ماه اردیبهشت زمان مناسبی برای دیدن ماسوله کردستان است؛ هرچند که دیدن این مکان زیبا در فصل زمستان نیز خالی از لطف نیست اما زیبایی این بهشت زیبا در فصل بهار چندبرابر می‌شود.

از سنندج که به سمت این بهشت زیبا حرکت می‌کنیم تا چشم کار می‌کند سرسبزی و زیبایی است و دیگر از دود و دم و هوای آلوده شهر خبری نیست، زیبایی این بهشت در فصل بهار چندان زیباست که گویی طبیعت مخملی سبز به خود پوشانده است.

زمانی که به روستای پالنگان، این بهشت گمشده در دل کردستان می‌رسیم باید مسیری را تا روستا قدم زنان طی کنیم؛ اولین چیزی که از ابتدای راه نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند صدای دلنواز آبی است که در کنار مسیر می‌گذرد و روح را صیقل و  از هیاهو و جنجال زندگی شهر دور می‌کند.

صدای  موسیقی “سیاچه‌مانه”‌ای که از دور به گوش می‌رسد شور و نشاط خاصی را به مسافران تزریق می‌کند؛ این اولین قدم آشنایی مسافران با فرهنگ موسیقی سنتی اورامی است.

وارد روستا که می‌شویم دیدن خانه‌های پلکانی و معماری سنگی روستا اولین چیزی است که چشم‌ها را به سوی خود جلب می‌کند، رودخانه‌ای مشهور به “ته‌نگی‌وه‌ر” که از میانه روستا می‌گذرد خانه‌ها را به دو قسمت تقسیم کرده‌است و راه ارتباطی اهالی روستا از طریق پل باریکی است که بر روی رودخانه قرار دارد.

آب و هوای روستا در فصل بهار بسیار خنک و معتدل است و طبیعت بکر و چشم‌نواز، آبشارهای طبیعی، صدای غرش آب رودخانه، باغ‌های زیبا و سرزنده و مسیر پیاده روی بی نظیر در دل این طبیعت بکر سبب جذب گردشگران بسیاری از جای‌جای دنیا شده‌است.

در کنار دیدن این همه زیبایی، بستن چشم‌ها و گوش سپردن به نوای طبیعت نیز خالی از لطف نیست، صدای آب روان، آواز خوانی دسته‌جمعی پرنده‌ها، وزش نسیم خنک بهاری، حتی صدای موسیقی که از دور به گوش می‌رسد… حسی که در شهر یافت نمی‌شود.

این‌جا تنها جایی است که از سیستم و ساختمان‌سازی شهری خبری نیست و با وجود اینکه در طول قدمت ۳۰۰۰ ساله خود بارها و بارها ویران و بازسازی شده‌است؛ اما هنوز سیستم محلی و روستایی خود را حفظ کرده و مصالح و املاح به کار رفته در ساختن خانه‌ها نیز حاصل همین طبیعت بکر است.

هرچند که پالنگان به ماسوله کردستان شهرت دارد اما نه شهرت شمال را دارا است و نه مثل سایر جاها پر از اتفاق‌های گوناگون است، سفر به پالنگان سفری به عمق سادگی و بی‌آلایشی است، ساده مانند دل اهالی روستا…

بوی نان محلی “که‌لانه” و نان تنوری چنان فضا را پر کرده‌است که اشتهای هر رهگذری را تحریک می‌کند و برای ادامه مسیر انرژی لازم را به جان رهگذران هدیه می‌کند؛ چشیدن طعم کلانه و دوغ محلی لذت این سفر را دوبرابر کرده است.

دیدن آبشارهای طبیعی در مسیر پیاده‌روی، زیبایی بی حد و حصری به این بهشت گمشده بخشیده که چشم‌ها از دیدن و روح از صدای خروشان این آبشارها سیر نمی‌شود؛ به راستی که این مناظر برای هر رهگذری گوشه‌ای از بهشت را تداعی می‌کند.

دیدن قلعه تاریخی روستای پالنگان که در مسیر چشمه‌های پرآب قرار دارد و هنوز آثار و بقایای اتاق‌ها، آتشکده‌ها و پل‌های قدیمی آن پابرجاست، شاید برای دوستداران تاریخ و تمدن قدیمی خالی از لطف نباشد.

در تحفه ناصری درباره این قلعه آمده‌است: “این قلعه مدت‌ها محل سکونت امرای کلهر بوده است که بعدها خاندان مشهور اردلان آن را جزو قلمرو و متصرفات خود قرار داد و بر استحکامات آن افزوده و بناهای رفیع از مسجد و دکان‌ها و غیره بر آن می افزایند”.

وارد کوچه پس کوچه‌های روستا که می‌شوی و از کوه بالا می‌روی صفا و صمیمیت اهالی روستا یکی از زیبایی‌های زندگی روستایی را به نمایش می‌گذارد، پشت‌بام یکی از خانه‌ها حیاط خانه دیگری است، زنانی را می‌بینی که در پشت‌بام نشسته و مشغول نخ ریسی هستند، برای سهولت در رفت و آمد از کوه از پله‌های سنگی استفاده شده است، از پله‌ها که بالا می‌روی عده‌ای از پیرمردانی را می‌بینی که در تنهایی خود نشسته و بهشتی را می‌نگرند که تمام عمر خود را در آن به سربرده‌اند یا خانواده‌هایی را می‌بینی که در کمال آرامش و صمیمیت مشغول نوشیدن چای در دل این طبیعت بکر هستند.

