دره کول خرسان در ۳۵ کیلومتری شمال شهر دزفول استان خوزستان قرار دارد، جایی در انتهای رشته‌کوه‌های پرشکوه و استوار زاگرس. دره در منطقه‌ایی طبیعی به دور از مناطق شهری قرار دارد و نزدیک‌ترین روستا در همسایگی آن، روستای پاقلعه و بیشه بزان است. دره کول خرسان که محلی‌ها آن را کول خرسون یا دره ارواح می‌خوانند، شکل و شمایلی بسیار عجیب و مرموز دارد. این دره را دیواره‌هایی بلند و برآمده احاطه کرده‌اند که در برخی از قسمت‌ها به قدری به هم نزدیک می‌شوند که نفس کشیدن برای دره را سخت می‌کنند. در این قسمت‌ها مسیر به قدری باریک می‌شود که تنها یک نفر امکان عبور از دره را پیدا می‌کند. شاید به همین دلیل است که از آن به دره ارواح یاد می‌کنند. در تمام مدت عبور از این مسیرهای باریک این احساس در شما ایجاد می‌شود که چندان فاصله‌ای تا به هم پیوستن دو دیواره به یکدیگر نیست. هرچند این اتفاق رخ نخواهد داد اما هیجان آن ممکن است نفس‌های‌تان را به شماره بیندازد.

خنکی در دل گرما

دره کول خرسان در تمام فصل‌های سال پر آب است و آب و هوایی معتدل و خنک دارد که اختلاف آن با شهر دزفول که در نزدیکی دره قرار دارد گاهی به حدود ۳۰ درجه سانتیگراد می‌رسد. آب باریکه‌های جاری از گوشه گوشه صخره‌ها در فصل‌های پرآب و زمان بارندگی به آبشارهایی روان تبدیل می‌شود. آب‌های جاری در دل دره در انتهای مسیر به رودخانه دز سرازیر می‌شود. بلندی و تنگی دیواره‌ها که در بیشتر مسیر اجازه عبور نور به داخل را نمی‌دهد، آب‌های همیشه جاری در دل دره و نزدیکی آن به کوه‌های زاگرس باعث شده دمای دره کول خرسان بسیار خنک باشد و دمای آب گاهی به منفی ۲۰ درجه سانتیگراد برسد.

از سیاوشان تا خرسان

راه رسیدن به دره کمی دشوار است. بعد از چند کیلومتر پیاده‌روی، ورودی دره با نخل‌هایی که در آنجا نخلستانی کوچک به وجود آورده‌اند، نمایان می‌شود. کمی که از ورودی دره دور می‌شویم، پوششی عجیب و رویایی در دره خودنمایی می‌کند. در اینجا دیواره‌های دره را گیاه دارویی پر سیاوشان در آغوش گرفته است. صخره‌های سبز رنگ، که جریان آبی باریک از دل خود عبور می‌دهند، جلوه‌ای بی‌نظیر به دره داده است. در مسیر دره درختان سدر، کنار و بادام کوهی به چشم می‌خورند.

کول خرسان ظاهری متفاوت از دره‌های دیگر دارد. گویا کسی دیواره‌ها را صیقل داده و بر آنها جامه‌ای سبز به تن کرده است. نکته عجیب دیگر، تنگی مسیر دره است. به نظر می‌رسد دیواره‌ها تمام تلاش خود را کرده‌اند تا به قدری به هم نزدیک شوند که بتوانند دره را پنهان نگهدارند. شاید به همین دلیل است که خرس‌ها تمایل داشته‌اند در اینجا را خانه خود کنند. اگرچه اطلاعات دقیقی در دست نیست اما محلی‌ها معتقدند که دره در گذشته پناهگاه خرسان منطقه بوده و از این رو آن را کول خرسان یا همان دره خرسان می‌نامند.

اینجا دره ارواح است

دیدن این همه شگفتی هر گردشگری را به وجد خواهد آورد. اگر شما هم تمایل سفر به دره کول خرسان را پیدا کرده‌اید این را فراموش نکنید که نباید هرگز بدون راهنما وارد دره شوید. اینجا هر چند زیبا اما بسیار مرموز و خطرناک است و تا به حال جان چند گردشگر را گرفته است، دره‌ای که از آن به ارواح یاد می‌شود. راه دسترسی به دره، از سوی روستای اسلام آباد در منطقه چغامیش است.از طریق دو روستای نزدیک یعنی روستای بیشه بزان و همچنین روستای پاقلعه نیز می‌توان به کول خرسان رسید. اگر قصد سفر به منطقه را دارید، حتما تجهیزات لازم مانند تلفن همراه، نقشه یا جی پی اس، کفش کوهنوردی، کلاه ایمنی، لباس گرم و خوراک، همراه داشته باشید.

منبع:ایرنا

مرتبط:

آبشار‌شوي دزفول

تصاویری منحصر به فرد از بنای آجری دزفول/با «خانه سوزنگر» به زمان قاجار سفر کنید

سفر به «پامنار» : بهشت پنهان دزفولی‌ها

آنچه در ادامه می‌خوانید بخش یازدهم سفرنامه اروپا نوشته وحید صلواتی است که مربوط به شهر هامبورگ است. هامبورگ به واسطه مهدی مهدوی‌کیا برای ایرانیان نامی آشناست و مردم آنجا نیز با فرهنگ ایران آشنا هستند.

هامبورگ (Hamburg)

هامبورگ، دومین کلانشهر(متروپلیس) آلمان و بزرگ‌ترین بندر اروپا از قرون وسطی تا کنون در تجارت جهانی نقش آفرینی کرده و هنوز هم به عنوان یک شهر ثروتمند در اروپا مطرح است.

