آشنایی با موزه قاجار شهر تبریز

موزهٔ قاجار یکی از موزه‌های شهر تبریز است. موزه قاجار در محل خانهٔ امیرنظام گروسی و در محلهٔ ششگلان قرار گرفته‌است. این موزه در سال ۱۳۸۵ خورشیدی پس از مرمت و بازسازی، به‌طور رسمی راه‌اندازی شد.

خانه امیرنظام گروسی که در دوره ناصرالدین شاه و در زمان پیشکاری امیر نظام گروسی و توسط وی ساخته شده‌است در سال ۱۳۷۰ توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد با شماره ۱۷۴۹ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردید. پس از مرمت و بازسازی بنا با حفظ ویژگی‌های معماری و شاخص‌های سنتی بنا به عنوان موزه قاجار مورد استفاده قرار گرفت. این موزه در نزدیکی مقبره الشعرا تبریز که مدفن بیش از ۴۰۰ شاعر نامی از جمله شهریار، قطران، اسدی طوسی، فاریابی و ثقةالاسلام است قرار دارد.

ویژگیهای معماری

عمارت امیرنظام در دو طبقه و با زیربنای ۱۵۰۰ مترمربع ساخته شده‌است. ساختمان مشتمل بر دو حیاط اندرونی و بیرونی است که باغچه‌ها و حوضها، زیبایی آن را دو چندان می‌کند. ۱۶ ستون با سرستونهای زیبا ایوان سراسری را نگهداشته‌اند.

در طبقه بالا پنجره‌های مشبک ارسی با شیشه‌های رنگی، گچبری‌های نمای شمالی و جنوبی، و همچنین آینه کاریها و گچبریهای تالارهای داخلی وطنبی‌ها به زیبایی مجموعه می‌افزایند و در زیرزمین حوضخانه وسیعی وجود دارد که یکی از زیباترین قسمتهای بنا است. ستونهای استوار حوضخانه و آجرکاری سقف آن نیز بسیار چشمگیر است.

موزه قاجار

تالارهای موزه قاجار

تالارهای طبقه اول: تالار سکه، تالار بافته، تالار چینی، تالار آبگینه، تالار فلزات، تالار موسیقی، تالار خاتم.
تالارهای زیرزمین: تالار سنگ، تالار اسلحه، تالار رجال و فرامین، تالار معماری و شهرسازی و تالار قفل و تالار فانوس

 

مرتبط:

مرور تاریخ در گذار به شهر زیبای تبریز/ تصاویری دیدنی از خانه تاریخی حریری را ببینید

کاخ مروارید _ بازمانده ی معماری آمریکایی

کاخ مروارید یا کاخ محل اقامت شمس در شهرستان مهرشهر کرج یکی از مهمترین کاخ های استان البرز است که توسط سازمان میراث فرهنگی به ثبت ملی رسید. این کاخ در بین سال‌های ۴۵ تا ۴۷ توسط موسسه‌ «رایت» طراحی و با نظارت «ویلیام کیس» ساخته شده و به بهره‌برداری رسید. این بنا محل سکونت شمس پهلوی و خانواده‌ او تا سال ۱۳۵۷ بود.

معرفی کاخ مروارید:

کاخ مروارید یا کاخ شمس، کاخی در مهرشهر کرج، واقع در استان البرز است که در سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۷ با زیربنای ۲۵۰۰ متر برای زندگی شمس پهلوی ساخته شد. سازه اصلی و طرح کاخ به شکل یک سفره‌ماهی است که صدفی آن را دربرگرفته‌است. این ساختمان بدست وسلی پیترز طراحی و بنیاد فرانک لوید رایت به مبلغ یک میلیون دلار آمریکا و ساخته شد.

پیش از دهه ۱۳۴۰ (خورشیدی) این منطقه از چند روستا از جمله حسین‌آباد افشار تشکیل شده بود. شمس پهلوی خواهر محمدرضا پهلوی به دلیل بیماری آسم این منطقه را برای زندگی انتخاب کرد.

کاخ مروارید یکی از با ارزش‌ترین کاخ‌های تاریخی ایران است و از لحاظ ویژگی‌های فنی از بسیاری از کاخ‌های موجود چند پله بالاتر است و تکنیک‌های که در ساخت، طراحی و رنگ آمیزی این مجموعه به کارگرفته شده حتی از سبک و شیوه ساخت کاخ سعدآباد نیز برتر است.

کاخ مروارید
این کاخ یکی از مجهزترین، مرفه‌ترین و اشرافی‌ترین بناهای دوره‌ی پهلوی محسوب می‌شود. در ساخت و ساز کاخ شمس، هیچ یک از اصول معماری ایرانی رعایت نشده و سبک، نقشه و ساختار آن کاملا غربی است. معماری این اثر که بخشی از تاریخ معماری مدرن است، با تاثیر از شیوه فرانک لوید رایت از پرآوازه‌ترین معماران آمریکایی است که از سوی یکی از شاگردان ایرانی‌اش به نام عامری شکل گرفته است.

این کاخ در زمینی به گستردگی ۱۱۱ هکتار با ۲۵۰۰ متر زیربنا بین سال‌های ۱۳۴۵ (خورشیدی) تا ۱۳۴۷ (خورشیدی) در مهرشهر کرج، ارم برای اقامت شمس پهلوی ساخته شد. سازهٔ اصلی و طرح کاخ به ریخت یک سفره‌ماهی است که صدفی را دربرگرفته‌است. همه فضاهای معماری در زیر سقفی با فرم حلزونی (مارپیچ) و با نورگیرهای گوناگون و به‌شکل دانه‌های مروارید ساخته شده‌است. در گوشه شمالی کاخ و در محوطه بیرونی دریاچه نیز به‌شکل باله‌های سفره‌ماهی طراحی و ساخته شده‌است.

این بنا دربردارنده فضاهای گوناگونی از جمله تالار طلایی بار، دفتر مخصوص شمس، تالار پذیرایی، سالن سینما، سالن بیلیارد، استخر، آب‌نما، محل نگهداری پرندگان کمیاب، اتاق‌های خواب و غیره می‌باشد. یکی از مهمترین بخش‌های این کاخ اتاق صدف است که دارای تزئینات مختلفی بوده، بخصوص نمای بیرونی آن که بصورت حلزونی شکل ساخته شده‌است. در طراحی فضای بیرونی دریاچه کوچکی از سه طرف کاخ را احاطه کرده و به زیبایی آن افزوده‌است.

معماری این اثر که بخشی از تاریخ معماری مدرن است، با تأثیر از شیوه فرانک لوید رایت از پرآوازه‌ترین معماران آمریکایی است که از سوی یکی از شاگردان ایرانی‌اش به نام «عامری» شکل گرفته‌است.

آدرس کاخ مروارید:

کاخ شمس پهلوی یا کاخ مروارید کرج در مهر شهر منطقه ۱۲ شهرداری کرج قرار دارد.

 

مرتبط:

کاخ مرمر رامسر

روستای لیقوان _آب گرم د‌‌‌‌امنه سهند‌‌‌‌

لیقوان یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان میدان‌چای بخش مرکزی شهرستان تبریز واقع شده‌است. لیقوان همواره تحت تأثیر اقلیم سردسیری سهند است. سراسر دره لیقوان تا سهند را گدازه‌های آتشفشانی پوشانده است. آب و هوای لیقوان در زمستان‌ها بسیار سرد و در تابستان‌ها معتدل و مطبوع و بی‌نظیر می‌باشد.پنیر و سفال‌گری این روستا معروف است. این روستا پیشتر لیوان و لوان هم نامیده می‌شد.

روستای لیقوان در تبریز:

تبریز از جمله شهرهای شمالی کشورمان ایران است که با توجه به شرایط جغرافیایی که دارا هست، حتی در گرمترین روزهای سال هم دارای آب و هوای خنک تری نسبت به بقیه ی شهرها می باشد. این شهر که در شمال غربی ایران واقع شده جاذبه های گردشگری و طبیعی بسیاری دارد که هر کدام سالانه افراد زیادی را به سمت خود جذب می کند،

پژوهشگران تاریخ و فرهنگ آذربایجان شرقی در رابطه با روستای لیقوان در تبریز گفته اند که پرجمعیت و بزرگترین روستاهای آذربایجان شرقی است، که در دره ای با صفا و دامنه کوه های سهند واقع شده است روستای تاریخی لیقوان می باشد.

روستای لیقوان در تبریز یکی از روستاهای آذربایجان شرقی است که در ۳۶ کیلومتری شرق تبریز و ۲۴ کیلومتری جنوب شهرستان باسمنج در دامنه کوه سهند قرار گرفته است و پس از گذر از روستاهای هروی و بیرق روستای لیقوان قرار گرفته است که منطقه ای خوش آب و هوا و سرسبز است. به گفته پژوهشگران تاریخی و فرهنگی آذربایجان شرقی روستای لیقوان در تبریز یکی از زیباترین، پرجمعیت و بزرگترین روستاهای آذربایجان شرقی است که در دره ای با صفا و دامنه کوه های سهند واقع شده است روستای تاریخی لیقوان می باشد.

