غار پَراو در حدود دوازده کیلومتری شمال شرقی کرمانشاه، در نزدیکی روستای چالآبه بر بلندای ۳۰۵۰ متری میدان جنوبی قله کوه پراو یکی از بلندترین قله‌های استان کرمانشاه (با ارتفاع ۳۳۵۷ متر از سطح دریا) قرار دارد.

عمق غار پراو ۷۵۱ متر و طول آن ۱٬۴۵۴ متر می‌باشد. تعداد ۲۶ حلقه چاه دارد و عمیق‌ترین چاه آن، چاه شماره ۱۶ است که ۴۲ متر عمق دارد. آب جاری شده در غار پراو حاصل ذوب شدن یخچال‌های زیرزمینی غار پراو است که به خاطر این مسئله و ارتفاع بالای این غار، برودت آن خیلی زیاد است. (بین ۳–۱ درجه سانتی‌گراد) و در هیچ کجای غار دما بالاتر از این نیست. بدنه و دیوار سنگی داخل غار بسیار خشن و متخلخل است و این باعث می‌شود که لباس غارنوردان در حین پیمایش سریعاً پاره شود. آب سرد به لباس‌های زیر و سطح بدن نفوذ می‌کند که دشواری‌های پیمایش را زیادتر می‌کند.

پیشینه غارنوردی
این غار برای اولین بار در سفر تحقیقاتی یک گروه غارنورد انگلیسی در سال ۱۳۵۰ خورشیدی به رهبری جان میدلتون کشف شد و گروه به عمق ۷۵۰ متری غار دست یافت. سفر اکتشافی بعدی در سال ۱۳۵۱ به رهبری دیوید جادسون که با حمایت انجمن سلطنتی جغرافی و گروه غارشناسان انگلستان با هدف پیشروی بیشتر، به منظور دستیابی به رکورد جهانی انجام شد. علی‌رغم تلاش‌های زیاد گروه ۱۶ نفرهٔ انگلیسی، این کار میسر نشد و غار پراو در عمق ۷۵۱ متری به یک حوضچهٔ گلی به طول ۵۰ متر ختم شد. این موضوع، یک اصطلاح ماندنی در غارنوردی به جای گذاشت. به این معنی که اگر یک غار بزرگ، که امید به گسترش آن می‌رود، ناگهان به آخر خود برسد، می‌گویند:”پراوئی شد” (به انگلیسی: Ghar Paraued).

در سال ۱۳۵۴ یک تیم لهستانی از غار پراو دیدار کرد. رسیدن به حوضچه آخر آن و گرفتن عکسی از پرچم انگلیسی‌ها باقی‌مانده از سال ۱۳۵۱، تائید دوبارهٔ این مطلب بود که غار به راستی تمام شده است.

غارنوردان کانون کوهنوردان کرمانشاه  در سال ۱۳۷۰ به سرپرستی آقای بهمن مشتکوب و سرپرست فنی آقای فرامرز دزفولی موفق شدند به عنوان اولین گروه ایرانی که توانستند تمام طول غار را طی کند، غار را تا انتها پیمودند.

درسال ۱۳۷۴ چهارمین تیم ایرانی را تیمی از غارنوردان خراسانی تشکیل می دادند و سه نفر آنها موفق شدند ضمن پیمایش کامل غار کمترین زمان ممکن پیمایش و خروج را به مدت ۵۶ ساعت به نام گروه آزادگان مشهد ثبت نمایند و اولین تصاویر ویدوئویی را از چاه و قسمتهای انتهایی غار خارج کنند . در سال ۱۳۸۳، یک تیم غارنورد، از کلوپ کوهنوردی کرمانشاه، به انتهای غار رفته و یک غواص به داخل حوضچهٔ آب فرستادند. نتیجه آن بود که عمق حوضچه ۳ متر اندازه‌گیری شد و این واقعیت روشن شد که این حوضچه بسته‌است و به جایی راه ندارد. در سال ۱۳۸۴، یوری اودوکیموف در راًس یک گروه کوچک از روسیه، از غار پراو دیدن کردند و به عمق ۴۰۰ متری رسیدند.
سال ۱۳۸۱ لیلا اسفندیاری، غارنورد و هیمالیا نورد سرشناس به عنوان اولین زن ایرانی موفق به پیمایش کامل غار پراو، عمیق‌ترین غار ایران در استان کرمانشاه شد.

