نوشته‌ها

کشف یک معبد ۹هزارساله

باستان‌شناسان از کشف یک معبد ۹هزارساله خبر داده‌اند که در صحرای اردن واقع شده است.

به نقل از لایوساینس، باستان‌شناسان اعلام کردند معبد ۹هزارساله ای که اخیرا در صحرای شرقی یونان کشف کرده‌اند مکانی برای انجام مراسم‌های تشریفاتی مرتبط با شکار حیوانات بوده است.

گروهی از باستان‌شناسان فرانسوی و اردنی این صحرا را در سال ۲۰۲۱ مورد بررسی قرار دادند و آثار تاریخی و گنجینه‌های گوناگون از جمله ۱۵۰ فسیل، مجسمه‌هایی به شکل حیوان و ابزار، مکانی شبیه به معبد، یک  آتشدان و دو ستون سنگی را که بر روی آن‌ها اشکالی شبیه به صورت انسان حکاکی شده است کشف کردند.

باستان‌شناسان همچنین نمونه‌ای از تله‌های بزرگ باستانی را که برای گیر انداختن غزال و گوزن مورد استفاده قرار می‌گرفت کشف کردند.

البته پیش از این هم در نزدیکی این معبد نمونه‌هایی از تله‌های باستانی کشف شده بود. این تله‌های عظیم از دو سنگ بلند تشکیل می‌شوند که به صورت V در کنار هم قرار داده شده‌اند.

کارشناسان معتقدند تله‌هایی که اخیرا کشف شده‌اند و معبد به حوالی ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد تعلق دارد.

مجاورت تله‌ها با معبد نشان می‌دهد این تله‌ها نقش مهمی در فرهنگ، اقتصاد و زندگی جامعه نوسنگی و شکارچی ایفا می‌کردند.

به گفته رئیس گروه باستان‌شناسی که موفق به کشف معبد شده است، با توجه به این‌که این مکان به ۹۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد و با در نظر گرفتن میزان آسیب‌دیدگی کم آن، این اکتشاف منحصربه‌فرد است.

منبع: ایسنا

مرتبط:

نمایش بشقاب سیمین رشی در موزه باستان شناسی

آغاز فصل کاوش‌های باستان شناسی ایران و آلمان

آغاز مطالعات باستان شناسی در شهرستان راور

تفاهم‌نامه‌ای برای ارتقای سواد باستان‌شناسی بچه‌ها

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و موزه ملی ایران به منظور احیا و شناخت فرهنگ و تمدن باستان‌شناسی ایران با یکدیگر تفاهم‌نامه همکاری امضا کردند.

 به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، امضای تفاهم‌نامه میان کانون پرورش فکری و موزه ملی ایران باعث افزایش اطلاعات به‌روز و شگرف در عرصه آموزش تاریخ به کودکان و نوجوانان و ایجاد زمینه‌های همکاری تخصصی خواهد بود.

در راستای گسترش همکاری میان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و موزه ملی ایران و به منظور هم‌افزایی، رشد مهارت‌ها و ارتقای سطح علمی با بهره‌گیری از پتانسیل‌های موجود در دو مجموعه، به درخواست معاونت تولید کانون تفاهم‌نامه‌ای با امضای مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و رییس کل موزه ملی ایران منعقد شد.

این تفاهم‌نامه در زمینه ارتقای سواد باستان‌شناسی کودکان و نوجوانان و گسترش همکاری‌های ترویجی و فرهنگی در حوزه آموزش به کودکان و نوجوانان انجام شده است.

اهمیت آموزش تاریخ و فعالیت‌های ترویجی در راستای ارتقای سواد تاریخی عمومی برکسی پوشیده نیست، در این میان کودکان و نوجوانان جایگاه ویژه‌ای در این انتقال فرهنگی دارند. از این رو کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با دارا بودن مجموعه موزه تاریخ کانون به‌عنوان اولین موزه تخصصی کودک و نوجوان در خاورمیانه در اهتمام به این امر سال‌ها فعالیت مستمر داشته است.

بر اساس این خبر، با توجه به ویژگی‌های کانون پرورش فکری و از سوی دیگر اهمیت موزه ملی ایران که در عرصه جهانی زبانزد است، همکاری این دو مجموعه باعث افزایش اطلاعات به‌روز و شگرف در عرصه آموزش تاریخ به کودکان و نوجوانان و ایجاد زمینه‌های همکاری تخصصی خواهد بود.

با درنظر گرفتن علاقه و دغدغه این دو مجموعه نسبت به همکاری با یکدیگر، امضای تفاهم‌نامه از سوی مهدی علی‌اکبرزاده مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و جبرئیل نوکنده رییس کل موزه ملی ایران می‌تواند نتایج خوبی در فعالیت‌های مرتبط این دو مجموعه در راستای احیا و شناخت فرهنگ و تمدن گذشته این مرز و بوم داشته باشد.

انجام پژوهش‌ و مقالات علمی و تخصصی مشترک در حوزه کودک و نوجوان، برگزاری نشست‌های علمی تخصصی مرتبط با فعالیت‌های مشترک در جهت بالا بردن سطح آگاهی عمومی، برگزاری مسابقات و جشنواره‌های مشترک براساس مضامین تاریخی، فرهنگی و باستان‌شناسی و بهره‌گیری از امکانات رسانه‌ای طرفین در اطلاع‌رسانی فعالیت‌ها و فرهنگ‌سازی در عرصه اجرای طرح‌های مطالعاتی از جمله تعهدات طرفین در این تفاهم‌نامه است.

موزه تاریخ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از مراکز قدیمی این مجموعه است که در میدان شهدای تهران، ابتدای خیابان پیروزی واقع شده است.

منبع: ایسنا

مرتبط:

نمایش بشقاب سیمین رشی در موزه باستان شناسی

«پارینه‌سنگی ایران» چاپ شد

کتاب «پارینه‌سنگی ایران ۱» سلسله گزارش‌های باستان‌شناسی به کوشش سامان حیدری گوران و الهام قصیدیان منتشر شد.

به گزارش ایسنا، پژوهشگاه میراث‌فرهنگی وگردشگری اعلام کرد: این کتاب مشتمل بر مقالات متخصصان دوره پارینه‌سنگی ایران از محوطه‌هایی نظیر غار قلعه کُرد آوج، کوه خواجه سیستان، دشت ایذه خوزستان، دشت دهلران، دره خرم‌آباد، کُلِت مازندران، درب گنبد کوهدشت، سواحل شمالی خلیج‌فارس و… در بخش‌های میانه فلات ایران، شمال‌شرق، جنوب‌شرق، زاگرس‌جنوبی، زاگرس‌مرکزی، شمال‌غرب و شمال به نگارش درآمده است.

