احیای پخت غذای محلی خشیل اردبیل

خشیل یک غذای بسيار مقوی و پرکالری بوده و در زمان‌های قديم به عنوان غذای ویژه شب چله در استان مورد استفاده قرار می‌گرفته است، همچنین این غذا برای زنان تازه زایمان کرده نیز بسیار توصیه می‌شود.

غذاهای محلی معمولا با آب و هوا و اقليم منطقه هماهنگی دارند، خشيل يک غذای مقوی است که برای روزهای سرد سال بسيار خوب بوده و با کالری زيادی که دارد می‌تواند چند ساعت باعث سيری شود، اين غذا ظاهری شبيه به حليم دارد با اين تفاوت که بسيار سريع‌تر آماده می‌شود و در تهيه آن از گوشت استفاده نمی‌شود.

بلغور گندم که از مواد اصلی مورد استفاده در  خشيل بوده يکی از مواد غذايی سنتی استان است و در عين حال از نظر مواد مغذی بسيار ارزشمند است که متاسفانه در حال حاضر از الگوی غذايی مردم تا حدود زيادی حذف شده است، مصرف بلغور می‌تواند نقش مهمی در جلوگيری از بروز بسياری از بيماری‌ها داشته باشد.

غلات از جمله مواد اصلی مورد استفاده در برخی غذاهای سنتی اردبیل بوده، غذاهايی که به دليل کالری بالا در فصول سرد سال بيشتر استفاده مي­‌شد و سازگار با محیط بوده است که یکی از این غذاهای دارای غلات، خشیل است،  طعم خوب این غذا باعث می‌شده افراد خانواده با اشتياق غذای طبخ شده را مصرف کنند.

خشيل بیشتر در وعده غذایی صبحانه مصرف مي.­شود، اين غذای سنتی يکی از خوراکيیهای محلی و بومی استان اردبيل است که به دليل استفاده از شيره خرما(گاهی بسته به نوع محصول بومی به جای شیره خرما از شیره انگور و دوشاب توت نیز استفاده می‌شود) و بلغور گندم، بسيار مقوی بوده و برای حفظ سلامت بدن مفید است.

فرآیند پخت خشیل

برای پخت خشیل ابتدا بلغورها را قبل از پختن به مدت ۱۲ ساعت در آب قرار می‌دهند تا به طور کامل خيس بخورد و در مرحله بعد بلغورها با مقداری آب در قابلمه ریخته و روی اجاق قرار می‌گیرد و بعد از پخت آب آن گرفته شده و آرد را با آب و شير سرد مخلوط کرده و سپس به بلغورها اضافه مي­‌کنند و روی حرارت خيلی کم قرار مي­‌دهند تا به مرحله پخت برسد.

براي بهتر رنگ گرفتن و خوش طعم شدن خشیل مقداری نيز زعفران به آن اضافه می‌شود و بعد از اينکه مواد به طور کامل پخت، داخل ظرفی گذاشته و در وسط آن کره، عسل و يا شیره می‌ریزند و در صورت تمايل مقداری دارچين نيز اضافه می‌شود.

سبقه تاریخی خشیل

با توجه به اینکه گندم یکی از محصولات کشاورزی بومی منطقه است که سابقه کشت آن به دوران پیش از تاریخ می‌رسد، پخت این غذا سابقه طولانی در منطقه دارد و آیین‌های مربوط به کشاورزی که در ارتباط با استفاده از غذای خشیل است، قدمت و سابقه آن را نشان می‌دهد.

در گرمی مغان رسمی کهن وجود دارد، به این ترتیب که هنگام شخم زدن زمین در فصل پاییز در چهار گوشه زمین مقداری از غذای خشیل را دفن می‌کنند و به دعا می‌ایستند و اعتقاد دارند با این عمل سال پر محصولی را خواهند داشت.

 اين غذا منبع سرشاری از مواد معدنی مورد نياز بدن بوده و دارای آهن، فسفر و روی است، از این غذای سنتی برای سرفه، نرم‌کننده سينه و رفع گرفتگی صدا، تقويت افراد ضعيف و نیز خون‌سازی استفاده می‌کنند.

این غذا در شمال استان اردبیل به دلیل کشت غالب گندم در منطقه مغان بیشتر از سایر نقاط رایج بوده و در حال حاضر نیز از سوی خانوارهای روستایی و عشایری و حتی شهری طبخ قرار می‌شود، اما با توجه به اینکه خشيل به دلیل تغییر ذائقه نسل جوان و گرایش به فست‌فودها در معرض فراموشی بوده ثبت مهارت پخت آن در فهرست میراث ناملموس کشوری گامی اساسی برای احیای آن به شمار می‌رود.

با توجه به اهمیت این موضوع اداره‌کل میراث‌فرهنگی استان اردبیل با انجام تحقیقات میدانی و تهیه پرونده ثبتی توانست خشیل را به ثبت ملی برساند تا با معرفی آن گامی در مسیر حفظ هویت ملی و قومی این منطقه ‏برداشته و با تشویق جوانان و کودکان به مصرف این گونه غذاها، علاوه بر تضمین سلامت جسمی آنها، باعث احیا و رونق آن شود.

مرتبط:

آشنایی با مجموعه تاریخی بازار اردبیل

عنبران و اصلاندوز به عنوان شهر ملی صنایع دستی اردبیل

آشنایی با روستای گیلوان اردبیل

سفر به استان مرکزی _پایتخت گردشگری صنعتی

گردشگری در انواع گوناکون  قابل تعریف است و از تنوع بالایی برخوردار است، گردشگری صنعتی یکی از شاخه‌های جدید در حوزه گردشگری است که حدود دو دهه اخیر رشد فزاینده‌ای داشته است، این شاخه از گردشگری در قالب بازدید از سایت‌های صنعتی جای می‌گیرد، رویکردی که توسعه آن سال‌ها است از سوی کشورهای صنعتی جهان و در راستای افزایش سرانه درآمدها مورد توجه قرار گرفته است. ژاپن، کره جنوبی، آلمان، هلند و انگلستان از نمونه کشورهای پیشرو در عرصه گردشگری صنعتی هستند.

گردشگری صنعتی (Industrial Tourism) گونه‌ای از گردشگری است که در آن مقصد مورد نظر شامل مکان‌های صنعتی است. این حوزه متقاضیان بسیاری برای بازدید از سایت‌های صنعتی و صنایع مدرن را داراست.

متقاضیان اصلی این شاخه از گردشگری، دانشجویان و صنعتگرانی هستند که با هدف بازدید از فرایند تولید یک محصول یا آشنایی با کارکرد دستگاه‌ها و ماشین آلات صنعتی قدم در راه سفر می‌گذارند.

