به گزارش ایمنا، ظهور اسلام یکی از مهمترین تحولات تاریخی بشر بوده است، این رویداد به قدری در تاریخ اهمیت دارد که یکی از مبانی تقسیم‌بندی ادوار تاریخی است؛ اما اسلام در شبه جزیره عربستان محدود نماند و همراه با فتوحات اسلامی به سایر بلاد عالم گسترش یافت.

در اندک مدتی تا زمان روی کار آمدن عثمان بن عفان، گستره اسلام از غرب به مصر، از شرق به امپراطوری ساسانی و ماوراءالنهر و از شمال تا اسپانیای امروزی پیش رفت. با گذشت زمان، از سویی گستره فتوحات اسلامی فراتر می‌رفت و نژادها و اقوام مختلفی در سیطره امپراطوری آن قرار می‌گرفتند و از سوی دیگر، فِرَق و مذاهب مختلفی نیز در داخل ایدوئولوژی اسلامی ظهور می‌کرد.

 یکی از مزایای اسلام بر دیگر ادیان، توجه آن به دانش‌پژوهی و آزادی عقیده بود؛ این رویکرد اسلام، سبب رواج کرسی‌های نقد و تحقیق در سراسر بلاد اسلامی شد، از سوی دیگر نهضت علمی امام صادق(ع) و امام باقر(ع) زمینه تربیت هزاران دانشمند را فراهم کرد که برخی از آنان، تفسیرها و برداشت‌های مختلفی از بعضی متون و احکام اسلامی داشتند. مجموعه این عوامل باعث شد تا در اسلام چهار مذهب حنفی، حنبلی، شافعی و مالکی ظهور کند که به اهل سنت یا اهل جماعت مشهور شدند؛ در کنار این مذاهب، پیروان علی بن ابی طالب(ع) و یازده امام پس از ایشان نیز بودند که به شیعان یا علویان نام‌بردار شدند.

علمای شیعه پس از غیبت کبری حضرت امام مهدی(عج) با نگارش متون فقهی، اخلاقی و کلامی و سفر به اقصی بلاد اسلامی، کوشیدند تا این مذهب را ترویج کنند. ارادت ایرانیان از ایام کهن به ائمه(ع) زبانزد بوده است، بنابراین علمای شیعه هرگاه قصد ترویج مبانی این مذهب یا برخورداری از آزادی عمل در نگارش متون علمی داشتند، آهنگ ایران می‌کردند و در یکی از بلاد آن، رحل اقامت افکنده، دست به کار فعالیت‌های تبلیغی و پژوهشی می‌شدند.

یکی از علمای شیعه «شیخ اباعدنان قریشی» است که او را از  پایه‌گذاران مذهب شیعه جعفری در اوایل قرن هفتم در ایالت‌های اصفهان، نهاوند، بروجرود، خوزستان و لرستان می‌دانند.

شیخ اباعدنان قریشی در بقعه‌ای محصور با درختان سر به فلک کشیده، در شهرستان «خوانسار» آرمیده است. البته افراد دیگری نیز در این بقعه دفن شده‌اند که اسامی آنان بدین شرح بر روی صندوق چوبی در داخل بقعه آمده است: «مشایخ العظام الکرام شیخ نظام الدین حیدر و شیخ شرف الدین هدایت الله و شیخ فتوح الدین عبدالفتاح و شیخ کمال الدین عارف و شیخ اباعدنان و شیخ شمس الدین محمد و شیخ زین الدین علی و شیخ تاج الدین حسن خدام هذه البقه المتبرکه»؛  این متن به سال ۹۵۴ نگاشته شده و با عبارت «چاکر و بنده ائمه دین شیعه پاک صدر دین حسین …»، آغاز می‌شود.

حمیدرضا میرمحمدی، مؤلف کتاب «جغرافیای خوانسار» عقیده دارد که «شیخ صفی‌الدین اردبیلی»، نیای بزرگ دودمان «صفویه» در سال ۶۷۸ برای کسب دانش به نزد صاحب این بقعه آمده است.

یکی از اشخاص مدفون در این بقعه «صدرالدین حسین» است که در سلسله تصوف مرشد عارف نامی، «شیخ زاهد گیلانی» و مراد شیخ صفی الدین اردبیلی بوده ‌است.