در پیش‌گفتار این کتاب به قلم سامان حیدری گوران، الهام قصیدیان و روح‌الله شیرازی که توسط مرکز معرفی فرهنگی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری منتشر شده، آمده است: «علی‌رغم این‌که در طول سالیان اخیر پژوهش‌های دوره پارینه‌سنگی ایران توسط پژوهشگران ایرانی رشد قابل توجهی یافته، اما بر کسی پوشیده نیست که تعداد باستان‌شناسانی که به صورت تخصصی به پژوهش‌های پارینه‌سنگی در ایران می‌پردازند بسیار اندک است. این‌که چه عواملی باعث شده این دوره مهم باستانی با اقبال کمتری در روزگاران گذشته روبه‌رو باشد و چرا آرام آرام این دوره مورد توجه بیشتری قرارگرفته، موضوعی است که می‌تواند بحث مفصل دیگری باشد.

این یک حقیقت است که بخش عمده‌ای از اخبار علمی بسیار داغ دنیای باستان‌شناسی حول محور کشفیات انسان‌شناسی در دوره پلیستوسن می‌چرخد و پژوهشگران در مناطق مختلف کلیدی دنیا مشغول مطالعه هستند تا زوایای پنهان داستان دگرگشت آدمی را روشن کنند. در عین‌حال واقعیت امر این است که سرزمین ایران با وجود ‌این‌که منطقه بسیار مهمی در رابطه با موضوع دگرگشت انسان بوده، اما از قافله علم و پژوهش در این زمینه عقب مانده است.

به عقیده نویسندگان این سطور، تا وقتی که کاری آغاز نشده باشد نمی‌توان دقیقا نقاط ضعف و قوت آن کار را دید در نتیجه این کتاب به عنوان گام نخست برای آشکارسازی نقاط قوت و ضعف‌ها گردآوری شده است برای این‌که نشان دهد ما کجای این داستان ایستاده‌ایم.»

منبع: ایسنا

اکتشافات مهم باستان‌شناسی سال

قدیمی‌ترین نقشه اروپا، شهر طلایی گم‌شده در مصر و یک تپه‌نگاره عظیم در هند از جمله اکتشافات مهم و قابل‌توجهی به شمار می‌روند که در سال جاری میلادی به وقوع پیوستند.

در سال ۲۰۲۱ به رغم تمامی مشکلات ناشی از شیوع ویروس کرونا، کارشناسان به اکتشافات متعددی دست یافتند که در ادامه با برخی از قابل‌توجه‌ترین این موارد آشنا می‌شوید.

تپه‌نگاره عظیم در هند

چند کشف‌ مهم باستان‌شناسی سال

یکی از این موارد تپه‌نگاره عظیمی در «بیابان تار» واقع در هند است که گمان می‌رود با توجه به این‌که منطقه‌ای معادل ۲۰.۸ هکتار را در برگرفته است بزرگ‌ترین تپه‌نگاره جهان باشد. این تپه‌نگاره شامل چندین خط پرپیچ و خم می‌شود.

گمان می‌رود قدمت این تپه‌نگاره تاریخی به حوالی ۱۵۰ سال پیش بازگردد اما هدف از خلق آن هنوز مشخص نیست. تماشای این اثر از روی زمین مشکل است، در نتیجه این تپه‌نگاره نخستین‌بار توسط محققانی که این منطقه را با استفاده از گوگل ارث مورد بررسی قرار می‌دهند کشف شده است.

شهر گم‌شده مصر

چند کشف‌ مهم باستان‌شناسی سال

باستان‌شناسان همچنین امسال به بقایای یک شهر گم‌شده در مصر دست‌یافتند. این شهر که در اقصر قرار دارد توسط فرعون «آمنهوتب سوم» که بین ۱۳۹۱ تا ۱۳۵۱ پیش از میلاد زندگی می‌کرد، ساخته شده است. در این شهر باستانی خانه‌های متعدد، ساختمان‌های اداری و یک نانوایی بزرگ، و یک منطقه برای تولید آجر قبر وجود دارد. شواهد تاریخی نشان می‌دهند «آمنهوتب سوم» سه قصر در این شهر داشته است. کاوش‌های باستان‌شناسی در این شهر همچنان ادامه دارد.

بر اساس اعلام تیم کاوش در این محوطه باستانی، این شهر مهم‌ترین سکونتگاه اداری و صنعتی در منطقه بوده که در کرانه غربی اقصر واقع شده است. «بتسی برایان» استاد مصرشناسی در دانشگاه جان هاپکینز و یکی از اعضای تیم کاوش در بیانیه‌ای اعلام کرده کشف این شهر گم‌شده، مهم‌ترین اکتشاف باستان‌شناسی از زمان پیداشدن قبر «توت عنخ آمون» محسوب می‌شود و به ما کمک می‌کند اطلاعات‌ بیشتری درباره زندگی در مصر باستان در دوران اوج ثروت این امپراتوری کسب کنیم. در این محوطه ابزار مورد استفاده در فعالیت‌های صنعتی چون نخ‌ریسی و بافندگی و همچنین خاکسترهایی حاوی فلز و شیشه نیز یافت شده است. در بخش‌های دیگر شهر نیز گور دو گاو در یک اتاق کشف شده و در مکانی دیگر بقایای انسانی پیدا شده که دست‌هایش به سمت بیرون کاملا باز شده و دور زانوهایش نیز طناب پیچیده شده است. یک گورستان بزرگ در قسمت شمالی شهر و گروهی از قبرها با سنگ‌های تراشیده‌شده از جمله یافته‌هایی هستند که باستان‌شناسان تاکنون در این محوطه به دست آورده‌اند و کاوش در این محوطه باستانی همچنان ادامه دارد.

قدیمی‌ترین نقشه اروپا

چند کشف‌ مهم باستان‌شناسی سال

دیگر مورد این فهرست سنگی است که بر روی آن مجموعه‌ای از حکاکی‌ها نقش بسته است. این تخته سنگ که حدود ۴۰۰۰ سال قدمت دارد و در فرانسه کشف شده است درحقیقت قدیمی‌ترین نقشه اروپا محسوب می‌شود. بر روی این سنگ مجموعه‌ای از خطوط وجود دارد که تصویرگر «رودخانه اوده» و مناطق اطراف آن در غرب فرانسه است.