علاوه بر جنبه‌های آموزشی و مطالعات شغلی و حرفه‌ای، تجربه حضور در معادن، بازدید از میدان‌های نفتی، پالایشگاه‌ها و صنایع پتروشیمی، کارخانه‌های خودروسازی، فولادسازی، نیروگاه‌های تولید برق و همینطور سدها و کارخانه‌های تولید محصولات غذایی از نمونه‌های مثال زدنی در عرصه گردشگری صنعتی هستند.

استان مرکزی با وسعت ۲۹۱۲۸ کیلومترمربع حدود ۷۹/ ۱ درصد از مساحت کشور است که به عنوان پایتخت صنعتی  در مرکز ایران قرار گرفته است.

نخستین کارخانه صنعتی استان مرکزی، کارخانه قند شازند است که در سال ۱۳۱۷ تأسیس شد و بیش از نیم قرن سابقه دارد. این استان به دلیل دارا بودن صنایع مادر، وجود بزرگ‌ترین کارخانه تولید کننده آلومینیوم ایران، بزرگ‌ترین ماشین‌سازی کشور، بزرگ‌ترین صنایع معدنی کشور، بزرگ‌ترین تولیدکننده بنزین کشور، بزرگ‌ترین تولیدکننده بالابرهای هیدورلیکی و تولیدکننده جرثقیل در خاورمیانه، بزرگ‌ترین کمباین‌سازی در خاورمیانه، بزرگ‌ترین واگن‌سازی و لوکوموتیوسازی خاورمیانه، بزرگ‌ترین و اولین تولیدکننده ماشین‌آلات ساخت‌ و ساز در خاورمیانه، به عنوان پایتخت صنعتی ایران محسوب می‌شود.

 این استان با داشتن ۳۸ شهرک و ناحیه صنعتی یکی از قطب‌های اصلی صنعت کشور ایران محسوب می‌شود. این استان در دوران حکومت قاجار برای نخستین بار پا به عرصه صنعت ایران گذاشت، در آن زمان فرش‌های دستبافت اراک به کشورهای اروپایی مرکزی و غربی و بخش‌های شمالی قاره آمریکا صادر شد. از دیگر موارد موثر در صنعت این منطقه می‌توان به گذر راه‌آهن سراسری از اراک، ایجاد صنایع بزرگ ماشین‌سازی و آلومینیوم‌سازی همچنین احداث شرکت‌هایی چون نورد آلومینیوم، هپکو، آونگان، کمباین‌سازی، واگن‌پارس و ماشین‌سازی که در رده صنایع سنگین قرار داشتند، اشاره کرد. در سال ۱۳۶۰ صنایع مادر وارد این منطقه شد و تمرکز بر ایجاد بخش‌های صنعتی، صنایع متوسط و کوچک  نیز قرار گرفت.

استان مرکزی در اکثر زمینه‌های صنعتی از ظرفیت بالایی برخوردار است. شهرک‌های صنعتی متعدد، وجود سدها، پالایشگاه، نیروگاه حرارتی، تنوع کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولید محصولات خوراکی را می‌توان نام برد.  با دارا بودن چنین شرایطی است که موضوع رونق گردشگری صنعتی در کنار صنایع موجود، می‌تواند کانون توجه فعالان این حوزه باشد.

استان مرکزی

اراک، یکی از چهار قطب صنعتی کشور
اراک از جمله شهرهای صنعتی کشور است که از لحاظ گوناگونی محصولات صنعتی، نخستین، از لحاظ وجود صنایع مادر، دومین و به طور کلی یکی از چهار قطب صنعتی کشور محسوب می‌شود.

در استان مرکزی بیش از ۶۰۰ معدن دارای پروانه بهره‌برداری وجود دارد. از مهمترین معادن استان مرکزی می‌توان از معدن سنگ‌آهن در شمس‌آباد اراک، معادن سرب، روی، منگنز، بارتیتین، سنگ تراورتن، گچ و سنگ نمک نام برد. همچنین  اطراف شهر نیمور محلات معادن تراورتن بسیار زیاد وجود دارد.

معادن سنگ استان مرکزی به خصوص شهرستان محلات به عنوان قطب سنگ تراورتن، شهرت جهانی دارد. استان مرکزی رتبه نخست را در تولید سنگ تراورتن با استخراج ۶۰ درصد و سولفات سدیم با استخراج ۷۰ درصد در کشور را داراست.

در حال حاضر کارخانه‌ها، معادن و واحدهای صنعتی که با گذر زمان  متروکه شده و از رونق افتاده‌اند و دارای مشکل اقتصادی هستند، می‌توانند با بخشی از این فضاها، وسایل و تجهیزات قدیمی به واحد خلاق با رویکرد گردشگری صنعتی و هدفمند با تدوین برنامه و طرح‌های ابتکاری بدل شوند. چرا که ساختمان‌ها و بناهای قدیمی کارخانجات، سایت‌های صنعتی، تجهیزات و ماشین‌آلات صنعتی قدیمی به عنوان  موزه‌های صنعتی از جاذبه‌های دیدنی  برای گردشگر صنعتی محسوب می‌شود.

آثار و بقایای کارخانه‌ها و مؤسسات صنعتی یکی از موضوعاتی است که می‌توان به آن به چشم فرصت نگاه کرد و سبب تداوم انتقال سرمایه‌های فرهنگی – صنعتی کشور خواهد شد.

استان مرکزی

استان مرکزی منبعی از مواریث صنعتی

میراث صنعتی شامل آثار بر جای مانده از یک فرهنگ صنعتی است که نشانگر ارزش تاریخ فن‌آوری از لحاظ اجتماعی، علمی و معماری است. این آثار شامل تمام ابنیه فیزیکی برجامانده از انواع تکنولوژی‌ها، معادن، صنایع و زیرساخت‌های حمل و نقل و انرژی یا فضاهای مسکونی، مذهبی و آموزشی مرتبط با تاسیسات صنعتی می‌شود.

میراث صنعتی نشانگر فرهنگ مادی انسان صنعتی است که خود بخشی از میراث‌فرهنگی است. مطابق دسته‌بندی‌ها، میراث‌فرهنگی به دو بخش میراث ملموس و غیرملموس تفکیک می‌شود که بخش ملموس آن به رده‌های منقول یعنی ابزار و وسایل قابل جابجایی و غیرمنقول که ساختمان‌ها و محوطه را شامل می‌شود، تقسیم شده است و بخش ناملموس آن، مهارت‌های فنی، تجربه و مانند آنها را در برمی‌گیرد.

