به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، زوریخ شهری است که بزرگ‌ترین و شلوغ‌ترین فرودگاه بین المللی کشور سوئیس در آن قرار دارد و بیشترین میزان ورود گردشگران خارجی را به خود اختصاص داده است. این شهر که در فهرست بهترین شهرهای جهان به لحاظ طراحی‌شهری جای گرفته، در سال‌های اخیر عنوان گران‌قیمت‌ترین شهر جهان را نیز از آن خود کرده است. برخورداری از هوای پاک، محیط آرام، معماری منحصر به فرد، بهترین سیستم حمل و نقل، جاذبه های گردشگری بی نظیر و …از جمله معیارهایی است که هر ساله شمار زیادی از گردشگران را به سوی این شهر روانه می کند.

زوریخ، بهترین شهر حمل و نقل جهان

زوریخ که از آن به عنوان مطلوب‌ترین شهر جهان به لحاظ ارزش زندگی نام برده می‌شود، اغلب به عنوان بهترین شهر حمل و نقل جهان نیز خوانده می‌شود و وسایل حمل و نقل عمومی نظیر اتوبوس‌ها، قطارها، ترامواها، و کشتی‌ها اغلب در تردد بوده و هزینه آن‌ها نیز نسبتا ارزان است. در واقع حدود ۷۰ درصد از بازدیدکنندگان شهر با تراموا یا اتوبوس تردد می‌کنند و حدود نیمی از سفرهای شهری با سیستم حمل و نقل عمومی اجام می شود. قطارهای زوریخ به ‌طور منظم به شهرهای اطراف سوئیس و سایر نقاط اروپا تردد می‌کنند. ایستگاه مرکزی قطار این شهر “Hauptbahnhof” نام دارد که در مرکز زوریخ قرار گرفته و دسترسی به حمل و نقل عمومی از این محل به آسانی امکان‌پذیر است. این ایستگاه، یکی از شلوغ‌ترین ایستگاه های قطار جهان محسوب می‌شود، به گونه‌ای که برای سفرهای بین‌المللی بهتر است افراد به ‌صورت آنلاین از قبل بلیت رزرو کنند.

سهولت استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی برای گردشگران

از آنجایی که خرید بلیت وسایل حمل و نقل عمومی به صورت مکانیزه است و دستگاه آن در همه ایستگاه‌ها نصب شده، مسیر حرکت از طریق نقشه‌هایی که در ایستگاه‌ها و داخل ترن‌ها قرار دارد مشخص است و ایستگاه‌ها لحظه به لحظه اعلام می شود، گردشگران با هر زبان و درک و فهمی به راحتی می‌توانند با استفاده از این وسایل خود را به نقطه دلخواه‌ برسانند. همچنین تراموا و قطارهایی هم برای استفاده افراد ویلچرنشین در شهر زوریخ وجود دارد که ساعات ورود آن‌ها روی تابلوها با علامت ویلچر مشخص شده است. در واقع موفقیت سیستم حمل و نقل زوریخ در این است که در جاده‌ها کمتر شاهد عبور و مرور ماشین‌ها هستیم، بدین معنی که آلودگی در پایین‌ترین میزان و تصادفات نیز کمتر گزارش می‌شود و مهم‌تر اینکه پارک خودروهای مزاحم در کنار جاده‌ها به ندرت دیده می‌شود. همچنین دوچرخه سواری در زوریخ طرفداران زیادی داشته و گردشگران می‌توانند دوچرخه‌های شهری، دوچرخه‌های برقی و  دوچرخه‌های مخصوص کودکان را به ‌صورت رایگان و با ارائه کارت معتبر کرایه کنند. بنابراین برخلاف اکثر کلان‌شهرها، از ترافیک‌های آزاردهنده در سطح این شهر خبری نیست.

