هر شیء و اثر به نمایش گذاشته ‌شده در موزه یا نمایشگاه، زبان خالی دارد و با بیننده ارتباط برقرار می‌کند. با تعمق و تفکر می‌توان زبان حال این آثار را دریافت و از دیدگاه‌های مختلف آن را بررسی کرد.

موزه ی هرژه، یکی از موزه های هنری کشور بلژیک است. این موزه، در شهری به نام لوون لا قرار دارد. شهر لوون لا، یکی از شهر های کوچکی است که در اطراف بروکسل قرار دارد. در ابتدا، کمتر کسی فکر می کند که موزه ی هرژه با آن همه آثار زیبا و دیدنی، در چنین شهر کوچکی قرار داشته باشد.

همانطور که پیش تر به آن اشاره کردیم، آثار موجود در این موزه، برای یکی از بزرگترین نویسندگان جهان است. ژرژ پراسپر رمی، یکی از بزرگترین شخصیت پرداز ها و نویسندگان بلژیکی و جهان است. این نویسنده، آثار بسیار زیادی را از خودش به جا گذاشته است که بیشتر آنها در موزه ی هرژه یافت می شوند. نام مستعار این هنرمند بزرگ، هرژه است، و به همین جهت نام این موزه، موزه ی هرژه است.

یکی از معروف ترین آثار هرژه، داستان مصور ماجراهای تن تن و میلو است. ژرژ در سال ۱۹۰۷ میلادی، در بیست و دوم می به دنیا آمد. برخی ها فکر می کنند که شهر لوون لا، محل تولد هرژه است، و به همین دلیل موزه هرژه در این شهر قرار گرفته است. این تصور درست نیست، زیرا هرژه در شهر ایتربیئک به دنیا آمد و بزرگ شد. البته شهر ایتربیئک نیز در نزدیکی بروکسل قرار دارد و فاصله زیادی با لوون لا ندارد.

معمار موزه ی هرژه، یکی از برجسته ترین معمار های فرانسوی به نام دپورتزامپاک بود. دپورتزامپاک، موزه هرژه را در یک منطقه جنگلی از لوون لا ساخت و برای دسترسی به آن، یک پل پیاده و زیبا طراحی کرد. برخی ها بر این باور هستند که اگر معمار موزه هرژه، فرد دیگری به غیر از دپورتزامپاک بود، این موزه ساخته نمی شد.

وجود موزه هرژه در یک منطقه جنگلی، باعث ایجاد یک آرامش خاص در بازدید کنندگان این موزه می شود، این موزه شامل ۹ بخش جهت نمایش آثار هرژه است. یک سینما نیز در این موزه وجود دارد که افراد می توانند با رفتن به این سینما، فیلمی درباره زندگی هرژه ببینند و اطلاعات بیشتری از شخصیت او به دست بیاورند. بسیاری از افرادی که از موزه هرژه دیدن کرده اند، به دیگران توصیه می کنند که به سینمای این موزه بروند و با ژرژ رمی بیشتر آشنا شوند.

ورودی موزه هرژه، شامل امضای هرژه و یک تصویر از تن تن است که به افق نگاه می کند. این تصویر، نشان دهنده این است که برجسته ترین شخصیت طراحی شده توسط هرژه، تن تن است.

امکانات موزه هرژه

موزه هرژه، تنها یک موزه و سینما نیست. در پایین ترین طبقه این موزه، یک فروشگاه وجود دارد که می توانید در آن، کتاب های هرژه را تهیه کنید. در این فروشگاه، ماکت های کوچکی نیز وجود دارند که از روی داستان های هرژه طراحی شده اند. سود آوری این فروشگاه، بسیار زیاد است و افراد، پس از آشنایی با هرژه، دوست دارند که کتاب های بیشتری از او بخوانند. در نتیجه، برای خرید کتاب هایی از هرژه، به این فروشگاه مراجعه می کنند.

رستورانی در موزه هرژه وجود دارد که بازدید کنندگان می توانند پس از گشت و گذار در این موزه، وارد آن شوند. این رستوران، مانند فروشگاه هرژه در پایین ترین طبقه و در کنار فروشگاه هرژه قرار دارد.

آثار موزه هرژه

بعضی از آثار موزه هرژه، یک سر و گردن از آثار دیگر بالاتر هستند و طرفداران بسیار زیادی دارند. برای مثال، یکی از قسمت های موزه هرژه، مربوط به تمام شخصیت هایی است که در مجموعه تن تن وجود داشتند. این شخصیت ها، با ظرافت کامل نقاشی شده اند و دقیقا مانند نسخه کارتونی هستند. این بخش از موزه ی هرژه، طرفداران بسیاری دارد و برای بسیاری از بازدید کنندگان، خاطرات کودکی را یاد آوری می کند.

