به گزارش ایرنا، با آقای کلانتری، مالک بنا، در آتلیه عکاسی استاد محمدعلی جدیدالاسلام آشنا شدم؛ عصر یکی از روزهای برفی تبریز در آتلیه نشسته بودیم که جوانی وارد شد و استاد بعد از معرفی ایشان، درخواست کرد که در صورت امکان در معیت آقایان فانی و تهرانچی، بازدیدی از هتل بوتیک آقای کلانتری داشته باشیم و او نیز با گشاده رویی تمام اجابت کرد.

در نهایت عصر روز بعد در معیت جمعی از دوستان راهی محل ملاقات شدیم؛ در طول راه با خودم فکر می کردم جایی که قرار است دیدن کنیم، چگونه جایی است؛ وقتی خودرو در انتهای یک کوچه بن بست در زیر نور کم فروغ تیر برق توقف کرد، مشاهده ساختمانی چهار طبقه با معماری ترکیبی هوش از سرم ربود.

تماشای ساختمانی به شکل گلبرگ باز شده با پنجره اُرسی عظیم الجثه در طبقه اول آن به چالشی در ذهنم تبدیل شد که این چگونه ساختمانی است که نمای کلی آن نماینده معماری مدرن و اُرسی‌اش تداعی کننده معماری سنتی ایران است.

وقتی میزبان در سرمای استخوان سوز شبانگاهی تبریز در را به رویمان باز کرد و از آستانه در عمارت وارد شدیم، دیدن ساختار حوضخانه‌ای شکل ورودی با طاق ضربی دارای قرنیزهای مزین به سنگ های تراش داده شده «ایسپاراخون» حس حضور در «تبریز قدیم» را در وجودمان بیدار کرد.

از پله ها که بالا رفتیم، وارد «طنبی» – سالن پذیرایی امروزی – مستطیلی شکل بزرگی شدیم که پنجره اُرسی بزرگ آن با شیشه های  هفت رنگش در ظلمات شب نیز زیبا می نمود.

من از لحظه ای که وارد هتل بوتیک آقای کلانتری شدم، مبهوت ذوق و سلیقه و هزینه صرف شده برای خلق چنین اثری بودم و وقتی در اعماق ذهنم دنبال واژگانی برای توصیف این بنای خارق العاده می گشتم، «خلق اثر» بهترین عبارت انتخابی ام بود، زیرا با تمام وجودم حس می کردم که برای اینکه چنین عمارت زیبایی قدم به عرصه وجود بگذارد، چقدر اندیشه و تفکر صرف شده است.

بازگشت به اصل خویش

مهدی کلانتری، مالک هتل بوتیک، متولد ۱۳۵۷ تبریز، دانش آموخته دانشگاه علم و صنعت در مقطع کارشناسی است که کارشناسی ارشد را با بورسیه دانشگاه های فرانسه در این کشور به پایان برده و بورسیه دکتری را نیز در انگلیس به دلیل فعالیت حرفه ای در شرکت های نفتی چندملیتی از قبیل «شل اند برگر» ناتمام رها کرده است.

کلانتری می گوید: من مهندس توسعه میادین نفتی هستم. با هفت هشت شرکت نفتی بزرگ چندملیتی دنیا کار کرده ام. تیمی داریم که دارایی های نفتی را خریداری کرده، توسعه می دهد و می فروشد.

او در پاسخ به این سوال که چرا ثروتش را صرف ساخت چنین بنایی کرده است، می گوید: من فلسفه ساده ای دارم مبنی بر اینکه شخصیت هر کس زاییده ذات و مسیر زندگی اش است؛ پدر بزرگ من نام خانوادگی اش «فنجانچی» و در پاستور ساکن، اما اهل محله چرنداب تبریز بود.

وی ادامه می دهد: ما همه جای دنیا را گشتیم و بهترین فرصت ها را تجربه کردیم، اما پاسخ به این سوال که چه چیزی ما را خوشحال می کند، باعث شد تصمیم بگیریم به شهر و دیار خودمان برگردیم؛ به این نتیجه رسیدیم که شادی ما در عناصر (المان های) به ظاهر کوچکی است که در کودکی با آنها تجربه زیستی داشته ایم؛ حوض خانه پدر بزرگ، آجرهای خام خانه های محله، سنگ های ایسپاراخون، پنجره های اُرسی، فرش های خوشرنگی که تار و پودش در مغان به دست دختربچه ها به طور طبیعی رنگرزی شده بود.

