نخستین پرواز مستقیم گردشگری میان رژیم صهیونیستی و مراکش

در پی عادی سازی روابط میان مراکش و رژیم صهیونیستی، نخستین پرواز مستقیم گردشگری میان اراضی اشغالی و شهر “مراکش” امروز یکشنبه انجام می‌شود.

به نقل از خبرگزاری رویترز، رژیم صهیونیستی افتتاح خط هوایی مستقیم میان تل‌آویو و مراکش را گامی تاریخی توصیف کرد که در تقویت روابط دوجانبه سهیم است.

قرار است امروز دو پرواز تجاری از فرودگاه بین‌المللی بن گوریون نزدیک تل‌آویو به مقصد شهر مراکش انجام شود.

این دو هواپیما حامل شهروندان صهیونیستی هستند که برای گردشگری به مراکش می‌روند.

وزیر گردشگری رژیم صهیونیستی گفت: پس از مهار ویروس کرونا ساخت زیرساخت‌ها و خاستگاه‌های گردشگری را جهت تقویت گردشگری در اسرائیل ادامه خواهیم داد.

وی در مراسمی به این مناسبت در فرودگاه بن گوریون افزود: خط هوایی میان اسرائیل و مراکش خط مهمی است و می‌تواند به تقویت توافقنامه‌های همکاری گردشگری، تجاری، اقتصادی و سیاسی میان دو “کشور” کمک کند.

سخنگوی نخست وزیر رژیم صهیونیستی هم در توییتی نوشت: گامی دیگر در تقویت روابط اسرائیل و مراکش، امروز خط هوایی مستقیم میان تل‌آویو و مراکش توسط دو شرکت العال و اسرایر افتتاح می‌شود.

دو شرکت هواپیمایی اسرائیلی “العال” و “اسرایر” امروز به مقصد شهر مراکش واقع در کشور مراکش نخستین پرواز مستقیم گردشگری را آغاز می‌کنند.

مسؤولان مراکشی گفتند، علاوه بر این دو شرکت، شرکت هواپیمایی صهیونیستی “ارکیا” هم پروازهای خود را به مراکش از چهارم ماه اوت آغاز می‌کند.

این پروازها به صورت مستقیم میان تل‌آویو و مراکش و کازابلانکا و با هدف جذب ٣٨٠٠٠ گردشگر اسرائیلی تا پایان سال جاری انجام خواهد شد و شرکت هواپیمایی مراکش هم اعلام کرده ۱۲۰۰۰ گردشگر اسرائیلی را تا پایان ۲۰۲۱ وارد مراکش می‌کند.

 

مراکش انتظار دارد ۲۰۰ هزار گردشگر اسرائیلی را تا سال ۲۰۲۲ جذب کند.

مراکش در ماه دسامبر ۲۰۲۰ در ازای به رسمیت شناختن حاکمیت این کشور بر منطقه صحرای غربی از سوی آمریکا، روابط خود را با رژیم صهیونیستی عادی کرد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

دانستنی‌های جالب و جذاب از کشور مراکش

بزهای درختی _جاذبه عجیب کشور مراکش

بیانیه جامعه باستان‌شناسی خطاب به رئیسی

انجمن علمی باستان‌شناسی ایران در آستانه تغییر دولت بیانیه‌ای را خطاب به رئیس‌جمهور جدید منتشر کرد.

در این بیانیه خطاب به حجت‌الاسلام والمسلمین سیدابراهیم رئیسی آمده است: همان‌گونه که رئیس‌جمهور منتخب استحضار دارند مسأله فرهنگ و به ویژه میراث فرهنگی یکی از اساسی‌ترین موضوعاتی است که سکان و هدایت آن در حوزه مسئولیت ریاست‌جمهوری است. اما متأسفانه در تبلیغات و رقابت‌ها و مناظره‌­های انتخاباتیِ نامزدهای محترم، کمتر بدان پرداخته شده بود و میراث فرهنگی این کهن‌دیارِ هماره ماندگار، هیچ جایگاهی را در برنامه­‌های نامزدهای محترم ریاست‌جمهوری که قرار بود چهار سال سکان مدیریت کلان این کشور باستانی را بر عهده بگیرند، به شکلی شایسته به خود اختصاص نداد و حتی در  برنامه اعلامی برخی از نامزدهای محترم ذکر نامی هم از آن به میان نیامد!

همین کم‌توجهی به امری خطیر که یکی از مؤلفه­‌های مهم هویتی ایران اسلامی را تشکیل می‌دهد، انجمن علمی باستان‌شناسی ایران را بر آن داشت تا در آستانه تحولات بنیادین در دولت آینده، دغدغه‌­های بخشی از جامعه علمی، پژوهشی و کارشناسی حوزه میراث فرهنگی کشور را به عالی‌ترین مرجع تصمیم­‌گیری در دستگاه اجرایی منعکس کند. با امید به آن‌که این دل‌نگرانی­‌ها، واقعیت‌­ها و راهکارهای پیشنهادی بتواند در اتخاذ بهترین تصمیمات موثر افتد.

حضرت­‌عالی می‌دانید که رخشندگی فرهنگ و تمدن این سرزمین به گونه‌­ای است که هیچ‌کس حتی دشمنان این ملت را توانایی انکار آن نیست. باورها، رفتارها و سازندگی­‌های بی‌بدیل نیاکان ما در ادوار مختلف پیش از تاریخ، تاریخی و اسلامی که امروز از آن‌ها به عنوان میراث فرهنگی مادی و معنوی کشورمان یاد می­‌کنیم و به آن‌ها می‌بالیـم، حاصـل تلاش‌ها، رنج‌­ها و زحـمات نیاکانی است که بخـش عمـده آن بر ما همچنان پوشیده مانده است.

این­‌که چغازنبیل، پاسارگاد، تخت‌جمشید، استخر، نقش‌رستم، بیشاپور، تخت‌سلیمان، مسجدجامع اصفهان، میدان نقش جهان، مجموعه شیخ صفی و هزاران اثر گران‌­سنگ دیگر در حوزه میراث مادی و مواریث ارزشمند معنوی‌ای چون نوروز، سنّت‌­ها، آیین­‌های ملی و دینی با چه رنج و زحمتی شکل گرفته و به بار نشسته یا چرا بخش اعظمی از باورها، رفتارها و کنش‌­های پیشینیانِ تمدن‌ساز این دیار بر ما پوشیده است، تنها با کمک دانش میان‌رشته­‌ای باستان­‌شناسی قابل موشکافی است و ثمره آن می‌تواند تحولی شگرف در شناسایی راز و رمزهای شکل‌­گیری تمدن این مرز و بوم به وجود آورده و نتیجه آن به عنوان عبرت و نقشه راه در تصمیم­‌گیری­‌های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی مورد استفاده قرار گیرد. آگاهی نداشتن از این پیشینه، امروزه مشکلات متعددی را در سیاست خارجی، آمایش سرزمینی و حفاظت از منابع زیست­‌محیطی برای دولت­مردان و مردم این سرزمین به وجود آورده که بخشی از  آن در خشکسالی­‌های اخیر و شیوه برخورد با آن قابل ذکر است.

انجمن علمی باستان‌شناسی ایران به نمایندگی از بخش اعظمی از جامعه فرهنگی و علمی باستان‌شناسان این سرزمین ضمن اعلام آمادگی برای همکاری و کمک همه‌جانبه به دولت جناب­‌عالی، لازم می­‌داند معضلات پیش روی وزارت میراث فرهنگی و راهکارها و برنامه‌­های پیشنهادی خود را ارائه ‌کند.

الف) مشکلات:

تشکیل سازمان میراث فرهنگی در سال ۱۳۶۴ و تصویب اساسنامه آن در سال ۱۳۶۷ اگرچه واحدهای پراکنده زیرمجموعه وزارت فرهنگ و هنر قبل از انقلاب و وزارت علوم در پس از انقلاب را گرد هم آورد و به عنوان سازمانی واحد در زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به فعالیت خود ادامه داد و خدمات درخوری را در این زمینه به حوزه میراث فرهنگی ارائه کرد اما با توجه به اهمیت، گستردگی و ظرفیت میراث فرهنگی هرگز نتوانست انتظارات موجود را برآورده سازد.

با ادغام حوزه­‌های گردشگری و صنایع دستی در سازمان میراث فرهنگی و تأسیس سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌­دستی و ارتقاء جایگاه سازمان به عنوان معاونت رییس‌جمهور و سپس تبدیل آن به وزارت، متأسفانه به دلیل فقدان شفافیت و تفکیک وظایف سه حوزه و عدم درک این مهم که گردشگری و صنایع دستی باید از خوان میراث فرهنگی ارتزاق کند، امر وارونه شد و میراث در سایه حوزه‌های دیگر قرار گرفت. نتیجه آن تاوان­‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در عرصه­‌های مختلفی شد. به عنوان نمونه می‌توان به ناهماهنگی در طرح‌های عمرانی، توسعه‌­ای و بنیادی در شهرها و روستاها اشاره کرد.

در ادامه این بیانیه با انتقاد از انتصاب‌ها، نداشتن ارتباط مناسب با دانشگاه­‌ها و آن‌چه‌ بی‌توجهی به تعاملات بین‌المللی و در نتیجه، تعطیلی اغلب مراکز ایران‌شناسی در دانشگاه‌های معتبر دنیا عنوان شده، مشکلات دیگری هم برشمرده شده است ازجمله: کاهش پژوهش­‌ها به دلیل محدودیت­‌های مالی، نداشتن توجه به میراث فرهنگی مشترک در گستره ایران فرهنگی و مسائلی در حوزه‌های مرتبط با گردشگری و صنایع دستی.

