به گزارش ایسنا به نقل از روابط‌عمومی معاونت گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، ولی تیموری امروز (۱۴ اردیبهشت) در نشستی با رؤسا و نمایندگان تشکل‌ها، صنوف و فعالان بخش خصوصی صنعت گردشگری کشور به ابلاغ اخیر ستاد ملی مدیریت کرونا مبنی بر بازگشایی مسیرهای رفت و آمد بین استان‌ها و شهرستان‌های کشور و نیز ضرورت پرهیز از سفرهای غیرضروری به منظور پیشگیری از شیوع ویروس کرونا، بر اتفاق نظر جمعی خانواده گردشگری به منظور تحقق سفر هوشمند و بازگشایی تدریجی تاسیسات گردشگری تاکید کرد.

او پس از کسب نظرات و بررسی آمادگی هر یک از صنوف در ارتباط با ارائه خدمات محدود، هوشمند و ضابطه‌مند و تهیه پروتکل مورد توافق جمعی، تاکید کرد: نیاز است در فرآیند بازگشایی تدریجی بخش‌های مربوط به حوزه صنعت گردشگری از جمله واحدهای اقامتی، پذیرایی، دفاتر خدمات مسافرتی، بوم‌گردی‌ها و غیره، تعامل هوشمندانه سفر با رعایت الزامات بهداشتی و سلامت به طور جد لحاظ شود.

تیموری در این نشست به بررسی الگوی توصیه‌ای سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) با محوریت حمایت از صنعت گردشگری در پی شیوع کووید ۱۹ پرداخت و ادامه داد: با توجه به ماهیت این نشست که کارشناسی و تخصصی است، بهره‌مندی از الگوی توصیه‌ای سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) با عنوان «حمایت از مشاغل و اقتصاد از طریق سفر و گردشگری» در قالب فراخوانی بین‌المللی به منظور «اقدام برای کاهش اثرات اقتصادی و اجتماعی کووید ۱۹ و تسریع بهبود» که با همکاری ۲۱۷ کشور از جمله جمهوری اسلامی ایران و نیز ۱۲ سازمان بین‌المللی در قالب سه رویکرد کلی تهیه شده است، می‌تواند نقشه راهی مطمئن برای برداشتن گام‌های اصولی در شرایط بحران پیش رو منطبق با الگوی بین‌المللی و دستاوردهای وبینارهای اخیر با سازمان جهانی گردشگری باشد.

معاون گردشگری با بیان این‌که بررسی این نقشه راه بین‌المللی، موقعیت‌یابی شفافی از وضعیت کنونی صنعت گردشگری کشور، اقدامات انجام‌شده و تدابیر آینده ارائه می‌کند، افزود: بررسی سه بخش اصلی این الگو شامل ۱_ مدیریت بحران و کاهش اثرات، ۲_ ایجاد محرک‌ها و تسریع در بهبودی و ۳_ آماده شدن برای آینده، مبین این است که هم‌اکنون صنعت گردشگری کشور در مرز باریکی از بخش‌های دو و سه قرار گرفته است، به گونه‌ای که با اقدامات صورت‌گرفته شامل گنجاندن گردشگری در رسته مشاغل آسیب‌دیده از کرونا، امهال پرداخت اقساط، مالیات، عوارض و غیره تلاش برای تسریع در بهبودی در حال تحقق است و از سویی دیگر باید با رصد مستقیم شرایط، مسیری به سوی تسهیل‌ سفرهای هوشمند و بازگشایی تدریجی تاسیسات گردشگری گشود.

او ادامه داد: توصیه‌های سازمان جهانی گردشگری بر مبنای اصول «حمایت از گردشگری، حمایت از مشاغل و معیشت» و نیز «گردشگری دارای ظرفیت اثبات‌شده برای بازگشت سریع و هدایت بازیابی سایر بخش‌ها» است تا بر اساس آن توصیه‌هایی شامل «مدیریت بحران و کاهش اثرات»، «ایجاد محرک‌ها و تسریع در بازیابی  بهبود» و نیز آماده شدن برای فردا ارائه شود.

تیموری همچنین با اشاره به این‌که در شرایط کنونی با توجه به پیش‌آمد فرصت بازبینی این حوزه، تاکید ویژه‌ای بر توسعه پایدار و نیز تقویت بسترهای گردشگری مجازی بر رویکرد پیش رو شده است، افزود: در شرایط مهم پساکرونا که در قالب «آماده شدن برای آینده» مطرح شده است، از اهمیت کمیت در سفر در سطح بین‌الملل کاسته می‌شود و جای آن را کیفیت خدمات منطبق با اصول سلامت پر خواهد کرد و تاکید عمده و رقابت روی ارائه خدمات استاندارد بهداشتی برای متقاعد کردن مشتری خواهد بود.

او همچنین تهیه سازوکار ورود صنعت گردشگری به ساختار مدیریت بحران کشور را نیز یکی دیگر از دستاورهای حاصل از تغییر نگاه در شرایط پساکرونا اعلام کرد تا بر اساس آن همانند وقوع بلایای طبیعی همچون سیل و زلزله، این صنعت نیز به پروتکل حمایتی در شرایط بحران تجهیز شود.

این مقام مسؤول گردشگری تغییر نگاه، ایجاد تنوع در محصولات گردشگری و نیز تنوع در نوع سفر را از سایر پنجره‌های گشوده‌شده در ساختار پساکرونا دانست و افزود: بر اساس ساختار اجرایی سفر هوشمند و ایجاد خلاقیت در محصولات شاید سفرها به سوی سفرهای خانوادگی (FIT) پیش رود.