حوادث
غار پراو با درجه سختی پیمایش «۵ دی» از دشوارگذرترین غارهای جهان به شمار می‌رود و تاکنون ۵ نفر از غارنوردان ایرانی در هنگام پیمایش این غار جان خود را از دست داده‌اند. افراد از دست‌رفته عبارتند از:

سعید امینی (۱۳۷۵- تیم آزادگان پس از پیمایش موفق سال گذشته برای ساخت مستند پله کانی بسوی تاریکی برای صداوسیمای مرکز خراسان عازم غار پراو برای دومین بار شد. اینبار هدف پیمایش کامل غارنبود و زنده یاد سعید امینی ثانی از اعضای تیم اعزامی باشگاه آزادگان مشهد درحین صعود از چاه سوم سقوط کرده و دارفانی را وداع گفت. )
امیر احمدی و ویکتوریا کیانی‌راد (۱۳۸۱ – از اعضای تیم اعزامی باشگاه کوهنوردی دماوند؛ اجساد آنها را نتوانستند از غار بیرون بیاورند و در جان‌پناه چاه شماره هجدهم در حفره‌ای گذاشته و درب آنرا مسدود کردند.)
خلیل عبد نکویی (۱۳۸۷ – کوهنورد و عکاس باسابقه همدانی که در کارنامه او صعود به قله موستاق آتا، لنین، کورژنوسکایا، آرارات و هفت هزارمتری اورست وجود دارد. او در زیر چاه یازدهم جان خود را از دست داد.)
پدرام بوچانی (شهریور ۱۳۸۹ – از اعضای یک گروه مستقل کوهنوردی از شهرستان دالاهو که در هنگام فرود از چاه شماره ۸، با پاره شدن طناب به پایین سقوط کرده و جان می‌بازد.)

مرتبط:

کرمانشاه _سرزمینی سرشار از جاذبه‌های گردشگری

سفری مهیج به غار قوری قلعه کرمانشاه

وسوسه‌های طبیعت‌گردی در کرمانشاه

رشته کوه سر به فلک کشیده اشترانکوه با قلل ۱۳ گانه و بلندی ۴۲۵۰ متر در ۵ کیلومتری جنوب شهرستان ازنا قرار گرفته و هرساله پذیرای کوهنوردان، توریست‌ ها و ایرانگردان و در پاره‌ ای موارد گردشگران خارجی می‌ شود.

ازنا، مهد عجایب طبیعی و زاد بوم زبیا‌ترین جانداران و پرندگان مجموعه‌ ای بی‌بدیل و بکر از خلقت را به تصویر می‌ کشاند و قلل مرتفع آنچهره غبار گرفته آسمان را می‌ خراشد تا تابش پرتو آفتاب از لابلای صخره‌ ها بر برف‌ های هزار ساله‌ اش همانند پرنیان خیال هزار رنگ به خود گیرد.
تونل برفی یکی از آثار طبیعی شهرستان ازنا در استان لرستان است. این تونل به‌ صورت طبیعی در برف و یخ‌ های دامنهٔ اشترانکوه در منطقهٔ کمندان شهرستان ازنا به‌ وجود آمده‌ است. طول این تونل بالغ بر ۸۰۰ متر و ارتفاع آن از کف تونل تا سقف بین ۲/۵ تا ۳ متر است. از این تونل برفی فقط در فصل‌های بهار و تابستان می‌ توان بازدید کرد و برای رسیدن به این تونل باید تا روستای کمندان از ازنا با اتومبیل رفت و حدوداً ۳۰ دقیقه نیز پیاده‌ روی کرد. برای بازدید از این مکان زیبا بهترین زمان فصل‌ های بهار و تابستان و اوایل پاییز است.