در بخش‌های دیگر این بیانیه نیز به راهکارها و طرح‌های بنیادین پرداخته شده است:

ب) راهکارها:

پایه قرار دادن فرهنگ در امر توسعه و رویکرد ویژه به حوزه میراث فرهنگی در دولت آینده. بی تردید میراث فرهنگی به عنوان یکی از مؤلفه‌­های مهم هویتی ایرانیان، نقشی محوری در تحقق وحدت ملی و تغییر نگاه جهانیان به ملت ایران خواهد داشت.

بازتعریف وظایف وزارتخانه در حوزه‌های میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و تبیین این اصل که حوزه‌های گردشگری و صنایع دستی می‌بایست از بسترهای فراهم‌آمده از سوی میراث فرهنگی برای تحقق اهداف خود استفاده کنند. به عبارت دیگر حوزه‌های مذکور می­‌بایست از خوان میراث فرهنگی استفاده کنند نه بالعکس.

انسجام‌بخشی به مأموریت‌های وزارت از طریق دانش‌افزایی کارشناسان و متخصصان موجود و جذب دانش‌آموختگان کارآمد و استفاده از ظرفیت‌­های موجود در دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی داخل کشور.

گسترش ارتباط و تعامل با مراکز علمی پژوهشی در سطح بین­‌المللی به منظور روزآمد شدن دانش متخصصان وزارت و استفاده از آخرین دستاوردها و تکنیک‌های علمی در انجام پژوهش‌­ها و فعالیت‌­های آن.

تعریف پروژه­‌های کوتاه‌­مدت، میان­‌مدت و بلندمدت در حوزه‌­های مأموریتی وزارت به ویژه میراث فرهنگی و استفاده از تمامی ظرفیت­‌های کارشناسی موجود در کشور.

گسترش مطالعات تخصصی در زمینه میراث فرهنگی مشترک با کشورهای همجوار، یا به عبارتی دیگر، حضور کارشناسان و متخصصان کشور در حوزه ایران فرهنگی به منظور تقویت روابط و تعاملات فرهنگی و همگرایی‌های منطقه‌ای.

توجه علمی و تخصصی به حوزه­‌های گردشگری و صنایع دستی با به کارگیری متخصصان این حوزه­‌ها و تعریف رابطه صحیح و منطقی میان سه حوزه به منظور دستیابی به اهداف کلان وزارتخانه.

سپردن مسئولیت این وزارتخانه مهم فرهنگی ـ اقتصادی به افراد متخصص و آگاه برای هدایت آن در سطوح عالی، میانی و کارشناسی که می­‌تواند متضمن انسجام ملی و خوداتکایی مالی برای کشور باشد. سوابق موجود حکایت از آن دارد که متأسفانه دولت­‌ها در امر فرهنگ که به سلامت روح و روان جامعه مرتبط است، احساس نیاز چندانی به افراد متخصص نمی‌­کنند و غالباً افراد غیرمتخصص و ناآشنا را به چنین مسؤلیت­‌هایی می­‌گمارند. حال آن‌­که در حوزه­‌هایی که با روح جامعه در ارتباط است می­‌بایست از متخصصانِ این حوزه بهره­‌مند شد. امید است دولت جناب‌عالی برای هدایت این حوزه که بسیار حساس‌تر از سایر حوزه‌­هاست، از متخصصان امر استفاده کند.

ج) طرح‌­های بنیادین:

تلاش برای نهادینه کردن توجه و صیانت از  میراث فرهنگی به عنوان معرفت عمومی از طریق تبلیغ در رسانه­‌های جمعی؛ قرارگرفتن در برنامه‌­های درسی در سطوح مختلف آموزشی و ساخت فیلم­‌ها و برنامه‌­های تلویزیونی برای تبیین این امر که حفاظت از میراث فرهنگی وظیفه‌­ای ملی است.

توجه و تبلیغ برای صیانت از میراث فرهنگی مادی و معنوی از طریق بخش‌های مرجع جامعه نظیر مراجع عظام تقلید، ائمه جمعه و جماعات و شخصیت­‌های علمی، فرهنگی و هنری.

الزام همه دستگاه­‌های اجرایی برای تهیه پیوست فرهنگی به ویژه مطالعات میراث فرهنگی برای تمامی طرح­‌ها و پروژه­‌های عمرانی.

منبع: ایسنا

مرتبط:

لزوم ایجاد سازمان باستان‌شناسی در کشور

راه‌آهن ایران ثبت جهانی شد

راه‌آهن ایران به فهرست آثار جهانی یونسکو وارد و به عنوان بیست و پنجمین میراث جهانی ایران ثبت شد.

ایران امسال با دو پرونده «راه‌آهن ایران» و «هورامان» در کمیته میراث جهانی یونسکو شرکت کرده است که راه‌آهن ایران در اجلاس امروز (یکشنبه، سوم مردادماه) که به صورت مجازی در شهر فوجو چین درحال برگزاری است، بررسی شد و با وجود ایرادهای کارشناسان ایکوموس به ثبت جهانی رسید.

نماینده ایکوموس (شورای بین‌المللی بناها و محوطه‌ها) که بازوی مشورتی و تخصصی یونسکو در ثبت و محافظت از میراث جهانی است، با تمجید از ارزش‌های فرهنگی و تاریخی راه‌آهن ایران پیشنهاد داد: این پرونده برای ارائه اطلاعات بیشتر “دیفر” شود. (پرونده پس از اصلاحات، قابل طرح مجدد در اجلاس دو سال بعد باشد.)

کارشناسان یونسکو و ایکوموس قبلا شانس کمی را برای ثبت راه‌آهن در فهرست آثار جهانی یونسکو پیش‌بینی کرده بودند. این ارزیاب‌ها و کارشناسان بارها به این پرونده ایراد وارد کرده‌ بودند.

اما در این اجلاس، نمایندگان کشورهای نروژ، استرالیا، اتیوپی، عمان، برزیل،  روسیه، اسپانیا، آفریقای جنوبی، اوگاندا، تایلند و مجارستان در عین تایید نظر ایکوموس برای اصلاح این پرونده، خط راه‌آهن ایران را شگفتی مهندسی توصیف کردند و بر اهمیت تاریخی این خط آهن در تبادل اقتصادی و بین‌المللی و پیوند میان دریای خزر و خلیج فارس تاکید و از ثبت آن در فهرست میراث جهانی یونسکو حمایت کردند.

ارزش‌های معماری راه‌آهن ایران نیز بسیار مورد تاکید و توجه کشورهای حاضر در اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو بود.

نماینده چین نیز با اشاره به این‌که این پرونده را به خوبی مطالعه کرده است، گفت: این پرونده به خوبی دارای معیارهای ۲ و ۴ برای ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو است. با این حال، کارشناسان ایکوموس تاکید کردند که پرونده راه‌آهن ایران این معیارها را برای ثبت جهانی ندارد.

احمد پاکتچی، سفیر و نماینده ایران در یونسکو نیز در این اجلاس از ایکوموس برای تلاش‌هایش و کشورهایی که حمایت کردند، تشکر کرد و گفت: ما تمام پیشنهادات را برای حفاظت بهتر از این میراث به کار می‌بندیم و آماده‌ایم تا همکاری بیشتری با ایکوموس و مرکز میرث جهانی انجام دهیم و آماده‌ایم همه شفاف‌سازی‌ها را درباره این پرونده انجام بدهیم.

او همچنین گفت: از آن‌جا که راه‌آهن ایران یکی از آثار ثبت‌شده در فهرست آثار ملی است و در عین حال بر اساس قوانین جاری راه‌آهن فعالیت می‌کند، هرگونه اقدام و مداخله در آن نیازمند کسب مجوزهای قانونی از چندین ارگان است.

نماینده ایران در کمیته میراث جهانی یونسکو تاکید کرد: ما طرحی برای حفاظت از این راه‌آهن داریم و دو وزارتخانه راه و شهرسازی و میراث و گردشگری در حفاظت از راه‌آهن دخیل هستند. حفاظت از این اثر از جنبه ملی تضمین می‌شود.

پرونده راه‌آهن سال ۱۳۹۶ به یونسکو تحویل داده شد. کارشناسان یونسکو آن زمان نظرات و اصلاحاتی را روی این پرونده وارد کردند. این پرونده سال ۲۰۱۹ در کمیته میراث جهانی یونسکو بررسی و با نظر اصلاحی کارشناسان، برگشت داده شد و یک سهمیه ایران برای ثبت آثار در فهرست میراث جهانی یونسکو از دست رفت. پرونده راه‌آهن قرار بود پس از اصلاح در اجلاس سال ۲۰۲۰ دوباره بررسی شود که با همه‌گیری ویروس کرونا این اجلاس به امسال موکول شد. در این دوره پس از اعمال اصلاحاتی و شفاف‌سازی برخی بندهای این پرونده، راه‌آهن ایران در فهرست آثار جهانی یونسکو ثبت شد. در پی این موضوع، یونسکو ایران را موظف کرد تا اول دسامبر ۲۰۲۲ یک گزارش کامل از شرایط اثر ارائه بدهد.

به گفته طالبیان، معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، پرونده راه‌آهن با ۱۴۰۰ کیلومتر گستردگی که استان‌های مختلفی را به هم متصل می‌کند، از جمله پرونده‌های زنجیره‌ای ایران همچون قنات، باغ‌های ایرانی و کلیساها محسوب می‌شد که تمام ایستگاه‌ها، پل‌ها و … را به عنوان مقصد جهانی معرفی می‌کند.

طبق اسناد موجود، عمر راه‌آهن ایران به ۸۵ سال می‌رسد و به عنوان میراث صنعتی در یونسکو معرفی شده است.

چهل و چهارمین کمیته میراث جهانی یونسکو پس از یک سال وقفه به علت همه‌گیری کرونا، از روز جمعه در چین آغاز شده است. کمیته، مجازی است و به گفته معاون میراث فرهنگی، فقط اعضای کمیته بین‌الدول در فوجو چین حضور دارند.

