تخت جمشید یا پارسه که در شهرستان مرودشت در شمال استان فارس واقع است، نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که طی سالیان پیوسته، پایتخت مجلل و تشریفاتی امپراتوری ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده‌ است.

در این شهر باستانی، مجموعه کاخ‌هایی به نام تخت جمشید وجود دارد که در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده ‌است و به مدت حدود ۵۰ سال، مرکزی برای برگزاری مراسم آیینی و جشن‌ها مخصوصاً نوروز بوده ‌است. تخت جمشید با نام‌های پارسه، هزارستون، چهل منار و پرسپولیس نیز معروف است.

بنیانگذار تخت جمشید داریوش بزرگ بود، البته پس از او پسرش خشایارشا و نوه‌اش اردشیر یکم با گسترش این مجموعه به بزرگی آن افزودند. بسیاری از اطلاعات موجود که در مورد تاریخ هخامنشیان و فرهنگ آنها در دسترس است به خاطر سنگ‌نبشته‌هایی است که در این کاخ‌ها و بر روی دیواره‌ها و لوحه‌های آن حکاکی شده ‌است. باور تاریخدانان بر این است که اسکندر مقدونی سردار یونانی در ۳۳۰ پیش از میلاد، به ایران حمله کرد و تخت جمشید را به آتش کشید و احتمالاً بخش عظیمی از کتابها، فرهنگ و هنر هخامنشی را با اینکار نابود نمود.

با این‌حال ویرانه‌های این مکان هنوز هم در شهرستان مرودشت در استان فارس برپا است و باستان شناسان از ویرانه‌های آن نشانه‌های آتش و هجوم را بر آن تأیید می‌کنند. این مکان از سال ۱۹۷۹ یکی از آثار ثبت شدهٔ ایران در میراث جهانی یونسکو است.

دیوار چین
این دیوار در نقشه جغرافیایی چین ۷۰۰۰ کیلومتر امتداد یافته است. این اثر سال ۱۹۸۷ در “فهرست میراث جهانی” ثبت شد. این ادعا که این دیوار تنها پدیده انسانی است که از فضا قابل رویت می باشد، بارها تکذیب شده است ولی هنوز در باور عوام جا دارد.

تاریخ ساخت دیوار چین به قرن ۹ قبل از میلاد باز می گردد. حکومت وقت چین برای جلوگیری از حملات ملیت های شمالی، برجهای آتش برای خبر رسانی و یا قلعه های مرزی برای حصول اطلاعات دشمن را در ارتباط با دیوار و بر روی آن ایجاد کرد.

در دوره حکمرانی سلسله های بهار و پاییز و کشورهای جنگجو، میان دوک ها جنگ بر پا شد و کشورها با استفاده از کوه های مرزی به ساخت دیوار پرداختند تا سال ۲۲۱ قبل از میلاد، امپراتور چین شی خوان پس از به وحدت رساندن چین، دیوارهای دوک ها را به هم متصل کرد که به صورت دیوار بزرگ در مرزهای شمالی بر روی کوه ها درآمد. او می خواست با این کار از حملات دشمن به مراتع شمالی جلوگیری کند.

اهرام مصر
مجموعه اهرام جیزه نام مجموعه اهرام تاریخی ساخته شده در دوران مصر باستان است که در حاشیه شمالی شهر قاهره کنونی واقع شده است. هرم بزرگ جیزه یکی از اهرام در مجموعه اهرام جیزه و تنها بازمانده عجایب هفت گانه جهان محسوب می شود.

قدمت اهرام جیزه به سلسله چهارم مصر می رسد که نام های آنها عبارتند از هرم خوفو، هرم خفره و هرم منکور. که خوفو بزرگترین شان و یکی از عجایب هفت گانه است.

تاج محل
آرامگاه زیبا و باشکوهی است که در نزدیکی شهر اگرا و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شده است.

این بنا به دستور شاه جهان، پنجمین امپراتور گورکانی هند به منظور یادبود همسر ایرانی محبوبش ممتاز محل که در سال ۱۶۳۱ میلادی  به هنگام وضع حمل فوت کرد بنا شده است. شاه بنا به وصیت همسرش تصمیم گرفت با ساخت بنایی زیبا، مجلل و عظیم، همسرش را جاودانه کند. از این رو آرامگاهی زیبا بر روی قبر او بنا نهاد.

