خیلی از ما وقتی سوار هواپیما می شویم، خواسته های معقول و گاها غیر معقولی از مهمانداران هواپیما داریم. این در حالیست که مهمانداران علاوه بر انجام وظایف معمولشان، عمدتا رفتار مناسبی با مهمانان دارند در این مطلب نکاتی را در مورد نحوه رفتار درست با مهمانداران ارائه می دهد.
مهمانداران علاوه بر انجام وظایف معمولشان، خود مثل کمک به سوار شدن مسافران و نشستن همه آنها روی صندلی هایشان، ساعت های سخت کاری، رفع مشکل هواپیمازدگی، تمرین برای حوادث اضطراری و رسیدگی به احتیاجات صدها مسافر، عمدتا رفتار مناسبی با مهمانان دارند. بدون در نظر گرفتن اینکه در یک پرواز ارزان و روی صندلی های وسط نشسته اید یا در پروازی درجه یک (فرست کلاس) و روی صندلی های جلویی هواپیما نشسته اید، این تفاهم و همکاری با مهمانداران باید مداوم باشد و مهمتر از آن داشتن رفتاری شایسته با مهمانداری باشد که در کنار شماست.

سلام کنید

آیا دوست دارید جای کسی باشید که به ۴۰ نفر در یک ردیف سلام کنید و هیچ کدام از آنها جواب سلام شما را ندهند؟ پس جواب سلام مهماندار را بدهید. باید اعتراف کرد که حضور مهماندار پرواز با رفتاری دوستانه و همراه با احترام، می تواند برای بوجود آمدن تعاملی لذت بخش، بسیار مفید باشد و حتی می تواند روز آنها یعنی مسافر و مهماندار را نشاط آور کند.

از قبل وسایل مورد نیازتان در طول پرواز را بردارید

اگر نمی توانید کیف دستی تان را بلند کنید و بالای سرتان جا دهید، بهتر است چک کنید و مشکل را حل کنید. از مهماندار نخواهید تا کیف تان را بلند کند و خود را در معرض خطر قرار دهد. در واقع، بسیاری از خطوط هوایی به مهمانداران شان آموزش داده اند که برای جلوگیری از صدمه دیدن در سر کارشان، کیف ها را بلند نکنند. بنابراین یاد بگیرید که بارتان را برای تنها حمل کردن آن سبک کنید و در غیر اینصورت نمی توانید به تنهایی آن را حمل یا بلند کنید و باید هزینه هایی پرداخت نمایید. اگر می خواهید چمدانتان را در فضای مخصوصی که بالای سرتان تعبیه شده جا دهید، ابتدا از جمع بودن چرخ ها مطمئن شوید.

مجهز و آماده سوار هواپیما شوید

دلیلی ندارد که برای رفع کوچکترین نیازهایتان انتظار کمک از طرف مهماندار را داشته باشید، پس مجهز و آماده سفر کنید. اگر می دانید که بلافاصله بعد از سوار شدن باید قرص بخورید حتما با خودتان یک بطری آب به همراه داشته باشید، چون مهماندار قبل از بلند شدن به شدت مشغول است و درخواست آب از او منصفانه نیست. اگر به غذاهایی که از ماهی درست می شوند آلرژی دارید، حتما از قبل و به محض سوار شدن به مهماندار اطلاع دهید. اگر می دانید که به کتاب تان در حین پرواز نیاز دارید، آن را در بار اصلی تان نگذارید، چون تا پایان پرواز و فرود آمدن دیگر به آن دسترسی ندارید. سعی کنید وسایلی که در طول پرواز به آنها احتیاج دارید را همراه خودتان داشته باشید و در کیف دستی تان بگذارید.