پرونده «هورامان» (اورامانات) نیز در روزهای آینده در اجلاس یونسکو بررسی می‌شود. مسؤولان میراث فرهنگی براساس نظر کارشناسان یونسکو شانس این اثر را برای ورود به فهرست آثار جهانی بالا می‌دانند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

راه آهن از تپه‌حصار ۷۰۰۰ساله می‌رود؟

پایان حج بدون کرونا

مقام‌های سعودی از برگزاری موفقیت‌آمیز مراسم حج امسال بدون هیچ مورد ابتلا به ویروس کرونا خبر دادند.

به نقل از عرب‌نیوز، مقام‌های حج، امنیتی و بهداشتی عربستان سعودی اعلام کردند طرح‌های آن‌ها برای برگزاری این مراسم مذهبی با موفقیت انجام شده و هیچ مورد جدی از مشکلات ناشی از ابتلا به ویروس کرونا و یا دیگر بیماری‌ها گزارش نشده است.

حجاج به صورت معمول سه روز در منطقه منا می‌مانند اما این امکان وجود دارد که دو روز را در این مکان سپری کنند به شرط آن‌که زائران پیش از غروب آفتاب روز دوم محل را ترک کنند. این موضوع که به آن «تعجُل» می‌گویند در برخی موارد خاص چون شرایط کرونایی امسال به کار گرفته شد.

برای دومین سال پیاپی مراسم مذهبی حج با حضور حداقلی زائران به سبب همه‌گیری ویروس کرونا برگزار شد و امسال ۶۰ هزار ساکن عربستان که به طور کامل واکسینه شده‌اند برای حضور در این مراسم انتخاب شدند.

زائران مراسم حج امسال از میان بیش از ۵۵۸ هزار نفر ساکن عربستان بین ۱۸ تا ۵۶ سال بدون سابقه بیماری مزمن و از طریق یک سیستم آنلاین انتخاب شدند؛ این در حالی است که در سال ۲۰۱۹ و پیش از آغاز همه‌گیری ویروس کرونا در مجموع ۲.۵ میلیون نفر از سراسر جهان در این مراسم مذهبی شرکت کردند.

حج سال گذشته با کمترین شمار زائران در تاریخ معاصر برگزار شد و در نهایت بنابر گزارش رسانه‌ها با حضور ۱۰ هزار زائر همراه بود.

مراسم حج ۲۰۲۱ از تاریخ ۲۶ تا ۳۱ تیرماه برگزار شد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

عربستان برنامه امنیتی حج ۲۰۲۱ را تایید کرد

آغاز مراسم محدود حج در عربستان

از تفریح تا صنایع دستی؛ گردشگری کجای ماجراست؟

گردشگری یکی از صنایع مهم کشور به شمار رفته که رابطه‌ای تنگاتنگی با دیگر صنایع مانند تفریح و سرگرمی و صنایع دستی دارد اما در کشور ما آنچنان به ظرفیت‌ گردشگری و صنایع وابسته به آن توجهی نشده و این در حالی است که در کشورهای توسعه یافته با اقتصادهای پررونق گردشگری، به صنایع وابسته و جانبی توجه کرده و برای این اقتصاد پویا، برنامه دارند.

«اصغرآقا نبیل» رئیس کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی در نشست مرکز نوآوری گردشگری یزد که روز گذشته در این مرکز برگزار شد، با بیان این که علایق و نیازهای مردم باید مورد توجه باشد، تصریح کرد: جوامع محلی و سایر بخش‌ها باید براساس ارزش‌ها، تنوع را بپذیرند تا سلیقه‌ای عمل نشود و چالش‌ها را باید در خود دنشگاه که دارای مرکز نوآوری است، پیدا کنیم.

وی با بیان این که دانشگاه باید وارد مباحث سرمایه گذاری شود و چالش‌ها را پیدا کند، گفت: دانشگاه‌ها باید ایده را بگیرند و بدون انجام اقدامات تکراری، فعالیت‌های موثری در این حوزه انجام دهد.

این فعال گردشگری با اشاره به این که باید صنعت تفریح در ایران مورد توجه باشد، تصریح کرد: یکی از راهکارهای توسعه این صنعت در کشور ما، تعطیلات چند روزه پایان هفته است.

وی تاکید کرد: در حالی هنوز تعطیلات یک روزه را در کشورمان جز تهران داریم که در کشورهای دنیا به دنبال تعطیلات چنده روزه هستند چرا که صنعت تفریح نه تنها درآمدزایی می‌کند بلکه به تقویت قوا و انرژی افراد کمک می‌کند.

نبود مشوق‌های سرمایه‌گذاری

«محمدامیر اویسی» سرمایه‌گذار مراکز تجاری و تفریحی گردشگری یزد هم با بیان این که مراکز تجاری و تنوع خدمات آن‌ها و برگزاری رویدادها علاوه بر ارتقای فرهنگ عمدتاً در مناطقی اتفاق افتاده است که توسعه یافتگی کمی دارد، گفت: با این وجود، چالش‌های دیگری داریم که به عنوان سرمایه‌گذار به واسطه بروکراسی اداری، ما را دچار مشکل جدی کرده است.

وی با بیان این که نوسانات ارز، مشکلات سیاسی و واردات و همچنین سرعت عمل برای سرمایه‌گذاران بسیار مهم است، تصریح کرد: دستگاه‌های مختلف خصوصاً شهرداری‌ها که به دنبال درآمدزایی هستند، در قبال مشارکت با بخش خصوصی می‌توانند از ظرفیت‌های ایجاد شده در این بخش استفاده کنند.

این سرمایه‌گذار حوزه گردشگری در ادامه از نبود مشوق‌ها و حمایت‌ها گلایه کرد و گفت: امیدوار هستم که با این روند و مشکلات، مجموعه‌هایی فعلی در دست ساخت، آخرین سازه‌های در دست ایجاد نباشند.

مدریت نادرست تفریح و سرگرمی

«علیرضا ثواچه» مسئول گردشگری سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری یزد هم با بیان این که هیچ وقت در سیستم شهرداری به عنوان یکی از متولیان مباحث فرهنگی و تفریحی برنامه مدون و هدفمندی نداشتیم، گفت: ما همیشه در سیستم براساس سیاست‌ها، تغییر برنامه دادیم و براساس تفکر شاخص افراد، برنامه‌ها مدون شده است.

وی با اشاره به ارتباط بسیار ضعیف دانشگاه و شهرداری‌ها، گفت: بسیاری از برنامه‌ها در حد تئوری باقیمانده و اقدام اجرایی برای آنها انجام نمی‌شود و در این باره حمایتی هم از بخش خصوصی انجام نمی‌شود.

این مسئول تصریح کرد: باید حوزه سرگرمی و تفریحات سالم و حلال، کارگروهی تشکیل داده و برنامه مدونی برای آن به طور کوتاه مدت و دراز مدت تدوین کند.

صنایع دستی هم به عنوان یکی از صنایع وابسته به گردشگری مطرح شده ولی در این بخش هم چالش‌های فراوانی وجود دارد که امروز با رکود گردشگری به وضوح شاهد آن هستیم.

حاکمیت در راس مشکلات اقتصادی و معیشتی صنایع دستی

«محمدرضا دهقانی» مسئول خوشه زیلو نیز در این نشست با بیان این که بخش‌ها و نهادهایی که کنار هم قرار می‌گیرند تا ارزش نهایی را داشته باشند، زنجیره‌ی ارزش محسوب می‌شود، گفت: علاوه بر زنجیره ارزش، با غنی کردن ارزش بیشتر و فرهنگ بومی، باید صنایع دستی را نشان دهیم که در واقع محتوای مربوطه است.

وی زنجیره ارزش را به دو بخش سخت و نرم تقسیم کرد و گفت: اگر به زیلو توجه کنیم، ارزش افزوده این محصول در بخش‌های مختلف این زنجیره تولید مانند نخ و بافت آن وجود دارد اما نباید صرفاً نگاه به این مسئله به گونه‌ای باشد که بخواهیم این ارزش افزوده را در بخش های دیگر زنجیره تولید ایجاد کنیم چرا که باید ارزش افزوده نهایی را برآورد کرده و در زیلو محاسبه کنیم؛ پس بخش ارزش‌زایی از زنجیره اصالت و فرهنگی است که در قالب زنجیره ارزش نرم عرضه می‎شود.

این مسئول با بیان این که اگر مراکز نوآوری و دانشگاه به دنبال پاسخ به جامعه است، باید این موارد را در حوزه صنایع دستی مورد توجه قرار دهد، گفت: زنجیره ارزش باید باهم هماهنگ باشد و ناهماهنگی و پراکندگی در زنجیره ارزش و اقدامات غیرقابل توجیه است.

وی در بخشی از دیگر سخنانش، به الزام استفاده از راهکارهای نوآورانه اشاره کرد و گفت: باید در حوزه نواورانه دانشگاه ورود کند و مشکلات را حل و فصل کند.

دهقانی به لزوم بهره برداری بیشتر از اصالت در زنجیره ارزش یاد کرد و گفت: کسب نشان جغرافیایی و موارد دیگر از لازمه هایی است که باید مورد توجه باشد و امروز در طرح مشترک ایران و سوئیس با بهره برداری از اصالت زیلو باید ارزش آن را فراهم کنیم.

مسئول خوشه زیلو تصریح کرد: در کنار جاذبه‌هایی که صنعت در مقابل صنایع دستی قرار داده، باید بتوانیم  قد علم کنیم به نظر می‌رسد رفع این مشکلات در حوزه اقتصادی و معیشتی از وظایف حاکمیت است و دانشگاه هم باید در رشد صنایع دستی نقش داشته باشد.

