به گزارش ایسنا و به نقل از انشنت اوریجینز، آینده «ماچو پیچو»‌ به‌دلیل زباله‌های به جا مانده از گردشگران با تهدید جدی رو به رو شده است. این منطقه تاریخی که نامش در فهرست میراث جهانی «یونسکو» نیز به ثبت رسیده،  در بخش جنوبی «پرو» واقع شده است.

«ماچو پیچو» هر ساله ۱.۶ میلیون گردشکر را از سراسر جهان به این منطقه می‌کشاند؛ این درحالی است که مقامات «پرو» در سال‌های اخیر بازدید از این سایت را محدودتر کرده‌اند.

با این حال محبوبیت این سایت تاریخی سبب شده تا «ماچو پیچو» با بحران جدی زباله مواجه شود. گردشگران اغلب زباله‌های خود را در این مکان رها می‌کنند و این دلیل اصلی به وجود آمدن بحران جدید «ماچو پیچو» ‌است.

طبق اطالاعات منتشرشده توسط وبسایت «آپ‌فرونت نیوز»،‌ گردشگران روزانه بیش از ۵ تن زباله در این منطقه رها می‌کنند که بخش اعظمی از آن‌ها شامل بطری‌های پلاستیکی آب می‌شود که در نهایت از رودخانه محلی سر در می‌آورند.

وخامت انباشتگی زباله‌ها در این مکان به ‌اندازه‌ای زیاد شده که «یونسکو» دو سال پیش تهدید کرد با ادامه این روند «‌ماچو پیچو» را از فهرست میراث جهانی خارج می‌کند. این یعنی، «ماچو پیچو» حالا با نگرانی جدی برای حذف شدن از فهرست میراث جهانی یونسکو مواجه شده است که در صورت وقوع، این موضوع مایه شرمساری مقامات «‌پرو» خواهد بود.

گیاهان نادر این منطقه نیز در پی انباشته شدن زباله‌های به جا مانده از گردشگران دچار صدمات جدی شده‌اند.

این مشکل سبب نگرانی جدی مقامات محلی شده است، چراکه این معضل می‌تواند بر شمار گردشگران این منطقه که برای رشد اقتصادی حیاتی هستند نیز تاثیر بگذارد. از طرفی مسوولان می‌خواهند از میراث و محیط زیست این منطقه حفاظت کنند. در همین راستا یک کمپین خصوصی، بازیافت بطری‌های پلاستیکی بی‌شماری که توسط گردشگران رها شده را آغاز کرده است.

روزانه حدود یک تن از این بطری‌های پلاستیکی بازیافت می‌شود. قوانین شهری ساخت مراکز بازیافت بزرگ را ممنوع می‌کند به همین دلیل در حال حاضر این مرکز بازیافت کوچک خصوصی با حجم وسیعی از زباله مواجه است.

با توجه به گزارش‌های منتشرشده توسط «الجزیره»‌، مقامات محلی «ماچو پیچو» سعی دارند این منطقه را به نخستین منطقه سازگار با محیط‌ زیست کشور تبدیل کنند. آن‌ها از گردشگران می‌خواهند حین بازدید از این مکان تاریخی بطری‌های آب قابل بازیافت خود را همراه داشته باشند و پس از ترک منطقه آن‌ها را با خود ببرند.

با این که تهدید خارج شدن «ماچو پیچو» از فهرست میراث جهان یونسکو فوری نیست،  اما همچنان خطر این رویداد وجود دارد.

پیشتر طرح ساخت و ساز چندین میلیارد دلاری این فرودگاه که به منظور کوتاه کردن زمان مسافرت گردشگران عازم به این منطقه ارائه شده است،انتقادات بسیاری را به دنبال داشت. معترضان معتقدند برنامه ساخت فرودگاه در این منطقه بسیار کوته‌بینانه است و در بلندمدت آینده این مکان تاریخی را به خطر می‌اندازد.

«ماچو پیچو» که از آن به عنوان شهر گمشده «اینکا» ها نام برده می‌شود، حدود سال ۱۴۵۰ میلادی در ارتفاعات امپراتوری اینکاها ساخته شد. این دژ در ۵۰ مایلی «کوسکو» پایتخت اینکاها قرار دارد و به همین دلیل هرگز مانند سایر شهرهای اینکاها پیدا و ویران نشده است.