«ازنادره» یكی از زیباترین دره های اشترانكوه با گیاهان، جانوران، چشمه سارها و رودهای جاری از برف است كه صخره های رعب آور، بسیار بلند و كاملا عمود در طرفین ما قرار گرفته بحدی كه تا نزدیكی ظهر از تابش آفتاب خبری نیست. این دره سنگهای بسیار سخت و یكپارچه دارند و جهت دره با شیب تندی به سمت ارتفاعات اشترانكوه می رود و آب فراوان ناشی از ذوب برفها رودی خروشان تشكیل داده است. منظره زیبای طبیعت این دره همراه با وزش نسیم خنك و رقص گلها و گیاهان خودرو، حركات بز و میشهای وحشی بر صخره های بلند اطراف و غرش رود بر سنگهای رودخانه از بدیع ترین مناظر طبیعی ایران است و آنقدر ما را مسحور و بیخود می كند كه هرگز متوجه خستگی نمی شویم. گاهی درختان تنومندی را می بینیم كه بر خلاف تمام درختان كه عمودی رشد می كنند، از دل سنگ یكپارچه از دیواره صخره بیرون زده است و به صورت كاملا افقی رشد كرده است.
داخل تونل می‌شود رفت ولی بر اثر حرکت رود و وزش باد بسیار سرد و نیز احتمال ریزش برف وجود دارد. سفر در اینجا تمام نمی‌شود زیرا به بالای تونل می‌رویم که اغلب گردشگران درحال سرسره، عکس برداری و یا برف بازی هستند.

در بالای تونل برفی کم کم احساس عجیبی پیدا می‌کنیم که تا حالا نداشته‌ ایم و بعد از مدتی متوجه می‌شویم که پیشانیمان عرق کرده ولی پا‌هایمان یخ زده است زیرا برف‌ های تونل برفی بسیار سرد هستند.

هشدار

•  حتما با کفش مناسب کوه به منطقه بروید
•  بخشی از راه کوهستانی است و باید از صخره‌ بالا بروید
•  برای رسیدن به منطقه دو مرتبه باید از رودخانه سرد و خروشان بگذرید لطفا بچه و افراد مسن را با خود همراه نکنید
•  آب بسیار سرد است و بچه‌ها اگر زیاد در آب بمانند از شدت سردی گریه می‌‌‌کنند
•  افراد زیر ۱۰سال و کسانی که توانایی بدنی ندارند را هرگز به منطقه نبرید
•  سقوط در رودخانه باعث مرگ می‌شود
•  هرگز داخل تونل برفی نروید متاسفانه در تیرماه ۱۳۹۶ ریزش تونل برفی باعث مرگ یک جوان ۱۸ ساله شد

موقعیت مکانی و مسیر دسترسی:

تونل برفی در دامنه‌های سرسبز اشترانکوه در شهرستان ازنا قرار گرفته، برای رفتن به تونل برفی از هرجای ایران ابتداء به شهرستان ازنا می‌رویم که اشترانکوه سترگ معلوم است.
سپس به میدان راه آهن رسیده و تابلوی راهنما ما را به سمت دهکده گردشگری دره تخت در جنوب ازنا راهنمایی می‌کند. بعد ازطی ۵ کیلومتر به روستای دره تخت و دامنه‌های اشترانکوه می‌رسیم و سپس به سمت شرق حرکت کرده تا بعد از گذشتن از روستاهای مختلف به روستای سرسبز کمندان و مردم مهربانش برسیم. بعد از یافتن جایی برای نشستن در کنار رودهای جاری از برف، زیر درختان بید و رفع خستگی و نوشیدن چای و… به سمت دره «ازنادره» حرکت می‌کنیم و وارد آن می‌ شویم تا طول دره را به سمت ارتفاعات جایی که برف و تونل برفی در آنجاست بپیماییم. طول دره و پیچ و خم‌ های آنرا به سمت ارتفاعات می‌پیماییم و بعد از حدود۲ ساعت طی کردن مسیر تکه‌ های عظیم برف کم کم دیده می‌ شوند. (البته مسیر نزدیک تری هم برای طی کردن هست که حدود نیم الی یک ساعت طول می کشد)
وسط ارتفاعات اشترانکوه به یکباره به لکه برفی عظیم که در واقع یخچالی چند هزار ساله است می‌ رسیم و رودخانه خروشانی که در کنار ما است از آب‌ های یخچال مذکور سرچشمه گرفته و از دهانه تونل برفی بیرون می‌ آید.
اکنون ما به تونل برفی رسیده‌ایم. منظره‌ای بسیار زیبا که مانند آنرا در هیچ جای ایران نمی‌ توان یافت. آب‌ های ناشی از ذوب برف‌ های بالا‌تر تونلی به عرض ۱۰ متر و ارتفاع ۳ متر در زیر یخچالها ایجاد کرده است تونل برفی تا بالای سراشیبی دره امتداد یافته و ۸۰۰ متر طول دارد تا به برف‌ های بالا‌تر از خود متصل شود.

برای رفتن به تونل برفی تا فاصله ۲۰۰ کیلومتری شهرستان ازنا می‌ توان یک روزه رفت و برگشت سفر کرد و بهار، تابستان و اوائل پائیز فصل‌های مناسب برای رفتن به تونل برفی هستند. باید گفت شکار در این منطقه مطلقاً ممنوع بوده و فراموش نشود برای حفاظت از محیط زیست زباله‌ های ایجاد شده را در محیط‌‌ رها نکنیم تا دیگران نیز از طبیعت زیبای اشترانکوه استفاده کنند.

مرتبط:

دریاچه گهر _نگین اشترانکوه

دره نی‌گا ،پنهان شده در دل طبیعت ایران

دره شیرز _طبیعتی عجیب در دل زاگرس

درازنو روستا و منطقه ای ییلاقی- کوهستانی در بالاترین ارتفاعات کردکوی است که در هر چهار فصل سال به دلیل محیط طبیعی زیبای خود، پذیرای گردشگران و مسافران بسیار است.

به دلیل ارتفاع بسیار زیاد، در این منطقه زمستان ها بسیار سرد و برف گیر است. بهترین فصل سفر به روستای درازنو از اواسط بهار تا اواخر تابستان است.

درازنو که در رأس قله البرز و سرزمین مرتعی واقع شده از گل و گیاهان رنگارنگ وحشی و دارویی، جنگل انبوه و سرسبز، آبشار و چشمه، غار یخچال بهره مند است، همچنین به دلیل داشتن چشم انداز زیبا و مشرف به تمامی نقاط جلگه ای از جمله کردکوی، گرگان، خلیج گرگان، میانکاله، بندر ترکمن و… بسیار منحصربفرد است.

«درازنو»، دهکده ای کوهستانی با خانه هایی متناسب با معماری کوهستانی است. از گذشته های دور، مردم «درازنو» برای خود خانه های چوبی و کاهگلی ساخته اند که سکونتگاه تابستانی آنان باشد. آب «درازنو» از چشمه هایی در دل کوه جاری است. این روستا در طول سال چه در ماههای گرم و چه در ماههای سرد سال، شلوغ و پر از جمعیت است.