میراث صنعتی نه تنها آسیاب‌ها و کارخانه را شامل می‌شود، بلکه پیروزی‌های اجتماعی و مهندسی حاصل از فن‌آوری‌های جدید شامل معادن سنگ چخماق نوسنگی، قنات‌ها، شرکت‌ها، کانال‌ها، راه‌آهن، پل‌ها و سایر اشکال حمل و نقل و مهندسی و… را نیز شامل می‌شود.  توجه به  این نکته مهم است که میراث ‌صنعتی در تمام مراحل توسعه انسانی وجود دارد.

از میراث صنعتی استان مرکزی می‌توان به  کوره آجرپزی سوسن‌آباد (در روستای سوسن‌آباد شهرستان اراک)، منبع آب ایستگاه راه‌آهن مشک‌آباد (روستای ابراهیم‌آباد شهرستان اراک)، پل راه‌آهن انانجرد شهرستان آشتیان و آب انبار ایستگاه راه‌آهن شازند اشاره کرد، این آثار از آثار تاریخی – صنعتی هستند که در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده‌اند.

همچنین ایستگاه راه آهن اراک و پل هفت چشمه ضامنجان نیز در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

شکوفایی اقتصادی، رهاورد گردشگری صنعتی

با رونق گردشگری صنعتی در مناطق صنعتی بزرگ می‌توان به شکوفایی اقتصادی آن منطقه و جوامع محلی نیز کمک کرد، چراکه گردشگران صنعتی ضمن بازدید از سایت‌های صنعتی موجود، با حضور در جوامع محلی نیز می‌توانند به درآمدزایی آنان منجر شود. جدا از واحدهای صنعتی بزرگ و شناخته شده، واحدهای صنعتی کوچک در زمینه  صنایع غذایی، هنری و سایر محصولات نیز می‌توانند با برگزاری تورهای گردشگری محصولات تولیدی را به بازار معرفی کرده و برای بازاریابی گام بردارند، از نمونه این واحدها می‌توان به تهیه شیرینی‌های سنتی جوز غند نراق  در شهرستان دلیجان، کارگاه‌های پخت فتیر و کسمه اراک، گیوه‌دوزی در سنجان، پخت حلوای تبق روستای ابراهیم آباد، پخت کاجی سنتی و باسلق سنتی نیمور، پخت سمنوی آشتیان، تهیه و تولید کارگاه‌های پخت شیره در روستای هدف گردشگری هزاوه، کارگاه‌های تولید فرش دستباف ساروق وجیریا، قالی‌ بند ریحان، کارگاه تهیه سفال برجک، تهیه و تولید صابون آشتیان، هنر درویش‌دوزی یا تفرشی‌دوزی اشاره کرد که جملگی در فهرست ناملموس آثار ملی ثبت شده‌اند. همچنین کارگاه‌های منبت‌کاری روستای سمقاور در شهرستان کمیجان به عنوان روستای ملی  منبت‌کاری صنایع‌دستی را  می‌توان نام برد.

جاذبه‌های گردشگری طبیعی و صنعتی در کنار یکدیگر از پتانسیل‌های دیگر این استان است. به عنوان مثال  تالاب یا کویرمیقان دارای بزرگ‌ترین منبع سولفات سدیم در کشور است و شرکت املاح معدنی ایران حق برداشت از معادن این تالاب را دارد. گردشگر صنعتی با بازدید از کارخانه سولفات سدیم که در دل یکی از جاذبه‌های طبیعی استان مرکزی است، در فصل پرباران منظره‌ای شبیه دریاچه، در فصل‌های خشک و کم‌باران منظره‌ای از نمک‌زار و کویر را بازدید می‌کند و در پاییز  و زمستان تماشاگر پرندگان مهاجر که میهمان این تالاب هستند خواهد بود.

استان مرکزی

توسعه گردشگری صنعتی منجر به سرمایه‌گذاری اقتصادی می‌شود

در یک نگاه کلی گردشگری صنعتی را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد، گردشگری میراث‌صنعتی، بازدید از شرکت‌هایی که درهای خود را به روی بازدیدکنندگان باز می‌کنند تا روش‌های تولید خود را برجسته کنند.

گردشگر صنعتی می‌تواند زمینه ورود گردشگران از کشورهای همسایه و مناطقی که علاقمند به سرمایه‌گذاری یا توسعه روابط ‌اقتصادی با کشورمان هستد را فراهم آورد. دفاتر خدمات مسافرتی با تهیه و تعریف مسیرها و بسته‌های سفرهای صنعتی هدفمند برای جذب گردشگران داخلی و یا بین‌الملی مشتاق به بازدید از این سایت‌ها و واحدهای صنعتی هستند که با هدف‌گذاری، برنامه‌ریزی، توسعه زیرساخت‌های گردشگری در مناطق صنعتی و با تبلیغات و اطلاع‌رسانی مناسب میسر می‌شود.

با سفر به استان مرکزی از شیرینی کارخانه قند شازند تا ترشی و شوری کارخانجات محلات و ساوه را بچشید، تجربه حضور در معادن، بازدید از پالایشگاه و صنایع پتروشیمی، نیروگاههای تولید برق و همینطور سدها و کارخانه‌های تولید محصولات غذایی از نمونه‌های مثال‌زدنی در مقاصد گردشگری صنعتی در استان مرکزی هستند.

* گزارش از الهه سوفالی، کارشناس ارشد جامعه‌شناسی و رئیس گروه توسعه گردشگری و بازاریابی اداره‌کل میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی استان مرکزی

مرتبط:

گیر گردشگری استان مرکزی کجاست؟

موزه ها و بناهای تاریخی استان مرکزی

روستای وفس _ماسوله استان مرکزی

آرامگاه شیخ احمد راشد مدنی در بستک

به گفته افراد محلی بنای آرامگاه در سال ۱۲۶۴ هجری قمری به دست مصطفی خان فایز بستکی حاکم قبلی بستک ساخته‌شده است. سنگ‌نوشته‌ای در محراب این آرامگاه موجود است که این تاریخ را تائید می‌کند. در مجاورت این آرامگاه قبرستانی قدیمی وجود دارد که برخی سنگ‌های آن تاریخ ۱۳۱۰ هجری قمری را نشان می‌دهد.