در طول قرن‌ها، جنگل‌های اطراف این مجموعه رشد کرده و آن را پوشانده است و به همین دلیل از نظرها پنهان مانده و تنها عده معدودی از وجود آن اطلاع داشته‌اند.

در بیست‌وچهارم ژوئیه ۱۹۱۱ میلادی، «ماچو پیچو» به وسیله «هیرام بینگام»، تاریخ‌شناس آمریکایی در یک سخنرانی در دانشگاه ییل به دنیای غرب معرفی شد. او به‌وسیله راهنمایی محلی‌هایی که گه‌گاه به سایت مراجعه می‌کردند به آن‌جا هدایت شد.

«‌ماچو پیچو»‌ به عنوان میراث جهانی یونسکو در سال ۱۹۸۳ میلادی به ثبت رسید و به عنوان یک شاهکار خالص معماری و نشانه‌ای منحصربه‌فرد از تمدن اینکاها اکنون به عنوان یکی از عجایب هفت‌گانه جدید شناخته می‌شود.

منبع:ایسنا

به گزارش ایسنا، بروز پدیده شهرنشینی شتابان، به‌ویژه در کشورهای درحال‌توسعه، چالش‌ها و مشکلاتی را نظیر عدم ثبات جمعیت و منابع شهری، فعالیت‌های اقتصادی کاذب ناپایدار، افزایش بیکاری، ازدحام جمعیت در مناطق کم‌درآمد و ناهنجاری اجتماعی و فرهنگی را به همراه داشته است. این در حالی است که شهرها، نیروی محرکه رشد اقتصادی محسوب شده و با تأمین اشتغال و خدمات امیدبخش ارتقای کیفیت زندگی به شمار می‌روند.

بدین منظور برای تقویت توان اقتصادی شهرها توجه به فعالیت‌های درآمدزا منطبق با ویژگی‌های بومی امری ضروری و غیر قابل انکار است و دراین‌بین، گردشگری، یکی از مهم‌ترین راه‌های توسعه وضعیت اقتصادی شهرها است که بایستی مورد توجه قرار گیرد.

امروزه فعالیت گردشگری به‌عنوان یکی از پرشتابان ترین بخش‌های اقتصادی در حال رشد، اهمیتی دوچندان یافته و در بسیاری از شهرهای شمال و جنوب به‌عنوان یکی از ارکان و محرکه‌های بنیادین توسعه اجتماعی-اقتصادی و همچنین به روشی برای نیل به اشتغال پایدار و ارتقای کیفیت زندگی شهری مبدل گشته است. به‌طوری‌که یکی از اهداف ۱۴ گانه سازمان جهانی گردشگری که در اجلاس سران برای توسعه پایدار در ریو ۲۰ مطرح شد توجه به فعالیت گردشگری به‌عنوان فعالیتی است که می‌تواند به اقتصاد کشورهای درحال توسعه و شهرهای آن‌ها کمک کند. سازمان جهانی گردشگری گزارش می‌دهد که در سال ۲۰۱۷، بخش گردشگری ۱۰٫۴ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را به خود اختصاص داده و ۳۱۳ میلیون شغل یا ۹٫۹ درصد از کل اشتغال را نیز تشکیل داده است.

این موضوع بااهمیت، به‌عنوان یک مسئله پژوهشی توسط گروهی از محققان کشور مورد بررسی قرار گرفته است. در این خصوص، محققان دانشگاه علامه طباطبایی در مطالعه‌ای به بررسی اثرات گردشگری بر پایداری شهرهای بین راهی ایران پرداخته‌اند.

دراین پژوهش، روش گردآوری داده‌ها به‌صورت کتابخانه‌ای و پیمایشی بوده است و محققان از پرسش‌نامه‌های خاص برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده کرده‌اند. مطالعه مورد اشاره با مشارکت ۸۰ نفر از ساکنان شهر زیرآب از توابع شهرستان سوادکوه در استان مازندران انجام شده است.

نتایج این پژوهش نشان می‌دهد عواملی چون فقدان مدیریت یکپارچه گردشگری، تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی به‌واسطه توسعه ویلاسازی، بازاریابی و تبلیغات ضعیف در عرصه گردشگری، خطر افزایش مخاطرات طبیعی ناشی از مداخلات انسانی در طبیعت، رواج ساخت‌وساز در نواحی بکر، افزایش میزان ترافیک و آلودگی ناشی از عبور و مرور مسافران و وجود رقبای نیرومند منطقه‌ای در عرصه گردشگری مهم‌ترین عوامل منفی اثرگذار بر شهر هستند.