ماچو پیچو
به معنی قله قدیمی، یک محوطه باستانی به جا مانده از آثار دوره اینکاها می باشد که در ارتفاع ۲٬۴۳۰ متری از سطح دریا در دامنه کوه در بالای دره اوروباما در کشور پرو و در ۷۰ کیلومتری شمال کوسکو قرار گرفته است. اغلب اوقات از آن به عنوان “شهر گمشده اینکاها” یاد می شود. ماچو پیچو احتمالأ شناخته شده ترین نماد امپراتوری اینکاها می باشد.

این شهر در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساخته شده و صدها سال پیش در زمان فتح اینکاها توسط اسپانیایی ها متروک شده است. برای قرن ها فراموش شده بود و به جز عده ای از مردم محلی کسی از آن نامی به خاطر نداشته است.

این اثر در سال ۱۹۱۱ میلادی توسط هیرام بینگهام، تاریخ شناس آمریکایی به جهانیان معرفی شد. پس از آن، ماچو پیچو به یکی از مناطق جذب توریست تبدیل شد و در سال ۱۹۸۱ میلادی در فهرست آثار کشور پرو و در سال ۱۹۸۳ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. این اثر هم اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می شود.

انگکور وات
انگکور وات نام مجموعه ای از معابد است که در اوایل سده دوازدهم برای شاه سوریاوارمان دوم در انگکور در کامبوج ساخته شد تا پرستشگاه حکومتی و پایتخت او قرار گیرد. این معبد که در ابتدا معبدی هندو بود و به ویشنو، خدای هندیان تقدیم شده بود پس از ورود آیین بودا به معبدی بودایی بدل شد. انگکور وات که تا به امروز به خوبی حفظ شده است هنوز هم تنها پرستشگاهی است که از زمان ساختش تا کنون به عنوان یک مرکز مذهبی استفاده می شود.

این معبد بزرگترین بنای مذهبی در جهان است و معماری اصیل خمری را می توان در آن مشاهده نمود. انگکور وات که اصلی ترین جاذبه گردشگری کامبوج است، نشان ملی آن کشور نیز به شمار می آید و طرح آن بر روی پرچم کامبوج نیز نقش بسته است.

“انگکور وات” ترکیبی امروزی به معنای “پرستشگاه شهر” است. “انگکور” شکل بومی کلمه نوکور است که از واژه سانسکریت ناگارا به معنای پایتخت یا شهر گرفته شده و “وات” نیز واژه خمری برای معبد است. پیشتر این معبد به نام Preah Pisnulok شناخته می شد که لقب پس از مرگ بنیان گذارش شاه سوریاوارمان دوم بود.

شهر ممنوعه
شهری قدیمی در منطقه پکن، پایتخت کشور چین است و یکی از مهمترین دیدنی های تاریخی این کشور به شمار می آید. شهر ممنوعه به روایتی وسیع ترین و کامل ترین مجموعه معماری چوبی در جهان به شمار می رود.

احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ میلادی با دستور جو دی دومین امپراتور سلسله مینگ آغاز گردید و ظرف ۱۴ سال ساخته شد. تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ که جمعا ۲۴ امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمان رانده اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان کاخ موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت.

این اثر نادر با ساختگاهی مستطیل شکل مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در برمی گیرد. ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتا دور مجموعه را فراگرفته است.

دیوار در هر ضلع خود یک دروازه را جای داده است. بر روی ضلع جنوبی “دروازه نیمروز”   و بر روی ضلع شمالی “دروازه نیروی ایزدی” قرار دارد. دیوارها ضخیم هستند و طوری طراحی شده اند که در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت کنند.

عابد باگان پاگودا
مجموعه معابد بودایی است که مربوط به قرن ۱۱ تا ۱۳ میلادی است و در بخش ماندالایِ برمه واقع شده است. مساحتش ۴۱ کیلومتر مربع می باشد و از چندین معبد مختلف تشکیل شده است.

معبد کارناک
معبد بسیار بزرگی در کنار رود نیل است که کانون مذهبی مصریان در زمان مصر قدیم بوده است. به این دلیل کارناک نامیده شده، چون توسط دهکده ای جدید به همین نام دربر گرفته شده. از چندین معبد مختلف و همینطور رودخانه مقدس تشکیل شده. به عنوان بزرگترین مجموعه تاریخیِ مذهبی شناخته شده است.