گنجینه بهترین کلکسیون‌های هنری سوئیس

یکی از بهترین مناطق دیدنی زوریخ برای علاقه مندان به آثار هنری، خانه Kunsthaus Zurich است. این خانه بهترین کلکسیون‌های هنری که در طول سالیان دراز جمع‌آوری شده‌اند را در خود جای داده است، به گونه‌ای که قدمت آثار هنری این مکان از دوره میانه عصر هنر آغاز می‌شود. در واقع تاکید اصلی خانه Kunsthaus Zurich بر روی آثار هنری سوئیس است و آثار مشهوری از هنرمندان جهانی نظیر پابلو پیکاسو، ادوارد مونک و کلود مونه در این مکان وجود دارد.

تاریخ، هنر و فرهنگ را در موزه ملی سوئیس نظاره کنید

موزه ملی سوئیس که در نزدیکی دریاچه زوریخ قرار دارد، گنجینه‌ای از کلکسیون‌های وسیعی را در خود جای داده است که هر گوشه از آن بخشی از هنر، تاریخ و فرهنگ سوئیس را نمایش می‌دهد. بنای این موزه در سال ۱۸۹۸ ساخته شده و قدمت آثار این موزه از عصر سنگی تا آثار مدرن متغیر است. موزه ملی سوئیس، بخش‌های مختلفی دارد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به بخش آثار نظامی، حکاکی کهن و آثار هنری نقاشی اشاره کرد. دیگر آثار ارزشمند موزه شامل مجموعه‌ای از سکه‌های سوئیس است که به عصر وسطی باز می‌گردند.

 زیبایی منحصر به فرد دریاچه زوریخ

این دریاچه وسیع که به دلیل تمیزی شهرت دارد، آب خود را از کوه‌های آلپ تامین می‌کند و علاوه بر زوریخ، چند شهر دیگر را نیز در بر می‌گیرد. دریاچه زوریخ محل بسیار خوبی برای قایق سواری است و گردشگران می توانند از دیدن مناظر زیبای آن لذت برده و قایق سواری را در کنار مرغ‌های دریایی تجربه کنند.

زوریخ، امن ترین شهر برای گردشگران

شهر زوریخ، دوسال متوالی به عنوان شهری با بهترین کیفیت زندگی در جهان شناخته شد. در این شهر علاوه بر زیبایی های منحصر به فرد و جاذبه های توریستی ، آرامشی حکمفرما است که ناشی از دور بودن هیاهوهای رایج در یک کلان‌شهر است، به گونه‌ای که در آن خبری از بی‌نظمی،‌ ترافیک، بوق ماشین‌ها، تأخیر و دیر رسیدن نیست. همچنین زوریخ مانند دیگر شهرهای سوئیس از امنیت ویژه‌ای برخوردار است؛ به طوری که درصد جرم و جنایت در این کشور بسیار پایین اعلام شده و یکی از امن‌ترین شهرها برای گردشگران محسوب می‌شود.

 

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، کشور آسیایی چین به دلیل برخورداری از جاذبه‌های توریستی زیبا نظیر دیوار بزرگ چین، کوه‌های مقدس، معبد شائولین، آبشار هئوانگ گوژو، شهر ممنوعه  و … رتبه چهارم پر بازدیدترین کشورهای جهان را به خود اختصاص داده است و برآوردهای سازمان تجارت جهانی نشان می‌دهد که چین در سال ۲۰۲۰ به بزرگترین کشور توریستی جهان و چهارمین کشور از نظر سفرهای خارجی تبدیل خواهد شد.