کلانتری که هم اکنون در حال ساخت کارخانه ای برای جوانان این مرز و بوم هم است، تشریح می کند: ما در غرب درس خواندیم، کار کردیم و پست و مقام گرفتیم، اما در نهایت این ریشه هایمان بود که ما را بیشتر خوشحال می کرد؛ با این نگاه و فلسفه در اواخر سال ۱۳۹۱ با مراجعه به اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی اعلام کردم که می خواهم یک خانه قدیمی را در محله پدری خریداری و احیا کنم، اما به دلیل برخورد ناشایست مسوولان آنجا، تصمیم ام عوض شد و ساخت بنایی نوساز که مبتنی بر معماری سنتی و اصیل بومی باشد، برایم اولویت یافت.

وی در تشریح دشورای های زندگی در جامعه ای با فرهنگ و سنت های متفاوت می گوید: به عنوان مثال وقتی در آمریکا، دخترم دلش پدربزرگش را می خواست، امکان دسترسی برایش میسر نبود؛ به دلیل بعد مکانی، اصلاً او شناخت درست و حسابی از پدربزرگش ندارد و سالی حداکثر یک بار او را می بیند. اغلب ایرانیانی که در غرب زندگی می کنند، حتی در صورت موفقیت در زندگی شغلی و داشتن جایگاه اجتماعی بالا، آدم های شادی نیستند.

مصالح سنتی بنا را از ۲۱ خانه تاریخی تخریب شده جمع آوری کردم

کلانتری می گوید: من عاشق خلاقیت در عین باور به ضرورت صیانت از ریشه ها هستم و با مطالعه ای که در معماری و بافت تاریخی تبریز کردم، به این نتیجه رسیدم که از قاجار به این سو، بنای شاخصی در تبریز نداشته ایم؛ حتی عمارت «میدان ساعت» که ما تبریزی ها این قدر به آن می نازیم، معماری آلمانی دارد؛ با این نگاه تصمیم گرفتم عمارت جدیدی توسط معماران و هنرمندان تبریزی و با استفاده از مصالحی که در کودکی در ساختمان های شهر دیده بودم، بنا کنم.

وی اضافه می کند: البته من در عین اینکه می خواستم بنایی با ویژگی های معماری اصیل محلی بنا کنم، علاقه مند بودم بنای نوساز با الزامات عصر جدید نیز همخوانی داشته باشد، زیرا ما هر چقدر هم دلبسته و شیفته سنت ها و گذشته خویش باشیم، چرخ زمان باز نمی ایستد و با سیر طبیعی اش، بایسته های عصر نو را به ما تحمیل می کند و ما ناگزیریم فرزند زمان خویش باشیم.

وی ادامه می دهد: برای تامین آجر به عنوان یکی از مصالح ساختمانی اصلی مورد نیاز در ساخت هتل بوتیک، آجرهای ۲۱ خانه قدیمی تبریز را که برای نوسازی تخریب شده بودند، جمع آوری کردم. ۱۲۰ هزار آجر از محلات تاریخی تبریز از قبیل «گرو»، «مقصودیه» و «ششگلان»جمع آوری شد؛ کار دشواری بود، اما انجام شد؛ روح تبریز در این ساختمان متجلی است.

این مهندس علاقه مند به معماری در تبیین دشواری های ساخت عمارتی با معماری ترکیبی می گوید: به عنوان مثال وقتی برای تامین سنگ «ایسپاراخون» به محل معدن در روستایی به همین نام رفتم، دیدم که سنگ معدن تمام شده است و مجبور شدم برای تامین این نوع سنگ، سراغ حوضخانه ها و سنگ قرنیزهای حیاط ساختمان های قدیمی تخریب شده برای ساخت و ساز بروم؛ البته بخش عمده ای از سنگ های «ایسپاراخون» هم شکسته بودند و ما ناگزیر بودیم آنها را دسته بندی، جدا و در نهایت مرمت کنیم؛ تنها تامین سنگ ها و آجرهای مورد نیاز ساختمان سه سال و نیم زمان برد.

وی یادآوری می کند: برای معماری سنتی بنا نیز با چند تن از معماران همکار با اداره کل میراث فرهنگی استان گفت و گو کردم، اما در نهایت آقای محمد مولازاده را علاقه مند و عاشق به کار دیدم؛ من معمار نیستم، اما علاقه ذاتی به آن دارم و برای تماشای آثار معماری به ۷۰ کشور جهان سفر کرده ام و به عنوان مستمع آزاد در کلاس های درس یا کارگاه های آموزشی معماران بزرگ حضور یافته ام.