تیموری پرداخت تسهیلات به فعالان صنعت گردشگری کشور را حداکثر ظرفیت حمایتی دولت مطرح کرد و یادآور شد: آن‌چه ما دنبال آن هستیم تهیه بسته تشویقی برای این حوزه است تا با تجمیع خدمات هوشمند، امکان بهره‌مندی خانواده‌ها از سفر و گردشگری فراهم شود.

در این نشست نمایندگان دفاتر خدمات مسافرتی، تورگردانان‌، هتلداران، بومگردی‌ها، راهنمایان گردشگری و موسسه‌های آموزشی گردشگری حضور داشتند.

منبع:ایسنا

مرتبط:مهم ترین کارهایی که یک روز قبل از سفر باید انجام دهید

به گزارش ایسنا، «مدت زیادی است که گردشگری حال خوبی ندارد و این بار با شیوع ویروسی به نام Covid-19 آسیب‌های جدی به آن وارد شد و خسارت‌های زیادی را به بار نشاند. خسارت‌های ناشی از شیوع این بیماری فقط به سفر های تعطیلات بهمن و نوروز ۹۹ محدود نیست، بلکه تمام هزینه‌های مربوط به بازاریابی‌ها و مارکتینگ به روش‌های مختلف و یا هزینه‌های مربوط به حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی در سال ۲۰۱۹ جزئی از این خسارات است و اینکه پس از کنترل شیوع بیماری چه در داخل کشور و چه در مجامع بین‌المللی لازم است هزینه‌های زیادی برای احیای گردشگری صرف شود.

با توجه به آسیب‌های اقتصادی ناشی از شیوع این بیماری به مردم و در نتیجه کاهش شدید درآمد خانوار، مطمئنا تصمیم‌گیری برای رفتن به سفر در اولویت نخواهد بود و باید بررسی کرد که سفر به معنی واقعی گردشگری چگونه می‌تواند احیا شود و اولویت سفر بعد از کنترل بیماری در چه سطحی از نیازهای مخاطبان قرار می‌گیرد و تمایل مخاطبان به انجام سفر تا چه میزان خواهد بود.»

محمدمنظرنژادـ مدرس گردشگری ـ در نوشتاری با این مقدمه، به ضرورت های سفر به موازات پاندمی کووید ۱۹ پرداخته و جزئیاتی را مثال آورده که پیش از راه افتادن دوباره سفر ها باید مورد بازنگری کسب و کارها و متولیان گردشگری قرار گیرد تا آسیب‌های این ویروس همه‌گیر را به حداقل برساند.

در ادامه یادداشت منظرنژاد که برای ایسنا نوشته، آمده است: باید توجه داشته باشیم که از زمان شیوع بیماری در کشور و نیز در جوامع بین‌الملل با توجه به اخبار در رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی و توصیه‌های ایمنی و بهداشتی، تا حدود زیادی الگوهای رفتاری تغییر پیدا خواهد کرد، برای مثال شستن دست‌ها، دست ندادن و روبوسی نکردن از اولین نکات در ایمنی فردی بود که به همگان توصیه شد و سپس وجود فاصله ایمنی فردی تا یک و نیم متر و عدم خروج غیر ضروری از منزل و استفاده از شوینده‌ها و مواد ضدغفونی‌کننده و نیز استفاده از ماسک‌ها و انواع دستکش‌های بهداشتی برای ایمنی بیشتر از نکاتی بود که به همه توصیه شد. در این مدت بسیاری از خانواده‌ها ناخودآگاه پروتکل‌هایی را برای سلامت خانه و خانواده، قرارداد کرده و همه افراد خانواده به اجرای آن موظف شدند و این موضوع در بسیاری از خانواده‌ها قابل مشاهده است.

به نظر می‌رسد این تغییر رفتار با توجه به مثبت بودن آن در رویه زندگی برای مدت زیادی ماندگار باشد و افراد زیادی حتی برای همیشه این عادت بهداشتی را داشته باشند، برای مثال در روابط اجتماعی دقت بیشتری می‌کنند و از دست دادن و روبوسی کردن پرهیز خواهند کرد یا در زمان رفتن به بیرون از خانه دستکش و ماسک خواهند داشت و در آداب غذاخوردن و رژیم غذایی و بسیاری موارد دیگر که در این مدت طبق توصیه‌های انجام شده در رسانه‌ها به مردم آموخته شد، دقت نظر و حساسیت بیشتری خواهند داشت.

برای مثال، در عرصه گردشگری اگر تامین‌کننده‌ها را به هفت قسمت تقسیم کنیم، هر کدام از این تامین‌کننده‌ها برای شروع فعالیت، در ابتدا با دانش به توصیه‌های وزارت بهداشت و بررسی تغییر الگوهای رفتاری مردم، باید پروتکل‌هایی را وضع کنند تا مشتری با اطمینان خاطر به استفاده از خدمات اقدام کند. چه بسا که نیاز باشد متولی گردشگری اقدام به ایجاد اتاق فکر و یک کمیته مقرراتی با حضور نماینده وزارت بهداشت کند و پروتکل‌های بهداشتی را برای تامین‌کننده‌های تحت مدیریت وزارتخانه وضع کند.

چند نمونه به مثال‌هایی در این‌باره می‌پردازیم:

حمل و نقل

موارد زیادی را می‌توان اشاره کرد که مدیران هر بخش می‌توانند در کنترل شیوع بیماری اقدام به وضع پروتکل‌های مشخص کنند. برای نمونه در حمل و نقل هوایی در محل فرودگاه، می‌توان قبل از ورودی‌ها فضایی برای ضدعفونی کردن کفش‌ها و چرخ‌های چمدان قرار داد و یا قبل از ورود چمدان‌ها به داخل دستگاه Xray  می‌توان چمدان‌ها را ضدعفونی کرد.