این تکه سنگ در سال ۱۹۰۰ کشف شده بود اما بررسی و تحقیقات جدید بر روی این تخته سنگ‌ و شبیه‌سازی سه‌بعدی توانست حکاکی‌های روی سنگ را نمایان کند. شاید این تکه سنگ توسط یک شاهزاده یا شاه برای نمایش‌دادن منطقه تحت حکومت‌شان مورد بررسی قرار ‌می‌گرفته است.

کشف گورستان باستانی حیوانات خانگی در مصر

چند کشف‌ مهم باستان‌شناسی سال

گورستان ۲۰۰۰ ساله حیوانات خانگی که در بندر «برنیس» کشف شد شاید قدیمی‌ترین گورستان جهان در نوع خود باشد. در هیچ‌یک از حیواناتی که در این گورستان دفن شده‌اند اثری از مرگ به دست انسان دیده نمی‌شود، در عوض بقایای به‌جای‌مانده نشان می‌دهند این‌ها حیوانات پیر و بیماری بوده‌اند که توسط فردی نگهداری می‌شده‌اند. تقریبا تمامی این حیوانات با دقت دفن شده‌اند. حیوانات در حالتی شبیه به خوابیدن در قبر قرار داده شده‌اند و در برخی موارد پتویی به دور آن‌ها پیچیده شده و یا ظرفی بر روی آن‌ها قرار داده شده است.

در یکی از موارد، یک میمون در کنار سه بچه گربه، یک سبد حصیری، لباس، تکه‌های ظرف و دو صدف بسیار زیبا دفن شده بود.

بنابراین کارشناسان معتقدند حیوانات در «برنیس» برای هدیه شدن به خدایان قربانی نمی‌شدند و به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می‌شدند.

باستان‌شناسان این گورستان متعلق به قرن اول و دوم میلادی را به طور اتفاقی کشف کرده‌اند. سال‌ها است که باستان‌شناسان مشغول اکتشافات در حوالی «برنیس» هستند چراکه این منطقه خانه بقایای تاریخی است.

از ۵۸۵ مورد بقایای کشف‌شده، ۵۳۶ مورد گربه، ۳۲ مورد سگ، ۱۵ مورد میمون، یک مورد روباه و یک مورد شاهین بوده است. هیچ‌کدام از حیوانات مومیایی نشده بودند اما برخی از آن‌ها در تابوت‌های موقتی قرار داده شده بودند. برای مثال مجموعه‌ای از برگ نخل دور یک سگ بزرگ پیچیده شده بود و یک نفر با دقت دو تکه کوزه را دور جسد سگ قرار داده بود.

قدیمی‌ترین یادبود جنگ

چند کشف‌ مهم باستان‌شناسی سال

باستان‌شناسان معتقدند تپه‌ای که در «تل بنات» واقع در شمال سوریه قرار دارد احتمالا قدیمی‌ترین بنای یادبود جنگ در جهان است. این تپه  ۴۳۰۰ سال قدمت دارد و بقایای دست کم  ۳۰ مبارز را در خود جای داده است. این مکان که با نام بنای سفید شناخته می‌شود پیش‌تر به عنوان گور عظیم سربازان دشمن در نظر گرفته شده بود، اما تحقیقاتی که نتایج آن در ژونال « Antiquity» به چاپ رسیده است نشان می‌دهد این بنا درحقیقت یادبودی برای کشته‌شدگان ارتش در یک نبرد است. پروفسور «آن پورتر» (Anne Poerter) از دانشگاه تورنتو و نویسنده اصلی این پژوهش می‌گوید: «مردم دوران باستان، درست مثل ما، به کشته‌شدگان جنگی احترام می‌گذاشتند. ما نمی‌دانیم که آن‌ها در آن نبرد پیروز شده بودند یا نه. اما می‌دانیم که شاید مدت‌ها پس از این رویداد، اجساد این افراد را از جایی دیگر آورده‌اند و سپس آنان را در این تپه باستانی که از چندین مایل آن طرف‌تر نیز قابل رویت بود، دفن کرده‌اند.»

کشف مومیایی‌های مصری با زبان‌هایی از جنس طلا

چند کشف‌ مهم باستان‌شناسی سال

باستان‌شناسان امسال در یکی از محوطه‌های باستانی مصر یک مومیایی ۲۰۰۰ ساله‌ کشف کرده‌اند که زبانی از جنس طلا در دهانش قرار داشت. بر اساس بیانیه‌ای که توسط وزارت آثار باستانی مصر منتشر شد، احتمالا این زبان طلایی با هدف این‌که مومیایی در زندگی پس از مرگ هم بتواند صحبت کند در دهانش قرار داده شده است و اگر این مومیایی قرار بوده با «اوزیریس» ایزد جهان پس از مرگ مصریان باستان مواجه شود باید می‌توانست با او صحبت کند. هنوز  مشخص نیست آیا این مومیایی در زمان حیات دچار لکنت زبان بوده است یا خیر و همچنین مشخص نیست چرا برای ساخت این زبان از طلا استفاده شده است. باستان‌شناسان این مومیایی را در یکی از ۱۶ قبری که در نزدیکی معبدهای «اوزیریس» و «ایزیس» قرار داشتند کشف کرده‌اند. چندی پیش همچنین باستان‌شناسان  بقایای یک مرد، زن و کودک متعلق به مصر باستان را که در دهان‌شان زبان‌هایی از جنس طلا قرار داشت در دو مقبره نزدیک هم اکتشافات کردند.

کشف معبد گم‌شده خورشید در مصر

چند کشف‌ مهم باستان‌شناسی سال

امسال همچنین خبر  اکتشافات بقایای آن‌چه گمان می‌رود یکی از معبدهای گم‌شده خورشید مصر باستان باشد، اعلام شد. این معبد که گمان می‌رود به اواسط قرن بیست و پنجم پیش از میلاد تعلق داشته باشد درحالی کشف شد که زیر معبدی دیگر واقع در «ابوغراب» در ۱۲ کیلومتری جنوب قاهره دفن شده بود. در سال ۱۸۹۸، باستان‌شناسانی که در این مکان مشغول فعالیت بودند، معبد خورشید «نیوسررع»‌، ششمین فرعون از دودمان پنجم مصر باستان را که در مصر بین سال‌های ۲۴۰۰ تا ۲۳۷۰  پیش از میلاد حکومت می‌کرد پیدا کردند. اکتشافات جدید اما نشان می‌دهد معبد خورشید «نیوسررع»‌  بر روی بقایای یک معبد خورشید دیگر ساخته شده بود.