ارتقای بازار تخصصی صنایع دستی به بازار جهانی

«محمدحسین صالحی» مسئول ثبت آثار ملموس و ناملموس تاریخی و پژوهشگر هنر استان یزد در خصوص صنایع دستی خلاق و خصوصاً طلا  به جایگاه طلاها و زیورآلات یزد در اقتصاد کشور اشاره کرد و گفت: طلای یزد نه تنها در حوزه اقتصادی بلکه در بخش فرهنگی نیز دارای جایگاه ویژه‌ای است.

وی با اشاره به نقش شهرداری یزد از حمایت در ثبت ملی شهر زیورآلات و طلای ایران، گفت: همه شهرداری‌ها باید با الگوپذیری از شهرداری یزد، جایگاه استان را در حوزه صنایع دستی ارتقا دهند.

این مسئول با بیان این که حوزه‌ی صنایع دستی، تیغه دولبه‌ای است که می‌توانیم داشته‌ای را از دست بدهیم یا در حوزه‌ای ارتقا دهیم، گفت: مصداق این مسئله را می‌توانیم در زمان غیاث الدین نقش بند داشته باشیم که یزد قطب تولید پارچه زربافت ایران بود.

وی با اشاره به وجود چرخه زری بافی در یزد اشاره کرد و گفت: با مرگ غیاث الدین نقش بند، این هنر هم کمرنگ شد و زرگران بیکار شدند، اما این ظریف‌کاری با خلاقیت یزدی‌ها به زرگری یزد منجر شد و هنر دیگری شکوفا شد.

این فعال میراثی با اشاره به این که نابودی یک هنر و مرگ یک ققنوس هنر موجب زاده شدن ققنوس دیگری شد، تصریح کرد: این دو دیدگاهی است که در خصوص مرگ زری‌بافی و ایجاد هنر زرگری امروز یزد وجود دارد.

وی به نقش گردشگری در توسعه صنایع دستی و ایجاد بازارهای تخصصی صنایع دستی اشاره کرد و گفت: استان یزد دارای ترمه کشیمیری یا زیورآلات هندی تراش است که بازارهای خاص و تخصصی خود را دارند لذا با جهانی شدن یزد باید صنایع دستی هم بتواند تغییر کند چرا که ما تنها با یک شهر و کشور دیگر روبرو نیستیم.

این فعال فرهنگی به نواقص صنایع دستی یزد خصوصا بافت نشدن ترمه دستی اشاره کرد و گفت: اگر بعد از کرونا گردشگران بخواهند از صنایع دستی ما خرید کنند، به دنبال صنایع دستی واقعی هستند و اگر صنایع دستی غیرواقعی عرضه کنیم از دایره صنایع دستی خارج می‎شویم لذا لازم است که تغییراتی ایجاد شود.

لزوم افزایش جذابیت‌های صنایع دستی

«حمید فلاحی» از فعالان صنایع دستی استان هم با بیان این که صنعتگران به کارهای ماشینی  روی آروده‌اند، گفت: صنایع دستی به گردشگری وابسته است و امروز در رکود گردشگری می‌بینیم که محددویت‌های سفر، بازار این بخش را راکد کرده است.

وی با اشاره به این که بازاریابی باید از تولید جدا و تخصصی باشد، گفت: متاسفانه محتوای علمی و فرهنگی در حوزه صنایع دستی نداریم و در این باره نیز آموزشی داده نشده است.

این فعال صنایع دستی به دانشجویان نیز اشاره کرد و گفت: دانشجویان صنایع دستی هم صرفا تئوری محور و پژوهشی شده‌اند و دانشگاه باید در این خصوص نیز ورود کند.

وی افزود: در حوزه صنایع دستی و با توجه به شیوع کرونا باید جاذبه‌های صنایع دستی بیشتر شود، تصریح کرد: باید در فضای مجازی بتوانیم جذابیت صنایع دستی خود را نشان دهیم و بتوانیم عرضه به صورت آنلاین نیز داشته باشیم.

وظایف مرکز نواوری گردشگری؟

«علی دلشاد» رئیس مرکز نواوری گردشگری نیز در این نشست به جایگاه و وظایف مرکز نوآوری گردشگری اشاره‌ و در این رابطه با بیان این که مرکز نوآوری به دنبال ایجاد ارتباط موثر بین صاحبان مشکل، ایده و فکر هستند، گفت: این مرکز تلاش می‌کند مشکلات زیرساختی و روساختی و نرم افزاری این بخش را مرتفع کند.

وی با اشاره به این که گردشگری استان یزد اهمیت زیادی دارد، تصریح کرد: مراکز نوآوری گردشگری، تسهیلگرانی هستند که برای نوآوری در صنعت گردشگری و ارائه خدمات به کار گرفته می‌شوند و مشاورانه‌های نوآورانه ارائه می‌دهند.

این مسئول تصریح کرد: ارزش گردشگری عملاً با حضور گردشگر نهایی می‎شود پس بدون گردشگر، محصول نهایی در این صنعت را نخواهیم داشت. البته خلق ارزش در حوزه گردشگری هم اهمیت بسزایی دارد.

«حسینی مشهدی» مسئول فناوری مرکز نواوری گردشگری با بیان این که مرکز نوآوری نیازهای سخت افزاری و نرم‌افزاری را پیدا و حلقه واسط رفع نیازهای مطرح شده است، گفت: ما نیازها را ریزتر و جزئی‌تر بررسی کرده و توسط ارگان‌ها و دستگاه‌های متولی تامین مالی و اقدام می‎شود.

وی با اشاره به مصادیقی مانند حوزه آموزش، فناوری و نوآوری ذی نفعان، تصریح کرد: در مرکز نوآوری این نیازها پیگیری و هرکدام از انها در صورت احساس نیاز مرکز نواوری پاسخگو خواهد بود.

«حسین دهقان» و «سید رضا بهادری» راهبران تخصصی این مرکز نواوری نیز با هدایت پنل‌ها، در خصوص موضوعات مطرح شده سخنانی را ارائه کردند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

زمین و آسمان کویر سه قلعه سرایان برای گردشگری

«توسعه گردشگری» در گرو پرچمداری و میان داری بخش خصوصی

امکان بهره‌برداری های متنوع از بناهای تاریخی فراهم شود

سخنگوی شورای شهر تهران با اشاره به اینکه بهره برداری از بناهای تاریخی واجد ارزش محدود به کاربری فرهنگی و هنری نشود، گفت: باید امکان بهره‌برداری های متنوع از بناهای ارزشمند و تاریخی فراهم شود.

علی اعطا در جریان بررسی یک فوریت طرح “فرآیند اعطای تسهیلات تعریف کاربرد و بهره برداری از اماکن تاریخی ثبت شده و واجد ارزش ثبت نشده شهر تهران” و لایحه” شهردار تهران در خصوص فرآیند صدور پروانه مرمت و بهره برداری از بناهای تاریخی و ارزشمند شهر تهران” گفت: این طرح باید زودتر به سرانجام می رسید و متقاضیان به دلیل اینکه قاعده مشخصی در بهره برداری از ساختمان ها و بناهای واجد ارزش تاریخی وجود ندارد، روندهای پیچیده و مسیر سختی را طی می کنند.

وی افزود: این دیدگاه و گرایش را دنبال کردیم که بناهای واجد ارزش که بخش زیادی از آنها نیز ثبت نشده اند بتوانند بدون اینکه تخریب و نوسازی شوند در جهت حفظ هویت شهر، بافت های شهر، سیما و منظر شهر، معماری با ارزش دوره جدید حفظ شوند و از آنها استفاده شود. این مصوبه می‌تواند تسهیل کند که این بناها با کاربری ویژه ای که ارزش اقتصادی برای مالک و بهره بردار داشته باشد، مورد بهره برداری قرار گیرد.

سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران ادامه داد: سوءتفاهمی که معمولاً در این زمینه وجود دارد و ناشی از یک برداشت غلط است، این است که تصور می شود که بناهای تاریخی الزاماً باید با کاربری فرهنگی و هنری استفاده شوند که مطلقاً چنین چیزی نیست. این بناها می تواند با کاربری‌های تجاری، صنعتی ، بهداشتی و درمانی مورد استفاده قرار گیرد. زمانی می‌گفتیم که کاش ۱۲۳ ساختمان نواحی شهر تهران درون ساختمان ها و بناهای واجد ارزش مستقل شوند. نباید نگاه تنگ و تاریک به موضوع داشت و محدوده باز وسیعی از کاربری های متنوع دارای نفع اقتصادی برای مالک باشد که نتیجه آن حفظ بناست.

سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران در ادامه با ارائه پیشنهادی نسبت به ساخت و ساز ۲۰ درصد مساحت بنای واجد ارزش به عنوان فضای پشتیبانی مخالفت کرد و گفت: یکی از عواملی که آثار ثبتی را در معرض خروج از ثبت قرار می‌دهد الحاقات ساختمانی است. در واقع ساختمان هایی که به بناهای واجد ارزش تاریخی، الحاق می شود موجب می شود تا کارشناسان اثری را از ثبت خارج کنند.

اعطا تاکید کرد: با تصویب ماده ۷ طرح یاد شده که بر مجوز احداث ۲۰ درصد بنا تأکید دارد، ممکن است بعدا با انبوه بناهای ثبتی که از فهرست بناهای ثبت شده خارج می‌شوند، مواجه شویم.