کلانتری با اشاره به اینکه بارها پیش آمد که بخشی از بنا را چند بار ساختیم و به دلیل اینکه به دلم ننشست، خراب کردیم، توضیح می دهد: درختان گردوی مورد نیاز پنجره اروسی و سایر بخش های بنا را ۱۰ سال قبل از روستاهای واقع در ارتفاعات شمالی رشته های کوه «سهند» خریداری کرده، ۲ سال در پِهِن خواباندیم؛ همه عناصر به کار رفته در ساخت این بنا دست ساز هستند و حتی لولای درها و پنجره های چوبی نیز به شکل سفارشی ریخته گری شده اند؛ ۶ سال در این بنا کار نجاری انجام شده است و برای تراش سنگ های آن از یک نفر سنگراش دعوت به همکاری شده که ۶ نسل در این کار بوده اند.

صرف ۵ سال زمان برای ساخت بنا 

کلانتری می گوید: به مدت ۲ سال متوالی طرح هایم را در شرکت های خارجی رها کرده و در قامت در یک کارگر در ساخت این بنا همکاری کرده ام؛ این بنا سانتی متر به سانتی متر بالا آمده است؛ در اصل این بنا را برای خودمان ساخته بودیم، اما چون خانواده کم جمعیتی هستیم، به این فکر افتادم که اینجا را به هتل بوتیک تبدیل کنم تا هم میهمانان با حضور در آن با معماری اصیل و به روز ایرانی آشنا شوند و هم نیازی به گشتن هتل برای اسکان مهمانان خارجی نداشته باشیم.

وی درباره همکاری نهادهای مسوول نیز یادآوری می کند: شهرداری هم سنگ تمام گذاشت و گرفتن پروانه و پایان کار حداقل ۲ سال زمان برد؛ یک نفر را فقط برای پیگیری کارهای شهرداری استخدام کرده بودم؛ بنا به گونه طراحی و ساخته شد که در عین رعایت اصول معماری اصیل در مقابل زمین لرزه هایی با هشت درجه ریشتر مقاوم باشد؛ تکمیل فیزیکی بنا ۵ سال زمان برد و در تزیینات آن یک قطعه پلاستیک نیز دیده نمی شود، زیرا پلاستیک یک فرآورده مصنوعی و من درآوردی است، ولی چوب و آجر با ما و از ماست.

وی در مورد نگهداری درخت چنار بلند واقع در حیاط بنا نیز می گوید: نگهداری این درخت برای من چند صد میلیون تومان آب خورده است، زیرا با وجود آن، استفاده از لودر بزرگ برای خاکبرداری و گودبرداری ممکن نبود و بکارگیری لودر کوچک نیز هزینه کار را چندین برابر افزایش داد. در این بنا تلاش کردیم نماد و نمود معماری اصیل محلی مان را به خوبی بازنمایی کنیم.

وی با اشاره به قالی های ۸۰ ساله پهن شده بر کف عمارت، فرشی با زمینه آبی کمرنگ را نشان می دهد و اضافه می کند: طرح این فرش، «فتانه» نام دارد و صمیمیت با آن برای ما تبریزی ها به یک خصوصیت رفتاری و حتی ژنتیکی تبدیل شده است. انسان هر چه سنش بالاتر می رود، بیشتر به اصل و ذاتش خود گرایش پیدا می کند و دلیل دلباختگی من به ساخت بنایی با خصوصیات معماری تماماً بومی و محلی نیز همین است.

کلانتری تشریح می کند: پنجره های اتاق های گوشواره بنا، سفالی است و خانم مقدم، هنرمندی که چهره ماندگار کشور نیز شده است، به مدت ۱۸ ماه برای خلق آثار تصویر شده روی آنها تلاش کرده است؛ ۲ عدد پنجره اتاق های گوشواره در طبقه دوم از ۱۹۲ عدد کاشی سرامیک تشکیل شده اند که خانم مقدم ۶ ماه برای طراحی اولیه آنها زمان صرف کرده است؛ وقتی خانم مقدم در ابتدای کار این پنجره ها از من پرسید که چه میخواهی، من پاسخ دادم که بر روی این کاشی های سرامیک، فضای بهشتی ایران را برایم نقاشی کن؛ بر این اساس تصاویر نقش بسته بر روی کاشی های این ۲ پنجره تداعی کننده تصور ایرانی از بهشت است. الهه های آب و خاک، ماهی، انار، سرو ایرانی و دیگر عناصر تشکیل دهنده انگاره های ذهنی ایرانیان از بهشت در این نقاشی ها به چشم می خورند.