مشخصات بنا

نقشه بنا به شکل مربعی است که هر ضلع آن ۴/۲۰ متر طول دارد. ورودی در شمال بنا و به شکل ایوانی است با نقشه مستطیل شکل که درون آن راهرویی با طول ۲/۵۰ و عرض ۱/۸۵ قرار دارد که به بخش اصلی مربع شکل راه دارد. بالای ایوان ورودی یک گنبد نیم کروی کوچک و بر روی ساختمان مقبره، در وسط ضلع جنوبی مقبره نیز گنبد مخروطی شکل قرار دارد. ارتفاع گنبد ورودی از سطح زمین حدود ۵ متر و ارتفاع گنبد اصلی حدود ۷/۵۰ است. در رأس گنبدها، عنصری عمودی شبیه گلدسته قرار دارد. درون ساختمان مقبره، در وسط ضلع جنوبی و روبروی ورودی، محرابی در ارتفاع ۲ متر و عرض ۱/۵۰ متر قرار دارد که درون آن کتیبه‌ای به تاریخ رجب ۱۲۶۴ هجری قمری دیده می‌شود. در وسط اضلاع غربی و شرقی نیز طاقچه‌هایی مربع شکل با ابعاد ۹۰*۹۰ تعبیه‌ شده است. مقبره اصلی در وسط و به‌ صورت مستطیلی است که ۱۰۰ متر طول و  ۶۰ سانتی‌متر عرض دارد، در هرکدام از گوشه‌های بنا نیز ۲ قبر و مجموعاً ۸ قبر دیگر در اطراف قبر اصلی قرار دارد که تنها نام دو نفر از آن‌ها (به نام مصطفی خان فایز بستکی و محمدتقی خان صولت الملک مدنی) مشخص است.

بنای آرامگاه از سنگ‌های بدون تراش و ملات ساروج ساخته‌ شده و در ازاره داخلی دیوارها سنگ مرمر به‌کار رفته است. در نمای دیوارهای داخلی و خارجی از روکش گچی استفاده ‌شده است.

نوع بهره‌برداری و خصوصیات بارز بنا

نقشه و نمای کلی بنا یادآور آتشگاه‌های دوره ساسانی است و گنبد مخروطی شکل بنا و گلدسته عمومی در رأس آن را می‌توان با گنبد معبد هندوها در بندرعباس مقایسه کرد.

تزیینات آرامگاه را می‌توان به دو دسته کلی تزیینات درونی و تزیینات بیرونی تقسیم کرد.

وسط اضلاع غربی و شرقی بخش اصلی بنا و بخش مستطیل شکل ورودی با طاقچه‌هایی با سقف قوسی شکل تزیین شده است، طاقچه‌های بخش اصلی نسبت به طاقچه‌های بخش ورودی بزرگ‌تر هستند.

بالای در ورودی نیز پنجره‌ای مشبک از سنگ مرمر دیده می‌شود که وسط قاب گچی قرار دارد.

 در وسط ضلع جنوبی بنا، محرابی دیده می‌شود که به شکل یک طاق‌نما و از گچ ساخته ‌شده است. درون این طاق‌نما و زیر طاق آن کتیبه‌ای از سنگ مرمر دیده می‌شود، ازاره مرمری محراب نیز با لوزی‌های برجسته‌ای تزیین‌شده است.

سنگ‌قبر اصلی در مرکز بنا از سنگ مرمر ساخته‌ شده است و با کتیبه، گل و برگ تزیین ‌شده است، بخش داخل گنبد با گچ‌بری به شکل گل و برگ تزیین ‌شده است.

نمای بیرونی اضلاع شرقی غربی و جنوبی بنا هر کدام با ۳ طاق‌نما تزیین‌شده، طاق‌نماهای مرکزی عرض بیشتری دارند و پوشش طاق آن‌ها برخلاف طاق‌نماهای دیگر که به‌صورت طاق قوسی شکل کامل است، به شکل طاقی که بالای آن‌ یک سطح افقی قرار دارد و قوس طاق به‌صورت کامل نیست.

نمای ورودی بنا با چنین طاق نمایی تزیین ‌شده اما پشت آن ‌یک طاق کامل قوسی شکل دیده می‌شود که از دو طرف بر روی نیم ستون‌هایی با مقطع نیم‌دایره قرار دارد.

سرستون نیم ستون‌ها به شکل گلدان برگشته است، نمای بیرونی اضلاع غربی و شرقی بخش ورودی نیز هرکدام با یک طاق‌نما تزیین می‌شود که شکل آن با دو نوع قبلی متفاوت است به‌طوری‌که پوشش طاق‌نماها با یک قوس کوچک‌تر در یک سطح بالاتر بسته می‌شود.

در لبه سقف بخش ورودی تزیینات مضرسی به شکل نیم‌دایره دیده می‌شود. همین تزیینات اما به شکل وارونه بین طاق ورودی و لبه سقف نیز وجود دارد. نمای گنبد با یک ردیف افقی از نیم بیضی‌های برجسته تزیین شده و در اطراف گلدسته نیز تزیینات برجسته‌ای به شکل گلبرگ به چشم می‌خورد.

توضیح ضروری و اختصاصی بنا

درون بنای مقبره علاوه بر قبر اصلی که در وسط قرار دارد و متعلق به شیخ احمد است در هر کدام از گوشه‌ها دو قبر و مجموعاً ۸ قبر دیگر قرار دارد. صاحبان دو قبری که در گوشه جنوب غربی قرار دارند مشخص است، به گفته اهالی بستک یکی از آن‌ها متعلق به مصطفی خان فایز بستکی حاکم بستک و سازنده و معمار این بنای آرامگاه است. این شخص فردی نیرومند بوده که علاوه بر کار حکومت به ساخت مسجد و برکه نیز می‌پرداخته است.

قبر دیگر متعلق به محمدخان صولت الملک فرزند مصطفی خان است. این شخص نیز از سال ۱۳۰۵ به مدت ۴۰ سال حکومت بستک را به عهده داشت. او سازنده و معمار حمام خان بستک بوده است. متأسفانه صاحبان بقیه قبور مشخص نیستند زیرا این هشت قبر فاقد هرگونه کتیبه و سنگ ‌نوشته‌اند.

* گزارش از مرجان روایی، رئیس گروه موزه‌ها و اموال منقول اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان هرمزگان

مرتبط:

خانه فکری _عمارتی با الگوهای اصیل معماری جنوب

جاذبه‌های گردشگری روستای کُهتویه

احیای مهارت ساخت زیورآلات روستای ابیانه

روستای تاریخی ابیانه با پیشینه تاریخی کهن که به پیش از اسلام باز می‌گردد، دارای بافت تاریخی با ارزشی است  که در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده، افزون برآن تا کنون بیش از ۳۰ اثر تاریخی ملموس، ناملموس و طبیعی این روستای تاریخی به ثبت ملی رسیده که آخرین مورد آن، ثبت دانش و مهارت ساخت زیورآلات ابیانه است.

