دهستان مرگور _ طبیعت کوهستانی ارومیه

مرگور نام دهستانی است از بخش سیلوانه شهرستان ارومیه از استان آذربایجان غربی کشور ایران که در ۵۵–۲۰ کیلومتری جنوب غربی ارومیه و در امتداد جاده بند قرار دارد. مرگور منطقه‌ای مرزی و سرسبز است و بیشتر باشندگان آن را کرد های کرمانجی تشکیل می‌ دهند. زبان گفتاری مردم این منطقه گویش کرمانجی است که یکی از گویش ‌های کردی بشمار می ‌رود. در گذشته اقلیت بزرگی از آشوریان در منطقه ساکن بود که امروزه شمار کمی از ایشان بجا مانده‌است.

این دهستان با دارا بودن طبیعتی زیبا  و کوهستانی بي نظير هزاران گردشگر را از نقاط مختلف کشور درفصول گوناگون سال به خصوص بهار و تابستان به خود جلب می کند. این دشت با طبیعتی سرسبز و دل انگیز از چهار سو به وسیله رشته کوههای زاگرس احاطه شده است. ازجمله قلل بلند پیرامون این دشت می توان به قله های دالامپر، قلوزن، بنار، بزسینا،آز، شیوه سور،  بره گور، بره زر وغیره اشاره کرد  که  برخی از آنها، چهارفصل سال پوشیده از برف میباشند  و تأمین کننده اصلی آب چشمه های فراوانی هستند که در نقاط مختلف این دشت پراکنده اند . این چشمه ها،  عمده منبع تأمین کننده آب زمینهای حاصلخیز و تقریبا پر بازده منطقه هستند.

دهستان مرگور

آب و هوای خنک در تابستان که حتی در چله تابستان هم شب‌ ها نیاز به لحاف و پتو برای خوابیدن پیدا می ‌کنید، دره زیبا و سرسبز بنار، آبشار زیبای سوله دوکل، جنگلهای رل باوان، روستای پلکانی کچله، گذر زیبای رودخانه از کنار تپه‌ های هاشم‌ آباد، چشمه ‌های آب گرم هفت‌آباد، روستاهای بسیار زیبا و ییلاقی نوی، چشمه های آب روستای چریک آباد که همچون آب معدنی سیلوانا در شهرستان معروف است وآب آن برای بیماران کلیوی توصیه می شود، دریاچه های طبیعی  گه رزیرین و مامه شیخ، گسیان بهمراه باغات سیب و انواع میوه‌ های تابستانی و شالیزارهای برنج از جاذبه‌های گردشگری این منطقه می‌ باشند.

همچنین روستای سیلوانا که در ۳۰ کیلومتری شهر ارومیه در میان ۲ دره واقع شده است و  دارای هوای پاک و مطلوب است نیز جذابیت دیگری دارد که بسیار برای گردشگران قابل توجه است.
در این روستا درختان گردوی کوهی، درختان سیب و درختان جنگلی زیادی چهره روستا را بیش از پیش زیبا کرده است.
دره های سرسبز بنار و ملیان و چشمه های متعدد آب شیرین مانند چشمه کانی تابر و چشمه چل آشان زیبایی خاصی را برای این روستا به ارمغان آورده.

دهستان مرگور
خانه های روستای سیلوانا معماری جالبی دارند و به شکل پلکانی ساخته شده اند. در این خانه ها اهالی خانه های بالادستی می توانند از سقف خانه هایی پاین دستی به عنوان حیاط استفاده کنند.

مسیر دسترسی
دهستان مرزی مرگور واقع در جنوب غربی شهرستان ارومیه است که با پیمودن مسافتی ۴۵ کیلومتری از طریق جاده بند (روستایی زیبا در جنوب ارومیه که اواخر هرهفته تفرجگاه مردم ارومیه است) و طی مسیری کوهستانی به آن میرسیم.

مرتبط:

مهارلو _دریاچه کریستال‌های صورتی

مسجد جامع ارومیه اثربی نظیر در اوج زیبایی و هنر

ارومیه صدا _خاستگاه توانایی و استعداد ایرانیان

منطقه گردشگری دالامپر

منطقه دالامپر و تاله جار محبوب ترین تفریحگاههای اشنویه در استان آذربایجان غربی میباشند.

کوه دالامپر دارای یخچال های چند هزار ساله است. از ویژگی‌ های منحصر به فرد این کوه وجود دریاچه‌ های طبیعی در ارتفاعات است. همچنین از برفاب های این کوه رودی پر آب سرچشمه می ‌گیرد که در دامنه این کوه به صورت آبشاری بزرگ به نام سوله دوکل (در کردی به معنای آبشار مه آلود) به پایین می ‌ریزد.

آبشار سوله دوکل گل سرسبد زیبایی های بهشت ارومیه است. جایی که گل و بوته و درخت و چشمه و کوه و صخره و بلبل و نسیم و سرسبزی و هوای پاک همه یکجا هست. آبشاری که همه دوازده ماه سال را خروشان است و از بالای کوه ها و صخره های با ارتفاع بیش از ۲۰۰۰ متر سرازیر می شود.

منطقه گردشگری دالامپر

دالان های برفی یکی از مشخصه های شگفت انگیز دامنه های دالامپر است. حفره هایی که به واسطه جریان مستمر آب میان برف ها به این شکل درآمده اند.

یکی دیگر از زیبایی های این منطقه دریاچه شگفت انگیز آن است که محلی ها آن را «مام الشیخ» می نامند. ظاهرا مام الشیخ ارباب روستای دالامپر بوده، ولی همه، اسم دالامپر را برای دریاچه برگزیده اند.  این در یاچه هرساله به ویژه در فصل های بهار وتابستان در دامنه کوه دالامپر ایجاد می شود ومنظره بسیار دیدنی را ایجاد می کند.

یکی دیگر از مناطق زیبای این منطقه روستای  پلکانی کچله است که در دامنه های کوه سر به فلک کشیده دالامپر واقع شده و راه مواصلاتی پر پیچ و خم و زیبایی دارد.

منطقه گردشگری دالامپر

پوشش گیاهی و جانوری منطقه:

منطقه دالامپر در محل مرگور ارومیه دارای ۶۲۰ گونه گیاهی است که گفته می شود ۴ گونه آن هیچ شناسنامه ای ندارند و در هیچ کتابی درباره اش نوشته نشده واین به معنی بکر بودن منطقه است. همچنين پوشش گیاهی ویژه زاگرس معتدل از جمله گون، آلبالوی وحشی، بادام کوهی و… در دالامپر به وفور یافت می‌ شود.

خرس قهوه‌ ای، گرگ، روباه، شغال، بز کوهی پستانداران این منطقه اند. کرکس، عقاب طلایی، جغد شاخدار، بالابان، شاهین و قرقی هم نگهبانان آسمان دالامپرند.

منطقه گردشگری دالامپر

مسیر دسترسی:

در امتداد جاده ارومیه به اشنویه در سه‌ راهی روستای آغبلاغ از جاده آسفالته دست راست به سمت غرب در طول جاده “مرگور” از دو گردنه باید عبور کرد تا به روستای دزج (دزه ) که در دشتی بسیار سرسبز و زیبا در حصار کوه های بلند و پربرف دالامیر و بوز سینا قرار دارد رسیده. از این روستا در جهت غرب پس از عبور از  روستای کیسیان به روستای سوله دوکل خواهید رسید جاده تا آبادی  کیسیان آسفالت می باشد و از آنجا به بعد خاکی می باشد و این مسیر را با هرنوع وسیله نقلیه می توان رفت.

مرتبط:

مسجد جامع ارومیه

ارومیه صدا _خاستگاه توانایی و استعداد ایرانیان

مسجد جامع ارومیه اثربی نظیر در اوج زیبایی و هنر

محوطه باستانی هفت تپه شوش

هفت تپه که یک محوطه باستانی در استان خوزستان است، در حدود ده کیلومتری جنوب شرق شهر شوش واقع شده و مجموعه ‌ای از تپه ‌های باستانی ‌است که احتمالاً شهر تیکنی یا کابناک تمدن ایلام را درخود جای داده ‌است.

گستردگی این محوطه باستانی به مراتب باعث جلب توجه کاوشگران مختلف شده ‌است. بنابر نظریه‌ هایی، این شهر از مراکز مهم سیاسی در زمان حکومت ایلامیان و پادشاهی تپتی ‌آهار در سده پانزده پیش‌ از میلاد بوده ‌است که پس ‌از ویرانی آن، شهر شوش به مرکز قدرت تبدیل شد، هرچند هنوز مدرک محکمی برای اثبات آن بدست نیامده ‌است.

کشف منطقه باستانی
در ابتدا گیر کردن گاو آهن ماشین‌ های شخم زنی کشت و صنعت نیشکر هفت تپه موجب پیدایش اولیه این مجموعه شد. نخستین عملیات حفاری به سرپرستی دکتر عزت ‌الله نگهبان در سال ۱۳۴۴ در این محل آغاز گردید که تا سال ۱۳۵۷ ادامه یافت. بررسی ‌های روزمینی که پیشتر مَک آدامز در این ناحیه انجام داده بود، نشان می ‌داد که این محوطه گسترده باستانی فقط در دوره محدودی مسکونی بوده‌ است.