بر اساس اعلام رئیس اداره ملی گردشگری چین، صنعت توریسم بیش از ۸۰ میلیون شغل ایجاد کرده و سهم بزرگی در تقویت اقتصاد و کاهش فقر در این کشور پرجمعیت آسیایی داشته است. رده بندی سازمان امدادرسانی بین المللی SOS که نیز نشان می دهد در سال ۲۰۱۸ میلادی، چین جزو کشورهای با کمترین خطر امنیتی برای گردشگران معرفی شده است.​

 در ادامه شما را با درآمد صنعت گردشگری چین آشنا کرده و به دیگر معیارهایی که این کشور را به قطب گردشگری جهان تبدیل می‌کند، می‌پردازیم:

درآمد چین از صنعت گردشگری در سال ۲۰۱۷

به گفته “لی ژین ژائو”، رئیس اداره ملی گردشگری چین (CNTA) درآمدهای گردشگری این کشور طی سال گذشته به ۵٫۴ تریلیون یوان معادل ۸۲۳ میلیارد دلار رسیده است و به‌ طور متوسط هر شهروند چینی در سال گذشته ۳٫۷ سفر داشته است. در سال ۲۰۱۷ بیش از ۵ تریلیون سفر در سراسر چین انجام شده است که این میزان در مقایسه با آمار سال ۲۰۱۲ از رشد ۶۹ درصدی و رشد سالانه ۱۵٫۸ درصدی آن خبر می دهد.

نقش تکنولوژی “هوش مصنوعی” برای جذب گردشگران به کشور چین

در سال ۲۰۱۸ به دلیل پیشرفت تکنولوژی هوش مصنوعی و تکنولوژی‌های دیجیتالی، دسترسی گردشگران به اطلاعات گردشگری راحت‌تر شده است، به گونه‌ای که تعداد زیادی از گردشگران مایل هستند تا پیش از سفر با استفاده از این تکنولوژی‌ها با مقصد گردشگری و شرایط اقامتگاه خود در آن جا آشنا شوند.

“واقعیت مجازی” نوعی تکنولوژی است که بسیاری از آژانس‌های گردشگری جهان در حال تحقیق درباره استفاده از آن برای رونق کار خود هستند. جالب است بدانید که ۸۰ درصد گردشگران کشور چین امیدوار هستند پیش از سفر از طریق تکنولوژی واقعیت مجازی با مقصد و اقامتگاه خود در مقصد آشنا شوند.

همچنین مدیریت بسیاری از مراکز تفریحی چین مانند شهرک سلسله “سونگ” شهر هانگ جو، دیزنی لند شانگهای و شهر بازی “دره شاد” اعلام کرده‌اند از این تکنولوژی برای جذب گردشگران استفاده می‌کنند .پیش بینی میشود تا سال ۲۰۲۰ میلادی، تکنولوژی هوش مصنوعی، ۴۷ میلیارد دلار در درآمد گردشگری کل جهان سهم داشته باشد.

دیوار بزرگ چین؛ تضمین کننده بقای صنعت توریسم این کشور

دیوار بزرگ، نماد چین، یکی از بهترین نمونه‌ مکان‌های تاریخی است که به یک جاذبه توریستی مهم تبدیل شده‌ و در واقع تضمین کننده بقای صنعت توریسم در این کشور است. این دیوار که بزرگترین پروژه سازه‌های دفاعی در تاریخ تمدن بشری است، بیش از دو هزار سال قدمت دارد. امروزه بیش از ۱۰ بخش دیوار بزرگ بر روی گردشگران گشوده است که گذرگاه‌ها، دژهای کوچک و برج‌های نگهبانی در بادالینگ پکن، لائولونگ‌لوی هبی و گذرگاه جیایوگوان در گانسو را شامل می‌شود.​

معبد شائولین؛ میراث جهانی سازمان یونسکو

معبد شائولین که قدمت آن به سال ۴۹۵ میلادی می‌رسد، یک معبد بودایی است که در استان هنان چین قرار گرفته‌است.به گفته مورخان این معبد منشأ هنرهای رزمی چینی (کونگ فو یا ووشو) است . امروزه در این معبد علاوه بر انجام احکام دینی بودایی، هنرهای رزمی مانند تای چی چوان، ساندا، چی کونگ، و…  آموزش داده می شود. این معبد جزو میراث جهانی یونسکو نیز به حساب می آید و در آن می‌توان ۵۰۰ نقاشی دیواری بودایی مربوط به دوران مینگ و نگارگری‌هایی در رابطه با کونگ فوی شائولین مربوط به دوران چینگ را مشاهده کرد.