تئوتیهواکان
نام مکان باستانی بزرگی است در حوزه آبگیر مکزیک که بزرگترین هرم هایی که پیش از درون شد اسپانیاییان بدین سرزمین ساخته شده است در آن جای دارد. تئوتیهواکان از نیمه نخست هزارهٔ یکم در اوج و بزرگترین شهر قاره آمریکا پیش از اکتشاف این قاره به دست اروپاییان بود. در اوج خود این شهر ۱۰۰ هزار نفر را در خود جای می داده است. این شهر بر سراسر آمریکای میانه نفوذ داشته است. مردمان آن به احتمال از گروه های نژادی ناهوا، اتمی و توتوناک بوده اند.

این بخش تاریخی امروزه در شهرداری سن خوان در ایالت مکزیکو جای گرفته است و در حدود ۴۰ کیلومتری شمال خاوری شهر مکزیکو. این بخش تاریخی ۸۳ کیلومتر مربع گستردگی دارد و از ۱۹۸۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت است.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

در راستای آشنایی دوستداران طبیعت با این مناطق پایان دنیا، مجله ای گزارشی تصویری از این سرزمینهای دورافتاده زمین از آیسبرگهای قطب جنوب تا قله های آفریقا و چشمه های آب گرم آمریکا منتشر کرد و گوشه ای از زیباییهای خیره کننده سیاره را به نمایش گذاشت.

آیسبرگ لاجوردی

پس از ۶ روز سفر دریایی در جهت جنوب شرقی نقطه بی‌نهایت آمریکای جنوبی در عرض جغرافیایی ۵۰ درجه جنوبی به جزایر “ساندویچ های استرالیایی” می‌رسید و در آنجا منظره ای بدیع از آیسبرگهای لاجوردی رنگ پوشیده از میلیونها پنگوئن و یک دریای خروشان را می‌بینید. در این عکس، پنگوئنهای قطب جنوب بر روی یک آیسبرگ لاجوردی در دریاچه جزیره “کندلیماز” دیده می‌شوند.

درختان – آفریقای جنوبی

برای بسیاری از درختانی که بر روی قله های نزدیک به کیپ تاون آفریقای جنوبی رشد می‌کنند باد می‌تواند یک مجسمه شگفت انگیز باشد. این درختان با خم کردن و تغییر شکل خود می‌توانند در مقابل نیروهای جریانهای تند باد مقاومت کنند.

دست فاطیما-

اشکال سنگی نزدیک به دهکده “هومبوری” که در مقابل نور خورشید در آسمان مالی قد کشیده اند. قله های بلند این کوهها می‌تواند تا ۶۱۰ متر برسد. مردم بومی ‌عنوان “دست فاطیما” را برای این کوهها انتخاب کرده اند چون این صخره ها دارای ۵ قله هستند که شکل یک دست برافراشته به سوی آسمان را ساخته اند.

پرتگاههای آهکی

نیروهای فرسایشی این پرتگاههای آهکی را در پارک ملی “پورت کمپبل” در استرالیا به وجود آورده اند. حدود ۵ میلیون سال قبل، این منطقه یک جلگه آهکی بود اما امروز به دلیل نفوذ و افزایش سطح آب، امواج و بارانها این پرتگاههای شگفت انگیز ایجاد شده اند.

زمینهای بایر- داکوتای جنوبی

توفان بر روی تپه های زرد مشرف به داکوتای جنوبی در آمریکا سایه افکنده است. نام این منطقه از عبارت Oglala Sioux mako sica گرفته شده است که به معنی “زمین بایر” است. این فضا یک ویترین تماشایی برای مشاهده تاثیرات آب و باد بر روی عناصر طبیعی و محتوی بقایای فسیلی با قدمت ۵۳ میلیون سال است.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

بسیاری از خاطرات خوش ما به همراه عزیزان و اعضای خانواده‌مان در محیط‌های ساحلی شکل گرفته‌اند، اما سفر به کرانه‌ها و ساحل‌گردی نیز همچون سایر انواع گردشگری آدابی دارد که با رعایت آنها می‌توان علاوه بر داشتن لحظه‌هایی خوش به حفظ محیط‌های ساحلی برای نسل‌های آینده نیز کمک کرد. در اینجا نگاهی داریم به برخی از توصیه‌های مهم که رعایت آنها در سواحل و کرانه‌ها می‌تواند راهگشا باشد.