به گفته سید سپهر اعرابی، محقق مدیریت جهانگردی پردیس تحصیلات تکمیلی دانشگاه علامه طباطبایی و همکارش در این تحقیق، «علاوه بر این، تحلیل‌ها نشان داد که اگرچه گردشگری در اغلب متغیرهای مدیریتی، کالبدی و اقتصادی اثری مثبت بر شهر داشته است، ولی ازلحاظ محیط زیستی موجب مسائل عمده‌ای همچون تغییر کاربری و افزایش آلودگی شده است. علاوه بر این، قیمت‌ها نیز افزایش یافته و به‌واسطه توسعه فیزیکی شهر که متأثر از ساخت‌وساز ویلاها در نواحی بکر بوده، میراث تاریخی و فرهنگی شهر نزول کرده و ازدحام ترافیک افزایش یافته است».

این محققان معتقدند: «گردشگری شهری به‌عنوان یکی از انواع گردشگری، نقش مهمی در حفظ و ارتقای هویت فرهنگی، توسعه اقتصادی و غنی‌سازی شهرها ایفا می‌کند. بااین‌حال در شهرهای بین راهی به دلیل شرایط خاص، گردشگری هم به‌عنوان فرصت و هم به‌عنوان تهدید عمل می‌کند».

آن‌ها فرصت‌های پدیدآمده را به شرح زیر بیان کرده‌اند: «می‌توان با برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح از عبور گردشگران استفاده کرد و باعث درآمدزایی، ایجاد زمینه‌های اشتغال، توسعه حمل‌ونقل و فروش کالاها و خدمات مورد نیاز گردشگران در بخش اقتصادی، در توسعه روابط فکری، تقویت همبستگی میان گردشگران، شناخت مردم از فرهنگ و تمدن یکدیگر دربخش اجتماعی- فرهنگی، افزایش احترام به طبیعت و کاهش آلودگی‌های صوتی دربخش زیست‌محیطی، بهبود کیفیت پیاده‌روها و اطلاع‌رسانی محیطی، بهبود سیمای بصری شهر، توسعه زیرساخت‌ها دربخش کالبدی و نهادی، افزایش تعداد سازمان‌های مردمی، افزایش اعمال نفوذ مردم محلی و کیفیت ارائه خدمات در بخش مدیریتی –نهادی گردید».

اعرابی و همکار محققش، مصادیق تهدید را نیز به شرح زیر برشمرده‌اند: «با مدیریت نادرست، ممکن است افزایش هزینه‌های خوراکی و غیرخوراکی خانوار، افزایش قیمت زمین دربخش اقتصادی، افزایش میزان آسیب‌های اجتماعی و کاهش امنیت، کاهش دسترسی به خدمات درمانی، کاهش حس غرور شهروندان، تغییر سبک زندگی دربخش اجتماعی –فرهنگی، افزایش آلودگی‌های شهری، افزایش ازدحام ترافیک و کاهش سطح سرویس معابر و خیابان‌ها دربخش کالبدی، کاهش میزان کمک به حفظ منابع طبیعی، افزایش سرانه تولید پسماند دربخش زیست‌محیطی و تعدد واحدهای تصمیم‌گیری در بخش مدیریتی –نهادی اتفاق بیفتد».

این یافته‌های پژوهشی که می‌توانند برای تصمیم‌گیری صحیح در مورد بهبود وضعیت گردشگری در شهرهای بین راهی به کار گرفته شوند، در فصل‌نامه «نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی» منتشر شده‌اند. فصل‌نامه فوق توسط دانشگاه آزاد اسلامی به چاپ می‌رسد.

منبع:ایسنا

محمد رضا کارگر در گفت‌وگو با ایسنا خبر داد: همزمان با تشییع پیکر سردار سپهبد شهید قاسم سلیمانی موزه‌های زیر نظر وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در استان تهران تعطیل هستند.

صبح روز جمعه (۱۳ دی ماه سال ۹۸) در پی حمله هوایی نیروهای آمریکایی در نزدیکی فرودگاه بغداد، سردار سپهبد پاسدار حاج قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و چند تن از همراهان وی از جمله فرماندهان و رزمندگان حشد الشعبی، به شهادت رسیدند.

منبع:ایسنا