استفاده از زيورآلات سنتی همواره در میان بانوان روستای تاریخی ابیانه از جذابیت خاصی برخوردار بوده به نحوی‌که این آثار هنری اعم از شکل و مواد اولیه بر اساس شيوه زندگی و مفاهيم خرده فرهنگ‌های رایج در روستا، در ادوار مختلف تاریخی تولید می‌شده، با این وصف این زیور آلات جزء لاينفک پوشاک منحصربه‌فرد زنان این روستا به شمار می‌رود.

معمولاً برای دختران به‌ویژه نوعروسان این روستا، زیورآلات سنتی ابیانه از جمله النگو از جنس نقره  تولید می‌شود که با نقش‌های زینتی و مشبک تزیین شده است.

دستبند از دیگر زیورآلات روستای ابیانه است که با دانه‌های نقره‌ای، عقیق و کهربا تزیین می‌شود.

همچنین از دیگر زیورآلات رایج در این روستا می‌توان به منگلی اشاره کرد که حلقه‌ای است با دهانه باز برای مچ دست از جنس نقره با آرایشی ساده و به وزن ۳۲ مثقال یا ۱۶۰ گرم نقره خالص، استفاده از گردنبند نیز در این روستا معمول است به گونه‌ای که این گردنبندها از سکه‌های مختلف ضرب قدیم از جنس نقره تولید می‌شود. همچنین بازوبند نیز در ابیانه کاربرد دارد، این اثر زینتی همراه با قابی از جنس نقره است که کنده‌کاری شده و با بندهای ابریشمی بر بازو بسته می‌شود.

یکی از زیورآلات بانوان روستای ابیانه تنگه است که منحصرا برای عروس‌ها تولید شده و بر بالای پیشانی آنها هنگام مراسم عروسی بسته می‌شود و بر آن تکه‌های نقره و طلا دوخته می‌شود. از جمله شاخصه‌های جالب این اثر زینتی که به شکل مربع است، گل حلقه‌ای زیبایی است که در وسط تنگه دوخته شده و آن را در گویش محلی مردم ابیانه  تیته می‌نامند.

همچنین ساخت و استفاده از انگشتی نیز در میان بانوان و مردان ابیانه از گذشته‌های دور تاکنون مرسوم بوده است، هنرمندان هنرهای سنتی روستای ابیانه، انگشترهای مختلفی را تولید می‌کردند، که یکی از معروف‌ترین آنها به نام شستی خوانده شده و دارای یک نگین و ۶ حلقه است و برای انگشت شست طراحی می‌شود.

در حال حاضر استفاده از پوشاک سنتی مردان و زنان در ابیانه و استفاده از زیورآلات سنتی مربوط به این پوشاک، همچنان در میان مردم دوستدار فرهنگ این روستا معمول است، هنوز استفاده از انواع انگشترها و به‌ویژه النگوی تولید این روستا طرفداران زیادی دارد.

با توجه به شواهد موجود پیشینه تولید این زیورآلات در روستای ابیانه به بیش از۵۰۰ سال قبل باز می‌گردد، به همین دلیل با حمایت اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان نطنز، در حال حاضر دو هنرمند در این حرفه مشغول به کار هستند، تلاش برای آموزش و ترویج این هنر می‌تواند سبب ماندگاری و حفظ اصالت آن شود.

* گزارش از حسین یزدانمهر رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان نطنز

مرتبط:

ابیانه _روستایی تاریخی در دل کاشان

لباس سنتی ابیانه ، میراث ناملموس هزار ساله

گل محمدی عنصری مقدس از دل کویر

گلاب‌گيری يكی از فنون استحصال است كه در فصل بهار از گل محمدی عطر و گلاب تهيه می‌کنند. اين فن در لاله‌زار يكی از بخش‌های شهرستان بردسير به صورت سنتی و صنعتی رواج دارد اما گلاب‌گيری سنتی فصل بهار در سطح استان كرمان در منازل و به وسیله زنان انجام می‌شود.

از سال ۱۳۵۵ گلاب‌گيری در لاله‌زار رونق بيشتری گرفت. همایون صنعتی به همراه همسرش شهین‌دخت صنعتی كه از خيرين كرمان بودند با وجود مخالفت و ممانعت مردم منطقه، نهال‌های گل محمدی را از قمصر كاشان آوردند و در منطقه پرورش دادند که امروزه در سرتاسر منطقه لاله‌زار، كاشت گل محمدی انجام می‌شود. بعد از آن کارخانه گلاب زهرا در این روستا دایر شد، گل را از کشاورزان خریداری و برای گلاب‌گیری به کارخانه می‌آوردند و مازاد گل محمدی به كارخانه گلاب‌گيری كاشان برده می‌شود.

از اواسط ارديبهشت‌ماه كه برداشت گل محمدی شروع می‌شود زنان و مردان منطقه لاله‌زار صبح زود با برداشتن كيسه، چادرشب، گونی و… به باغ‌ها رفته و شروع به چيدن گل می‌کنند. بهترين زمان برای چیدن گل، قبل از طلوع آفتاب تا ساعت ۱۰ صبح است. هر چه نور خورشيد كمتر به گل‌ها بتابد بهتر است زیرا عطر بيشتری از خود پخش می‌کند.

در حال حاضر به دليل زياد بودن مزارع گل محمدی در لاله زار بردسیر، كارگران زیادی برای چیدن گل که جویای کار هستند استخدام می‌شوند که معمولا این افراد از شهرستان‌های بردسير، بم، جيرفت و… هستند.

کشاورزان برای برکت محصول خود، روزانه مقداری از درآمد حاصل از فروش گلاب را برای ساخت مساجد یا امور خیریه اهدا می‌کنند و حتی مقداری از در‌آمد حاصل از کارخانه گلاب زهرا صرف نگهداری کودکان بی‌سرپرست در پرورشگاه صنعتی  شهر کرمان می‌شود.

 بعد از اينكه گل‌ها چيده شد آنها را به محل کارخانه گلاب‌گيری می‌برند. اگر گل با حجم زيادی روی هم قرار گيرد باعت خراب شدن و پوسيدن گل‌ها می‌شود. در فرایند گلاب‌گیری، ابتدا براساس حجم ظرف مورد نظر گل درون آن می‌ريزند به حدی كه تا نصف آن گل قرار گيرد سپس دو برابر آن آب می‌ريزند تا آب كاملا روی گل را بپوشاند، سپس نيچه (در دیگ عرق‌گیری) را روی دهانه آن قرار می‌دهند به نحوی كه كاملا قالب شود. برای جلوگيری از خروج بخار از دهانه‌ دیگ، دور دهانه را با پارچه يا تسمه پلاستيكی يا خمير می‌پوشانند و سپس ديگ را بر روی حرارت قرار می‌دهند.