فلسفه نامگذاری روستا:

روستای تاریخی لیقوان که د‌‌‌‌ر زبان محلّی «لوان» یا «لیوان» (به معنای آب های گرم که از د‌‌‌‌امنه سهند‌‌‌‌ و از آثار آتشفشانی جاری می شود‌‌‌‌) می گویند‌‌‌‌، به استناد‌‌‌‌ شواهد‌‌‌‌ تاریخی، سکونت د‌‌‌‌ر لیقوان قد‌‌‌‌متی د‌‌‌‌یرینه د‌‌‌‌ارد‌‌‌‌ و این روستا ازمجموعه د‌‌‌‌ره های سهند‌‌‌‌ که همیشه آب های گرم آن جاری بود‌‌‌‌ه شکل گرفته است. د‌‌‌‌ره سبز لیقوان با آب و هوای کوهستانی و خنک و چشمه های آب گرم معروفی که د‌‌‌‌ارد‌‌‌‌، مهم ترین بهانه ای است که باعث شد‌‌‌‌ه به این منطقه لقب د‌‌‌‌ره بهشت داده شود.

ساختار اصلی روستا:

روستای لیوان در تبریز دارای ساختاری به اصطلاح پلکانی می باشد که به دلیل اینکه در این روستا اهمیت ویژه ای برای زمین های کشاورزی قائل بودند تماما روستا را بر روی صخره های حاشیه ی زمین بنا کرده بودند و به همین خاطر معماری این روستا به شکل پلکانی درآمده است.

جاذبه‌های تاریخی و گردشگری:

– عمارت سنگی لیقوان (داش عمارت): خانه اربابی لیقوان  بر بلندی مشرف بر رود لیقوان قرار دارد. این عمارت که نما و ستون‌های ان سنگی است به نطر می‌رسد در دورانی که هنوز چنین متروک نشده بود بسیار باشکوه بوده است. هر چند در حال حاضر این عمارت زیر نظر میراث فرهنگی در حال مرمت و احیا هست ولی به نظر نمی‌رسد شکوه دوباره آن احیا شود. ستون‌های سنگی با مقطع دایره‌ای دقیق آن این سوال را به ذهن می‌آورد که در زمان قدیم با چه ابزاری قادر به خلق چنین استوانه‌ی منظمی شده‌اند. این سنگ تراشی در گورستان قدیمی لیقوان هم دیده می‌شود.
برای رسیدن به این عمارت که با خودرو تا مقابل آن می‌شود رفت، باید یک سرازیری تند را رد کنید. پل تاریخی لیقوان هم به فاصله اندکی از این عمارت قرار دارد.

عمارت سنگی لیقوان

 

پل حاج سالار لیقوان (حاج سالار کورپوسی): پل لیقوان یا پل حاج سالار لیقوان یکی از بزرگترین و معروفترین پلهای آذربایجان شرقی ست که درسال ۱۲۰۹ ه.ش در این روستا ساخته شده است. قدمت این پل به دوره قاجار میرسد. این پل تاریخی در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۸۱ با شمارۀ ثبت ۷۵۳۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قبرستان تاریخی : گورستان تاریخی لیقوان مربوط به قرن هفتم ه.ق می باشد. سنگ نوشته هایی قدیمی فراوانی روی قبرها قرار دارد و جملات متعددی، به شکل ماهرانه روی سنگ ها حکّاکی شده. متاسفانه این قبرستان هم مثل بقیه قبرستان های تاریخی از دست سارقان و سودجویان در امان نمانده و سارقان بعضی از آثار باستانی آن را غارت کرده اند. قبرستان لیقوان یکی ازآثار ملی ثبت شده ی ایران میباشد که در سالهای اخیر سازمان میراث فرهنگی استان آذربایجان شرقی اقدامات خوبی در جهت بازسازی آن انجام داده است.

آب گرم طبیعی لیقوان: آب گرم لیقوان از تغییرات زیرزمینی و بقایای آتشفشان خاموش کوه های سهند شکل گرفته و یکی از بهترین و غنی‌ترین آب‌های معدنی منطقه می باشد. آب گرم ایسّی سو در جنوب شرقي روستا و در کنار رودخانه ليقوان و چندین آبگرم کوچک و بزرگ دیگر به نامهای طوله سر، بارالی و باغچه قره وجود گرفته است که با پیوستن آنها رودخانه لیقوان به وجود می آید.

بنا عقیده و تجربه مردم منطقه این آبگرم ها برای رفع نارسايي‌هاي گوارشي مفید هستند. و به عمین علت در فصل تابستان عده زیادی از روستاييان و ايلات و عشاير منطقه و گردشگران براي استفاده از چشمه‌هاي معدني اطراف آبگرم، خيمه و خرگاه برپا میکنند. یکی از عجایب این منطقه این است که در دو طرف رودخانه، آب گرم است و از وسط آنها رودخانه ی بسیارخنک و گوارای لیقوان عبور میکند. آب و هوای عالی،دامنه ها ی زیبا و بکر بخصوص در ارتفاعات سهند و همچنین مراتع و چمنزارها و گلزارها زیبا باعث توجه ویژه مسئولین به این منطقه شده و طی سال های اخیر توسط اداره تربیت بدنی و سازمان گردشگری شهرک توریستی برای بازیهای زمستانی، کوه نوردی و ماهی گیری احداث شده است.

آب گرم طبیعی لیقوان

– رودخانه لیقوان

– دره جنگلی و گردشگری لیقوان: دره ليقوان یا لوان دره سی از جاذبه های زیبا و دیدنی روستای لیقوان است که به دليل داشتن رودخانه، چشمه، جنگل، درخت، و طبیعت بکر یکی از معروف ترین تقرّجگاه های اطراف شهر تبریز و قطب گردشگری استان آذربایجان شرقی می باشد. این درّه در شرق روستاي سفيده‌خوان قرار گرفته و رودخانه‌ی لیقوان‌چایی با عبور از میان این دره باعث به وجود آمدن تفرجگاهی بسیار زیبا شده است. ليقوان چاي از دامنه‌هاي شمالي رشته کوه سهند سرچشمه مي‌گيرد و در ادامه چشمه سارهاي متعددي از دره‌هاي شرقي و غربي ليقوان به آن وصل شده و رودخانه پرآبي را به وجود می آورند.

رودخانه از اراضی روستاهای سفيده‌خوان،لیقوان،بیرق و هروی عبور کرده و آنها را آبياري مي‌کند. اطراف سرسبز رودخانه‌ی لیقوان‌چایی تفرجگاه بهاري و تابستاني مردم تبريز و گردشگران می باشد. کشت زارهاي سرسبز و باغ‌هاي ميوه خصوصا در فصل تابستان هزاران نفر از دوست داران طبيعت را به اين دره زیبا میکشد.

 

– چشمه‌های معدنی

 

– زاغه‌های طبیعی موجود در سردخانه بزرگ لیقوان

 

صنایع دستی:

با توجه به این که این منطقه روستایی محسوب می شود پس یکی از مشاغل اهالی آن تولید صنایع دستی مخصوص خودشان است، از جمله محصولاتی که زنان و مردان این منطقه با دست های خودشان تولید می کنند عبارت از ظروف سفالین (معروف به لیقوان قابی)، لباس های نمدی مردانه (شال پالتار)، لباس های چین دار و مخمل زنانه (یل تومان)،لباس های محلی زنانه(کوینح)، جوراب های پشمی زنانه، جوراب های پشمی مردانه، چاروق، جلیقه و شال و کلاه نمدی، قالی و قالیچه، فرش و تابلو فرش های نفیس، جاجیم و گلیم هستند.

غذاهای محلی روستا:

پیشنهاد می کنیم زمانی که به سمت روستای لیقوان در تبریزی رفتید از غذاهای محلی این روستا حتما امتحان کنید، از جمله غذاهای محلی که در روستا می توانید میل کنید عبارت از دیزی یا آبگوشت مخصوص لیقوان(پیتی)، یارما شورباسی، اوماج آشی و قورما است.

پنیر لیقوان
محصولات کشاورزی و لنبی:

از جمله محصولات کشاورزی و لبنی که در روستای لیقوان در تبریز تهیه و تولید می شود عبارتند از گردو، سیب،گلابی، سیب زمینی، نخود، جو، گندم، شیر، سرشیر، کره، ماست، خامه، دوغ، کشک، روغن حیوانی و پنیر لیقوان می باشد.

 

مرتبط:

سوغات شهر تبریز/بهترین سوغات شهر تبریز و صنایع دستی معروف آن چیست؟

سیری در تبریز، پایتخت گردشگری جهان اسلام در سال ۲۰۱۸

آبشار وقت ساعت _كميابترين جاذبه دنيا

وقت و ساعت به واسطه لزوم رعایت نظم در زندگی انسان امروزی، اهمیت بسزایی دارد و تقریباً هیچ انسانی نمی‌تواند بدون توجه به آن کیفیت مناسبی به زندگی خود بدهد. در این میان شاید برایتان عجیب باشد که بدانید یکی از آبشار‌های کشورمان با نام آبشار وقت و ساعت شناخته می‌شود.

آبشار وقت و ساعت دورود در موقعیت جغرافیایی E4902 N3323 در استان لرستان واقع است. آبشار وقت و ساعت يكي از شگفتيها و كميابترين جاذبه هاي دنياست كه گردشگران با سفر به استان لرستان ميتوانند از زيباييهاي خارق العاده آن استفاده كنند.

