تاریخ ۱۳۶۹/۰۱/۳۱

ساعت  ۱۵:۰۰ بعد از ظهر طی قراری که از  قبل گذاشته بودیم در محل چهارراه مشیر تو جمع شدیم و یکی  از اعضا به نام بهمن صادقی نیز ماشین لندرور خود را آورده بود. بعد از بستن کوله ها و جا دادن خودمان در ماشین به سمت جاده بوشهر حرکت کردیم.

هدفمان غاری بود که نشانی آن را از یک روستایی گرفته بودیم که در روستای کلانی در اطراف دشت برم بود. پس از رسیدن به تنگ بل حیاط  به سمت  چپ جاده منحرف و جاده خاکی دشت برم را که با تابلو مشخص شده بود دیده و وارد آن شدیم. پس از حدود یک کیلومتر به علت پوشش گیاهی انبوهی که در اطراف وجود داشت هوای بسیار دلپذیری بوجود آورده بود پس از گذشتن از یکی  دو  روستا به منطقه کاملا پوشیده از درخت رسیدیم و پس از گذشتن از یک رودخانه ی بدون آب در خدود ساعت ۳۰/۱۷ بود که به نزدیکی روستای کلانی رسیدیم. در همین جا بود که ماشین ما پنچر شد و مجبور شدیم یک ساعت وقت خود را با پنچر گیری ماشین تلف کنیم.

بعد از رسیدن به روستای کلانی چند سرو بزرگ و قدیمی نشان از قدمت روستا را می رساند. هدف ما منطقه در پناه در پنج کیلومتری این روستا در سمت راست بود که چند عشایر معمولا در این مکان زندگی می کنند. پس از به منطقه در پناه و پرسیدن از عشایرها و گرفتن نشانه غار، وسایل و کوله ها را از ملشین پیاده کرده و به علت تاریک شدن هوا رفتن به غار را به فردا موکول کردیم و شب را در نزدیکی آب انباری که به وسیله بوبه از چشمه به پایین دره انتقال می یافت بسر بردیم. بعداز شام خوردن نیز یک هشت پا را هم که توسط شاهین آورده و سرخ شده بود نوش جان کردیم.

اعضای شرکت کننده در این برنامه ۵ نفر عضو ثابت و یک مهمان بود.

مرتبط:

سفرنامه دشت ارژن ۴

دشت ارژن _طبیعتی بکر در فارس

تاریخ ۱۳۶۱/۰۲/۰۳

ساعت  ۰۷:۰۰ از طریق جاده شیراز – کازرون  بوسیله مینی بوس عزم سفر کردیم.

مقصد ساحل شرقی دریاچه دشت ارژن در ۶۰ کیلومتری غرب شیراز بود. در ساعت ۰۸:۰۰ از مینی بوس پیاده شدیم و پس از صرف صبحانه در حول و حوش جاده اصلی راهپیمایی را به طرف شرق آغاز نمودیم؛ ابتدای مسیر با شیب کمی به دامنه ارتفاعات میرسد که عبور از این ارتفاعات و رسیدن به سطح سال همراه با بازدید و دیدار درختچه های زیبای زرشک و گل های وحشی بخصوص گل اشک است.

لاله های وحشی چون جام های سرخ برسر عصای سبز ساقه ایستاده اند. در میان این انبوه گیاهان سبز، فارچ های چتری خوراکی تک و توک کنار سنگ ها و یا روی بقایای پوسیده تنه درختان دیده می شد. در طول مسیر عبور بر روی یال که در جهت جنوب انجام گرفت مقداری قارچ خوراکی جمع آوری نمودیم. پس از طی مسیری نسبتا طولانی بر یال سلسله جبال که دائما پستی و بلندی ساختارش هستند. عاقبت جهت صرف نهار در کنار آبشار معروف دشت ارژن بیتوته نمودیم.

پس از صرف نهار و استراحت با در دست داشتن دسته بزرگی از شاخه های گل که از چیدن اشک های مریم و لاله وحشی بود با کوله ای پر از سوخ های گل اشک راه بازگشت را در ساعت ۱۵:۰۰ در پیش گرفتیم. در ساعت ۱۸:۰۰ پس از استراحت و تمدد قوا در محل قریه دشت ارژن توسط یک دستگاه اتومبیل سواری به شیراز مراجعت کردیم.

تعداد افراد حاضر در این سفر جمعا”۴ نفربود که ۱ نفر مهمان برنامه و بقیه اعضای رسمی گروه کوهنوردی آرش شیراز  بودند.

مرتبط:

سفرنامه دشت ارژن

دشت ارژن که مردم محلی آن را به دشت ارجن هم می‌شناسند، در روزهای تعطیل خانواده‌های کازرونی و شیرازی زیادی را به سمت خود می‌کشاند تا سفره‌شان را زیر یک درخت پهن کنند یا به یکی از باغ-رستوران‌های اطراف آن بروند. اینجا که شهرتش را از آبشار و تالابش گرفته در دامنه جنوبی زاگرس قرار دارد و به خاطر جنس سنگ‌هایش، حفره‌ها و غارهایی در آن درست شده که چهره عجیب غریبی به آن داده است.