یا قبل از ورود افراد به سالن فرودگاه و در بدو ورود، تونل‌های ضدعفونی ایجاد کرد تا افراد از آن بگذرند و بدن آن‌ها و البسه ایشان ضدعفونی شود. در زمان بازرسی بدنی مسافر و چک پاسپورت می‌توان پروتکل‌های بهداشتی منظور کرد. همچنین ضدعفونی سرویس‌های بهداشتی عمومی در فرودگاه و ضدعفونی چرخ‌های مخصوص حمل بار می‌تواند از موارد مهم در پروتکل‌های بهداشتی باشد.

با توجه به نظرات پزشکان و وزارت بهداشت درباره علائم پنهان در فرد ناقل، تب سنجی به تنهایی روش مناسبی برای کنترل نیست و مطمئنا ایجاد پروتکل‌های بهداشتی می‌تواند ریسک را کمتر کند.

اگر فردی بدون علائم و به صورت یک ناقل وارد فرودگاه شود می‌تواند با قرار دادن چمدان در دستگاه XRay  و نیز چرخ حمل بار و ارائه پاسپورت به مامور بررسی و ارایه آن به مسؤول صدور کارت پرواز و نیز با نشستن روی صندلی‌های فرودگاه و بسیاری موارد دیگر، ناخودآگاه به پخش این ویروس در تمام فرودگاه اقدام کند، ولی می‌توان با انجام اقدامات زیرساختی و بررسی‌های کامل، تاسیسات خاص ضدعفونی از ابتدای ورود مهمان به همراه چمدان‌ها تا هنگام سوار شدن در هواپیما و بارگیری وسایل مسافر را ایجاد کرد.

همین الگو را می‌توان برای مهمانان ورودی به فرودگاه منظورکرد؛ از زمان خروج از هواپیما با گذر از تونل‌های ضدعفونی و تب سنجی و انجام غربالگری و جداسازی افراد مشکوک، تا زمانی که وارد اتوبوس شده و به سالن فرودگاه منتقل شوند. وسایل و چمدان‌های مهمانان نیز به همین شکل بعد از ضدعفونی روی ریل مخصوص قرار گرفته تا به دست مهمان برسد.

مرحله ضدعفونی چرخ‌های دستی ویژه حمل بار به خاطر استفاده مکرر توسط مسافران، باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. در تونل‌های ضدعفونی تجهیزات مخصوصی همچون دستکش‌های بهداشتی و ژل ضد عفونی دست در اختیار مسافر قرار گیرد.

مواردی که مورد بحث قرار گرفت مطمئنا برای حمل و نقل ناوگان اتوبوس‌رانی و ریلی نیز باید مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مسافر قطار در مسیرهای طولانی این سوال نیز مطرح است که در کوپه‌های چهار تخته و شش تخته با توجه به حساسیت‌های موجود و توصیه‌های وزارت بهداشت مبنی بر فاصله‌گذاری تا یک‌ونیم متر تا چه میزان این استاندارد در استقرار افراد در قطار می‌تواند رعایت شود؟

اقامتگاه‌ها

یکی از مهمترین تامین‌کنندگان خدمات گردشگری، اقامتگاه‌ها هستند که لازم است تا مدیران این بخش‌ها با دقت عمل بیشتری پروتکل‌های داخلی را ایجاد و اجرا کنند. مطمئنا مهمانان بعد از کنترل این بیماری با حساسیت بیشتری به خدمات توجه می‌کنند و مدیران لازم است با جزئیات برای تمام بخش‌ها یک پروتکل بهداشتی تهیه کنند. برای نمونه از زمان ورود مهمان به هتل و برای جابجایی چمدان‌ها باید برنامه‌ریزی کنند و برای خانه‌داری و سرویس اتاق‌ها در هر بار استفاده مهمان، قوانینی را وضع کنند.

سوالی که برای یک گردشگر پیش می‌آید این است که اتاق‌ها تا چه میزان ضدعفونی شده‌اند؟ دستگیره‌ درها و کمدها، صندلی و مبل‌ها، کنترل تلویزیون، جاسیگاری، سطل‌ها و … تا چه میزان ضدعفونی شده است؟ آیا برای صبحانه می‌توان به سلف سرویس بودن خوراکی‌ها اعتماد کرد؟ فقط کافی است یکی از مهمانان ناقل پنهان باشد…

مدیریت و برنامه‌ریزی یک پروتکل بهداشتی و رفتاری برای خدمه هتل و اقامتگاه‌ها و نیز مهمانان کاری بسیار سخت و زمان‌بر است، ولی مطمئنا می‌تواند راهی اثرگذار در کنترل بیماری باشد. از نظر بنده به عنوان یک شهروند و در عین حال ارایه‌دهنده خدمات گردشگری و نیز مصرف‌کننده خدمات گردشگری، بسیار خوشایند است که سطح بهداشتی را بالا ببرم و قوانین بهداشتی را برای سلامت خود، خانواده و جامعه رعایت کنم، بنابراین تمام تاسیسات خدماتی باید این موضوع را به صورت بهینه برنامه‌ریزی کرده و برای همیشه این پروتکل را در کنار قوانین میزبانی و مهمان‌نوازی خود قرار دهند.