ارادت شیخ صفی‌الدین و دیدارهای وی با برخی از شیوخ مدفون در این بقعه باعث شد تا نوادگان تاجدار وی، بنایی جدید بر مقبره شیخ عدنان بسازند و حتی «مریم بیگم» همسر «شاه طهماسب صفوی»، نیز دستور ساخت مدرسه و حمام خوانسار را صادر کند.

موقوفاتی نیز برای این بقعه به ثبت رسیده است، افرادی مانند «ابراهیم شاه» از سلسله «گورکانی» تمام باغستان سرچشمه را در سال ۸۹۲ بنام بابا پیر (بقعه شیخ اباعدنان) وقف کرد؛ البته وقف‌نامه فعلی مربوط به سال ۱۳۱۱ ه. ق است که طی آن عایدات موقوفات با نیت مرمت مقبره و تآمین مایحتاج صادران، واردان، سفره درویشان و مجاوران مزار، اختصاص یافته است.

بنای نخستین آرامگاه تنها سنگی بوده بر روی چشمه‌ای به نام «چشمه پیر»؛ صفویان که داعیه‌دار ارادت به عالمان شیعه و اتصال به سلسله جلیله صوفیه بودند،  بنای فعلی بقعه شیخ اباعدنان قریشی را بر روی آرامگاه قبلی و به سبک مغولی یا سلجوقی احداث کردند. بنای فعلی از سنگ و ساروج ساخته شده و پنجره‌هایی مشبک در قابی به شکل ایوان نیم‌طاق، در اطراف آن وجود دارد.

بر سردر یکی از این پنجره‌ها، کاشی کاری وجود دارد که بر آن متنی در معرفی شیخ اباعدنان نوشته‌اند. کف داخل بنا با کاشی‌هایی سرخ رنگ با دور چینی کاشی‌های آبی، پوشیده است.

برخی از ابنیه مذهبی ساخت عهد صفویه و دوران زعامت شیعیان، به نشانه ارادت به ۱۲ امام شیعه، دارای ۱۲ تَرک بود است، بقعه باباپیر خوانسار نیز با گنبدی دو پوش از جنس سنگ و آجر، از این قاعده مستثنی نیست. برخی عقیده دارند که پوشش گنبد این بقعه مُطلا بوده است، اما در سال‌های قحطی قرن ۱۳ به سرقت رفته است.

منبع:ایمنا

به گزارش ایمنا، سکوت کویر که گاه زیبا و گاه هول‌انگیز است، بعضی اوقات دالانی می‌شود به دل‌ هزار توی تاریخ تا دل‌های رمیده از جنجال شهر و صدای ماشین‌ها را به سفری دل‌انگیز ببرد؛ پس بار سفر می‌بندیم و به مقصد کویر «بادرود»، جلای وطن می‌کنیم.

در دل این کویر بنایی آرمیده به عظمت تاریخ که از شکوه ایران باستان تا غارت ایلخان مغول و دوران سرکشی یاغیان عهد قاجار، هزار حکایت ناگفته دارد. «کرشاهی» یا «گهرشاهی» یا «قلعه دزدها»، نام دژی است که بُن‌مایه آن، نسب از دوران ایران باستان دارد.

گرد ایام که رهگذری است از خاک گرم کویر بر گهرشاهی نشسته است. هرچند در جای جای آن، ردّ پای بی مهری ایام به چشم می‌خورد، اما هنوز هم می‌توان، تاریخی به درازای بیش از ۱۳ قرن را که بر خاک و گل آن نگاشته شده است، دید و لذت برد.

سدی در برابر مغولان

«چنگیز خان مغول» در عهد «خوارزمشاهیان»، خاک ایران را عرصه تاخت و تاز قرار داد و به گفته مورخان: «نماند از خانه‌ای که ویران نکرد و جنبنده‌ای که نکشت و مالی که به یغما نبرد.»

ایرانیان در هر شهر و ایالتی با آخرین بضاعت به مصاف با خصم مهاجم پرداختند؛ مردمان کویر نیز در آن ایام به نام خود حماسه‌ها بر سینه گرم کویر، ثبت کردند.

