استان چهارمحال و بختیاری یک درصد از مساحت کل کشور را به خود اختصاص داده است و با وجود اینکه استانی کوچک است اما روستاهای بسیاری را در دل خود جای داده ست.

در این استان بیش از ۹۰۰ روستای کوچک و بزرگ قرار دارد که هر کدام از این روستا ویژگی‌های خاص و منحصر به فردی دارند.

روستای کران یکی از روستاهای شهرستان فارسان این استان است که طی سالیان طولانی در امتداد یک مسیر احداث شده و هم اکنون به طولانی‌ترین روستای کشور مشهور شده است.

روستای کران ۳۵۰۵ متر طول دارد

رئیس بنیاد مسکن شهرستان فارسان در گفت وگو با خبرنگار مهر در خصوص روستای کران می‌گوید: روستای کُران از نظر هندسی سه هزار و ۵۰۵ متر طول دارد و در یک کیلومتری شهر فارسان واقع شده است.

سید بهادر زیلابی با بیان اینکه این روستا دارای چهار هزار و ۴۹ نفر جمعیت براساس سرشماری سال ۹۵ است، افزود: از این تعداد دو هزار و ۱۱۱ نفر آقا و یک هزار و ۹۳۸ نفر خانم هستند.

وی با اشاره به اینکه دو وجه تسمیه برای روستا وجود دارد، گفت: یک وجه تسمیه «کوهران» بوده که در گذشته این منطقه بافت باتلاقی داشته و دارای چشمه بوده است.

وی بیان کرد: وجه تسمه دیگر این منطقه «کره ران» بوده است که به معنای چمنزار و محل اسب دوانی بوده است.

زیلابی تاکید کرد: خانه‌ها در این روستا دریک خط ممتد ساخته و موجب شده که روستا شکل و ساختار خاصی پیدا کند و هم اکنون به عنوان طولانی‌ترین روستای کشور شناخته شود.

وی یکی از دلایل طولانی بودن این روستا را فرهنگ مردم دانست و گفت: مردم این روستا به واسطه اینکه می‌خواستند در یک سطح باشند تمامی منازل خود را در یک راستا و کنار هم ایجاد کرده‌اند.

خانه‌های روستای کران دریک خط ممتد ساخته و موجب شده که روستا شکل و ساختار خاصی پیدا کند و هم اکنون به عنوان طولانی‌ترین روستای کشور شناخته شودزیلابی ادامه داد: توپوگرافی طبیعی مانند قرارگیری آبراهه در پایین دست نیز در ایجاد روستا در یک راستا نقش زیادی داشته است زیرا امکان احداث بنا در آبراهه وجود نداشته است.

وی با اشاره به اینکه در سال ۸۸ طرح هادی روستا تهیه شده و طرح جدید در حال بازنگری است، تصریح کرد: ۳۷۰ میلیون تومان تسهیلات توسط بنیاد مسکن برای بازسازی و تعمیرات منازل این روستا پرداخت شده است و تاکنون ۸۰۷ فقره سند برای بناهای این روستا صادر شده است.

رئیس بنیاد مسکن شهرستان فارسان تصریح کرد: در حال حاضر روستا دارای بافتی مناسب و بسیار خوب است.

زیلابی با بیان اینکه امامزاده سید محمد روستا در سال ۵۴۵ هجری قمری در این روستا احداث شده است و نشان از قدمت روستا در زمان اتابک دارد، تاکید کرد: در گذشته به دلیل وجود رودخانه کار مردم این روستا دامداری بوده است و اکنون مردم در زمینه کشاورزی فعالیت می‌کنند.

زیلابی با اشاره به اینکه این روستا دارای چهار تا پنج تپه تاریخی است، گفت: قدمت روستا بر اساس این تپه‌ها سنجیده می‌شود و نام یکی از تپه‌ها «سی وان» است که یک نام کردی است.

وی بیان کرد: این تپه‌ها آثاری از تمدن‌های کهن پیش از اسلام و بعد از اسلام را دارا هستند.

قبرستان روستای کران دارای سنگ قبرهای قدیمی متعلق به دوره صفویه است

مسئول حرائم آثار تاریخی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری در گفت و گو با خبرنگار مهر گفت: قبرستان روستای کران دارای سنگ قبرهای قدیمی متعلق به دوره صفویه بوده و این قبرستان یک هزار و ۸۵۰ مترمربع وسعت دارد که در سال ۸۴ در فهرست آثار ملی ثبت شده است.

واحد جولایی ادامه داد: این قبرستان در دو طرف امامزاده سید محمد واقع شده و در حال حاضر مورد استفاده نیست و بخشی از آن نیز به مرور زمان از بین رفته است.