پس از جوش آمدن آب‌، حرارت را کم می‌کنند و داخل نیچه آب سرد می‌ریزند و در حین عرق‌گیری آب نیچه را عوض می‌کنند تا آب داغ نشود و عمل تقطیر انجام شود. معمولا سه بار که آب داخل نیچه را عوض کردند، گل‌ها را خالی می‌کنند و دوباره گل  و آب داخل دیگ می‌ریزند مانند قبل در دیگ را می‌بندند و دوباره آب سرد درون نیچه ریخته تا گلاب‌گیری انجام شود.

کارخانه‌ها در گذشته به ‌صورت سنتی گلاب تهیه می‌کردند. امروزه بخش لاله‌زار به دلیل کشت انبوه گل محمدی، نیاز به وجود دستگاه‌های صنعتی با ظرفیت بیشتر دارد.

 قسمت‌های مختلف دستگاه‌های صنعتی علاوه بر دیگ بخار و ستون مبرد شامل دستگاه سختی‌گیر، ترموستات، پرکن، پاستوریزاتور و دستگاه بسته‌بندی است. در روش صنعتی، فرآیند گلاب‌گیری، از راه تقطیر با بخار آب انجام می‌شود اما در روش سنتی تقطیر از راه تقطیر با آب انجام می‌شود .

در تولید صنعتی گلاب یا عرقیجات از ماشین‌آلاتی که قطعات آن از استیل زنگ ‌نزن است، استفاده می‌شود. ابتدا گل محمدی را در دیگ‌‌های استیل می‌ریزند و سپس حرارت ‌ غیرمستقیم (بخار آب) را از لابلای مخلوط گل عبور می‌دهند. بخار حاصل شده در مبرد یا سردکن که دارای جریان آب سرد است، خنک می‌شود و بعد از تبدیل شدن به مایع که همان گلاب است به مخازن استیل منتقل می‌شود.

در مرحله بعد عملیات پاستوریزاسیون و صاف‌کردن گلاب آغاز می‌شود. گلاب به عمل آمده از فیلترهای کاغذی یا پلاستیکی بسیار ریز عبور داده می‌شود و سپس در منبع پرکردن بطری‌‌ها و یا مخازن بزرگ، برای ذخیره‌سازی وارد می‌شود.

گلاب در بطری‌های شیشه‌ای یا یکبار مصرف ریخته می‌شود. پس از فرآیند بستن در بطری‌ها، برچسب‌‌گذاری شده و بطری‌ها داخل کارتن قرار می‌گیرند. در روش صنعتی، گلاب حاصله از نظر ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و میکروبی مطابق استاندارد خواهد بود.

در کارخانه گلاب زهرا انواع دیگ‌های گلاب‌گیری، از جمله گلاب دو آتشه‌ نیز وجود دارد. گلاب دو آتشه گلابی معطر است که هنگام گلاب‌گیری، به جای آب داخل دیگ گلاب می‌ریزند که باعث معطر شدن و ماندگارتر شدن گلاب می‌شود.

شهرستان بردسیر یکی از مهم‌ترین مراکز کشاورزی و دامداری استان کرمان است و نخستین شهرستان در زمینه پرورش گل محمدی در استان کرمان است و بعد از توسعه کشت این محصول در شهرستان شاهد گسترس پرورش این گل در استان هستیم.

بیش از ۱۳ سال است که در لاله زار بردسیر جشنواره گل محمدی با حضور گردشگرانی از استان‌های همجوار برگزار می‌شود که هدف از برگزاری این جشنواره معرفی و نشان دادن قابلیت‌های گردشگری لاله زار است.

هم‌اکنون ۳هزار و۵۰۰ هکتار باغ گل محمدی در لاله‌زار وجود دارد که از هر هکتار ۵ تن محصول برداشت می‌شود. این حجم نیروی کار و باغ‌های گل، زمینه را برای سرمایه‌گذاری در خصوص صنایع فرآوری گلاب در شهرستان بردسیر مهیا کرده است.

آيين گلاب گيری در برخی از استان‌های کرمان کاشت می‌شود و منطقه بردسیر نیز به دليل اقليم آن آیین گلاب‌گیری با شيوه و فن خاصی انجام می شود. این آیین با شماره ۱۰۹ در فهرست آثار ناملموس کشور به ثبت رسیده است.

منبع:ایسنا

مرتبط:

بازار کاشان _تمثیلی از معماری سنتی ایران

ابیانه _روستایی تاریخی در دل کاشان

معرفی جاذبه های گردشگری خیابان ولی عصر (عج)

مدیر روابط عمومی شهرداری منطقه ۱۱ تهران در آستانه نوروز ۱۴۰۰  از معرفی ۱۱۰ نقطه گردشگری با محوریت معرفی ۴۰جاذبه گردشگری خیابان ولی عصر (عج) ، بر روی نقشه های جدید گردشگری این منطقه خبر داد.

 علی اسماعیل زاده با اشاره به تعطیلات پیش رو در ایام نوروز که امسال نیز با توجه به شیوع بیماری کرونا امکان سفر را از شهروندان گرفته است، گفت: در نوروز  ۱۴۰۰ شهروندان تهرانی می توانند از جاذبه های گردشگری و بافت تاریخی حصار ناصری در محله های مرکزی پایتخت بازدید کنند .
اسماعیل زاده ضمن تأکید بر رعایت پروتکل های بهداشتی در تمامی اماکن رویدادهای تاریخی، افزود: در نقشه گردشگری منطقه ۱۱ که امسال با محوریت خیابان ولی عصر (عج) به روز رسانی شده است؛ ۱۱۰ مکان رویداد با قابلیت گردشگری وبازدید در  اوقات فراغت معرفی شده است که ۴۰جاذبه گردشگری آن در بلندترین خیابان خاورمیانه جانمایی شده است.

