هامپی شهری از معابد تاریخی

هامپی یکی از شگفت انگیزترین جاذبه های دیدنی هندوستان است که در ایالت کارناتاکا در جنوب هند قرار دارد. این شهر با قدمتی چندین هزار ساله دارای مجموعه ای از معابد و بناهای یادبود است که در فهرست میراث فرهنگی یونسکو به ثبت رسیده است.

” هامپی” نمادی از توانایی انسان در آفرینش شگفتی

هامپی در ایالت کارناتاکا در جنوب هند قرار دارد. این معبد روزگاری قلب امپراتوری «ویجایاناگارا» (Vijayanagara) در قرون ۱۴ تا ۱۶ میلادی بود. معبد «هامپی» (Hampi ) سال ۱۹۸۶ در فهرست میراث فرهنگی یونسکو قرار گرفت. یکی از معابد مورد توجه هندی ها، « هامپی» سالانه بیش از نیم میلیون نفر بازدید کننده و زائر دارد.

سنگ‌، سنگ‌، سنگ‌ و باز هم سنگ‌. این چیزی است که هنگام شنیدن نام «هامپی» (Hampi) در ذهن تداعی می‌شود! اما این سنگ‌ها معنا و مفهومی دارند. برخی از آن‌ها ویران شده‌اند و به قرون‌ وسطی باز می‌گردند. برخی از آن‌ها تپه‌های چشمگیر سنگی را ایجاد کرده‌اند، برخی برای حکاکی و برخی دیگر برای ساخت معابد استفاده می‌شوند. اطراف شهر را تخته سنگ های بزرگ احاطه کرده است که بالا رفتن از آنها ساده است.

هامپی “Hampi” شهریست در ایالت کارناتاکای هند که در قرن ۱۴ پایتخت پرزرق و برق امپراطوری آن دوره – ویجایاناگارا – بود. که در سال ۱۵۶۵ توسط مسلمانان فتح و نابود شد. از آن زمان تا به حال هامپی در همان حال و احوال ویرانی باقی‌مانده ‌است و هیچ‌گونه بازسازی روی آن انجام نشده است،

برخی معتقدند هامپی دومین شهر بزرگ جهان در آن زمان بوده است. شهری که در آن معابد، قلعه ها و بناهای مجلل و چشمگیری وجود داشت که بسیاری از آنها با دقت و ظرافت خاصی حکاکی شده اند.

هامپی شامل بسیاری از مجتمع‌های مختلف معبدی است که در یک منطقه وسیع توسط رودخانه پراکنده شده‌اند. تا چند سال پیش مردم محلی در مجتمع‌های معبد زندگی می‌کردند، اما از زمانی که این مجتمع‌ها در میراث جهانی یونسکو ثبت شد، مردم محلی مجبور به ترک این معابد شدند.

تخمین زده می‌شود که بیش از ۲۵۰۰ معبد و بنای یادبود در بیش از ۴۰۰۰ هکتار زمین از هامپی در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. که هر کدام با دیگری فرق می کند. زیرا سه نوع معماری مختلف دارند. اول معماری کلی، دوم معماری هندو- اسلامی و سومی معماری نظامی مانند برج ساعت است.

هامپی

نگاهی به تاریخچه هامپی

منطقۀ جغرافیایی بلاری، که هامپی در آن جای گرفته از نظر پیشینۀ تاریخی منطقه ای است باستانی که پیشینه اش به زمان آشوکا پادشاه نیرومند هندوستان در سدۀ سوم پیش از میلاد می رسد چرا که دو فرمان از فرمانهای مشهور او در نزدیکیهای هامپی به دست آمده اند.

درکتیبه های شاهان محلی هند بین سده های ششم تا هشتم میلادی موسوم به چالوکیان بادامی هم به نام هامپی اشاره شده است و از خود محوطۀ هامپی مهرهایی گلی از سدۀ دوم میلادی به دست آمده است.

هامپی در سدۀ دهم میلادی به مرکزی آموزشی و مذهبی در دوران شاهان هندو مذهب کالیانا چالوکیاس تبدیل شد. درکتیبه های شاهان هویسالا، هم به هامپی اشاره شده است.

شاهان مسلمان دهلی چندین بار به جنوب هند حمله کردند و طی هجوم آنها پادشاهی هویسالا و پایتختش دواراسامودرا، که در جنوب کارناتاکا بود نابود گردید و پس از آن حکومت هندو مذهب دیگری به نام کامپالی،Kampali درکارناتاکا شکل گرفت که پایتختش درفاصلۀ ۳۳کیلومتری هامپی بود و پس از آن بود که امپراتوری ویجایاناگارا در سال۱۳۳۶م، از خرابه های پادشاهی کامپالی برخواست.

شهر هامپی بین سالهای ۱۵۶۵-۱۳۳۶میلادی و به وسیلۀ شاهان حکومت ویجایاناگار بنا شده و هر یک از شاهان این دودمان بنایی را به آن افزوده اند و البته مهمترین سازه ها در زمان فرمانروایی کریشنا دوارایا بین سالهای ۱۵۳۰-۱۵۰۹ میلادی ساخته شده اند که بزرگترین فرمانروای دودمان بود.

محوطۀ هامپی۱۶۰۰یادمان تاریخی دارد که بیشتر آنها از  آیین هندوییسم هستند،ضمن این که چند نیایشگاه از آیین جایینیسم هم دارد و البته آرامگاهی از آن مسلمانان. سبک بیشتر سازه ها بر مبنای معماری دراویدی در جنوب هند است که البته دارای عناصری از هنر پیشرفتۀ دوران پادشاهی هویسالا است.

هامپی

بهترین زمان برای بازدید از شهر هامپی

بهترین زمان برای بازدید از هامپی ماه اکتبر تا مارس است (پاییز و زمستان). در ماه‌های فروردین و اردیبهشت فوق‌العاده گرم می‌شود و توصیه می‌شود که در فصول بارندگی نیز به آنجا نروید. فصل باران‌های موسمی در هامپی مانند جاهای دیگر هند است و از ماه خرداد تا شهریور طول می‌کشد. به‌شدت به شما توصیه می‌کنم که در فصل باران‌های موسمی به هند سفر نکنید.

در ابتدای ماه نوامبر یعنی ۱۲، ۱۳ و ۱۴ آبان نیز یکی از مهم ترین فستیوال های شهر به مدت سه روز در هامپی برگزار می شود ، هزاران نفر از کلاه قرمزی‌ها با توریست‌ها، ستاره‌های بالیوود و محلی‌ها قاطی می‌شوند و از اجرای برنامه‌های رقص و آوازخوانی لذت می‌برند.

چگونه میتوان به شهر هامپی رفت؟

هامپی در شرق ایالت کارناتاکا در نزدیکی شهر هاسپت واقع شده ‌است. نزدیک ترین شهر به هامپی شهر هوبلی ( Hubli ) است که در فاصله ۱۶۰ کیلومتری آن واقع شده است. با هواپیما می توانید از شهرهای دیگر هند همانند گوا به هابلی بروید که از این شهر نیز با تاکسی می توانید خیلی سریع به هامپی بروید. اما برای اینکار باید یک توقف در بمبئی داشته باشید که ممکن است سفرتان را پرهزینه تر کند.

اگر به دنبال سفری کم هزینه تر هستید، از هر شهری که خواستید به سفر هوایی بروید مقصد بنگالور را انتخاب کنید که یک مقصد بین المللی تر است. از بنگالور نیز می توانید با قطار به هامپی بروید که ارزانتر است اما مدت زمان بیشتری را در راه خواهید بود. قطارها معمولا چند بار در هفته از شهرهای بنگالور، حیدر آبار و گوا به سمت هامپی می روند که باید در ایستگاه Hopset پیاده شوید که ۱۳ کیلومتر از این منطقه فاصله دارد. پس از رسیدن به هاسپت می توانید با اتوبوس مسیر۱۳کیلومتری را طی کنید و به شهر باستانی و با شکوه هامپی برسید.

هامپی

بازدید از هامپی چه مدت زمان طول می کشد؟

برای دیدن آثار دست کم به ۳ روز زمان نیاز دارید و می توانید در اقامتگاه های موجود در هامپی اتاقی را برای خود کرایه کنید. برای دیدن آثار هم سه گزینه در برابر شماست اگر با کمبود زمان مواجه نیستید برای بازدید از هامپی می توانید پیاده روی کنید و با دقت بیشتری آثار را ببینید که البته در این حالت به زمانی بیش از ۳ روز نیاز دارید و هم می توانید با دوچرخه به دیدن آثار بروید یا با موتورسیکلت اجاره ای محوطه را بگردید.