نصب بزرگترین پنجره اُرسی ایران 

به گزارش ایرنا، هتل بوتیک آقای کلانتری یک پنجره اروسی بسیار بزرگ و زیبایی نیز دارد که شناسنامه ساختمان از نگاه بیرونی محسوب می شود و به گفته کلانتری “این پنجره با ابعاد ۴.۴ متر در ۵.۴ متر و با وسعت حدود ۴۵ متر مربع بزرگ ترین پنجره اروسی نصب شده در بناهای ایرانی است” که شیشه های رنگی آن از اوکراین وارد شده و در روزهای آفتابی منظره بدیعی را در «طنبی» ایجاد می کند.

تنها برای ساخت این پنجره اُرسی ۲.۵ سال زمان صرف شده است و در وصف زیبایی اش، می توان آن را با پرهای طاووس به هنگام باز شدن مقایسه کرد؛ هر چند همه عناصر به کار رفته در این بنا به دلیل اصالت و دست ساز بودن شان، چشم نواز و دلفریب هستند، اما بدون شک هیچ یک از آنها شانه به شانه پنجره اُرسی ۴۵ متر مربعی نمی زنند.

در هتل بوتیک آقای کلانتری همچنین برشی از یک کبوتر خانه به چشم می خورد که در کنار نمایی از طاق بستان به طرز جذابی خودنمایی می کند؛ طرح سرمه دان جا خوش کرده در دیوار اتاق پذیرایی مستطیلی شکل و مرتفع بنا نیز از گنبد سرخ مراغه الهام گرفته شده است؛ طرح شمسه ای نیز بر دیوار پذیرایی جلوه گر است؛ هر چند شاید در نگاه نخست، این طرح ها ساده به نظر برسند، اما برای تامین مصالح و طراحی و ساخت هر کدام از آنها به طور متوسط حداقل ۶ ماه زمان و هزینه بالایی صرف شده است.

ایوان های بنا نیز به دلیل استفاده از هزاران کاشی معرق مشابه کاشی های لاجوردی مسجد کبود در ستوان های آن، بسیار زیبا و استوار می نمایند، ضمن اینکه حکاکی روی ستون های ایوان نیز آنها را جذاب تر و تماشایی تر کرده است؛ در تبیین ظرافت و سلقه مالک بنا، اشاره به این نکته نیز خالی از لطف نیست که حتی وسایل روشنایی نیز قدیمی اند و آسانسور نیز برای اجتناب از بهم خوردن نمای سنتی بنا به گونه ای طراحی شده که در جلوی چشم نباشد.

کلانتری می گوید: سه سال در این بنا آجر کاری کرده ایم؛ البته همه کارها به موازات هم پیش می رفت و الا اگر قرار بود بخش های مختلف به صورت مجزا ساخته شوند، به جای ۵ سال باید ۵۰ سال برای ساخت قطعات پازل مانند آن زمان صرف می شد. خوشبختانه همه کارهای این بنا از آغاز تا پایان مستندسازی شده است.

وی تشریح می کند: حتی نرده های بنا نیز به شیوه سنتی ریخته گری با ماسه تهیه شده اند؛ همه دستگیره ها و یراق آلات سفارشی و دست ساز هستند؛ حمام بنا نیز با سنگ های مرمر معادن مناطق مختلف آذربایجان شرقی ساخته شده است.

وی اضافه می کند: بنا برای انطباق با معماری اصیل ایرانی، علاوه بر گوشواره و شاه نشین اصلی، شاه نشین دوم نیز دارد که برای رفاه ساکنان و میهمانان در نظر گرفته شده است؛ بخش های طاقی شکل آن نیز به دلیل استفاده از سیمان به جای گچ – سیمان خیلی دیرتر از گچ خشک می شود –  ۶ ماه زمان برده است؛ زاویه طاق ها آجری این بنا بر خلاف معماری سنتی از نوع جناغی نیست و زاویه آنها بازتر و در نتیجه رسیدن دو طرف طاق به همدیگر بسیار دشوارتر و نیازمند محاسبات مهندسی دقیق بوده است.

هتل بوتیک به محلی برای عرضه آثار هنرمندان تبدیل می شود

کلانتری می گوید: چون این هتل بوتیک در مجموع ۵ اتاق و امکان پذیرایی همزمان حداکثر ۱۰ نفر را دارد، ما می خواهیم از فضای موجود در آن برای عرضه آثار هنرمندان تبریز استفاده کنیم و به همین دلیل نیز با خانواده مرحوم محمدرضا ایرانی برای برپایی نمایشگاه آثار آن فقید در این محل گفت و گو کرده ایم.