آبشاري كه به صورت متوالي ۵۰ دقيقه ميخروشد و ۲ ساعت توقف دارد. دورود یکی از شهرهای استان لرستان در دامنه رشته کوه زاگرس و در نزدیکی اشترانکوه قرار گرفته‌است. دو سر شاخه رود دز یکی از شمال و یکی از شرق در دورود به هم می‌پیوندند و با نام رودخانه سزار سرچشمه اصلی رود دز می‌شوند.

این آبشار در دامنه كوه پريز به ارتفاع ۳۰۵۰ متر در جنوب شهرستان درود واقع شده است.

آبشار وقت ساعت کجاست؟

آبشار وقت ساعت در فاصله ۲۰ کیلومتری از جنوب شهرستان دورود قرار دارد.

افرادی که می‌خواهند از این آبشار که در نزدیکی دره نگار واقع شده است، بازدید کنند می‌توانند با طی کردن مسافتی حدود ۲۰ کیلومتر و گذر از روستای برآفتاب به دهانه غار وقت ساعت برسند. ساختمان این غار از جنس آهک است.

غار وقت ساعت ارتفاعی بالغ بر ۱۵ متر و عمقی بالغ بر ۵۰ متر دارد؛ بنابراین گزارش، در حقیقت آبشار وقت ساعت از دل غار شروع می‌شود و به کف غار می‌ریزد و زمانی که از غار بیرون می‌آید، تبدیل به چشمه می‌شود.

امروزه این آبشار یکی از منحصر به فردترین جاذبه‌های گردشگری کشور است، زیرا پس از یک ساعت قطع آب، دوباره آب از درون آبشار به آهستگی و با سر و صدا جریان پیدا می‌کند و باعث می‌شود آبشار به اوج آبدهی خود برسد و با گذشت زمان معین میزان آبدهی کم شده و بار دیگر کامل قطع می شود.

آبشار وقت و ساعت

شایان ذکر است؛ بر اساس آنچه در کتاب‌های مختلف طبیعت ایران ذکر شده، وجود یک چشمه بزرگ سیفونی در عمق زمین باعث خروش و توقف منظم آبشار وقت و ساعت می‌شود.

گفتنی است؛ چشمه سیفونی به هر سراب با چشمه آب سرد گفته می‌شود که جریان خروجی آب آن به تناوب کم و زیاد یا کاملاً متوقف و مجدداً شروع می‌شود. براساس تحقیقات انجام شده برآورد می‌شود که ۱۰۰ عدد از این چشمه‌ها در سطح جهان وجود داشته باشند. علت تناوب در جریان آب چشمه‌های سیفونی یا آهنگین شناخته شده نیست، اما در اوایل قرن ۱۸ نظریه‌ای مطرح شد که بر مبنای آن به نظر می‌رسد عملکردی طبیعی شبیه سیفون منجر به پدیدار شدن چشمه‌های سیفونی می‌شود.

 

مسیر دسترسی:

مسير دسترسي به اين چشمه و آبشار، حركت از درود به سمت جنوب، در امتداد ريل راه‌آهن است كه پس از گذشتن از روستاهاي چم‌چيد، برآفتاب، چنار و ده كوليان و ۳ ساعت كوه‌پيمايي به دهانه غار و آبشار خواهيد رسيد. مسير ديگر استفاده از قطار محلي و پياده شدن در ايستگاه چم‌چيد است كه بقيه راه را مي‌بايست پياده طي كرد.

چاه عجيب كوه پريز به نام “چاه ساز دهل ” از جاذبه‌هاي اطراف اين آبشار است كه با انداختن سنگ به داخل آن صداي دلنشيني توليد مي‌شود، كوه زيباي اشترانكوه نيز از مهم‌ترين جلوه‌هاي طبيعي اين محدوده است.

از ديگر جلوه هاي خاص اين منطقه مي توان به صخره اي شبيه به پسر و دختر، در کوه چبيلستون اشاره کرد که افسانه”کرودختر” را در بين اهالي زنده مي کند. غار ناشناخته شهه، گوشه اي از شگفتي هاي طبيعت منطقه زيباي درود مي باشند.

مرتبط:

جغرافیا، آداب‌ورسوم و دیدنی‌های گردشگری لرستان

بهشت گمشده شیراز کجاست؟

شیراز به قدری زیبا است که می توان به آن لقب بهشت را داد. اما اگر بدانید در دل همین بهشت، بهشت گمشده ی دیگری هم وجود دارد چه! در شهرستان مرودشت شیراز، منطقه ای است که به دلیل زیبایی بی حد و حصر طبیعت آن، به عنوان بهشت گمشده شناخته می شود.

تصور کنید یک روز را دل چنین طبیعت زیبایی بگذرانید. صدای دلنشین آبشار، باد ملایم و آفتاب دلچسب تابستان، بدون شک اینجا قطعه ای از بهشت است.

بهشت گمشده شیراز کجاست؟

در ۱۲۰ کیلومتری شمال غربی شیراز منظره ی شگفت انگیز طبیعی وجود دارد که تنگه بستانک نام دارد ولی به دلیل زیبایی های چشم نواز آن بهشت گمشده لقب گرفته است. بهشت گمشده منطقه ای در حدود ۲۰ هزار هکتار را شامل میشود که ارتفاع آن از سطح دریا به ۲هزار متر میرسد.

آبشار های کم ارتفاع، رودخانه های پرآب و درختانی که با شاخه هایشان پنجه در پنجه ی یکدیگر انداختند زیبایی خارق العاده ای را به ارمغان آورده است که زبان هر گردشگری را به تکریم و تحسین خداوند متعال وا میدارد

تنگ بستانک در امتداد رشته کوه دنا واقع شده است که دارای ارتفاعی بین ۱۷۰۰ تا ۳۷۰۰ متر است و همین امر سبب شده است تا به عنوان منطقه ای کوهستانی با پوششی جنگلی شناخته شود. این منطقه در زمان های قدیم، بیشتر در بین محله های اطراف خود شهرت داشت ولی در اوایل دهه ی شصت که کوهنوردان و طبیعت گردان زیادی جذب این منطقه شدند کم کم نامش بین شهرهای دیگر هم پیچید و به عنوان یک مکان زیبا برای گردشگری شهرت یافت.

تنوع جانوری هم در این منطقه زیاد است؛ قوچ، بز وحشی، خرس قهوه‌ای، سمور، سنجاب ایرانی، خرگوش، روباه، میش، کبک و پرندگان شکاری، حیات وحش این منطقه را متنوع کرده.

یک ویژگی خوب این منطقه‌ ییلاقی نزدیکی‌اش به چند جاذبه‌ گردشگری مهم است. رود کر، بزرگترین رود استان فارس که در بهار خیلی تماشایی ست و سد دوردزن هم در مسیرش قرار دارد، از جاذبه های نزدیک است. فاصله‌ تنگ بستانک تا تخت جمشید ۲ساعت، تا نقش رستم یک ساعت و ۵۰ دقیقه، تا آبشار مارگون دو ساعت و ۴۰ دقیقه، و تا تنگ براق یک ساعت و ربع است.

جاده منتهی به بهشت گمشده خوب و تمیزست. ايجاد محوطه سازی، آب نما، مبلمان محيطی، آلاچيق، باربيكو، سطل هاي زباله، نصب نيمكت و ميز و صندلي و همچنين ساخت سرويس هاي بهداشتي بخشي از اقداماتي است كه در جهت رفاه حال گردشگران در بهشت گمشده صورت گرفته است.

امکان اقامت شبانه در بهشت گمشده وجود دارد. بر روی آب تخت های روانی قرار داده اند که در ازای مبلغی اجاره داده می شود. البته امکان چادر زدن هم وجود دارد.

امکان استفاده از حیوانات باربر اهلی مانند اسب و الاغ هم در قسمت هایی وجود دارد.

به علاقمندانی که از این منطقه خوش آب و هوا دیدن می فرمایند توصیه می شود بازدید از روستای دشتک که در حوالی بهشت گمشده می باشد را از دست ندهند.

بهشت گمشده شیراز

کشاورزی در تنگه بستانک:

کشاورزی در تنگه بستانک به علت وجود آب فراوان، هوای مناسب و خاک حاصلخیز، رونق بسیاری دارد که سبب شده است تا محصولات متنوعی مانند بنه، بادام، پسته، بلوط، زرشک، چنار در این ناحیه رشد کنند و همچنین سبب رویش گیاهانی مثل خارشتر، درمنه، شیرین بیان، گرامینه و گون می شود.

 

بهترین زمان سفر به تنگ بستانک شیراز:

گردشگران زیادی در تمامی فصول به این مکان سفر می کنند ولی بهترین زمان برای سفر به بهشت گمشده فصل بهار (اواخر فروردین و اردیبهشت) تا اواسط تابستان است. البته بهشت گمشده شیراز در زمستان و پاییز هم زیبایی‌های خاص خود را دارند، به شرط آنکه دوستدار هوای سرد باشید.