معرفی مهم ترین مکان های دیدنی در هامپی
۱٫ معبد ویروپاکشا، پرستشگاه هندوها

یکی از معابد معروف تاریخی هند معبد ویروپاکشا نام دارد. معبد ویروپاکشا، پرستشگاهی در آیین هندوها است که ساخت آن به قرن هفتم میلادی برمی گردد.

معبد ویروپاکشا متعلق به مجموعه تاریخی کارناتاکا است. مجموعه ایی متشکل از معابد قدیمی فراوان از آئین هندو و جین. معبد ویروپاکشا از نظر معماری یکی از شاهکارهای پاتاکارال است که در میان ویرانه های اطرافش و با وجود سالها در معرض تاخت و تاز قرار گرفتن، همچنان پا برجاست و در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.

این معبد دارای گوپورامها (درهای ورودی) بلندی است که به راهروها و تالارهای متعددی می پیوندد. راهروهایی پوشیده از بناهای سنگی، دست نوشته ها و مجسمه های سنگی که هر کدام داستانی از خدایان و الهه های هندو را در خود نگه داشته اند.

سقف درونی یکی از اتاقهای نیایشگاه ویروپاکشا با نقاشیهایی از اسطوره های هندی همانند زناشویی شیوا و پارواتی تزیین شده که البته از نظر زمانی نسبت به خود نیایشگاه جدیدتر است. یکی از جاذبه های درون این نیایشگاه یک فیل است که اگر ده روپیه را در خرطومش بگذارید خرطومش را روی سر شما می گذارد و به نوعی حضور شما را گرامی می دارد!

سبک معماری شگفت انگیز این معبد از متداول ترین سبک های معماری جنوب هند است، ساختمانی چند طبقه که پایین ترین طبقه بزرگترین طبقه آن است و طبقات به ترتیب بالا رفتن کوچک تر می شوند اما از نظر شکل کامل مشابه طبقه زیرین هستند. این طبقات تا رسیدن به بالاترین نقطه برج کوچک و کوچک تر می شوند. دو طبقه پایین برج از سنگ و طبقات بعدی از خشت و ملات است.

blank

۲٫ بازار هامپی

درگذشته در خیابانی که از معبد ویروپاکشا به سمت تپه مانتانژا به طول یک کیلومتر منتهی می‌شد، بازاری پر رونق وجود داشت. در بازار هامپی در گذشته مردم به خرید و فروش الماس و سایر سنگ های با ارزش می پرداختند. در هر دو طرف بازار، بقایای غرفه‌ها وجود دارد و تا همین اواخر، برخی افراد محلی این مکان را به خانه‌های خود تبدیل کرده و دوباره آن را به یک بازار کوچک تبدیل کرده‌ بودند؛ اما وقتی که هامپی رسماً به عنوان یکی از مکان‌های میراث جهانی یونسکو اعلام شد، به ناچار همه آنجا را ترک کردند

۳٫ نیایشگاه کریشنا در هامپی

نیایشگاه دیگر مجموعه نیایشگاه کریشنا، Krishna است که البته از آن با نام بالاکریشنا،Balakrishna هم یاد می شود و در یک کیلومتری ویروپاکشا قرار دارد،در برابر نیایشگاه خیابانی است که بازار بوده، منبع ذخیرۀ آب هم در همین بخش است و نزدیک منبع ذخیرۀ آب تالاری عمومی برای نشستن مردم ساخته اند که از آن با نام مانداپا نام برده می شود.

در جنوب نیایشگاه کریشنا هم مجسمه ای از شیوا لینگا،Shiva Linga دیده می شود که در آب قرار دارد و در اتاقی مکعبی شکل است. شیوا لینگا نمادی خلاصه شده از وجود و حضور شیوا ایزد هندو است. کنار شیوا لینگا پیکره ای بزرگ و ۶ متری از ناراسیمها، به شکل نیمی مرد نیمی شیر به چشم می خوردکه جلوه ای از حضور ویشنو برای از بین بردن اهریمن و پایان بخشیدن به بیچارگی در زمین است.

مرتبط:

قلعه آمبر _از معروف ترین جاذبه های دیدنی هند

طارم زنجان؛ هندوستان ایران

درباره «تاج‌المساجد»؛ بزرگ‌ترین مسجد هندوستان

بافت ‌تاریخی بوشهر ظرفیت ثبت جهانی دارد

به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان ‌بوشهر، محمدحسین ارسطوزاده روز شنبه ۲۷ دی ۹۹ در نشست هم‌اندیشی با شورایاران و نمایندگان مردم محلات محدوده بافت تاریخی شهر بوشهر با اشاره به اهمیت بافت‌های تاریخی در دنیا، عنوان کرد: «این مناطق در همه دنیا محلی برای زنده نگه داشتن فرهنگ و آداب و رسوم بوده که این ظرفیت یکی از جاذبه‌های گردشگری است.»
او افزود: «در همه‌ جا مردمی که در بافت ‌تاریخی زندگی می‌کنند از امکانات شهری خوبی برخوردار هستند.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ‌بوشهر، بیان کرد: «بافت تاریخی‌ بوشهر یکی از پهنه‌های منحصر ‌به‌فرد است که قابلیت ثبت جهانی را دارد، برای این موضوع باید با همکاری مردم و ادارات و سازمان‌های مختلف برنامه‌ریزی مدونی انجام شود، تا بتوانیم برای جهانی شدن آن اقدام کنیم.»
او با تأکید بر همکاری و تعامل با افراد بومی و محلی در راستای توسعه زیرساخت‌های بافت تاریخی بوشهر، اظهار کرد: «کمیته‌ای برای هم‌فکری و هم‌اندیشی با ساکنان محلات باید برگزار شود تا بتوانیم پروژه‌ها را با سرعت بیشتری پیش ببریم.»
ارسطوزاده خاطر‌نشان کرد: «احیای بافت ‌تاریخی شهر،  نقش بالایی در رشد اقتصادی و فرهنگی منطقه دارد و با احیای یک گذر یا یک عمارت، عمارت‌های اطراف آن احیا شده و با رفت و آمد و حضور مردم، امنیت نیز ایجاد می‌شود.»
او با ارائه گزارشی از پروژه‌های اداره‌کل استان در محدوده بافت تاریخی، یادآور شد: «پروژه‌های متعددی همچون پروژه‌های گذر رفیعی ‌رشیدی، مرمت و احیای عمارت رفیعی، گذر محله بهبهانی به کوتی به طول سه کیلومتر و پروژه‌های زیرساختی انشعاب فاضلاب در حال اجراست،.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ‌بوشهر  با اشاره بر اعطای مشوق‌های مالی و خدماتی به‌ اهالی محدوده بافت ‌تاریخی، اضافه کرد: «انتظار ما از اهالی و شورایاران این است که این ارتباطات بیشتر باشد تا شاهد یک اتفاق خوب در بافت تاریخی شهر باشیم.»

منبع:میراث آریا

مرتبط:

آبشار تلخ آب بوشهر

زمستان بهاری در استان بوشهر

جزیره شیف بوشهر

چاقوسازی راین هنری به اصالت کویر

مرکز اصلی چاقوسازی و چلنگری در استان کرمان شهر راین است. این شهر در گذشته محل ییلاق بسیاری از عشایر چادرنشین استان بوده و به همین دلیل، در تابستان کسب و کار رونق بیشتری داشته است. برخی از دست‌ساخته‌های آنان راهی بازار شهرهای اطراف شده است. در گذشته تعداد چاقوسازان این شهر بسیار زیاد بوده است. راین با فاصله حدود ۱۰۰ کیلومتری از مرکز شهر کرمان، شهری تاریخی و توریستی و یکی از قطب‌های مهم گردشگری جنوب شرقی استان کرمان به شمار می‌رود.

یکی از مشاغل و روش‌های کسب درآمد مردم این شهر، ساخت آثار صنایع‌دستی است. چاقوی ساخت هنرمندان این شهر، به جز بُعد کاربردی، زیبایی فراوان و اررش هنری زیادی دارد. گرچه چلنگری (آهنگری) نسبت به چاقوسازی از ارزش هنری کمتری برخوردار است.

صنایع‌دستی راین شامل فلزکاری، قالی‌بافی، سفره‌بافی، گلیم‌بافی، نجاری و… می‌شود که از نسلی به نسل دیگر انتقال پیدا کرده و امروزه شاخص‌ترین آنها چاقوسازی است.

از ویژگی‌های مهم چاقوسازی در راین، به کیفیت محصول، روش تولید و استفاده از مواد اولیه سنتی و بومی باید اشاره کرد.