چرا باید دشت ارژن را دید؟

دشت ارژن شیراز، به درختچه بادامی گفته می‌شود که از چوب‌اش کمان درست می‌کرند و از بادام تلخ آن هم دارو می‌سازند و در شعرهای فردوسی و قاآنی هم به آن اشاره شده است. اما اگر دنبال دلیلی برای دیدن این دشت هموار باشیم باید اشاره کنیم که این منطقه جزء پنج دشت دیدنی ایران است. این دشت بزرگ چند جاذبه گردشگری دارد که مردم شهر را در روزهای تعطیل به سمت خودش می‌کشاند:

در فصل زمستان آبشار ارژن مهم‌ترین جاذبه منطقه می‌شود. در این فصل دما به زیر صفر می‌رسد و آب آبشار که مردم محلی به آن آبشار چرونیز می‌گویند، حین ریزش یخ می‌زند. برای همین منظره‌ای شبیه آبشارهای یخی کارتونی می‌سازد که مشابه آن را در آبشار هملون شمشک یا رنا در مازندران می‌توان دید. این آبشار قبلا از دل کوه می‌جوشید، اما امروزه با لوله کشی به سمت کوه هدایت می‌شود.

در منطقه حفاظت شده این دشت قبلا شیر ایرانی هم زندگی می‌کرد که دیگر نسل آن در طول سال‌ها شکار منقرض شده است. منطقه حفاظت شده دشت، امروز هم میزبان گاو و گوسفند و گوزن‌های زرد ایرانی است که چند سال قبل از ساری به اینجا آورده شدند

اینجا را باید یک مجموعه گردشگری فوق‌العاده بین شیراز و کازرون بدانیم. نزدیک آن قبلا یک تالاب آب شیرین قرار داشت که رودخانه دالکی به آن می‌ریخت. اگرچه این تالاب مدت‌ها خشک شده بود، اما با بارندگی‌های بهار امسال(۱۳۹۸) تا ۶۰ درصد آبگیری شد.

بازارچه ارژن در روستا که توسط مردم محلی اداره می‌شود، یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگری منطقه است. همین بازارچه هم باعث می‌شود گاهی این دهستان پر از ترافیک شود. در این بازار ترشی‌های محلی، گردو، میوه، لواشک و سیر می‌فروشند که در مزارع اطراف درست می‌شوند.

اگر به جای رستوران رفتن بخواهیم هزینه کمتری خرج کنیم، همیشه لب جاده فروشنده‌هایی هستند که گوشت یا جوجه کباب می‌کنند و بوی آن هر آدم سیری را هم گرسنه می‌کند.

اگرچه ارژن یک دشت است، اما با کمی پیاده‌روی می‌توانیم از آن دور شویم و به کوه‌های اطراف آن برسیم که غارها، تاقدیس و ناودیس، خوردگی سنگ‌ها و زیبایی‌های طبیعی باعث شده که زمین‌شناسان جذب آن شوند.

در فصل ییلاق، عشایر در نزدیکی دشت چادرهایشان را برپا می‌کنند. برای آشنایی با فرهنگ عشایر و سبک زندگی و اینکه چطور درس می‌خوانند، می‌توان در موقع مناسب به این منطقه آمد و بدون لطمه زدن به جریان روزمره زندگی‌شان با آنها معاشرت کرد.

علاوه بر دشت، بافت قدیمی خود روستا، کوچه باغ‌ها و خانه‌های گلی‎اش هم دیدنی‌ست و از جاده اصلی فاصله کمی دارد. جاخرمن زمینی صاف در این منطقه است که مردم در آن والیبال، فوتبال یا بازی‌های محلی مثل یار به گروه می‌کنند.

قدمگاه سلمان و علی (ع) در شرق دشت ارژن و در قبرستان سلمانی‌ها در کازرون قرار دارد و افراد زیادی برای زیارت به این منطقه می‌روند.

سفرنامه دشت ارژن

جمعه  ۴ اردیبهشت ۱۳۶۰

ساعت ۰۶:۰۰   صبح از طریق جاده شیراز – کازرون توسط یک وانت بار عزم  سفر کردیم.

مقصد ساحل شرقی دریاچه دشت ارژن در ۵۸ کیلومتری غرب شیراز و ۲ کیلومتری شرق قریه دشت ارژن بود. ساحل شرقی این دریاچه به رشته کوه نسبتا مرتفعی که دارای جهت شمالی – جنوبی است محدود می شود. که بعلت وضعیت خاص تخته سنگ ها و دیواره ها محل مناسبی برای تمرین اعمال فنی کوه نوردی بود. منظور از این سفر نیز تمرین فنون مختلف رایج در فن کوه نوردی بود . در طی این برنامه یک مرحله صعود میمون از دیواره به ارتفاع تقریبی ۳۵ متر در جنب آبشار دشت ارژن صورت گرفت.

تعداد افراد در این سفر جمعا” ۱۰ نفر بود. در ساعت ۱۷:۰۰ شروع به بازگشت نمودیم. ۴ نفر از افراد توسط یک دستگاه اتومبیل وانت از محل آبشار تا جاده اصلی را طی کردند. ۶ نفر باقیمانده که شامل نگارنده نیز بود با عبور از میان نیزارها وشبه باتلاق های میان دشت در ساعت ۱۹:۰۰ به قریه دشت ارژن وارد شدیم و در ساعت ۱۹:۳۰ توسط یک دستگاه وانت کمپرسی به شیراز باز گشتیم.

دشت ارژن کجاست؟

برای رسیدن به این دشت باید از سمت شرق از شیراز خارج شویم و به  سمت غرب شهر حرکت کنیم. بعد از حدود ۵۰ کیلومتر رانندگی از ابتدای اتوبانی که به سمت کازرون و بوشهر می‌رود به تابلوهای دشت ارژن می‌رسیم.

منبع: اسنپ تریپ

مرتبط:

دشت ارژن سرزمینی سبز در شهر زیبای شیراز