منبع: ایسنا

مرتبط:

میراث فرهنگی زمینه‌ساز ارتباط میان کشورهاست

میراث فرهنگی ایران در ۱۰۰ سال چگونه حفاظت شد؟

کیش و قشم ارمنستان را دور می‌زنند؟

ازدحام سفر از ایران برای تزریق واکسن در ارمنستان، پرونده جایگزینی مناطق آزاد ایران از جمله کیش و قشم را به عنوان مقصد گردشگری واکسن در ایران باز کرد. اما آیا این جزایر بضاعت و زیرساخت پذیرش مسافران ویژه واکسن را دارند؟ آیا اضافه کردن واکسن کرونا به بسته سفر، مسافرت در داخل ایران را گران‌تر نمی‌کند؟

 بخش خصوصی تا کنون در زمینه واردات واکسن کرونا به ایران ناکام مانده است. با این وجود، دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد در نامه‌ای از وزارت بهداشت درخواست مجوز واردات واکسن به جزایر کیش و قشم را داشته تا آن‌ها را به مقصد گردشگری واکسن و ایمن تبدیل کند. وزارت بهداشت هنوز پاسخی به این خواسته نداده است. مسؤولان مناطق آزاد اما معتقدند موافقت با واردات واکسن با انگیزه تقویت گردشگری و سفر، از برون‌رفت ارز و آبرو آن‌چنان که در ماجرای ارمنستان اتفاق افتاد، جلوگیری خواهد کرد. اما این پیشنهاد، چقدر هزینه سفر را تغییر می‌دهد و ایران را در جایگاه مقصدی ایمن برای سفر گردشگران داخلی و خارجی قرار می‌دهد؟

این سوال‌ها در نشستی رسانه‌ای در بستر مجازی، با اعضای تشکل‌های گردشگری سلامت و دیگر فعالان گردشگری که بخش نخست آن منتشر شده است، به بحث گذاشته شد.

توریست خارجی با واکسن جذب ایران نمی‌شود

آرش انیسیان ـ نایب‌رییس انجمن خدمات بین‌الملل سلامت ـ در پاسخ به این سوال که بهانه قرار دادن واکسن برای سفر به نقطه‌ای خاص مثل کیش و قشم، عامل گرانی هزینه‌های سفر نمی‌شود؟ گفت: در اخلاق پزشکی موضوعی داریم به نام عدالت در سلامت. کشورها، دولت‌ها و سازمان‌های بهداشتی موظفند براساس اخلاق حرفه‌ای دسترسی تمام اقشار مردم را به خدمات سلامت از جمله واکسن، به صورت یکسان برابر برقرار کنند. به همین دلیل در هیچ کشوری، دولت‌ها به ازای تزریق واکسن کووید، هزینه‌ای دریافت نمی‌کنند و این واکسن رایگان تزریق می‌شود. این میان، چالش جدی وجود دارد که اجازه دهیم واکسن وارد شود اما مردم در ازای آن پولش را پرداخت کنند، اگر هم پول ندارند صبر کنند از طریق کووکس واکسن وارد شود که این رفتار از نظر حرفه‌ای و اخلاق پزشکی درست نیست.

او افزود: در کلان سیاستگذاری، باید همه اقشار جامعه به طور کامل واکسینه شوند، البته اولویت می‌تواند با کسب‌وکارهای پرخطر باشد، از جمله راننده تاکسی، وسایل حمل و نقل عمومی و افرادی که در صنعت گردشگری فعال‌اند. هنگامی که واکسن مازاد داشته باشیم از ظرفیت و مزیت رقابتی آن نیز می‌توان برای جذب گردشگر استفاده کرد، ولی تا زمانی که مردم داخل کشور واکسینه نشده‌اند، قطعا نمی‌توان انتظار داشت افرادی برای واکسن به کشور ما سفر کنند.

او با اشاره به فرآیند تامین واکسن، اظهار کرد: تا امروز بخش خصوصی موفق نشده واکسنی را به فرودگاه امام برای ترخیص برساند، علت آن فرایندهای پیچیده است. مثلا نامه‌های سازمان غذا و دارو برای معرفی شرکت خصوصی مجاز به خرید دارو و واکسن، سه یا چهار متن مختلف دارد. مگر شرکت‌ها برای یک هدف کار نمی‌کنند؛ چرا متن‌های مختلف تهیه می‌کنند؟ از طرفی، واکسن کالایی استراتژیک است که از اسفندماه سال گذشته روند واردات آن به کشور با دستور رییس‌جمهور آغاز شد، اما تا کنون حمایتی از بخش خصوصی نشده که آن‌ها هم اقدام کنند.

انیسیان با اشاره به بحث‌هایی که در خصوص مافیای واکسن کووید شده است، گفت: این مافیا خیلی وقت‌ها تعمدی ایجاد می‌شود و گاهی وقت‌ها هم اصلا وجود خارجی ندارد. در واقع، فرایند بروکراتیک به گونه‌ای پیش می‌رود که فقط گروهی خاص موفق می‌شوند. در خصوص واکسن، هنوز به جایی نرسیده‌ایم که تعمدی رخ داده باشد اما نتیجه، وارد نشدن واکسن بوده است، حالا می‌خواهید نام آن را ناکارآمدی سیستم بگذارید یا مافیا.

او افزود: دولت یارانه بالایی را به دارو و درمان کووید اختصاص می‌دهد، ولی برای پیشگیری از کرونا و تامین واکسن آن، چندان هزینه نمی‌کند و قیمت را بهانه می‌آورد و درخواست‌های مربوط به آن  را رد می‌کند. اتفاقا در مواردی که دولت وارد حوزه واردات شده، هزینه تمام‌شده بیشتر شده است، اما درخواست بخش خصوصی را به بهانه قیمت بالا رد می‌کند.

نایب‌رییس انجمن خدمات بین‌الملل سلامت درباره این‌که ایران به لحاظ گردشگری سلامت و همین‌طور جزایر کیش و قشم چقدر زیرساخت دارد که گردشگر خارجی را برای واکسن جذب کند و آیا اعتماد بین‌المللی نسبت به مقصد ایران به عنوان گردشگری سلامت شکل گرفته است که حالا واکسن عامل جذابی برای سفر به ایران دست کم از کشورهای همسایه باشد، اظهار کرد: با توجه به دستورالعمل واکسن کووید، گردشگران تزانزیت که ممکن نیست در ایران واکسینه شوند، واکسن‌ها دو دُز دارند و اخیرا هم به این جمع‌بندی رسیده‌اند که دُز سوم هم تزریق شود. البته برای شخصی که کثیرالسفر است امکان واکسینه شدن در کشور دیگر وجود دارد، اما برای توریست‌هایی که کوتاه‌مدت سفر می‌کند، این پروژه عملیاتی نیست.

او افزود: در کشور زیرساخت تا حدی وجود دارد، ولی در ارتباط با واکسن، دسترسی به آن و مزیت رقابتی خیلی مهم است. در کشورهای اطراف ما مردم تمایل زیادی به واکسیناسیون نشان نداده‌اند. از نظر فرهنگی و ذهنیت، مردم عراق و افغانستان، حتی ارمنستان ذهنیتی برای واکسیناسیون ندارند که حالا ما برای ترغیب آن‌ها به سفر واکسن ویژه‌ای را تامین کنیم. در کشورهای دیگر هم دسترسی به انواع واکسن وجود دارد. هرچقدر زیرساخت فراهم کنیم، بعید است برای واکسیناسیون توریست جذب کنیم.

او این توضیح را اضافه کرد که در قالب ساختار عدالت در سلامت، هنوز واکسیناسیون خارج از برنامه ستاد ملی کرونا ممکن نشده و تزریق واکسن با اولویت‌بندی سنی و مشاغل پرخطر و بیماران درحال انجام است.

انیسیان علاوه بر این گفت: جامعه ایران، سیاست‌زده است، هر اقدامی انجام شود منتقدانی خواهد داشت که در دل ستاد کرونا و دولت نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند که بازتاب منفی در داخل و عرصه بین‌المللی داشته باشد. واقعیت این است که گردشگری در کشور و دولت اولویت محسوب نمی‌شود.

واکسن سفر را گران نمی‌کند

ابراهیم پورفرج ـ رییس هیأت‌مدیره جامعه تورگردانان ایران ـ در ادامه بحث اظهار کرد: اتاق بازرگانی قرار بود نیاز واکسن فعالان گردشگری را تامین کند. از طرفی، جمعیت زیادی در ایران منتظر واکسن هستند. در همه کشورها، این دولت‌ها هستند که تلاش می‌کنند واکسن مورد نیاز شهروندان خود را تامین کنند. مسلم است که کشور ما هم می‌توانست چنین کند. در مناطق آزاد هم می‌توانستند برنامه مشابه ارمنستان را اجرا کنند. اما با روند پیچیده‌ای که برای واردات واکسن به‌ویژه توسط بخش خصوصی وجود دارد، بعید است اتفاقی رخ دهد.

او درباره تاثیر واکسن بر هزینه سفر، گفت: هزینه این واکسن آن‌قدر نیست که قیمت تور را بالا ببرد. مشکل اساسی وزارت بهداشت است، این وزارتخانه در ظاهر رابطه خوبی با بخش گردشگری ندارد. بهترین پیشنهادها را هم بدهید کسی گوش نمی‌کند. گردشگری در کشور ما هنوز درک نشده است، وگرنه اتفاقی که در ارمنستان افتاد می‌توانست در جزایر ایران و دیگر مناطق آزاد، رخ دهد. اتفاقا می‌توانست راهکار خوبی باشد و امنیت و ایمنی را ارتقا دهد و به توسعه گردشگری کمک کند.

این تورگردان درباره این که ممکن است هزینه سفر با اضافه کردن مزیت واکسن در ابتدا افزایش پیدا نکند، اما آیا شرکت‌های گردشگری از این فرصت استفاده نمی‌کنند؟ اظهار کرد: شرکت‌های توریستی درحال حاضر به گردش مالی بالا نیاز دارند نه درآمد بالا. این شرکت‌ها می‌خواهند نیروی انسانی را که در شرف از دست رفتن است، حفظ کنند.

او افزود: هتل‌ها، آژانس‌ها و اتاق بازرگانی برای واکسن می‌توانستند بودجه تامین کنند، اما شرایط به این سمت پیش نرفت. گردشگری تصمیم گرفته بود تور انجام دهد، نه این‌که فقط پول دربیاورد.