در کنار هتل‌ها باید به اقامتگاه‌های بومگردی نیز اشاره شود، از آنجا که اقامتگاه‌های بومگردی به واسطه ساختار بومی دارای امکانات محدودی به نسبت هتل‌ها هستند، لذا حساسیت مدیران این اقامتگاه‌ها در مدیریت بهداشت و ایجاد یک پروتکل بهداشتی باید بسیار دقیق‌تر و با حساسیت بیشتری انجام شود. برای مثال با توجه به وجود سرویس‌های بهداشتی و حمام مشترک باید پروتکل‌های بهداشتی و اخلاقی را هنگام پذیرش مهمان و نیز برای خدمه مجموعه مشخص کنند تا مهمانان در حین استفاده از خدمات، موظف به رعایت آن باشند و نیز خدمه اقامتگاه نسبت به رعایت آن ملزم شوند.

خدمات پذیرایی و بین‌راهی‌ها

یکی از بخش‌های مهم گردشگری مجتمع‌های پذیرایی و خدماتی بین‌راهی است که بعضا در بسیاری از مواقع با توجه به یک رویداد گردشگری شاهد حجم زیادی از مهمانان در این مجتمع‌ها هستیم. حتما این سوال پیش می‌آید با توجه به فاصله‌گذاری اجتماعی برای حضور افراد در اماکن عمومی تا چه میزان افراد و گردشگران نسبت به این الگوها پایبند بوده و آن را رعایت می‌کنند؟ بر این عقیده‌ام که تعدادی از این الگوها در رفتار اجتماعی باید به قانون تبدیل شود؟ از آنجا که سطح بهداشت انفرادی و رفتارهای بهداشتی افراد متفاوت است، این موضوع در ابتدا باید به صورت یک اصل آموزشی در تمام مقاطع آموزشی قرار گیرد تا در نهایت تبدیل به یک فرهنگ همگانی شود.

از آنجا که بسیاری از گردشگران به منظور به جا آوردن فریضه نماز و خرید سوغات و یا استفاده از سرویس بهداشتی در مجتمع‌های خدمات پذیرایی و بین شهری توقف می‌کنند، لازم است مدیران این مجتمع‌ها یک پروتکل بهداشتی برای ورود و خروج مهمانان و خدمه داشته باشند. مؤکدا توصیه می‌شود کارشناسان وزارت متولی گردشگری به همراه نماینده و کارشناسان وزارت بهداشت باید برای هر یک از تاسیسات و با توجه به حساسیت‌ها یک پروتکل رفتاری و بهداشتی و ایمنی مجزا تهیه و ابلاغ کنند و نیز در شیوه نامه‌های تاسیس هرکدام از تاسیسات گردشگری این موضوع را لحاظ کنند.

به عنوان یک راهنمای گردشگری و یک فعال در زمینه برنامه‌ریزی سفر همیشه از خدمات پذیرایی سلف سرویس برای صرف صبحانه و ناهار استقبال می‌کردم و امروز با توجه به شیوع این بیماری بر این فکر هستم که اگر فردی بدون علائم و ناقل این بیماری در رستوران برای صرف صبحانه از سلف استفاده کند در حین حرکت در کنار میز سلف می‌تواند یک به یک تمام ظروف را آلوده کند، آیا با توجه به تمام توصیه‌های موجود می‌توان با اطمینان از سلف سرویس استفاده کرد؟ نمی‌دانم این یک وسواس است که نمود کرده یا نگاه‌مان به جزئیات صحیح است ولی توصیه می‌کنم مدیران تاسیسات گردشگری با توجه به حساسیت بوجود آمده و یا وسواس بهداشتی، برای این مورد ترتیبی اتخاذ کنند. برای مثال شاید بهتر باشد نیروی انسانی خود را افزایش دهند و در کنار میز سلف چندین نفر از پرسنل سلامتِ خود مجموعه از مهمانان پذیرایی کنند و سلف با یک حفاظ شیشه‌ایی از مهمانان فاصله داشته باشد تا در صورت صحبت و درخواست مهمان و یا بروز عطسه و یا سرفه، ترشحات دهان پخش نشود. بسیار مهم است که هرکدام از مدیران خدمات و تاسیسات با جزئیات به کار خود توجه کنند و برنامه‌ریزی‌های آتی را بر اساس پروتکل‌های بهداشتی ترتیب دهند.

جاذبه‌ها و اماکن بازدیدی طبیعی، تاریخی، روستایی و …

مطمئنا یکی از اساسی‌ترین دلایل سفر مشاهده جاذبه‌هایی است که در مقصد وجود دارد، با توجه به تمام توصیه‌های پزشکی برای نقل و انتقال و شیوع این ویروس باید پروتکل‌های بهداشتی برای ورود مهمانان به یک سایت را برنامه‌ریزی کنیم. شاید بهتر باشد از واژه ضریب بُرد استفاده شود. همیشه برای بازدید از مناطق طبیعی و مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان محیط زیست از این واژه استفاده می‌شود که به حداکثر تعداد نفراتی که در یک روز می‌توانند وارد یک منطقه طبیعی شوند و حداقل اثرات تخریبی را داشته باشند ضریب بُرد می‌گویند. حال به نظر می‌رسد برای بازدید از موزه‌ها و سایت‌ها با توجه به فاصله‌گذاری اجتماعی بهتر است حداکثر تعداد نفرات بازدیدکننده در هر سایت گردشگری در یک ساعت مشخص شود و بازدیدکنندگان را پیش از ورود غربالگری کرد.

شرکت‌های خدمات مسافرتی و هواپیمایی و زیارتی

همچنین شرکت‌های خدمات مسافرتی و هواپیمایی و زیارتی با ایجاد بسترهای الکترونیکی می‌توانند تا حد زیادی از ترافیک حضوری مهمانان در شرکت‌ها جلوگیری کنند و با توجه به توصیه‌های وزارت بهداشت به چاپ برگه‌های پروتکل‌های بهداشتی اقدام کنند تا توجه مهمانان جلب شود.

