به گزارش ایسنا، موزه‌ها یکی از مکان‌هایی هستند که می‌توان سیر تحول تاریخی را در آن‌ها مشاهده کرد، از پیشرفت حاصل از گذر زمان متعجب شد و گاهی نیز به فکر فرو رفت.

۱۰ آگوست سالروز تاسیس موزه «لوور» است، یکی از مکان‌هایی که می‌توان ساعات‌ها در آن غرق گذشته شد و دنیای پیشرفته خارج از آن را به فراموشی سپرد. «لوور» بنایی کاملا مدرن در دل سازه‌ای کلاسیک است و همین مسئله هر ساله تعداد زیادی را به فرانسه می‌کشاند.

چیزی نزدیک به دو قرن از تاسیس این موزه که در ابتدا از آن به عنوان قلعه برای محافظت از شهر استفاده شده است می‌گذرد؛ این بنا بعدها تبدیل به کاخ سلطنتی می‌شود و پادشاهان زیادی قبل از این‌که «لوور» تبدیل به موزه شود در آن پادشاهی کرده‌اند که می‌توان لویی چهاردهم را آخرین پادشاهی دانست که از این بنا به عنوان اقامت‌گاه پادشاهی استفاده کرد.

ساختمانی که امروزه در پاریس به عنوان موزه «لوور» از آن یاد می‌شود در ابتدای امر به این وسعت و گسترگی نبوده است بلکه  در دوره‌های مختلف تاریخی پادشاهان و هنرمندان هر کدام بخشی را به این بنا اضافه کردند تا ساختمان موزه به شکل امروزی خود درآید. ناپلئون بناپارت و ناپلئون سوم از دسته افرادی بودند که برای افزایش اعتبار خود بخش‌هایی را به «لوور» اضافه کردند.

برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ در جریان انقلاب فرانسه از این بنا به عنوان موزه رونمایی شد و تنها با ۵۳۷ نقاشی، در دسترس عموم برای بازدید قرار گرفت و از آن روز به بعد موزه «لوور» به عنوان موزه عمومی تا امروز به فعالیت خود ادامه داده است.

«لوور» با مساحتی بالغ بر ۲۰۰ هزار متر مربع  در کنار رود سن، در مرکز شهر پاریس جا خوش کرده که به عنوان بزرگ‌ترین موزه جهان شناخته می‌شود و مشهورترین نقاشی‌ها را در خود جای داده است.

نمای بیرونی این موزه به سبک رومانسک ساخته شده که کاملا تاریخی و منحصر به فرد است و نمای داخلی آن نیز تماما از سنگ‌های مرغوب ساخته شده است. مساحتی حدود ۶ هکتار در موزه «لوور» متعلق به گالری‌هایی است که هفت هزار و ۵۰۰ نقاشی در آن‌ها به نمایش گذاشته می‌شود و بیشتر آن‌ها متعلق به هنرمندان فرانسوی است.

گالری‌های موزه «لوور» به هشت قسمت از جمله آثار کهن شرق نزدیک، مصر، یونان، روم و تمدن اتروسک، هنر اسلامی، مجسمه، هنر تزئینی، نقاشی، چاپ دستی و طراحی تقسیم می‌شود.

از دیگر بخش‌هایی که در سال ۱۹۹۳ در این مجموعه ایجاد شد می‌توان به مجموعه هنرهای اسلامی اشاره کرد که در سال ۲۰۰۲ رئیس جمهور وقت فرانسه تصمیم گرفت بخش هنرهای اسلامی به بخشی مجزا تبدیل شود، به دنبال این تصمیم رئیس بخش کتب فارسی در کتابخانه ملی فرانسه  از سمت رئیس‌جمهور مامور ایجاد بخش هنر اسلامی شد که در این مجموعه بیشترین آثار متعلق به ایران است که جایگاه ویژه‌ای دارد.

موزه «لوور» از معروف‌ترین و حجیم‌ترین موزه‌های دنیا به شمار می‌آید که در چهار طبقه زیرزمینی میزبان ۳۵ هزار اثر تاریخی، فرهنگی و هنری  از کشورهایی هم‌چون مصر، ایران، اروپا و چندین کشور دیگر است.