چاقوسازی از گذشته تاکنون در ایران متداول بوده است، فلز در گذر زمان به جای سنگ برای بریدن مورد استفاده قرار ‌گرفت و اغلب چاقو در کرمان، زنجان، اصفهان، مشهد، راین و…ساخته می‌شود.

اسلحه‌سازی و چاقوسازی در ادامه روند یکدیگرند؛ به عبارتی اغلب استادان فن این رشته، در زمینه تعمیر و ساخت انواع اسلحه، شمشیر، خنجر و چاقو فعالیت داشته‌اند.

زمینه‌های فرهنگی و اعتقادی

مردم کرمان درباره کارد و چاقو عقیده دارند که اگر کارد را به طرف کسی گرفتند، باید فورا نوک آن را به زمین بزنند، وگرنه خون به پا می‌شود همچنین اگر شخصی ترسید، باید کاردی را در آب بزنند و از آب آن به او بخورانند تا ترسش بریزد.

روش ساخت چاقو در راین

در این منطقه، اغلب تیغه را از فلزهای اسقاط به خصوص فلز اتومبیل و تیغه مستعمل سوهان تهیه می‌کنند که که کیفیت چاقوی ساخته شده به وسیله سوهان مستعمل بهتر است؛ روند تولید چاقوی راین شامل مراحل سرخ‌کردن فولاد، چکش‌کاری، فرم دهی، سوهان‌کاری و صیقلی‌کردن، آبکاری، ساختن دسته و اتصال تیغه به دسته است.

ابزارآلات چاقوسازی در راین

چاقوسازی راین با همان ابزارآلات ساده سنتی از جمله کوره، سندان، قیچی آهن بر، اره، دریل، مته‌کمانه، سمبه، انواع چکش آتشکاری، انواع چوب‌ساز، انواع سوهان، انبر آتشکاری، انبردست، سنگ ساب، گیره و… انجام می‌شود. ولی در چند دهه اخیر برخی از این ابزارها مانند دریل و ساب از نوع برقی شده‌اند.

انواع چاقو

از چاقوی شکاری، چاقوی قلمه زنی (پیوندزنی)، چاقوی تزیینی، چاقوی ضامن‌دار، چاقوی آشپزخانه، چاقوی قصابی و… نیز باید نام برد که مبنای تقسیم بندی آنها براساس تیغه و نوع استفاده از آنها است. این چاقوها اغلب دسته شاخی (شاخ بز، قوچ و گوزن) دسته چوبی (گردو و گلابی) و دسته فلزی (آهن، برنج، مس و برنز) دارند.

سایر دست‌ساخته‌ها شامل سوزن، شمشیر، اسلحه، قندشکن، داس، ساطور، قفل، خنجر، انبر و… و تاج علم‌های عزاداری از دیگر ساخته‌های فلزکاران این منطقه است.

استادان و هنرمندان چاقوساز راین

شکرالله داریوشی، مرحوم ابراهیم نصیری، مرحوم حسین عابدی، مرحوم ماشاالله هدایتی، محمد ناظری، اکبر ابوتراب، حسین امیری، رضا صباغ، مرحوم قنبر رجب قانع، حسین رجب قانع، قنبر مهدی زاده، محمد یوسفی، حسین کمالی، علی‌اصغر قانع، حمیدرضا هداستی، یدالله شریفی، محمد شریفی، محمد داوودی، محمود پوریوسفی، رضا صنعتی، مهدی شریفی، محمد شرفی(فرزند محمود)، مرتضی قادری، علی کرم‌پور، اکبر پور‌کریمی، رضا پور‌یوسفی، رضا مهدی‌زاده، احمد افضلی‌گروه، مصطفی رستم آبادی، مهدی نقدی نسب و علیرضا قریه‌میرزایی، حسین کریمی، حمید کرم‌پور، ابراهیم عابدی و… از اساتید برتر این حوزه در راین هستند.

در حال حاضر ۱۲۰ هنرمند صنایع‌دستی در  راین به هنر چاقوسازی مشغول هستند که بیش از ۴۰ نفر آنها بیمه تامین اجتماعی و روستایی شده‌اند.

هرساله تعداد زیادی از این هنرمندان موفق به دریافت تسهیلات مشاغل خانگی می‌شوند.

منبع:میراث آریا

مرتبط:

ارگ راین _ارگ تاریخی در کرمان

بنای تاریخی بزرگ «ارگ راین»

«سواد گردشگری»؛ تنها راه نجات میراث‌فرهنگی و محیط‌زیست

روزی نیست که اخبار ناگواری از تخریب میراث‌فرهنگی، محیط‌زیست ، حیات وحش و … نشنویم و متاسفانه شتاب این جریان چنان زیاد است که معلوم نیست تا چند سال آینده چه چیزی از میراث گذشتگان باقی میماند.

محمدرضا جابری در یادداشتی نوشت: چند روز پیش اتفاقی نادر و عجیب بار دیگر دل دوست‌داران تاریخ و تمدن این سرزمین کهن را به درد آورد و فردی که خود را گردشگر! می‌داند با ورود به محوطه‌ای باستانی، اقدام به شوخی و ایجاد سرگرمی با آثار به دست آمده از کاوش‌های باستان‌شناسی می‌کند!

در اقدامی دیگر چند گردشگر آفرود سوار با خودروی خود آن‌قدر دنبال حیوانات در کویر می‌کنند تا آن زبان بستگان تلف می‌شوند!

از پلیدی و زشتی این اقدامات و کوتاهی‌ها و سهل‌انگاری‌های دستگاه گردشگری و محیط‌زیست کشور و سایر دستگاه‌های مرتبط همچون: اوقاف، شهرداری‌ها و … که بگذریم، نبود آموزش و فرهنگ‌سازی در مواجه عموم مردم با مقولات مهمی چون فرهنگ، تاریخ، تمدن و طبیعت بسیار قابل تأمل است.

نبود آموزش عمومی و همگانی موضوعات گردشگری، اهمیت ندادن به حفظ آثار تاریخی و طبیعی در اثر بی‌اطلاعی و کم‌سوادی مسئولان و مردم، شعارزدگی به جای اقدامات مهم و زیربنایی، داشتن متولیان گوناگون و تعدد مراکز مدیریتی و تصمیم‌گیری باعث شده اساسی‌ترین رکن هر نوع توسعه که همانا توسعه آموزشی، فرهنگی و اجتماعی است هیچ‌گاه جدی تلقی نشود و جز در مواردی بسیار اندک شاهد هیچ‌گونه آموزش و اطلاع‌دهی در موضوعات این چنینی نباشیم.

درحالی‌که طبق تمامی اسناد بالادستی داخلی و همچنین شعار سال سازمان جهانی گردشگری، به توسعه پایدار گردشگری در تمامی وجوه آن تاکید شده است، اما کوچک‌ترین اشاره‌ای به آموزش و فرهنگ‌سازی اصول و مبانی گردشگری نشده است! مخصوصا در کشور ما که هیچ‌گونه زیرساخت آموزشی و فنی برای این امر پیش‌بینی نشده است.

در صداوسیما که دانشگاهی بزرگ و عمومی تلقی می‌شود، هیچ اثری از اخبار میراث‌فرهنگی یا موارد خاص محیط‌زیست وجود ندارد! طبیعتاً آموزشی هم در کار نخواهد بود. در مدارس و دانشگاه‌ها هم وضع به همین منوال است. دستگاه‌ها و نهادها هم هیچ‌گاه به این حوزه ورود نکرده‌اند.

ما مانده‌ایم و هویتی مخدوش و آسیب‌دیده که مدام بخشی از آن تاراج و غارت می‌شود و فریاد رسی به کمک نمی‌آید ولی تنها سلاح و ابزار برای مقابله با این دژخیم، آموزش و فرهنگ‌سازی است.

حالا که آثار و مواریث تاریخی و طبیعی ما به حال خود رها شده‌اند تا نابود شوند، بر ماست که گرد هم بیاییم و با کمک و همفکری دوست‌داران و دلسوزان راستین کشور عزیزمان از چپاول و نابودی آثار و گنجینه‌های مادی و معنوی خود با ابزار خرد و اندیشه و آگاهی پاسبانی کنیم.