مغولان چون به این منطقه رسیدند، مردمان کویر با آنان پیکار کردند و هر بار پس از نبردی نمایان، به داخل قلعه عقب می‌نشستند؛ مغولان گمان می‌کردند که گریختگان شکست خورده‌اند و پس از مدتی در داخل قلعه از تشنگی هلاک می‌شوند، پس به این امید دژ گهرشاهی را محاصره می‌کردند، غافل از اینکه معماران باهوش ایرانی، بنای قلعه گهرشاهی را در نزدیک ترین محل به آب گذاشته بودند.

در بیرون قلعه آبگیری وجود دارد که با ذخیره  آب ناشی از قنات کره شاهی، آن را از  قلعه عبور می‌دهد؛ آب مورد نیاز ساکنان کرشاهی نیز از طریق همین آبگیر تأمین می‌شده است؛ به دلیل نوع خاک، ضخامت کم پوسته زمین و نزدیکی به سفره‌های آب زیرزمینی، حوض بزرگ میانی قلعه نیز همیشه مرطوب است. به همین دلیل مدافعان کویرنشین ایران، نه تنها در این قلعه از کمی آب و آذوقه نمی‌مردند، بلکه از راه‌های مخفی آن به خارج، بر مغولان شبیخون می‌زدند.

قلعه‌ای در دستان یاغی عاشق

«نایب حسین کاشی» از راهزنانی بود که عهد پهلوی اول کشته شد. او ابتدا شیفته «تاج»، دختری از نزدیکان خود شد و با کوشش فراوان به وصال یار رسید؛ اما از بدعهدی زمانه، وصال عاشقان دیر زمانی نپایید و نایب حسین، زن و فرزندش را در زمان زایمان از دست داد.

پریشان حالی سبب شد که نایب حسین، سر بر بیابان گذارد و غمگین از فراغ زن و همسر، ژولیده‌ای شود در دل صحرا؛ او در همین زمان با «مهدی قلی قوچانی» آشنا می‌شود و این آشنایی، بر دل نایب حسین مرحمی می‌شود . اندکی می‌گذرد، اما مهدی قلی قوچانی نیز در سفری بیمار می‌شود و جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کند و این بار غمی مضاعف بر دل نایب حسین می‌نشیند.

زندگی پرماجرای نایب حسین کاشی به شوریدگی ختم نشد، او سردسته یاغیان و راهزنان شد و در حدود ۱۳۰ سال قبل، پس از مرمت قلعه دژشاهی، از آن به عنوان جایگاه طراران و دزدان استفاده کرد. روزگاری، هیچ نقطه‌ای از «نطنز» تا «ساوه» در منطقه «کاشان»، از حمله نایب حسین یاغی و یارانش در امان نبود، اما دژ استوار دزدان، پس از سه بار حمله نیروهای توپخانه دولتی گشوده شد و سردسته یاغیان پس از دستگیری در «نشلج» کاشان، در تهران اعدام شد.

قلعه‌ای نظامی

دژی که اکنون با مساحت هشت هزار مترمربع در فاصله ۲۳ کیلومتری روستای «متین‌آباد» در شمالی‌ترین نقطه شهرستان بادرود و در آغاز بخش «ابوزیدآباد» کاشان قرار دارد، کاربردی نظامی داشته است. در ورودی و خروجی قلعه در قسمت جنوب، اما گریزگاهی نیز در قسمت شمالی آن ساخته‌اند. در قسمت ورودی، یک هشتی با چهار اتاق زمستانی قرار دارد، سه اتاق مخصوص غلامان بوده است و ۱۰ اتاق تابستانی نیز با مساحت هر یک ۱۰ متر در سایر بخش‌ها وجود دارد.

اطراف قلعه، دو دیوار قطور با فاصله پنج متر از یکدیگر قرار دارد که حد فاصل آن‌ها خندقی نسبتاً عمیق حفر شده است تا در صورت هجوم دشمن و عبور از دیوار نخست، خندق پر از آب شده و مانعی برای پیشروی آنها به داخل قلعه شود. در فاصله هر ۱۰  متر هم یک برجک وجود دارد که محل استقرار تیراندازها بوده است. در ساخت این قلعه مربع شکل که طول هر ضلع آن ۱۲۰ متر است، از خاک شن‌دار استفاده شده و هیچ نوع تزیینی به جز رج چینی خشتی برج و باروها ندارد.