شهری با جاذبه‌های گردشگری فراوان و مکان‌های بسیار زیبای طبیعی برای کشف تجربه‌های جدید، روح دریایی این شهر در تمام آن دمیده شده است، بزرگ‌ترین دریاچه مصنوعی اروپا در وسط این شهر قرار دارد و در غرب هامبورگ، دریای شمال و در شرق آن دریای بالتیک جاری است؛ بنابراین در هر کجای شهر که قدم بزنید، صدای مرغان دریایی در گوش‌تان طنین می‌اندازد.

بهترین راه برای گردش در هامبورگ، پیاده روی و دوچرخه‌سواری است و بعد از آن می‌توان روی سیستم حمل و نقل عمومی گسترده و فوق‌العاده شهر هم حساب کنید، آلمانی‌ها بهترین سیستم حمل و نقل عمومی در جهان را دارند، به ویژه در هامبورگ، شما می‌توانید با تهیه نقشه شهر به راحتی از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنید.

مترو برای مسیرهای حومه و داخل شهر و اتوبوس و قطار برای مسیرهای دورتر مناسب است. می‌توان از فرودگاه هامبورگ با چند یورو خود را به مرکز شهر رساند. در این شهر تاکسی‌های زیادی مشاهده می‌شود، اما مسلماً برای توریست‌ها و به خصوص ایرانی‌ها توجیه اقتصادی ندارد.

هامبورگ ترکیبی از فضای یک شهر مدرن همراه با جاذبه‌های دریایی منحصر به فرد و مناظر فوق‌العاده زیباست. در این شهر همه چیز سرجای خودش است، اتوبوس‌ها و ترن‌های زیرزمینی مدرن با قیمت مناسب و با سرعت هرچه بیشتر، شما را به هر نقطه‌ای که می‌خواهید می‌رسانند.

هامبورگ به داشتن تعداد زیادی سالن تئاتر و موزیک و موزه‌های دولتی و خصوصی با تعداد مراجعات بالا شهره است و همه سلایق و سنین را پوشش می‌دهد، بیش از نیمی از چهار هزار رستوران در این شهر، غذاهای خارجی سرو می‌کنند.

با اینکه شهرهای ونیز آمستردام به تعداد پل‌های زیبا شهره‌اند اما در هامبورگ بیشتر از دو هزار و سیصد پل زیبا و دیدنی وجود دارد که از نظر تعداد از این دو شهر پیشی گرفته است. درست در قلب شهر، دریاچه بزرگی به نام آلستر به همراه رودخانه البِ برای قدم زدن ایده‌آل است و گردشگاه‌های تفریحی بندرگاه واقعاً دیدنی است.

وقتی به بندر بزرگ شهر رفتیم همه چیز برای پذیرش گردشگران عالی و کامل مهیا بود، یک روز لذتبخش را در ساحل آبی با آرامش گذراندیم، قایق‌ها و کشتی‌های زیبایی را دیدیم، تور قایق سواری آن به مرکز شهر، یعنی جایی که شما می‌توانید برای خرید اقدام کنید و یا در کافه‌های خیابانی استراحت کنید ختم می‌شود، از این پیاده‌روی طولانی احساس خستگی نمی‌کنید.

کانال «آلستر فلیت»، مرکز مدرن هامبورگ را از ناحیه قدیمی شهر تفکیک می‌کند. در ناحیه قدیمی هامبورگ، کلیساهای تاریخی، بناهای زیبا، گلدسته‌ها و پنجره‌های نوک تیز (معماری نئوگوتیک) و فروشگاه‌های سنتی بسیاری قابل مشاهده است.

در بازدید از کلیسای باشکوه «سینت مایکل» و قدم زدن در کوچه‌های باریک محله قرن هفدهمی Krameramtsgasse گویا سفر به گذشته‌ها داشته‌اید، منطقه‌ای با انبارهای قدیمی و کانال‌های آب خوش‌منظره برایتان جذاب خواهد بود و فیلم‌های قدیمی که دیده‌اید برایتان جلوه‌گر می‌شود.

مرکز مدرن شهر، اما جایگاه معروف‌ترین بنای هامبورگ، یعنی کلیسای «میخائیل ایسکرخه» و البته گالری‌های هنری، تالارهای نمایشی و رستوران‌های متنوع و مراکز تفریحی است. یکی از دیدنی‌های هامبورگ، تونل زیر رودخانه آلبِ است که آمد و شد اتومبیل‌ها نیز در آن از طریق آسانسور صورت می‌گیرد.

دیدن ورزشگاه اختصاصی تیم هامبورگ که فوتبالیست‌های ایرانی نظیر مهدی مهدوی‌کیا مدت‌ها در آن بازی می‌کردند، برای فوتبال دوستان ایرانی بسیار جذاب است. طرفداران این تیم مهدی‌کیا و هاشمیان را اسطوره‌های خود می‌دانند و احترام زیادی برای آنان قائل هستند. به همین دلیل عکس‌ها و پوسترهای این دو بازیکن به خصوص مهدوی‌کیا در جای‌جای ورزشگاه قابل مشاهده است.

خواهرم ما را به منطقه‌ای به نام اشپایشراشتات برد که گفته می‌شود بسیاری ازسرمایه داران ایرانی از جمله تاجران فرش در این منطقه زیبا دفتری با ساختمان‌های زیبای قرمز رنگ و محیطی آرام در حوزه تجارت دارند.

مرتبط:

هامبورگ: سرزمین عجایب مینیاتوری

از بایرن تا هامبورگ؛ گشتی در ۱۶ ایالت آلمان

کدام کشورها بیشترین تعداد گردشگر را دارند؟