منبع:اسکان

مرتبط:

گردشگری ؛ پیشران اقتصادی مهم برای توسعه

چه تصویری از گردشگری ایران نشان داده‌ایم؟

صعود ۴ پله‌ای کیفیت سفر و گردشگری ایران در سال ۲۰۱۹

تله‌کابین ها وسیله‌ کوه‌خواری هستند

در کشوری که تنوع ذاتی طبیعت، در کنار میراث‌ فرهنگی غنی، می‌تواند بزرگ‌ترین جاذبه‌ی گردشگری باشد، عده‌ای فرصت‌طلب با ترویج «گردشگری ماشینی» ادعای ایجاد جاذبه‌ دارند، در حالی که میراث‌های طبیعی ایران بی‌هزینه و فقط با حفاظت می‌توانند درآمدی پایدار و فراوان برای کشور فراهم سازند.عباس محمدی، مدیر گروه دیده‌بان کوهستانِ انجمن کوه‌نوردان ایران در یادداشتی نوشت: یکی از انواع گردشگری ماشینی، کشیدن خط‌های بالابر یا تله‌کابین است که همراه با آن، راه‌اندازی رستوران‌ و جاده‌کشی و شکل‌های گوناگون دیگر از تغییر کاربری زمین پیش می‌آید.

کوه‌ها مهم‌ترین بخش از پهنه‌های طبیعت یا منابع طبیعی ما هستند که تولید و تأمین آب و بسیاری نعمت‌های دیگر کشور را برعهده دارند. زمین‌خواران با گران و کمیاب شدن زمین در عرصه‌های شهری و روستایی، روی به منابع طبیعیِ دست‌نخورده آورده‌اند که دارایی عمومی، مشترک، و میان‌نسلی ملت به شمار می‌رود. ساخت تله‌کابین در دو سه دهه‌ی اخیر به توجیه زیرکانه‌ای بدل شده که زمین‌خواران و جویندگان ثروت‌های بی‌دردسر با توسل به آن دارایی‌های مشترک ملی را بدل به ثروت شخصی می‌کنند.

در موضوع احداث تله‌کابین‌ در نقاط مختلف کشور، تا کنون چندین مورد تخلف یا بی‌اعتنایی به ارزش‌های طبیعی و فرهنگی ثبت شده است. برای مثال می‌توان به تله‌کابین زیارت اشاره کرد که شهرداری گرگان پیش از گرفتن مجوز از اداره‌ی منابع طبیعی، عملیاتی را آغاز کرد و آگهی‌های اقدام به تأسیس را (به احتمال زیاد برای بالا بردن قیمتِ زمین‌های بالادست) در سطح شهر پخش کرد(۱). چندتایی از این تخلف‌ها هم پس از اعتراض‌ دوستداران طبیعت و میراث فرهنگی کشور، به‌قول معروف «ماست‌مالی» شده(!) به این معنا که مجوزهای لازم مانند مجوزهای سازمان میراث فرهنگی، محیط زیست، منابع طبیعی، یا شورای عالی معماری در یک روند مشکوک و پس از شروع عملیات احداث گرفته شده است. تله‌کابین گنج‌نامه نمونه‌ی قدیمی‌تر این رفتار است؛ پایه‌های تله‌کابین در حریم کتیبه‌های تاریخی و بی‌مانند گنج‌نامه زده شد و پس از پیگیری‌های توانفرسای دوستداران فرهنگ کشور، پایه‌ها فقط چند ده متر جابجا شد و ظاهرا مجوز قانونی گرفته شد.

واقعیت اما این است که آن محوطه‌ی تاریخی، و طبیعت ارزشمند منطقه به‌شدت آسیب دید. همچنین می‌توان به تله‌کابین طاق بستان کرمانشاه اشاره کرد که سازمان میراث فرهنگی با آن مخالف بوده، اما با اندکی جابجا کردن مسیر، مدیرعامل سازمانِ دست‌اندرکار تله‌کابین گفته: «توقع داریم میراث فرهنگی سنگ‌اندازی برسرراه سرمایه‌گذاران این پروژه را کنار بگذارد و نسبت به این پروژه احساسی عمل نکند چرا که مردم استان بیست سال است منتظر اجرای این پروژه هستند.»(۲) یعنی برای پروژه‌ای که از بیست سال پیش سازمان میراث فرهنگی با آن مخالف بوده، به‌ هر ترتیب مجوز را می‌گیرند. آقایان به شیوه‌های مختلفی یک جور سلیقه‌سازی پرایراد را هم دامن می‌زنند و آن را «خواست مردم» وانمود می‌کنند.

نکته‌ی تامل‌برانگیز، همراهی سازمان جنگل‌ها و مراتع با سازندگان تله‌کابین در چند مورد است. در این زمینه می‌توان به تله‌کابین کبودوال در استان گلستان اشاره کرد که شورای معماری و شهرسازی به‌دلیل قرار گرفتن آن در محدوده‌ی جنگلی ثبت‌شده به‌عنوان میراث جهانی با آن مخالفت کرد، اما مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری گلستان در نامه به فرماندار علی‌آباد کتول گفته بود که «به طور جدی پیگیر… گرفتن مجوز اجرای پروژه‌»است!(۳) نمونه‌ی دیگر، تله‌کابین امین‌آباد فیروزکوه است که طرحی عظیم و پرساخت‌وساز در یک ذخیره‌گاه جنگلیِ بی‌مانند استان تهران  است، ریخته شد و بعد اداره‌ی منابع طبیعی نه‌تنها برای این عمل غیرقانونی مجوز صادر کرد، بلکه حتی ادعا کرد که ساخت‌وساز در محدوده‌ی ذخیره‌گاه صورت نگرفته است. در این طرح، قرار بوده که تله‌کابین، هتل، بیمارستان، پارک آبی، مجتمع تفریحی ورزش‌های زمستانی و آبی ایجاد شود(۴)! پیدا است که نقشه‌ای وسیع برای تصاحب یکی از ذخیره‌گاه‌های ارزشمند طبیعی، و از طریق آن دستیابی به تسهیلات بانکی و منابع مالی دیگر مورد نظر طراحان پروژه بوده است.

غم‌انگیز آن که سازمان حفاظت محیط زیست هم در مواردی با سازندگان تله‌کابین همراهی کرده است. نمونه‌ی تراژیک این مقوله، حضور خانم ابتکار رییس سازمان و آقای دبیری معاون محیط طبیعی سازمان در مراسم آغاز دوباره‌ی عملیات ساخت تله‌کابین خبر در محدوده‌ی «پارک ملی خبر» در بهمن ماه ۱۳۹۵ است. در این طرح عظیم، ساخت‌وسازهای زیادی از هتل و کمپ و امکانات گردشگری هوایی و… در نظر گرفته شده است.

طرح‌های تله‌کابین در چند مورد، با فسادهای بزرگ مالی همراه بوده و مفسدان اقتصادی پیگیر آن بوده‌اند. از این دست طرح‌ها که با اتکا به تملک منابع ملی، وثیقه‌گذاری مشکوک در بانک‌ها، و استفاده‌ی غیرمتعارف از اعتبارات دولتی اجرا می‌شود، می‌توان به تله‌کابین‌های درفک و لنگرود اشاره کرد. این دو طرح را مجموعه‌ی اقتصادی مه‌آفرید امیرخسروی (معروف به امیرمنصور آریا، اعدام‌شده در سال ۱۳۹۳) که با «اختلاس سه‌هزار میلیارد تومانی» و تملک مشکوک ده‌ها کارخانه و شرکت مشهور شد، شروع کرد. تله‌کابین درفک، بلندترین قله‌ی گیلان را که گنجینه‌ی بی‌مانندی از گونه‌های مختلف جنگل هیرکانی و حیات وحش، یکی از آبخیزهای مهم سفیدرود، همچنین محل میراث‌های فرهنگی باارزش و یک شیوه‌ی معیشت کهن بومی بوده، نشانه گرفت. تصرف بخش‌های مهمی از منطقه‌ی حفاظت‌شده‌ی سیاه‌رودبار و نیز مراتع و سرچشمه‌ها در همان مراحل نخست، مخالفت گسترده‌ی بسیاری از بهره‌برداران سنتی منطقه را برانگیخت؛ خوشبختانه این طرح متوقف شده است. تله‌کابین لنگرود را هم که پایه‌هایش روی تالاب ارزشمند کیاکلایه گذاشته شد و با ساخت‌وساز بسیار سنگین در عرصه‌های جنگلی در حال پیشرفت است، یکی از شرکت‌های وابسته به امیرمنصور آریا راه‌اندازی کرده است.