وی اضافه می کند: نمی خواهم در این بنا را به عنوان یک خانه مسکونی ببندم و بعد از مرگم به روی عموم گشوده شود؛ علاقه مندم که در قبال هزینه بالای صرف شده برای ساخت بنا، استفاده عمومی خوبی نیز از آن بشود.

وی ادامه می دهد: با ساخت این بنا به دنبال آن هستیم که بخشی از داشته های معماری اصیل و محلی را در وهله اول به میهمانان خارجی و در مرحله بعد به گردشگران داخلی عرضه کنیم.

کلانتری توضیح می دهد: سالن پذیرایی و شاه نشین و گوشواره های بنا به گونه ای طراحی شده اند که امکان برگزاری کنسرتی با حضور حداقل ۱۵۰ میهمان در آن وجود دارد و این ویژگی، تالار تاریخی «شیر و خورشید» ارک تبریز را در ذهن تداعی می کند.

وی یادآوری می کند: این هتل بوتیک تنها ۵ اتاق دارد و سعی می کنیم کادر آن را نیز از میان هنرمندان انتخاب کنیم تا فضایی دنج و دلنشین با عناصر انسانی فرهیخته برای میهمانان مهیا کنیم.

شاید به دلیل موقعیت جغرافیایی و آب و هوایی فصل تابستان بهترین زمان سفر و گشت‌وگذار در آذربایجان غربی باشد اما ظرفیت‌های بی‌شمار این استان و چهارفصل بودن این خطه از کشور به همراه وسیع‌ترین پیست اسکی، چشمه‌های آبگرم با خاصیت درمانی و ده‌ها جاذبه بی‌نظیر طبیعی و تاریخی لذت سفر برای گردشگران زمستانی را نیز فراهم کرده است.

آذربایجان غربی ازلحاظ جغرافیایی از شمال با کشورهای آذربایجان و ترکیه، از غرب با کشورهای ترکیه و عراق، از شرق با استان‌های آذربایجان شرقی و زنجان و از جنوب با استان کردستان هم‌مرز است و با هم‌مرزی با ۳ کشور موقعیتی خاص و ممتاز را در ایران داراست.

وجود مناظر و طبیعت بکر، قرارگیری یکی از ۱۹ منطقه اکسیژن خالص دار جهان (سیلوانا)، خوشاکو یکی از زیباترین پیست‌های اسکی، وجود چشمه‌های متنوع آب‌معدنی، وجود بازارچه‌های مرزی متعدد و قرار گرفتن اماکن تاریخی و دیدنی همچون کاخ باغچه جوق، کلیساها و صدها جاذبه طبیعی و تاریخی بی‌نظیر در کنار هم می‌تواند بهترین بهانه برای سفری لذت‌بخش و خاطره‌انگیز در تعطیلات آخر هفته فصل زمستان و سایر روزها باشد. اگر مهمان‌نوازی مردم این دیار را هم در نظر بگیرید بی‌شک چند روز بیشتر میهمان این خطه از کشور خواهید بود.

طولی بودن و فاصله زیاد شهرهای آذربایجان غربی نیز موجب شده چهارفصل سال را در این دیار تجربه کنید بااینکه در فصل زمستان قرار داریم اما اگر چهره شهرهای جنوب استان برفی است اما در برخی شهرهای شمالی هنوز هوای پاییزی و بهاری در انتظار گردشگران است و این تضاد فصل‌ها زیبایی و جلوه خاصی به آذربایجان غربی بخشیده است.

خوشاکو ظرفیتی بی‌نظیر برای ورزش‌های زمستانی

پیست اسکی خوشاکو، در ۴۰ کیلومتری شهرستان ارومیه و در منطقه راژان واقع‌شده که با داشتن کوه‌هایی با شیب مناسب و جلوه‌های زیبای بصری از طبیعت، همه‌ساله در فصل زمستان پذیرای علاقه‌مندان به اسکی و ورزش‌های زمستانی در این استان است.

این پیست اسکی که وسیع‌ترین و برف گیرترین پیست اسکی کشور به شمار می‌رود، به دلیل قرار گرفتن در منطقه مرزی و همچنین هم‌مرزی ارومیه با کشورهای ترکیه و عراق قابلیت گردشگری و جذب توریست زیادی دارد.

اگر به اسکی علاقه دارید و دوست دارید این ورزش پر از هیجان را در یک فضای زیبا انجام دهید، به ارومیه سفر کنید و خاطرات ورزشی خوبی را برای خودتان رقم بزنید، پیست اسکی خوشاکوی ارومیه که وسیع‌ترین و برف گیرترین پیست اسکی خاورمیانه است در یک آخر هفته به‌یادماندنی فرصت باهم بودن اعضای خانواده را فراهم می‌کند.