به گفته سرپرست پروژه باستان‌شناسی اخیر،‌ باستان‌شناسان در قرن نوزدهم فقط بخش کوچکی از ساختمان زیر معبد را کشف و گمان کردند این فقط بخشی از ساختمان‌های قدیمی‌تر متعلق به همان معبد «نیوسررع»‌ است. اما اکتشافات جدید نشان می‌دهد ساختمانی کاملا متفاوت از معبد «نیوسررع» پیش از آن در همان محل ساخته شده است.

در جریان این پروژه اکتشافی اخیر، مُهرهایی که نام فرمانروایان پیش از «نیوسررع» روی آن‌ها حک شده به همراه بقایای ستون‌های سنگی کشف شده است.

معبد خورشید اولیه، وسعت زیادی داشته اما «نیوسررع» به منظور ساخت معبد خورشید جدیدی این بنای اولیه را از بین برده است.

به گفته باستان‌شناسان، با این‌که این معبدها برای «رع» خدای خورشید ساخته می‌شدند اما فرمانرواها از طریق این معبدها برای مشروعیت بخشیدن به قدرت‌شان و معرفی خودشان به عنوان تنها پسر خدای آفتاب در زمین استفاده می‌کردند.

کشف ارابه رومی در پمپئی

چند کشف‌ مهم باستان‌شناسی سال

باستان‌شناسانی که در شهر تاریخی «پمپئی» مشغول کاوش بودند با یک ارابه ۲۰۰۰ ساله که هنوز نقش و نگارهای ایجادشده بر آن قابل مشاهده است مواجه شدند. کارشناسان معتقدند، این نخستین ارابه تشریفاتی است که در زمان اکتشاف تا این حد سالم باقی مانده است. «پمپئی» در سال ۷۹ میلادی زیر خاکستر ناشی از فوران کوه «وزوو» مدفون شد. از زمانی که بقایای این شهر در قرن هجدهم میلادی کشف شد این منطقه محل وقوع اکتشافات حیرت‌آوری بوده است. سال گذشته نیز باستان‌شناسان پیشخان یک اغذیه‌فروشی خیابانی را در همین شهر کشف کردند.

شواهد نشان می‌دهد پیش‌تر سارقان آثار تاریخی با ایجاد یک تونل سعی کرده بودند این ارابه تاریخی را غارت کنند. کارشناسان معتقدند این ارابه در جشن‌ها و رژه‌ها و شاید برای حمل عروس‌ها به خانه جدیدشان مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

منبع: ایسنا

باستان‌شناسان ایرانی و خارجی به شهر سوخته برگشتند

باستان‌شناسان ایران، ایتالیا و صربستان کاوش در شهر سوخته را آغاز کردند.

 نوزدهمین فصل از کاوش‌های شهر سوخته در استان سیستان و بلوچستان به سرپرستی دکتر سیدمنصور سیدسجادی به مدت ۴۵ روز انجام می‌شود.

این خبر در صفحه رسمی پایگاه میراث جهانی شهر سوخته اعلام شده است. پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری اعلام کرده که شهر سوخته تنها سایت باستان‌شناسی ایران است که کاوش‌ها و حفاری‌های علمی ـ باستان‌شناسی آن به شکل مستمر توسط باستان‌شناسان ایرانی و ایتالیایی انجام شده است. پایگاه میراث جهانی شهر سوخته همچنین اعلام کرده که در این فصل علاوه‌بر ایتالیایی‌ها، باستان‌شناسانی از صربستان هم حضور دارند. پیش‌تر نیز، از محققان و باستان‌شناسان کشورهای دیگر همچون انگلیس، فرانسه و آلمان به محوطه‌ جهانی «شهر سوخته» دعوت شده بود.

جلال‌زایی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سیستان و بلوچستان نیز گفته که تاکنون چهار تا پنج درصد از شهر سوخته کاوش شده و مناطق کاوش‌نشده نیازمند زمان و هزینه‌های زیاد است.

باستان‌شناسان در فصل گذشته کاوش‌ها به اطلاعاتی از دوره‌های نخست استقرار در شهر سوخته دست یافتند. کاوش‌های باستان‌شناسی در این محوطه از سال ۱۳۷۴ به سرپرستی سجادی انجام شده است.

شهر سوخته با پنج‌هزار سال پیشینه تاریخی و تمدنی، از مهم‌ترین مناطق شهرنشینی باستانی در فلات ایران است که در ۶۰ کیلومتری زابل قرار دارد و سال ۱۳۹۳ به‌عنوان سایت فرهنگی در یونسکو ثبت جهانی شد.

منبع: ایسنا

زندگی مسالمت‌آمیز مردم چینچورو با مومیایی‌های ۷هزارساله

مومیایی چینچورو در موزه دانشگاه تاراپاکا قرار دارد. این مومیایی مربوط به یک پسربچه بین شش تا هفت‌ساله است و آزمایش‌های رادیوکربنی نشان می‌دهد که قدمت آن بیش از ۴۱۰۰ سال است. شهر آریکا در مرز پرو، بر روی تپه‌های شنی صحرای آتاکاما، خشک‌ترین بیابان جهان، ساخته شده است. اما مدت‌ها قبل از اینکه شهر ساحلی در قرن شانزدهم تأسیس شود، این منطقه محل زندگی مردم چینچورو بوده است.

فرهنگ مردم چینچورو در ماه ژوئیه، زمانی که سازمان فرهنگی سازمان ملل متحد صدها مومیایی حفظ‌شده توسط آن‌ها را به فهرست میراث جهانی خود اضافه کرد، رسانه‌ای شد.

مومیایی‌های چینچورو برای اولین بار در سال ۱۹۱۷ توسط باستان‌شناس آلمانی، ماکس اوهله، که برخی از اجساد را در یک ساحل پیدا کرده بود، ثبت شد. اما تعیین سن آن‌ها چند دهه به طول انجامید.

آزمایش‌های قدمت رادیوکربنی در نهایت نشان داد که این مومیایی‌ها بیش از ۷هزار سال قدمت داشتند، یعنی دو هزار سال پیش‌تر از مومیایی‌های مصری که شهرت بیشتری در میان مردم داشتند.

در فرهنگ مردم این منطقه اعتقاد بر این بود که مومیایی کردن به عنوان راهی برای زنده نگه داشتن خاطرات مردگان است. با معلوم شدن سن این مومیایی‌ها، می‌توان نتیجه گرفت مومیایی‌های چینچورو قدیمی‌ترین شواهد باستان‌شناسی شناخته شده از اجساد مومیایی شده توسط بشر باشند.