بی‌اعتنایی به میراث‌های فرهنگی و طبیعی، شیوه‌ی متداول دست‌اندرکاران تله‌کابین‌ها است. نمونه‌ای دیگر که می‌توان از آن نام برد، «پروژه‌ی بام کرمان» است که در محدوده‌ی بسیار ارزشمند کوه شیوشگان (کوه صاحب‌الزمان) در حال اجرا است. قرار است در این کوه که دربرگیرنده‌ی مجموعه‌ای بی‌مانند از آثار کهن و شایسته‌ی قرار گرفتن در فهرست میراث‌های بشری است، تله‌کابین و هتل و خوراکخانه و مجتمع تجاری ساخته شود.

گذشته از طرح‌های مختلف تله‌کابین که در گوشه و کنار کشور در حال تجاوز به کوه‌ها هستند، تله‌کابین‌های قدیمی‌تر هم بیکار ننشسته و دامنه‌ی تصرف‌های خود را گسترش می‌دهند؛ تله‌کابین گنج‌نامه هر چند وقت یک بار، اقدام به جاده‌کشی، تعریض جاده‌های موجود، و توسعه‌ی ساختمان‌هایش می‌کند. تله‌کابین توچال هم ساخت‌وسازهایش را گسترش داده و در نظر دارد که یک خط دیگر تا قله بکشد. این در حالی است که این تله‌کابین، سبب ورود بی‌ضابطه و انبوه گردشگر به کوهستان شده و عامل افزایش برداشت گیاهان توچال، فرسایش خاک منطقه، و بیشتر شدن حادثه‌های مرگبار است.

خوشبختانه، اخیراًقوه‌ی قضاییه برخوردهای بجایی با زمین‌خواران داشته و امید می‌رود با دست اندرکاران تله‌کابین‌ها که بهترین بخش‌های طبیعت ایران را نشانه گرفته‌اند نیز قاطعانه برخورد کند. در این شرایط، پیگیری‌ سازمان‌های مردم‌نهاد و همکاری ایشان با قوه‌ی قضاییه می‌تواند جلوی بسیاری از طرح‌های مخرب را بگیرد.

منبع:اسکان

مرتبط:

نگاه سوئیس به اسکی‌ با دلمه و کوفته ایرانی

احداث پل معلق؛ کلید ارتباط تله‌کابین و قلعه شیوشگان کرمان

تله‌کابین یا مونوریل در ولنجک برای دور زدن ترافیک

حفظ دیدنی کشتی جنگی واسا قرن هفدهم در سوئد

کشتی جنگی واسا ازجمله کشتی‌های ارزشمند در جهان است که از دریای بالتیک یخی سوئد بیرون کشیده شد و به زیبایی هرچه تمام‌تر تاکنون حفظ و نگهداری می‌شود.

واسا به‌نوعی نما زیبایی طراحی و نقوش هنری دریایی در سطح جهان بوده که توسط پادشاهی سوئد تحت فرمانروایی گوستاو آدولف دوم در اوایل قرن هفدهم ساخته شد. این کشتی که از میراث غنی فرهنگی کشور سوئد به‌شمار می‌رود، یک کشتی کاملا جنگی است اما در عین حال پادشاهی سوئد تمایل داشت که در کمال زیبایی با طراحی‌های خاص و به‌یاد ماندنی ساخته شود.
کشتی جنگی واسا

هنگامی‌که پادشاهی سوئد در ۱۰ آگوست سال ۱۶۲۸ میلادی در نخستین سفر خود، سوار بر این کشتی شد، واسا با تزئینات سنگینی که شامل ۶۴ کانن بنز و سنگ‌های گران‌قیمت آن دوره می‌شد، به میزبانی پادشاه رفت. اما متاسفانه این کشتی تنها ۴ تا ۵ سفر را توانست تجربه کند و پس از ایجاد فشار در برابر یک باد سهمگین به دورن آب فرو رفت.

کشتی جنگی واسا
حال جمعی از باستان‌شناسان و هنرمندان بخش میراث فرهنگی سوئد موفق شدند که با ظرافت و هنر هرچه تمام‌تر این کشتی را برگردانده و به همان سبک قدیمی خود آن را حفظ کرده و از آن نگهداری کنند.
نکته جالب توجه این‌جاست که آب‌های بسیار سرد دریای بالتیک از کشتی چوبی در برابر باکتری‌های مضر محافظت کرده، زیرا درغیر این‌صورت بدنه آن به‌طور کامل تخریب می‌شد. هنگامی که سوئد سرانجام کشتی را از محل استراحت خود در سال ۱۹۶۱ استخراج کرد، تقریبا ۹۵ درصد از کشتی دست نخورده باقی ماند و یک فرصت باستان‌شناسی فوق‌العاده نادر ایجاد کرد.
کشتی جنگی واسا

در حال حاضر، این کشتی در موزه واسا در استکهلم به‌نمایش گذاشته شده که دارای این افتخار است که واسا تنها کشتی متعلق به قرن هفدهم در جهان است. این در حالی است که به منظور آماده‌سازی کشتی برای نمایش عمومی، سه دهه طول کشید تیم حفاظت آن را به دقت از آب‌های یخ زده استخراج کنند و سرانجام با چنین هنر ظریفی حفظ کرده و به نمایش درآورند.

منبع:ایسکان

مرتبط:

معرفی جاذبه های دیدنی و گردشگری سوئد

کشف بقایای کشتی‌های قرن هفدهم در سوئد

راهنمای سفر به سوئد

کلیسا باستانی که زیرِ دریاچه ایزنیک مخفی شده است

باستان‌شناسان پس از سال‌ها بررسی و تحقیق متعدد کشف کردند که یک کلیسا باستانی یک هزار و ۶۰۰ ساله در سواحل دریاچه ایزنیک ترکیه غوطه‌ور شده است.

امروزه شهر ایزنیک ترکیه به دلیل سرامیک‌های خیره‌کننده‌اش شهرت دارد. اما از نظر تاریخی، این مرکز فرهنگی مهم مربوط به دوره بیزانس و اوایل دوره مسیحیان می‌شود. در واقع این منطقه ریشه‌های باستانی خود را در سال ۲۰۱۴ میلادی نشان دادند، درست زمانی‌که باستان‌شناسان متوجه شدند، یک کلیسای قدیمی یک هزار و ۶۰۰ ساله در سواحل دریاچه ایزنیک غوطه‌ور شده است.

ترکیه

البته باستان‌شناسان از سال ۲۰۰۶ میلادی بررسی‌های میدانی خود را آغاز کردند و با مشاهده دقیق‌تر دریاچه متوجه وجود این کلیسا باستانی با چنین ساختار باشکوهی شدند. تا اینکه سرانجام در سال ۲۰۱۵ میلادی، تیم حفاری این دریاچه فعالیت خود را به‌طور رسمی آغاز کرده و با حفاری خود توانستند اطلاعات دقیقی از این کلیسا یک هزار و ۶۰۰ ساله به‌دست آورند.

تیم حفاری نه تنها قدمت این کلیسا را به اواخر قرن چهارم یا اوایل قرن پنجم میلادی تغییر دادند، بلکه دریافتند که این بنا به احتمال زیاد بر روی یک سازه قبلی ساخته شده است. در واقع، این روش معمول در آن زمان بود و توضیح می‌داد که چرا کف در ابتدا ۱٫۶ فوت پایین‌تر از دیوارها بوده است. آن‌ها همچنین هیچ مدرکی از کف موزاییک یا سنگی این بنا پیدا نکردند و بنابراین دریافتند که ساختار موجود احتمالا کف خاکی یا چوبی دارد. این در حالی است که تیم حفاری چندین گور در محل و همچنین اسکلت چندین کودک خردسال و یک بزرگسال میانسال را نیز کشف کردند.

کلیسا باستانی

با وجود آن‌که تمام این تحقیقات در سال ۲۰۱۵ میلادی انجام شد، اما اخبار رسمی کشف این کلیسا باستانی در ماه‌های پایانی سال ۲۰۲۰ میلادی منتشر شد و به رسمیت جهانی درآمد. درحالی‌که باستان‌شناسان به تحقیقات خود ادامه می‌دهند، برنامه‌هایی برای تبدیل این مکان به موزه زیرِ آب دارند تا افراد بیشتری بتوانند این میراث فرهنگی عجیب را مشاهده کنند.

منبع:اسکان

مرتبط:

مدارک لازم برای سفر به ترکیه

با مکان های گردشگری و توریستی در ترکیه آشنا شوید

گردشی در اسکی شهیر ترکیه ، شهر رویایی ترکها

صعود ۴ پله‌ای کیفیت سفر و گردشگری ایران در سال ۲۰۱۹

در گزارش مجمع اقتصاد جهانی که ۱۴۰ کشور را بررسی و عوامل و رویه‌های توسعه پایدار سفر و گردشگری را اندازه‌گیری می‌کند، ایران در جدیدترین گزارش این مجمع توانسته است با چهار پله صعود نسبت به سال ۲۰۱۷، جایگاه ۸۹ را در میان این کشورها از آن خود کند.