این قلعه در سال ۱۳۸۱ با شماره ۵۸۱۹ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، نائین در ۱۴۰ کیلومتری شرق اصفهان یکی از قدیمی‌ترین شهرهای منطقه است که در زمان ساسانی یکی از ایالات یا کوره های ایران بوده است. در زمان حکومت مغول‌ها در این شهر تغییرات زیادی اتفاق افتاد، اما پس از آن در سال ۷۴۴ هجری قمری در پی جنگی که بین ملک اشرف، آخرین پادشاه چوپانیان و امیر مبارزالدین از حکما آل‌مظفر در این منطقه درگرفت، نائین دچار تخریبات زیادی شد.

نائین را به درستی عروس کویر نامیده اند؛ در هر کوچه و خیابانی از نائین محل و بنایی در کنار بافت منحصر به فرد شهر جلب توجه می‌کند. معماری این شهر به صورت درون‌گرا است و بافت آن در ترکیبی متراکم و متصل به هم استقرار یافته است. نائین در قدیم به هفت محله تقسیم می‌شده اما امروزه به دو بخش نائین جدید و قدیم تقسیم شده است که بیشتر مردم خانه‌های تاریخی را تخریب و به محله نوساز نقل مکان کرده‌اند.

محله‌ محمودیه یکی از محل‌های هفتگانه قدیمی نائین است، در مرکز این محله تپه‌ای وجود دارد و بر روی آن‌تپه قلعه باشکوه عاشورگاه بنا شده است. این قلعه روح هر بیننده‌ای را برمی‌انگیزد، قامت عاشورگاه از جاده انارک نمایان است. این قلعه استفاده‌ای دفاعی داشته که با سنگ و کاه‌گل ساخته شده و شش برج مراقبتی به ارتفاع ۱۶ متر در آن وجود دارد. زمان ساخت قلعه به پیش از به وجود آمدن شهر نائین و زمان زردشت باز می‌گردد.

یکی دیگر از جاذبه‌های شهرستان نائین مسجد جامع آن است، این مسجد را اولین یا دومین مسجد ساخته شده در ایران دانسته‌اند و ساخت بنا اولیه آن را مربوط به دوره خلیفه هشتم امویان عمربن عبدالعزیز یعنی بین سال‌های ۹۹ تا ۱۰۱ هجری قمری می‌دانند. اما به گواه آندره گدار فرانسوی بنا اصلی مسجد جامع در دوره دیلمیان شکل گرفته است همچنین در زمان آل‌بویه و آل‌کاکویه به این مسجد بخش‌هایی اضافه شده است.

مسجد جامع نائین با الگوبرداری از مسجد پیامبر در مدینه ساخته شده است. حیات بزرگی در وسط این مسجد قرار دارد و پیرامون آن را شبستان‌های ستون داری دربر گرفته، دهانه میانی مسجد روبه قبله قرار دارد و دهانه وردی نسبت به بقیه دهانه‌ها بزرگ‌تر است. سبک ساخت مسجد جامع نائین معروف به سبک شبستانی و ستونه‌ای بوده و فاقد ایوان و گنبد و به صورت تک مناره است. بر روی سردر ورودی مسجد از داخل کتیبه‌هایی با خطی کوفی و رنگ‌های ترسیم شده از قرن پنجم هجری وجود دارد.

خانه تاریخی پیرنیا در روبرو مسجد جامع نائین یکی از مهم‌ترین خانه‌های تاریخی مرکز ایران است. این خانه شاهکار معماری عصر صفوی در کویر و حد کمال زیبایی است، خانه تاریخی پیرنیا به عنوان الگو هنر و معماری منطقه کویر محسوب می‌شود. این خانه به سبک گودال باغچه که مخصوص خانه‌های کویری است ساخته شده، این سبک مخصوص خانه‌های کویری است که از جهت عایق بودن حرارت، نفوذ نکردن سرما و گرما همچنین امکان نشستن آب قناتی که معمولا در خانه‌های کویری عبور می‌کند موثر بوده است.