آدرس تنگ بستانک یا بهشت گمشده شیراز:

استان فارس، ۱۲۰ کیلومتری شمال غربی شیراز، مرودشت، کامفیروز
شاید بتوان مسیر منتهی به بیضا را بهترین راه دسترسی به تنگ بستانک دانست. این مسیر را می‌توانید در جاده‌ی شیراز- یاسوج، بعد از گویم بیابید. بهشت گمشده را بین دو روستای “محجن آباد” و “منگان” پیدا کنید.

مرتبط:

گذری از بهشت گمشده ایر‌ان‌زمین به سوی آبشار زیبای مرودشت

معرفی تله کابین توچال

تله‌کابین توچال در پایان خیابان ولنجک، مجموعه بام تهران و در ۳ کیلومتری میدان تجریش در منطقه شمیرانات واقع شده‌است.

پروژه ساخت تله کابین توچال با همکاری شرکت فرانسوی ” پوما ” در سال ۱۳۵۳ هجری شمسی آغاز گردید و در سال ۱۳۵۷ اتمام یافت.

این تله‌کابین دارای سه خط اصلی و سه خط تله‌سی‌یژ و یک خط تله اسکی می‌باشد. روی هم رفته درازای سه خط اصلی تله کابین نزدیک به ۷۵۰۰ متر می‌باشد که در میان تله کابین‌های نصب شده در دنیا یکی از طولانی‌ترین خطوط تله کابین پیوسته به‌شمار می‌رود. سرعت حرکت کابین‌ها در مسیر تله کابین، ۴ متر بر ثانیه می‌باشد.

تله کابین توچال به عنوان یکی از طولانی‌ترین خطوط تله کابین در دنیا از سال ۱۳۵۷ تا کنون فعالیت می‌کند. تله کابین توچال با ۷۵۰۰ متر طول، طولانی‌ترین خط تله کابین پیوسته در دنیا است. تله کابین مسیر صعود به قله توچال را به بهترین شکل از تهران فراهم کرده است. مسیر تله کابین زیبایی‌های خاص خود را دارد. دیدن همزمان تهران از بالا و کوه‌ها اطراف تهران در هر فصلی از سال لذت بخش است. حتی اگر اهل کوهنوردی و اسکی هم نباشید با دیدن توچال انرژی‌تان مضاعف خواهد شد.

امکانات ورزشی تله‌کابین توچال:

این مجموعه دارای ۳ پیست جداگانه به شرح زیر است.

پیست اسکی ایستگاه هفتم (قله)

این پیست که از پایین قله توچال (۳۸۵۰ متر) آغاز شده و در هتل (۳۵۵۰ متر) پایان می‌پذیرد، دارای یک دستگاه تله‌سی‌یژ (دوپل مایر) و یک دستگاه تله‌اسکی است. درازای پیست ۱۲۰۰ متر است.

با توجه به بلندای پیست اسکی ایستگاه هفتم (بیش از ۳۵۰۰ متر از سطح دریا)، این پیست به همراه پیست اسکی آلوارس در دامنهٔ سبلان در استان اردبیل، نخستین پیست‌های اسکی برفگیر کشور هستند که بیش از هشت ماه در سال قابل بهره‌برداری است. همچنین در این پیست هاف پایپ (Half Pipe) نیز به کار گرفته می‌شود.

پیست اسکی ایستگاه هفتم (دامنه غربی)

این پیست در دامنه غربی کوه توچال جای گرفته‌است. چشم‌اندازهای بی‌همتای کوه‌های پیرامونی نمای ویژه‌ای به این پیست بخشیده‌است. درازای پیست ۹۰۰ متر است که بالاترین نقطه آن ۳۷۵۰ متر و پایین‌ترین نقطه آن هتل (۳۵۵۰ متر) است. همچنین در این پیست یک تله‌سی‌یژ پوما به کار گرفته شده‌است.

پیست اسکی ایستگاه هفتم به پنجم

درازای این پیست نزدیک به ۵۵۰۰ متر است که بلندترین نقطه آن ۳۷۵۰ متر بوده و تا نقطه‌ای در ایستگاه پنجم در ۲۹۴۰ متری پایان می‌گیرد. شایان یادآوری است که این پیست به دلیل نوساز بودن از امکانات تله‌سی‌یژ یا تله‌اسکی بی‌بهره است.

تله کابین توچال

مسیر رسیدن به تله کابین توچال

اگر بخواهید به کوه توچال بروید بهترین کار این است که با مترو به تجریش بروید و از آن جا با تاکسی‌های بام تهران، به ورودی مجموعه‌ی توچال برسید. اگر هم با وسیله‌ی شخصی راهی شده‌اید، می‌توانید با خیال راحت به سمت بام بروید چراکه یک پارکینگ بزرگ میزبان خودروی شما خواهد بود.

به ورودی مجموعه که برسید، دو انتخاب پیش روی شماست. اول اینکه پیاده مسافتی در حدود دو کیلومتر را تا تله کابین بپیمایید و دومین راه این است که با اتوبوس‌های مخصوص به سمت تله کابین توچال بروید.

در صورت تمایل می‌توانید با استفاده از تله سیژ چشمه به حوالی چشمه بروید و در ایستگاه دوم پیاده شوید.

اگر اسکی باز هستید، باید سوار بر خط دیگری شوید از ایستگاه ۵ به ایستگاه ۷ بروید. ایستگاه هفتم تله کابین توچال، یک ساعت از ایستگاه اول فاصله دارد. اینجا مرتفع‌ترین سرسره دنیاست. اگر حرفه‌ای باشید حتما می‌دانید که در این ارتفاع بدون تجهیزات دوام نخواهید آورد.

 

اقامت شبانه در تله کابین توچال:

در سال ۲۰۰۳ هتلی به نام «توچال» در ایستگاه هفتم تله‌کابین توچال تکمیل و راه‌اندازی شد. نمای این هتل از چوب بوده و به دامنه شمالی توچال و دامنه جنوبی البرز مرکزی و قلل کلون بستک و خلنو، اشراف دارد.

اگر اسکی یا اسنوبرد دارید، رفتن به هتل توچال کار زیاد سختی نیست؛ در غیر این صورت می‌توانید از تله سیژ هم استفاده کنید. باید حواس‌تان باشد که چطور روی صندلی چوبی آن بنشینید که پاهایتان ضربه نبیند. برای پیاده شدن هم باید به منتهاالیه سمت راست یا چپ صندلی بروید و پیاده شوید. اگر هم تنهایی نمی‌توانید، یکی از متصدیان تله سیژ به شما برای پیاده شدن کمک می‌کند.

پزشک با امکانات گچ‌گیری، کپسول اکسیژن و دیگر لوازم پزشکی هم دارد. اینجا از معدود ارتفاعاتی است که به راحتی آنتن موبایل وجود دارد؛ البته اگر هوا مه‌آلود نباشد. برای اقامت شبانه در هتل به تایید پزشک مستقر در هتل نیاز است.

مواردی که باید قبل از رفتن به تله کابین توچال بدانید:

– برای استفاده از تله کابین حتما باید تا قبل از ساعت دوازده آنجا باشید چرا که پس از آن، بالا رفتن ممکن نیست و تنها بلیت برگشت فروخته می‌شود.
– ساعات کاری تله کابین توچال در روز‌های عادی از ساعت ۸ و ۳۰ دقیقه و در آخر هفته از ساعت ۶ و ۳۰ دقیقه آغاز می‌شود.
– توجه داشته باشید که بلیت خریداری شده را تا انتهای مسیرتان نگه دارید چرا که در هر ایستگاه لازم است بلیت شما چک شود.
– در تله کابین موارد ایمنی و نظافتی را رعایت کنید.
– در ایستگاه اول تله کابین، باید بلیت خریداری کنید و اگر لازم می‌دانید لوازم اسکی کرایه کنید. در این صورت حتما کارت شناسایی به همراه داشته باشید.

 

مرتبط:

شرکت تله کابین توچال به عضویت UNWTO(سازمان جهانی گردشگری ملل متحد) در آمد

سردترین نقطه جهان دهکده یا روستای اویمیاکن در روسیه

آیا تا به حال تصور کرده اید در مکانی زندگی کنید که از شدت سرما مژه های شما یخ بزند؟ در این بخش از سرگرمی نمناک شما را با روستایی آشنا می کنیم که سردترین نقطه جهان به شمار می رود. “oymyakon” این دهکده سردترین نقطه جهان و محل سکونت در زمین است چراکه در زمستان درجه حرارت آنجا ((قطب سرد))، به ۷۶- درجه فارنهایت و یا همان ۶۰- درجه سانتی گراد می رسد.

سردترین نقطه جهان

در این روستا، آب رودخانه یخ نمیزند و فریز نمی شود اما زمین در عمق ۵۰۰۰ فوتی یخ می زند و تحت تاثیر فشار زمین، آب به سطح می رسد.

در زبان محلی، تانگوس به معنی (رودخانه یخ نزده) یا (جایی که ماهی ها در زمستان در آن زندگی می کنند)، است. در این محل باد نیست ،آب و هوا همیشه آفتابی است و می توان اسب سواری کرد و از آن لذت برد. در زمستان کت هایی به ضخامت ۴ اینچ هم جوابگوی سرمای این منطقه نمی باشد.