هفت تپه شوش

موقعیت جغرافیایی
هفت تپه، در حاصلخیزترین قسمت دشت خوزستان واقع شده‌ است. این محل باستانی، بین رودخانه‌ های دز و کرخه در حدود ده کیلومتری جنوب شرقی شوش و در وسط کشتزارهای طرح نیشکر هفت تپه قرار دارد.

 

پیشینه حفاری
آثار باستانی هفت تپه، از مدت ‌ها پیش مورد توجه خاورشناسان و دانشمندان بوده ‌است. این منطقه در اواخر قرن نوزدهم میلادی، توجه «ژاک دمرگان»، باستان ‌شناس فرانسوی را که در آن هنگام رئیس هیأت حفاری فرانسوی در ایران بود، بخود جلب نمود. کاوش و حفاری علمی تپه ‌های باستانی هفت تپه از سال ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۵ هجری شمسی توسط هیأت باستان‌ شناسی ایرانی به سرپرستی عزت الله نگهبان صورت گرفت که در نتیجه آن، اطلاعات و مدارک ذی قیمتی درخصوص گوشه ای از حلقه‌ های تاریک تاریخ تمدن ایلام، دراختیار محققین و دانشمندان قرار گرفت.

 

نتایج حفاری
براثر حفاری ‌های عملی انجام شده معلوم شد که نام اصلی و باستانی هفت تپه شهر «کاپناک» Kapnak است. مدارک باستان‌ شناسی بدست آمده در حفاری هفت تپه بیانگر این است که این شهر باستانی متعلق به سال‌ های ۱۵۰۵ تا ۱۳۵۰ قبل از میلاد در ایلام است. در سنگ نبشته بزرگی که در حفاری هفت تپه بدست آمده از شخصی به نام «تپتی آهار» Tepti-Ahar نام برده شده که خود را پادشاه ایلام و انشان و شوش نامیده است. تپتی آهار در این سنگ نبشته، لقب خود را آزاد کننده کشور ایلام از استیلا و یوغ سلاطین کاسی بین ‌النهرین نامیده و بدین لقب فخر می نماید. آثار معماری مکشوفه در هفت تپه عبارتند از: مجموعه آرامگاه تپتی آهار و معبد خصوصی او، آرامگاه دسته جمعی، ساختمان معبد، آرامگاه، زیگورات یا کاخ شماره یک، حیاطها، زیگورات یا کاخ شماره دو، دیوار طویل شمالی و تالار طویل.

هفت تپه شوش

آرامگاه دسته جمعی هفت تپه
این آرامگاه، بنایی آجری با طاق هلالی است که در نوع خود قدیمی ‌ترین نمونه طاق هلالی در دنیا است. در این آرامگاه ۲۳ اسکلت وجود داشت که ۱۴ عدد آنها به‌ طور منظم و در جوار یکدیگر قرار داشتند و ۹ اسکلت دیگر به علت نبود محل کافی بطور نامنظم بر روی پاهای ردیف اول انباشته شده بودند. شهر هفت تپه نیز، همانند شهر دوراونتاش (چغازنبیل) در سال ۶۴۵ ق.م توسط سربازان آشوری به سرکردگی آشور بانیپال با خاک یکسان گردید.
در آرامگاه موجود در محوطه، سکوی بزرگی ایجاد شده که توسط دیوارچه ‌های کوتاهی به سه بخش تقسیم می ‌شده ‌است. در بخش شمالی هفت اسکلت قرار داشته، بخش میانی که کوچکتر از دو بخش دیگر است، بدون اسکلت و بخش جنوبی دارای دو یا سه اسکلت بوده ‌است. در پای سکو در جنوبی ‌ترین قسمت آرامگاه، مجاور درب ورودی تعداد ده اسکلت بصورتی بی نظم بر روی هم قرار داشتند. به این ترتیب مجموعاً حدود ۲۱ یا ۲۲ اسکلت در معبد پیدا شده‌ است. تقسیم ‌بندی سکوی آرامگاه به بخش ‌های مختلف خود گواه اینست که این مقبره برای تدفین اشخاص متعددی ساخته شده و احتمالاً یک آرامگاه شاهی نمی‌ باشد. وجود اسکلت‌ های متعدد بر روی سکو و انباشته کردن اسکلت‌ های قدیمی در گوشه آرامگاه نیز این مسئله را تأیید می ‌کند. با توجه به اکتشافاتی که در نقاطِ مختلفِ منطقه بدست آمده‌، درب ورودی آرامگاه پس از هر تدفین با سنگ یا آجر بسته و در هنگام تدفین ‌های بعدی مجدداً باز می‌ شده‌ است. مشاهداتی که در هفت تپه شده، نیز حاکی از این مسئله می ‌باشد.
سنگ یادمانی در هفت تپه بدست آمده که به روشنی از پیشکش کردن خوراک به شکل آبجو، گوسفند و آرد در طول سال برای مرده گزارش می دهد.

هفت تپه شوش

تهدیدات
متاسفانه گسترش و توسعه فعالیت ‌های کشاورزی، صنعتی و زیر بنایی همیشه تهدیدی برای تخریب تپه ‌ها و محوطه ‌های باستانی بوده است.

موقعیت مکانی
محوطه باستانی هفت تپه در بخش جنوب شرقی شهرستان شوش و در فاصله ده کیلومتری آن واقع شده است. این محوطه از مرکز استان (اهواز) صد کیـلومتـر و از چغازنبیل ۲۳ کیلومتر فاصله دارد.

 

موزه هفت تپه
برای نگهداری اکتشافات به عمل آمده و همچنین تحقیق و ساماندهی فعالیت‌های باستان شناسی، موزه ای با این نام در این مکان ساخته شده‌است و موزه هفت تپه حاوی اکتشافات فوق الذکر است.

مرتبط:

تاریخچه قلعه شوش

قلعه شوش _شباهتی بی نظیر با قلعه اکروپل

نظام آبی تاریخی شوشتر شاهکاری از نبوغ خلاقانه

آشنایی با مسجد جامع تبریز

مسجد جامع تبریز یکی از بناهای تاریخی شهر تبریز است. این مسجد که در کتاب‌های تاریخی از آن به‌ عنوان جامع کبیری نیز نام برده شده است، از ابتدای تاسیس مسجد جامع شهر تبریز بوده و بازار تبریز، گرداگرد آن شکل گرفته‌ است.

اولین پایه های این مسجد در دوره حکومت سلجوقی شکل گرفت و آنچه را که ما به عنوان مسجد جامع فعلی می‌شناسیم متشکل از۴ مسجد به هم چسبیده حجت‌الاسلام بزرگ-حجت‌الاسلام کوچک-اسماعیل خان قلی و آلچاق مسجد  میباشد که  در مجموع مسجد جامع را تشکیل داده اند.

تاریخ بنا و نام بانی اولیه آن معلوم نیست، عده ای آن را از مساجد صدر اسلام می دانند. پاره ای دیگر بنای قدیمی را به دوره سلجوقیان نسبت می دهند.

درکتاب “مرزبان نامه”، به جامع تبريز اشاراتي شده که مؤيد آباداني و شکوه آن دربين سالهاي ۶۲۲-۶۰۷ ه-.ق عصر اتابک ازبک بن محمد بن ايلديگز- است . حاج طالب خان تبريزي- باني مدرسه طالبيه تبريز در سال ۱۰۸۷ه-.ق دروقف نامه مدرسه خود از اين مسجد به نام جامع کبير تبريز نام مي برد. با توجه به مطالب فوق به نظر مي رسد که بناي اوليه مسجد حداقل مربوط به دوره سلجوقي بوده و در دوره هاي مختلف، از شکوه و اعتبار خاصي برخوردار بوده است .

سعد الدین ورواینی، کاتب مرزبان نامه در قرن هفتم هجری قمری، آورده است که خواجه ابوالقاسم ربیب الدین هارون بن علی، وزیر اتابک ازبک، کتابخانه باشکوهی در مسجد جامع تبریز بنا نهاد.

نام این مسجد جامع در کتاب های دوره مغولان به دفعات آمده و در کتاب روضات الجنان و جنات الجنان از آن با نام “جامع کبیر” یاد شده است. در کتاب تاریخ عالم آرای امینی، به عمارت و تعمیر این مسجد به همت سلجوق شاه بیگن، همسر اوزون حسن آق قویونلو، اشاره شده است.

مسجد جامع تبریز

بنای این مسجد جامع، از بناهای قرون اولیه هجری قمری به شمار می رود که در محدوده بازار تبریز واقع می باشد و مشهور به مسجد کبیر و یا مسجد جمعه است. محراب رفیع گچ بری شده مسجد، از دوره ایلخان به جای مانده است.