از مهم‌ترین و معروف‌ترین آثار این موزه می‌توان به نقاشی «مونالیزا»، تابلوی «آزادی هدایتگر مردم»، نقاشی «بانو صخره‌ها»، مجسمه «هرمافرودیت خفته»، لوح حمورابی، مسجمه «نیم‌ تنه‌های پالمیرا»، مجسمه چوبی «مریم مجدلیه»، نقاشی «دختر حرم‌سرا»، نقاشی «عروسی در قانا»، تابوت‌های سنگی فنیقی، «عصای طلایی» شارل پنجم و «پرتره ژان دوم» که تاریخ‌های متفاوتی را به نمایش می‌گذارد اشاره کرد.

اما آثار تاریخی کشور ایران جایگاهی ویژه و مخاطبان خاصی در بین دیگر آثار موجود در «لوور» دارد که در هشت سالن مختلف این موزه قابل رویت است؛ در سالنی که مختص به ایران است می‌توان مجموعه‌های حیرت‌انگیزی از آثار باستانی کشورمان از نقاشی‌های رنگ روغن عصر ناصری گرفته تا تکه‌های عظیم‌الجثه پاسارگارد را مشاهده کرد.

ورودی موزه «لوور» خود یکی از شگفتی‌های این مجموعه تاریخی، فرهنگی و هنری به حساب می‌آید؛ هرمی که در سال ۱۹۸۹ در ارتفاع تقریبی ۲۱ متر و طولی نزدیک به ۳۵ متر از شیشه و فلز ساخته شد و در حال حاضر یکی از معروف‌ترین عناصر پاریس به شمار می‌آید که تنها نیست و سه هرم دیگر با اندازه‌هایی کوچک‎تر حیاط ناپلئون را احاطه کرده‌اند.

این هرم فلزی- شیشه‌ای توسط معماری غیر فرانسوی به نام «آی.ام.پی» ساخته شد که تضاد میان اروپای مدرن و تاریخی در دنیای امروز را بیش از پیش به تصویر می‌کشد و در مقایسه با پروژه‌های معروفی که در پاریس وجود دارد از پویایی بالایی برخوردار است.

این سازه که به هرم «پی» شهرت دارد از شبکه‌های در هم آمیخته فولادی که از داخل به هم پیوسته‌اند و با شیشه‌های منعکس کننده نور پوشانده شده‌اند، ساخته شده و شامل ۶۱۲ قطعه شیشه‌ لوزی است که از سمت دیگر و در جهت مخالف تا طبقه زیرین ادامه دارد و برای این‌که نور بیشتری را به پایین منتقل کند به شکل لوزی طراحی شده است.

طراح این سازه امیدوار بود که از طریق احداث یک هرم شفاف بتواند در عین ایجاد کم‌ترین مزاحمت بصری در نمای بناهای قدیمی مجموعه به فضای زیرزمینی روشن دست یابد. در جریان تکامل ایده، او توانست فضای زیرزمین را از طریق سه راهرو به ساختمان اصلی مربوط کند؛ «پی» با بهره‌گیری از سه هرم شیشه‌ای کوچک‌تر توانست هم نور را به داخل راهروها هدایت کند و هم راه‌های دسترسی بازدیدکنندگان به داخل راهروها فراهم کند.

افراد زیادی هستند که آروزی سفر به پاریس و بازدید از این مکان تاریخی، فرهنگی و هنری را دارند و  به همین دلیل است که این موزه در اغلب اوقات یکی از پربازدیدترین جاذبه‌های پاریس و جهان به شمار می‌آید و سالانه چیزی نزدیک به سه و نیم میلیون نفر از آن بازدید می‌کنند.

منبع خبر:ایسنا

به گزارش خبرنگار ایسنا، هر کرمانشاهی اگر هر روز هم گذرش به بازار سنتی کرمانشاه بیفتد، باز عطر دلاویز نان برنجی زعفرانی با روغن ناب کرمانشاهی، مست کننده است، چه برسد به گردشگری که اولین بار پایش را به این شهر گذاشته و سری هم به بازار سنتی کرمانشاه زده است.

آوازه این سوغاتی خوشمزه و لذیذ کرمانشاهی به جای جای ایران رسیده و گردشگرانی که به کرمانشاه می آیند، حتی اگر تاکنون چند بار به این شهر سفر کرده باشند باز نان برنجی را یکی از بهترین گزینه ها برای سوغات می دانند و با خود به همراه می برند. مگر می شود گردشگری به کرمانشاه بیاید و از خیر بردن نان برنجی به عنوان سوغات برای دوست و آشنایان شهر و دیارش بگذرد.