جولایی با اشاره به وجود یک امامزاده در این روستا، بیان کرد: امامزاده سید محمد هم یک مکان تاریخی است و در دوران صفویه شکل گرفته است.

وی بیان کرد: جذابیت قبرستان این روستا به دلیل شیرهای سنگی نفیس آن است که دارای نقوش اسب، شمشیر، تپانچه، سپر و خنجر است که با خط شکست نستعلیق بوده و این قبرستان تاریخی متعلق به دوران قاجار است.

رئیس کانون تعزیه استان چهارمحال و بختیاری نیز در گفت و گو با خبرنگار مهر تصریح کرد: استان دارای شاهنامه خوان بسیاری است و از گذشته به دلیل نبود رادیو، تلویزیون و…. افراد به شاهنامه خوانی پرداختند.

علی رحم شایان بیان کرد: بسیاری از شاهنامه خوان‌های توانمند استان اهل روستای کران هستند.

وی بیان کرد: آقای امامی نژاد از شاخص ترین شاهنامه خوانان کشور است که اهل این منطقه است.

روستای کران جدا از داشتن ظرفیت طولانی بودن، در منطقه‌ای بکر و زیبا از استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد که این منطقه می‌تواند مقصد مسافرانی وگردشگرانی قرار گیرد که علاقه مند به روستاگردی هستند.

منبع:خبرگزاری مهر

شکم‌گردی از آن تفریحاتی‌ست که هیچ‌وقت تکراری نمی‌شود و همیشه می‌توان تجربه‌های جدیدی در این زمینه به‌دست آورد. غذاها دنیایی از تجربه‌های ناشناخته و جدید هستند که هرکدام با عطری مخصوص، خاطره‌ای را در ذهن آدم بیدار می‌کنند. بخشی از هویت هر منطقه به غذاهای محلی مخصوص و دست‌پخت مردمش بازمی‌گردد. با امتحان کردن غذای محلی شهرهای مختلف، می‌توان به فرهنگ و حال و هوای آن سرزمین قدم گذاشت و گشتی در تاریخش زد. در اینجا به معرفی رستوران‌های سه تا از پربازدیدترین شهرهای ایران می‌پردازیم تا موقع سفر، شکم‌گردیِ لذت‌بخشی را در این مقاصد تجربه کنید.

شکم‌گردی در رستوران‌های شیراز لذتی وصف نشدنی دارد

امتحان کردن کوفته هلو شیرازی در رستوران‌های شیراز

شیراز از آن شهرهایی‌ست که از هر جهت ویژگی‌های ممتازی دارد. این را می‌توان از آثار تاریخی متعدد، حال و هوای شهر، سوغاتی و صنایع دستی وغذاهای خوش طعمش فهمید. این شهر با عطر بهارنارنج‌های نورس اردیبهشت ماهش، حال خوبی به مسافران می‌بخشد. شکم‌گردی دراین شهر یکی از تفریح‌های اصلی مسافران است و رستوران‌های شیراز، همیشه پر از رفت و آمد هستند. غذاهای محبوب شیرازی مانند کلم پلو شیرازی، شکر پلو، کوفته هلو، دوپیازه آلو و شیرازی پلو را می‌توان در رستوران‌های زیر که در شیراز به کیفیت بالا معروف هستند امتحان کرد.

رستوران هفت خوان، رستوران صوفی، رستوران برنتین، رستوران شرزه، خانه سنتی پرهامی و رستوران شام ایرانی.

رستوران‌های یزد و گردشی در حال و هوای سنتی شهر

حال و هوای سنتی رستوران‌های یزد

سفر به یزد سفر به شهری‌ست که بافت تاریخی و سنتی‌اش در تمام وجنات شهر منعکس شده. از خیابان‌هایش بگیر تا آثار تاریخی‌اش، از خانه‌هایش بگیر تا رستوران‌ها و کافه‌هایش. این شهر دارای معماری تاریخی ارزشمند و بافت سنتی دست نخورده است. حتی در رستوران‌هایش نیز می‌توان حس شهر و حال و هوای تاریخی‌اش را دریافت کرد. رستوران‌های یزد معمولاً ساخت سنتی‌ای دارند که در آن‌ها می‌توان انواع غذاهای محلی را امتحان کرد و لذت برد. از جمله بهترین رستوران‌های این شهر می‌توان به رستوران هتل ملک تجار، تالار، رستوران خوان دو حد، رستوران ترمه و ترنج، کافه رستوران فوکا و کافه رستوران بام یزد اشاره کرد.