در دوره معاصر، حاج محمد باقر کلکته چي- از تجار تبريز- تعميرات مفصلي در اين مسجد به عمل آورد و يک کتابخانه جديد و تالار مناسبي براي مطالعه طلاب علوم ديني احداث کرد . تعميرات صورت گرفته هر چند شکل جديدي به بنا داده، اما پايه هاي قطور و طاق هاي رفيع و آجرهاي فوق العاده بزرگ آن، نشانه قدمت زياد بناي اوليه مسجد است . بناي کنوني مسجد، مستطيل شکل است و کلأ با آجر و گچ بنا شده و داراي دو ورودي است که يکي درجانب شمال قرار دارد و ازطريق صحن، و ديگري از طرف جنوب به کوچه مجاور باز مي شود . ازدر دومي ابتدا وارد الچاق مسجد و ازآنجا وارد مسجد جامع مي شوند . کف مسجد، ازسطح زمين هاي اطراف پايين تر است که گواهي بر قدمت بنا محسوب مي گردد . طول مسجد که ازجنوب به شمال امتداد دارد، حدود ۶۲متر است و قسمت وسط آن که داراي طاق بلند و بزرگي است، ۱۵ مترعرض دارد. طول مسجد به دو قسمت تقسيم مي شود: قسمت اول که قدري کم عرض است، به طول ۲۸ متر، ازبخش جنوبي که به طول ۳۲ متر است، به وسيله دو جرزعريض مجزا مي شود. درانتهاي اين قسمت، محرابي ازسنگ مرمر سفيد ساده با طرح هاي مارپيچ تزييني به شيوه صفوي به چشم مي خورد . در ديوارهاي شرقي وغربي قسمت جنوبي، پنج طاق دوطبقه به عرض ۶۰/۳ و طول ۶۰/۴ متر درتعميرات اوايل دوره قاجار ساخته شده است. پايه هاي اين مسجد، بسيار قطور و آجرهاي آن فوق العاده بزرگ است . مجموعه مسجد بسيار ساده و بي آلايش و عاري ازهرگونه کاشيکاري يا حجاري است. فقط در بالاي طاق محراب، کتيبه اي گچبري به خط کوفي ازدوره ايلخانان مغول باقي مانده است . پشت ديوار شرقي اين بنا، مسجد بزرگ و تاريکي با ده ستون و طاق هاي ضربي آجري وجود دارد که به مسجد زمستاني معروف است و احتمالا قدمت زيادي نيز دارد. اين قسمت، درسال هاي اخير، تحت نظارت سازمان ميراث فرهنگي به شکل اوليه بازسازي شده است . مسجد جامع داراي دو سنگ نوشته تاريخي است . سنگ نوشته اول که بر ديوار پايه غربي طاق مياني نصب شده، از جنس مرمر به ابعاد ۱۲/۱×۷۰/۱ متر مشتمل است بررؤياي شاه تهماسب صفوي که حضرت ولي عصر”عج” را ديده و آن حضرت، وي را به لغو تمغاات( بخشي از ماليات ها) و احسان و گذشت درباره مردم امر فرموده اند. اين کتيبه در سال ۹۷۲ هجري قمري به خط ثلث شيوا به قلم علاءالدين محمد تبريزي- خوشنويس معروف دربار صفوي- به رشته تحرير درآمده است. کتيبه دوم نيز در بالاي در شمالي مسجد جامع نصب شده و مشتمل بر فرماني از شاه سلطان حسين صفوي و به خط محمد مؤمن تپريزي است. اين کتيبه، مورخ به سال ۱۱۰۶ه-.ق و به خط ثلث عالي است که در آن، فرمان شاه صفوي به رستم خان سالار سپه و بيگلر بيگي آذربايجان صادر شده که قمارخانه ها و روسپي خانه ها و چرس فروش ها را ببندند و حد شرعي درحق مرتکبين جاري گردد. همچنين اهالي و اوباش را ازکبوتر پراني، گرگ دواني، قوچ بازي و گاوبازي که باعث خصومت و فساد است، منع کرده، مرتکب را مجازات کنند .

مسجد جامع تبریز

قدیمی‌ترین بخش آن شبستان وسیعی است از تاق و گنبدهایی بر فراز ستون‌ های هشت‌ گوش آجری که زینت‌ بخش آن گچ‌ بری‌ های ظریف و هنرمندانه دوره روادیان (مقارن سلجوقیان) است. مسجد جامع در دوره ایلخانان مغول مورد توجه و تعمیر بوده و بخش‌ هایی به آن افزوده شده‌ است.

در دوره حکومت آق‌قویونلویان در آذربایجان گنبدی رفیع مزین به انواع کاشی کاری‌ های معرق به وسیله سلجوق‌ شاه بیگم زن اوزون حسن در بخش شمالی آن احداث شده که هنوز هم پایه‌ ها و گوشه‌ هایی از کاشی‌ کاری‌ های آن باقی مانده است.

در زمین‌ لرزه سال ۱۱۹۳ هجری که بسیاری از بنا های تبریز آسیب دید، این مسجد نیز از خرابی در مصون نماند. مسجد فعلی با پایه‌ های متین و پوشش تاق و چشمه بعد از زلزله در اوایل حکومت قاجار و توسط حسینقلی‌ خان دنبلی حاکم وقت بنا شده‌ است و از آثار مهم دوره قاجاریه می‌باشد.

هسته اصلی این مجموعه نمازخانه ای به نام “جامع تبریز” است که تاریخ ساخت آن مشخص نیست و در طی تاریخ، تعمیرات و تغییرات بسیاری به خود دیده است. بناهای دیگر به تدریج به این هسته اصلی افزوده شده است. نمازخانه قدیمی محراب گچ بری شده ای از دوره ایلخانان دارد که در تعمیرات بعد از زلزله سال ۱۱۹۳، روی آن را پوشانده بودند. این محراب در کاوش های اخیر نمایان شده و خطوط کلی قسمت های از بین رفته آن را کارشناسان سازمان میراث فرهنگی بازسازی کرده اند. همچنین محراب دیگری از آثار دوره سلجوقیان در این مسجد وجود داشته که در احداث طبقه زیرین بنا، در سال ۱۳۶۱ شمسی، از بین رفته است.

مسجد جامع تبریز

بخش دیگر مجموعه مسجد جامع شبستانی موسوم به ” آلچاق مسجد” در جنوب شرقی آن بوده است. در تعمیرات سالهای اخیر، بقایای طاق های دوره صفویان این شبستان را برداشته و به جای این مکان، نمازخانه ای با دهانه وسیع احداث کرده اند. امروزه دیوارهای حایل بین آلچاق مسجد و مسجد جامع را برداشته و پنجره های یکپارچه ای به جای آن قرار داده اند. شبستان واقع در شمال آلچاق مسجد به “مسجد خاله اوغلی” مشهور است که امروزه دیوار بین این شبستان و آلچاق مسجد نیز برچیده شده و این دو فضا به یکدیگر پیوسته است. همچنین دیوار حایل بین شبستان خاله اوغلی و مسجد جامع را برداشته و به جای آن، در و پنجره آلومینیومی نصب کرده اند.

شبستان معروف به “مسجد حجت الاسلام”، در غرب مجموعه، بنایی قدیمی است که بارها تعمیر شده و تغییر کرده است. شبستانی در شمال شرق بنا، به نام “مسجد شیخ صادق”، قسمتی دیگر از این مجموعه است.
علاوه بر این بناها، مجموعه مسجد جامع تبریز شامل دو مدرسه بوده: یکی مدرسه طالبیه، در شمال؛ و دیگری مدرسه جعفریه، در شرق، که در سالهای اخیر کاملا خراب شده اند.براساس منابع بررسی شده، جبهه شمالی مدرسه طالبیه را در نیمه دوم قرن یازدهم هجری قمری و مدرس و کتابخانه جبهه شرقی صحن را در سال ۱۳۲۷ شمسی ساخته اند.
مسجد جامع تبریز قبلا یک ایوانه بود، ولی بعدا به دو ایوانه تبدیل شد و از جمله مساجدی است که روش ساخت کاخ اختصاصی فیروز‌ آباد را اساس کار قرار داده‌ است.
در سال های اخیر، جبهه های شمالی و غربی مدرسه طالبیه را به صورت سه طبقه نوسازی و در نمای غربی، سردر مرتفعی با دو مناره احداث کرده اند. این اقدامات باعث افزایش اهمیت مدرسه طالبیه در مجموعه مسجد جامع و در نتیجه کاهش جلوه هسته اصلی مجموعه شده است.

مرتبط:

همه چیز دربارهی ارگ علیشاه تبریز

سفری به روستای لیقوان ، دره بهشت تبریز

خانه مشروطه تبریز چه جذابیتی دارد؟

آستانه شاه نعمت الله ولی

باغ‌هاي ايراني، قله‌هاي بلند سفيدپوش، معماري قديمي و محصولات منحصر به‌فرد، جاذبه‌هايي است كه مسافران زيادي را به شهر ماهان مي‌كشاند. براي رسيدن به ماهان بايد از شهر كرمان و در جهت جنوب شرقي ۳۵ كيلومتر پيش برويد كه همان مسير كرمان به بم است. اين شهر زيبا در دامنه ارتفاعات كوه جوپار قرار گرفته و چشمه‌هاي آب نسبتا فراواني كه در اين منطقه وجود دارد باعث آباداني آن شده است. در اين شهر جنوبي از طبيعت زيبا تا بناهاي تاريخي را مي‌توانيد كنار هم بيابيد و از تماشاي آن‌ها لذت ببريد.

شاه نعمت الله ولي که نام وي نورالدين بوده درحلب زاده شده و دوران کودکي و نوجواني را در کرمان گذرانده است. زیارتگاه او در اراضی وقفی در ناحیه ای دور از روستا قرار گرفته و شامل سه حیاط در راستای محور قبله است که به تدریج طراحی شده است. شاه نعمت الله علاوه بر مقام والایش در عرفان، در شعر و ادب هم پايگاهي برجسته داشته و ديواني از قصيده و غزل و مثنوي و رباعي دارد. مرگ اين عارف بزرگ در سال ۸۳۴ هجري قمری اتفاق افتاده و مزار وي در شهر ماهان يکي از باصفاترين بقعه هاي ايران به حساب می آید؛ و طی قرن ها همواره مورد توجه و ارادت صوفیه و عرفا و شاعران بوده و هست.