یکی دیگر از بخش های موزه ی هرژه، مربوط به مجسمه ماشین هایی است که در سری تن تن وجود داشته اند. مجسمه این ماشین ها را می توان از فروشگاه هرژه نیز تهیه کرد.

یکی از مواردی که باید هنگام رفتن به این موزه به یاد داشته باشید، این است که موزه هرژه، تنها مخصوص هرژه است و آثاری از هنرمند دیگری در آن پیدا نمی کنید. شاید برخی از بازدید کنندگان تصور کنند که موزه هرژه توسط دولت و یا نهاد های هنری ساخته شده است، در حالی که اینگونه نیست. هرژه، همسری به نام فانی رودول داشت. فانی رودول، به عنوان یادبود، این موزه را به نام همسرش ساخت. فانی رودول، ۱۷ میلیون دلار هزینه کرد تا این موزه را بسازد که واقعا مبلغ بسیار بالایی است.

بیشتر آثار موجود در موزه هرژه، بر اساس زمان مرتب شده اند. یعنی اینکه افراد می توانند اولین آثار هرژه را در ابتدا مشاهده کنند، و سپس به سمت آثار جدید تر پیش می روند.

افرادی که از این موزه بازدید کرده اند، به این نکته اشاره کرده اند که توضیحاتی در کنار آثار هرژه وجود ندارد و نمی توانند در مورد برخی از آثار هرژه، اطلاعات به دست بیاورند. مسئولان موزه هرژه، پس از اینکه این انتقاد را شنیدند، برای برخی از آثار هرژه، توضیحاتی نیز ارائه دادند.

واحدهای مختلفی که در موزه هرژه قرار دارند، از طریق پل ها و تونل هایی از جنس شیشه به یکدیگر ارتباط دارند و بازدید کنندگان می توانند با استفاده از آنها، به این واحد ها بروند.

سخن پایانی

ژرژ پراسپر رمی، یکی از نویسندگان محبوب در سطح جهان است که خودش هم فکر نمی کرد که روزی به این میزان از محبوبیت برسد. تن تن، یکی از بهترین آثار در تمام جهان است و طرفداران بسیار زیادی حتی در ایران پیدا کرد. موزه هرژه، می تواند برای بسیاری از افراد، کودکی ها را زنده کند و بازدید کنندگان این موزه، همگی از طرفداران مجموعه تن تن هستند.

منبع: بیتوته

مرتبط:

«موزه‌ ویتنی» جایی که با هنر ارتباطی عمیق ایجاد می‌شود

معماری موزه ی موسیقی تهران

موزه ی موسیقی تهران در مساحتی بالغ بر ۳۶۵۰ متر تعبیه شده است که زیر بنایی معادل ۱۴۰۰ متر مربع دارد. این موزه در بنایی سه طبقه طراحی شده است که در دو قسمت مجزا آلات موسیقی سنتی، کلاسیک ایرانی و موسیقی بومی، محلی را معرفی می کند.

بنای موزه ی موسیقی با معماری شگفت انگیز جلوه ی زیبایی را به ارمغان آورده است. در واقع ساختمان مجموعه در سال ۱۳۵۱ به عنوان یک خانه ی مسکونی ساخته شده است و حدود ۳۷ سال بعد، با بازسازی و تغییر کاربری به موزه ی موسیقی مبدل شد.

به عبارتی دیگر در سال ۱۳۵۱ خورشیدی یکی از ثروتمندان نام دار تهران به نام مهندس سیروس سمراد عمارت زیبایی را در منطقه ی تجریش تهران ملقب به باغ نمازی بنا کرد.  پس از وقوع انقلاب باشکوه اسلامی، عمارت منحصر به فرد سیروس سمراد، به بنیاد مستضعفان واگذار شد.

در سال ۱۳۷۲، عده ای از مسئولان فرهنگی و هنری نظیر مرتضی کاظمی، علی مراد خانی و سید محمود بهشتی مؤسسه ی موزه ی موسیقی را بازسازی کردند و در نهایت در ۲۲ آبان ۱۳۸۸ موفق به افتتاح مجموعه شدند. در طی این رویداد ها مسئولیت حفظ و نگهداری از موزه ی موسیقی  را به یکی از فعالان عرصه ی موسیقی به نام علی مراد خانی واگذار کردند.

هدف اصلی برپایی موزه ی موسیقی پاسداری و حفاظت از میراث موسیقی ایران، معرفی هنرمندان برجسته ی موسیقی و حفظ ارزش های هنرمندان ایرانی می باشد.

بهتر است بدانید که موزه ی موسیقی ایران در طی جشنواره ی کمیته بین المللی سمعی بصری و فناوری های جدید موفق به کسب نشان نقره شد.