دل‌انگیز اما خطرناک
بسیاری از افراد از تفاوت شنا در استخر با شنا در دریای مواج بی‌اطلاع هستند. معمولا شنا در آب‌های آزاد نیازمند مهارتی ویژه است که هر شناگری به آن مسلط نیست.

پس با ورود به ساحل و دیدن دریایی زیبا و دل‌انگیز خود را به مثابه یک شناگر قابل​ داخل امواج دریا رها نکنید. متاسفانه بسیاری از افراد ناآگاه در فصل تابستان قربانی شنا در دریا می‌شوند. ​

هنگام شیرجه بهتر است نخست عمق آب را چک کنید و از گردن خود در مقابل خطرهای احتمالی محافظت نمایید. آگاهی به شرایط زیست گیاهی و جانوری نیز می‌تواند مانع از خطرات احتمالی شود.

از جمع کردن یادگاری در ساحل بپرهیزید و سعی کنید به آیندگان فکر کرده و هرچه کمتر به تغییر چهره سواحل دست بزنید. فراموش نکنید​ محیط‌های ساحلی از حساس‌ترین اکوسیستم‌های جهان محسوب می‌شو​د و کوچک‌ترین آلودگی در آنها سبب مشکلات بزرگی در تمام​ سطح کره زمین می‌گردد.

کودکان در ساحل
اگر برای نخستین بار با فرزند خود به ساحل می‌روید، آگاه باشید که این بار خبری از لذت‌های همیشگی نیست و قطعا چیزهایی تغییر کرده است. بهتر است خود را آماده کنید چراکه فرزندتان با رقبت شن‌های ساحل را به قصد خوردن به دهان می‌گذارد؛ شما بیشتر از پنج دقیقه نمی‌توانید در آب بمانید و قطعا به یک چادر نیاز پیدا خواهید کرد.

یکی از بهترین راهکارها برای بهتر شدن وضع​ و ایجاد فضایی لذت بخش برای اعضای خانواده، صحبت کردن با فرزندتان پیش از رفتن به ساحل و توضیح محیط و برنامه‌هایی است که قرار است با یکدیگر تجربه کنید.

با شرح محیط و دادن آموزش‌های ابتدایی می‌توان از وقوع نیمی از رویدادهای ناخواسته جلوگیری کرد و تا حدودی به شرایط تسلط یافت. بهتر است برای بچه‌ها از لباس‌های شنای یک تکه و آستین‌دار استفاده شود تا در اثر برخورد با شن‌های داغ ساحل کمتر آسیب ببینند.

استفاده از کرم‌های ضد آفتاب​ همراه کلاه و عینک دودی می‌تواند از شدت آسیب‌های احتمالی بکاهد. اگر کودک شما قصد شنا دارد، بهتر است او را در منطقه‌ای تحت نظر خود نگه دارید، چراکه معمولا بچه‌ها بسیار سریع‌تر از آنچه بزرگسالان گمان می‌کنند، شنا کرده و ناپدید می‌شوند.

استفاده از تیوپ‌های محافظتی یکی از عاقلانه‌ترین کارهای پیشگیرانه محسوب می‌شود. بسیاری از بچه‌های شهری که عادت به محیط‌های باز و شلوغ ساحلی ندارند ممکن است آزرده شوند. با برپایی چادر می‌توانید به کم‌ کردن استرس‌های محیطی کمک کنید و با در آغوش گرفتن فرزندتان به وی امنیت و آرامش قبلی را باز​گردانید.

* وقتی دارید به یک کشور دیگر سفر می‌کنید، با فرهنگ و اجتماعی متفاوت با محل زندگی‌تان مواجه هستید؛ خوب است که قبل از سفر با افرادی که پیش از شما به آن کشور سفر کرده‌اند صحبت کنید یا اطلاعاتی را در اینترنت جستجو کنید؛ علاوه بر این که باعث می‌شود بهتر برای سفرتان برنامه‌ریزی کنید، چشم‌انداز بهتری از چیزهایی که انتظارتان را می‌کشند، خواهید داشت.