در دمای منفی ۷۵ درجه آنجا ، یک فرد بدون محافظت ممکن است در عرض چند ثانیه حتی با یک باد تصادفی دچار آسیب شود و سرمای شدید بخورد . دماسنج در آنجا یخ می زند و آب در حال جوش پخش در هوا نیز، به سرعت به یک تکه برف یا یخ تبدیل می شود .

سردترین نقطه جهان

 

اکثر اتومبیل ها در این نوع آب و هوا روشن نمیشوند و مدلهایی مانند :(اورال و یو ای زد روسی) از طریق باز کردن شمع و آتش زدن آن، قابل استفاده می باشند .

تمام سوغاتی ها در این شهر با شماره منفی ۷۱/۲سانتی گراد در سال ۱۹۲۶ توسط سر جی اوبرو شو ثبت شده است، که نشان دهنده گرم ترین درجه این شهر می باشد . اما در چنین شرایط ظاهرا غیر انسانی، مردم محلی آنجا موفق به یافتن یک سازش با طبیعت شده اند.

ساکنان آنجا از هوا و آب پاک و تمیز، سبک زندگی فعال و غذای سالم لذت می برند. رژیم غذایی اصلی آنها ماهی، گوشت اسب و محصولات لبنی است. آنها با جمع آوری توتهای وحشی، کمبود میوه را جبران می کنند .

مرتبط : شهرهایی که در معرض حوادث طبیعی قرار دارند

تاریخ ایران استوار بر برج طغرل

براساس آخرین خبرهای واصله و نتایج کارشناسی که بدست آمدند، ساخت و سازها در اطراف برج طغرل ری صدمات بسیاری را بدنبال داشته و حتی ممکن است سبب نابودی برج طغرل شوند.

جریان نابودی برج طغرل از چه قرار است؟

حرف و حدیث ها زیاد است، حتی بعد از اینکه میراث فرهنگی در یک هفته گذشته، انحراف از محور برج طغرل ری را عملا امکانپذیر می داند، هرچند مربوط به ۲۰ سال قبل. اما از سوی دیگر خلیل آبادی، رئیس کمیته میراث فرهنگی شورای شهر تهران پنج روز قبل، کج شدگی برج طغرل ری را رد می کند، آنهم در حالیکه حتی تا زمان اظهارنظرش به پای برج هم نرفته و می گوید «برج طغرل ری کج نشده و همانطور که بوده، مانده است.» دانشجویان یک ری شناس در شهر باستانی ری از تصاویری که در دوره های مختلف آموزشی خود از برج طغرل ری گرفته بودند، فرضیه ای جدید را مطرح کردند. اظهارنظری که هرچند برای فعالان و دوستداران میراث فرهنگی یک شوک بود و حتی دانشجویان دانشگاه نزدیک به برج هم در صحبت های درگوشی دوستانه شان از آن صحبت می کردند، اما گویا این نظریه میراث فرهنگی را زیاد شوک زده نکرد، هرچند این بار به جای متولیان میراثی، متولیانی در شورای شهر وظیفه آن ها را برای تکذیب خبر به دوش کشیدند و البته که زودتر میراث فرهنگی اعلام موقعیت کرده بود، به حدی که گفتند یک سال است در حال بررسی روی این بحثند. در این بین حرکت دستگاه های مختلف گودبرداری از جمله برای مترو که پایش را روی گلوگاه آب چشمه علی گذاشته بود، انفجارهای پی در پی در کارخانه های اطراف در دل زمین باستانی «ری» و در نهایت ساخت مجتمعی فرهنگی که در طول چند سال گذشته ساختش آغاز شده و به دلیل گودبرداری عمیقش، تاکنون باعث چند فرونشست در سطح منطقه شده، قابل توجهند.

 

اگر این برج فرو بریزد، تاریخ این سرزمین فرو می ریزد

احمد ابوحمزه، ری شناس که به واسطه تصاویر دانشجویانش این هشدار را برای نخستین بار پیرامون نابودی برج طغرل مطرح می کند، می گوید: برج طغرل ری افتخاری برای مردم ایران و جهان است که از گذشته و جایگاه ایران حرف می زند، یکی از برج های باقی مانده از دوره سلجوقی که شاید بتوان گفت بعد از برج گنبد قابوس، دومین برج مطرح ایران است، برجی آرامگاهی که از حدود ۱۰۰۰ سال پیش تاکنون پابرجاست. او با بیان اینکه از سال ۱۳۷۰ تحقیقاتی روی برج انجام داده و نظریاتی را درباره آن مطرح کرده است، ادامه می دهد: هرساله تصاویری که من و دانشجویانم از این برج ثبت می کنیم، با تصاویر دوره های دیگر مقایسه می شوند. امسال در بررسی ها به این نتیجه رسیدیم که تغییراتی روی سازه برج در حال به وجود آمدن است، اما این را که کج شده و از محور خود تغییر کرده باشد، نمی توانیم به صورت دقیق و با اطمینان مطرح کنیم. وی با تاکید بر اینکه باید نگاه به این برج تغییر کند و حفاظت و نگهداری از آن در اولویت قرار گیرد، اظهار می کند: در طول سال های گذشته فشارهای زیادی به این برج وارد شده است، از زلزله نسبتا مهیب دوره زندیه گرفته تا زلزله دوره صفویه. آن هم در شرایطی که برج طغرل در زمان زلزله مانند میخی داخل چوب عمل می کند، یعنی در زمان لرزش با چوب حرکت می کند، با این وجود برج طغرل ری تاکنون سرپا باقی مانده است. او اما وضعیت امروزی برج طغرل ری را که در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده، بد ارزیابی می کند و ادامه می دهد: پروژه های عمرانی جدیدی که در شهر ری فعال شده اند، به مرور باعث وارد شدن آسیب هایی به این برج تاریخی می شوند و در نتیجه آن، برج به مرور کج شود، آسیب می بیند یا عمرش کوتاهتر می شود. ابوحمزه با اشاره به فعالیت تونل های مترو و گودبرداری و ساخت مجتمع فرهنگی در نزدیکی برج طغرل ادامه می دهد: زمین های شهرری زمین های خاصی هستند، هر جای آن را که حفر کنند، احتمالا به یک سری از سازه ها می رسند. زمین شهرری به طور کامل سفت نیست، ویرانی ها روی یکدیگر قرار گرفته اند، آب های کنونی که در زیر شهر روان هستند، نیز برج را نمدار می کنند و به همین دلیل در بسیاری از نقاط رطوبت دیده می شود، حتی ساختمان سازی ها در اطراف آن به برج فشار می آورد. او کم شدن آب چشمه علی و آب های زیر سطحی شهرری را نیز عاملی در فرونشست های زمین می داند و بیان می کند: این فرونشست ها قطعا به مرور به برج آسیب می زند، آن هم اثری تاریخی که هویت، گذشته و تاریخ این سرزمین است، بنابراین اگر این برج فرو بریزد، تاریخ این سرزمین نیز فرو می ریزد و یکی از دوره های مهم تاریخ ایران نیز از بین می رود. این پژوهشگر ری باستان با اشاره به نگاه متولیان در میراث فرهنگی، شهرداری، استانداری و شورای شهر به ری و آثار نفیس آن مانند «برج طغرل» ادامه می دهد: به ایجاد یک نگاه متمرکز و ملی به برج طغرل نیاز داریم، چون اگر نگاهمان یک نگاه کلی برای حفاظتِ این اثر در آینده آن باشد، هر سال هر وضعیت برج را اندازه گیری می کنیم، ترازها و زوایای برج نیز برایمان مهم می شوند. او با اشاره به افتادن چند سنگ از دیواره برج در نوروز چند سال گذشته، اظهار می کند: همان زمان به متولیان برج تذکر دادم، اما شرایط امروزی این اثر نفیس، آنقدر مهم است که امروز به یک نگاه ملی در کنار بودجه ای ملی برای برج نیاز داریم تا بتوان آن را حفظ کرد، هر چند میراث فرهنگی نیز زحمت خود را می کشد. چند نفر از مسئولانش اعلام کرده اند که وضعیت برج بزودی بررسی می شود و متخصصان قرار است برنامه ریزی های مناسبی را براساس وضعیت آن داشته باشند.