مهمترین ویژگی هنری خانه تاریخی پیرنیا نقاشی‌های دیواری و گچبری‌های بسیار زیبای آن در ایوان شاه نشین، اتاق تشریفات و اتاق مخصوص حاکم است. این گچبری‌ها شامل قاب های متعددی بوده و داستان های هفت پیکر نظامی شامل داستان های خسرو و شیرین، یوسف و زلیخا و صحنه‌های شکارگاه را به نمایش گذاشته است. در سال ۱۳۷۳ خانه پیرنیا به موزه مردم شناسی کویر نائین تبدیل شد که در آن مردم از طریق اشیاء، لوازم، وسایلی که در جای جای فضاهای خانه و ویترین‌ها قرارگرفته با فرهنگ مردمان کویر و حاشیه آن آشنا می‌شوند و شامل نمایش زندگی کویری، وسایل کشاورزی، ادوات و وسایل نظامی، پوشاک، صنایع دستی و هنرهای سنتی، آداب و رسوم و اعتقادات مردمان بومی منطقه است.

نائین را به درستی عروس کویر نامیده اند، این شهر با بافت منحصر به فرد در جای‌جای خود گوشه‌ای از تاریخ را قرار داده است. در هر محله این شهر میراثی قرار دارد که توجه هر گردشگری را بر می انگیزد. این شهر درست در میانه راه اصفهان یزد قرار گرفته و فاصله کمی با این دو شهر دارد از همین رو فرصت خوبی را در اختیار گردشگران برای بازدید از این شهر قرار می دهد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، رسیدن کویر به دریا شاید دنیای فانتزی‌ باشد که در فیلم‌های سورئال به دنبال آن بوده‌ایم، جایی که صحرا و دریا با هم برخورد کنند مانند رؤیایی است که در خواب مشاهده می‌کنیم. شن‌های روان کویر در کنار صدای موج‌های آب دریا اکسیری می‌سازد که می‌تواند آدمی را به آرامش برساند.

منطقه شگفت‌ انگیز “روستای درک” در جوار دریای عمان محلی است که صحرا با دریا تلقی پیدا می‌کند، روستا درک در ۱۷۰ کیلومتری چابهار در مسیر ترانزیتی بندر جاسک و بندر کنارک قرار دارد. درک یکی از مناطق ناشناخته ایران است که ویژگی منحصر به فردی در دنیا دارد، ساحل درک به دور از کوه یا جنگل با شن پر شده است.

کارت پستال شاید نزدیک‌ترین توصیف از روستای درک و تصاویر خیالی و دور از ذهن آن باشد. در این مکان آسمان به زمین متصل شده و ساحل دَرَک با بستری وسیع از ماسه‌های بدون سنگ و هیچ مزاحم طبیعی و مصنوعی مانند جوی آبی کشیده شده است که انتهای آن به دریا می‌رسد.

نخل‌ها به طور پراکنده در میان ساحل دیده می‌شود، نخل‌های سر به فلک کشیده که با قامت راست و با غرور به دریا خیره شده‌اند. نسیمی خنک که زردی شن‌ها را دیده از میان نخل‌های سبز می‌گذرد و به آبی دریا می‌رسد، اینجا تمام زیبایی جمع شده‌اند تا تجربه‌ای بی همتا از گردهمایی زیبایی‌های طبیعت را به ما هدیه کنند.

تکاپو مردم این روستا با لباس‌های سفید بلوچی و شلوارهای لیفه‌دار و دامن‌های سوزن دوزی شده در این ساحل‌ها رنگ و بوی زندگی را به ساحل می‌آورد. مردم روستای درک که بیشتر آن‌ها مشغول ماهیگیری هستند مانند دیگر مردمان این مرز و بوم خونگرم هستند و به خوبی آداب میزبانی از گردشگران را بجا می‌آوردند.

ماسه‌های تمیز و ساحل پاک روستا نشان از اهمیت بالا محیط زیست برای مردمان منطقه و یا شاید نشان از ناشناخته بودن این محل برای به ظاهر گردشگران دارد، این پاکیزگی باعث شده لطافت شن‌های این ساحل حفظ شود. غروب آفتاب آسمان سرخ رنگ می‌کند و کودکان را برای استقبال از پدر و برادران ماهیگیر به ساحل می‌کشاند.