معماری منطقه

در این منطقه، خانه ها با شرایط اقلیم منطقه ساخته شده است. خانه های کاهگلی با دیوار های چوبی و کاهگل و سقف کاله پوش مخصوص مناطق کوهستانی است. مزیت این گونه ساختمانها در این مناطق، حفظ گرما در زمستان و جریان هوای خنک در تابستان است و مقاوم بودن در برابر لرزش و زلزله نیز از دیگر ویژگیهای آن است. در ضمن  یکپارچگی بافت روستایی در اینجا وجود ندارد. برخی از ساختمانها از چوب و تخته و کاه گل با کف کرسی است که بیشتر از سنگ کوهستانی و سقف کاله پوش و برخی از آنها تمام چوب است. ساخت این خانه های تمام چوب به اواخر دوره قاجار برمی گردد.

پوشش گیاهی و طبیعت درازنو

در این منطقه مرتعی، جنگل کاری توسط منابع طبیعی صورت گرفته است. آویشن، گل گاوزبان، بومادران، شیر خشک، مارم بو، گل بنفشه، کنگر وحشی، گلامیر حسن، گل پر، گل ختمی، گل بابونه، ریحان کوهی، پر سیاوش، یونجه وحشی و گزنه از جمله گل و گیاهان وحشی منطقه هستند.
این گل و گیاهان وحشی نه تنها با رویش خود در بهار و تابستان فضای روستا را زیبا و رنگارنگ می کنند و مراتع زیبایی خلق می کنند، بلکه در مصرف بسیاری از بیماریها از جمله دیابت، آسم، سرماخوردگی و… مفید بوده و مورد استفاده مردم قرار می گیرد.
همچنین در این منطقه، گونه های درختچه ای زرشک، ازگیل، ولیک، تمشک، سیب وحشی، گلابی وحشی و آلوچه هر سال در فصل تابستان پربار هستند.
سطح زیادی از عرصه های «درازنو» به دلیل فقر پوشش گیاهی توسط آبخیزداری منابع طبیعی استان با گونه های کاج سیاه، افرا، زبان گنجشک، گیلاس وحشی، بلوط و گردو کشت شده است.

چشمه ها و آبشار

«درازنو»، چشمه هایی دارد که بر لطافت طبیعت افزوده است. در میان دهکده، چشمه رزوی غربی، رزوی شرقی، جیکا چشمه در شرق «درازنو»، فک بند چشمه، گرمنه چشمه در جنوب و لار چشمه در جنوب شرقی، مرس چشمه و… دیده می شود و از تفرجگاههای مردم است. گفتنی است آب این چشمه سالم و بهداشتی بوده و جنبه دارویی دارد. البته آب این روستا از چشمه ای قدیمی تامین می شود که در منبع بزرگی جمع آوری شده است.
آبشار مغزی در جنوب یال واقع شده است که بر جذابیت منطقه چندین برابر افزوده است. وجود چشمه های متعدد و رودهایی که از به هم پیوستن چشمه ها یا ذوب برفها به وجود می آیند و همچنین آبشارهایی نظیر “آبشار دوآب” و “آبشار هفت طبقه” بر زیبائیهای این پارک جنگلی افزوده است.

تفریحات زمستانی

در «درازنو» از آبان ماه تا اواخر فروردین ماه، هوا مه آلود و زمین پوشیده از برف است، با توجه به این شرایط، با ایجاد فضاهای ورزشی زمستانی، به مدت پنج ماه، می توان به ورزشهای زمستانی مثل اسکی پرداخت. احداث یک پیست اسکی به طول یک کیلومتر از «امامزاده هزار منزل» در سمت شمالی تا چشمه ریزآب واقع در ارتفاع ۲۵۰۰ متری «درازنو» می تواند محل مناسبی باشد که به خودی خود در استانهای شمالی بی نظیر خواهد شد. در سالهای اخیر از این منطقه برای سایت کایت سواری استفاده می شود که هراز گاه کایت سوارانی در این مکان گردهم می آیند .شاید روزی این منطقه به یکی از مناطق مهم کایت سواری تبدیل شود.