شاه نعمت الله علوم مقدماتي را نزد شيخ رکن الدين شيرازي تحصيل کرد و چون علوم ظاهري طبع او را قانع نمي کرد سالها به رياضت و تصفيه و تزکيه باطن مشغول شد و در پي مراد به سير و سفر پرداخت و به سفر مکه مشرف شد.. سال وفات شاه نعمت الله ولي را به سال ۸۲۷ و بعضي ۸۳۴ دانسته اند.
اين عارف نامي به دستورات شرع مقدس سخت پايبند بود و به سرودن شعر نيز همت مي گماشت.

سخن من نمکین است و برت می آرم. می برم زیره به کرمان؛ به نمکسار نمک

آستانه شاه نعمت الله ولی

دراویش نعمت اللهی که پیروان این عارف شهیر هستند در خانقاه این بقعه معتکف بوده و به انجام مراسم می پرداخته اند.

ساخت آستانه شاه نعمت الله ولی در نيمه اول قرن نهم يعني سال ۸۴۰ هجري قمري آغاز و طي ۶ قرن تا اواخر قرن چهاردهم ادامه يافته است. زیارتگاه او در اراضی وقفی در ناحیه ای دور از روستا قرار گرفته و شامل سه حیاط در راستای محور قبله است که به تدریج طراحی شده است.
اين ساختمان که نشانه اي از فرهنگ پربار معماري ايران است، در ابتدا به صورت يک تک بنا با گنبدي رفيع بر فراز فضائي چهار گوش درون باغ بزرگي بوده که بعدها بناهاي ديگري به آن افزوده شده است.
عمارت تاريخي مرقد شاه نعمت الله ولي، صحن ها و رواقهاي اطراف آن حدود ۶ هزار متر مربع وسعت دارد.

مرحوم دکتر حميد فرزام در کتاب ‘ تحقيق در احوال و نقد آثار و افکار شاه نعمت الله ولي’ نوشته: نخستين کسي که فرمان داد گنبد و بارگاهي رفيع و مجلل بر مرقد شاه ولي بنا کنند، سلطان احمد شاه بهمني پادشاه دکن هندوستان بود که از مريدان و هواخواهان خاص او بشمار مي رفت’.
وي افزوده: کتيبه کهن و تاريخي بسيار گرانبهاي سر در مزار شاه ولي که يادگار اخلاص و ارادت بي شائبه سلطان احمد شاه و فرزند او به آن عارف بزرگ نامي است، هنوز هم پس از ۵/۵ قرن زينت بخش آستان شاه ولي است’.
درهاي ورودي آستانه که پنج جفت مي باشند احتمالا در هندوستان ساخته شده و به ماهان آورده شده اند.
در ساخت اين درها با نقوش هندسي خاتم کاري شده، قطعاتي از عاج فيل به کار رفته است.
در کتيبه ورودي بقعه که داراي ارزشهاي هنري فراواني است ضمن اشاره به پي ريزي بناي اصلي آستانه توسط پادشاه دکن هندوستان سال احداث بنا ۸۴۰ هجري قمري ذکر شده است.
مقبره که در ابتدا بصورت يک تک بنا در ميان باغي وسيع قرار داشته داراي تزئينات نماسازي و کاشيکاري در نماي خارجي بوده است.
هم اکنون نيز قسمتي از اين نماسازي با کاشيکاري معرق و زيبا با نقش اسليمي و رنگهاي لاجورد، فيروزه اي، سفيد و طلايي در سر در غربي مقبره مشهود است.

آستانه شاه نعمت الله ولی

دو مناره بلند، رواق شاه عباسي و دارالحفاظ، سردر محمد شاهي، صحن وکيلي، صحن اتابکي و صحن ميرداماد از جمله قسمتهاي مختلف آستانه شاه نعمت الله ولي مي باشند.
صحن وکيل الملکي از يادگارهاي محمد اسماعيل خان نوري وکيل الملک است که از صفا و معنويت خاصي برخوردار مي باشد.
در قسمت فوقاني دهليز ورودي موزه شاه نعمت الله ، در سمت شمال آن کتابفروشي و در ضلع جنوب غربي مقبره امير نظام گروسي سياستمدار ، اديب و چهره نامدار عصر قاجار قرار دارد.

حوض چند ضلعي وسط اين صحن که معمولا با گلدانهاي شمعداني زينت يافته از صفاي خاصي بهره مي برد.
بقعه شاه نعمت الله نيز داراي طاق گنبدي و مزين به نقاشي هاي روي گچ مي باشد.
در اين محل قبر مرتفعي به طول سه متر و چهل سانتيمتر و عرض دو متر قرار دارد.
روي سنگ مرمري که آخرين پوشش قبر است آيه تطهير و اطراف آن نام ۱۲ امام نوشته شده است.

چله خانه: در ضلع جنوب غربي رواق پشت حرم فضاي کوچک و محقري است که شاه ولي حداقل يک چله ( چهل شبانه روز) را در آن سپري کرده و در اين مدت به عبادت و عبوديت مشغول بوده است و احتمالا قبل از عصر صفویه ساخته شده که در زمان احداث رواق آن را حفظ نموده اند. تزئینات داخل آن بنا و تنوع رنگها مربوط به دوران بعد از تیموریان است.

رواق شاه عباسي نيز در سال ۹۹۸ هجري قمري در عهد شاه عباس ساخته شده و بر سر در اين رواق نام مقدس ۱۲ امام روي فولاد و بصورت برجسته حکاکي شده است.

آستانه شاه نعمت الله ولی

صحن ميرداماد که به صحن شاه عباسي نيز معروف است در زمان سلطنت ناصرالدين شاه تعمير و بازسازي شد.

صحن حسينيه يکي ديگر از صحن هاي آستانه شاه نعمت الله ولي است که با مناره هايي هر يک به طول ۴۲ متر در ضلع غربي آن در زمان محمد شاه قاجار بنا شده است.

صحن اتابکي آخرين صحني است که احداث شده و حوض بزرگ مستطيل شکلي با چهار باغچه در اطراف، در وسط آن قرار دارد. اين صحن در زمان ‘علي اصغر خان اتابک’ صدراعظم ناصرالدين شاه و با وجوه اهدايي او ساخته شد و داراي رواقهايي در اطراف است.

در اثر زلزله سال ۱۳۶۰ بخشي از قسمت فوقاني گنبد آستانه فرو ريخت و شکافهايي در آن ايجاد شد که با اصول فني توسط سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان کرمان بازسازي شد.

blank

موزه
يکي از اشياي با ارزش آستانه پته اي (شال سوزن دوزي شده) است که توسط دهها زن در مدت سه سال براي روانداز مقبره شاه ولي دوخته شده است.
طول اين روانداز پته ۴۰۵ و عرض آن ۲۶۵ سانتيمتر است.
تعدادي کشکول مزين به خط و نقش، تعدادي تبرزين حکاکي شده به همراه شمشير مرصع با جلد چرمي، سپرهاي متعدد از پوست کرگدن و فولاد، کتابهاي خطي و چاپ سنگي و چاپي کم نظير، تعدادي پته، ترمه و شال، ظروف چيني و بلور از جمله اشياي ارزشمندي هستند که در موزه آستانه شاه نعمت الله ولي نگهداري مي شوند.

مرتبط:

برترین جاذبه‌های گردشگری کرمان را بشناسیم

جاذبه های گردشگری باغ شاهزاده ماهان کرمان

برج رسکت ساری _یادمان سقوط شهاب سنگ

در قرن پنجم هجری قمری خاندان باوندیان که از اسپهبدان ساسانی بودند در مازندان حکومت می‌ کردند. این خاندان از دوره ساسانی در این منطقه از کشور مستقر بودند و با ورود اسلام، مسلمان شده‌ و حدود ۷۰۰ سال در مازندران حکومت کردند. برج رسکت آرامگاه یکی از اعضای خاندان باوندیان است و بنا به اعتقاد برخی متعلق به «شهریار ابن قارون» میباشد.

در سال ۲۳۱ خورشیدی برابر با ۲۳۷ قمری شهاب سنگی در این منطقه سقوط کرد که به نام «شهاب سنگ اسپهبد شروین» خوانده شد. برخی پژوهشگران برج رسکت را یادمانی چند منظوره در نزدیکی محل سقوط این شهاب سنگ می ‌دانند.