برناردو آریازا، انسان‌شناس، می‌گوید: «مردم چینچورو فرایند مومیایی را برای اولین بار خودشان انجام دادند. آن‌ها از این روش برای دفن و حفظ اجساد استفاده کردند، نه اینکه مردگان را برای مومیایی شدن طبیعی در آب و هوای خشک رها کنند. اگرچه برخی از اجساد که به طور طبیعی مومیایی شده‌اند نیز در این مکان‌ها یافت شده است.»

او در ادامه توضیح می‌دهد که برش‌های کوچکی روی بدن ایجاد می‌شدند تا اعضای داخلی را خارج کنند. سپس حفره‌ها خشک می‌شدند و پوست جسد نیز کنده می‌شد.

سپس مردم چینچورو قبل از استفاده از نی برای دوختن پوست، بدن را با الیاف و چوب‌های طبیعی پر می‌کردند تا صاف و توپر بماند. آن‌ها همچنین موهای سیاه و ضخیم را روی سر مومیایی می‌چسباندند و صورت آن را با خاک رس و ماسکی با سوراخ‌هایی برای چشم‌ها و دهان می‌پوشاندند.

در نهایت، بدن اجساد به رنگ قرمز یا سیاه با استفاده از رنگدانه‌های مواد معدنی، خاک سرخ، منگنز و اکسید آهن رنگ‌آمیزی می‌شده است.

آریازا می‌گوید: «روش‌ها و رویکرد مردم چینچورو در مومیایی کردن تفاوت قابل توجهی با مصریان داشت. مصریان نه تنها از روغن و باند استفاده می‌کردند، بلکه در روند مومیایی‌سازی اعضای بدن جسد نخبگان نیز محفوظ بود، در حالی که مردم چینچورو مردان، زنان، کودکان، نوزادان و حتی جنین‌ها را بدون توجه به وضعیتشان مومیایی می‌کردند.»

زندگی با مردگان

با صدها مومیایی که در قرن گذشته در آریکا (منطقه‌ای د ر شیلی) و سایر مکان‌ها پیدا شده‌اند، مردم محلی یاد گرفته‌اند در کنار و حتی در بالای گورستان‌های پر از مومیایی زندگی کنند.

کشف بقایای انسان در حین کار ساختمانی یا بیرون کشیده شدن تعدادی از مومیایی‌ها توسط سگ‌های شکاری چیزی است که مردم بومی آن را به وفور تجربه کرده‌اند. اما تا مدت‌ها آن‌ها متوجه نبودند که این بقایای باستانی چقدر مهم هستند.

جانینا کامپوس فوئنتس، باستان‌شناس، می‌گوید: «گاهی اوقات ساکنان منطقه به ما داستان‌هایی می‌گویند که چگونه بچه‌ها از جمجمه‌ها برای فوتبال استفاده می‌کردند و لباس‌ها را از تن مومیایی‌ها در می‌آوردند، اما اکنون می‌دانند که وقتی چیزی پیدا کردند به ما گزارش دهند.»

آنا ماریا نیتو و پائولا پیمنتل، انجمن‌هایی را در نزدیکی دو مکان حفاری رهبری می‌کنند و با گروهی از دانشمندان دانشگاه محلی تاراپاکا همکاری نزدیکی داشته‌اند تا به جامعه کمک کنند اهمیت فرهنگ چینچورو را درک کرده و اطمینان حاصل کنند از مکان‌های ارزشمند مراقبت می‌شود. آن‌ها از اینکه یونسکو اهمیت فرهنگ چینچورو را به رسمیت شناخته است، هیجان‌زده هستند.

در حال حاضر طرح‌هایی برای موزه محلی وجود دارد؛ جایی که ردیف‌هایی از بقایای چینچورو زیر شیشه‌های تقویت‌شده قرار داده شده تا بازدیدکنندگان بتوانند به آن نگاه کنند. اکنون تنها بخش کوچکی از ۳۰۰ مومیایی چینچورو به نمایش گذاشته شده است. بیشتر آن‌ها در موزه باستان‌شناسی سان میگل دو آزاپا نگهداری می‌شوند.

مسئولان در حال برنامه‌ریزی برای ساخت یک موزه بزرگتر در این سایت هستند تا مومیایی‌های بیشتری را در خود جای دهد، اما بودجه کافی نیز برای اطمینان از نگهداری صحیح آن‌ها لازم است تا خراب نشوند.

آریازا و جانینا کامپوس، یکی از باستان‌شناسان محلی، نیز متقاعد شده‌اند که آریکا و تپه‌های اطراف گنجینه‌های زیادی را در خود جای داده‌اند که هنوز کشف نشده‌اند. اما، دانش و کاردانی بیشتری برای یافتن آن‌ها مورد نیاز است.

شهردار جراردو، اسپیندولا روخاس، امیدوار است افزودن مومیایی‌ها به فهرست میراث جهانی باعث رونق گردشگری و جذب سرمایه‌های اضافی شود.

او همچنین تاکید می‌کند: «هر گونه توسعه باید به شیوه صحیح و با همکاری جامعه و حفاظت از سایت‌ها انجام شود. برخلاف رم که بر روی بناهای تاریخی قرار دارد، مردم آریکا بر روی بقایای انسان زندگی می‌کنند و ما باید از مومیایی‌ها محافظت کنیم. در حال حاضر، قوانین شهری وجود دارد و باستان‌شناسان در هر زمان که کار ساختمانی انجام می‌شود حضور دارند تا مطمئن شوند که بقایای گران‌بها دچار آسیب نمی‌شوند.»

او معتقد است برخلاف برخی از مناطق دیگر شیلی، جایی که تورگردانان و شرکت‌های چندملیتی زمین خریداری کرده‌اند تا از مکان‌های گردشگری سود ببرند، میراث آریکا باید در دست مردم آن باقی بماند و به نفع جامعه محلی باشد.

رئیس انجمن محله، آنا ماریا پریتو، معتقد است که شهرت تازه کشف شده مومیایی‌ها به نفع همه خواهد بود.

او می‌گوید: «اینجا یک شهر کوچک و صمیمی است. ما می‌خواهیم گردشگران و دانشمندان از سرتاسر جهان بیایند و در مورد فرهنگ باورنکردنی چینچورو که ما در تمام عمر خود با آن زندگی کرده ایم، چیزهای تازه‌ای یاد بگیرند.»