مجموعه های متغیر موزه ی موسیقی تهران

در داخل مجموعه ی موزه ی موسیقی حدود ۲۴۰ ساز از ۲۰۰ نوع آلات متفاوت حفظ و نگهداری می شود. موزه ی موسیقی دارای  بخش های مختلفی اعم از آرشیو صوتی و تصویری، کتابخانه تخصصی، بخش سمعی و بصری، سالن نمایش ساز ، گنجینه ی موزه، کارگاه نمایش مراحل ساخت و مرمت ساز، مخزن محصولات مکتوب، استودیو ضبط، آمفی تئاتر، انبار مخصوص نگهداری بهینه ساز ها و کافی شاپ می باشد.

۱٫ سالن نمایش ساز

در طبقه ی هم کف ساختمان موزه ی موسیقی سالن نمایش ساز ها تعبیه شده است. در این مجموعه انواع مختلف ساز های سنتی، بادی، کوبه ای، زهی و زهی نواحی مانند زه صدای مضرابی و آرشه ای، خود صدا، نی ها، نی لبک، سوتک قابل مشاهده هستند.

از سری ساز های سنتی و کوبه ای می توان به تنبک، دهل، زنگوله، سنتور، دف های پر نقش و نگار اشاره کرد. این ساز های زیبا متعلق به مشهور ترین نوازنده های موسیقی اعم از مجید کیانی نوازنده ی سنتور، محمد رضا درویشی مؤلف و آهنگ ساز دایرة المعارف ساز های ایرانی می باشند.

۲٫ سالن سازهای سنتی و کلاسیک ایران

سالن ساز های سنتی در طبقه ی اول عمارت بنا شده است. در این مجموعه انواع آلات موسیقی سنتی ایران اعم از سه تار، تار، سنتور، سازه های آرشه ای ویلون و کمانچه نگهداری می شود.

علاوه بر این، در مجموعه ی سازهای سنتی و کلاسیک ایران آلات دست ساز ایرانی، هنر دست ابراهیم قنبری مهر قابل رؤیت هستند و ساز های اهدایی از اساتید بزرگ موسیقی ایران همانند سه تار میرزا عبدالله، سه تار ناصرالدین شاه قاجار، سنتور حسین ملک و تار های یحیی به نمایش در آمده است.

۳٫ گنجینه ی موزه

گنجینه ی موزه، سالنی شامل ساز هایی قدیمی و اهدایی است که متعلق به اساتید موسیقی نظیر چوب رهبری ارکستر حشمت سنجری، ساعت شماره دار، کیف پول، کلاه و بارانی استاد علی تجویدی، وسایل شخصی و آلات موسیقی استاد عشقی، احمد عبادی، حاج قربان سلیمانی، کلنل عینقلی وزیری، خاطره پروانه  و تقویم رومیزی تقی مسعودیه می باشد.

حشمت سنجری در زمان های قدیم رهبر ارکست ایران به شمار می رفته است که توسط یک چوب مخصوص، نوازندگان ارکست را به سوی نواختن یک موسیقی خاص هدایت می کرده است.

ساز های موجود در سالن گنجینه ی موزه، از قدمتی طولانی برخوردار هستند و به عنوان ادواتی برای نواختن زیباترین آثار موسیقی اصیل ایرانی شناخته می شوند.

۴٫ آرشیو صوتی و تصویری موزه ی موسیقی

یکی از مهمترین بخش های موزه ی موسیقی تهران، بخش آرشیوی صوتی و تصویری می باشد. در این قسمت آرشیو های صوتی و تصویری متعددی قرار دارد که توسط زنده یاد محمد علی گلشن ابراهیمی در طی سال ها تلاش بی وقفه، جمع آوری شده و به موزه ی موسیقی اهدا شده است.

آرشیوی صوتی و تصویری موزه ی موسیقی حاوی مجموعه هایی نفیس و ارزشمندی شامل ۴۲ هزار ساعت صوتی و ۲۰ هزار قطعه عکس قدیمی می باشد.

در قسمتی از موزه، نمایشگاهی با عنوان تجهیزات ضبط و پخش صوت تعبیه شده است. در این مجموعه قدیمی ترین و جدید ترین  نمونه های روند تکمیل ضبط کننده های صدا نظیر دستگاه های فنوگراف، گرامافون های کوکی، برقی، باتری دار، مخصوص خودرو، نوار های کاست، مغناطیسی و ضبط سیمی به نمایش گذاشته شده است.

همچنین در آرشیوی موزه ی موسیقی نخستین صفحات موسیقیایی ضبط شده به فرمان مظفرالدین شاه قاجار وجود دارد.