تاریخ ایران استوار بر برج طغرل
ساخت و سازهایی که نابودی برج طغرل را بدنبال دارند

ابوحمزه اما علل وارد شدن آسیب به این برج و حتی نابودی برج طغرل را موارد مختلفی می داند و ادامه می دهد: تمام این عوامل باید با یکدیگر دیده شوند، حفاری های مترو، ساخت و ساز کنار برج و گودبرداری ها همگی به برج فشار وارد می کنند. در کنار رطوبت زمین، حتی کارخانه سیمان که هر چند ساعت یک بار بخشی از کوه ری را منفجر می کند، باعث وارد شدن آسیب نه تنها به مقبره بی بی شهربانو بلکه به زندان هارون الرشید و برج طغرل می شود. او با اشاره به این که در طول سال های گذشته به واسطه ساخت خانه های مسکونی در اطراف برج، قطعا لوله های آب زیادی در اطراف این محوطه اضافه شده اند، به حدی که در حدود ۱۵ سال قبل یک لوله آب ترکیده و رطوبت به برج وارد شده بود، بیان می کند: دست کم از امروز دیگر باید به این اتفاق فکر شود که برای نگهداری از برج باید با هر کدام از دستگاه های متولی خدمات رسانی به مردم مانند شرکت های آب، برق و گاز تفاهم نامه هایی امضا شود تا در عملیاتی کردن پروژه های عمرانی خود بیشتر مراقب باشند. این ری شناس ایجاد هر نوع شرایط ناگوار برای آثار تاریخی را مانند پست گازی که در عرصه برج طغرل و چسبیده به دیوار برج ایجاد شده، می داند و ادامه می دهد: ممکن است هر لحظه در هر شرایطی حتی انفجاری کوچک در این پست گاز رخ دهد و نخستین اتفاقی که به این واسطه رخ می دهد، وارد شدن ضربه ناشی از آن به برج خواهد بود. ابوحمزه تاکید می کند: از دستگاه های دولتی می خواهم این برج را فرزند خود ببینند، ارثی برای آیندگان که باید در نخستین قدم به حفاظت از آن فکر کرد. باید درباره حریم برج طغرل تقیه کرد تا مانند گذشته به حریم آن پایبند باشند.

مرمت دوره قاجار چه تاثیری روی انحراف از مجور برج طغرل داشت؟

امیرمصیب رحیم زاده، مدیر اداره میراث فرهنگی شهرستان ری پیرامون نابودی برج طغرل می گوید: این مساله در یک سال اخیر از سوی کارشناسان باستان شناس و مرمت سازه پیگیری شده و بررسی های مورد نیاز روی آن در حال انجام است. او با بیان اینکه براساس شرح خدماتِ این برج و بررسی های انجام شده در آن، مقدار انحرافی که در طرح مرمت سال ۷۹ دیده شده، به مرمت اصلی دوره قاجار برمی گردد، اظهار می کند: در آن پلان و براساس تحقیقات انجام شده روی مرمت های برج، منتظر ارائه شدن شرح خدمات هستیم تا با تامین اعتبار و تجهیزات لازم یا اصلا تغییر رخ داده روی برج را یا انحراف از محور را ثابت کرد. وی با اشاره به بیشتر شدن توجه ها به سمت برج طغرل بعد از انتشار نخستین خبرها در این زمینه، بیان می کند: این اتفاق اولویت ما را دو چندان کرده تا ما نسبت به این مساله پشتکار بیشتری داشته باشیم. در این مدت زمان گذشته نیز تاکنون سه بازدید کارشناسی از سوی کارشناسان میراث فرهنگی و حوزه شهرداری تهران انجام شده تا حتما مطالعات آن برای ما آغاز شود و نتایج پژوهش های علمی و نتیجه گیری ها بعد از بررسی های نهایی اعلام شوند. او با وجود همه این صحبت ها تاکید می کند: کارشناسان سازه و بنای میراث فرهنگی تاکنون شواهد سطحی را بازدید کرده اند که آن نشست باعث ترک جدیدی روی برج بوده است یا نه که براساس مشاهدات اولیه این موارد نبوده است، این ها نیاز به تحقیقات و پژوهش های علمی دارند که باید حتما انجام شوند و کارشناسان ما روی آن تحقیقات نظر می دهند که بعد از اعلام آن، وضعیت برج نیز رسانه ای می شود.

تاریخ ایران استوار بر برج طغرل

عبور مترو و ساخت مجتمع فرهنگی نزدیک به برج و تاثیر روی آن

رحیم زاده اما عبور مترو از شهرری را در ایجاد وضعیت امروزی برج طغرل بی تاثیر می داند و می گوید: خط ۶ مترو قرار بود از بین برج طغرل و ابن بایویه رد شود، اما با برگزاری جلسات مختلف، مسیر خط ۶ تغییر کرد، یعنی از خیابان بسیج به خیابان غیوری و جاده سوم تا حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) تغییر مسیر داد. او با تاکید بر اینکه فاصله خط ۶ موازی با برج طغرل حدود ۴۰۰ مترمربع است، ادامه می دهد: این در حالی است که فاصله قبلی با برج حدود ۶۰ تا ۷۰ متر بود، بنابراین معتقدیم اکنون حفاری مترو دلیل بر ایجاد این انحرافات نیست و آن متعلق به سال ۷۹ نیز بوده است.

 

مجتمع فرهنگی در عرصه برج در زمان تصویب حریم جانمایی شد

او درباره پروژه رو به اتمام ساخت مجتمعی فرهنگی در عرصه و حریم برج طغرل و همچنین نابودی برج طغرل اظهار می کند: گودبرداری این پروژه از سال ۱۳۸۴ آغاز شده و با فاصله ۶۰ متری هیچ گودبرداری در این منطقه انجام نشده است. هر گودبرداری برای این مجتمع فرهنگی که رخ داده در فاصله ۶۰ متری از دیوار برج طغرل بوده است، یعنی از حدود ۷۰ متری سازه برج طغرل. مدیر اداره میراث فرهنگی شهرری با تاکید بر اینکه با این وجود در این شرایط نمی توانیم هیچ چیز را بابت این حفاری تکذیب کنیم، بیان می کند: آنچه شواهد به ما نشان می دهد با فاصله ایجادشده، گودبرداری زیاد مکانیزه نبوده است که در برج طغرل اتفاقی رخ دهد. او اضافه می کند: خانه هایی که اکنون برای ساخت مجتمع فرهنگی در حریم برج طغرل تملک و تخریب شده اند، حتما زیرزمین داشته اند، اما گودی که اکنون برای ساخت مجتمع فرهنگی وجود دارد، باید توسط کارشناسان بررسی شود، بنابراین هنوز نمی توان در این زمینه نظر قطعی داد. رحیم زاده همچنین درباره فرونشست های زمین در حدود صد متری برج طغرل و بعد از مجمتع فرهنگی در حال ساخت، اظهار می کند: فرونشست در سطح شهر زیاد است، گودبرداری یک هتل در ضلع جنوبی شرقی حرم، روی سه پلاک خانه تاثیر گذاشته بود که باعث ترک روی آن ها شده بود، ولی با حضور کارشناسان آتشنشانی و شهرداری وضعیت بررسی شد. در این شرایط می توان گفت شاید یکی از دلایل ممکن استان شرایط کنونی باشد یا وضعیت دیگری، اما در نهایت باید آن ها را بررسی کرد. مدیر اداره میراث فرهنگی شهرری با بیان اینکه در زمان تهیه نقشه حریم برج طغرل، ساخت مجموعه فرهنگی در دست ساخت در آن دیده شده بود، ادامه می دهد: قبل از ساخت این مجتمع خانه های چندطبقه ساخته شده بود. از سوی دیگر برای رعایت کردن حریم برج طغرل، عرشه پل مجتمع فرهنگی نسبت به نقطه برج بررسی شد، همچنین چندین بار طرح سازه اصلی آن در سال های ۸۸ و ۸۹ همراه با نقشه های تهیه شده برای بررسی حریم منظری در کمیته فنی میراث فرهنگی استان تهران در دستور کار قرار گرفت تا سرانجام تصویب شد تا آن در این حد ارتفاع عملیاتی شود. به گفته او، عرشه پل نیز با فاصله ۴۰ متری با پل به صفر صفر محدوده نزدیک شد تا زیاد به حریم برج طغرل نزدیک نشود.

blank
حتی اگر صفر درصد هم آسیب نزند، باید جابه جا شود

رحیم زاده اما درباره پست گاز قرار گرفته در عرصه برج طغرل و همچنین نابودی برج طغرل نیز توضیح می دهد: این کار غیرکارشناسی از سوی مدیران پروژه در این نقطه جانمایی شد، حتی اگر آن ها معتقد باشند که این پست گاز صفر درصد هم احتمال آسیب به برج را ندارد، برای ما قابل قبول نیست. اداره کل میراث فرهنگی استان تهران در مکاتبات زیادی که با شهرداری داشته به آن ها تذکر داده تا این پست از محل دیواره برج طغرل جابه جا شود.

منبع: ایسنا

مرتبط:

راز ساعتی که در دل طغرل نهفته است

امن ترین صندلی هواپیما در سوانح هوایی دارد

 

در حال حاضر سفر هوایی در امن ترین دوران خود به سر می برد و آمار سوانح هوایی به میزان چشمگیری پایین آمده است. هواپیماهای مدرن با استفاده از تجهیزات و تکنولوژی های جدید ساخته می شوند و از امنیت بالایی برخوردارند. اما ممکن است برای مسافران کنجکاو همچنان این سوال مطرح باشد که امن ترین صندلی هواپیما کدام است؟ درست است که احتمال خطر بسیار پایین آمده، اما در صورتی که خطری متوجه هواپیما باشد امن ترین صندلی هواپیما در چه قسمتی قرار دارد؟ در این مطلب می خواهیم امن ترین صندلی هواپیما را به شما معرفی کنیم که طبق آمار در تصادفات و سوانح هوایی کمتر در معرض خطر خواهد بود.