جاده درک از جاذبه‌های این منطقه است، اگر از سمت چابهار به درک بروید جاده‌ از میان کوه‌های فرسایشی با منظره‌ای بی نطیر عبور خواهد کرد. رمل‌های شنی و جاده‌های منتهی به درک محلی عالی برای آفرود بازان است، در این ساحل می‌توان به طول زیادی رانندگی کرد و از رانندگی خارج جاده بیشترین لذت را برد.

دریای درک آرام است و ساحل آن بکر از همین حهت اینجا محل مناسبی برای عکاسی است، شن‌های یکدست در کنار پراکندگی نخل‌ها در ساحل هر عکاسی را سر ذوق خواهد آورد. در کنار این‌ها دریای عمان برای موج سواران و قایق رانان تازه کار به دلیل آرامی مواج می‌تواند تمرین خوبی باشد.

امکانات روستا کم است، در درک اقامتگاهی وجود نداشت اما بنا بر اعلام مسئولان درک اکنون توان پذیرایی از ۶۰ گردشگر را دارد. اگر به درک سفر کردید می‌توانید در آلاچیق‌های چوبی ساحل چادر بزنید و اگر در اقامت به مشکل خوردید روی کمک مردمان خونگرم درک حساب باز کنید.

روستا درک در منطقه زرآباد از امن‌ترین مناطق سیستان و بلوچستان است و هیچ نگرانی از بابت شب‌مانی و کمپینگ در این منطقه وجود ندارد. اما به یاد داشته باشید این روستا از مراکز خرید و پمپ بنزین‌ها بسیار دور است و مغازه‌ای که در داخل روستا قرار دارد تنها اقلام خوراکی بسیار کمی را می‌توانید از آن بخرید.

درک تا سال پیش منطقه‌ای کاملاً ناشناخته بودو فقط برخی از اهالی سیستان و آفرودبازان از این بهشت ساحلی خبر داشتند. اما در روزهای پایانی سال ۹۶ یک توییت که حاوی چند عکس از این روستا بود منتشر و به سرعت بازنشر شد و نام درک را بر سر زبان‌ها انداخت. پس از آن بهشت گمشده ایران در بسیاری از گردشگران و تورگردانان جا باز کرد.

برای رسیدن به درک از دو راه بندرعباس و عبور از بندرمیناب و بندرجاسک و یا مسیر چابهار و کنارک می‌توان خود را به روستا برسانید. در هر دو صورت از آنجایی که درک منطقه‌ای کمتر شناخته شده است و تابلوهای مناسبی نیز در راه وجود ندارد که مسیر را به شما نشان دهد تا جای ممکن از مردم محلی کمک بگیرید، جاده هر دو مسیر نیز قدری دست انداز و چاله دارد؛ پس مجهز سفر کنید.

هوای درک به دلیل وزش بادهای موسمی از سمت هند معمولاً خنک است. بهترین زمان برای سفر به چابهار و این منطقه از ایران اوایل بهار و اواسط فصل زمستان است ضمن اینکه فصل پاییز در درک به دلیل وزش بادهای خنک موسمی هوای مطلوبی را رقم زده است اما در تابستان هوا در این منطقه بسیار گرم است.

درک جاذبه‌ای منحصر به فرد و خاص در ایران است، این مدل از سواحل در کمتر جایی در دنیا وجود دارد. شاید نزدیک‌ترین محل به درک، تلاقی اقیانوس اطلس با صحرا نامبیا باشد. درک و به طور کلی منطقه سیستان و بلوچستان برای گردشگری سرشار از جاذبه‌های و مناطق بکر و دست نخورده هستند که می‌توانند در کمال امنیت و آرامش پذیرای گردشگران باشند.

منبع:ایمنا

مطلب مرتبط:سواحل مکران چابهار؛ در امتداد شگفتی

به گزارش خبرنگار ایمنا، زمستان را به عنوان سردترین فصل سال می‌دانیم، در زمستان حیوانات به خواب می‌روند شب‌ها زودتر فرا می‌رسد و شب نشینی‌ها کوتاه‌تر و سردتر می‌شود. زمستان شاید برای برخی فصل پایان کار باشد اما فصل پایان سفر نیست، سفر و گردشگری فعالیتی است که در تمام طول سال قابل انجام است.