بیش از یک دهه است که مجمع اقتصاد جهانی تحلیل‌های دقیقی از رقابت‌پذیری سفر و گردشگری را به صورت دوسالانه ارائه می‌دهد در گزارش  مجمع اقتصاد جهانی که ۱۴۰ کشور را بررسی و عوامل و رویه‌های توسعه پایدار سفر و گردشگری را اندازه‌گیری می‌کند،  ایران در جدیدترین گزارش این مجمع توانسته است با چهار پله صعود نسبت به سال ۲۰۱۷ جایگاه ۸۹ را در میان این کشورها از آن خود کند.

ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺠﻤﻊ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﻄﺎﺑﻖ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺠﻤﻊ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺯ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺁﻣﺎﺭ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ۱۴۰ ﮐﺸﻮﺭ، ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ۴ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺳﺎﺯﯼ ﻣﺤﯿﻂ، ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯼ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ، ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ۱۴ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺟﺰﺋﯽ‌ﺗﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ‌ﮔﯿﺮﯼ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺍﺯ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽﺁﯾﺪ.

در این گزارش امده است: ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ۸۹ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺑﺎ ﺻﻌﻮﺩ ۴ ﭘﻠﻪﺍﯼ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎ ﻭ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ۱۴ ﮔﺎﻧﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﻗﯿﻤﺖﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ۱۴۰ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎﯼ ICT، ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭﯼ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﻌﻮﺩ ۱۵، ٣١ ﻭ ٢١ ﭘﻠﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

در بخش دیگر این گزارش آورده شده است: ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎﯼ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺴﺐ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷، ۴۲ ﭘﻠﻪ ﺗﻨﺰﻝ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ (ﺭﺗﺒﻪ ١٢١). ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺠﻤﻊ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ، ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﻭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺭ ﺳﻮﻡ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ( ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۵). ﺁﻟﻤﺎﻥ، ﮊﺍﭘﻦ، ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ، ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ، ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﯿﺎ، ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ، ﮐﺎﻧﺎﺩﺍ ﻭ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺳﻮﻡ ﺗﺎ ﺩﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

همچنین در بخشی دیگر این گزارش آورده شده است:‌ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۱ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﯾﺎﻓﺘﻪ است؛ به طوری که ﺍﺯ ﺭﺗﺒﻪ ۱۱۴ﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﻪ ۹۸ﺍﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۳، ﺭﺗﺒﻪ ۹۷ﺍﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۵ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ۹۳ﺍﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷  ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﭘﻠﻪ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ۸۹ﺍﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ (ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ۱۴۰ ﮐﺸﻮﺭ) ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﻣﻌﺎﺩﻝ ۳,۵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﻣﻌﺎﺩﻝ ۳.۴۳ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺗﺒﻪ ﻫﺸﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ‌ﻫﺎﯼ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

در تصویر زیر می‌توانید عملکرد ایران در معیارهای شاخص رقابت‌پذیری سفر و گردشگری در سال ۲۰۱۹ را مشاهده کنید.

در گزارش مجمع اقتصاد جهانی که ۱۴۰ کشور را بررسی و عوامل و رویه‌های توسعه پایدار سفر و گردشگری را اندازه‌گیری می‌کند، ایران در جدیدترین گزارش این مجمع توانسته است با چهار پله صعود نسبت به سال ۲۰۱۷، جایگاه ۸۹ را در میان این کشورها از آن خود کند. بیش از یک دهه است که مجمع اقتصاد جهانی تحلیل‌های دقیقی از رقابت‌پذیری سفر و گردشگری را به صورت دوسالانه ارائه می‌دهد در گزارش مجمع اقتصاد جهانی که ۱۴۰ کشور را بررسی و عوامل و رویه‌های توسعه پایدار سفر و گردشگری را اندازه‌گیری می‌کند، ایران در جدیدترین گزارش این مجمع توانسته است با چهار پله صعود نسبت به سال ۲۰۱۷ جایگاه ۸۹ را در میان این کشورها از آن خود کند. ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺠﻤﻊ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﻄﺎﺑﻖ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺠﻤﻊ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺯ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺁﻣﺎﺭ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ۱۴۰ ﮐﺸﻮﺭ، ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ۴ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺳﺎﺯﯼ ﻣﺤﯿﻂ، ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯼ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ، ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ۱۴ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺟﺰﺋﯽ‌ﺗﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ‌ﮔﯿﺮﯼ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺍﺯ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽﺁﯾﺪ. در این گزارش امده است: ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ۸۹ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺑﺎ ﺻﻌﻮﺩ ۴ ﭘﻠﻪﺍﯼ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎ ﻭ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ۱۴ ﮔﺎﻧﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﻗﯿﻤﺖﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ۱۴۰ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎﯼ ICT، ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭﯼ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﻌﻮﺩ ۱۵، ٣١ ﻭ ٢١ ﭘﻠﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. در بخش دیگر این گزارش آورده شده است: ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎﯼ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺴﺐ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷، ۴۲ ﭘﻠﻪ ﺗﻨﺰﻝ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ (ﺭﺗﺒﻪ ١٢١). ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺠﻤﻊ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ، ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﻭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺭ ﺳﻮﻡ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ( ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۵). ﺁﻟﻤﺎﻥ، ﮊﺍﭘﻦ، ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ، ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ، ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﯿﺎ، ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ، ﮐﺎﻧﺎﺩﺍ ﻭ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺳﻮﻡ ﺗﺎ ﺩﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ. همچنین در بخشی دیگر این گزارش آورده شده است:‌ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۱ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﯾﺎﻓﺘﻪ است؛ به طوری که ﺍﺯ ﺭﺗﺒﻪ ۱۱۴ﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﻪ ۹۸ﺍﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۳، ﺭﺗﺒﻪ ۹۷ﺍﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۵ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ۹۳ﺍﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﭘﻠﻪ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ۸۹ﺍﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ (ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ۱۴۰ ﮐﺸﻮﺭ) ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﻣﻌﺎﺩﻝ ۳,۵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﻣﻌﺎﺩﻝ ۳.۴۳ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺗﺒﻪ ﻫﺸﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ‌ﻫﺎﯼ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. در تصویر زیر می‌توانید عملکرد ایران در معیارهای شاخص رقابت‌پذیری سفر و گردشگری در سال ۲۰۱۹ را مشاهده کنید. در بخش دیگر این گزارش آمد: ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ، ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ۵۷ﺍﻡ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ۱۰۰ﺍﻡ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺳﺎﺯﯼ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻭ ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ۸۳ﺍﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ۹۴ﺍﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ۱۴۰ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﺳﺖ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ، ﺑﺮﺭﺳﯽ ۱۴ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺯﯾﺮﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺯﯾﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ: ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ۱۴ﮔﺎﻧﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﺭ ٣ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩ یافته ﺍﺳﺖ. در بخش دیگر گزارش آورده شده است: ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭ «ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﻗﯿﻤﺖﻫﺎ» ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﯿﻤﺖ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ، ﻣﺎﻟﯿﺎﺕ، ﻗﯿﻤﺖ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﺮﯾﺪ ﺑﺎﻻ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ «ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ» ﻭ «ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ» ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ. گزارش همچنین می گوید: ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ «ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎﯼ ICT»، «ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ» ﻭ «ﭘﺎﯾﺪﺍﺭﯼ ﻣﺤﯿﻄﯽ» ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎ ﺻﻌﻮﺩ ۱۵ ﭘﻠﻪ‌ﺍﯼ، ۱۳ ﭘﻠﻪﺍﯼ ﻭ ۱۲ ﭘﻠﻪﺍﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺣﺎﺩﺙ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ، ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﺎﺭ، ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﻼﻣﺖ، ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖ‌ﻫﺎﯼ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻫﻮﺍﯾﯽ، ﺍﻭﻟﻮﯾﺖ‌ﺑﺨﺸﯽ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ‌ﺍﻧﺪ. ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ۱۴ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺴﺐ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﺑﺎ ﺗﻨﺰﻝ ۴۲ ﭘﻠﻪ‌ﺍﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﻪ ۱۲۱ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯﺑﻮﺩﻥ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻭ ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖ‌ﻫﺎﯼ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﻭ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ ۹ ﭘﻠﻪ‌ﺍﯼ ﻭ ۴ ﭘﻠﻪ‌ﺍﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ‌ﺍﻧﺪ. در جدول زیر می‌توانید رتبه‌های رقابت‌پذیری سفر و گردشگری ایران را برای سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ با هم مقایسه کنید. این گزارش می گوید: ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺳﺎﺯﯼ ﻣﺤﯿﻂ (۴,۶ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ) ﻭ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺁﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ (۲.۶ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ) ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺷﺎﺧﺺ ﻧﯿﺰ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﻗﯿﻤﺖﻫﺎ ﻭ ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ (ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ۶.۷ ﻭ ۵.۴) ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ‌ﺍﻧﺪ. ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﻧﯿﺰ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯﺑﻮﺩﻥ ﺑﯿﻦ‌ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ۲.۴ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ همچنین در بخشی از این گزرش آمده است: ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﺭﺗﺒﻪ ﻫﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺷﺎﺧﺺ ﺩﺭ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺩﻭ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻣﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﻗﻄﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ‌ﺍﻧﺪ. ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﺭﺍﺕ ٣٣ﺍﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﻗﻄﺮ ١٥ﺍﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ۲۰۱۹ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺟﺪﻭﻝ ۲ ﻧﺸﺎﻥ می‌ﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ۱۴ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﻗﯿﻤﺖ‌ﻫﺎ، ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺑﺎﻻﺗﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ۱۱ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﮐﻤﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ. ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ۲,۸ ﻭ ﺟزو ﺍﻣﺘﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﯾﻌﻨﯽ ۲.۴ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﻤﺮﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺳﺖ. در جدول زیر می‌توانید ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﻟﻔﻪ‌ﻫﺎﯼ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ را مشاهده کنید.