محبوبیت نان برنجی کرمانشاه به خارج از مرزها رسیده

“آنطورها که از قدیمی‌های خانواده شنیده ام، از آنجایی که کرمانشاه از دیرباز شاهراه سفر به عتبات عالیات محسوب می شده، لذا مردم میهمان نواز استان برای اینکه بتوانند تغذیه ای قوی و با ماندگاری بیشتری را به عنوان توشه راه به زائرین بدهند، از بیش از ۱۵۰ سال پیش شیرینی نان برنجی را تولید کردند.”

اینها را محسن صفایی یکی از پیشکسوتان تولیدکننده نان برنجی در کرمانشاه که پیشه نان برنجی پزی بیش از ۵۵ سال است در چند نسل خانواده آنها تداوم دارد، می گوید.

وی گفت: نان برنجی از قدیمی ترین و پرفروش ترین سوغات ها در ایران به شمار می رود که در اکثر نقاط ایران شناخته شده است.

صفایی افزود: شهرت نان برنجی کرمانشاه به واسطه طعم لذیذ و قیمت مناسبش بگونه‌ای است که بخش اعظم نان برنجی را که تولید می‌کنیم به استان های دیگر صادر می‌شود.

وی تاکید کرد: محبوبیت این سوغات کرمانشاهی تا جایی است که گاها سفارشاتی را نیز از دیگر کشورها همچون کانادا، عراق و… داریم و قسمت کمی از تولیداتمان را نیز صادر می کنیم.

این پیشکسوت تولید کننده نان برنجی در ادامه بااشاره به استقبالی که همواره مسافران و گردشگران از این سوغات ناب کرمانشاهی دارند، عنوان کرد: کرمانشاه استانی زیبا و پر از جاذبه های دیدنی است و از سوی دیگر مردم این استان مردمان خوش خوراکی هستند که در کنار نان برنجی، انواع سوغات های خوشمزه همچون نان شکری، نان خرمایی، کاک، روغن حیوانی و … را تولید می کنند، برای همین گردشگرانی که به این استان سفر می کنند درپایان بازدیدهای خود می توانند برای تهیه سوغات با خیال راحت اقدام کنند.

وی تصریح کرد: البته در شرایط فعلی تعداد نان برنجی پزهای کرمانشاه در مناطق مختلف شهر زیاد شده، اما بیشتر تمرکز نان برنجی پزی های کرمانشاه در ورودی راسته بازار زرگرها واقع در بازار سنتی است.

قدمت ۱۵۰ ساله نان برنجی

علیرضا مرادی بیستونی کارشناس گردشگری اداره کل میراث فرهنگی استان نیز بابیان اینکه از دیرباز سوغات هر منطقه بنا به رواج برخی محصولات در آن منطقه ایجاد شده، اظهار کرد: نان برنجی نیز از جمله سوغاتی های اصیل در کرمانشاه است که با توجه به وجود کشتزارهای برنج گیلانغرب در زمان های گذشته و روغن حیوانی در این استان، تولید شده است.

وی در خصوص قدمت این سوغات نیز گفت: هنوز مشخص نیست که این سوغاتی دقیقا از چه زمانی در کرمانشاه درست شده، اما از حدود ۱۵۰ سال پیش اولین بار از نان برنجی به عنوان سوغات کرمانشاه نام برده شده است.

کارشناس گردشگری میراث فرهنگی استان کرمانشاه بابیان اینکه این سوغات از سوی مردم میهمان نواز کرمانشاه برای زائرین عتبات عالیات پخت می شده، عنوان کرد: مقوی بودن، طعم دلپذیر، ترد بودن و ماندگاری بالا از ویژگی های اصلی این سوغات است.

وی تصریح کرد: تا دهه های پیش به دلیل استفاده از روغن حیوانی زیاد در پخت آن، این شیرینی بسیار ترد و با مرغوبیت بالا بود، برای همین نان برنجی پزان آن را درون جعبه های چوبی قرار می دادند تا خُرد نشود.

مرادی بیستونی یادآورشد: بعدها که نان برنجی محبوب و محبوب تر شد و مغازه های نان برنجی پزی زیاد شدند و حجم تولیدات آنها هم بیشتر شد، میزان روغن حیوانی که در این شیرینی ها ریخته می شد کمتر و طبیعا میزان تردی آن هم کمتر شد، برای همین جعبه های چوبی جای خود را به جعبه های مقوایی دادند و امروزه هم از این جعبه ها برای قرار دادن نان برنجی استفاده می شود.

