شهرستان منوجان در فاصله‌ی ۴۲۳ کیلومتری جنوب مرکز استان کرمان و در دشتی گرم و مرطوب واقع شده محصولات این شهرستان مرکبات و سیفی‌جات است و آثار تاریخی و جاذبه‌های گردشگری این منطقه علاقه‌مندان خاص به خود را دارد.
امامزاده محمدصالح
این بنا مرقد شریف یکی از نوادگان حضرت علی (ع) است که در قرون اولیه اسلامی در این دیار می‌زیسته و همین جا دارفانی را وداع گفته است. تاریخ روی سنگ قبر سال ۷۵۷ ه. ق را نشان می‌دهد که به احتمال زیاد در این سال کار بازسازی بقعه به پایان رسیده است.
قلعه تاریخی منوجان
این قلعه یکی از قلعه‌های با اهمیت و با ارزش حوزه میراث‌فرهنگی جنوب استان کرمان است که بر پایه و به گمان پژوهش‌های صورت‌گرفته باستانشناسی، سابقه شکل‌گیری آن به سده چهارم هجری و قمری می‌رسد.
فاز نخست مرمت و بازسازی این قلعه تاریخی با حمایت مالی شرکت سنگ آهن گوهرزمین، معین اقتصادی شهرستان منوجان در سال ۱۳۹۶ آغاز شد و در این فاز فعالیت آواربرداری، خاکبرداری و پی‌گردی این قلعه تاریخی به طور کامل انجام گرفت.
فعالیت‌های مذکور به منظور خارج کردن حصار پیرامونی این قلعه از زیر آوار و استحکام‌بخشی، مرمت و احیا آن انجام گرفته است که در این راستا ۳۵ هزار مترمکعب آوار از حصار پیرامونی قلعه به همراه بخش‌های درونی حصار برچیده شد. همزمان با آواربرداری کار پژوهش باستانشناسی قلعه نیز آغاز شده است که در نتیجه آن آثار ارزشمند معماری مسکونی، کارگاهی و فضاهای عمومی چون حمام قلعه آشکار شد. همچنین در جریان کاوش‌های مذکور لایه‌های مختلف فرهنگی و استقراری قلعه در ادوار مختلف اسلامی نیز به دست آمد. با پایان یافتن آواربرداری قلعه، فعالیت استحکام بخشی و مرمت حصار قلعه در قسمت‌های جنوب شرق، جنوب و غرب مرمت و احیا انجام شد.
در فاز دوم نیز مرمت و ساماندهی قلعه منوجان، حصار قلعه در بخش‌های شرقی، غربی و جنوبی احیا و ساماندهی می‌شود. این قلعه به واسطه قرارگیری در محور ارتباطی کرمان- جیرفت- بندرعباس از موقعیت مناسبی برای جذب گردشگری برخوردار است.
باغ روضه ارم
باغ روضه ارم از دیگر جاذبه‌های دیدنی، سیاحتی و زیبای منوجان است که در سه کیلومتری مرکز این شهر در منطقه‌ای کوهستانی و خوش آب و هوا واقع شده است.
این باغ پوشیده از درختان قدیمی تنومندی همچون انبه، جم، نخل‌های خرما، پرتقال، لیموترش و نارنگی است چشمه‌سارهای جاری، نهرهای آب با صدای شرشر دلنواز، آواز پرندگان، درختان سر به فلک کشیده، سایه‌سارهای باصفا، کرانه آبی آسمان، ارتفاعات صخره‌ای در کنار هوایی دلپذیر و مطبوع همه و همه مناظر بسیار دلنشینی را برای علاقه‌مندان به طبیعت و تفریح در این باغ ایجاد کرده است.
باغ روضه ارم همه‌ساله مرکز جذب مردم محلی و گردشگران داخلی و خارجی در فصول بهار و تابستان به شمار می‌رود این باغ به ویژه در فصل بهار دلنشین و دلرباست.
محوطه باستانی کهینشاهان
این محوطه که دارای قنات بوده و گذرگاهی تاریخی است بنا بر قول نادرشاه افشار زمانی که به هندوستان عزیمت می‌کرده در این منطقه مدتی اقامت و سنگ‌بندهای آن‌ها هنوز باقی است و قنات موجود هنوز آباد و دارای نخلستانی سرسبز که دارای سکنه است.
قلعه باستانی کنر
قلعه مذکور در ۸ کیلومتری منوجان که بنا به روایتی کنر نام فردی قوی بوده که در این قلعه حکومت می‌کرده و جای استبل اسب‌های او همچنان باقی است.
بارگاه امامزاده فضل ابن عباس (ع)
یکی از بقعه‌های متبرکه و جاذبه‌های گردشگری درشهرستان منوجان بارگاه امامزاده فضل‌ابن‌عباس است که در ۲۰ کیلومتری شمال‌شرقی منوجان و در ۱۶ کیلومتری روستای چاه حسن (دشت عباس) شهرستان منوجان واقع شده است.
این زیارت‌گاه مشتاقان زیادی را هر روزه به خصوص روزهای پنجشنبه و جمعه به خود جلب کرده و از خصوصیات این مکان متبرکه طبیعت و آب و هوای بسیار زیبا و جالب به خصوص در فصل زمستان و بهار است.
روستای کندر منوجان
روستای کندر از توابع شهرستان منوجان و دهستان بجگان واقع در استان کرمان است از نظر موقعیت جغرافیایی به صورت طولی واقع در دو طرف رودخانه‌ای قرار گرفته به نام رودخانه کندر که سرچشمه آن از نزدیکی‌های دهکهان و قسمتی از رودخانه نازدشت است.
اولین ده آن سگنان و آخرین آن دهمیان است مابقی روستاهای آن گرماهی، شهیدآباد، غریب‌آباد، بن مغ و دهمیان است. راههای ورودی به کندر از طریق بندرعباس به رودان دوراهی نودژ – بجگان و راه ورودی دیگر از طریق کهنوج و نازدشت است البته راههای فرعی دیگری هم دارد از دوراهی آبنما به طرف پاکوه که ابتدا ختم به دهمیان (دمیو) و بعد به گرماهی وصل می‌شود.
بند آبخیزداری کندر
یکی از جاذبه‌های گردشگری منوجان بند آبخیزداری کندر طول است که در فاصله سه کیلومتری مرکز شهر منوجان قرار دارد. اطراف این بند طبیعتی زیبا از درختان دست کاشت تا خود رو وجود دارد و در رودخانه پایین دست این بند آبهای جریان دارد که هر طبیعت دوستی را به سوی خود فرا می‌خواند.
منبع: میراث آریا