شهرهای چینی؛ نمایانگر تاریخ غنی چین

بیشتر ۱۰۱ شهری که در چین به‌عنوان شهرهای تاریخی و فرهنگی دسته‌بندی شده‌اند بیش از هزار سال قدمت دارند. “سوژو” و “هانگژو” در جنوب رود یانگ‌تسه به‌عنوان “بهشت روی زمین” شناخته می‌شوند. پینگ‌یائو در مرکز استان شانشی نیز یکی از شهرهای باستانی چین است که تا به‌امروز به‌خوبی نگهداری شده‌است. پینگ یائو یکی دیگر از میراث جهانی سازمان یونسکو است. جالب است بدایند پینگ یائو یکی از نمونه شهرهایی است که دورتادور آن‌ها دیوار وجود دارد. مسافت این دیوار  حدود ۶ کیلومتر است و عرض آن نیز ۱۰ متر است. روی این دیوار در قرن چهاردهم میلادی ۷۲ نگهبان برای محافظت میایستادند.

تماشای طبیعت بکر در منطقه “ژانگ جیاجی”

منطقه ژانگ جیاجی بیشتر به لحاظ قله‌های حیرت‌آور، رودخانه‌های زلال، جنگل‌های انبوه و غارهای بزرگ معروف است. ژانگ جیاجی، را بیشتر افراد به جهت تماشای فیلم “آواتار” می‌شناسند، زیرا بسیاری از مناطق خلق شده در آواتار از مناطق طبیعی این منطقه الهام گرفته شده است. تلکابین سواری و تماشای مناظر حیرت‌آور و همچنین پیاده‌روی در پارک جنگلی ملی ژانگ جیاجی از جمله کارهایی است که برای گردشگران بسیار جالب است.

منبع:ایمنا

به گزارش ایمنا، اکوتوریسم که نوعی از گردشگری است در دهه اخیر راه خود را به بازار گردشگری ایران باز کرد و با برگزاری تورهای طبیعت گردی و احداث اقامتگاه های بوم گردی نگاه ویژه ای به این گونه از گردشگری شد. اکوتوریسم بسیار نشاط ‌انگیز است و از ادوار بسیار قدیم، مورد توجه نیاکان ما بوده و ریشه در تاریخ دارد. عشق به ماجراجویی و رویت آثار بدیع طبیعت زنده همواره انسان را وادار به سیر در طبیعت و بازدید از جاذبه‌های حیرت‌انگیز می ‌کند. امروزه طبیعت گردی در میان انواع مختلف گردشگری جایگاه ویژه ای دارد و از رشد قابل توجهی برخوردار شده است.

خبرنگار ایمنا برای شناخت و بررسی مشکلات طبیعت گردی و بوم گردی استان اصفهان با مهدیه لطفی مسئول بوم گردی اداره کل میراث فرهنگی استان به گفت و گو نشست که در ادامه می خوانید:

اکوتوریسم چیست؟

طبیعت گردی یا اکوتوریسم دیدار از مناطق بکر و دست نخورده همچنین دیدار گونه های نایاب جانوری و گیاهی است. طبیعت گردی از ارکان اصلی صنعت توریسم است. در این گونه از گردشگری صرفا بحث دیدار مطرح نیست، بلکه مباحثی مانند آموزش، فرهنگ سازی و احترام به جوامع محلی در نظر گرفته می شود. جوامع محلی در اکوتوریسم و طبیعت گردی از جایگاه ویژه ای برخوردارند و در اولویت قرار می گیرند.