تکنولوژی های جدید و تجهیزات مدرن امنیت پرواز را بالا برده اند و آمار سوانح هوایی به طرز چشمگیری کاهش پیدا کرده است. به طور مثال، در سال ۲۰۱۶ آمار تلفات سوانح هوایی در ایالات متحده صفر بود! یعنی هیچ کس در طول یک سال در سوانح هوایی فوت نکرده است. سال ۲۰۱۷، امن ترین سال سفر هوایی لقب گرفت و کارشناسان تخمین می زنند که احتمال اینکه یک مسافر در پرواز کشته شود یک در چند میلیون است. اما کسانی که هنوز نگران پرواز با هواپیما هستند شاید مشتاق باشند بدانند که امن ترین صندلی هواپیما کدام صندلی است. به گفته الیسون دوکت، سخنگوی اداره هوانوردی فدرال این صندلی به نوع تصادف هواپیما بستگی دارد:«هر تصادف هوایی در نوع خود منحصربفرد است. در سوانح هوایی ممکن است هواپیما ناگهان سقوط کند، در آب فرود بیاید یا به مانعی برخورد کند. در این صورت هیچ صندلی ای امن نیست. ما آمار مربوط به صندلی ها را جمع آوری نمی کنیم و هنوز تحقیقی در رابطه با امن ترین صندلی هواپیما انجام نداده ایم.»

اما سه منبع خوب برای این موضوع وجود دارد. این سه تحقیق در فواصل زمانی متفاوتی انجام شده اند، اما در عین ناباوری هر سه تحقیق به نتایج کاملا مشابه ای دست پیدا کرده اند. در ادامه این سه تحقیق و یافته های آن ها را مرور می کنیم:

 

تحقیق اول:تجزیه و تحلیل آمار سوانح توسط مجله پاپولار مکانیک

در سال ۲۰۰۷، مجله پاپولار مکانیک (Popular Mechanic) پروژه ای را برای یافتن پاسخ این سوال آغاز کرد. افراد این پروژه داده های ستاد ملی ایمنی حمل و نقل ایالات متحده (NTSB) را در مورد هر تصادف هواپیمای مسافربری از سال ۱۹۷۱ که منجر به مرگ شده را بررسی و تجزیه و تحلیل کردند. با توجه به آمار کشته شده ها و محل نشستن قربانیان این سوانح، در آخر چارت صندلی های هواپیما بر اساس بیشترین امنیت استخراج شد. طبق این آمار، احتمال زنده ماندن افرادی که روی صندلی های عقب هواپیما نشسته بودند ۶۹% بود، در حالی که این آمار برای صندلی های نزدیک به بال هواپیما ۵۶% بود. حدود ۱۵ درصد صندلی های هواپیما نیز در قسمت جلوی هواپیما قرار دارند که آمار زنده ماندن مسافران این صندلی ها ۴۹% برآورد شد.

صندلی هواپیما

 

تحقیق دوم:تحلیل داده ها توسط مجله تایم

تحلیل دوم در سال ۲۰۱۵ و توسط مجله تایم (Time) انجام شد. در این تحقیق کارشناسان دادهای اداره فدرال آمریکا (FAA) در ۳۵ سال گذشته را جمع آوری کردند و آن ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند… و به نتایج مشابه ای دست پیدا کردند! این گروه جامعه آماری خود را به ۱۷ سانحه هوایی عمده از سال ۱۹۸۵ تاکنون محدود کردند که آمار دقیق قربانیان و تلفات و نوع صندلی آن ها مشخص بود. تایم نیز متوجه شد که صندلی هایی که در یک سوم عقب هواپیما قرار گرفته بودند کمترین میزان مرگ و میر را داشته اند (۳۲ درصد). در حالی که صندلی های نزدیک دو بال هواپیما ۳۹% و صندلی ها جلو ۳۸% احتمال خطر جانی به همراه داشته اند. صندلی هایی که کنار راهرو در یک سوم میانی هواپیما قرار داشتند با میزان تلفات ۴۴% کمترین امنیت را داشتند. محققان مجله تایم خاطرنشان کرده اند که البته شرایط خاص هر سانحه هوایی در این آمار می تواند دخیل باشد، اما در مقیاس کلی می توان این طور نتیجه گرفت که «صندلی های عقب، امن ترین صندلی های هواپیما» هستند.

تحقیق سوم:سقوط عمدی یک هواپیما!

در سال ۲۰۱۲ دانشمندان دست به تحقیق عجیبی زدند. این دانشمندان برای پیدا کردن پاسخی مشخص تر به این سوال، عمدا باعث سقوط یک فروند هواپیمای بوئینگ ۷۳۷ در بیابان مکزیک شدند! البته نگران نباشید، این هواپیما سرنشینی نداشت و افراد داخل هواپیما قبل از سقوط با چترنجات به بیرون پریده بودند. در این هواپیما در صندلی های مختلف ماکت انسان گذاشته شده بود تا میزان آسیب و خطر مرگ را در هر قسمت بررسی کنند. این تحقیق عجیب یافته های عجیب تری را نیز نشان داد:در صورتی که هواپیما سقوط کند و دچار سانحه هوایی شود، مسافرانی که در قسمت فرست کلاس و در جلوی هواپیما می نشینند بیشتر در معرض خطر جراحات و مرگ قرار دارند. پشت بال و عقب هواپیما امن ترین صندلی هواپیما را در خود جای داده است و کسانی که در این قسمت نشسته باشند بالاترین میزان نجات یافتن را خواهند داشت. قسمت جلوی هواپیما در هنگام سقوط و برخورد با موانع (معمولا) اولین جایی است که دچار سانحه می شود، بنابراین بیشترین میزان تلفات نیز مربوط به مسافرانی است که در این قسمت نشسته باشند.

نتایج تحقیق امن ترین صندلی هواپیما

این آمار صرفا جهت پاسخ گویی به ذهن های کنجکاو است و همانطور که گفتیم امروزه امنیت پرواز بیشتر از همیشه است. وانگهی، میزان خطر و امن ترین صندلی هواپیما تا حد زیادی به نوع سانحه هوایی نیز بستگی دارد. در هر صورت در هر سانحه و حادثه ای با به کارگیری راهکارهایی می توانیم شانس زنده ماندن خود را به میزان قابل توجهی بالا ببریم. توجه به نکات ایمنی و آموزش های مهمانداران، بستن کمربند ایمنی، توجه به ردیف صندلی و فاصله آن تا درب خروجی و حفظ خونسردی در سخت ترین شرایط از جمله راهکارهایی هستند که احتمال نجات پیدا کردن در یک سانحه را افزایش می دهند.

دانشمندان در جریان آزمایشی از محل ایمن ترین صندلی های هواپیما اطلاع کامل تری به دست آوردند.

پنج سال پیش در سال ۲۰۱۲ میلادی گروهی از دانشمندان پس از انجام آزمایشات و تحقیقات گسترده بر روی ایمن ترین صندلی های هواپیما دریافتند مسافرانی که در قسمت جلویی کابین اصلی این پرنده غول پیکر خواهند نشست بیشتر از دیگران در سنواح هوایی که در جلو هوایپما رخ می دهند دچار آسیب می شوند و یا جان خود را از دست خواهند داد.

 

آنها با بررسی ساختار و شکل هواپیماهای غول پیکر دریافتند که آناتومی هواپیما به گونه ای است که از مسافران و سرنشینان اگر در بخش های انتهایی و در پست بال های هواپیما بنشینند احتمال آسیب دیدگی آنها به مراتب کمتر و شانس زنده ماندنشان در سوانح بیش از دیگران خواهد بود، زیرا قسمت جلویی هواپیما و در اصطلاح دماغه آن در بروز حوادث احتمالی بیشترین فشار و آسیب را تحمل می کند.

تحلیلگران برای یافتن ایمن ترین محل برای استفرار در هواپیما درسال ۲۰۱۲ یک بوئینک ۷۳۷ را که در بیابان های مکزیک دچار صانحه شده بود را مورد تحلیل قرار دادند و دریافتند صندلی های A7 که نزیدک به دماغه بودند به بیش از ۱۵۰ متر دورتر از محل حادثه پرتاب شده اند و در نتیجه جنانچه فردی بر روی این صندلی ها مستقر شده باشد به طور قطع جانش را از دست داده است.

اما پس از بررسی های گسترده و تحلیل های کارشناسی این گروه دریافتند با توجه به اینکه بیشترین سوانح هوایی در قسمت دماغه هواپیما رخ می دهد قسمت انتهایی این پرنده غول پیکر ایمن ترین بخش آن خواهد بود و از سویی دیگر به درب های خروج اضطراری نیز دسترسی آسان ترو سریع تری وجود دارد.

البته ذکر این نکته مهم است که تنها در صورتی قسمت انتهای هواپیما از لحاظ ایمنی به دیگر بخش های برتری دارد که سانحه هوایی از بخش جلویی و دماغه رخ دهند در غیر این صورت تقریبا میزان آسیب دیدگی سرنشینان در هنگام این حوادث با نحو دیگری یکسان خواهد بود.

 

مرتبط : بهترین روش های غلبه بر ترس از هواپیما!

آشنایی با کشور کویت

کشوری کوچک کـه صاحب با ارزش ترین پول جهان اسـت. مردم این کشور همه ی در رفاه کامل بـه سر میبرند و البته قشر بیشتر شهروندان کویتی مهاجرانی هستند کـه تسلیم قوانین کویت شده اند و بعنوان یک کویتی زندگی می‌کنند. در ادامه بیشتر با کشور کویت آشنا میشویم.

