتر متوجه شویم که کاری برای توسعه گردشگری نکرده ایم بلکه هر آنچه در این حوزه به دست آمده مبتنی بر استعداد و پتانسیل موجود بوده است، در حالی که کشوری مثل دبی که یک صحرای خالی بود، به طور مصنوعی جذابیت هایی را ساخت و روی گردشگری به شکلی کار کرد که سهم گردشگری در تولید ناخالص داخلی ارقام و شاخص های بزرگی شود و در حال حاضر این کشور از نظر گردشگر ورودی، حرف اول را در خاورمیانه می زند و این امر حاصل تفکر و برنامه ریزی درازمدت در حوزه گردشگری است. متاسفانه ما در ایران برای گردشگری خود کاری نکرده ایم، تخت جمشید، پاسارگارد، ستون های خورهه، یخچال نیمور و همه جاذبه های گردشگری موجود ظرفیت هایی است که از گذشته موجود بوده است و کار خاصی برای شناساندن و اطلاع رسانی در خصوص آنها انجام نشده و برنامه های متنوع و هدفمند بلندمدت و مدیریت مقصد نداشته ایم در حالی که باید فرصتی ایجاد شود تا به زیرساخت‌های این صنعت بیشتر بپردازیم.

خدمت کرونا به گردشگری!

این مدرس گردشگری با بیان اینکه یکی از محاسن این محدودیت این است که اصحاب گردشگری کارهای جدی تری را هدفگذاری کرده اند و برنامه های عمیق تری را دنبال می کنند که می تواند در دوران پساکرونا اثربخش تر باشد، گفت: این روزها بهترین زمان برای توجه به گردشگری و برنامه ریزی دقیق تر و هوشمندانه تر در حوزه گردشگری است، باید مسیرهای جذاب تری را طراحی کنیم، تصاویر و اطلاع رسانی بهتری را منعکس و سایت های قوی تر را راه اندازی کنیم و در کنار آن سایت های طبیعی و گردشگری را مجهز به پایگاه های اطلاع رسانی قوی بکنیم. اگر پایگاه های آموزش دیده و تخصصی در مناطق داشته باشیم می توانیم توریست ها را که شاید در قالب تور سفر نکنند و در واقع مبلغین رایگان نقاط گردشگری ما خواهند بود، جذب کنیم.

از تورهای مجازی غفلت نشود

وی راهکار بازگشت رونق به صنعت گردشگری را تمرکز بر موضوع آموزش دانست و افزود: باید بیشتر مطالعه کنیم و ناشناخته های خود را معرفی کنیم، چرخ صنعت گردشگری کشور زمانی بهتر به چرخش در می آید که ارزآوری داشته باشد و در واقع این صنعت می تواند ارزش اقتصادی داشته باشد که این امر منوط به شناخت بهتر از داشته هاست تا ظرفیت ها را بهتر ارائه دهیم، باید مسیر گردشگری معرفی کنیم، راهنمایان را به یادگیری زبان تشویق کنیم و قطعا با برنامه ریزی می توانیم رونق مجدد را رقم بزنیم.

داوری بیان کرد: البته در این روزها که تورها امکان سفر ندارند، می توان از ظرفیت تور مجازی استفاده کرد. نباید از ارائه اطلاعات تخصصی و دانش تخصصی لیدرها غفلت کرد و حتی می توان با استفاده از این فرصت سطح گردشگری را ارتقا بخشید.

صنعت گردشگری حذف نشدنی است

وی با تاکید بر اینکه صنعت گردشگری هیچ گاه قابل حذف شدن نیست، گفت: این صنعت ضربات سنگینی را در برهه های مختلف متحمل شده است، اما همچنان پابرجاست، به عنوان مثال در دنیا اتفاقاتی مانند سیل، زلزله، جنگ، انقلاب و مسائل ناشی از مباحث سیاسی رقم خورده و حتی برخی از گونه های گردشگری حاصل همین اتفاقات است، پس کرونا هم نمی تواند این صنعت را حذف کند.

این متخصص اکوتوریسم اظهار کرد: صنعت گردشگری به قدری دارای انعطاف است که با وجود ضربات مختلف نابود نشده است چراکه محتوای این صنعت، یک نیاز پایدار در بشر است و این جاذبه در درون افراد برای سفر و آشنایی با گذشته و طبیعت یک منطقه خاص و حتی دیدن رسوم یک قوم همچنان غلیان می کند و در دوران پساکرونا می توان رونق را به این صنعت بازگرداند.

منبع:ایسنا

مرتبط:

معرفی پیشگامان گردشگری MICE در بحران کرونا

شتاب عصر نوآوری و هوش مصنوعی در گردشگری