سفرها در زمستان یا به سرمای سفیدی برف است یا به گرمای زردی خورشید؛ زمستان در کشور چهار فصل ایران برای عاشقان برف و سرما و برای دوستداران پرتو نرم خورشید فرصت سفر می‌دهد. ایران همیشه به عنوان مقصدی بهاره و یا تابستانه برای گردش در دنیا شناخته شده اما ظرفیت گردشگری زمستانه در ایران به اندازه بقیه فصول بالا است.

بهشت اسکی بازان

پیست‌های اسکی ایران از شهرت بین المللی برخوردار هستند، از جمله این پیست‌ها دیزین است که در زمان احداث خود بزرگترین پیست اسکی در دنیا و مهم‌ترین در آسیا بود. دیزین ۲۳ پیست دارد که شامل پیست اسنو پارک، پیست یو، پیست مبتدی، پیست چمن و غیره است که بلندترین مسیر اسکی آن ۷.۵ کیلومتر می‌باشد.

پیست دیزین چندین مجموعه رفاهی مانند هتل و کلبه‌های اقامتی نیز دارد که پذیرای گردشگران است. دیزین در ۱۲۳ کیلومتری تهران اولین و مهم‌ترین پیست خاورمیانه است با هزینه‌ای بسیار پایین می‌تواند پذیرای گردشگران خارجی باشد که برای اسکی و گذران تعطیلات به ایران سفر می‌کنند.

دومین پیست بزرگ ایران شمشک است که در ۵۷ کیلومتری شمال شرق تهران واقع شده است، پیست اسکی شمشک به دلیل دارا بودن نورافکن‌های بزرگ امکان اسکی تا نیمه‌های شب را به اسکی‌بازان می‌دهد. بلندترین نقطه این پیست نیز ۳ هزار و ۵۰ متر است.

پیست اسکی توچال دیگر پیستی است که در فصل زمستان میزبان دوستداران اسکی است، توچال نزدیک‌ترین پیست به تهران و شلوغ‌ترین پیست ایران است. این پیست  سه خط تله ‌کابین و سه خط تله‌سیژ و یک خط  تله‌اسکی دارد که روی هم طول آن‌ها به هفت هزار و ۵۰۰ متر می‌رسد و با طولانی ترین تله کابین‌های دنیا رقابت می‌کند.

پیست توچال با دارا بودن سه پیست اسکی مجزا یکی از مجهزترین پیست‌های کشور به شمار می‌آید که حتی در آن باشگاه تنیس، باشگاه تیر و کمان، باشگاه بانجی جامپینگ و اسکیت، باشگاه پینت بال و امکان کوه نوردی و پیاده روی وجود دارد.

دیگر پیست مشهور ایران پیست اسکی فریدون‌شهر است که در مرکز ایران پیست استاندارد و مناسبی برای مردمان فلات مرکزی ایران است. پیست فریدون‌شهر در ۱۸۰ کیلومتری غرب اصفهان مرتفع‌ترین پیست ایران است و آخر هفته‌ها در آن ترافیک سنگینی برقرار است. این پیست با شیب ۳۵ درجه‌ای شرایط خاص و هیجان انگیزی را برای اسکی ایجاد کرده است.

آفتاب لطیف کویر

سفر در زمستان برای کسانی که برف و سرما را دوست ندارند نیز می‌تواند لذت بخش باشد، کویرهای ایران یکی از جاذبه‌هایی است که توجه گردشگران اروپایی و آسیای شرقی را به خود جذب می‌کند. در حالی که دامنه‌های زاگرس و البرز با برف پوشیده شده و ابرهای سیاه جلو خورشید را گرفته است، در مناطق مرکزی ایران آفتاب ملایم دستان لطیف خود را بر سر شن‌های کویر می‌کشد.