به اخطارهایی که داده می شود گوش دهید

حتما به اخطار و اعلان های داده شده که شامل نسخه ی نمایشی ایمنی می شود، توجه کنید. دادن این اخطارها بی دلیل نیست و برای مطلع نمودن و مصون ماندن مسافران داده می شوند. این اخطار ها یک باره برای همه کسانی که در کابین هواپیما حضور دارند، پخش می شوند تا مهماندار مجبور نباشد برای تک تک مسافران توضیح دهد. بنابراین حتی اگر فکر می کنید که همه آنها را قبلا شنیده اید، بهتر است سرجایتان بنشینید و به چیزهایی که گفته می شود، توجه کنید.

درخواست های معقول داشته باشید

وقتی تقاضای نوشیدنی می کنید، دقیقا نوع سفارشتان را مشخص کنید، مثلا به این صورت ” لطفا نوشابه بدون یخ وبا یک برش لیمو”. تا جایی که امکان دارد، سعی کنید سفارشتان واضح باشد تا مهماندار مجبور نشود سفارشتان را دوباره حاضر کند. اگر می خواهید مهماندار را اذیت نکنید، لطفا هدفون تان را وقتی دارید با او صحبت می کنید از گوش تان بیرون بیاورید.

توقع نداشته باشید که مهماندار پرستار بچه شما باشد

اگر با بچه ها سفر می کنید، حتما مجهز و آماده سفر کنید و انتظار نداشته باشید که مهماندار برای کودک شما اسباب بازی، پوشک، دستمال مرطوب مخصوص کودکان، فراهم کند. هیچ وقت از مهماندار خواهش نکنید تا پوشک کثیف را بدون اینکه آن را در کیسه گذاشته باشید، از شما بگیرد، مسئولیت کودکان تان چه داخل هواپیما باشید یا خارج از آن با شماست.

از مهمانداران در مقابل مسئولانشان تشکر و قدرانی نمایید

اگر مهمانداری به خاطر سرویس دهی خوب و منظم و حرفه ای بودنش، تحسین شما را برانگیخته، با تعریف و تمجید از او نزد کارفرمایش، مراتب قدردانی تان را به او نشان دهید. همچنین می توانید برای قدردانی از مهمانداران، شماره پرسنلی و شماره پرواز را از آن مهماندار بپرسید و بعد از فرود آمدن هواپیما به شرکت هواپیمایی برای تقدیر از مهماندار اطلاع دهید. به یاد داشته باشید که مهمانداران هواپیما هم مثل شما انسان اند، پس با آنها به شکلی رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود.

مرتبط:

۱۱ سؤالی که دائماً از خلبان پرسیده می‌شود

در کشور چین، روستای عجیب بسیار کوچکی به نام گولیانگ (Guoliang) وجود دارد، روستایی که در بالای کوهی در دوردست قرار گرفته و این طور به نظر می رسد که خود را از تمام دنیا جدا کرده است.

این روستا در بالای کوه تایهانگ (Taihang Mountains) قرار گرفته است و تنها یک راه دسترسی دارد و آن هم از طریق دره ای خطرناک است که بوسیله ی صخره های با شیب تند محاصره شده است. به دلیل خطرناک بودن بیش از اندازه ی مسیر، این روستا حتی تا مدتی قبل هم مثل شهر ارواح بود و تقریبا کسی به آن رفت و آمد نمی کرد، تا اینکه جاده ای به آن ساخته شد. جاده تونلی گولیانگ چین که حتی تماشا کردن آن هم دلهره آور است.

ماجرای ساخت جاده تونلی
روستای گولیانگ و جاده ی مشهور آن، داستان جالبی دارد. این روستا از زمان های بسیار دور بر بالای این کوه وجود داشت اما مسیر سخت دسترسی و عبور و مرور به آن، باعث به خطر افتادن جان خیلی ها شد و در نتیجه رفت و آمد به آن کمتر و کمتر شد تا اینکه خیلی ها ترجیح دادند دیگر به آن نروند و مردم این روستا در گوشه ی پرتی از دنیا تنها ماندند.

دولت تصمیم گرفت تا به این انزوا پایان دهد و جاده ای برای عبور و مرور روستاییان بسازد اما همه چیز در سال ۱۹۷۲ تغییر کرد. دولت چین به این نتیجه رسید که چندین میلیون سرمایه گذاری روی جاده ای که فقط قرار است توسط ۳۰۰ نفر استفاده شود، ارزش ندارد و بنابراین روستاییان تصمیم گرفتند تا خودشان جاده ای تونلی بسازند چون این تنها امید آنها برای ارتباط با دنیای بیرون بود.

این جاده توسط ۱۳ نفر روستایی و در طول ۵ سال ساخته شد، آنها توانستند در این مدت، تونلی ۱۲۰۰ متری را در دل صخره ها بکنند. عرض این جاده ی تونلی ۴ متر است و به اندازه ای هست که ۲ وسیله بتواند از آن رد شود. البته ساخت این تونل توسط افرادی که هیچ آموزشی ندیده بودند بسیار خطرناک بود، آنها با مواد منفجره ای که در دست داشتند از صخره های شیب تند بالا می رفتند تا بتوانند سنگ های تونل را بکنند و متاسفانه تعدادی از آنها هم در این راه کشته شدند اما با این حال، دست از ساخت و ساز برنداشتند تا اینکه نهایتا در روز ۱ می سال ۱۹۷۷، این جاده بازگشایی شد.

این جاده ی تونلی دارای تعداد زیادی روزنه رو به دره است. سطح جاده و دیواره های تونل هم به خاطر ابزاری که روستاییان برای ساخت آن استفاده کرده اند، بسیار سفت و محکم است و از این نظر امنیت بالایی دارد. اما باید گفت که جاده تونلی گولیانگ چین در فصل های سرما و در شرایطی که جاده خیس باشد، بسیار خطرناک می شود و می تواند بسیار بیشتر از حد تصور لغزنده باشد. بنابراین پیشنهاد می کنیم اگر در سفر به چین تصمیم گرفتید تا به عنوان یک فرد خوش ذوق از این جاده دیدن کنید، حتما احتیاط کنید بخصوص اگر در فصل بارندگی باشد، مطمئنا هیچ کس دلش نمی خواهد که از بالای این صخره های مرتفع و تیز به پایین بیفتد!

در هر صورت، نتیجه ی ساخت این جاده ی تونلی آن هم توسط مردمانی که دانشی در این زمینه نداشتند و با ابزارهای ابتدایی، یک موفقیت تمام و کمال بود و به لطف تلاش مردم این روستا، حالا روستا بوسیله ی ماشین کاملا در دسترس است و به جاذبه ای تبدیل شده که هزاران بازدید کننده هر سال دارد.

مرتبط:

هوآشان چین، خطرناکترین مسیر پیاده روی دنیا

بسیاری از سکونتگاه ها و خانه های باستانی از بین رفته اند و آثاری از آن ها باقی نمانده است. اما در گوشه و کنار دنیا افرادی هم هستند که با دل و جانشان به این خانه ها وفادارند و هنوز هم در آن ها سکونت می کنند. زندگی در این خانه ها حال و هوای دیگری دارد. در این خانه ها خبری از تجملات و مدرنیته نیست و همه چیز به شکل زیبا و سنتی خودش باقی مانده است. مثلا همین کندوان خودمان، که به عنوان بزرگترین سکونتگاه صخره ای دنیا شناخته می شود و حدود ۸۰۰ سال است که مردم در خانه هایش زندگی می کنند. در ادامه این مطلب با ما همراه شوید تا سری به قدیمی ترین خانه های دنیا که هنوز هم سکنه دارند، بزنیم.

شهر تاریخی ماترا

خانه باستانی و قدیمی، آثار ارزشمندی هستند که نباید به حال خود رهایشان کرد. در بسیاری از نقاط دنیا، این خانه ها تحت مالکیت دولت در می آیند و این دولت است که وظیفه محافظت از آن ها را بر عهده می گیرد.

در برخی نقاط دیگر هم هنوز خود مردم در این خانه ها زندگی می کنند و از آسیب رسیدن به آن ها جلوگیری می کنند. مثلا، ماترا (Matera)، یک شهر ایتالیایی بر روی صخره های منطقه باسیلیکاتا (Basilicata) و تنها جایی در دنیاست که مردمش می توانند ادعا کنند هنوز هم در همان خانه هایی زندگی می کنند که اجدادشان حدود ۹۰۰۰ سال قبل زندگی می کردند! چرا جای دور برویم، کندوان روستایی در شمال غرب ایران است که در دنیا آن را به عنوان بزرگترین سکونتگاه غاری (صخره ای) جهان می شناسند. قدمت این روستا حدود ۸۰۰ سال است و امروزه حدود ۱۶۸ خانوار در آن زندگی می کنند.

کندوان | Kandovan

روستای تاریخی کندوان، یکی از روستاهای شمال غربی ایران است که خانه های صخره ای قدیمی اش شهرتی جهانی دارند. این روستا، به عنوان بزرگترین سکونتگاه غار مانند در دنیا شناخته می شود که امروزه نیز حدود ۱۶۸ خانوار در آن زندگی می کنند. قدمت کندوان را که در استان آذربایجان شرقی قرار دارد، به حدود ۸۰۰ سال قبل نسبت می دهند. صخره های عجیب و غریبی که این خانه ها را در دل آن ها ساخته اند، طی هزاران سال و در اثر فعل و انفعالات آتشفشانی ایجاد شده اند. شکل عجیب و غریب آن ها نیز به خاطر عوامل طبیعی و فرسایش در طول سال هاست.

یکی دو نمونه مشابه روستای کندوان در دنیا وجود دارد، ولی آن چیزی که کندوان را از دیگر سکونتگاه های صخره ای دنیا متمایز می کند، این است که هنوز هم خانواده های بسیاری در دل خانه های باستانی آن زندگی می کنند. امروزه کندوان یکی از معروف ترین جاذبه های گردشگری ایران است گردشگران بسیاری از سراسر دنیا به دیدن آن می روند.

خانه باستانی آویرون | Ancient House of Aveyron

خانه های باستانی در یکی از روستاهای فرانسه به نام آویرون وجود دارد که آن را بر بلندای یک کوه عظیم ساخته اند. از این خانه که در قرن ۱۳ میلادی ساخته شده، برای دیدبانی اقیانوس استفاده می شده است، چرا که تمامی خانه های این روستا، بر سطح صاف و کف زمین بودند و دیدی به اقیانوس نداشتند.

کلیسای سنت جورج | St George Orthodox Monastery

کلیسای صخره ای سنت جورج، بناییست متعلق به ۴۸۰ بعد از میلاد مسیح، که در وادی قلت (Wadi Qelt) در کرانه های باختری فلسطین اشغالی قرار دارد. در این کلیسا هنوز هم راهبان ارتودوکس زندگی می کنند و در واقع آن ها هستند که این کلیسای تاریخی را هنوز هم که هنوز است سر پا نگه داشته اند.

دسترسی این بنای تاریخی به سایر مناطق روستا، از طریق یک پل باستانی صورت می گیرد که آن نیز ارزش تاریخی بسیاری دارد. گردشگران بسیاری برای بازدید از این بنا، به این روستا سفر می کنند.

آکوما پوعبلو | Acoma Pueblo

بر بلندای یک صخره عظیم در نیو مکزیکو، خانه هایی قرار دارند که بر اساس گفته بسیاری از باستان شناسان، قدیمی ترین سکونتگاه آمریکا هستند که هنوز هم دارای سکنه اند. نام این سکونتگاه، آکوما پوعبلو است. این سکونتگاه از سال ۱۱۵۰ میلادی توسط مردم آکوما اشغال شده ولی امروزه فقط حدود ۵۰ نفر سکنه دائمی دارد.

آکوما پوعبلو در مکزیک، مجموعه ای از قدیمی ترین خانه های دنیا را دارد. خانه هایی که نه برق دارند، نه آب دارند و نه سیستم دفع فاضلاب. مردم این روستا به ابتدایی ترین شکل ممکن زندگی می کنند. این منطقه یکی از جاذبه های گردشگری معروف مکزیک است که گردشگران بسیاری را به سمت خود می کشاند.

روستای میمند

روستای شگفت انگیز میمند در مرکز ایران، حدود سه هزار سال است که سکنه دارد. این روستا به تازگی در فهرست میراث جهانی یونسکو هم ثبت شده است. در آخرین سرشماری که در سال ۲۰۰۶ میلادی در این روستا انجام شد، مشخص شد که ۶۷۳ نفر در آن زندگی می کنند. مردم این ناحیه، در در خانه های سنگی خود با زمستان های سرد و تابستان هایی گرم و خشک دست و پنجه نرم می کنند، ولی با این حال دست از وفاداری به روستای آبا و اجدادی خود بر نمی دارند. این روستای جهانی، در استان کرمان قرار دارد و هر کدام از خانه های آن به یک شکل خاص و به زیبایی هر چه تمام در دل صخره تراشیده شده اند.خانه های میمد هم از جمله قدیمی ترین خانه های دنیا که هنوز سکنه دارند، محسوب می شود. میمند یکی از ۲۳ اثر ثبت جهانی شده ایران است که سالانه هزاران گردشگر از اقصا نقاط دنیا از آن بازدید می کنند. توجه بیشتر به این خانه های تاریخی باید در دستور کار دولت های کشورهای مختلف قرار گیرد.

مرتبط:

مسجد جامع ساوه _ قدیمی ترین مسجد ایران

ساری _ از قدیمی‌ترین شهرهای ایران

برای ورود به بخش بیرونی از راهروی طولانی و شیب‌داری که مانع از دید مستقیم به داخل خانه است، گذشته و به میانسرا وارد می‌شویم. این راهرو به مهتابی (مهتابی فضای بدون سقفی است که بالاتر از سطح حیاط قرار می‌گیرد. دیوارهای این فضا نماسازی می‌شود و به این ترتیب به ایوانی شباهت پیدا می‌کند که سقف آن را برداشته‌اند. این فضا معمولا از سه طرف بسته و از جهت چهارم به فضای باز مشرف است) مستقر در جبهه ضلع شمالی حیاط متصل می‌شود. در قسمت شمالی و در پس مهتابی وسیع آن اتاق ۵دری واقع است که محل پذیرایی میهمانان بوده و در طرفین آن اتاق‌های سه دری قرار دارند. بدنه بیرونی این اتاق‌ها و نیز داخل اتاق ۵دری با گچبری‌های بسیار ظریف و هنرمندانه‌ای با طرح گل و مرغ زینت یافته است. در زیر این بخش نیز یکی از زیرمین‌های خانه قرار دارد. این بخش از خانه به علت نورگیری مناسب، بیشتر در زمستان مورد استفاده قرار می‌گرفته و به بخش زمستان‌نشین خانه معروف است.

تابستان‌نشین ، که مهم‌ترین و اصلی‌ترین بخش خانه بروجردی‌ها است، مقابل ورودی اصلی و پشت به قبله (در واقع پشت به آفتاب) واقع شده است و قوس بزرگِ نمای آن که در تمام خانه‌های اعیانی قدیمی کاشان دیده می‌شود، احتمالا تقلیدی است از طرح مثلّث در نمای معماری اروپایی که تحت تأثیر معماری ایرانی به‌صورت منحنی درآمده است. داخل محدوده قوس، گچبری‌های برجسته، متأثر از تزیینات روسی مانند سماور و قوری، به چشم می‌خورد.

تابستان‌نشین شامل دو اتاق، تالار اصلی، دو سرپوشیده فرعی، یک سرپوشیده اصلی، دو گوشواره، یک شاه‌نشین و تالار طَنَبی است. در مرکز آن، گنبدی با نورگیرهای زیبا و تزئينات مقرنس‌کاری قرار دارد. ایوان اصلی در محور تقارن تابستان‌نشین، پس از حیاط، عامل دوم در تقسیم فضا و برای استفاده ساکنان در فصل گرما است. در دو جانب ایوان و تالار طنبی، راهروهای ورودی و اتاق‌های نشیمن قرار گرفته‌اند که چشمگیرترین آثار تزئینی در همین قسمت به کار رفته است.

مصالح اصلی به‌کار رفته در بنا خشت خام است و تمامی عناصر سازه‌های اصلی بنا (جرزها، دیوارها و پوشش‌ها) از خشت خام با ملات گل یا گچ یا ترکیب آن‌ها ساخته شده‌اند. آجر ختایی با اشکال و طرح‌های گوناگون در نماها و ازاره‌ها (قسمت پایینی دیواره‌ها) و کف فرش‌ها به کار گرفته شده و نمای بدنه‌ها نیز از آستر کاه گل همراه با گچبری‌های متنوع استفاده شده است. دیوارهای خارجی و کف پشت بام هم با کاه گل اندود شده است. در بعضی از قسمت‌ها که نیاز به ایجاد پوششی تخت بوده یا در معرض نیروی کششی قرار داشته، از چوب نیز استفاده اندکی شده است. این چوب‌ها در برخی از قسمت‌ها مانند ستون‌های تزئینی ایوان و زیر پوشش حیاط‌های نورگیر سرپوشیده تابستان‌نشین، در معرض دید بوده و در برخی نقاط مثل سقف‌های تخت راهروهای طرفین ایوان اصلی، پوشیده هستند.

این خانه به خاطر دارا بودن ویژگی‌ها و ارزش‌های والای معماری ایرانی، به کارگیری تمامی فنون معماری سنتی در حد کمال، دارا بودن تزئینات متنوع و بسیار ظریف و هنرمندانه، نبوغ و خلاقیت شگرف معماری به کارگرفته شده در آن علی‌الخصوص در ترکیب منحصربه‌فرد و استثنایی سرپوشیده حیاط بیرونی، تقریبا معروف‌ترین و مهم‌ترین خانه تاریخی ایران و به نوعی سمبل بناهای مسکونی ایران به‌شمار می‌رود. زیرزمین (سرداب) اصلی و مفصل خانه در این بخش قرار داشته و از داخل حیاط و زیر ایوان قابل دسترسی است. دو بادگیر بلند از بالای بام تا زیرزمین اجرا شده‌اند و عمل تهویه هوا، خنک کردن زیرزمین و دور کردن رطوبت از پایه‌های بنا را انجام می‌دهند. این بادگیرها به کانال‌هایی موسوم به ناکش متصل هستند. ناکش‌ها دورتادور زیرزمین و داخل بستر زمین حفر شده‌اند و با مشبک‌هایی به فضای زیرزمین ارتباط پیدا می‌کنند.

جالب است كه بدانیم كه مرحوم حاج آقا حسن بروجردی برای فرزندش سیدمهدی از دختر مرحوم حاج سیدجعفر طباطبائی خواستگاری می‌کند و خانواده طباطبائی شرایط موافقت با ازدواج را ساخت خانه‌ای آبرومند و درخور شأن عروس خانم قرار می‌دهند و به همین خاطر حاج آقا حسن بروجردی از همان معماری كه خانه طباطبائی را ساخته است، دعوت می‌كند كه این خانه را نیز بسازد. خانه تاریخی بروجردی‌ها در تاریخ ۱۳۵۴/۰۳/۱۳  به شماره ۱۰۸۳ در فهرست آثارملی كشور به ثبت رسیده است.

مرتبط:

مسجد جامع کاشان

راز معماری جالب آبرسانی حمام فین کاشان