مدیر روابط عمومی شهرداری منطقه ۱۱ با بیان این که خیابان ولی عصر (عج) به زودی ثبت جهانی خواهد شد، ادامه داد: ۵ کیلومتر از این خیابان ۱۸کیلومتری در  منطقه ۱۱ قرار دارد که از میدان تاریخی راه آهن تا خیابان انقلاب را در برمی گیرد و ۴۰ مکان گردشگری از جمله قهوه خانه ۱۰۰ ساله آذری ، قدیمی ترین ساعت شهری در مسجد مشیرالسلطنه که در دوران قاجار ساخته شده، خانه انیس الدوله، موزه و  خانه مینایی، قدیمی ترین قنادی های شهر تهران، مسجد فخریه، موزه هنر ایران (کاخ مرمر)، خانه متین دفتری، تئاتر نوفل لوشاتو، تئاتر شهر و … را می توان نام برد.
او همچنین بیان کرد: نقشه گردشگری به معرفی ۵ مسیر پیشنهادی برای گردش یک روزه پرداخته است که در این مسیرها علاقمندان می توانند از جاذبه هایی همچون میدان حسن آباد ، موزه ثبت احوال ، کوچه لولاگر (تنها کوچه قرینه شهر تهران )، عمارت منشی باشی، موزه مقدم، موزه قرآن موزه هنر ایران، انجمن فلسفه و حکمت، میدان حر، موزه روان پزشکی، مسجد توتونچی، موزه دخانیات، خانه امیر بهادر، خانه تیمور تاش (موزه جنگ) و … بازدید کنند.

بر اساس گزارش روابط عمومی شهرداری منطقه ۱۱ ، به گفته اسماعیل زاده این نقشه ها در موزه های محدوده منطقه ۱۱ به صورت رایگان توزیع خواهند شد و فایل نقشه نیز در شبکه های اجتماعی  و سایت منطقه۱۱ در دسترس علاقمندان قرار خواهد گرفت.

منبع:ایسنا

مرتبط:

مردی که تاریخ خیابان ولیعصر را زنده کرد

خانه مینایی، موزه خیابان ولیعصر

پایان کاوش‌ها در “تُل قلعه”/یافته‌هایی از دوران نوسنگی

مدیر پایگاه میراث جهانی تخت‌جمشید از پایان کاوش و بررسی‌های روش‌مند “تُل قلعه” که با هدف شناخت ساختار فیزیکی محوطه، بازنگری دوره های استقراری و چگونگی پراکندگی و تراکم مواد فرهنگی دوره‌های مختلف، اجرایی شده بود، خبر داد.

حمید فدایی یکشنبه ۲۴ اسفند به خبرنگاران گفت: با پایان بررسی روشمند محوطه باستانی تُل قلعه می توان گفت تا به امروز این محوطه تنها محوطه ی در حوضه رودخانه کر است که توالی استقراری از دوره‌های مختلف پیش از تاریخی، تاریخی و اسلامی را در برگرفته و می توان در آینده با کاوش‌های باستان شناسی و کمک علوم میان رشته ای در این محوطه تغییرات فرهنگی دشت مرودشت را از دوره نوسنگی تا اسلامی مورد مطالعه قرار داد.

فدایی در ادامه گفت: با مطالعاتی که در حال حاضر از طرف این پایگاه جهانی در دشت مرودشت برنامه ریزی می شود، تلاش می کنیم پیشینه منطقه را از دوره پارینه سنگی در پناهگاه های سنگی و همچنین سابقه روشنتری از سکنا گزینی در خود دشت را از حدود هشت هزار سال قبل تا ورود اقوام پارسی به منطقه و رویدادهای پس از آن تا پایان دوره ساسانی و همچنین در دوره اسلامی به دست آوریم.

مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با تاکید بر اهمیت ویژه محوطه “تُل آجری”، گفت: خوشبختانه محوطه تل قلعه به تنهایی بخش مهمی از پیشینه دشت را در خود جای داده و مطالعات گاه‌نگاری آن توالی سکونت در دشت را در بازه زمانی هشت هزارساله ارایه می کند.

قدمت تُل قلعه به هزاره ششم قبل از میلاد باز می‌گردد

سرپرست پروژه بررسی روشمند باستان شناسی تُل قلعه مرودشت در رابطه با موقعیت تپه و انجام مطالعات دقیق مستندنگاری این محوطه باستانی، گفت: این محوطه باستانی که مساحتی ۴ هکتاری را در بر می گیرد، در فاصله ی ۵۰ متری جنوب رودخانه سیوند شکل گرفته و ارتفاع آن از سطح زمین های اطراف خود ۹ متر و متشکل از ۵ تپه کوچکتر است.

فضل‌الله حبیبی، با بیان اینکه در این بررسی با ایجاد ۲۱۰ شبکه مربعات بر روی محوطه، یافته های شاخص متعددی مورد ثبت و ضبط و مطالعه قرار گرفت، افزود: با پایان بررسی یافته ها سفالی نشانگر اینست قدمت این محوطه به هزاره ششم قبل از میلاد بر می گردد.

این باستان شناس ادامه داد: در پایان این بررسی یافته های که مربوط به فرهنگ های نوسنگی(موشکی، بشی)، مس سنگی و آغاز ایلامی (باکون، لپویی، بانش) و ایلامی (کفتری، قلعه، شغه-تیموران)، عصر آهن ۲ و ۳، هخامنشی، ساسانی و اسلامی در تل قلعه شناسایی گردید.

حبیبی افزود: یافته های عصر آهن شناسایی شده در این محوطه، با توجه به نزدیکی آن به شهر باستانی استخر و شهر هخامنشی پارسه، در ارتباط با ورود اقوام پارسی به منطقه فارس حائز اهمیت فراوان است.

سرپرست پروژه بررسی روشمند تل قلعه مرودشت در پایان در رابطه با یافته‌های اخیر این محدوده، افزود: بر اساس بررسی انجام گرفته اوج گستره استقراری تل قلعه مربوط به دوره ایلام قدیم (کفتری) است که در این بازه زمانی از بزرگترین استقرارهای شرق دشت مرودشت بوده، در این بررسی شواهدی از فعالیت های صنعتی بخصوص تولید سفال از دوره نوسنگی، باکون و ایلام شناسایی شد.

منبع:ایسنا

مرتبط:

چرا داریوش تخت جمشید را ساخت؟

شکوه و عظمت تاریخ ایران در تخت جمشید

ثبت ملی کفش چرمی تاریخی خراسان جنوبی

مسئول ثبت میراث منقول( اشیاء ) تاریخی اداره کل خراسان جنوبی گفت: کفش چرمی تاریخی خراسان جنوبی در فهرست میراث ملی ثبت شد.