مسئولان موزه به عامه ی مردم همواره توصیه می کنند که در صورتی که مجموعه ای ارزشمند و نفیس در اختیار دارند، موزه را مطلع سازند تا مجموعه ی موزه به صورت دیجیتال آرشیو گردد.

۵٫ کتابخانه ی تخصصی موزه ی موسیقی

جذاب ترین بخش موزه ی موسیقی تهران در کتابخانه ی موسیقی خلاصه می شود. این کتابخانه حاوی نسخه هایی ارزشمند از کتب ادبیات، تاریخ، هنر و موسیقی ایران است.

مجموع کتب های اختصاصی موجود در موزه ی موسقی بالغ بر ۱۱ هزار جلد است که مشمول ۲ هزار جلد لاتین و ۹ هزار جلد فارسی می باشد.

بدین جهت کتابخانه ی موزه ی موسیقی تهران یکی از مناسب ترین منابع در خصوص تحقیق و پژوهش دانشجویان در حوزه ی موسیقی محسوب می شود. قدیمی ترین کتاب های اهدایی موجود در کتابخانه ی موزه ی موسیقی متعلق به سال ۱۳۰۰ خورشیدی است. از قدیمی ترین کتاب های تخصصی موسیقی می توان به “سرود های مدارس” نوشته ی استاد علی نقی وزیری چاپ سال ۱۳۱۲ اشاره کرد.

۶٫ کارگاه نمایش مراحل ساخت و مرمت ساز

یکی دیگر از بخش های آموزشی موزه ی موسیقی که در طبقه ی زیر هم کف تعبیه شده است، کارگاه نمایش ساخت و مرمت ساز می باشد. در این کارگاه روش های متداول ساخت آلات موسیقی از مبتدی تا پیشرفته قابل رؤیت است.

بازدید کنند گان قادر هستند تا در خصوص خرید ساز های مختلف، کیفیت، رفع معیوبات آلات موسیقی اطلاعاتی را از افراد متخصص و مجرب موزه کسب کنند و به مشاهده ی مراحل  ساخت و مرمت آلات موسیقی بپردازند.

علاوه بر این، در فضای بیرونی ساختمان موزه ی موسیقی قسمتی در خصوص رستوران و کافه های مجهز اختصاص داده شده است.

مناسب ترین زمان برای بازدید از موزه ی موسیقی در تهران

در قسمت های شمالی استان تهران رشته کوه های البرز قرار دارند که زمینه ی تعدیل آب  هوای منطقه را به وجود می آورند. در جنوب تهران نیز دشت کویری قرار دارد که در کنار گرد و غبار، منجر به خشکی و گرمی هوا در استان تهران می شود.

لذا به موجب موقعیت جغرافیایی ویژه ی تهران، در مناطق مختلف، آب و هوایی متغیر شکل گرفته است.

همانطور که بیان کردیم موزه ی موسیقی در یکی از محله های قسمت شمالی تهران واقع است. این منطقه از آب و هوای معتدل کوهستانی برخوردار است و زمستان هایی سرد و مرطوب دارد.

مناسب ترین زمان برای بازدید از موزه ی موسیقی تهران، فصل بهار و تابستان به شمار می رود. زیرا در این فصل ها قسمت شمالی تهران از آب و هوایی معتدل برخوردار است.

در فصل زمستان نیز به موجب بارش برف در تهران ، زیبایی چشم نوازی در محله ی تجریش به وجود می آید و تمام خیابان های منطقه از برف پوشیده می شود.

مسیر دسترسی به موزه موسیقی تهران

تهران- میدان تجریش- خیابان شهید دربندی- سه راه تختی- کوچه نمازی- پلاک ۹- موزه ی موسیقی تهران

مرتبط:

موزه باستان‌شناسی اشنویه جایی برای بازگویی تاریخ هزاران ساله

موزه‌های خراسان _پیام‌آور صلح و تجلی‌گاه آداب دیرینه

بخش نجوم و ساعت در موزه مرکزی آستان قدس رضوی، در هشتم تیرماه سال ۱۳۷۸ شمسی افتتاح شده است. در این گنجینه ابزارآلات نجوم مانند اسطرلاب، قبله‌نما و قطب‌نما، تلسکوپ، کره‌های آسمانی و جغرافیایی، ذات‌الحق، تئودولیت، سکستانت، مدل حرکت زمین، ماه، خورشید، دوربین دو چشمی و همچنین مجموعه‏‌ای از ساعت‏‌ها مانند ساعت‌های آفتابی، دیواری، رومیزی و…به نمایش در آمده است. بسیاری از این آثار توسط سید جلال‌الدین تهرانی به آستان قدس رضوی وقف شده است.