* ترجمه: آناهیتا رشیدی

کشف صدها مقبره‌های تاریخی در دل صخره‌ها

باستان‌شناسان در ترکیه مجموعه‌ای از مقبره‌های تاریخی نقاشی‌شده را کشف کرده‌اند که در درون صخره‌ها ساخته‌ شده‌اند.

به نقل از دیلی صباح، باستان‌شناسان اعلام کردند در مجموع ۴۰۰ مقبره‌های تاریخی را که در دل صخره حفاری شده‌اند در شهر باستانی «بلاندوس» (Blaundus) واقع در ترکیه کشف کرده‌اند. درون این مقبره‌ها که قدمت‌شان به ۱۸۰۰ سال پیش می‌رسد تصاویر مختلفی نقش بسته است.

blank

 

پروژه‌های تحقیقاتی باستان‌شناسی در این شهر باستانی تاکنون به کشف آثار تاریخی متعلق به دوره‌های مختلف تاریخی همچون آثار دوران هلنیستی، امپراتوری روم و بیزانس منجر شده‌ است. با ادامه یافتن کاوش در «بلاندوس»، اخیرا ۴۰۰ مقبره سنگی که بر دیواره‌های آن‌ها تصاویری از شاخه‌های درختچه انگور و گل نقش بسته توسط باستان‌شناسان کشف شد.

blank

 

باستان‌شناسان با بررسی استخوان‌های کشف‌شده در این مکان به این نتیجه رسیدند این مقبره از قرن دوم میلادی به بعد مورد استفاده قرار گرفته و به نظر می‌رسد کاربرد آن بیشتر به عنوان یک گورستان خانوادگی بوده است.

در هر اتاقک جایگاه‌های طاق‌داری شبیه به تابوت‌دان در درون دیوار حفر شده و محل‌هایی نیز برای انجام مراسم ترحیم در داخل مقبره‌های سنگی تعبیه شده است. در اصلی این مقبره‌ها با یک سنگ مرمرین بسته می‌شده است.

به گفته سرپرست تیم باستان‌شناسی این اکتشاف، با این‌که اولویت اصلی حفاظت و مرمت این مکان است، اما برای ایجاد امکان بازدید از این مکان در آینده نیز برنامه‌ریزی می‌شود.

منبع: ایسنا

تل باکون، گسترده‌ترین کاوش یک محوطه پیش‌ازتاریخی فارس

این محوطه ابتدا توسط ارنست هرتسفلد در سال ۱۹۲۸ به‌عنوان بخشی از پروژه تخت جمشید مؤسسه شرق‌شناسی شیکاگو کاوش شد و از آن زمان به‌عنوان کانون توجه باقی‌مانده است.

هرتسفلد تشابهات زیادی بین سفال‌های سطحی تل باکون الف و محوطه‌های پیش‌ازتاریخ سامرا در بین‌النهرین که خود او نیز آن‌ها را حفاری کرده بود، مشاهده کرد. می‌توان گفت که هرتسفلد، اولین شخص در جهت کشف پیش‌ازتاریخ حوضه رودخانه کر است.

ارنست هرتسفلد از آن زمان که سفال‌های پیش‌ازتاریخ فراوانی در سطح این تپه‌ها پیدا شد، تصمیم به حفاری آزمایشی در تپه غربی، تل باکون الف گرفت. بعد از هرتسفلد، لانگسدورف و مک کان بیشترین کاوش‌ها را در سال ۱۹۳۲ از سوی مؤسسه شرق‌شناسی و چاپ مجلات بعدOIP، (جامع‌ترین انتشارات در مورد محوطه) را رهبری کردند چندین ترانشه کوچک توسط مک کان و اشمیت در سال ۱۹۳۷ حفاری شدند لانگسدروف و مک‌کان تل باکون الف را نیز در سال ۱۹۳۲ کاوش کردند در این فصل تنها بخش شمالی تپه (بلندترین بخش) تا خاک بکر کاوش شد در اینجا مجموعه‌ای از خانه‌ها، کوچه‌ها، فضاهای باز و ساختارهای دیگر آشکار شد.

نتایج کاوش این فصل به شماره ۵۹ در سری انتشارات موسسه شرق‌شناسی در سال ۱۹۴۲ منتشر شد.

لانگسدروف و مک‌کان قصد داشتند تا آنجا که ممکن است سطح بیشتری از تل باکون الف را کاوش کنند؛ اما این کار تا سال ۱۹۳۷ که اریک اشمیت به‌جای هرتسفلد سرپرست پروژه تخت جمشید شد، به تعویق افتاد.

blank

فعالیت باستان‌شناسان ژاپنی با کاوش ترانشه‌های کوچکی در تل باکون الف و ب در سال ۱۹۵۶ آغاز شد.

سرانجام عباس علیزاده سه ترانشه کوچک را در سال ۲۰۰۴ به‌عنوان بخشی از پروژه مشترک موسسه شرق‌شناسی و سازمان میراث‌فرهنگی و گردشگری ایران کاوش کرد. درنتیجه این پژوهش‌ها، تل باکون الف، گسترده‌ترین حفاری یک محوطه پیش‌ازتاریخی در فارس رادار است.

تل باکون، منبع اصلی اطلاعات درباره کهن‌ترین شواهد عینی از نهادهای حکومتی است که بعداً در مراکز شهری بزرگ اواخر هزاره چهارم ق. م دیده می‌شود. تا پیش از پژوهش‌های عباس علیزاده، فرهنگ باکون الف بیش از هر چیزی با سفال‌های منقوش پرکار و دست‌ساز آن شناخته می‌شد.

اما شواهد و مدارک به‌دست‌آمده از آن درباره فلز گری، بازرگانی فرا منطقه‌ای، تخصصی شدن پیشه‌ها، معماری طراحی‌شده، مجزا بودن بخش‌های اداری، مسکونی و صنعتی از یکدیگر و مهم‌تر از همه؛ استفاده از مهروموم گِلی، به‌ویژه قفل‌های گلی در پژوهش‌های مرتبط با توسعه نهادهای حکومتی اولیه نادیده گرفته‌شده بود، نام باکون برای طبقه‌بندی استقرارهای دیگر فارس که به هزاره پنجم پ. م تاریخ‌گذاری می‌شوند و سفال‌های شاخص نخودی منقوش باکون، استفاده‌شده است. درنتیجه، محوطه باکون، دید اصلی برای آنچه ما شکل‌گیری جوامع پیش حکومتی در ارتفاعات تلقی کرده‌ایم؛ شده است و ما روزبه‌روز بیشتر از بافت ناحیه‌ای که تل باکون الف در آن قرار داشت، آگاه می‌شویم.