جواد سیروسی اظهار کرد: کفش تاریخی شهرستان نهبندان خراسان جنوبی در فهرست میراث ملی ثبت شد، این کفش به دست آمده متعلق به دوره سلجوقی بوده و از نمونه‌های منحصر بفرد خود در کشور است.
مسئول ثبت میراث منقول( اشیاء ) تاریخی اداره کل خراسان جنوبی با بیان اینکه این کفش، مردانه است و رویه و کف آن از جنس چرم بز(تیماج) است، یادآور شد: نکته جالب این کفش نوار تزئینی روی آن است که در وسط یک لوزی دارد که آن را به دو قسمت تبدیل کرده است؛ علاوه بر این نوار تزئینی این کفش دارای چندین وصله نیز است.
سیروسی بیان کرد: میراث فرهنگی ناملموس به جنبه‌های غیر فیزیکی یک فرهنگ گفته می‌شود و اغلب آداب و رسوم جامعه در یک دورهٔ زمانی را دربر می‌گیرد یا راه و روش رفتار در جامعه که معمولاً قوانین رسمی عمومی برای کارکرد در یک فضای فرهنگی خاص هستند.
وی یادآور شد: این موارد شامل ارزش‌های اجتماعی، هنرهای نمایشی، هنرهای دستی و سنتی، سنت‌ها، آداب و رسوم و روش‌ها، باورهای زیبایی شناسانه و معنوی، بیان هنری، زبان و دیگر جنبه‌های کارکردهای انسانی است. به‌طور کلی حفظ میراث معنوی دشوارتر از حفظ میراث فرهنگی مادی است.
منبع:ایسنا
مرتبط:
کویرهای خراسان جنوبی _اینجا به آسمان نزدیک‌ترید
فورگ ؛ قلعه‌ای زیبا در خراسان جنوبی
ازمیغان ،زیباترین روستای خراسان جنوبی

یادبود استقلال یونان در موزه‌های این کشور

در آستانه گرامیداشت سالگرد استقلال یونان صدها اثر در موزه‌های این کشور در نمایشگاه‌ها مجازی به نمایش گذاشته می‌شوند.

به نقل از خبرگزاری فرانسه، با کاهش پیدا کردن رویدادهای گرامیداشت جشن استقلال یونان به دلیل شیوع ویروس کرونا، این ماه در آتن صدها اثر نادر متعلق به انقلاب ۱۸۲۱ یونان به صورت مجازی به نمایش گذاشته می‌شوند.

علاوه بر این موزه‌ای مختص داوطلبان خارجی علاقه‌مند به یونان که برای این کشور جنگیدند و جان‌شان را از دست دادند نیز در ماه آوریل افتتاح خواهد شد. در این موزه تابلوهای نقاشی معاصر در کنار سلاح‌ها و لوازم شخصی جنگجویان و «لرد بایرون» شاعر مشهور قرن نوزدهمی به نمایش گذاشته خواهد شد.

همچنین دو موزه مهم یونان در آستانه جشن گرامیداشت استقلال این کشور نمایشگاه‌هایی برگزار خواهند کرد. به این ترتیب گالری ملی یونان پس از هشت سال بازسازی و با دو برابر ظرفیت قبلی در ۲۴ مارس بازگشایی خواهد شد.

موزه «بناکی» نیز اخیرا یک نمایشگاه هشت‌ماهه برای نمایش بیش از ۱۲۰۰ اثر درباره تاریخ یونان را که بزرگ‌ترین نمایشگاه در تاریخ این موزه محسوب می‌شود برگزار کرده است.

یکی از آثاری که در این نمایشگاه به نمایش گذاشته می‌شود یک نقشه سیاسی از کشورهای بالکان و یونان است که در ابعاد یک دیوار در سال ۱۷۹۶ منتشر شده بود. این نقشه از موارد تاثیرگذار و الهام‌بخش‌ انقلاب یونان علیه امپراطوری عثمانی بود.

امسال یک کمیته که ناظر بر رویدادهای مربوط به گرمیداشت سالگرد استقلال یونان است ده‌ها سکه به مناسبت این رویداد تولید کرده است که از جمله آن‌ها به سکه‌هایی که در سال‌های ۱۸۲۸ و ۱۸۳۲ ضرب می‌شد می‌توان اشاره کرد.

منبع:ایسنا

مرتبط:

۸ واقعیت درباره پارتنون ، نماد یونان باستان

اگر قصد سفر به یونان دارید!

جزیره‌های بنفش که مقصد گردشگری شدند

ساکنان دو جزیره در کره جنوبی با الهام از گل‌های بنفش محلی تمام شهر را بنفش رنگ‌آمیزی کرده‌اند تا این جزیره‌ها را به مقاصد گردشگری تبدیل کنند.

به نقل از رویترز، ساکنان جزیره‌های «بانوول» و «باکجی» در کره جنوبی که با نام  «جزیره‌ های بنفش» هم شناخته می‌شوند، با الهام از نوعی گل بنفش که در این مناطق می‌روید خانه‌ها، جاده‌ها و پل‌های شهر را به بنفش رنگ‌آمیزی کرده‌اند و گل‌های بنفشی همچون گل ستاره‌ای و اسطوخودوس کاشته‌اند تا شهرهای‌شان را به مقاصد گردشگری تبدیل کنند.

جزیره‌های بنفش

کمی بیش از صد نفر در این جزیره‌های کوچک ساکن هستند و دولت نیز از حامیان پروژه گردشگری در این دو مکان است.

 

از سال ۲۰۱۵، استان شینان برای پروژه بنفش کردن این جزیره‌ها که رنگ‌ کردن بیش از ۲۸هزار متر شیروانی را شامل می‌شود، ۴.۲۵ میلیون دلار هزینه کرده است.

از زمان آغاز رسمی این پروژه جذب گردشگر در سال ۲۰۱۹، تاکنون بیش از ۴۸۷ هزار نفر از این جزیره‌ها بازدید کرده‌اند.

جزیره‌های بنفش

در این جزیره‌ها رستوران‌ها برنج بنفش ارائه می‌دهند و غذاها را در ظرف‌های بنفش سرو می‌کنند.

آغاز پروژه گردشگری بنفش در این جزیره‌ها با استقبال زیاد برخی از ساکنان مواجه شده است تا جایی که یکی از ساکنان ۸۸ ساله هر روز صبح با لباس و کفش بنفش در یک آلاچیق بنفش می‌نشیند.

 

بازدیدکنندگان می‌توانند از پل بنفشی که این دو جزیره را به یکدیگر متصل می‌کند عبور کنند.

منبع:ایسنا

مرتبط:

پارک پنیری کره جنوبی _خوشمزه ترین پارک دنیا

گردشگری در کاخ ریاست جمهوری در کره جنوبی

گیونگی-دو سرزمین پارک‌ مدرن و خانه‌های سنتی کره