به نظر می‌رسد برای سفر های گروهی توسط شرکت‌های خدمات مسافرتی باید به تهیه پروتکل‌های بهداشتی با توجه به تغییر الگوهای رفتاری جامعه اقدام کرد. لازم به ذکر است تشخیص فرد ناقل با توجه به پنهان بودن علائم، کاری غیرممکن است، بنابراین باید ضمن بررسی علائم تب در زمان حضور مهمانان، پروتکل‌های بهداشتی را اجرا کرد. برای مثال ضمن ضدعفونی صندلی‌های اتوبوس و فضای قرارگیری کیف‌های دستی اقدام به قرار دادن دستکش‌های بهداشتی کرد و محفظه بار اتوبوس را ضدعفونی کرده و سپس هرکدام از چمدان‌های مسافران را قبل از قرار گیری در محفظه اتوبوس ضد عفونی کرد.

برای انجام فریضه نماز و استفاده از سرویس‌های بهداشتی، محل‌هایی را از قبل مشخص کرد که از نظر بهداشتی الگوهای وزارت بهداشت را رعایت می‌کنند، توصیه می‌شود تا در اتوبوس‌ها مایع ضدعفونی قرار داده شود تا مهمانان در هر بار استفاده از سرویس‌های بهداشتی و قبل از ورود به اتوبوس، دست‌های خود را ضدعفونی کنند.

ممکن است برخی از افراد با دقت بیشتر و حساسیت عمیق‌تر سوال کنند کفش‌ها در هر بار ورود به اتوبوس می‌تواند آلوده باشد و چگونه می‌توان از ورود آلودگی به اتوبوس جلوگیری کرد؟ جزئیات زیادی برای کنترل شیوع بیماری وجود دارد و شاید برخی افراد از بررسی این جزئیات ایراد گرفته و کلمه وسواس را برای آن جایگزین کنند، ولی لازم به یادآوری است اگر در شیوع این ویروس به تاریخ و چگونگی شیوع آن توجه کنیم متوجه خواهیم شد که باید در اینگونه موارد جزئی‌نگر باشیم.

وضع کردن پروتکل‌های بهداشتی در هر بخش باید توسط مدیران مربوط به همان ارگان و سازمان انجام شود و وزارت بهداشت اقدام به ایجاد پروتکل‌های کلی‌تر کند. توصیه‌ام بر این است همانگونه که افراد در خانه و زندگی خود پروتکل‌های بهداشتی را منظور کرده‌اند، می‌توانند در محل کار و تاسیسات و خدمات خود نیز این پروتکل‌ها را اجرا کنند.

راهنمایان گردشگری

راهنمایان گردشگری به عنوان رهبران اجرای سفر های گروهی دارای نقش بسیار مهمی در کنترل و شیوع این بیماری هستند. کمی با جزئیات به نقش راهنمای گردشگری نگاه کنیم؛ مثلا یکی از الگوهای راهنمایان گردشگری انجام معارفه در سفر است که حین آن میکروفن بین مسافران دست به دست می‌شود یا در جریان سفر بین مسافران، آب معدنی، میوه، شیرینی و چای و قهوه توزیع می‌کنند، بعضا بطری‌های آب معدنی را در یخچال اتوبوس و بسته‌های پذیرایی را در محفظه بار اتوبوس قرار می‌دهند که باید در نگهداری وسایل پذیرایی بسیار دقت داشته باشند و حتی در معارفه مهمانان از روش‌های ایمن در سلامتی افراد استفاده کنند. مطمئنا تذکرات بهداشتی راهنما و انتخاب رستوران‌های مناسب و توقف در مجتمع‌های خدمات پذیرایی بین‌راهی می‌تواند سلامت مهمانان را رقم بزند و تا حد زیادی در ممانعت از انتقال این ویروس از فرد ناقل به دیگر مسافران تاثرگذار باشد.

شرکت‌های خدمات مسافرتی، هتل‌ها و تمام تاسیسات گردشگری می‌توانند هرکدام پروتکل‌های مرتبط با شرایط فعلی را تهیه کنند و مطمئنا برای یک شرکت خدمات مسافرتی ایجاد پروتکل‌های بهداشتی و الزام‌آور و مجهز کردن وسایل نقلیه به تجهیزات بهداشتی مانند شوینده‌های دست، مایع ضد عفونی‌کننده، دستکش  و ماسک می‌تواند یک مزیت نسبی باشد و مطمئنا سیاست‌های دیگری می‌توان برای خاص کردن خدمات در نظر گرفت تا مهمان با اطمینان خاطر از خدمات استفاده کنند. یادآور می‌شوم که پروتکل‌های رفتاری و بهداشتی با توجه به اثرات مثبتی که دارد می‌تواند به صورت یک شیوه‌نامه و یک اصل  در تاسیسات گردشگری مورد استفاده قرار گیرد.

مطمئنا در رسانه‌ها دیده‌ایم که برای استفاده از آسانسور الگوهای رفتاری خاصی از افراد خلاق پیشنهاد شده بود تا ارتباط دست را با دکمه‌های آسانسور کمتر کند و این موضوع در کشورهای دیگر به مراتب مورد استفاده قرار گرفت و یا در مراودات مالی متوجه شده‌اید که تبادل وجه نقد در تمام فروشگاه‌ها و بین افراد به حداقل ممکن رسیده و حتی در این دوران تعدادی از تاکسی‌ها و خودروهای حمل و نقل از سامانه‌های الکترونیکی پرداختی استفاده می‌کنند تا با تبادل وجه نقد این بیماری منتقل نشود.