مصر شاید نام آشنا ترین کویر ایران برای گردش باشد، این روستای کوچک که در ۱۲۰ کیلومتری اصفهان واقع شده با تپه‌های ماسه‌ای و رمل‌های زردرنگ یکی از لذت بخش‌ترین تجربه‌های کویرگردی را در اختیار گردشگران قرار می‌دهد. شب‌های کویر مصر نیز داستان خود را دارد، دور آتش نشستن و تماشای ستارگانی که گویی از سقف زمین به فاصله چند متری آویزان شده‌اند تجربه‌ای است که در هوای مطلوب زمستانی کویر حاصل می‌شود.

کویر اسرارآمیز ریگ جنی نیز به عنوان مقصدی برای گردش در زمستان شناخته می‌شود، این کویر با وسعت سه هزار و ۸۰۰ کیلومتر در غرب دشت کویر قرار دارد. به عقیده مردم محلی این مکان نفرین شده است و هرکه به آن برود دیگر باز نمی‌گردد البته این روایات به دلیل وجود باتلاق‌های نمکی فراوان در این منطقه دور از ذهن نیست. اگر به ریگ جنی سفر می‌کنید حتما با یک راه بلد همراه شوید و از این سرزمین اسرار آمیز لذت ببرید.

ورزنه دیگر منطقه کویری است که در فصل سرما میزبان گردشگران فراوانی است، این روستای نام آشنا که همه آن را با چادرهای سفید که بر سر زنانش است می‌شناسند؛ جدیدا به دلیل راه اندازی سایت گردشگری کویری از شهرت بیشتری برخوردار شده است. کویر ورزنه به دلیل نزدیکی به اصفهان در پایان هر هفته مملو از دوستداران آفتاب و شن می‌شود.

گرمای زمستان

دستان گرم زمستان را در چشمه‌های آب گرم می‌توان حس کرد، چشمه‌های طبیعی که در کنار آتشفشان‌ها از دل زمین بیرون می‌آیند در سرمای زمستان مقصدی جذاب هستند. به دلیل گرمای بالا این آب‌ها مواد و املاح آن نیز بالاتر می‌رود و آب این چشمه‌ها خاصیت درمانی پیدا می‌کند ضمن اینکه اغلب چشمه‌ها به دلیل قرار گرفتن در مناطق طبیعی زیبا مقصدی جذاب برای گردش در زمستان هستند.

مشهورترین آب گرم در ایران و خاورمیانه سرعین است، این شهر که در ۳۰ کیلومتری غرب اردبیل واقع شده است بزرگترین مرکز آب درمانی خاورمیانه را داراست. معنای سرعین را در لغت نامه “سرچشمه” نوشته‌اند، اما در حقیقت این کوه سبلان است که سرچشمه، چشمه‌های سرعین است. سرعین در فصل زمستان آب و هوایی بسیار سرد دارد اما لذت استفاده از چشمه آب گرم ارزش تحمل سرمای استخوان شکن آن را دارد.

محلات در استان مرکزی نیز شش چشمه آب گرم دارد، محلات به عنوان مرکز گل ایران شناخته شده اما در کنار گلخانه‌ها چشمه‌های آب گرم آن نیز از شهرت بالایی برخوردار است. آب این چشمه‌ها در درمان بیماری‌های کبدی، صفراوی، کلیوی و دستگاه گوارش و بویژه بیماری‌های رماتیسمی استخوانی و پوستی بسیار مؤثر است.

ورتون دیگر چشمه آب گرم ایران است که برخلاف دو محل دیگر کمتر شناخته شده است. ورتون در ۷۵ کیلومتری شرق اصفهان مرکزی که چند سالی است با منطقه توریستی گل سرخ میزبان گردشگرانی است که برای استفاده از چشمه آب گرم آن به این منطقه سفر می‌کنند.

زمستان پایان سفر نیست، بلکه آغاز ماجراجویی است؛ زمستان برای عاشقان سفر پر است از روایت‌های هیجان انگیز. سفر در فصل سرما و گردشگری زمستانه به دلیل کمبود زیرساخت‌ها مورد توجه قرار نگرفته است. در فصلی که ورود گردشگران به کشور و سفرهای داخلی افت می‌کند، می‌توان با تکیه بر ظرفیت‌های چهار فصل بودن کشور توازن سفر را در سال برقرار کرد.

منبع:ایمنا

مطلب مرتبط:سفری گرم در دل زمستان