 

در بخش دیگر این گزارش آمد: ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ، ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ۵۷ﺍﻡ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ۱۰۰ﺍﻡ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺳﺎﺯﯼ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻭ ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ۸۳ﺍﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ۹۴ﺍﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ۱۴۰ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﺳﺖ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ، ﺑﺮﺭﺳﯽ ۱۴ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺯﯾﺮﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺯﯾﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ: ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ۱۴ﮔﺎﻧﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﺭ ٣ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩ یافته ﺍﺳﺖ.

در بخش دیگر گزارش آورده شده است: ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭ «ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﯾﺮﯼ ﻗﯿﻤﺖﻫﺎ» ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﯿﻤﺖ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ، ﻣﺎﻟﯿﺎﺕ، ﻗﯿﻤﺖ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﺮﯾﺪ ﺑﺎﻻ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ «ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ» ﻭ «ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ» ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ.

گزارش همچنین می گوید: ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ «ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎﯼ ICT»، «ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ» ﻭ «ﭘﺎﯾﺪﺍﺭﯼ ﻣﺤﯿﻄﯽ» ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎ ﺻﻌﻮﺩ ۱۵ ﭘﻠﻪ‌ﺍﯼ، ۱۳ ﭘﻠﻪﺍﯼ ﻭ ۱۲ ﭘﻠﻪﺍﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺣﺎﺩﺙ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ، ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﺎﺭ، ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﻼﻣﺖ، ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖ‌ﻫﺎﯼ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻫﻮﺍﯾﯽ، ﺍﻭﻟﻮﯾﺖ‌ﺑﺨﺸﯽ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ‌ﺍﻧﺪ. ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ۱۴ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺴﺐ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﺑﺎ ﺗﻨﺰﻝ ۴۲ ﭘﻠﻪ‌ﺍﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﻪ ۱۲۱ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯﺑﻮﺩﻥ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻭ ﺯﯾﺮﺳﺎﺧﺖ‌ﻫﺎﯼ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﻭ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ ۹ ﭘﻠﻪ‌ﺍﯼ ﻭ ۴ ﭘﻠﻪ‌ﺍﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ‌ﺍﻧﺪ.

در جدول زیر می‌توانید رتبه‌های رقابت‌پذیری سفر و گردشگری ایران را برای سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ با هم مقایسه کنید.

blank

 

این گزارش می گوید: ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺳﺎﺯﯼ ﻣﺤﯿﻂ (۴,۶ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ)  ﻭ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺁﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ (۲.۶ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ) ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺷﺎﺧﺺ ﻧﯿﺰ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﻗﯿﻤﺖﻫﺎ ﻭ ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ (ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ۶.۷ ﻭ ۵.۴) ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ‌ﺍﻧﺪ. ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﻧﯿﺰ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯﺑﻮﺩﻥ ﺑﯿﻦ‌ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ۲.۴ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ

همچنین در بخشی از این گزرش آمده است: ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ ﺭﺗﺒﻪ ﻫﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺷﺎﺧﺺ ﺩﺭ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺩﻭ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻣﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﻗﻄﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۷ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ‌ﺍﻧﺪ. ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﺭﺍﺕ ٣٣ﺍﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﻗﻄﺮ ١٥ﺍﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ۲۰۱۹ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺟﺪﻭﻝ ۲ ﻧﺸﺎﻥ می‌ﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ۱۴ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﻗﯿﻤﺖ‌ﻫﺎ، ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺑﺎﻻﺗﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ۱۱ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﮐﻤﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ. ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ۲,۸ ﻭ ﺟزو ﺍﻣﺘﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﯾﻌﻨﯽ ۲.۴ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﻤﺮﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺳﺖ.

در جدول زیر می‌توانید ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﻟﻔﻪ‌ﻫﺎﯼ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﻗﺎﺑﺖ‌ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺳﻔﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۹ را مشاهده کنید.

blank

منبع:ایرنا

اصفهان یکی از ۵۲ مقصد گردشگری زیبا در دنیاست

به نوشته نشریه نیویورک تایمز اصفهان بعنوان یکی از ۵۲ مقصد گردشگری زیبا با قابلیت‌های بالا در سال ۲۰۲۱ میلادی معرفی شده است.

نشریه نیویورک تایمز به تازگی در گزارشی به معرفی ۵۲ مکان گردشگری در سراسر دنیا پرداخته شده که اصفهان از کشور ایران یکی از این نقاط دوست داشتنی است که تاکید شده در سال ۲۰۲۱ باید به آن سفر کرد.

این نشریه امریکایی از خوانندگان خود خواسته تا مکان‌هایی که موجب خرسندی، الهام بخشی و آرامش آنها در یک سال سخت شده است را معرفی کنند و از میان بیش از ۲ هزار پیشنهاد دریافت شده، ۵۲ مقصد گردشگری انتخاب شد تا یادآوری شود که دنیا هنوز در انتظار ماست.

در میان این نقاط که از قاره‌های مختلف دنیاست تنها شهری که از کشور ایران برای گردشگری در سال ۲۰۲۱ معرفی شده، اصفهان است.

اصفهان، در این گزارش از دید یک خواننده اینگونه توصیف شده است: صدای خش خش نان پنجره‌ای، رانندگان تاکسی خندان با سووالات بی پایان و کوچه‌های پر پیچ و خمی که گوشه و کناره های پنهان بازار بزرگ اصفهان را آشکار می‌کند.

در این گزارش تصاویری از پل خواجو و هتل عباسی اصفهان منتشر شده است.

دریاچه میشیگان، لاهور پاکستان، بیروت لبنان، وادی رم در اردن، سیبری، دانشگاه کمبریج انگلستان، مدینه مراکش، داکار سنگال، جزایر ماریانای شمالی، لانوس کلمبیا، کالیای هند، مثلث طلایی مونتانا و مالپاییس کاستاریکا از دیگر نقاط گردشگری معرفی شده در این گزارش است.

نیویورک تایمز (The New York Times) روزنامه مشهور آمریکایی است که دفتر مرکزی آن در شهر نیویورک قرار دارد.

کلانشهر اصفهان با ۲ میلیون نفر جمعیت به‌عنوان قطب گردشگری جهان و ایران، بیش از ۲ هزار بنا و اثر تاریخی شناسایی شده دارد که از میان آنها میدان امام (نقش جهان)، کاخ چهلستون و مسجد جامع به ثبت جهانی رسیده و کانون توجه گردشگران داخلی و خارجی است.

میدان امام (نقش جهان) اصفهان در قالب یک طرح تحقیقاتی اتحادیه اروپا به عنوان ثروت (دارایی) میراث فرهنگی در دنیا ثبت و معرفی شد.

این خطه دارای جاذبه های گردشگری فراوان در بخش های میراثی، تاریخی، طبیعی، غذایی، سلامت و علمی است.

منبع:ایرنا

مرتبط:

جاجا محور توسعه گردشگری روستایی در اصفهان

نگرانیِ «فرشچیان» برای اصفهان

آتشگاه اصفهان یادگاری کهن از زرتشیان

تاریخ شفاهی آرایشگری ایران تدوین شود

پژوهشگر تاریخ، راه اندازی «موزه آرایشگری ایران» را گامی ارزشمند در حوزه مردم شناسی دانست و گفت: با حضور اساتید و هنرمندان پیشکسوت این صنف، «تاریخ شفاهی آرایشگری ایران» و تحولات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این حرفه، تدوین و ثبت شود.