مسیر دسترسی به این پیست از دو محور بند و انهر امکان‌پذیر است، این پیست با توجه به قرار گرفتن در یک منطقه گردشگری و نیز هم‌مرزی استان با چهار کشور، ظرفیت و قابلیت جذب گردشگر و نیز میزبانی مسابقات کشوری و حتی بین‌المللی را دارد.

لذت سفر خاطره‌انگیز به همراه خانواده در نقطه صفر مرزی

در فصل زمستان به دلیل موقعیت طبیعی و آب و هوایی و بارش مناسب برف، شرایط مطلوبی برای اسکی در این منطقه به وجود می‌آید، این شرایط در روزهای نخست سال همچنان در خوشاکو باقی می‌ماند و سالانه گردشگران و ورزشکاران زیادی را از سراسر کشور به خود جذب می‌کند.

برف‌بازی و ساخت آدم‌برفی تا اسکی‌بازی و تله سیژ سواری، همه این‌ها فرصت‌هایی است که خانواده‌ها می‌توانند برای یک دورهمی جذاب آخر هفته از آن‌ها استفاده کنند، ضمن اینکه خیلی از خانواده‌ها علاقه‌مند به شرکت در برنامه‌های برف پیمایی در این منطقه هستند.

وضعیت کنونی این پیست نسبت به سال‌های گذشته بسیار مطلوب شده به‌طوری‌که جاده اصلی دسترسی به آن ساماندهی و ۳ خط تله‌اسکی نیز به آن اضافه‌شده درحالی‌که پیش‌تر فقط یک خط تله‌اسکی وجود داشت.

ایجاد امکانات رفاهی و خدماتی، جذب گردشگر، تجهیز پیست به امکانات آموزشی و نیز استفاده از دستگاه‌های موردنیاز و مناسب اسکی از دیگر امکاناتی است که می‌تواند در خاطره سازی سفر و تعطیلات آخر هفته خانواده کمک‌کار باشد.

نخستین سایت پرنده نگری کشور و جلوه‌های بی نظیر پرندگان در زمستان

همه ما دوست داریم تعطیلات آخر هفته فارغ از همهمه و شلوغی‌های یک هفته پر کار در یک جای دنج در دل طبیعت لحظاتی را در سکوت و آرامش بگذرانیم که این آرامش می‌تواند کنار یک تالاب و با مشاهده و گوش دادن به صدای زیبای پرندگان در آذربایجان غربی سپری شود، فرصت بی‌نظیر و گوشه دنجی که در فصل زمستان تنها می‌توان در این خطه از کشور پیدا کرد.

یکی از جاذبه‌های کم‌نظیر طبیعی آذربایجان غربی که این منطقه را نسبت به استان‌های دیگر متمایز کرده قرار گرفتن استان در کریدور پرندگان مهاجر و مهاجرت هزاران قطعه پرنده زیبا و کم‌نظیر هم‌زمان با فصل زمستان به تالاب‌های پرآب آذربایجان غربی است.

هرساله پرندگان مهاجر زیادی با شروع فصل پاییز و آغاز سرما از عرض‌های شمالی کره زمین به عرض‌های جنوبی‌تر مهاجرت می‌کنند، تالاب کانی برازان به‌عنوان اولین سایت پرنده‌نگری کشور، تالاب‌های نقده، میاندوآب، سد نوروزلو و سواحل جنوبی پارک ملی دریاچه ارومیه از مهم‌ترین تالاب‌های زمستان گذرانی پرندگان مهاجر در آذربایجان غربی است.

ازجمله مهم‌ترین پرندگانی که در تالاب‌های این استان در این فصل مشاهده می‌شود می‌توان به انواع غازها از قبیل عروس غاز، غاز خاکستری، غاز پیشانی‌سفید بزرگ، غاز پیشانی‌سفید کوچک و انواع اردک‌ها از قبیل سرسبز (کله‌سبز)، ارده‌ای، خوتکا، فیلوش، نوک پهن، تاجدار، آن قوت، تنجه، سرسیاه و همچنین پلیکان خاکستری، پلیکان سفید، قو و … اشاره داشت.

لذت شنا و تفریح خانوادگی در دل چشمه‌های آبگرم آذربایجان غربی

وجود ۴۶ چشمه آبگرم و معدنی با خاصیت درمانی در آذربایجان غربی با طبیعت بکر و طبیعی می‌تواند بهترین انتخاب برای افرادی باشد که در نظر دارند تعطیلات آخر هفته‌شان در کنار آشنایی با جاذبه‌های تاریخی و شادی و تفریح همراه با درمان برخی امراض ناشی از یک هفته کار سخت باشد.