برج رسکت

ویژگیهای بنا:
برج رسکت که در شیب تند کوهی سنگی بنا شده در سال ۴۱۳ هجری قمری ساخته شد و مدفن یکی از شهریاران آل باوند است که ۱۸ متر ارتفاع دارد. محیط  آن در پایین ۱۴.۷۶ متر است. حد فاصل قسمت فوقانی بدنه و آغاز گنبد برج با مقرنس کاری تزئین شده است و دو کتیبه آجری نیز به خط پهلوی ساسانی و خط کوفی در روی آن به چشم می ‌خورد.
برج رسکت مدوّر است با سقفی مخروطی که قطر قسمت داخلی آن ۵۷.۴ متر است. لبهٔ برج با ردیف مضاعفی از مقرنس های آجری مزیّن به نقوش گچبری آذین شده است. در پایین این مقرنس ها کتیبه ای با شکوه بخطّ کوفی به کمک گچبری نقش شده است. دوسوم این کتیبه از میـان رفته است. حروف کتیبه برنگ سفید بر زمینه ای به رنگ آبی جلوه گر است. مفاد کتیبه چنین است: «بسم الله الرحمن الرحیم.. قل هو اللّه احد اللّه الصمد لم یلد ولم یولد ولم یکن له کفواً احد. (سورهٔ ۱۱۲) بسم اللّه الرحمن الرحیم کلّ نفسِ ذائقه الموت …(سوره ۲۱ ،آیهٔ ‍۳۶)[ کذا فی اصل]. بالای درِ کتیبۀ دیگری به چشم میخورد که آن هم از گچ ساخته شده و بسیار آسیب دیده است. این کتیبه شامل چهار سطر است که سه سطر اول و نصف از سطر چهارم بخطّ کوفی ریحان مشابه خط کتیبۀ فوقانی است و نیم دیگر از سطر چهارم بخط پهلوی باستان است. متنی که بخط کوفی نوشته شده توسط خطی عمودی به دو بخش تقسیم شده که یکی آیات قرآنی و دیگری مطالب تاریخی است. خط عمودی دیگری نوشته های کوفی را از متن پهلوی جدا ساخته است. مفاد اولین بخش از کتیبه که بخط کوفی میباشد، احتمالاً چنین است: لا اله إلاّ اللّه مخلصاً محمّد رسول اللّه صادقا این جملات نشانه ایمان به اسلام است که به آن کلمات مخلصا و صادقا اضافه شده است. معنای کلمه اول « با خلوص قلب » و معنای کلمه دوم «با صداقت قلبی» است. مفـاد بخش تاریخی با این کلمات آغاز می شود: هـذه الـقبّه … و بجز این چنـد کلمه چیزی بر جـای نمانده که بتوان خواند.
در خصوص تاریخ احداث بنا، به نظر می رسد که در انتهای متن کوفی آخر این حروف کلمه مائه به معنای صدها خوانده می شود ولی چیز دیگری از تاریخ باقی نمانده است. با این همه اگر در مورد نام ماه که خیلی صدمه دیده ولی ظاهراً شوال خوانده می شود یقین حاصل کنیم، با توجه به فاصله کمی که میان کلمه شوال و مائه باقی می ماند می توان گفت که تاریخ سال احداث برج دقیقاً اربعمائه (۴۰۰) میباشد.

برج رسکت

مسیر دسترسی:
برج رسکت در ۴۰ کیلومتری جنوب غرب شهر ساری در بخش دودانگه ساری، روستای رسکت واقع شده است. مسیر دسترسی به آن از ساری آغاز و پس از عبور از دو راهی کیاسر و سد سلیمان تنگه به جانب غرب منحرف می ‌شود که بیشتر قسمت‌ های آن آسفالت می ‌باشد. دسترسی به روستای رسکت و دیدن طبیعت بسیار زیبا و کم نظیر آن از طریق جاده ساری، پائین هولار، فریم مقدور است.

برج رسکت

جاذبه های منطقه:
علاوه بر دیدن برج رسکت که بنای تاریخی است و برای علاقمندان به تاریخ ایران و آثار تاریخی می تواند جذاب باشد، در طول مسیر یعنی از ساری تا برج رسکت شما شاهد مناظر زیبایی خواهید بود همچنین می توانید به جاذبه های توریستی دیگر مثل سد سلیمان تنگه (سد ساری یا رجایی) نیز سری بزنید.

مرتبط:

عمارت کلبادی _زیباترین عمارت ساری

ساری _ از قدیمی‌ترین شهرهای ایران

مالخواست _روستایی خوش آب و هوا اطراف ساری

فرش آذربایجانی در «موزه فرش باکو»

موزه‌ها به دلیل توانایی‌شان در حفظ تاریخ، هنر و تحریک حس زیبایی‌شناسی انسان نقشی منحصربه‌فرد دارد. امروز اما موزه‌ها تنها یک ظاهر یکسان ندارد و در برخی موارد می‌توان دید که شکلی جدید به خود گرفته‌ و تصورات علاقه‌مندان به موزه‌ها را کاملا دچار تحول کرده‌ است.

موزه «فرش باکو» نیز از آن دسته موزه‌هایی است که تصورات علاقه‌مندان به موزه‌ها را دچار تحول می‌کند. از آنجایی که فرش یکی از قدیمی‌ترین آثار باستانی کشور آذربایجان محسوب می‌شود، وجود موزه‌ای با عنوان فرش چیز عجیبی به نظر نمی‌آید.

سرآغاز حضور فرش در کشور آذربایجان به هزاره دوم پیش از میلاد مربوط می‌شود که همین پیشینه باعث شد در قرن بیستم مسئولین این کشور تصمیم به ساخت موزه‌ای در زمینه فرش اتخاذ کنند. ایده ساخت این موزه توسط هنرمند فرش‌باف آذربایجانی «لطیف کریموف» ارائه شده بود که هدفش از این ایده حفظ و حتی ترویج هنر فرش‌بافی بوده است.

موزه فرش باکو، ابتدا در بخش قدیمی این شهر و در نزدیکی یکی از مساجد باکو ساخته شده اما در حال حاضر ساختمان فعلی این موزه در پارک ساحلی این شهر جای گرفته است. این موزه در سال ۱۹۷۲ افتتاح شده و نزدیک به ۵۰ سال قدمت دارد.

فرش باکو

موزه فرش باکو عنوان اولین موزه فرش جهان را نیز به دوش می‌کشد. این موزه در سال ۲۰۰۸ با تغییری در ظاهر ساختمانش توجهات زیادی را به خود جذب کرد و از سال ۲۰۱۴ به طور رسمی پس از سال‌ها تغییرات، پذیرای علاقه‌مندان فرش و گردشگران است.

در این موزه علاوه بر فرش، اشیای مختلفی به نمایش گذاشته شده که در کنار فرش‌ها به معرفی فرهنگ آذربایجان کمک می‌کنند؛ این اشیای ارزشمند مجموعه‌هایی از زیورآلات، ظروف فلزی، سرامیکی، چوبی، شیشه‌ای و… می‌شود که در این موزه در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفته‌ است.

فرش‌ها و قالیچه‌های حاضر در این موزه از زمان باستان تا دوره معاصر را شامل می‌شود و هر کدام از آن‌ نشان‌دهنده بافت‌های مختلف است. وجود همین فرش‌ها باعث شده‌ که موزه فرش باکو به داشتن بزرگ‌ترین مجموعه‌های فرش آذربایجانی معروف شود.

موزه فرش باکو در سه طبقه بیش از ۱۴ هزار شی را برای علاقه‌مندان به نمایش گذاشته است؛ طبقه اول این موزه زیراندازها، جاجیم‌ها، گلیم‌های خوش نقش و فایل‌های ویدیویی که بافت فرش‌ها را به نمایش می‌گذارد، برای علاقه‌مندان جانمایی شده است. در این طبقه یافته‌های باستانی، چادر عشایر بومیان، محصولات فرشی و بافتنی نیز به نمایش درآمده است.

طبقه دوم اما میزبان نفیس‌ترین فرش‌های موزه است. فرش‌های این طبقه از زیباترین طرح‌ها برخوردار است که عموما از دیگر شهرها و کشورها جمع‌آوری شده‌ است؛ جالب اینجاست که در بین فرش‌های این طبقه فرش‌های نفیسی از ایران و تبریز نیز به چشم می‌خورد. در این طبقه اما مجموعه‌ای از لباس‌های سنتی، ظروف سرامیکی، زیورآلات و اتاق‌های نمادینی که با قالی‌ها و نقاشی‌های دیواری تزیین شده‌ نیز قابل مشاهده است.

فرش باکو

طبقه سوم اما بر خلاف دو طبقه قبل که به تاریخ فرش و هنر فرش‌بافی پرداخته‌ بود، آثار معاصر را در خود جای داده است. در این طبقه علاقه‌مندان با فرش‌هایی که از روی نقاشی‌های «طاهیر سالاهو» بافته شده‌، روبه‌رو خواهند شد که آن‌ها بسیار شگفت‌زده خواهد کرد.

از آثار مورد توجه موزه باکو می‌توان به فرش «شاه عباس» اشاره کرد که گفته می‌شود از قدیمی‌ترین فرش‌هایی است که از تبریز به باکو آورده شده است. این فرش متعلق به قرن ۱۶ میلادی است و طرح‌های آن صحنه شکار به رنگ‌های آبی و قرمز را شامل می‌شود و جنسی از پشم دارد.

یکی دیگر از قدیمی‌ترین فرش‌های موجود در این موزه متعلق به قرن ۱۷ است که از مدرسه‌ای در تبریز به این مکان آورده شده است. طرح این فرش از گل، شاخسارهای رنگی و یا تصاویر شاعران ایرانی بافته شده است. همانطور که گفته شد، این اثر در طبقه دوم موزه برای علاقه‌مندان به نمایش درآمده است.

در این موزه دوره‌های آموزشی در زمینه فرش و هنرهای مربوط به آن نیز برگزار شده و موزه اکثرا میزبان سخنرانی‌های عمومی بسیاری است. البته علاقه‌مندان به حوزه کتاب و کتاب‌خوانی نیز در این موزه می‌توانند از کتاب‌فروشی مجموعه کتاب‌هایی که مربوط به صنایع‌دستی و هنر فرش آذربایجان است را تهیه کنند.