رستوران‌های قشم و طعم بی‌نظیر غذاهای دریایی

طعم خوب غذاهای دریایی در رستوران‌های قشم

اگر هر شهری را بخواهیم با یک جمله یادآوری کنیم، جنوب را حتماً با حس و حال صمیمی مردمش به یاد می‌آوریم. جزیره قشم جز زیباترین جاذبه‌های ایران است و شکم‌گردی در ستوران‌های این جزیره، همیشه خاطره خوبی برای آدم به جا می‌گذارد. در قشم می‌توان انواع غذاها به‌خصوص غذاهای دریایی مانند میگو و ماهی را امتحان کرد و از طعم شگفت‌انگیزشان لذت برد.

امتحان کردن غذاهای دریایی در رستوران‌های قشم حال و هوای دیگری دارد؛ زیرا دستپخت جنوبی‌هاست که به مواد اولیه طعمی جاودانه می‌بخشد و هنر جنوبی‌ها در طبخ غذاهای دریایی، همیشه زبانزد بوده است. در رستوران‌هایی مانند رستوران قلعه، رستوران نعیم، رستوران آبشار، رستوران الوند، رستوران حاج غفور و رستوران دریا می‌توان تجربه بی‌نظیری از شکم‌گردی در قشم را به‌دست آورد.

منبع:خبرگزاری مهر

قطار وسیله نقلیه پر طرفدار با صدایی شاعرانه و یا وسیله‌ای نقلیه برای تبلور واژگان توسط شاعر است. با قطار که همسفر می‌شوی صدای ریتم مشهور قطار احساسی را برایت ایجاد می کند که احساس زمین زیر پایش را  به مسافر انتقال می دهد. هر چند در واقع  قطار وسیله ای آهنی روی خطی از آهن است که آدم ها ساخته و پرداخته اش کردند تا به مقصدشان برسند. آدم هایی که آهن نیستند اما برای راهِ آهنی به هدف راه آدمی برنامه ریزی کردند.

مسافرهای زیادی با قطار سفر می کنند و یکی از مسیرهای پر تردد در  ایران، مسیر  راه آهن تهران- مشهد است که روزانه حدود ۸۰  رام قطار در این مسیر تردد می کند و مسافرها با هدف های زیارتی، سیاحتی و تحصیلی عبور از این مسیر کویری را تجربه می کنند.

این مسیر آهنی در هفته بیش از ۵۰۰ بار، در ماه بیش از ۲ هزار بار و در سال بیش از ۲۹ هزار بار میزبان قطار و مسافرانش است. در همین مسیر شهری به نام دامغان به رنگی به زیبایی خاک، پرچم دار تاریخ و تمدن ایالت کومش در استان سمنان واقع است که زمان اشکانیان پایتخت ایران زمین بوده و یونانیان در آن دوره تاریخی آن را  به هکاتومپیلوس یعنی صد دروازه  می شناختند.

وقتی قطار به دامغان برسد، مسافری که اهل تاریخ و تمدن کشورش باشد چشم از پنجره قطار بر نمی دارد تا بتواند این شهر تاریخی را لحظاتی نظاره کند و اگر اثری ندید با وجود شاعرانگی که قطار به او داده می تواند با رویاپردازی به ۲ هزار سال پیش سفری غرور آمیز داشته باشد.

اما بحث تاریخ اشکانیان و پایتختش دامغان با ۲ هزار و ۴۰۰ سال قدمت نیست، گفته می شود شهری باستانی با قدمت ۷ هزار سال به اسم تپه حصار هم در این منطقه واقع است که مسافرها از پشت پنجره قطار توان دیدنش را ندارند اما به خوبی این شهر باستانی را زیر پای خود حس می کنند. قطار از روی این شهر که متعلق به عصر آهن است و اکنون سرنوشتش با خط آهن گره خورده روزانه، ماهانه و سالانه از سال ۱۳۷۳ تا به امروز  تا همین دقایقی پیش و دقایقی بعد عبور کرده و می کند.

تپه حصار بی حصار است

صدای بوق قطاری که از روی هفت هزار سال  تمدن عبور  می‌کند با  آوایی نالان تر از همیشه شهر حصار را ترک می کند و مسافرها شهری را زیر پایشان حس می کنند که نامش با حصار عجین شده اما هیچ حصاری برای حفاظت از آن وجود ندارد.

اگر مسافری در حس و حال قطار رویاپردازانه سفری به آینده کرد شاید روزی را دید که مسیر ریل قطار از جای دیگری رد شده و علف ها روی ریل را پنهان کردند تا نکند یک وقت نسل های آینده  این خط آهن را  ببیند و از نسلی حرف بزنند  که آهن را از وسط تاریخ شان رد کردند. مسافری هم شاید آینده ای را دید که این شهر داخل محفظه ای شیشه ای نگهداری شد و گردشگرها موج موج برای دیدن آن صف کشیدند.