قابل توجه است که در قدیم و قبل از ورود ویروس Covid-19، اسکناس و سکه یکی از آلوده‌ترین وسایل بود که همیشه به این موضوع اشاره می‌شد و کمتر کسی به آن توجه می‌کرد ولی با همه‌گیر شدن این ویروس در کشورهای مختلف مردم به این موضوع بیشتر توجه کرده و در نتیجه تبادل وجه نقد به مراتب و به طور قابل توجهی کمتر شد تا حدی که به برخی بانک‌ها هم گفته شد تا اطلاع ثانوی از پذیرفتن وجه نقد خودداری کنند. این موضوع به عنوان یک فرهنگ می‌تواند در رفتار انسان‌ها باقی بماند و جای آن را سامانه‌های الکترونیکی بگیرد تا تبادلات مالی برای افراد به آسانی قابل انجام باشد.

مؤسسه‌ها و آموزشگاه‌های گردشگری

موسسات آموزشی نیز باید برای شروع دوباره فعالیت‌های گردشگری به تهیه پروتکل بهداشتی و اخلاقی برای هنرجویان اقدام کنند و فاصله‌گذاری اجتماعی را در برنامه‌های آموزشی خود و در کلاس‌های درسی رعایت کنند. باید به جزئیات بیشتر توجه نشان داد مثلا دست به دست شدن یک ماژیک تا چه میزان می‌تواند در انتقال این بیماری موثر باشد و یا سرویس بهداشتی عمومی در آموزشگاه‌ها و خدمات پذیرایی باید از چه امکانات بهداشتی برخوردار باشد که ریسک انتقال بیماری را به حداقل برساند و یا حتی در کنترل این بیماری بهتر است در آموزشگاهی که تردد افراد زیاد است غربالگری انجام شود و یا با ارایه یک پروتکل به هنرجویان از ایشان خواست تا در صورت بروز علائمی مانند سرفه، عطسه و تب از حضور در کلاس ممانعت کنند.

با توجه به اهمیت سفر های یک و دو روزه در موضوع آموزش‌های گردشگری بویژه راهنمایان، تهیه پروتکل‌های بهداشتی در ارتباط با چگونگی حضور هنرجویان در کلاس‌های عملیاتی ضرورت دارد.

در این مدت با توجه به شیوع این پاندمی آموزش‌های مجازی تا حدودی توسعه یافت و از شبکه‌های مختلف برنامه‌های درسی پخش شد و یا از بستر شبکه‌های مجازی و یا نرم افزارهای مختلف برای آموزش آنلاین استفاده شد و چه بسا باید در زمینه این شیوه تدریس بیشتر کار شود تا شاید بتوان روزی در کنار آموزش‌های حضوری، شبکه‌های آنلاین آموزشی را برای دوره‌های تکمیلی راه‌اندازی کرد.

از زمان شیوع این بیماری در چین با توجه به حجم خبرها در رسانه‌ها و بعد از شیوع این بیماری در کشورهای دیگر از جمله ایران و با در نظر گرفتن توصیه‌های پزشکی و تذکرهای اکید درباره فاصله اجتماعی، شستن دست‌ها، ضدعفونی سطوح، دست ندادن و روبوسی نکردن با یکدیگر و بسیاری موارد دیگر، این حساسیت‌ها دیگر یک وسواس نیست، وقتی در خصوص ماندگاری این ویروس و مدت زمان آن روی سطوح صحبت می‌شود و یا وقتی در خصوص همه‌گیری این بیماری و راحتی شیوع آن تذکر داده می‌شود، حساسیت‌ها آنقدر زیاد می‌شود که بسیاری از هنجارهای قبلی زندگی را تبدیل به ناهنجاری می‌کند و هنجارهای جدیدی را وارد زندگی می‌کند و الگوهای زندگی را تغییر می‌دهد تا جایی که بعضی از خدمات که تا کنون در زندگی خود استفاده می‌کردیم دیگر اولویتی ندارند و نیاز آن کمرنگ‌تر از قبل می‌شود.

اینک با توجه به توصیه‌های وزارت بهداشت باید بپذیریم که رفتار ما در کنترل شیوع بیماری و ممانعت در انتقال آن بسیار تاثیرگذار است، در نتیجه خود را مسؤول رفتارهای شخصی بدانیم و برای حفظ سلامت جامعه با وزارت بهداشت همکاری کنیم و حداقل به توصیه‌ها عمل کنیم.

منبع:ایسنا

مرتبط:چند راهکار برای جبران خسارات کرونا در حوزه گردشگری

نمایشگاه‌های جامع جهانی، از نیمه‌ی قرن نوزدهم میلادی تاکنونف هر پنج سال برگزار شده‌اند. سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۵ شهرهای شانگهای (چین) و میلان (ایتالیا) میزبان این رویداد مهم بین‌المللی بودند. از اکسپوهای جامع جهانی به‌عنوان المپیک فرهنگی اجتماعی یاد می‌شود که کشورها، در فضایی رقابتی، گذشته، حال و آینده‌ی خود را به نمایش می‌گذارند. مهمترین دستاوردهای بشر در حدود ۱۷۰ سال گذشته در اکسپوها به‌نمایش گذاشته شده‌اند و هر اکسپو میزبان میلیون‌ها بازدیدکننده است. برای نمونه، اکسپو شانگهای در طول ۶ماه زمان برگزاری، میزبان بیش از ۷۰ میلیون نفر و اکسپو میلان میزبان حدود ۲۰ میلیون نفر بازدیدکننده بود.