در تل باکون ب در نهشته‌های زیری، یعنی باکون ب ۱، بقایای معماری به دست نیامد؛ اما متشکل از لایه‌های خاکستری و دورریز همراه با سفال قرمز خشن بود این نهشته به حدود ۵۰۰۰ ق. م. تاریخ‌گذاری شده است.

نهشته‌های بالایی، یعنی باکون ب ۲ حدود ۴۵۰۰ ق. م نیز بدون بقایای معماری، اما شامل مخلوطی از سفال نخودی منقوش و سفال قرمز خشن باکون ب ۱ بود. اگر لایه‌های باکون ب ۲ در اصل دارای بقایای معماری بوده، این بقایا

شاید توسط تعدادی گور دوره اسامی که تا عمق ۵/۱ متری از سطح تپه شده، نابودشده‌اند. نتایج کاوش تل باکون ب هیچ‌گاه منتشر نشد، چون کشتی حامل مواد فرهنگی به‌دست‌آمده از آن در حین سفر به‌سوی آمریکا توسط زیردریایی‌های آلمانی غرق شد.

محوطه باستانی تل باکون الف تنها محوطه‌ای از دوره پیش‌ازتاریخ در فارس مربوط به دوره روستانشینی پیشرفته است؛ که در اندازه بسیار بزرگ کاوش شده است. درنتیجه این کاوش‌ها مشخص شد که فضاهای معماری از یکدیگر تفکیک‌شده بودند. بخش جنوبی محوطه به فعالیت‌های کارگاهی و افراد با رتبه‌بندی بالاتر اجتماعی در سوی شمالی محوطه متمرکز بودند وجود رتبه‌بندی در استقرار باکون الف تنها محدود به مورد بالا نمی‌شد.

شمار زیادی مهر و مهم‌تر از همه، قفل‌های گلی در سوی شمالی محوطه یافت شدند که نشان می‌داد، باکون، مکانی مرکزی برای کنترل مبادلات منطقه‌ای به شمار می‌آمد. موضوعی که تاکنون از هیچ‌یک از محوطه‌های هم‌زمان در منطقه فارس گزارش نشده است. البته این موضوع به حجم بسیار بزرگ کاوش این محوطه (تقریباً ۳۲۰۰ مترمربع) نیز مرتبط است.

اما به هر ترتیب باوجود به دست آمدن شماری مهر از محوطه‌های مختلف هزاره پنجم پیش از میلاد فارس، قفل‌های گلی تاکنون از این محوطه‌ها گزارش نشده‌اند.

ازآنجاکه اولین بار سفال‌های باکون از این محوطه شناسایی‌شده، نام دوره فرهنگی پیش‌ازتاریخ فارس را به خود اختصاص داد. دوره باکون در باستان‌شناسی پیش‌ازتاریخ فارس به سه دوره کوتاه‌تر تقسیم‌شده که هنوز مرز این سه دوره به‌طور کامل مشخص نیست. دایسون و وویت، بر اساس نوع نقوش به‌کاررفته در سفال‌های این دوره، سه زیر دوره قدیم، میانه و جدید را پیشنهاد کردند.

سپس سامنر با استفاده از داده‌های سطحی، محوطه‌هایی که دارای استقرار باکونی بودند را به سه دوره کوتاه‌تر تقسیم کرد:

باکون قدیم، شامل استقرارهایی بودند که سفال‌های شمس‌آباد و باکون داشتند؛ باکون میانی شامل دو گروه بود: گروه اول، محوطه‌هایی بودند که فقط سفال باکونی داشتند و سفال شمس‌آباد و لپویی در آن‌ها دیده نمی‌شد، گروه دوم، محوطه‌هایی بودند که سفال شمس‌آباد، باکون و لپویی را داشتند که این محوطه‌ها در زمره باکون قدیم و جدید نیز قرارگرفته‌اند؛ باکون جدید هم شامل محوطه‌هایی بود که فقط سفال‌های باکون و لپویی داشتند.

بررسی‌ها درزمینه گاه نگاری مطلق دوره باکون در فارس اندک بوده و محدود به تاریخ‌گذاری‌های علیزاده از محوطه‌های دره رود کر و پروژه ممسنی در تل نورآباد است. به‌طورکلی مدارک موجود از توالی دوره باکون در ممسنی، تاریخی تقریبی از ۴۸۰۰ تا ۴۰۰۰ ق. م را ارائه می‌دهد.

از شاخصه‌های مهم فرهنگ باکون ظروف منقوش باکون الف یا باکون جدید است که به‌طور ماهرانه‌ای با طرح‌های هندسی و تصاویر نمایشی تزیین یافته‌اند که اغلب تمام بخش‌های ظروف را پوشانده است و گاهی دارای طرح‌های منفی هستند. این ظروف در برخی مورد دارای بدنه نازک هستند.

و تقریباً تمام ظروف این‌گونه، از گل رس ریزدانه‌ای نخودی رنگی ساخته‌شده که شاموت قابل مشخصی در آن دیده نمی‌شود. سفال دوره باکون الف دارای سطحی به رنگ نخودی بوده، ولی از نخودی مایل به زرد/ کرمی تا نخودی مایل به صورتی و گاهی حتی قرمز روشن متغیر است. بیشتر ظروف بارنگ قهوه‌ای نقش شده‌اند، اما رنگ‌های قهوه‌ای مایل به قرمز، خرمایی و حتی بنفش روشن نیز ممکن است به‌کاررفته باشد. نقوش بکار گرفته‌شده در این سفال‌ها شامل: نقوش هندسی پیچیده، گیاهی، حیوانی و انسانی است، نقوش حیوانی و انسانی این دوره کاملاً انتزاعی است.

منبع: میراث آریا

کاوش گورستان تاریخی بوشهر

فاز نخست پروژه کاوش گورستان تاریخی «شُغاب» بوشهر با هدف آن‌چه ایجاد سایت موزه پویا و معرفی شایسته میراث ارزشمند کرانه‌های خلیج فارس عنوان شده انجام شد.

به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، مصطفی ده‌پهلوان ـ سرپرست هیأت باستان‌شناسی این گورستان تاریخی ـ گفت: گورستان تاریخی شغاب با پهنه‌ای در حدود ۵ هکتار در شهر بوشهر واقع شده که با توجه به همجواری با محوطه ایلامی تَل پِی‌تُل و محوطه‌های ساسانی در بخش کرانه‌ای شهر بوشهر و ریشهر، به گورستان ایلامی نیز مشهور است.