* حتی اگر از سلامت خودتان مطمئن هستید، بد نیست که چهار تا شش هفته قبل از سفر، یک معاینه‌ی کامل پزشکی انجام دهید. خیال خودتان راحت‌تر خواهد بود. اگر هم بیماری خاصی دارید، حتماً قبل از سفر با پزشک‌تان مشورت کنید.

* اگر طولانی مدت سفر می‌کنید، حتماً چک کنید که پاسپورت‌تان تا وقتی که برگردید اعتبار دارد.

* هر فصلی که سفر می‌کنید، بهتر است از آب و هوای مقصد اطلاع داشته باشید.  اگر قرار است به شهری کوهستانی و در یک فصل سرد سفر کنید یا اگر مقصد سفرتان شهری گرم و ساحلی مانند آنتالیاست، تغییرات آب و هوایی را تا زمان برگشت‌تان چک کنید.

* اختلاف ساعت کشور خودتان را با کشور مقصد بدانید و سعی کنید یکی دو روز قبل از رفتن، خواب‌تان را توی شهر و خانه‌ی خودتان تنظیم کنید. معمولاً دو ساعتی دیر و زود خوابیدن یا بیدار شدن، تمرین خوبی است. ورزش‌کردن هم به شما کمک می‌کند آمادگی وفق دادن خودتان با زمان جدید را داشته باشید. یکی از ساعت‌هایتان را قبل از رفتن با ساعت کشور مقصد تنظیم کنید، هم راحت‌تر به این ساعت عادت می‌کنید و هم اگر قصد تماس با کشور خودتان را داشتید، بدموقع مزاحم کسی نمی‌شوید.

* بد نیست در حد چند کلمه از زبان رایج کشور مقصد را بلد باشید. شاید در مواقع اضطراری یا برای کمک‌خواستن به دردتان خورد؛ از طرفی مردم بیشتر کشورها بدشان نمی‌آید غریبه‌ها به زبان خودشان به آن‌ها سلام می‌کنند، شاید باعث صمیمیت شود و هوای شما را بیشتر داشته باشند.

* اگر قرار است برای مدت طولانی توی راه باشید، لباس راحت و قابل تعویض بپوشید؛ ممکن است آب و هوای مبدأ و مقصد خیلی با هم تفاوت داشته باشند.

* اگر داروی خاصی مصرف می‌کنید، فراموش نکنید که برای بردن آن‌ها به کشورهای دیگر، به ترجمه‌ی رسمی نسخه یا گواهی پزشک که به نام خودتان باشد، احتیاج دارید.

* بعد از این‌که وسایل سفرتان را آماده کردید، مطمئن شوید این بهترین کیفی است که می‌توانستید دست‌تان بگیرید؛ کیف دستی شما در سفر باید سبک و راحت باشد، زیپ یا دکمه‌ی سالمی داشته باشد و حتماً بسته شود، بد نیست چند تا جیب داخلی هم داشته باشد که بهتر بتوانید وسایل همراهتان را دسته‌بندی کنید؛ حواستان باشد اگر خیلی برنامه‌ی گشتن و رفت‌وآمد دارید، کوله‌پشتی انتخاب بدی نیست.

* اسم و آدرسی از خودتان روی چمدان بنویسید. معمولاً ساک‌ها و چمدان‌ها جایی برای نوشتن این مشخصات دارند ولی اگر هم نداشت، روی کاغذ کوچکی یادداشت کنید و بدنه‌ی چمدان‌تان بچسبانید.

* مدارک شناسایی، پاسپورت، ویزا و بلیط را جایی از کیف بگذارید که دسترسی راحت‌تری دارید. شاید تا وقتی که به مقصد برسید، مجبور باشید چند باری آن‌ها را خارج کنید و دوباره سر جایشان بگذارید.

* بد نیست یکی دو تا تنقلات یا شکلات داخل کیفتان داشته باشید. لازم نیست یک بسته خوردنی سنگین را با خودتان حمل کنید؛ همین که بدانید در مواقع ضروری چیزی توی کیف‌تان هست و خیال‌تان راحت باشد، کافی است.

* اگر معده‌ی حساسی دارید، سعی کنید قبل و یا در حین سفر خوراکی‌هایی را که ممکن است ناراحت‌تان کند، نخورید؛ چون ممکن است برای مدت طولانی دسترسی به سرویس بهداشتی مناسب و تمیز نداشته باشید.