برای اکسپو ۲۰۲۰ نیز امارات متحده عربی از چند سال پیش‌تر تلاش خود را آغاز کرد و درنهایت هفت سال پیش موفق شد که در انتخابات نهایی، در رقابت با کشورهایی چون برزیل، ترکیه و روسیه، میزبانی این دوره از نمایشگاه جامع جهانی را به‌دست آورد.

در اکسپوهای جامع جهانی معمولا بیش از ۲۰۰ کشور حضور می‌یابند که علاوه بر گذشته‌ی خود، مهمترین دستاوردهایشان را برای حال و چشم‌انداز آینده به نمایش می‌گذارند. همچنین علاوه بر تاثیر قابل توجه بر صنعت گردشگری جهان، معاهده‌های اقتصادی و سیاسی بسیاری در جریان اکسپوهای جهانی منعقد می‌شود و در هر دوره، مقامات ارشد و عالی‌رتبه‌ی بسیاری از کشورها در این رویداد تاثیرگذار بین‌المللی حضور می‌یابند.

میزبان اکسپوهای جامع جهانی باید شرایط حضور تمامی کشورهای داوطلب را فراهم سازد، از این رو معمولا در یک سایت چندصدهکتاری، چند میلیارد دلار سرمایه‌گذاری برای میزبانی شایسته صرف می‌شود. کافی است بدانید که کشور چین هنگام برگزاری اکسپو ۲۰۱۰ شانگهای دو برابر المپیک ۲۰۰۸ پکن سرمایه‌گذاری کرد.

اما در حالی که اماراتی‌ها، خود را به‌عنوان نخستین میزبان خاورمیانه‌ای در تاریخ ۱۷۰ساله، برای برگزاری اکسپو ۲۰۲۰ با تدارک زیاد آماده کرده بودند که طبق ادعایشان، بزرگ‌ترین و پررونق‌ترین اکسپو تاریخ را برگزار کنند، شرایط شیوع ویروس کرونا و بیماری کووید۱۹ یکی پس از دیگری، رویدادهای مهم جهانی همچون المپیک ورزشی، جشنواره‌های فیلم بزرگ و لیگ‌های بزرگ ورزشی را تعطیل کرد؛ تا سرنوشت اکسپو جامع جهانی هم در هاله‌ای از ابهام قرار گیرد. البته برخلاف رویه‌ی معمول که اکسپوهای جامع جهانی از ۱۱ اردیبهشت (اول می) آغاز می‌شوند و تا پایان هفته‌ی نخست آبان‌ماه (پایان اکتبر) ادامه می‌یابند، به‌دلیل گرمای طاقت‌فرسای تابستان در کشورهای حاشیه‌ی جنوبی خلیج فارس، قرار بود این دوره از اکسپو از ۲۷ مهرماه آغاز شود و تا ۲۱ فروردین سال بعد ادامه یابد. با این اوصاف، درنهایت، مسؤولان اماراتی نظر نهاد بین‌المللی BIE را به‌عنوان متولی برگزاری اکسپوهای جهانی، مبنی بر تعویق یک‌ساله‌ی اکسپو ۲۰۲۰ اعلام کردند.

تاکنون فقط جنگ جهانی توانسته بود برگزاری اکسپو جهانی را به تعویق بیاندازد. البته اکسپو تخصصی بین‌المللی بعدی که آن‌هم با فاصله‌ی پنج سال از یکدیگر و معمولا دو سال از اکسپو جامع جهانی (با حضور معمولا حدود ۱۰۰ کشور در یک بازه‌ی سه ماهه) برگزار می‌شود، برای دوره‌ی آتی در کشور آرژانتین، این‌بار با سه سال فاصله، برای سال ۲۰۲۳ در نظر گرفته شده است و به نظر می‌رسد تحت تاثیر این تعویق قرار نگیرد.

مسؤولان اکسپو ۲۰۲۰ دُبی اعلام کردند، از آنجا که ما همچنان با یک وضعیت جهانی روبه‌رو هستیم که هم سریع در حال حرکت است و هم غیرقابل پیش‌بینی، طی چند هفته‌ی گذشته، هم در مشورت به‌صورت داخلی و هم با ذی‌نفعان اصلی اکسپو، تلاش کردیم تا تأثیر مداوم COVID-۱۹ را در برنامه‌ها و آمادگی‌های خود برای نمایشگاه ۲۰۲۰ دُبی بررسی کنیم. ما در هدف جمعی‌مان برای ارایه‌ی یک نمایشگاه معتبر و اولویت‌های مشترک و قاطع هستیم. اما مشخص است که این زمان برای برگزاری نمایشگاه اکسپو مناسب نیست. بسیاری از کشورها تحت تأثیر بیماری کووید۱۹ قرار گرفته‌اند و نیاز به تعویق افتتاحیه‌ی نمایشگاه احساس می‌شود؛ تا همگان بتوانند از این چالش عبور کنند.

آن‌ها همچنین در حالی‌که عبارت “در خانه بمان، ایمن بمان” را در بخش‌هایی از سایت اکسپو ۲۰۲۰ دُبی قرار داده‌اند، افزودند: ما از توصیه‌ی ۲۱ آوریل (یکم اردیبهشت) کمیته‌ی اجرایی Bureau International Expositions (BIE) برای حمایت از درخواست دولت امارات و تاخیر زمان برگزاری نمایشگاه اکسپو ۲۰۲۰ برای یک سال، از ۱ اکتبر ۲۰۲۱ تا ۳۱ مارس ۲۰۲۲ (۸ مهر ۱۴۰۰ خورشیدی تا ۱۱ فروردین ۱۴۰۱) استقبال می‌کنیم.