درباره کشور:

این کشور کـه با عربستان و عراق همسایه اسـت، از لحاظ وسعت از همه ی همسایگانش کوچک تر و گاهی از یک استان آنها هم کم وسعت تر اسـت اما آوازه اش در دنیا پیچیده. واقعا کویت چـه ویژگی هایي دارد کـه اینقدر گاه و بی گاه نامش را می‌شنویم؟ شاید ساکنان شهر هـای جنوبی کشورمان بیشتر کویت را بشناسند.

کویت کشوری در غرب آسیا است. کویت با کشورهای عراق و عربستان سعودی دارای مرزهای خاکی و با ایران از راه خلیج فارس دارای مرزهای آبی است. پایتخت آن، شهر کویت می‌باشد. زبان رسمی این کشور عربی و واحد پول آن دینار کویت است. از میان همه ساکنان کویت ۶۰ درصد عرب هستند و نزدیک به ۳۸ درصد از ساکنان کویت نیز از تبار آسیایی هستند. مردم کویت از نژاد سپید و از تیره سامی بوده و در میان آن‌ها دیگر نژادهای عرب مانند عدنانی‌ها (نخستین گروه کوچ‌نشین از نجد به این سرزمین در جمع قبیله عنزه بوده‌اند) و قحطانی‌ها نیز یافت می‌شود.

نوشتار و زبان رسمی در این کشور عربی است. افزون بر این زبان انگلیسی به دلیل پیشینه حضور انگلیسی‌ها در این کشور و همچنین حضور آمریکا هم‌اینک به عنوان زبان دوم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد

تاریخچه کشور کویت:

تاریخ پایه‌گذاری کشور به شیخ برّاک بن غریر آل‌حمید، شیخ قبیلهٔ بنی خالد و فرمانروای امارت احساء می‌رسد که در پایان سال ۱۱۱۰ هجری دژی را با نام کوت برای انباشت آذوقه و همچنین انبار کردن جنگ‌افزار ساخت که پس از آن نام کویت از آن گرفته شد و سپس این شهر در زمان شیخ سعدون بن محمد آل‌حمید به خاندان آل صباح بخشیده می‌شود.بازرگانی کویت در قدیم بیشتر بدست ایرانیان به ویژه مردم بوشهر و خوزستان انجام می‌شد. در آغاز رشد شهر، چند صد خانوار بهبهانی نیز از هر صنف در این بندر ساکن شدند.

کویت، از لحاظ تقسیم‌بندی اداری دارای ۵ استان است که هریک از آن‌ها توسط استانداری که از سوی امیر منصوب می‌شود، اداره می‌گردد. این پنج استان عبارتند از: استان مرکزی (العاصمه)، استان الحولی، استان الاحمدی، استان الجهراء و استان الفروانیه.

 

دین و مذهب مردم:

این بیشتر شهروندان کویت اسلام است. در مورد پیروان مذاهب اسلامی در کویت آماری رسمی وجود ندارد اما برآورد می‌شود که ۷۰ درصد از شهروندان کویتی سنی و ۳۰ درصد شیعه هستند.

نوع لباس مردم:

اگر توجه کرده باشید اعراب ترجیح می دهند لباس هایی بپوشند که دست و پاهایشان را کاملا بپوشاند و زنانشان هم اغلب صورت هایشان را با رو بند می پوشانند اما در کویت به دلیل این که تعداد مهاجران بسیار زیاد است سبکی خاص را در پوشاک مردمان این کشور مشاهده نمی کنیم.

آشنایی با کشور کویت

پرچم کشور:

پرچم کویت برای اولین بار در ۱۹۶۱ به رسمیت شناخته شد. به عنوان پرچم غیر نظامی و پرچم استان و نشان ملی شناخته می‌شود و همچنین دارای تناسب ۱:۲ می‌باشد.این پرچم از چهار رنگ قرمز، سفید ، سبز و مشکی تشکیل شده است.

پول کشور:

پول رایج کویت دینار است، دینار کویت مانند واحد پول دیگر کشورهای صادرکننده نفت وابستگی مستقیم مؤثری با دلار دارد. دینار کویت آزادانه قابل تبدیل است و نرخ برابری آن روزانه اعلام می‌شود.

 

اقتصاد کشور:

کویت، پنجمین کشور غنی از لحاظ ذخایر نفتی است و آن قدر سرمایه دارد که توانسته به خوبی از پس مخارج و هزینه های مهاجران بر آید. با این که کویت از نظر اقتصادی وضعیت خوبی دارد اما باز هم می توان گفت کاملا به صادرات نفتش وابسته است و حدود ۸۵ درصد درآمدش از این راه می باشد. همین موضوعات باعث شده که در کویت قیمت گاز از آب هم ارزان تر باشد.

blank
بندرها:

بندر الاحمدی: بندر الاحمدی بزرگترین بندر نفتی کویت است که دارای چهار لنگرگاه است. اسکله شمالی بندر الاحمدی می‌تواند هم برای صادرات نفت خام و هم فراورده‌های پالایش شده مورد استفاده قرار گیرد.

بندر شعیبه: دومین بندر بزرگ کویت، شعیبه است. دارای لنگرگاه‌های ویژه کالاهای بازرگانی، کانتینر و لنگرگاه ویژه فراورده‌های نفتی است که به دست سازمان ملی نفت کویت اداره می‌گردد.

بندر شویخ: این بندر قدیمی‌ترین بندر بازرگانی کویت است که می‌تواند کشتی‌های گوناگون با آبخور ۵/۷ متر را در هر زمان و با آبخور ۵/۹ متر را فقط در وضعیت بیشینه مد آب بپذیرد.

بندر الزور: بندر الزور (میناء المسعود) چهارمین بندر نفتی کویت است که صادرات نفت منطقه بیطرف یا مقسومه را انجام می‌دهد.

بندر دوحه: بندری کوچک است که در سال ۱۹۸۱ برای قایقها و لنجهای باری ساحلی که بین کشورهای منطقه خلیج پارس کالاهای سبک جابجا می‌نمودند، ساخته شد. عمق آب در آن به ۳/۴ متر می‌رسد.

بندر عبدالله: بندر عبدالله در سال ۱۹۵۴ جهت صادرات فراورده‌های نفتی پالایشگاه میناء عبدالله ساخته شد که دارای دو اسکله در عمق دو مایلی کرانه دریا است.

 

آشنایی با کشور کویت

جاذبه های گردشگری:

جاذبه های گردشگری کویت شهری با منابع عظیم نفتی در جنوب جلیج فارس است که در مقابل شهرهای دیگری اطراف خود نظیر دبی از زرق و برق کمتری برخوردار است.

۱- قصر و کاخ سیف
کاخ سیف مشهور به عنوان خانه خانواده سلطنتی جاذبه شگفت انگیزی برای گردشگران است. کاخ سیف یک نمایش فوق العاده از معماری اسلامی است که آن کاشی کاری منحصر به فرد خود را دارد. آثار هنری آن ذهن بازدیدکنندگان را مشغول می کند. بهترین ویژگی برج ساعت آن است که توسط کاشی های آبی شگفت آور ساخته شده است و سقف ها از طلای خالص پوشیده شده است. اگر چه کاخ سیف فقط به عنوان دادگاه در رویدادهای خاص و جشن ها استفاده می شود، اما هزاران نفر از بازدیدکنندگان به قصر سیف می روند تا جلوه های این ساختمان عالی را ببینند.

۲- مسجد جامع
یکی دیگر از مکانهای دیدنی های این کشور مسجد جامع کویت است. کویت به لطف منابع نفتی خود یک مسجد بسیار بزرگ و زیبا ساخته است ، یک ساختمان بسیار بزرگ و همچنین دارای طراحی بسیار زیبا در داخل مسجد ، این مسجد جزو بزرگترین و زیبا ترین مساجد دنیاست ، بازدید از این مسجد به رایگان است و همچنین دارای تور رایگان از مرکز شهر به مسجد جامع.

۳- مرکز علمی
این مرکز علمی که برای اموزش کودکان ساخته شده است، میتواند ساعات خوشی ر برای کودکان و خانواده های آنها رقم بزند ، در این مرکز سینما ، یک مرکز بزرگ یاد گیری کودکان ، ویک لنج است که کودکان با آن به سواری میپردازند.

۴- موزه رجب طارق
این مجموعه شگفت انگیز که دارای اشیایی از اسلام قدیم، نسخ خطی کتابها، جواهرات، پارچه، سرامیک و … است، که در طی سالها جمع آوری شده است، این موزه یکی ازکامل ترین موزه ها درمورد تاریخ اسلام است.

blank

۵- برجها

یکی دیگر از مکانهای توریستی کویت دو برج کویت هستند، دو برج بزرگ در کنار هم که ارتفاع هر کدام از آنها ۱۲۰ متر است ، هرکدام از این برج ها برای خود دارای چندین رستوران ، و کافه و همچنین سینما هست ، این برجها در قلب شهر کویت قرار دارند و هرساله ، دارای بازدید کنندگان بسیاری از سرتاسر دنیا هستند.

 

مرتبط:

کویت ، منزلگاه برج‌های نمادین