اصول اولیه اکوتوریسم چه اصل هایی است؟

اصل اول اکوتوریسم سفر مسئولانه است. در این گونه از گردشگری حتی گردشگر باید از کد اخلاقی برخوردار باشد تا بتواند با این سفر تطبیق پیدا کند. احترام به طبیعت اصل دیگر اکوتوریسم است، مسائلی مانند ایجاد نکردن آلودگی های زیست محیطی، آلودگی محلی، آلودگی صوتی  و آلودگی تصویری باید در طبیعت گردی رعایت شود. هدف گردشگر از سفر و یا حتی مکانی که می خواهد به آن سفر کند و اینکه چگونه می خواهد با آن مکان ارتباط برقرار  و طبیعت را لمس کند، همه در این اصول دسته بندی می شود. به طور کلی سرفصل های اصول اکوتوریسم بسیار زیاد است نمی توان آنها را در چند واژه خلاصه کرد. در سفر مسئولانه باید به زیر بنای فرهنگی جوامع محلی احترام بگذاریم. در واقع سفر مسئولانه تلفیق دو اصلِ لذت بردن از طبیعت بدون کمترین آسیب رسانی به آن و احترام به فرهنگ و زیربنای فرهنگی جامعه محلی است.

واژه طبیعت گردی به عنوان ترجمه اکوتوریسم صحیح است؟

پس از مدت زیادی برای نام اکوتوریسم در فرهنگ لغات ایران واژه طبیعت گردی انتخاب شد؛ طبیعت گردی رعایت اصول اولیه سفر مانند مسائل زیست محیطی و یک سفر مسئولانه است. ولی بحث اکوتوریسم از بحث اکو و اکولوژ برداشت می شود و نهایتا به معنی بوم است. در  طبیعت گردی بیشتر به سفرهای طبیعی و رفتن به  طبیعت مثل کویر، جنگل و کوه می پردازیم، اما در اکوتوریسم در کنار همه این مسائل و با رعایت مسائل زیست محیطی، این خود فرد است که باید با تمام این واژه ها آشنا باشد و این اصول را رعایت کند. در اکوتوریسم در نهایت ما به یک بوم گردشگر می رسیم.

جایگاه اکوتوریسم در بازار گردشگری ایران چگونه است؟

اکوتوریسم یکی از ارکان اصلی بدنه گردشگری است. سال های اخیر نگاه و توجه ویژه به بحث طبیعت گردی شده است، ۱۰ سال پیش چیزی به اسم پارک یا محوطه طبیعت گردی نداشتیم اما امروزه این پارک ها در تاسیسات نوزدهگانه گردشگری سرفصل خاصی برای خودشان دارند و به عنوان یکی از تاسیسات گردشگری به آنها نگاه می شود. برای این پارکها و محوطه ها حتی ضوابط و آیین نامه هایی نوشته شده است.

اکوتوریسم چگونه به توسعه اقتصادی جامعه محلی کمک می کند؟

اکوتوریسم جنبه های مثبت اقتصادی زیادی برای جامعه محلی دارد، همه جوامع محلی را درگیر می کند، از کودکان و نوجوانان تا بزرگسالان همه در جامعه میزبان، درگیر کار می شوند. آنها می توانند لیدر محلی باشند یا صنایع دستی خود را عرضه و حتی ورکشاپ و کارگاه های محلی برگزار کنند. دختران و زنان آنجا می توانند با ارائه غذای محلی، صنایع دستی و لباس های محلی وارد بحث کار شوند. اکوتوریسم توسعه اقتصادی منطقه را کلا متحول می کند اشتغال زایی را چنان رونقی می بخشد که نه تنها مهاجرت روستاییان به شهر را متوقف می کند بلکه باعث مهاجرت معکوس می شود.

اکوتوریسم چه مقدار به حفاظت از محیط زیست کمک می کند؟

اصول و الفبای اکوتوریسم بر حفظ محیط زیست است رعایت مسائل زیست محیطی و احترام به طبیعت جزء ارکان و واژه های اولیه در طبیعت گردی و اکوتوریسم است.