هفته گذشته مرحله دوم تجهیز موزه آرایشگری ایران با اهدای وسایل و تجهیزات سنتی و نیمه مدرن آرایشگری از سوی پیشکسوتان و شاغلان این حرفه در مجموعه باغ موزه نگارستان تهران برگزار شد. در این آیین، تجهیزات و وسایل آرایشگری با قدمت چند دهه به نمایش گذاشته شد که پس از نمایش یک روزه به گنجینه باز گردانده شد و قرار است به زودی با راه اندازی و افتتاح رسمی موزه ملی آرایشگری، در معرض بازدید عمومی قرار خواهد گرفت.

احمد ابوحمزه عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان و پژوهشگر تاریخ و مردم شناسی، راه اندازی موزه اختصاصی مردم شناسی و هنر و مهارت آرایشگری در ایران را گامی ارزشمند در حوزه مردم شناسی ادوار مختلف تاریخ ایران دانست و گفت: در تصاویری که در کتیبه ها از پادشاهان و الهه ها دیده می شود، در نقش برجسته بیستون در کرمانشاه و و تخت جمشید، در بسیاری از آثار تاریخی که در نقاط مختلف کشور وجود دارد، نشان می دهد آرایشگری از دوره پیش از اسلام در ایران وجود داشته است.

پژوهشگر تاریخ و مردم شناسی افزود: نوشته ها، کتاب ها و نقاشی ها و اسناد دیگر هم نشان می دهد آرایش و هنر آرایشگری بعد از اسلام تا دوران قاجار و دوران معاصر پهلوی اول و دوم و  اکنون که تجهیزات مدرن جای وسایل سنتی را گرفته در ایران رواج داشته و سیر تحولی فرهنگی و اجتماعی را طی کرده است.

وی بر ضرورت صیانت از فرهنگ،حرفه و شغل آرایشگری در ایران تاکید کرد و افزود: مدل مو و ریش پادشاهان هخامنشی یا سربازانی که در نقش برجسته ها دیده می شود، نشان می دهد این هنر دارای قدمتی کهن است، و به همین دلیل نبود یک موزه و مجموعه کاملا احساس میشد؛ در کنار این وسایل تجهیزات نقوش برجسته و کتیبه ها و اسناد و تصاویر را هم می توان جمع آوری کرد و یک مکتب آرایشگری ایجاد کرد تا بررسی شود که در ادوار تاریخ این هنر و مهارت دچار چه تحولاتی شده است.

ابوحمزه با اشاره به اینکه اسناد و مقالاتی درباره آرایشگری در کشور وجود دارد، اما نبود یک کتاب جامع و مفصل درباره تاریخچه آرایشگری کاملا احساس می شود، گفت: اکنون که گام های اولیه راه اندازی موزه برداشته شده، ضرورت دارد مجموعه ای مدون به عنوان کتاب تاریخ آرایشگری ایران در قالب دایره المعارف و دانشنامه ای جامع از این حرفه ثبت و ضبط و شود.

آرایشگری ایران

 

وسایل سنتی و کهن آرایشگری ایران بازسازی شود

عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان خاطرنشان کرد: در موزه تاریخ آرایشگری یا موزه آرایشگری ایران می توان وسایل و تجهیزات آرایشگری را که در دوره معاصر وجود دارد، جمع آوری و به نمایش عمومی گذاشت، حتی می توان وسایل سنتی و کهن این حرفه را هم بازسازی کرد؛ در همین راستا می توان بررسی کرد این هنر و مهارت در گذشته چگونه رواج داشته و شیوه های آرایش در اقشار و طبقات مختلف جامعه چگونه انجام میشده است و مردم در دوره های مختلف چگونه به زیبایی و آرایشگری مو و صورت خود توجه نشان می دادند.

ابوحمزه گفت: بررسی ها نشان می دهد که ایرانیان از گذشته به تزییات لباس خود بسیار اهمیت می دادند که می توان در بخشی از موزه آرایشگری نمونه هایی از آنها را هم گردآوری کرد؛ البته این موضوع در کتاب های پوشش و لباس اقوام ایرانی و چهره آرایی و زیبایی اشاره شده است.

پژوهشگر تاریخ و مردم شناسی افزود: مهمترین اتفاقی که همزمان با راه اندازی موزه اختصاصی آرایشگری با حضور استادکاران و پیشکسوتان این هنر و مهارت که به دوره پهلوی اول و دوم هم می رسند تدوین تاریخ شفاهی آرایشگری ایران است که می توان با حضور این پیشکسوتان شکل گیری تحولات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این حرفه را در ایران، ثبت و ضبط کرد.

وی یاد آور شد: البته در کتاب های راوندی که درباره آرایشگری دوران قاجار و سلمانی های قدیم و دلاک ها و افرادی که با وسایل و ابزاری که در اختیار داشته اند به نظافت و آرایش مردم و حتی آیین هایی که به زیبایی های دامادها و عروس ها می پرداختند، یا اینکه سلمانی ها و مردان و زنان آرایشگر در دوران قاجار، چگونه و با چه وسایلی این کارها را انجام می دادند، مطالبی نوشته شده است.

ابوحمزه خاطر نشان کرد: جمع آوری مستندات و تاریخ شفاهی از دوران قاجار تا دوران معاصر پهلوی اول و دوم، توسط پیرمردانی که در آن دوران به آرایشگری مشغول بوده اند می تواند به غنای تاریخ شفاهی آرایشگری ایران بیافزاید، اینکه آرایشگران آن دوران در نقاط مختلف کشور در روستاها و شهرستان ها در شهرهای بزرگ و کوچک، با چه وسایلی و چه نوع مدلی موها و ریش ها را آرایش می کردند، باید گردآوری شود تا برای آیندگان بماند.

وی با اشاره به اینکه در دو مرحله تجهیزات و وسایل آرایشگری برای مجموعه موزه آرایشگری ایران جمع آوری شده است، گفت: هر کدام از اشیاء این موزه و همچنین نحوه کارکرد و تکنولوژی برخی از این وسایل که شاید تا چند سال بعد از یاد برود، اگر به صورت تاریخ شفاهی جمع آوری، مکتوب و مستند شود و پیشکسوتان این حرفه معرفی و شیوه های کار آنها مستندسازی شود، می تواند به تاریخ مردم شناسی کشور کمک و اطلاعات و پژوهش های ما را در این حوزه غنی کند.

آرایشگری ایران

 

ضرورت دایره المعارف و دانشنامه آرایشگری اقوام ایران

عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان درباره رواج مدل ها غربی و  شرقی مو و ریش در کشور گفت:  کمیته و کارگروه های مد و لباس وزارت فرهنگ درباره مدل های بین المللی مو در دوران حاضر تحقیقاتی انجام شده است، در کنار موزه آرایشگری که اکنون تجهیزات آن جمع آوری شده است، بخشی هم می تواند به پژوهش و تحقیق و مستندسازی درباره مدل های مو و ریش در میان اقوام مختلف در شهرها و روستاها و ایلات بپردازد، که به دایره المعارف و دانشنامه آرایشگری تبدیل می شود و سیر تطور و تحول این حرفه و تجهیزات آن و علت و ابعاد مختلف مدل مو و ریش در دوره های تاریخی و معاصر را تبیین کند.

ابوحمزه با اشاره به روز جهانی آرایشگری (۱۹نوامبر) گفت: در این روز (۲۸ آبان) می توان از اساتید و پیشکسوتان این صنف تجلیل کرد، راه اندازی موزه ها و این گونه رویداد ها می تواند به توسعه و رونق گردشگری خدماتی و صنفی منجر و فصل جدیدی به عنوان گردشگری آرایشگری را در کشور رقم بزند، گردشگران مختلف به ایران سفر کنند و با روش های سنتی و مدرن آرایشگری در ایران آشنا شوند و آرایشگران ایرانی هم در رویدادهای بین المللی این رشته حضور پیدا کنند.

این استاد و پژوهشگر تاریخ بیان کرد: با این قدمت و شکوهی که از گذشته و این خلاقیتی که میان آرایشگران ایرانی دیده می شود، در کنار الگوهای ایرانی و اسلامی فرهنگ حجاب و پوشش، هنرمندان آرایشگر ایرانی می توانند منشا تولید مد و مدل در ایران و جهان باشند و در این زمینه هم حرف برای گفتن داشته باشند.

منبع:ایرنا