امکانات رفاهی

در دل روستای درازنو یک سوپر مارکت کوچک وجود دارد که تقریبا تمام مایحتاجتان را فراهم خواهد کرد. از انواع و اقسام مواد غذایی بگیرید تا هیزم مورد نیاز برای روشن کردن آتش، در این مغازه به فروش می رسد. روستای درازنو دارای آب و برق است. آب آن از چشمه نزدیک روستا تامین میشود.

برای اقامت در درازنو، هم می توانید سراغ خانه های محلی آن را از سوپر مارکت روستا بگیرید و هم در چمنزار رو به روی روستا که بهترین چشم انداز به منطقه را دارد، بساط کمپ خود را بر پا کنید. در میانه های مسیر کردکوی به درازنو، در دل جنگل های امام رضا هم سوئیت های جنگلی زیبایی ساخته اند که می توانید با قیمت نسبتا مناسبی آن ها را اجاره کنید.

جاذبه های گردشگری منطقه

امامزاده هزار منزل: امامزاده هزار منزل مانند برخی دیگر از امام زاده های شهرستان کردکوی و توابع در دل کوه و جنگل قرار دارد. این امام زاده که در دهکده درازنو قرار دارد زیارتگاه مردم و مسافران آن منظقه است. گفتنی است که در این امام زاده دو خواهر و برادر به اسم های رضی و راضیه خفته اند.

غارها: غار یخچال یکی از مکانهای دیدنی این منطقه  است که در زیر قله دکانی، در کنار سنگ بسیار بزرگی که محوطه ای در حدود بیست متر مر بع و سوراخی به اندازه یک انسان در کنار سنگ دیده می شود، واقع شده است. در شهریور ماه نیز داخل این محفظه برف وجود دارد که به همین دلیل یخچال نام گرفته است. وجود دو غار طبیعی به نام های “گنج خانه” و “انبار حسن خان” از جاذبه های منحصر به فرد این روستا هستند.

فرستنده: یکی از فرستنده های رادیویی و تلویزیونی صدا و سیمای مرکز گلستان بر بالای قله درازنو قرار گرفته است.

مسیر دسترسی

جاده ارتباطی به این منطقه ییلاقی، جاده شوسه است که ۲۵ کیلومتر آن آسفالته است. درازنو حدود ۴۰ کیلومتر با شهر کردکوی فاصله دارد. جاده کردکوی–درازنو یکی از زیباترین جاده های جنگلی کشور است که با پیچ و تاپی زیاد، شما را به سمت ارتفاعات کوه درازنو هدایت خواهد کرد. پس از طی این مسیر زیبا، به روستای درازنو خواهید رسید.
برای دسترسی به این منطقه ییلاقی زیبا، ابتدا باید به شهر کردکوی گلستان بروید و از آنجا مسیر جاده جنگلی درازنو را در پیش بگیرید. این جاده شیب دار و پر پیچ و خم، از میان پارک جنگلی امام رضا (ع) می گذرد. پس از حدود ۴۰ دقیقه رانندگی در این مسیر بسیار زیبا، جاده خاکی می شود و به یک دو راهی خواهید رسید. اگر مسیر سمت راست را ادامه دهید، پس از حدود یک ساعت و سی دقیقه رانندگی در یک جاده سنگلاخ به منطقه جهان نما خواهید رسید و اگر مسیر سمت چپ را در پیش گیرید پس از حدود ۱۰ دقیقه به روستای درازنو خواهید رسید.

در این مسیر به تماشای منطقه حفاظت شده جهان نما نیز پرداخته و شبی را در روستای زیبای جهان نمای گلستان سپری کنید. جنگل ابر در این منطقه بسیار دیدنی است.

مرتبط:

به دنبال آرامش در آبشار لوه

دهکده‌ جهان ‌نما

راهنمای بازدید از پارک ملی گلستان