بوم گردی و اکوتوریسم چه رابطه ای با یکدیگر دارند؟

بوم گردی بخشی از اکوتوریسم است و این دو در واقع کنار یکدیگرند. نوع بوم گردی به این شکل نیست که فقط سفر کنیم، بوم گردی ارائه خدمات است که یک سری خانه های روستایی و تاریخی که در روستا یا بافت تاریخی شهرها قرار دارد، تبدیل می شود به یک مراکز اقامتی-پذیرایی که در این اقامتگاه ها واژه تکنولوژی و مدرنیته وجود ندارد. در بوم گردی ما باز هم سفر مسئولانه و اقامت مسئولانه یعنی اقامتی که باید تمام شرایط زیست محیطی در آن رعایت شود را داریم؛ در بوم گردی ها باز هم جوامع محلی در اولویت قرار دارند.

 زندگی ایرانی و شناسامه ایرانی را در خانه های بوم گردی لمس می کنیم. تنها جایی که سفره اصیل ایرانی را می توان شاهد بود بوم گردی ها هستند؛ حتی در بوم گردی تخت وجود ندارد، ظروف یکبار مصرف اصلا معنایی ندارد و تماما از لوازم اورگانیک و محلی استفاده می شود. در این اقامتگاه ها تجربه اصالت زندگی ایرانی را برای گردشگران داخلی و گردشگران خارجی که با مطالعه به این منطقه سفر می کنند داریم.

وضعیت بوم گردی ها در استان اصفهان چگونه است؟

استان اصفهان در بحث بوم گردی پیشتاز استان های کشور است. در استان حدود۳۷۰ اقامتگاه داریم که همه دارای مجوز و پروانه هستند. این اقامتگاه ها حداقل با چهار یا پنج اتاق مجوز می گیرند و درجه بندی می شوند. در سال های اخیر با توجه به رویکرد دولت اقامتگاه های بوم گردی بسیار رشد و رونق پیدا کرده اند. امروزه بحث بوم گردی ها وارد تاسیسات گردشگری کشور شده و توجه بسیار ویژه از سمت ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور به بحث بوم گردی می شود.

چه راهکارهایی برای رشد طبیعت گردی وجود دارد؟

فرهنگ سازی و آموزش های اولیه مهمترین اقدام برای رشد این گونه از گردشگری است. در طبیعت گردی آموزش مهمترین رکن برای رعایت مسائل زیست محیطی است. با آموزش و فرهنگ سازی می توان با خیال راحت منطقه را به دست مردم سپرد، ولی تا زمانی که آموزش ها انجام نشود و مردم نتوانند آن ارتباط لازم را با طبیعت برقرار کنند ما بیش از پیش با تخریب های زیست محیطی روبرو هستیم.

ظرفیت های اکوتوریسم در استان اصفهان چگونه است؟

خوشبختانه در استان اصفهان دو اقلیم را تجربه می کنیم، در شرق و جنوب شرق استان کویر را داریم، مهمترین کویرهای ایران در اصفهان قرار دارد؛ کویر ورزنه، کویر مرنجاب و کویر مصر کویر های نمره اول کشور هستند و تعداد زیادی توریست خارجی داریم که فقط به قصد سفربه کویر به ایران و به ویژه استان اصفهان سفر می کنند. در بعد دوم ما غرب اصفهان را داریم که از یک هوا و اقلیم خاص برخوردار است. در این بخش استان بحث آبشار ها، چشمه ها و قنات ها را داریم. ازاین حیث اصفهان تنها استانی است که دو اقلیم را هم زمان با هم در دو نیمه سال تجربه می کند. در سفر های طبیعت گردی شش ماهه اول سال  سفرها به غرب اصفهان است و شش ماهه دوم سال قسمت شرق را داریم که کل سفرها به این بخش انجام می شود.