رییس هیأت‌مدیره جامعه تورگردانان ایران ادامه داد: گردشگران خارجی اغلب دو سوال از ما می‌پرسند؛ آیا ایران ویزا می‌دهد و دیگر این‌که، وضعیت واکسن در ایران چگونه است. ما جواب هیچ‌کدام را نمی‌دانیم. باید مسؤول این قضیه مشخص شود و یکی باید پاسخگوی این مسائل باشد. شرایط طوری شده که وزارت بهداشت بدون توجه به نظر و پیشنهادهای فعالان و شاغلان این حوزه، شخصا برای گردشگری تصمیم می‌گیرد.

وزارت بهداشت طرح‌های گردشگری را وتو می‌کند

مصطفی سروی ـ عضو هیأت‌مدیره جامعه تورگردانان ایران ـ درباره تاثیر واکسن بر هزینه سفر، گفت: مگر ارمنستان این کار را نمی‌کند، منافع این کشور از بابت سفر ایرانی‌ها به انگیزه دریافت واکسن به صورت غیرمستقیم تامین می‌شود، چه اشکالی دارد این منافع برای ایران باشد؟

او در ارتباط با این سوال که با توجه به رکود و بیکاری فعالان گردشگری، چقدر احتمال می‌رود با ورود بخش خصوصی گردشگری به واردات واکسن و ترغیب مردم به سفر به برخی نقاط کشور برای تزریق آن، هزینه سفر گران شود و به نوعی واکسن بخش خصوصی عامل گرانی سفر شود؟ اظهار کرد: این احتمال می‌رود که هزینه بالاتری گرفته شود و یا غیرمستقیم روی قیمت‌ها تاثیر بگذارد، اما نرخ اصلی واکسن کرونا آن‌قدر نیست که هزینه سفر را گران‌تر کند. مگر این‌که یک‌سری از هتلداران هزینه واکسن را تامین کنند و شرط را اقامت در همان هتل بگذارند و قیمت را افزایش دهند. در این شرایط هزینه سفر گران می‌شود.

او با تاکید بر این‌که دولت به انحصار گرفتن واکسن را نمی‌پذیرد، اضافه کرد: حتی اگر بخش خصوصی یا هتلداران واکسن را وارد کنند، خودشان امکان و شرایط تزریق آن را که ندارند. این واکسن‌ها باید تحت شرایطی خاص نگهداری و در اختیار دولت قرار داده شوند و متخصص آن را تزریق کند.

عضو هیأت‌مدیره جامعه تورگردانان ایران ادامه داد: یک‌سری از هتلداران کیش حاضر شدند هزینه واکسن را تامین کنند، به شرطی که مردم به کیش سفر کنند. البته هیچ الزامی برای اقامت در هتل‌های واردکننده واکسن تعیین نشده است. هرچند که باید زیرساخت جزیره کیش را درنظر گرفت. نباید روالی پیش آید که پرواز این جزیره گران شود و هزینه یک سفر کیش از ارمنستان گران‌تر تمام شود.

او درباره ایجاد جذابیت برای سفر به ایران با واکسن، اظهار کرد: با توجه به واکسن‌های موجود در بازار نمی‌توانیم به گردشگری ورودی فکر کنیم. به جز یک نمونه واکسن جانسون و جانسون، واکسن دیگری یک‌مرحله‌ای نیست و مدت زمان اقامت مسافران ورودی به میزانی نیست که دو دُز واکسن را تزریق کنند. ما فقط می‌توانیم واکسن را برای تاسیسات گردشگری تامین کنیم که مردم با اطمینان از خدمات آن‌ها استفاده کنند.

سروی گفت: جامعه تورگردانان پروتکلی را برای ورود گردشگران خارجی به ستاد ملی کرونا ارائه کرد که بر اساس آن گردشگران واکسینه‌شده به شرط تست در ورود و سه روز پس از اقامت، امکان سفر به ایران پیدا کنند. این طرح را وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در کمیته‌ای از ستاد مطرح کرد اما وزارت بهداشت آن را وتو کرد. گردشگری ورودی برای دولت هیچ اولویتی ندارد. به‌ویژه با هجمه‌ای که پیش‌بینی می‌شود با در اولویت قرار دادن گردشگری در کشور پیش آید.

مجوز واردات واکسن را بدهند از عراق و افغانستان گردشگر می‌آوریم

حسین نکونام ـ رییس هیأت‌مدیره جامعه حرفه‌ای گردشگری سلامت ایران ـ درباره چگونگی توجیه وزارت بهداشت درباره لزوم واردات واکسن مورد نیاز گردشگری، گفت: وزارت بهداشت اصلا شنونده مشکلات گردشگری نیست، اصلا وقت نمی‌گذارد. این وزارتخانه متولی اصلی بهداشت و درمان کشور است و موظف بود که واردات واکسن را پیگیری کند. اوایل فرایند توزیع واکسن در دنیا، تب بالایی داشت و بخش خصوصی نمی‌توانست اقدام کند، اما حالا در بسیاری از کشورها واکسن‌ها درحال انقضاء است، مثل هنگ‌کنگ، ارمنستان و …؛ سینوواکی که به وزارت بهداشت درخواست مجوز واردات آن را داده بودیم ۲۲.۵ دلار تمام می‌شد، هر دُز واکسن با دلار آزاد حدود ۶۰۰ هزار تومان است. این مبلغ در برابر هزینه عوارض خروج از کشور که مسافران ارمنستان برای دریافت دو دز واکسن باید یک میلیون تومان به دولت پرداخت کنند، مبلغی نمی‌شود. از این دلیل واضح‌تر چه می‌توانست برای متقاعد کردن وزارت بهداشت باشد؟

وی ادامه داد: صنعت گردشگری فلج شده است. نه حمایت دولتی داشتیم، نه در مالیات کمک کردند. همه در حد شعار بود. هیچ اقدام واقعی و مؤثری ندیدیم. سازمان تامین اجتماعی برای برخی از هتلداران توقیف اموال صادر کرد. اگر قرار باشد بخش خصوصی وقتش را بگذارد از وزارت بهداشت امتیاز بگیرد آب در هاون کوبیدن است، اما اگر وزارت بهداشت در این مدت باقی‌مانده با بخش گرشگری همکاری و همراهی کند، حاضریم برای تامین بخشی از بودجه واکسن ضمانت بدهیم. اگرچه این وظیفه ذاتی دولت است.

نکونام برخلاف دیگر فعالان حاضر در این نشست که معتقد بودند واکسن عامل جذابی برای گردشگران خارجی نیست، گفت: معتقدم اگر وزارت بهداشت درست و اصولی کار کند، دولت از صنعت گردشگری حمایت کند، زیرساخت لازم برای سفر گردشگران به منظور واکسینه شدن در ایران وجود دارد. اگر شرایط ویزای درمان تسهیل شود به‌ویژه برای بازارهای هدف عراق و افغانستان، در این زمینه گردشگر خواهیم داشت. حداقل با بازاریابی و مدیریت درست بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزار نفر را در شش ماه می‌توان جذب کرد. همین حالا متقاضیان زیادی برای درمان به ایران سفر می‌کنند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

رویافروشی در ارمنستان

کباب سنتی بروجرد، غذایی لذیذ با طعمی ماندگار

کباب سنتی و مخصوص بروجرد از غذاهای پرطرفدار در استان لرستان است. این غذای لذیذ بیش از چند صد سال است که به روش منحصربه‌فرد، در شهرستان بروجرد تهیه می‌شود. کبابی‌های قدیمی بی‌شماری در جای جای شهرستان بروجرد، وجود دارند، که این امر نشان دهنده قدمت طولانی این حرفه در بروجرد است.

مواد مورد نیاز برای تهیه این غذای سنتی سیخ کباب، گوشت گوسفندی، سماق، نمک، منقل، زغال، تخم مرغ، کاسه فلزی، پیاز و نان است.

طرز تهیه کباب بروجرد

ابتدا گوشت سردست گوسفندی را تهیه کرده و در جای خنکی گذاشته تا به مدت ۲۴ ساعت بماند و اصطلاحا آب آن خشک بشود. سپس بعد از جدا کردن گوشت از استخوان‌ها، گوشت‌ها را درون چرخ ریخته و یک‌بار چرخ می‌کنند، سپس به آن نمک و تخم‌مرغ اضافه کرده و مجددا گوشت چرخ شده را به همراه تخم‌مرغ و نمک، برای بار دوم چرخ می‌کنند. بعد از هم زدن گوشت، آن را به مدت چند ساعت- حداقل ۱۰ ساعت- درون یخچال قرار داده و صبر می‌کنند تا گوشت و مواد اضافه شده، به خورد هم بروند. بعد از طی زمان مقرر، ظرف محتوی گوشت را که فلزی است به مدت ۳-۵ دقیقه بر روی حرارت قرار داده (تا زمانی که ظرف آن داغ شود) و گوشت را تفت می‌دهند، با این روش گوشت در موقع کباب شدن در آتش نخواهد ریخت و حالت نرم به خود می‌گیرد.

پیاز رنده شده را در صافی ریخته و بدون فشار دست، اجازه می‌دهند که آب اضافی پیاز گرفته شود- به ازای هر کیلو ۱۰۰ گرم-. سپس آن را به ظرف محتوی گوشت اضافه کرده و خوب هم می‌زنند. حالا زمان پیچاندن گوشت‌ها بر روی سیخ است. از گوشت آماده شده به اندازه یک عدد پرتقال متوسط برداشته روی سیخ کباب قرار داده و خوب آن را روی سیخ پهن می‌کنند و دو طرف آن را خوب می‌چسبانند. پس از آماده شدن سیخ‌ها، حتما آن‌ها را به مدت حداقل ۱۰ دقیقه درون یخچال می‌گذارند.