برخی از چشمه‌های آبگرم معدنی آذربایجان غربی در مجاورت آثار ارزشمند تاریخی قرار دارند که هم‌جوار شدن این چشمه‌ها با آثار تاریخی فرصت گران‌بهایی ایجاد کرده تا ضمن رقم خوردن یک سفر خاطره‌انگیز با تاریخ و هویت ایرانی نیز بیشتر آشنا شوید.

چشمه‌های آبگرم محال «باراندوز» ارومیه، آبگرم احمدآباد واقع در حاشیه اثر جهانی تخت سلیمان تکاب، آبگرم ایستی سو و زنبیل در ارومیه، آب‌معدنی زندان سلیمان، چشمه صدقیان در سلماس، چشمه قره شعبان در خوی، آبگرم باش کندی در ماکو، آبگرم گراو مهاباد، آبگرم معدنی چالدران و ده‌ها آبگرم و معدنی غنی که هر کدام می‌توانند به‌تنهایی گردشگران زیادی را به خود جذب کنند.

از ویژگی‌های برجسته آب‌های معدنی آذربایجان غربی همچون احمدآباد، تخت سلیمان تکاب، چشمه‌های آبگرم چالدران و ایستی سو سلماس می‌توان به کیفیت و تنوع خواص درمانی آن‌ها اشاره کرد که می‌تواند در گذران یک تعطیلات آخر هفته توأم با شادی و درمان بهترین انتخاب باشد.

آذربایجان غربی سرزمین هزار و یک شب

آذربایجان غربی به دلیل تعدد آثار و جاذبه‌های تاریخی و طبیعی که هر کدام راز و قصه‌های سربه‌مهر زیادی از تاریخ کهن ایرانیان را در دل خود دارد جزو استان‌های بی‌نظیر گردشگری به شمار می‌رود.

اگر تعطیلات آخر هفته در کنار پیست اسکی خوشاکو، نخستین سایت پرنده‌نگری و چشمه‌های آبگرم این استان با خاصیت درمانی به فکر گشت‌وگذار در جاذبه‌های تاریخی باشید انتخاب‌های متعددی ازجمله تپه‌های کهن تاریخی ازجمله تپه حسنلو، کلیساهای کهن تاریخی ازجمله قره کلیسا، کاخ‌موزه‌های بی‌نظیر، دومین غار آبی کشور و… پیش روی شماست.

علاوه بر تفرجگاه‌ها، جاذبه‌های طبیعی استان از تخت سلیمان در تکاب گرفته تا عمارت کاخ سردار در ماکو، سه‌گنبد در ارومیه تا مقبره شمس تبریزی در خوی نیز می‌تواند در این فصل از سال یک فرصت مناسب برای گذران تعطیلات آخر هفته همراه خانواده باشد.

این روزها همانند سایر فصل‌های زیبا از جمله بهار و تابستان آذربایجان غربی با تمامی امکانات و مردم مهمان‌دوست آماده استقبال از گردشگران و مسافرانی است که چه تعطیلات آخر هفته و چه سایر تعطیلات را برای گذران در این خطه انتخاب می‌کنند.

منبع:خبرگزاری مهر

این رضاخان بود که تصمیم گرفت در تهران زندانی رسمی داشته باشد. به‌ همین دلیل نیکولا مارکوف معمار مشهور روسی را به ایران آورد تا طراحی زندان قصر را انجام دهد.

زندان مارکوف دارای ۱۹۲ اتاق و گنجایش ۷۰۰ زندانی بود که ۹۶ اتاق آن پنج نفری و بقیه انفرادی بودند. مریضخانه‌ای هم مشتمل بر شش اتاق شش تخته و ۱۶ اتاق یک تخته به‌ همراه باغ و حمام ساخته شده بود.

یازدهم آذرماه سال ۱۳۰۸ زندان قصر شکل گرفت. اولین قربانی نیز خود سازنده بود(!) تیمسار درگاهی، رئیس وقت شهربانی که به جرم دعوت رضاخان به یکی از ۱۹۲ سلول عمومی و انفرادی در جریان افتتاح زندان به حبس محکوم شد.

قصر پس از آن نیز پذیرای نامدارانی شد که عبدالحسین تیمورتاش، نصرت‌الدوله و سردار اسعد بختیاری از آن جمله بودند.

بزرگ‌علوی سرگذشت سال‌های حبس خود و دیگر زندانیان مشهور را در کتاب «۵۳ نفر» در زندان قصر نوشت.