منبع خبر:ایسنا

به گزارش ایسنا، به دنبال تخریبِ دیوار ضلع جنوبی آرامگاه «یعقوب لیث صفاری» توسط پیمانکار پروژه که گفته می‌شود به صورت مستقیم، زیر نظر مسئول پایگاه میراث فرهنگی جندی‌شاپور انجام شده، مسئولان اداره میراث فرهنگی دزفول و پیمانکار جدید این پروژه مسئولیتی برای صحبت در این زمینه بر عهده نگرفتند.

مهدی شیربُتی – پیمانکار جدید مرمت و ساماندهی آرامگاه یعقوب لیث صفاری -، که در طول دو سال گذشته، دو فصل مرمت در این بنای تاریخی انجام داده، در گفت‌وگو با ایسنا، هدف از آغاز این مرمت‌ها را حتی در فصل جدید که نخست توسط پیمانکارِ دیگری درحال انجام بود، «اصلاح وضع موجود و تداوم در اقدامات برنامه ریزی شده از گذشته» دانست.

او تاکید کرد: «مرمت یک اقدام مستمر است که نیاز به برنامه‌ای چند مرحله‌ای هستیم، این طور نیست که ناگهان وارد شویم، کارها باید تدریجی باشد.»

وی اما درباره‌ی تخریبِ این دیوار، اظهار کرد: «اتفاقِ اشتباهی بود که باعث ناظر پروژه تعویض شود.»

در تصاویر ارسال شده برای خبرنگار ایسنا، تخریب دیوار ضلع جنوبی آرامگاه یعقوب لیث در حالی تخریب شده که بنر کارفرمایی اداره کل میراث فرهنگی استان خوزستان بالای سر همان دیوار تخریب شده، نصب است!

از سوی دیگر اسفند سال ۱۳۹۶ یعقوب زلقی ـ‌ مدیر پایگاه جندی شاپور ـ خبر از مرمت جدی این آرامگاه بعد از سال‌ها بی‌توجهی داده بود؛ اقدامی که در آستانه نورز ۱۳۹۷ این آرامگاه را به مسیرهای گردشگری نوروزی اضافه می‌کرد.

او گفته بود: «یعقوب لیث بنیان‌گذار سلسله صفاریان چون با خلفای عباسی درگیر بود از سیستان به سمت خوزستان می‌آید و در جنگی زخمی شده و در بیمارستان گندی شاپور بستری می‌شود و در همین شهر می‌میرد. اکنون اقدامات خوبی درخصوص آرامگاه او انجام دادیم.»

اما حالا بعد از ۱۷ ماه، بار دیگر پروژه «مرمت و ساماندهی آرامگاه یعقوب لیث صفاری»  در دستور اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خوزستان قرار گرفته و بر اساس عملکرد رخ داده تا امروز تخریب این دیوار نیز یکی از برنامه‌ها در روند مرمت این آرامگاه بوده است؛ آرامگاه کسی که بر اساس منابع زبان فارسی، ناجی زبان فارسی بعد از حمله اعراب به ایران است.

آن هم در شرایطی که به گفته مردم محلی این منطقه، نه دچار سیل نوروز امسال شد که نم‌زدگی و شوره‌زدگی بلای جان این دیوار شده باشد و نه زلزله‌ای در کار بوده که به واسطه‌ی ترک خوردگی و سستی دیوارش امکان ریزش آن روی سر بازدیدکنندگان وجود داشته باشد.

اکنون در کنار تعریف پروژه‌ی ساماندهی جدید آن هم بعد از این مدت کوتاه از گذشت دو پروژه‌ی ساماندهی این آرامگاهِ چند صد ساله که به شماره ۲۵۵۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، این دیوار تخریب شده، اما آریایی – مدیر اداره کل میراث فرهنگی شهرستان دزفول – حاضر به صحبت با ایسنا نشد، از سوی دیگر  تماس خبرنگار ایسنا با یعقوب زلقی – مدیر پایگاه میراث فرهنگی جندی شاپور – نیز تا زمان ارسال این خبر امکان‌پذیر نشد.

منبع خبر:ایسنا