برنامه های سازمان میراث فرهنگی استان اصفهان برای رشد اکوتوریسم چیست؟

سازمان میراث فرهنگی به ویژه اداره کل اصفهان برنامه های خوبی برای رشد اکوتوریسم دارد؛ اول از همه سعی کردیم با برگزاری کارگاه های آموزشی در تمام شهرستانها مردم و مسئولان مناطق را هشیار کنیم. وقتی دهیار یک منطقه اصول اولیه را رعایت کند،  بقیه مردم هم تابع آن می شوند و به این ترتیب شرایط اولیه توسط همه از کوچک و بزرگ تا دهیار و بخشدار رعایت می شود. این کارگاه ها تا الان بسیار خوب ارزیابی شده و جواب مثبت داده. همچنین شناخت مناطق مستعد گردشگری در دستور کار بوده است. مناطق مستعد به ویژه در بخش طبیعت گردی را شناسایی و ساماندهی کردیم. مانند کویر مرنجاب که یکی از مناطق پرخطر استان و یکی از ارکان مهم طبیعت گردی استان بوده که به آن نگاه ویژه شد.

در سازمان میراث فرهنگی کمیته ای به اسم کمیته ملی طبیعت گردی تعریف شد که اعضا آن ماهانه جلسه برگزار می کنند. در این جلسات سرفصل ها مطرح می شود و دستور کارها در آن ورود پیدا می کند. سازمان حفاظت از محیط زیست، منابع طبیعی، جهاد کشاورزی، معاونان استاندار و اداره کل میراث  به نوعی در بحث طبیعت گردی در این کمیته ملی عضو هستند و همه به نوعی درگیر مسائل به روز طبیعت گردی خواهند بود. در کمیته سعی می کنیم موانع و مشکلات بر سر طبیعت گردی را برداریم وبا ارائه راهکار ساماندهی بهتری داشته باشیم. همچنین سعی داریم با عقد قراردادی اطلس طبیعت گردی استان را تهیه کنیم. این اطلس در واقع راه های طبیعی، نوع پوشش گیاهی و جانوری استان و مسائل مربوط به طبیعت گردی استان را پوشش می دهد.

سخن اخر؟

امیدوارم که همه سفر مسئولانه را یاد بگیریم و بیاموزیم این منابع مال ما نیست، سهم آیندگان و نسل های بعد نیز است و با آگاهی و آموزش مسئولانه سفر کنیم. همچنین امیدوارم دیگر دستگاه های دولتی به این واژه ها توجه کنند و حداقل رعایت را انجام بدهند. متاسفانه بعضی از دستگاه ها دولتی با دادن یک سری مجوزهای غیرقانونی و یا حتی قانونی منجر به نابودی مناطق بکر و طبیعی می شوند. امیدواریم کمال همکاری را بین دستگاه های دولتی شاهد باشیم و همه با هم دست در دست هم ایرانمان را با تمام شرایط موجود آباد کنیم.

منبع:ایمنا

به گزارش ایمنا، ایرانیان با هنر معماری بیگانه نیستند، در آثار برجای مانده از طلیعه تاریخ پادشاهی ایران در پاسارگاد تا میراث جاودانه پرسپولیس و انواع آتشکده‌ها؛ هم‌چنین در دوران‌هایی که ساخت مساجد و بارگاه و تکیه و حسینیه رواج یافت روح سیال هنرمند ایرانی را مشاهده می‌کنیم که برای پیوند هنر با اعتقادات کوشیده است.

مردمان سرزمین پارس و روم باستان، دو گروه از مهمترین بنیان‌گذاران هنر معماری در جهان به شمار می‌روند که سبک‌هایی خاص معماری پدید آوردند، دیگر تمدن‌ها یا بعد از آنان ایجاد شدند یا به تقلید از ایران و روم باستان ساخت و سازهایی را انجام دادند.

نکته بسیار جالب در هنر معماری ایرانی آن است که به کاربری این هنر مختص عمارات شاهزادگان و درباریان نبوده و در هر زمان، مردمان نیز شیوه‌ای خاص در ساخت و ساز و تزیین منازل و عمارات خود داشتند.