پس از شهریور ۲۰ و استعفای رضاخان و تبعید به جزیره موریس کارکردهای قصر نیز نمایان‌تر شد.

شکل دایره زندان تنها به این منظور به این فرم طراحی شده که هر سه طبقه آن در اثر وجود این فضای خالی و بالکن‌هایی که با حفاظ‌های نرده‌ای پوشیده شدند، در تابستان به شدت گرم باشد و در زمستان سرد؛ سرمایی که تا مغز استخوان زندانیان نفوذ می‌کرده است.

زندان قصر از بدو تأسیس تا سال ۱۳۵۷ (پیروزی انقلاب اسلامی) در طول نیم قرن، آیینه‌ای است در انعکاس تجدد در دوران پهلوی. از یک سو زندانیان عادی در این زندان از حقوق مدنی و تعریف شده‌ای برخوردار شدند و از سوی دیگر در طول نیم قرن زندان قصر به مشهورترین زندان سیاسی کشور تبدیل شد.

زندان قصر در سالهای اخیر توسط شهرداری تهران به باغ موزه‌ای پند آموز تبدیل شده است که بازدیدکنندگان می‌توانند همه روزه از قسمت‌های مختلف آن دیدن کنند.

همچنین حضار می‌توانند ازمحل‌های نگهداری زندانیان سیاسی که حتی دیوارهایش همگی با مهر سکوت عمق فاجعه را به تصویر کشیده و بیننده را تحت تاثیر قرار می‌دهد، دیدن نمایند.

“باغ ایرانی” یکی از بخش های این مجموعه است که با بهره‌گیری از تنوع گیاهی یک فضای شهری دلنشین و یک موزه روباز محسوب ایجاد شده است.

یکی از بخش های اصلی، “موزه تاریخ انقلاب اسلامی ایران” است. این موزه تصویری است از مبارزات مردم در دوران ستمشاهی و بخش دیگر “موزه زندان” است که بازسازی عینی فضای زندان از اتفاقاتی است که در دوره رژیم ستم شاهی افتاد و هم محلی برای تصویر برداری مجموعه های سینمایی.

از دیگر بخش های این باغ موزه می‌توان به مسجد، زورخانه قصر، باغ های ایرانی، کتابخانه مرکز تحقیقات، گالری های مختلف، فضاهای نمایشگاهی و فرهنگی چایخانه و سفره خانه سنتی، مراکز عرصه محصولات فرهنگی، بازارچه محصولات هنری و صنایع دستی اشاره کرد.

همچنین شهروندان می‌توانند در محدوده زندان، از فضای سبز و بوستان و مجموعه‌های فرهنگی ورزشی موزه بازدید کنند.

از زندان قصر بخش‌هایی باقی مانده تا خاطرات این محل تاریخی به فراموشی سپرده نشود؛ از جمله این فضاها می‌توان به زندان مارکف و سیاسی و ساختمان روبروی درب اصلی همراه با برج نگهبانی و نورگیر اشاره کرد.

همچنین ساختمان بند جوانان نیز حفظ شده است. برج دیده‌بانی و منبع آب در شمال شرقی زندان، ساختمان واحد برق در شمال غربی و ساختمان مدرسه اندرزگاه ۱۲ یا بند کارگری نیز حفظ شده است.

زندان مارکوف با مساحتی بالغ بر ۸۸۰۰ متر مربع از فضاهای متنوعی همچون مرکز اسناد، تصاویر و اشیاء تاریخی، نمایشگاه، گالری موسمی، کافه گالری و سالن اجتماعات چند منظوره تشکیل شده است.

مسجد،کتابفروشی دائمی (با مضامین تاریخ انقلاب و مبارزات سیاسی و کتب مرتبط با زندان) و زورخانه از دیگر قسمتهای این مجموعه محسوب می‌شوند.

گالری تصاویر و اسناد مربوط به مرمت و بازسازی موزه به عنوان یکی از دستاوردهای شهرداری تهران برای استفاده محققان، استادان، دانشجویان و پژوهشگران قابل استفاده است و ساختمان زندان سیاسی با مساحتی در حدود ۵ هزار متر مربع دارای فضاهای گوناگون و متنوعی است که روایتگر تاریخ انقلاب و مبارزان انقلاب اسلامی است که این ساختمان نیز شامل محل زندان‌ها، کتاب‌خانه، مرکز مطالعات و موزه است.

همچنین حسینیه، رستوران و کافی شاپ نیز دیگر قسمت‌های این مجموعه را تشکیل می‌دهد و سه حیاط موجود در زندان قابلیت پخش فیلم و نماهنگ و ویدئوهای مفهومی دارند.

منبع:همشهری