بعد از آماده‌سازی سیخ‌ها، آتش فراوانی درست کرده و سیخ‌ها را روی آتش قرار می‌دهند. بلافاصله سیخ‌ها را پشت و رو کرده تا کباب‌ها خودشان را بگیرند و نیم پز بشوند. بعد از پشت و رو کردن سیخ کباب‌ها و نیم پز شدنشان، حدود ۱۰-۵ دقیقه به سیخ‌ها استراحت می‌دهند تا کمی سرد شده و مجدد آن‌ها را به روش پشت و رو کردن آماده مصرف می‌کنند، به کباب مذکور اصطلاحا دو آتشه گفته می‌شود، این عمل باعث می‌شود که کباب‌ها آبدار شده و کاملا مغز پخت بشوند.

پس از این که کباب خودش را گرفت، دیگر نیازی به آتش زیاد ندارد- به واسطه عمل دم بادزن-. بهتر است سیخ‌ها بر روی حرارت ملایم، مغزپخت شوند.

از آنجایی که لرستان به دلیل آب و هوای مناسب یکی از اصلی‌ترین قطب‌های دامپروری در ایران محسوب می‌شود، می‌توان با کیفیت‌ترین گوشت گوسفندی را در این منطقه تهیه کرد، از دلایل لذیذ بودن کباب سنتی بروجرد، کیفیت مواد اولیه آن است.

کباب سنتی بروجرد، به طور دائمی در رستوران‌ها و کبابی‌های سنتی تهیه می‌شود. رستوران‌ها و سالن‌های غذاخوری، از مکان‌هایی هستند که هر گردشگری در هنگام گردش در شهر حتما سری به آنجا می‌زند. کباب برای ایرانی‌ها جایگاه خاصی دارد. لذت خوردن کباب بروجرد توسط گردشگران و پیچیدن آوازه شهرت این غذای سنتی، به عنوان یکی از غذاهای اصیل این منطقه، بدون تردید می‌تواند از منابع جذب گردشگران باشد.

مهارت تهیه کباب سنتی بروجرد در تاریخ سوم تیر ماه ۱۳۹۹ با شماره ۲۱۴۷ در فهرست میراث ملی ناملوس به ثبت رسیده است.

* گزارش از زهره رستگار فرد

مرتبط:

ورشوسازی میراثی ماندگار در بروجرد

مسجد جامع بروجرد شاهکار تاریخ معماری

نگاهی به ظرفیت‌های گردشگری چایپاره

چایپاره در یک منطقه کوهستانی قرار گرفته است که بهار و تابستان هوای آن معتدل بوده و در پاییز و زمستان با بارش باران و برف این شهرستان جلوه دیگری پیدا می‌کند و رودخانه‌های پرآبی نیز در این شهرستان جاری است.

در خصوص وجه تسمیه چایپاره دو دیدگاه وجود دارد که یک دیدگاه معتقد است این نام همان چهارپاره بوده که چون در گذشته این شهرستان از چهار منطقه تشکیل شده بود این نام را انتخاب کردند و دیدگاه دوم می‌گوید پاره به معنی بخشی از رود است که چون رودخانه آغ‌چای از وسط این شهرستان می‌گذرد از این نام استفاده شده است.

از نظر تاریخی نیز آثار مهمی در این شهرستان وجود دارد که از آن جمله می‌توان به پایگاه ملی بسطام اشاره کرد که قلعه تاریخی بسطام در این شهرستان براساس مطالعات انجام شده متعلق به پادشاهان اورارتو بوده است.

با توجه به آنچه که در بالا در مورد چایپاره گفته شد می‌توان پتانسیل‌های گردشگری این شهرستان را از سه منظر مورد بررسی قرار داد:

۱- موقعیت جغرافیایی و مکانی

با نگاهی به نقشه جغرافیایی در محدوده شمال آذربایجان غربی می‌توان برخی از مزیت‌های جغرافیایی منطقه را مورد ارزیابی قرار داد.

الف- عبور جاده ترانزیتی ایران –اروپا به عنوان یکی از شاهراه‌های اصلی تجاری ایران با کشورهای اروپایی از شمال آذربایجان غربی که یکی از ظرفیت‌های تجاری مهم ایران محسوب می‌شود و این جاده از حوزه شهرستان چایپاره عبور می‌کند.

در شرایط حاضر یکی از مزیت‌های این جاده برای شهرستان علاوه بر توسعه راه‌های اصلی، شکل‌گیری طبقه‌ای از رانندگان حامل کالاهای تجاری است که در مسیر ایران به اروپا تردد می‌کنند، توسعه زیرساخت‌های رفاهی در حوزه شهرستان و ساماندهی جاده‌های روستایی می‌تواند در افزایش گردشگر تاثیرگذار باشد و این رانندگان نیز می‌توانند به عنوان سفیران گردشگری این شهرستان در کشورهای اروپایی باشند به شرطی که در جلب رضایت گردشگران و مسافران اقدامات مثبتی در چایپاره اتفاق بیفتد.

ب- واقع شدن در مرکز شهرستان‌های شمال استان از جمله شوط، خوی، چالدران و پلدشت نیز منجر به سرازیر شدن بخشی از مردم بومی شهرستان‌های مذکور به چایپاره و رونق تجاری در شهر قره‌ضیاءالدین و روستاهای اطراف شده به گونه‌ای که در بازار هفتگی شهر قره‌ضیاءالدین که از سابقه چند ده‌ساله برخوردار است، اجناس و کالاهای متنوعی مبادله می‌شوند که می‌تواند برای شهرنشینان سایر شهرستان‌های استان مکان جذابی برای خرید اجناس بومی و محلی باشد.

ج- قرار گرفتن در میان دو منطقه آزاد تجاری صنعتی ارس و ماکو

چایپاره

 

۲- جاذبه‌های متنوع طبیعی

در این خصوص چایپاره دارای سلسله کوه‌های مرتفع در جهت جنوب و شمال شهرستان است که در میانه این سلسله کوه‌ها، دشت هموار و حاصل‌خیز قره ضیاءالدین قرار گرفته، این دشت در دوره‌های مختلف تاریخی به دلیل داشتن خاک مناسب و حاصل‌خیز پذیرای جوامع انسانی مختلفی بوده است.

رودخانه آغ‌چای دیگر جاذبه طبیعی مهم شهرستان چایپاره است که از غرب شهرستان وارد شده و پس از مشروب کردن دشت قره ضیاءالدین در جهت شرقی از شهرستان خارج می‌شود.

علاوه بر این، روستاهایی که در دره‌های میان‌کوهی جنوب و غرب شهرستان شکل گرفتند، از جمله روستاهای آباد و پرجمعیت شهرستان محسوب می‌شوند برخی از این روستاها نظیر بسطام و چورس به عنوان روستاهای هدف گردشگری استان نیز معرفی شده‌اند که هر کدام از این روستاها از طبیعت زیبایی برخوردار بوده و در صورت توسعه واحدهای بوم‌گردی در این روستا می‌توانند نقش مهمی در جذب گردشگر در چایپاره ایفا کنند.

۳- جاذبه‌های تاریخی

قلعه اورارتویی بسطام به همراه بناهای تاریخی شاخصی همچون قرمزمسجد روستای چورس، بنای حمام بیگ جوان، یخچال چورس، گوردخمه روستای چیرکندی و پل دوقوزگوز روستای کسیان از جمله مهمترین ظرفیت‌های تاریخی شهرستان محسوب می‌شوند که دارای تاریخی از هزاره اول ق. م تا دوره قاجاریه هستند.

افزون بر این، ظرفیت‌های گردشگری دریاچه پشت آغ‌چای و تکیه حضرت ابوالفضل (ع) واقع در مسیر جاده حمزیان مواردی هستند که می‌توانند در توسعه گردشگری شهرستان چایپاره موثر باشند.

با توجه به آنچه که از ظرفیت‌های گردشگری چایپاره در بالا ذکر شد می‌توان به این نکته توجه کرد که این شهرستان پتانسیل بالایی برای توسعه گردشگری برخوردار است که برای معرفی و استفاده از این ظرفیت‌ها نیاز است که دستگاه‌های متولی دست در دست هم داده و با حمایت از سرمایه‌گذاری زمینه لازم برای رونق گردشگری در این شهرستان را فراهم کنند.

از جمله دیگر اقدامات برای استفاده از این ظرفیت‌های گردشگری برگزاری جشنواره‌های فصلی، برگزاری تورهای رسانه‌ای، برگزاری نمایشگاه‌های معرفی ظرفیت‌های گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان، تهیه بسته‌های سفر، دعوت از مدیران آژانس‌های مسافرتی سایر استان و حتی کشورهای همجوار و نشان دادن ظرفیت‌های چایپاره است.

* گزارش از غلام شیرزاده، رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی چایپاره

چنگوم‌سازی یا ملیله‌کاری، زیورآلات سنتی سنگسری

ملیله به نقوش حاصل از مفتول‌های فلزی گفته می‌شود که به گونه‌های ملیله نقره، طلا، مس و سایر آلیاژها تقسیم‌بندی می‌شوند.

قدمت چنگوم‌سازی سنگسر نیز بیش از ۱۰۰ سال است. ویژگی خاص این نوع ملیله‌کاری که یکی از زیورآلات زنان و دختران سنگسری بوده است، دیگرگونی فرم آن است که بر روی «ساختِه مَکِنِه» (sāxte makene) که یکی دیگر از صنایع‌دستی منطقه و نوعی روسری زنان است و روی آن مملو از نقوش شماره‌دوزی است، قرار می‌گیرد. چَنگوم از دو طرف سر و در بالای گوش قرار می‌گیرد و تا زیر چانه ادامه می‌یابد.