او افزود: پس از انقلاب جمهوری اسلامی ایران، بررسی‌ و کاوش‌های محدودی در گورستان شغاب توسط استادان اسماعیل یغمایی (۱۳۶۲)، علی‌اصغر میرفتاح (۱۳۶۹)، مهدی رهبر (۱۳۷۶) و علی‌اکبر سرفراز (۱۳۸۳) انجام گرفته است.

این باستان‌شناس اظهارکرد: با توجه به کاوش‌های صورت‌گرفته، سه نوع تدفین شامل گورهای سنگ‌چین مستطیلی، گورهای چاله‌سنگی مستطیلی و خمره‌های اژدری در جهت شرقی ـ غربی این محوطه به‌دست آمده و با توجه به پژوهش‌هایی که تا کنون انجام شده است، تمام باستان‌شناسان اتفاق نظر دارند بیشتر این تدفین‌ها در بازه زمانی از اواخر دوره اشکانی تا پایان دوره ساسانی قرار می‌گیرند.

ده‌پهلوان گفت: در تفسیرهای مختلف آمده است ابتدا جسد به صورت تاق‌باز در گورهای مستطیلی سنگ‌چین یا چاله‌های مستطیلی قرار می‌گرفته است. دسته‌ای از این گورها در سنگ‌های صخره‌ای و ساحلی از جنس صدف و ماسه با نام محلی «لوماشل» یا بوشهری، حفر و پس از تجزیه جسد، استخوان‌ها به خمره‌های اژدری ـ بسیار رایج در تجارت دریایی و سرزمین‌های ساحلی جنوب ایران ـ منتقل و خمره‌ها نیز در موازات جهت گورهای سنگی و در پیرامون آن‌ها در میان لایه‌های ماسه بادی (سیلت) ساحل دفن می‌شده‌اند که در تمام این گورها سر جسد و حتی دهانه خمره‌ها به سمت غرب است.

blank

 

به گفته سرپرست هیأت کاوش مستقر در این گورستان تاریخی، این محوطه در دهه‌های گذشته محل دپو نخاله‌های شهری بوده و به کرّات توسط شهرداری مورد خاکریزی و تسطیح قرار گرفته، بخشی از آن به پارک تبدیل شده و بخش‌هایی نیز در زیر سازه‌های اداری، تفریحی و اقامتی شهری مدفون شده است، اما در ماه‌های گذشته مدیران شهری و اداره کل میراث‌فرهنگی استان بوشهر اقدامات و تمهیداتی برای نجات این گورستان تاریخی در دستور کار خود قرار دادند.

ده‌پهلوان افزود: نظر به تخریب، محو و آشفته‌سازی شدید عرصه گورستان شغاب توسط شهرداری، مردم محلی و سایر ارگان‌های نظامی و شهری و عدم ارائه اطلاعات دقیق و شفاف از محدوده اصلی گورستان در کاوش‌های پیشین، هدف اصلی در پروژه کاوش گورستان شغاب پیگردی بخش‌هایی از این گورستان برای جلوگیری از اقدامات ساخت و سازهای شهری و عمرانی و اجرای سایت موزه بود.

blank

 

او با بیان این‌که در این پروژه ۱۹ گمانه و ترانشه در ابعاد مختلف تعیین شد و مورد کاوش قرار گرفت و در روزهای اولیه کاوش در بخش‌های زیادی از محوطه برداشت‌های الکترومغناطیس توسط ایمان خسروی انجام شد، گفت: برخی از ترانشه‌ها با توجه به نتایج این عملیات تعیین شدند، در برخی ترانشه‌ها شواهد مهمی از این گورستان به دست آمد که حاوی سبک‌های مختلف تدفینی و رایج در این محوطه است.

او بیان کرد: با توجه به این‌که هدف اصلی کاوش فاز نخست گورستان تاریخی شغاب ایجاد سایت موزه است، ادامه کاوش در این گورستان و انجام امور حفاظتی و موزه‌ای به فاز ۲ کاوش موکول شد.

blank

 

ده‌پهلوان اهداف اصلی و مهم در نظر گرفته‌شده برای ادامه کاوش در این گورستان را تعیین عرصه و حریم محوطه گورستان شغاب و حفاظت و صیانت از آن با حمایت و همکاری مستقیم دستگاه‌های متولی با رویکردی علمی، کاوش بخشی از گورستان و ایجاد سایت موزه پویا، انجام پژوهش‌های انسان‌شناسی و باستان‌سنجی روی بقایای گورستان در صورت پشتیبانی و حمایت مالی، معرفی شایسته میراث ارزشمند کرانه‌های خلیج فارس و… ذکر کرد.

منبع: ایسنا

کشف تابوت عصر برنز با یک تبر

باستان‌شناسان در انگلستان موفق به کشف یک تابوت چندهزارساله نادر به همراه تبر یک جنگجو شدند.

به نقل از انشنت اوریجینز، باستان‌شناسان اعلام کردند یک تابوت چهارهزار ساله نادر عصر برنز را که از کنده درخت بلوط ساخته شده است در کنار یک تبر نادر متعلق به یک جنگجو در انگلستان کشف کرده‌اند.

به رغم سایر تابوت‌های متعلق به جنگجویان عصر برنز بریتانیا، این تابوت در اعماق استخر یک باشگاه گلف کشف شده است.

این تابوت که یکی از ۶۵ تابوت مشابه کشف‌شده در بریتانیا محسوب می‌شود، فقط از یک کُنده چوب و با تخیله بخش‌های داخلی آن ساخته شده است.

کارشناسان با توجه به تبر تشریفاتی سالمی که در کنار این تابوت کشف شد به این نتیجه رسیدند که این تابوت به یک جنگجوی بلندمرتبه تعلق دارد. نکته قابل توجه درباره این تبر سالم ماندن قبضه چوبی آن در کنار بخش سنگی آن است.

 

تاکنون فقط ۱۲ مورد از چنین تبری در بریتانیا شناسایی شده است و باستان‌شناسان معتقدند این تبر بیش از آن‌که به عنوان یک ابراز مورد استفاده قرار بگیرد، به عنوان نمادی از قدرت کاربرد داشته است.

زمانی که پروژه مرمت این آثار به پایان برسد آن‌ها به موزه «کالکشن» در «لینکلن» منتقل خواهند شد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

موزه باستان شناسی بم راه اندازی می‌شود

آغاز مطالعات باستان شناسی در شهرستان راور

آشنایی با موزه باستان شناسی وارنا در بلغارستان