البته از اتفاق‌های جالب در این‌باره این است که سایت سازمان BIE که مقر آن در پاریس قرار دارد، شهری که این روزها تحت تاثیر سیاست‌های قرنطینه، تقریبا به حالت تعطیل درآمده است، این روزها در رخدادی کم‌نظیر، از دسترس خارج شده است.

یک نوع اکسپو هم با عنوان “اکسپو گل و گیاه” (علاوه بر اکسپو معماری) زیر نظر این نهاد و با ترتیب زمانی نه‌چندان منظم برگزار می‌شود که سال ۲۰۱۶ در آنتالیا (ترکیه)، ۲۰۱۹ در پکن (چین) برگزار شد و سال ۲۰۲۱ در دوحه (قطر) و ۲۰۲۲ در آلمیره (هلند) قرار است برگزار شود که وضعیت آن‌ها هم عملا تحت تاثیر شرایط کرونایی که معلوم نیست کی پایان یابد و نیز با توجه به تاخیر اکسپو دُبی، با ابهام‌هایی همراه هستند. ژاپن هم در سال ۲۰۲۵ قرار است میزبان اکسپو جامع جهانی بعدی (در شهر اوزاکا) باشد.

در تاخیر یک ساله‌ی المپیک ورزشی ۲۰۲۰ توکیو اما اعلام انصراف برخی از کشورهای مهم شرکت‌کننده، موثر بود. اماراتی‌ها هم اعلام کرده‌اند که پس از رأی BIE آنها تا هشتم خردادماه، منتظر تصمیم نهایی کشورهای عضو هستند.

 

البته نهاد متولی اکسپو در ایران، کلا در این زمینه سیاست سکوت را در پیش گرفته است. نهاد متولی حضور ایران در اکسپوهای جامع جهانی و اکسپوهای تخصصی بین‌المللی، وزارت صنعت، معدن و تجارت (وزارت بازرگانی پیشین) به‌واسطه‌ی شرکت سهامی نمایشگاه‌ها، با همکاری سایر وزارت‌خانه‌ها است. این وزارتخانه پس از چالش‌های درون‌سازمانی و بیرون‌سازمانی رخ داده در جریان اکسپو ۲۰۱۵ میلان که به افشاگری‌ها و پرسش‌گری‌هایی درباره‌ی هزینه‌کردها و نحوه‌ی حضور منجر شد، کلا در جریان اکسپو تخصصی بین‌المللی ۲۰۱۷ آستانه (قزاقستان) و اکسپو جامع جهانی ۲۰۲۰ دُبی (امارات متحده عربی) سیاست سکوت تقریبا مطلق و حضور با کمترین (تقریبا نزدیک به صفر) اطلاع‌رسانی را مانند دوره‌های پیش‌تر در پیش گرفت؛ سیاست نادرست قدیمی که موجب شد تقریبا تا زمان اکسپو ۲۰۱۰ شانگهای (چین)، با وجود آن‌که ایران از اولین اکسپو (۱۸۵۱ لندن) در آن حضور بعضا ممتد و گاه متناوبی داشته است، این مقوله‌ی مهم، هزینه‌بر و منفعت‌ساز، در داخل کشور، با نوعی ناآگاهی تقریبا مطلق همراه باشد؛ سیاستی که در زمانی متهم بود که حیاط خلوت‌سازی را برای یک هزینه‌کرد بی سر و صدا و بی حساب و کتاب از ثروت ملی، پیگیری می‌کند.

به هر حال، یک بررسی ساده هم نشان می‌دهد که سیاست داخلی در زمینه‌ی حضور جمهوری اسلامی ایران، در اکسپو جامع جهانی دُبی، که حالا احتمالا در سال ۲۰۲۱ برگزار خواهد شد، طبق همان شیوه‌ی سکوت معنادار قدیمی پیش می‌رود.

منبع:ایسنا

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، قطعات پازل گردشگری فضایی برای شرکت فضایی “ویرجین گلکتیک” سرانجام در حال آماده شدن هستند. این شرکت سفینه “SpaceShipTwo” را که برای راه اندازی گردشگری فضایی طراحی و ساخته شده است، برای اولین بار از خانه جدید خود به نام “Spaceport America” به پرواز درآورد.

این پرواز تنها یک آزمایش پرواز نرم از ارتفاع ۵۰ هزار پایی بود، اما این پرواز باعث شد تا فضاپیما به هدف مورد نظر برسد و خلبانان نیز با فضای هوایی نیومکزیکو آشنا شدند.

این پرواز همچنین به ویرجین گلکتیک کمک می‌کند تا عملکرد سفینه خود را در مانورهای مشابه با آزمایش‌های قبلی مقایسه کند.

ضمن اینکه شرکت “ویرجین گلکتیک” می‌گوید تمام پروتکل‌ها را برای ایمن نگه داشتن خدمه در مقابل ابتلا به بیماری همه گیر کووید-۱۹ رعایت کرده است و خدمه همگی ملزم به رعایت فاصله حداقلی از یکدیگر و پوشیدن ماسک بودند.

پروازهای آزمایشی بیشتری در راه خواهد بود و اکنون “ویرجین گلکتیک” بیش از هر زمان دیگری به هدف خود در راه اندازی گردشگری فضایی و بردن گردشگران متقاضی به یک سفر فضایی نزدیک است.

این شرکت تحت فشار قرار دارد تا کارهای خود را سریع‌تر به سرانجام برساند، چرا که وضعیت مالی آن مدتی است که وخیم است و تا زمانی که سفینه به طور کامل راه اندازی نشود و گردشگران متقاضی مبالغی را پرداخت نکنند، پولی در کار نخواهد بود.

منبع:ایسنا

مرتبط:اسپیس‌ایکس _بلیت فروشی برای گردشگری فضایی