از دیگر ویژگی‌های این موزه باید به این مورد اشاره کرد که موزه فرش باکو تاکنون در بیش از ۳۰ کشور چندین نمایشگاه برگزار کرده و در برگزاری بسیاری از فعالیت‌های فرهنگی و نمایشگاهی مشارکت داشته است.

مرتبط:

باکو _شهری که همیشه بوی تخم مرغ می دهد

چگونه با خودرو شخصی به باکو سفر کنیم؟

نگاهی کلی بر شهر باکو و سفر به آن

باغ آلن ویک _خطرناک‌ترین باغ گیاهان جهان

پارک «باغ آلن ویک» در شمال انگلیس یکی از زیباترین مکان‌های تفریحی کشور است که شامل منطقه وسیعی از گیاهان رنگارنگ خطرناک و سمی می‌شود.

پارک «باغ آلن ویک» در شمال انگلیس واقع شده است. این پارک یکی از زیباترین مکان‌های تفریحی این کشور محسوب می‌شود، زیرا شامل منطقه وسیعی از گیاهان رنگارنگ است که بازدیدکنندگان را به گشت و گذار در میان ردیف‌های طولانی گل‌های معطر، بوته‌های با دقت هرس شده و فواره‌های زیبا جلب می‌کند.

 

 

ورودی باغ سمی آلن ویک

با این حال، زیبایی تنها ویژگی این باغ نیست، زیرا بین مرز‌های دیواره‌ای آن و پشت دروازه‌های فولادی سیاه جایی قرار دارد که به صراحت به بازدیدکنندگان توصیه می‌شود که از قدم زدن دست بکشند و گل‌ها را بو نکنند: این باغ، «باغ‌سمی آلن ویک» نام دارد که محل زندگی ۱۰۰ گیاه معروف قاتل است

در سال ۱۹۹۵، «جین پرسی» پس از مرگ ناگهانی برادر همسرش، دوشس «نورتومبرلند» منطقه‌ای در شمال شرقی انگلیس که تا مرز اسکاتلند گسترش می‌یابد، رفت. جین پرسی با عنوان دوشس، قلعه آلن ویک، محل اقامت سنتی دوک و دوشس نورتومبرلند را به دست آورد. بعد از مهاجرت خانواده به قلعه، شوهر پرسی از او خواست کاری در مورد باغ‌هایی که مورد غفلت واقع شده و فقط ردیف‌های طولانی درختان کریسمس در آنجا مانده انجام دهد.

باغ آلن ویک

 

بازدیدکنندگان زیر نظر یک مراقب و راهنما در باغ قدم می‌زنند

پرسی می‌گوید: «من فکر می‌کنم که همسرم با خودش گفت: این کار او را مشغول و ساکت خواهد کرد، زیرا اینجا فقط چند گل و گیاه است. اما پرسی کار‌های دیگری غیر از کاشت چند گل انجام داد. در سال ۱۹۹۶، او «ژاک ورتز»، مهندس منظره را که با باغ‌های موزه لوور پاریس و باغ‌های اقامت ریاست جمهوری فرانسه را طراحی کرده بود به خدمت گرفت و از خدمات او استفاده کرد. امروزه این باغ‌ها ۱۴ هکتار مساحت دارند و هر ساله بیش از ششصدهزار بازدید کننده را به خود جذب می‌کنند و آنجا را به عنوان پر بازدیدترین مقصد گردشگران در شمال انگلیس تبدیل می‌کند.

دوشس می‌گوید: من فهمیدم که اگر تیم مناسبی پیدا کنم می‌توانم کار بزرگی انجام دهم. با این حال، او می‌دانست که به چیزی بیش از یک تیم خوب احتیاج دارد، زیرا باید پروژه خود را متمایز و متفاوت از دیگر باغ‌های جهان درست می‌کرد؛ که واقعاً بی نظیر باشد، او می‌گوید: یکی از مواردی که من در عصر حاضر از آن‌ها بیزارم این است که تقریباً همه چیز یکسان و دارای یک استاندارد است، بنابراین فکر کردم که خودم سعی می‌کنم کار متفاوتی انجام دهم.

 

کمی روغن کرچک که خیلی‌ها نمی‌دانند حاوی سم کشنده ریسین است

دوشس در ابتدا فکر می‌کرد که باید یک باغ کوچک دارویی در باغ قصر خود قرار دهد، اما سفر به ایتالیا نظر او را تغییر و آن را در جهت کاملاً متفاوتی قرار داد. دوشس پس از بازدید از باغ معروف زهر‌های مدیچی در ایتالیا، در فکر ایجاد باغی متشکل از گیاهان سمی افتاد که می‌توانست به جای درمان یک انسان، باعث مرگ او شود.

در سفر دیگری که او به مکان باستانی قرون وسطا و بزرگترین بیمارستان اسکاتلند داشت، دوشس در مورد اسفنج‌های خواب آور که در کاکتوس فرو رفته بودند و همچنین استفاده از تریاک برای بیهوشی افراد به منظور انجام قطع عضو در آن‌ها در قرن پانزدهم، اطلاعاتی کسب کرد که این تمایل وی را برای ایجاد یک باغ سمی متشکل از گیاهان کشنده تقویت کرد.

باغ آلن ویک

 

تمام قسمت‌های درخت Laburnum بسیار سمی است؛ از شاخه‌های آن گرفته تا برگ‌ها و ریشه‌های آن

دوشس می‌گوید: من با خودم گفتم که این روش جالبی برای علاقه مندی کودکان است و کودکان به این واقعیت اهمیت نمی‌دهند که آسپرین از پوست بعضی از درختان می‌آید و آنچه واقعاً برای آن‌ها جالب است این که می‌دانند یک گیاه ممکن است آن‌ها را بکشد و نحوه مرگ افراد به دلیل یک گیاه و شرایط قبل از مرگ باشد؛ بنابراین دوشس به منظور جمع آوری گیاهان سمی از سراسر جهان در تلاش بود تا آن‌ها را در باغ «سمی» خود قرار دهد. در حالی که او در حال چیدن و جمع آوری صد بوته‌ای بود که بعداً در باغ او رشد می‌کنند، دوشس یک پیش شرط داشت: اینکه این گیاه یک داستان خوب و جالب در پشت سر خود داشته باشد؛ به عنوان مثال گیاهان عجیب و غریب «بروگمانسیا» که در آمریکای جنوبی رشد می‌کنند، که با مایعات و محلول‌های دیگر مخلوط می‌شوند و همچنین سموم رایج و شناخته شده مانند سم درختچه کشنده لاورو.

 

گیاه monkcap بسیار سمی است

به دلیل خطر این گیاهان و خواص کشنده آن‌ها بوییدن، لمس یا چشیدن هر یک از بازدیدکنندگان از باغ سمی «آلنویک» ممنوع است و علی‌رغم همه این راهنمایی‌ها، همراهی‌ها و هشدارها، برخی از بازدید کنندگان گاهی قربانی این گیاهان کشنده می‌شوند، در تابستان ۲۰۱۳ هفت نفر به دلیل استنشاق بوی گیاهان سمی در حالی که آن‌ها در داخل باغ قدم می‌زدند از دنیا رفتند. دوشس می‌گوید: مردم فکر می‌کنند که وقتی به آن‌ها توصیه می‌کنیم از بوییدن گیاهان در باغ خودداری کنند، اغراق می‌کنیم.

باغ آلن ویک

 

گیاه سمی Nicandra

به عنوان بخشی از مأموریت آموزشی باغ سمی، دوشس بسیاری از گیاهان دارویی مانند حشیش و کوکائین را پرورش می‌دهد که او و همه راهنما‌های پارک برای آموزش و آموزش کودکان در مورد مواد مخدر از آن‌ها استفاده می‌کنند. برخی دیگر از گیاهان سمی ممکن است برای بازدیدکنندگان ناشناخته باشد، اما از قدرت و کشندگی کمتری نسبت به بقیه برخوردار نیست. یکی از گیاهان مورد علاقه دوشس گیاه «بروگمانسیا» یا «شیپور فرشته» است که از خانواده سولاناسی است که در جنگل‌های آمریکای جنوبی رشد می‌کند.

دوشس در توضیح استفاده از این گیاه توسط زنان ویکتوریایی در دوز‌های سبک با برخی از مواد دیگر مانند چای برای یک تجربه توهم زا می‌گوید: این یک خواب‌آور خوب است.

دوشس همچنین می‌گوید: شیپور فرشته راهی عالی برای مردن به شما می‌دهد، زیرا هیچ گونه درد و رنجی ایجاد نمی‌کند. او می‌افزاید: کشنده‌ترین گیاهان خواب‌آورند.

بازدیدکنندگان می‌توانند مطمئن باشند که هنگام ترک این باغ اطلاعات عمومی شان با داستان‌های جالب در مورد سموم و گیاهان سمی غنی شده است. دوشس در پایان گفت: این گیاهان اغلب کشنده، از همه جالب ترند.

 

بازدیدکنندگان باغ سمی باید مراقب باشند و برای ایمنی گیاهان موجود در باغ را بو، لمس و مزه نکنند.

مرتبط:

بوشهر، «گورستان انگلیسی‌ها»

سفری هیجان انگیز به غار پراو

حقایقی جالب درباره قلعه جادویی «مونت سنت میشل»

گیونگی-دو سرزمین پارک‌ مدرن و خانه‌های سنتی کره

در این گزارش از استان «گیونگی-دو» در کره‌جنوبی می‌گوییم، به میراث جهانی یونسکو سری می‌زنیم و در پایان پس از نگاهی به موزه‌ها و بزرگ‌ترین پارک تفریحی این کشور، به لوکیشن سریال‌های کره‌ای می‌رسیم.

استان «گیونگی-دو» که سئول، پایتخت کره جنوبی را احاطه کره است، خانه حدود ۱۳ میلیون نفر محسوب ‌می‌شود که این رقم بیش از یک پنجم کل جمعیت کره‌جنوبی را تشکیل می‌دهد.

«گیونگی-دو» نقش مهمی را در حوزه گردشگری، تجاری، اقتصادی و فناوری کره‌جنوبی امروزی دارد. این استان علاوه بر آنکه بالاترین آمار و بیشترین نرخ رشد سالانه تولیدات ناخالص داخلی را بین سایر استان‌های این کره‌جنوبی در اختیار دارد، نقاط گردشگری مهمی را نیز در خود جای داده است.

گیونگی-دو

شهر «سوون» از مهم‌ترین شهرهای «گیونگی-دو» است. جاذبه‌های گردشگری همچون «دژ هوآسیونگ سوون» که نامش در اواخر دهه ۹۰ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، در شهر «سوون» قرار دارد. این دژ تاریخی در سال ۱۷۹۶ و به فرمان یکی از پادشاهان چوسان برای احترام و به عنوان یادبودی برای پدرش ساخته شد. بخش اعظمی از دیوارهای این دژ که شهر «سوون» را احاطه می‌کنند، هنوز سالم باقی مانده‌اند. این مکان از جمله مقاصد محبوب گردشگرانی است که به دنبال تجربه و کسب اطلاعاتی از فرهنگ سنتی کره هستند.

فستیوال‌های فرهنگی همچون فستیوال «فرهنگی هوآسیونگ سوون» و «شب فرهنگی سوون» که با کمک نورپردازی و داستان‌های صوتی تاریخچه «سوون» را نقل می‌کند، از دیگر عوامل جذب گردشگر به این استان هستند. «فستیوال فرهنگی هوآسیونگ سوون» که هرساله در ماه اکتبر برگزار می‌شود و به برگزاری رویدادهای مختلفی برای نمایش تاریخچه «سوون» اختصاص دارد، سالانه حدود ۸۰۰ هزار بازدیدکننده را به این مکان جذب می‌کند.

گیونگی-دو

این شهر علاوه بر جاذبه‌های تاریخی، مجموعه‌ای از موزه‌های مختلف، از جمله موزه «هوآسیونگ سوون» را که اطلاعاتی درباره ساختار دژ «هوآسیونگ سوون» ارائه می‌دهد، موزه «سوون» که بازتابی از تاریخچه و فرهنگ شهر است، «موزه ملی نقشه» را که موزه تخصصی در حوزه نقشه‌های کره به شمار می‌رود و نیز موزه هنر «سوون را در برگرفته است.پارک تفریحی «اِوِرلند»

«اورلند» بزرگترین پارک تفریحی کره‌جنوبی که در شهر «یونگین» قرار دارد، از دیگر اماکن دیدنی این استان شناخته می‌شود. این پارک شامل باغ‌وحش، پارک موضوعی، پارک آبی و یک موزه هنر مدرن می‌شود.

گیونگی-دو

دهکده سنتی کره، موزه‌ای زنده برای نمایش فرهنگ و شیوه زندگی مردم طبقات مختلف این کشور در دوران پادشاهی چوسان است که در «یونگین» دیگر شهر استان «گیونگی-دو» قرار دارد و از جمله مقاصد گردشگری محبوب این استان برای بازدیدکنندگان خارجی و داخلی است. این مکان که بیش از ۲۵۰ خانه‌های سنتی کره‌ای را در برگرفته است، برای نخستین‌بار در اوایل دهه ۷۰ میلادی افتتاح شد و اغلب به عنوان لوکیشن سریال‌های کره‌ای هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مرتبط:

پارک پنیری کره جنوبی _خوشمزه ترین پارک دنیا

گردشگری در کاخ ریاست جمهوری در کره جنوبی

سفر به قلب طب سنتی کره

شیرین سو _سفری به کریدور استان همدان و زنجان

در این گزارش می‌خواهیم با معرفی جذابیت‌های منطقه شیرین سو شما را به کریدور استان همدان و زنجان ببریم.

گوشه و کنار ایران زمین چهار فصل پر است از جاذبه‌هایی که شاید کمتر اسمشان را شنیده باشیم یا تنها تصاویری از آن‌ها به چشم خورده باشد. این جاذبه‌ها گاه از جنس طبیعت‌اند و هر بار که به دیدنشان برویم، با چشم‌اندازی نو به استقبالمان می‌آیند.

شیرین سو نیز یکی از مناطق کبودراهنگ در استان همدان، گوشه ای از این زیبایی های طبیعی را در خود جای داده است. این منطقه به لحاظ واقع شدن در ورودی استان همدان از شمال شرقی و بین دو غارعلیصدر و کتله خور کریدور استان همدان و زنجان به شمار می رود و وجود تالاب زیبا و بکر، موزه فسیل های ۲۰ میلیون ساله، چشم انداز اراضی بادام کاری، میراث و صنایع دستی ثبت شده، نویدبخش آینده مطلوب و درخشان برای مردم خونگرم و پرتلاش شهر شیرین سو است.

به جرأت می توان گفت منطقه شیرین سو میراث‌دار گذشتگان در شهرستان کبودراهنگ است و تاریخ نیز در این منطقه خودنمایی می کند. موزه فسیل های فیل دریایی یکی از جاذبه های گردشگری شهر شیرین سو است.

به گفته صاحب نظران میراث فرهنگی ۲۱۶ اثر تاریخی در شهرستان کبودراهنگ ثبت شده که تپه باستانی روستای داس‌قلعه، فسیل‌های روستای قراگل و کوه‌های شیرین‌سو، نقوش ۷۰۰۰ ساله کوه‌های قزلجه، حمام تاریخی اکنلو، تپه باستانی کهریز باباحسین، تپه باستانی روستای کوریجان، حمام سنگی باشقورتاران و امامزاده مسجدین از جمله بناهای تاریخی شهرستان کبودراهنگ است.

تالاب دائمی شیرین سو در حدفاصل غارعلیصدر به غار کتله‌خور واقع شده است، این تالاب در شمال غربی و در فاصله‌ ۴۰ کیلومتری شهرستان کبودراهنگ و ۹۵ کیلومتری شهر همدان، با ارتفاعی برابر ۱۸۰۶ متر از سطح آزاد دریا واقع شده که دسترسی به آن از طریق راه آسفالته کبودراهنگ به شیرین سو- قیدار میسر است.

شیرین سو

تالاب چندمنظوره شیرین سو یکی از مناطق و چشم انداز های جذاب و دلنواز ایران است. این تالاب زیستگاه انواع پرندگان بومی و مهاجر و آبزیان است، تنها شنیدن صدای این پرندگان متفاوت در این تالاب روحی تازه به انسان می بخشد که حتی در فصل زمستان دیدنی است.

تالاب شیرین سو هر سال میزبان شمار زیادی از بازدیدکنندگان و گردشگران است. این منطقه در مردادماه سال ۹۰ از تاریخ ۱۵ اسفندماه سال ۸۹ به مدت پنج سال از سوی شورای عالی حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه شکارممنوع معرفی شد. در فصول مختلف سال کوهنوردان و گردشگران نیز مهمان این تالاب زیبا هستند.

همین‌که از محل زندگی خود دل بکنید و به‌سمت غارعلیصدر و شهر زنجان راه بیفتید، در طول مسیر زیبایی‌هایی بسیاری خواهید دید. این مسیر زیبا تنوعی از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی دارد و در انتهای مسیر دریاچه‌ای با آب زلال توجه هر بیننده ای را به خود جلب می‌کند. اینجا تالاب شیرین‌ سو که نامش برگرفته از همین منطقه است.

بهار و تابستان بهترین زمان برای بازدید از تالاب شیرین‌ سو است. دمای هوای منطقه در فصول بهار و تابستان مطبوع است و مسافران می‌توانند ساعات خوبی را در کنار تالاب سپری کنند.

این تالاب با هدایت آب رودخانه به پشت سدی خاکی به وجود آمده است. سرچشمه اصلی تالاب شیرین‌ سو از چشمه‌های بالادست، به‌ویژه چشمه کهرآباد تأمین می شود. با توجه به نزدیکی تالاب به شهر، گردشگران می‌توانند از امکانات درون شهر به‌راحتی استفاده کنند. در فصول بهار و تابستان ترکیب آبی دریاچه با کشت‌زارها و گندم‌زارها و بادام زارهای اطراف و آسمان صاف فضای دل انگیزی را برای بازدیدکنندگان ایجاد می کند.

تالاب شیرین سو یکی از بزرگترین تالاب های استان به شمار می رود که زیستگاه بیش از ۵۰ گونه گیاهی و جانوری است. اردک سرسبز، لک‌لک سفید، پرستوی دریایی، فلامینگو و کاکایی سرسیاه از جمله پرندگانی هستند که این تالاب را به عنوان زیستگاه خود انتخاب کرده اند.

بسیاری از مسافران و افراد بومی برای صید ماهی راهی این تالاب می‌شوند تا شانس خود را امتحان کنند و در فصول مختلف سال مسابقات ماهیگیری در این تالاب برگزار می‌شوند. این تالاب در دشتی پهناور و گونه‌های گیاهی و جانوری خاص مانند نعنا، شب بو، گل گاو زبان و جانورانی مانند سنجاب زمینی، روباه، لاک‌پشت و پرندگان مهاجر گونه‌های اردک سرسبز، لک‌لک سفید، پرستوی دریایی، فلامینگو و کاکایی سرسیاه به زیبایی طبیعی این دریاچه افزوده است.

قدم‌زدن در اطراف تالاب هم یکی از فعالیت‌های لذت‌بخش است، در بازدید از تالاب شیرین سو می‌توانید به دور از زندگی مدرن و ماشینی همچنین با تفکر به زیبایی های خلقت از آرامش این طبیعت بکر لذت ببرید. این منطقه همانگونه که در فصول بهار و تابستان مطبوع است، در فصل پاییز و زمستان به ویژه زمان بارش برف نیز فضایی شاعرانه دارد.

فیل دریایی نیز یکی دیگر از جاذبه های گردشگری شهر شیرین سو به شمار می رود که ۲۰ میلیون سال قدمت دارد و طبق مشاهدات انجام گرفته تنها مشابه آن در مراغه کشف شده، این فسیل ها هم اکنون مورد توجه علاقمندان و گردشگران شهر شیرین سو واقع شده است.

شیرین سو

خالی از لطف نیست که بی توجهی مسئولان استان به ظرفیت های منطقه شیرین سو  نیز مطرح شود در حالیکه شهردار و بخشدار این منطقه مجدانه درصدد افزایش امکانات و استقبال از سرمایه گذارانی هستند تا بتوانند با استفاده از ظرفیت های موجود در بخش مشکلات اقتصادی و اشتعال همچنین مهاجرت را کاهش دهند.

در این گزارش پای صحبت های مسئولان و مردم شهر نیز نشستیم. شهردار شهر شیرین سو  از بکر ماندن ظرفیت های این منطقه برای اشتعالزایی و تولید در حوزه  گردشگری همچنین از دغدغه هایش برای رونق بخش و اشتغال جوانان سخن به میان آورد.

سیدمصطفی موسوی قبل از هر چیز به معرفی شیرین سو پرداخت و گریزی به پتانسیل های این منطقه زد. وی نبود فاضلاب در شیرین سو را معضلی بزرگ و هزینه ای سنگین بر دوش شهرداری دانست و گفت: نبود فاضلاب باعث هدررفت آب های سطحی شده که برای حل این مشکل طرح جامع در سال ۸۹ مصوب و تحویل استان شده اما پس از ۱۰ سال هیچ گونه جوابی به ما داده نشده این در حالیست که باید پس از یک سال طرح تفصیلی ابلاغ می شد.

وی در ادامه بازآفرینی محلات شهر را از دیگر پیگیری های خود برشمرد و اظهار کرد: با وجود بافت روستایی و ناکارآمد در سطح شهر، در سال ۹۸ طرح بازآفرینی شهری مصوب و به استان ابلاغ شد و پس از یک سال هنوز هیچ گونه جلسه ای برای پیگیری طرح بازآفرینی شیرین سو در استان تشکیل نشده است که در اینجا از مسئولان مربوطه استان تقاضا داریم به این موضوع رسیدگی کنند.

موسوی افزود: طرح گردشگری تالاب شیرین سو توسط نیروهای شهرداری و کارشناسان مربوطه تنظیم شده و برای اجرا در انتظار نظرات میراث فرهنگی، آب منطقه ای، محیط زیست و منابع طبیعی هستیم تا اداره و توسعه تالاب را در اختیار شهرداری شیرین سو قرار دهند.

پرورش گوسفند از نژاد مهربان، کشاورزی، دامداری و قالیبافی از مهمترین فعالیت های اقتصادی مردم این منطقه محسوب می شود که البته فرش مهربان و دام نژاد مهربان شیرین سو نیز آوازه کشوری و جهانی دارند.

در ادامه به اکنلو می رویم، روستایی که می شود گفت از لحاظ ذخایر طبیعی و آب فراوان جزء روستاهای ثروتمند شهرستان کبودراهنگ به شمار می رود. این روستا در دل بخش شیرین سو واقع شده و یکی از پرجمعیت ترین روستاهاست.

شیرین سو

روستای اکنلو در فاصله  ۱۳۸ کیلومتری استان همدان و ۷۳ کیلومتری کبودراهنگ و ۳۲ کیلومتری شیرین سو واقع شده که با ۵۳۶ خانوار سکنه دارای جمعیتی افزون بر ۱۸۹۰ نفر، یکی از روستاهای پرجمعیت بخش شیرین سو است. شغل اکثر اهالی روستا کشاورزی، دامداری، باغداری و جنگل داری بوده که به علت بهره بردن از نعمت سه قنات و چشمه ها روستای سرسبزی با درختانی برافراشته و تاکستان ها و چمنزارهای فراوان به عنوان بی نظیرترین روستا از لحاظ فضای سبز و طبیعتی عالی در سطح شهرستان کبودراهنگ به شمار می رود.

این روستا که در شمال غربی مرکز استان همدان واقع شده، به علت ظرفیت های فراوان از گذشتگان دور میزبان بسیاری از متخصصان، پزشکان و محققانی از جمله پروفسور بالتازار، دکتر کریمی، دکتر پورتقوا و دکتر شمس بوده که از جهات زیادی مردم این منطقه و حتی غرب کشور به نوعی مدیون تلاش های این عزیزان هستند.

روستایی که نه تنها از لحاظ طبیعت بکر، زیبا و سرسبز زبانزد است بلکه اهالی فهیم، مهماندوست و خونگرم همه ساله به ویژه در ایام نوروز و شهریورماه پذیرای هزاران گردشگر طبیعت دوست از استان های همجوار از قبیل استان زنجان، کردستان، تهران و استان های دیگر هستند.

درباره روستایی با شما سخن می گویم که قدمتی بیش از ۱۰۰۰ سال دارد و نام قدیمی اش خاورشهر بوده است. اکنلو علاوه بر ظرفیت های طبیعی قطب گردشگری- درمانی استان همدان نیز هست و شهرت جهانی دارد چراکه همزمان با سومین موج شیوع طاعون در سال ۱۳۳۱ پزشکی به نام مارسل بالتازار با هدف درمان بیماری طاعون توسط دولت فرانسه به ایران اعزام شده و با همکاری پزشکان ایرانی پایگاه تحقیقاتی انستیتو پاستور ایران را با حمایت مالی یک فرد خیر به نام «منوچهر قراگزلو» در روستای اکنلو تأسیس کرده است.

بالتازار با تحقیقات و همکاری پزشکان ایرانی خود نظیر دکتر بهمنیار، دکتر شمسا، دکتر سیدیان و دکتر کریمی توانسته بیماری طاعون را در منطقه شیرین سو و استان همدان کنترل و مهار کند.

همانطور که گفته شد بالتازار، پزشکی است که انستیتو پاستور ایران را بنا کرده و به مدت ۱۳ سال رئیس آن بود و در ۶۳ سالگی در زادگاهش از دنیا رفته اما نامش تا همیشه بر روی انستیتو پاستور ایران و مرکز درمانی کبودراهنگ ماندگار شده است.

در این گزارش نیاز بود صحبت های مردم شیرین سو را نیز به گوش مسئولان استان برسانیم که به همین منظور به گفت‌وگو با کشاورزانی که عمده جمعیت بخش شیرین سو را تشکیل می دهند، پرداختیم. با چندین نفر این افراد که صحبت کردم اصل مطلبشان این بود، دهه گذشته دولتمردان حمایت زیادی از کشاورزان داشتند اما در سال های اخیر هیچ بهایی به محصولات کشاورزان نمی دهند در حالیکه بسیاری از محصولات در کشور کشت می شود، همین محصول را به علت منافع برخی از دیگر کشورها وارد می کنند.

کربلایی حسین حسن خانی از من خواست صدای فریاد بی عدالتی در جامعه را به گوش مسئولان که ادعا دارند، خادم مردم هستند، برسانم تا بدانند تحمل کشاورزان شیرین سو نیز از حمایت نکردن دولت، نبود نظارت بر قیمت ها  همچنین رها کردن اقتصاد کشور به دست دلالان برسانم.

رمضان هوشمندی، کشاورزی که امسال زمین هایش را زیرکشت سیب زمینی برده و خود را زیان دیده می داند گفت: جهادکشاورزی یک نماد است و کاری با سود و زیان کشاورز ندارد.

قربانعلی تقوی نیز علت مهاجرت روستائیان به شهرها را بی اعتنایی دولت به کشاورزان و دامداران روستایی عنوان و اظهار کرد: اگر امروز می بینیم مدارس نوساز روستاها خالی مانده و در شهرها کمبود مدرسه است، نتیجه می گیریم مدیریت کشور بی تدبیرانه است.

مرتبط:

یونسکو در همدان _دروازه جهانی به سوی رونق گردشگری

بازار سنتی همدان یادگاری از دوره قاجار

پیست اسکی تاریک‌دره همدان