بعد از کلی گشت‌وگزار در این بهشت خدادادی زیبا، بوی ماهی کبابی که در فضا پیچیده است مسافران را به صرف نهاری دلچسپ در دل طبیعتی بکر فرا می‌خواند و ماهی قزل‌آلای این منطقه شهرت بسیار دارد.

بعد از خوردن نهاری دلچسپ هنگام بازگشت، دیدن و زیارت از زیارتگاه حضرت عکاشه خالی از لطف نیست، بیشتر گردشگران بعد از گردش در روستای زیبای پالنگان به طبیعت زیارتگاه حضرت عکاشه رو می‌آورند و بعد از زیارت و طلبیدن حاجت و ادا کردن نذر خود برای چند ساعتی  در سایه درخت‌های ستبر و هزاران ساله درخت ون و یکی از اصحاب نورانی پیامبر می‌آسایند.

این روستای زیبا هر ساله میزبان برگزاری جشن باستانی نوروز است که مهمانان و گردشگران بسیاری را به سوی خود جلب می‌کند.

منبع:ایسنا

‌مردم کشور روسیه با توجه به وسعت این کشور، آب و هوا، پوشش گیاهی متنوع و همجواری با اقیانوس‌های آرام، منجمد شمالی و چندین دریای دیگر از فرهنگ و رژیم غذایی اصیل، سنتی، سالم مانند دانه‌های آسیاب شده، سیب زمینی، چغندر، هویج، کلم به علاوه ماهی، مرغ و گوشت برخوردارند.

روسی‌ها پیش‌ غذایی دارند به نام بورش (Borsch) که از چغندر، کلم، گوشت، سیب‌زمینی و نوعی خامه ترش روسی تهیه می‌شود. این غذا نوعی سوپ است به رنگ بنفش و از غذاهای بومی مردم روسیه به حساب می‌آید. «بورش » اغلب به همراه نان گندم یا سیر سرو می‌شود و از غذاهای محبوب بین گردشگران است.

از دیگر خوراکی‌های محبوب روسیه می‌توان به خلودتز(Kholodets) اشاره کرد. این غذا به دلیل روش پختش در بین مردم محبوبیت پیدا کرده و ریشه آن به راه‌های خلاقانه در نگهداری از گوشت در گذشته باز می‌گردد. پخت و خنک شدن این استیک هفت ساعت زمان می‌برد؛ در تهیه این غذا گوشت پخته شده را درون سوپ یا حریره قرار داده و پس از منجمد کردن آن را به عنوان یک غذای سرد سرو می‌کنند.

سالاد روسی از غذاهای کلاسیک روسیه است که در ایران به سالاد الویه شهرت دارد. سالاد روسی توسط «لوسین اولیویر» بلژیکی در یکی از رستوران‌های مسکو ابداع شد. ترکیب جدید این غذا در روسیه شامل سیب زمینی آب‌پز، هویج، تخم‌مرغ، نخودفرنگی، خیارشور و گوشت مرغ است که با سس مایونز ترکیب می‌شود. گفته می‌شود که دستور اصلی این سالاد در گذشته متفاوت با امروز بوده و با موادی مانند خاویار، گوشت باقرقره، گوشت دودی اردک، زبان گوساله و سسی مخصوص تهیه می‌شده است.

یکی از خوراکی‌های محبوب روسی‌ها در وعده صبحانه بیلینی(Blini) نام دارد. بیلینی نوعی پنکیک است که در روسیه با خمیر مایه‌ای ترش‌تر و با ضخامت کم‌تری تهیه می‌شود. این پنکیک با موادی هم‌چون مربا، پنیر، پیاز، شربت، شکلات و حتی خاویار پر می‌شود. مردم روسیه اغلب این پنکیک را در مراسم‌های مهم و اعیاد پخته و به روش‌های مختلف سرو می‌کنند.

بیف استراگانف از غذاهای شناخته شده روسیه در بین مردم جهان است. این غذا از فیله برش خورده گوشت گاو، قارچ و پیاز که در خامه ترش سرخ می‌شود، تهیه و سرو می‌شود. این غذا در قرن ۱۹ و توسط « کنت الکساندر گریگوریویچ استراگانف» ابداع شده که در سراسر جهان به شیوه‌هایی مختلف طبخ می‌شود.

گیاه‌خواران نیز می‌توانند طعم جولیین قارچ (Mushroom Julienne) را در رستوران‌های روسیه امتحان کنند. این غذا طعمی شبیه به استراگانف بدون گوشت دارد. جولیین قارچ از قارچ‌های بریده شده نازک، پنیر و خامه ترش به همراه پنیر در فر طبخ می‌شود. با توجه به اینکه این غذا در هر کدام از رستوران‌های روسیه به شیوه‌ای متفاوت پخته می‌شود حتما باید آن را امتحان کرد.

پیراشکی به هر غذای پخته شده و سرخ شده که با مواد مختلف و متنوعی پرشده باشد، گفته می‌شود و کلمه‌‎ای روسی است. درون خمیر پیراشکی روسی از انواع مختلف موادغذایی همچون سیب‌زمینی تخم‌مرغ، کلم، پنیر و… استفاده می‌شود.

از دیگر خوراکی‌های روسیه می‌توان به شاه ماهی ملبس (Dressed Herring) اشاره کرد. این سالاد در کنار نام طنزی که دارد از غذاهای سنتی و قدیمی روسیه محسوب می‌شود. این سالاد به صورت لایه‌ای و از تکه‌های ریز ترشی ماهی، سیب‌زمینی، پیاز، چغندر و هویج به همراه سس مایونز سفید تهیه و سرو می‌شود.

منبع:ایسنا