در ساخت این زیور زنان سنگسر از نقره، آلیاژهای مس، نیکل و مس، روی (برنج) استفاده می‌شده است. نقره مورد استفاده در چَنگوم‌سازی از سکه‌های نقره قدیمی تهیه می‌شده است. از این زیور امروزه به عنوان شی گرانبها و یادآور گذشته یاد می‌شود و کمتر کسی از کاربری اصلی آن استفاده می‌کند.

ساختار چَنگوم

چَنگوم از دو بخش کلی «لَفت» (laft) و «چَنگوم» (čanqum) تشکیل شده که هر کدام نیز از اجزایی شامل «سَرچَنگِه» (sarčange) که جزئی از لَفت یا «گودبِنت» (godbent) است و با حلقه «S» مانند روی آن و یا نیم قوسی خم شده که در بین الیاف «ساختِه مکنه» قرار می‌گیرد و نگهدارنده چَنگوم بر روی سر است.

این قسمت باید دارای استحکام بیشتری باشد، بنابراین کف و قلاب آن را از فلز برنج، مس و روی می‌ساختند تا تحمل وزن چَنگوم را داشته باشد. پایه اصلی فرم سرچنگه دایره‌ای است که با توجه به عواملی چون سفارش مشتری و میزان قیمت تمام شده چَنگوم از سکه اشرفی، پهلوی، سکه رایج زمان، ادعیه، صلوات و توسل به ائمه آذین می‌شده است.

استادکاران سنتی چَنگوم‌سازی

اکثر چَنگوم‌های تولید شده در سنگسر توسط چهار تن از استادکاران این رشته وارد بازار مصرف شده‌اند. قدیمی‌ترین آن‌ها مرحوم «میرزا علی» است که نمونه چَنگوم‌های او دارای سکه‌های پهلوی بوده‌اند.

مرحوم «میرزا احمد زرگر» یکی دیگر از چَنگوم‌سازان سنگسر بوده که حجره‌اش در محله «بَخوس سَر» (baxos sar) نزدیک «مسجد صاحب‌الزمان (عج)» فعلی بوده و پسرش «علی زرگر» نیز پس از پدرش چند سالی را به ساخت چَنگوم ادامه داده و شیوه و موتیف‌های پدرش را در چَنگوم‌سازی مورد استفاده قرار می‌داده است. چَنگوم‌های میرزا احمد دارای موتیف بته در گوشه کِلالَک‌ها و چسبیده بدان بوده است. این ویژگی خاص کار او و پسرش است.

مرحوم «نیر گوهری» نیز یکی دیگر از چَنگوم‌سازان سنگسر بوده که حجره‌اش را در محله «ژُور فَلَکِه» (žūr falake)، میدان امام فعلی، بوده است و در چند سال اخیر دار فانی را وداع گفته است. مرحوم گوهری در چَنگوم‌هایش از موتیف «مونگ» (mūng) در ملیله‌های خود استفاده می‌کرده است. اغلب چنگوم‌های ساخت او از ظرافت کمتری نسبت به سایر چَنگوم‌ها برخوردار بوده است.

«حاج سید آقا حسن متولیان» نیز یکی دیگر از چنگوم‌سازی سنگسر است، او حدود ۸۰ چَنگوم را در طول فعالیت خود در این زمینه تولید کرده است. یکی از خصوصیات چَنگوم‌های متولیان ظرافت و استفاده از نقوش شمسه در قطعه وسطی چَنگوم است.

شیوه کار در چنگوم‌سازی

همان‌طور که گفته شد نقره مصرفی در مفتول ملیله و سایر فلزات مصرفی در دیگر بخش‌ها از فلزات مختلف مصرفی و سکه‌ها تأمین می‌شده است. کوره ذغالی که برای ذوب مورد استفاده قرار می‌گیرد توسط چرخی که با دست حرکت داده می‌شده، دم را به دوره کوره منتقل می‌کند.

پس از ذوب و انتقال مواد به روی ریچه (قالبی فلزی است که نقره، بعد از ذوب به داخل آن ریخته می‌شود و در اصطلاح محلی بدان «ریجه» (rije) می‌گویند)، نقره حاصل که حالت شمش مانندی پیدا کرده است را روی سندان گذاشته و با چکش می‌کوبند.

این به صورتی است که شمش تبدیل به شمش شش گوش شود و به این عمل در اصطلاح محلی فَخ کرتِن (fax karten) می‌گویند. بعد در اندازه‌های یکسان نقره شش‌گوش شده را می‌بریده‌اند و باز به عمل فَخ کردن ادامه می‌داده‌اند تا به اندازه مناسب برای گذراندن از حدیده (صفحه‌ای است فلزی که بر روی آن سوراخ‌های متعددی با قطرهای مختلف تعبیه شده) برسند.

حدیده‌های چنگوم‌سازی سنگسر بسیار ساده بوده است. در تهیه مفتول به‌وسیله حدیده بدین‌صورت عمل می‌شده که از بزرگ‌ترین سوراخ حدیده شروع و تا اندازه مورد مصرف مفتول‌ها را از سوراخ‌ها می‌گذرانیده‌اند. بدین شیوه که حدیده را در زیر پا مهار می‌کردند و با انبر مفتول ایجاد شده را به سمت خویش می‌کشیده‌اند. مفتول‌ها را بیش از ۲ متر طول نمی‌کردند. مفتول را به‌وسیله انبرهای کوچک‌تر به فرم‌های دلخواه برای ملیله نشاندن آماده می‌کردند.

پس از ذوب سکه‌های نیکلی آن‌ها را باز هم بر روی ریجه منتقل می‌کردند و بعد با چکش‌کاری آن‌ها را تخت و یکدست می‌کردند و بعد در فرم مورد نظر برش می‌زدند.

پس از آنکه بستر کار آماده شد با موم که از کندوهای زنبور عسل منطقه تهیه شده کاملاً می‌پوشانده‌اند و بعد یکی‌یکی ملیله‌ها را روی موم در جایگاه مورد نظر نصب می‌کرده‌اند. سپس لحیم مفتول را که اغلب یا به‌صورت پودر شده می‌بود و یا در جاهایی که نیاز بیشتر داشت به‌صورت تکه مفتولی قرار می‌داده و بار دیگر درون کوره می‌بردند. با قرار گرفتن در معرض حرارت موم‌ها آب شده و لحیم‌ها هم آب شده و ملیله‌ها به همدیگر متصل می‌شوند. پس از پایان کار نیز بخشی که از چنگوم آماده شده را در محلول زاج سفید می‌شسته‌اند. تا آلودگی‌ها از آن زدوده شود. سپس با برس سیمی یا فرچه نیز زوائد باقی مانده را از محیط دور می‌کرده‌اند.

نقوش رایج در چنگوم‌سازی

نقوش متعددی چون دندانه، تابیده، برگ، غنچه، پیچک، سه چشمه و یک چشمه در چنگوم سنگسری شکل گرفته است اما چند نقش از دیگران بنا به دلایلی مهم‌تر هستند.

مونگ (mong): به معنی ماه است. در چنگوم‌های سنگسری ۱۴ نقش مونگ را قرار می‌داده‌اند. استعاره از آنکه صاحب چنگوم (کسی که آن‌را می‌زده) تبدیل به ماه شب چهارده می‌شود.

بته: بته‌جقه که سرو خم شده و نماد زندگی است در این هنر صنعت همه مثل سایر هنرهای سنتی ایران راه یافته و از زیبایی خاص خویش برخوردار است.

گِرد لَفتو (gerd lafto): به معنی گُل گرد کوچک روی لَفت است و به گل‌های چند پر که درون یک هشت‌ضلعی محاط شده است، تعلق می‌گیرد. استفاده از این گل که در گذشته‌های دور ایران یکی از نمادهای سلطنت بوده است بر روحیه تجمل‌گرایی صاحب آن می‌افزاید.

ابزار و اشیای وابسته چنگوم‌سازی

ماده اصلی سازنده چَنگوم، نقره است که در سنگسر برای تولید چَنگوم از نقره موجود در سکه‌ها استفاده می‌شده است. مثلاً سکه «فتحعلی‌شاهی» را «تَنبُل قِرون» (tanbol qerūn) می‌گفتند که پس از ذوب آن برای مفتول ملیله استفاده می‌کردند. در اصطلاح بدین نقره موجود در سکه «پنبِه» (panbe) می‌گفتند که به اعتقادشان نقره ۱۰۰ درصد بوده است.

برای صفحات زیرین هم از سکه‌های دیگر استفاده می‌کردند که اغلب آلیاژهای مس– نیکل بوده‌اند و از استحکام بالاتری برخوردارند، به‌عنوان تکیه‌گاهی برای قرارگرفتن ملیله نقره روی آن‌ها استفاده می‌شده است.

برنج مصرفی در سرچَنگه‌ها را نیز از سینی‌های کهنه و ورقه‌های مستهلک فرآوری می‌کردند. موم مورد استفاده را نیز از کندوهای عسل منطقه تأمین کرده و برای شستشو نیز از زاج سفید استفاده می‌کرده‌اند.

نمونه‌های مشابه چنگوم‌سازی

ملیله‌کاری زنجان و اصفهان از معرف‌های هنر این کشورند که بیشتر به ساخت ظروف و یا اشیاء زینتی می‌پردازند اما زیور بودن چنگوم مؤلفه خاص آن است. زیورهای نقره دیگر مناطق ایران مانند ترکمن‌های ایران و برخی کشورهای همسایه از نظر مواد شباهت‌هایی با این رشته دارند.

ارزش‌های شاخص یا منحصر به فرد

نوع ساخت و پرداخت این نوع زیور و شیوه قرارگیری آن در سر انسان بسیار منحصر به فرد است که در حین زیبایی کارکردهای خاصی نیز دارد.

* گزارش از سمانه سلطانی‌پور، مسئول روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان