محمد مرتضایی در گردهمایی باستان‌شناسان جوان گفت: در روزگاری که همه‌گیری کووید- ۱۹ نزدیک به سه سال است زندگی بشر را در کره خاکی دستخوش تغییرات عمده‌ای کرده و هر روز سویه‌های جدیدی از این بیماری در گوشه‌ای از جهان سر برافراشته و به سرعت عالمگیر می‌شود، ناپایداری دنیا و اهمیت درک زندگی بیشتر خود را نمایان می‌سازد. متأسفانه مطالعات باستان‌شناسی در سالیان اخیر نیز متأثر از این بیماری، لطمات زیادی در ایران و جهان خورده و محدودیت‌های سفر امکان انجام پروژه‌های میدانی را به حداقل کاهش داده است.

او افزود: هر چند نقش کمبود اعتبارات پژوهشی به‌دلیل تحریم‌ها دست کمی از بیماری کووید نداشته، تمام شرایط اعم از اجتماعی و سیاسی و بین‌المللی دست به دست هم داده و منجر به محدودیت‌هایی برای انجام مطالعات باستان‌شناسی شده است.

این باستان‌شناس در ادامه گفت: نزدیک به ۲۰ سال از برگزاری اولین همایش که به همت دوست و همکار گرامی دکتر حمید فهیمی بنیان‌گذاشته شد، می‌گذرد و این همایش در طول این سال‌ها پیشرفت‌های بسیار مهمی در زمینه معرفی ظرفیت‌های باستان‌شناسی ایران و به خصوص باستان‌شناسان جوان ایران به جامعه علمی ایران و جهان داشته و جای بسی مباهات است که امروز باستان‌شناسی ایران و به خصوص نسل جوان آن با بهره‌گیری از دانش روز جهانی توانسته پا به پای باستان‌شناسی در جهان پیشرفت کند و جایگاهی مهم در عرصه جهانی و منطقه‌ای داشته باشد.

رییس پژوهشکده باستان‌شناسی اضافه کرد: به هر روی همایش باستان‌شناسان جوان با ایده‌ای بکر پا به عرصه وجود گذاشت و همانگونه که از نام آن نیز پیداست، عرصه‌ای برای ارائه پژوهش‌های جوانانی است که کمتر امکان عرضه دارند.

او در ادامه به سه رویکردی که باستان‌شناسی ایران در آینده باید آن را به جد پیگیری کنند و سرلوحه فعالیت‌های خود قرار دهند، اشاره کرد و افزود: نخست این‌که برنامه‌ریزی و اجرای پژوهش‌های هدفمند و پرسش‌محور در کشور متأسفانه در یکی دو دهه اخیر به دلیل مشکلات مالی این بخش مهم از باستان‌شناسی ایران که نقش بسیار مهمی در پر کردن خلاء‌های مطالعاتی باستان‌شناسی داشته و کمتر به آن پرداخته شده و با توجه به نقش و جایگاه آن در مطالعات باستان شناسی ایران لزوم پرداختن به آن در سرلوحه برنامه‌ریزان باستان‌شناسی ایران باید قرار گیرد.

این باستان‌شناس دومین مورد را انجام برنامه‌های بررسی و شناسایی به منظور تکمیل نقشه باستان‌شناسی ایران با توجه به اسناد بالادستی و تأکید بالاترین مرجع قانون‌گذاری کشور، یعنی مجلس شورای اسلامی و واگذاری آن به عنوان یک تکلیف قانونی به میراث‌فرهنگی کشور با توجه به توسعه و گسترش فعالیت عمرانی و لزوم پرداختن به نقشه باستان‌شناسی کشور به منظور حفظ آثار تاریخی فرهنگی کشور و صیانت آن‌ها در مقابل اجرای طرح‌های عمرانی و توسعه‌ای کشور برشمرد.

مرتضایی  به چاپ و انتشار نتایج پژوهش‌های باستان‌شناسی در کشور اشاره کرد و افزود: با توجه به این‌که سالانه به طور متوسط حدود ۱۲۰ برنامه بررسی و شناسایی، گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم و گمانه‌زنی به منظور لایه‌نگاری و کاوش در کشور انجام می‌شود، ولی متأسفانه خروجی این برنامه ما نسبت به حجم آن بسیار ناچیز است. با توجه به نقش و جایگاه این بخش در آگاهی‌رسانی به جامعه مخاطب لزوم توجه ویژه به آن لازم و ضروری است.

رییس پژوهشکده باستان‌شناسی گفت: به عنوان چهارمین مورد لزوم توجه به امر آموزش و به‌روزرسانی سرفصل دروس باستان‌شناسی همگام با پیشرفت‌های روز دنیا و بهره‌مندی از مطالعات میان‌رشته‌ای در باستان‌شناسی امری است که باید در بخش آموزش باستان‌شناسی ایران توجه ویژه‌ای به آن شود.

مرتضایی در این گردهمایی از استادان باستان‌شناسی ایران که در چند ماه اخیر آسمانی شده‌اند از جمله رضا مستوفی‌فرد و حمید خطیب شهیدی یاد کرد.

بنا بر گزارش روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، علی دارابی ـ قائم مقام وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و معاون میراث‌فرهنگی کشور ـ نیز در همایش باستان‌شناسان جوان، در اهمیت علم باستان‌شناسی سخنانی را مطرح کرد و در ادامه گفت: وقوع انقلاب اسلامی و تغییر در روابط یکی از عرصه‌هایی را که به شدت مورد تأثیر قرار داد عرصه علمی باستان‌شناسی بود. بعد از قطع وابستگی فرهنگی، جامعه باستان‌شناسی ایران در چند دهه فعالیت، جزو گروه‌های سرآمد علمی کشور شد که تحقق شعار بی‌نیازی و قطع وابستگی به خارج از کشور را به اثبات رساند.

او افزود: وابسته نبودن به معنای تمایل نداشتن جامعه فرهنگی و باستان‌شناسی کشور به ارتباط و کار مشترک با گروه‌های علمی خارجی نیست، بلکه آنچه تغییر کرده بی‌نیازی مبنایی است. در عین این‌که می‌دانیم رشد و معرفی یافته‌های این حوزه و قرارگیری آن در چرخه دانش، ارتباطات زمینه‌ای و دوطرفه‌ای با جوامع علمی خارج از کشور را طلب می‌کند.

دارابی همچنین بیان کرد: در این دهه از خوداتکایی جامعه باستان‌شناس کشور، از استادان، متخصصان، به‌ویژه جوانان اندیشمند این حوزه انتظار می‌رود دایره گسترش گرایش‌های میان دانشی حوزه باستان‌شناسی را در لبه مرزهای دانش این حوزه بر پایه مواد فرهنگی موجود در این سرزمین رقم بزنند و با عبور از رویکرد محض در باستان‌شناسی و اتخاذ رویکرد کاربردی، پیوند مؤثرتری بین تلاش و دستاورهای این رشته و نیازهای جامعه امروز در شناخت و بهره‌گیری از منابع فرهنگی‌اش و استحکام بنیان‌های اجتماعی‌اش ایجاد کنند.

معاون میراث‌فرهنگی تاکید کرد: بر خلاف سده گذشته و در ادامه مسیر چند دهه اخیر، نوع رابطه جامعه باستان‌شناسی با دنیای پیرامونش تغییر کند و از تأثیر پذیری جهانی به سمت تأثیرگذاری به‌ویژه در سطح منطقه و در بین کشورهای حوزه فرهنگی ایران تغییر یابد و همگام با حوزه‌های پیش‌رو در عرصه فناوری، از تکنولوژی‌های روز در خدمت شناختِ هدفمند، بهره‌گیری کند تا ضرورت‌ها و نیازهای حفاظتی آثار و یافته‌ها به حداقل برسد.

دارابی همچنین بیان کرد: امیدواریم حضور و هم‌افزایی مؤثر نهادهای علمی و دانشگاهی در کنار پژوهشگاه میراث‌فرهنگی بتواند ایران را به پایگاه علمی باستان‌شناسی منطقه تبدیل کند.

منبع: ایسنا

مجتبی احمدی  به تاثیرات شیوع ویروس کرونا بر روند کار دفاتر خدمات مسافرتی پرداخت و اظهار کرد: اصولا صنعت گردشگری را می‌توان به عنوان ترسوترین صنعت در جهان قلمداد کرد که دلیل آن شاید مسائل مرتبط با حفظ جان مسافران باشد. به همین دلیل با شروع کرونا و به وجود آمدن مشکلات عدیده کلیه سفرها به جز سفرهای ضروری متوقف شدند.

وی ادامه داد: متاسفانه بر خلاف پشتیبانی اکثر دولت‌ها در سراسر جهان، دست‌اندرکاران این صنعت در کشور ما پس از گذشت ماه‌ها اعلام کردند که تحت برخی شرایط خاص وامی با بهره ۱۲ درصد پرداخت خواهند کرد. هیچ‌گونه بخشودگی در زمینه مالیات، بیمه و مسائلی از این قبیل صورت نگرفت و تنها با به تعویق‌انداختن، سعی بر آن داشتند تا وصولی‌های خود را دریافت کند.

این مدیر آژانس هواپیمایی در خصوص میزان خسارت‌های وارد شده به این صنعت خاطرنشان کرد: خسارت‌های وارده در مدت دو سال با توجه به عدم تعدیل پرسنل، پرداخت‌ها و گردش مالی کم، بسیار زیاد بود و برای رفع صدمات ناشی از آن توانستیم تا حدودی با تدابیر داخلی، دریافت وام و داشتن دفتر ملکی بخشی از آن را جبران کنیم.

احمدی در خصوص عملکرد مدیران متولی در این حوزه اضافه کرد: اگرچه همیشه تمامی بخشنامه‌ها و ارائه دستورات از طریق مرکز صورت می‌گیرد، اما در هر صورت عملکرد مدیران میانی و استانی با توجه به سطح اختیارات خوب بوده است. البته به عقیده من پس از اتمام این اپیدمی چیزی حدود ۴ الی ۵ سال زمان نیاز است تا صنعت گردشگری بتواند خود را بازیابی کند.

وی در مورد حمایت‌های صورت گرفته برای رفع مشکلات عنوان کرد: شاید تمام مسئولین قصد حمایت داشته باشند اما با توجه به شرایط و نگاه حاکمیتی موجود، آنطور که باید حمایتی صورت نگرفته است و در نگاه برخی از مسئولین نمی‌توان اولویت بودن صنعت گردشگری را احساس کرد.

موضوع پول‌ساز بودن صنعت گردشگری برای اکثر کشورها ثابت شده است

احمدی با اشاره به اینکه مسئولین متولی گردشگری در دیگر کشورها می‌دانند که گردشگری صنعتی پول‌ساز است و باعث اشتغال و درآمد بیشتر می‌شود، گفت:  دولت‌ها از هیچ تلاشی جهت سر پا نگاه داشتن گردشگری دریغ نمی‌کنند، برای مثال با پرداخت وام‌های بلاعوض و یا با بهره پایین به شرکت‌های هواپیمایی، هتل‌ها و دیگر مشاغل مرتبط با حوزه سعی در حمایت از دست‌اندرکاران این صنعت دارند.

ورود هر گردشگر به کشور حداقل ۱۸ شغل فعال ایجاد می‌کند

وی برای برون‌رفت از این بحران راهکارهایی را پیشنهاد و تشریح کرد: به عقیده من در ابتدا باید نگاه دولت‌مردان به صنعت گردشگری تغییر کند و باید بپذیرند که درآمد ورود هر گردشگری به کشور معادل تقریبا فروش ۳۰ بشکه نفت است و ورود هر گردشگری حداقل ۱۸ شغل فعال ایجاد می‌کند.

این مدیر دفتر خدمات مسافرتی ادامه داد: در ادامه با تغییر نگاه دولتمردان بخش خصوصی می‌تواند با استفاده از دانش، تجربه و سرمایه مشکلات را برطرف کند، البته شرط بر آن است که دستگاه‌های ذی‌ربط در حوزه گردشگری فعالیت‌های نظارتی خود را حفظ کنند.

احمدی اضافه کرد: گردشگری پساکرونا نیاز به برنامه‌ریزی خاصی ندارد؛ چراکه همگان تشنه سفر هستند و بخش خصوصی می‌تواند با توجه به امکانات خود کلیه برنامه‌ها را تنظیم و اجرا کند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

از مقصد گردشگری تا آتافونا شهر ارواح

۷ نکته کلیدی برای داشتن هتلداری پایدار در صنعت گردشگری

هر ساله تعداد زیادی کتابخانه شخصی چهره‌های علمی و فرهنگی به کتابخانه‌های شهرداری اصفهان اهداء می‌شود، با این حال اگر روزی تصمیم بگیریم رد اندیشه یکی از مشاهیر از دنیا رفته اصفهان را از لابه‌لای کتاب‌هایی که او می‌خوانده یا در کتابخانه شخصی‌اش نگهداری می‌کرده بگیریم، باید هر تکه از این اندیشه را در جایی جست‌وجو کنیم، به تمام کتابخانه‌های شهر سر بزنیم و تمام کتاب‌هایشان را زیرورو کنیم یا سراغ تمام کسانی که کتاب‌های دست‌دوم خریدوفروش می‌کنند، برویم و خلاصه در آخر هم بعید است اگر نام او در صفحات کتاب به یادگار نمانده باشد، موفق شویم.

هر شهری میراثی دارد؛ میراثی که بنیان هویت و اصالت شهر متکی بر آن است. این میراث اما همیشه ساختمان‌های تاریخی نیست، بلکه آدم‌های یک شهر، فرهیختگان، اهالی فرهنگ و هنرمندان نیز در ساختن هویت و اصالت شهر سهمی پررنگ دارند و این هویت سیال با حفظ یادها، خاطرات و اندیشه آنهاست که در شناسنامه یک شهر ماندگار می‌شود.

در بسیاری از کشورها از جمله ایتالیا حتی کوچه‌ای که محل عبور و مرور یک چهره فرهنگی بوده، حفظ و به یک محوطه گردشگری تبدیل می‌شود. از این رو است که آرشیو و وسایل مشاهیر نیز به منزله هویت فرهنگی یک شهر حائز اهمیت است. در بین وسایل افراد شاید حفظ کتابخانه‌های شخصی از اهمیت ویژه‌تری برخوردار باشد، چراکه کتاب‌ها شیوه اندیشه‌ورزی آدم‌ها را بازگو می‌کند.

سعیده سیاحیان یکی از کتابداران اصفهان که دو دهه در این حرفه فعالیت داشته از جمله کسانی‌ است که در سال‌های فعالیتش در این حوزه به وفور با کتابخانه‌های اهدایی مشاهیر شهر روبه‌رو بوده است. به همین منظور به این باور رسیده که کتابخانه‌های چهره‌های شهر گنجینه‌ای است که باید بهتر حفظ و نگهداری شود. او می‌گوید: وقتی سال ۱۳۸۳ وارد کار کتابداری شدم و به مجموعه مرکز آفرینش‌های ادبی قلمستان پیوستم، مدیرمان من را مأمور راه‌اندازی کتابخانه تخصصی ادبیات کرد. روزی به من گفتند که تعداد زیادی کتاب به کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان اهداء شده و شما بروید و از میان آنها کتاب‌های ادبیات را جمع‌آوری کنید. من به انبار کتابخانه رفتم و ناباورانه با انبوهی جعبه حاوی کتاب‌های گوناگون مواجه شدم که گویا همه متعلق به کتابخانه شخصی یک استاد یا چهره فرهنگی از دنیا رفته بود. از آن روز تا امروز که نزدیک به دو دهه گذشته است، بارها این ماجرا تکرار شده که با درگذشت چهره‌های فرهنگی در حوزه‌های گوناگون ادبیات، سینما و… خانواده آنها اقدام به فروش یا اهداء کتاب‌هایشان کرده‌اند که در نهایت این کتاب‌ها در مراکز یا فضاهای مختلفی پراکنده شده و سرنوشت نامعلومی پیدا کرده است.

به اعتقاد سیاحیان کتابخانه افراد از دو منظر واجد ارزش است؛ نخست این که کتاب‌هایی که در دهه‌های مختلف خریداری و نگهداری شده، گاهی تک نسخه بوده و یا گاهی تجدید چاپ نشده، پس به منزله منبع و گنجینه دارای ارزش است و دوم اینکه اغلب آدم‌های فرهنگی با رنج و با صرف‌نظر کردن از دیگر علاقه‌ها و هزینه‌های روزانه اقدام به خرید کتاب می‌کنند.

او می‌گوید: نکته مهم اینکه در پس کتابخانه افراد خاطرات و قصه‌هایی نیز نهفته است که حفظ آن به نوعی ارزش دادن به عمل و زیست چهره‌های فرهنگی شهر است. آیا جالب نیست که ما به منزله دوستدار یک نقاش، نویسنده، استاد دانشگاه یا پزشک پس از سال‌ها بتوانیم کتاب‌هایی که نفس او به آن خورده را ورق بزنیم و البته با نگاه، سلیقه و مسیر فکری او در مطالعه نیز آشنا شویم؟

این کتابدار با بیان اینکه حفظ و نگهداری کتاب‌ها در کتابخانه‌های ویژه‌ای که می‌تواند عنوان کتابخانه نام‌آوران بگیرد برای یک شهر فرهنگی، امری ضروری‌ است ادامه می‌دهد: در این شهر کتابخانه‌های تخصصی داریم. همچنین به فکر تأسیس موزه، گالری و سالن‌های نمایش و دیگر فضاهای فرهنگی هم هستیم، پس چرا نباید کتابخانه نام‌آوران داشته باشیم؟

آن‌طور که او توضیح می‌دهد چنین کتابخانه‌ای که همزمان ویژگی کتابخانه‌های عمومی و کتابخانه‌های موزه‌ای را داشته باشد تا امروز در ایران راه‌اندازی نشده است.  کتابدار اصفهانی می‌افزاید: من چنین کتابخانه‌ای را در ایران سراغ ندارم. اگر باشد بنیادها یا خانه‌های مشاهیر است که در آن و در کنار سایر وسایل، کتاب‌های همان شخص نیز نگهداری می‌شود. مثال دیگر کتابخانه مجلس، کتابخانه ملی و یا بنیاد دایره‌المعارف اسلامی است که بخش‌های متنوعی دارد و بخشی هم به نگهداری کتاب‌های نفیس یا کتاب‌های اهدایی اختصاص داده شده است. اما کتابخانه‌ای که مجموعه کتاب‌های تمام نام‌آوران را یکجا نگهداری کند، تاکنون نبوده است.

به گفته سیاحیان شهرداری با توجه به سابقه‌ای که طی سال‌های اخیر در زمینه راه‌اندازی کتابخانه‌ها و سالن‌های مطالعه داشته، نخستین گزینه‌ای است که می‌توان به‌عنوان متولی این امر در نظر گرفت. البته درباره اختصاص فضا و ساختمان نیز می‌توان از میراث فرهنگی و یا مشارکت خیرین کتابخانه‌ساز که سال‌های گذشته هم در اصفهان فعال بودند، یاری جست.

مصطفی حیدری، مدیر سابق دفتر تخصصی سینما نیز از مجموعه و آرشیوهای شخصی‌ای می‌گوید که پس از درگذشت هنرمندان با بلاتکلیفی مواجه شده است،
مجموعه شخصی زاون قوکاسیان شامل هفت هشت هزار جلد کتاب، آلبوم و آرشیو فیلم زیر نظر وکیل خانوادگی ایشان به دفتر تخصصی سینما سپرده شد. به غیر از این مورد آرشیو کتاب و وسایل کیوان قدرخواه هم بود.

به باور او لازم است در این برهه در شهر اصفهان، ساختمان یا فضایی برای نگهداری این آرشیوها تدارک دیده شود، چراکه در نبود این فضاها بسیاری از وسایل و کتاب‌های افراد که اهمیت موزه‌ای نیز دارد از اصفهان خارج و گاهی نصیب پایتخت‌نشینان می‌شود. به عنوان مثال آرشیوهایی از ناهید دایی‌جواد به دلیل نبود فضای مناسب در اصفهان برای نگهداری به تهران فرستاده شد که این موضوع بسیار ناراحت‌کننده است.

حیدری با اشاره به این موضوع که برخی معتقدند این نوع کتابخانه‌های خاص و ویژه‌، بهتر است شبیه کتابخانه‌های موزه‌ای نگهداری شده و امانت داده نشود، تصریح می‌کند: پیشنهاد ما این است که حداقل این کتاب‌ها فعلاً دسته‌بندی نشده و در تمام کتابخانه‌ها پخش نشود، بلکه به یکی از کتابخانه‌های تخصصی شهرداری به‌عنوان مثال کتابخانه هنر انتقال داده و این فضا شبیه پژوهشکده، میزبان علاقه‌مندان باشد.

مرضیه اربابان، مدیر کتابخانه‌های شهرداری اصفهان در این‌باره می‌گوید: در سال‌های اخیر ایجاد کتابخانه‌ها همواره دغدغه شهرداری بوده است، به‌خصوص در دو دهه اخیر، موضوع راه‌اندازی کتابخانه‌های تخصصی بسیار پی‌گرفته شده و در این راستا کتابخانه‌های تخصصی نوجوان، حقوق، کودک، رسانه و همچنین کتابخانه تخصصی بانوان افتتاح و فعال شده است.

او با اشاره به اینکه کتابخانه‌های شهرداری طی سال‌های اخیر مرتب کتابخانه‌های اهدایی را دریافت کرده نیز می‌افزاید: از آنجایی که مکان ثابتی برای نگهداری این نوع کتابخانه‌ها نبوده، کتاب‌های هر شخص بنا به موضوع در بین کتابخانه‌های سطح شهر پخش شده است. حتی در همین زمان ما کتابخانه هوشنگ الهام را آماده داریم که اگر فضای اختصاصی‌ای برای آن نباشد مجبور به پخش آن بین کتابخانه‌ها هستیم.

به روایت مدیر کتابخانه‌های شهرداری اصفهان این امر ضمن ایجاد اعتمادسازی برای مردم به افزایش بار علمی کتابخانه‌ها نیز کمک خواهد کرد؛ البته در این رابطه تصمیم‌گیری اولیه و در نظر گرفتن بودجه برعهده مدیریت سازمان فرهنگی، اجتماعی ورزشی شهرداری است و مراحل بعد کار، یعنی آماده‌سازی و تجهیز بر عهده ما قرار می‌گیرد، اما به‌طور کلی ما بر لزوم ایجاد چنین کتابخانه‌ای تحت عنوان کتابخانه مفاخر و مشاهیر یا کتابخانه نام‌آوران اصفهان تأکید داریم.

اگر در اصفهان کتابخانه‌ای با این هدف راه‌اندازی شود، قطعاً به مرجع مطمئنی برای تمام چهره‌های علمی، فرهنگی و کسانی که کتابخانه‌های شخصی غنی‌ای داشته و به هر دلیل قصد فروش یا اهداء آن را دارند تبدیل خواهد شد.

منبع: ایسنا

به نقل از رویترز، دو مجسمه برنز بنین که توسط سربازان بریتانیا غارت شده بودند، بعد از گذشت بیش از یک قرن به یکی از کاخ‌های سنتی نیجریه بازگردانده شدند تا امید برای بازگشت هزاران اثر تاریخی دیگر افزایش پیدا کند.

این آثار تاریخی که اغلب آن‌ها در اروپا نگهداری می‌شوند توسط کاوش‌گران و استعمارگران از پادشاهی قدرتمند «بنین» ربوده شدند و از ارزشمندترین آثار تاریخی آفریقا شناخته می‌شوند. «بنین» بخشی از جنوب غربی نیجریه امروزی را در برمی‌گرفت. به گفته موزه بریتانیا این آثار در حوالی قرن ۱۶ میلادی خلق شده‌اند.

نماینده کاخ «اوبا» در مراسمی که برای استرداد دو مجسمه برنز که یکی به شکل خروس و دیگری به شکل پادشاه ساخته شده است حضور داشت. او در این مراسم به این نکته اشاره کرد که برخی از این مجسمه‌ها در کشورهایی همچون نیوزیلند، ایالات متحده آمریکا و ژاپن نیز نگهداری می‌شوند.

بازگشت این دو مجسمه نقطه عطف دیگری در سالی به شمار می‌رود که کشورهای آفریقایی برای پس‌گیری آثار تاریخی کشورشان به پا خاسته‌اند.

تاریخ‌دانان فرانسوی معتقدند حدود ۹۰ درصد از میراث فرهنگی آفریقا در اروپا نگهداری می‌شود. یکی از موزه‌های فرانسه به تنهایی ۷۰هزار اثر آفریقایی و موزه بریتانیا نیز ده‌ها هزار اثر تاریخی آفریقایی را در مجموعه‌های‌شان نگهداری می‌کنند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

ماه‌نشان _میراث فرهنگی ناملموس در خطر فراموشی