هنر خانه سازی بخشی از هنر معماری ایرانی است که در طول زمان با افزایش ابعاد و زوایای آن، روند تکاملی خود را پیموده است. در دوره‌ای همچون هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان معماران فراغ خاطر بیشتری داشتند و این هنر را توسعه دادند و در زمانی همچون «دوره فترت» و پس از حمله اعراب یا حمله مغول این هنر اندکی رو به افول نهاد.

یکی از مهمترین ادوار تاریخ تمدن ایرانی که در آن هنر معماری همچون بسیاری از شاخه‌های هنری رشد و بالندگی خاصی داشته، دوره «صفویان» بوده است؛ به ویژه آنکه پس از انتخاب اصفهان به عنوان پایتخت از سوی «شاه عباس اول» و شروع اصلاحات اقتصادی و نظامی و سیاسی وی، ثبات بر کشور حکم فرما شد و ایرانیان توانستند پس از رویدادهایی مانند کشتار مغولان و تاخت و تاز حکومت‌های محلی چون  «آل مظفر» و «آل جلایر» و «آل کرت»، در دوره صفویه نفس راحتی بکشند و در سایه آرامش حاصل از تدبیر شاه عباس و ضرب شمشیر سرداران نامداری مانند «امام‌قلی خان»، به رونق انواع هنر اهتمام ورزند.

یکی از میراث‌داران تمدن کهن ایران در فلات مرکزی، شهرستان «نایین» است که در آن انواع آثار تاریخی، دایرة‌المعارفی از هنر معماری ادور مختلف پدید آورده است.

«خانه تاریخی پیرنیا» یکی از این آثار ارزشمند است که در مقابل «مسجد جامع نایین» و «محله باب المسجد» این شهر قرار دارد. در حال حاضر این خانه محل نمایندگی میراث فرهنگی نایین و موزه مردم شناسی این شهرستان است؛ قدمت این بنای تاریخی حدود ۴۰۰ سال و مربوط به دوره صفویه است.

یکی از قضات عالی رتبه دوره صفویه به نام «قاضی نور» که به عنوان حاکم شهر نایین منصوب شد این خانه را به دلیل اینکه نزدیک به مسجد بود، به عنوان دیوان خانه قضایی قرار داد. این خانه به وسیله برخی از رجال خاندان معروف «پیرنیا» از اولاد قاضی نور خریداری شد و تا سال ۱۳۴۹ شمسی در اختیار این خاندان بود تا آنکه به خاطر ارزش‌های تاریخی آن، از «میرزا احمد خان نایینی» – آخرین مالک این خانه، خریداری شد و در اختیار سازمان میراث فرهنگی کشور قرار گرفت و پس از آن به عنوان موزه مردم شناسی مورد کاربری قرار گرفت.

معماری این خانه، الگویی تمام عیار از معماری مناطق کویری ایران است که در آن گودال‌باغچه ساخته شده است. طرح گودال باغچه مخصوص خانه‌های کویری است که از جهت عایق بودن برای حرارت، نفوذ نکردن سرما و گرما و به ویژه امکان نشستن اطراف آب قنات، (معمولا در خانه های کویری یک رشته آب قنات عبور می کند) به طرز ویژه‌ای ساخته می‌شده است.

قسمت شمالی این خانه رو به آفتاب است که نور را تامین می کند و در زمستان ها بیشتر مورد استفاده بوده است. در طرفین خانه، معمولا اتاق‌هایی است که در فصول مختلف سال استفاده می‌شده، البته در تابستان بیشتر قسمت پایین که همان گودال باغچه است، مورد استفاده قرار می گرفته است.

تلفیق پنجره‌های مشبک آجری با نمای کاهگلی و نیم‌طاق‌های ضربی، نمایی خاص و زیبا به این بنا داده است. نیم‌طاق‌ها، گوشه ایوان‌ها، سردر و سقف اتاق‌ها و در ورودی با خطوط ساده و گاه نقاشی‌های ساده تزیین شده است. قطر زیاد دیوارها در معماری سنتی مناطق کویری، باعث خنکی محیط داخلی می‌شده که در خانه پیرنیا نیز به چشم می‌خورد.