* قبل از سفر خیلی غذا نخورید و در طول سفر نیز به اندازه و سبک میل کنید؛ این کار باعث می‌شود بدن شما راحت‌تر با شرایط آب‌وهوایی، اختلاف زمان و غذای متفاوت کشور مقصد منطبق شود.

* از سوار شدن بر ماشین‌های شخصی که آرم Taxi بر روی آنها درج نشده، خودداری کنید و سعی کنید حتماً سوار تاکسی‌های مخصوص فرودگاه شوید؛ شاید هزینه‌‌شان بیشتر باشد ولی مطمئن باشید به امنیت و خراب‌نکردن سفرتان می‌ارزد.

* سعی کنید شماره و یا کد تاکسی را همان موقع که سوار می‌شوید در جایی یادداشت کنید یا در حافظه‌ی موبایل‌تان ذخیره کنید؛

* یک نقشه از شهر تهیه کنید؛ نقشه‌های گوناگونی در فرودگاه یا بخش اطلاعات هتل می‌توانید بگیرید.

* اگر اطلاعی از وضعیت ترافیک و رفت و آمد در شهر ندارید، سعی کنید جایی هتل بگیرید که بیشتر از همه سر و کار دارید.

* یک نکته‌ی مهم برای هر مسافر خارجی این است که به فرهنگ و قوانین کشوری که در آن مهمان شده، احترام بگذارد. به ملیت و شخصیت‌هایی که برای مردم آن سرزمین مهم هستند، توهین نکند و با افراد بومی درگیر نشود.

* مواظب وسایل شخصی‌تان باشید؛ برای پول و مدارک‌شخصی از کیف‌های کوچکی استفاده کنید که مطمئن باشید آن‌ها را جا نمی‌گذارید یا امکان ربودنش نیست.

*هنوز از راه نرسیده، یک تور خارج شهر را برای تفریح انتخاب نکنید؛ بهتر است حداقل یک روز توی خود شهر باشید، با خیابان‌های اطراف محل اقامت‌تان آشنا شوید، مردم بومی را ببینید و بعد برای خارج از شهر برنامه بریزید.

* این درست است که یکی از لذت‌های سفر، آشناشدن با غذاها و خوراکی‌های جدید است، ولی گاهی غذای رسمی یک کشور ممکن است خیلی متفاوت با ذائقه‌ی شما باشد و خوردنش حال‌تان را بد کند. اگر مطمئن باشید چه مواد یا ادویه‌های خاصی در غذاهای محلی وجود دارد، شاید بهتر بتوانید تصمیم بگیرید. برای این‌که مطمئن شوید غذای رستورانی حلال است، معمولاً باید روی تابلوی آن نوشته شده باشد و یا داخل منو کنار اسم غذا مشخص کنند که کدام یکی غذای حلال است. اگر نه، می‌توانید سوال کنید.

* شاید توی تعطیلات هستید و قرار شده ذهن‌تان را راحت بگذارید ولی دلیل نمی‌شود بهداشت را رعایت نکنید؛ دور و برتان بگردید و جای سطل آشغال را پیدا کنید، چند قدم راه رفتن مشکلی ایجاد نمی‌کند؛

* در هر رستورانی غذا نخورید؛ حداقل از ظاهر مرتب و تمیز رستوران می‌توانید بفهمید که داخل آشپزخانه‌اش چه خبر است. سعی کنید جایی که بومی‌های بیشتری می‌روند غذا بخورید.

* به مقدار زیاد آب بنوشید؛ حواستان باشد شیرهای آب داخل پارک‌ها معمولاً آب مناسب آشامیدن نیست. کاری نکنید که با بیماری و پشیمانی به خانه برگردید.

* قبل از این‌که خیلی خرید کنید، در مورد مقدار بار مجازی که می‌توانید با خودتان خارج کنید و همین‌طور هزینه‌ی هر کیلو اضافه بار، اطلاعاتی داشته باشید؛

* همه‌ی پول‌هایتان را تمام نکنید و با جیب خالی به فرودگاه بیایید. همیشه یک مقداری برای هزینه‌های احتمالی مثل اضافه‌بار و امثال این‌ها نگه دارید.