تهدید دشمن بابت بمباران از نظر سیاسی محکوم است اما از نگاه فرهنگی نباید دلخور باشیم وقتی خودمان برای حفظ آثار فرهنگی مان احترام قائل نیستیم، تپه حصار با شماره ثبت ملی ۴۰ در سال ۱۳۱۰، روزی ۵۲ بار توسط قطار های خودمان به لرزه می افتد و در بلند مدت حکم همان بمباران و تخریبی را دارد که محکومش می کنیم.

تپه حصار در جنوب شهر دامغان قرار گرفته و برای سفر به این منطقه تاریخی باید از روستای حیدرآباد دامغان عبور کرد.
تپه حصار هفت هزار ساله برای نخستین بار توسط «اریخ اشمیت» از دانشگاه پنسیلوانیا در سال ۱۳۱۲ مورد کاوش قرار گرفت و پس از آن و در سال ۱۳۵۵ هیاتی از باستان‌شناسان دانشگاه پنسیلوانیا، تورین ایتالیا و مرکز باستان‌شناسی ایران به سرپرستی رابرت دایسون و موریتزیو توزی کاوش‌هایی در تپه حصار انجام دادند.
براساس بررسی‌های انجام شده، تپه حصار دامغان سه دوره اصلی فرهنگی از اواخر نوسنگی تا پایان عصر مفرغ را پشت سر گذاشته و اکنون به‌عنوان یکی از محوطه‌های مبنا برای شناسایی فرهنگ‌های هم‌زمان در فلات مرکزی ایران مورد استناد باستان‌شناسان است.
کاوش‌های انجام شده نشان می‌دهد استقرار در تپه حصار در ظاهر تا حدود ۱۷۰۰ سال قبل از میلاد به‌طور پیوسته ادامه داشته است و پس‌ از آن هیچ‌گاه مورد سکونت قرار نگرفت، اما در دوره ساسانی ساختمانی بزرگ دارای گچ‌بری‌های زیبا در فاصله حدود ۲۰۰ متری تپه حصار ساخته شد.
در گمانه‌زنی‌های سال ۱۳۸۵ به‌منظور تعیین محدوده واقعی این محوطه، با کشف گورستانی از عصر آهن (۵۵۰ تا ۱۵۰۰ پیش از میلاد) در غرب تپه‌حصار مشخص شد که این محوطه، برخلاف آنچه تصور می‌شد، پس از عصر مفرغ نیز مورد سکونتِ اقوام بوده است.
تپه حصار میراث کهن ایران زمین در هزاره‌های چهارم و سوم قبل از میلاد یکی از مراکز مهم تولیدی برای ساخت انواع اقلام صادراتی نظیر اشیای سنگی و فلزی در فلات ایران بوده است.
وجود گل نوشته‌ها که قدمت آنها به سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۲۰۰ قبل از میلاد برمی‌گردد، شاهد خوبی بر وجود مبادلات فرهنگی بین تمدن‌های بین‌النهرین و فلات ایران است که جزئیات آن هنوز روشن نیست.

میراثمان را پاس بداریم

گردشگری از ایتالیا که برای بازدید از این تپه و قلعه حاشیه آن در منطقه باستانی تپه حصار حاضر شده بود مبهوت از بی توجهی به این بنای تاریخی عنوان می کرد اگر این اثر شگفت انگیز در یکی از کشورهای اروپایی قرار داشت سالانه درآمدهای کلانی را برای آن کشور به ارمغان می آورد.گوشه گوشه تپه را قدم می زد و لحظاتی نیز چشمانش را می بست و خود را کنار مردمانی می دید که در عصرهای بسیار دور در این مکان می زیستند. این احساس زیبا شاید سالیان گذشته برای هزاران علاقمند داخلی و خارجی میراث فرهنگی بوجود آمده باشد اما آیا آیندگان، فرزندان، نوه و نتیجه های ما نیز این احساس وصف ناشدنی را تجربه می کنند؟

تپه حصار هم اینک بی حصار ، دیوار و حفاظت فیزیکی مناسب توسط ریل های قطار به دو نیم تبدیل شده است و این روزها تردد قطار از دل تاریخ همچنان چشمان دوستداران میراث فرهنگی را نگران کرده است.

مردم و علاقمندان آثار تاریخی در مورد بی توجهی به بنای تاریخی تپه حصار پاسخگویی مسوولان ذیربط میراث فرهنگی در استان و در سطح وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را می خواهند و باید دید دیدگاه حمایتی آنان از یکی از نمادهای تمدنی ایرانیان چه زمانی به منصه ظهور می رسد؟

منبع:ایرنا