نوشته‌ها

برای نجات یک دانش جهانی شده؛ میراث فرهنگی به دولت نامه نوشت

«میراث فرهنگی در نامه‌ای به دبیر دولت تاکید کرده تا لنج‌های شناور چوبی که دانش ساخت آن‌ها در یونسکو شده‌اند، از قانون امحای شناورهای تجاری مستثنی شوند و حتی پیشنهاد شد این لنج‌ها کاربری گردشگری به خود بگیرند.»

ششمین دوره اجلاس کمیته میراث ناملموس جهانی در شهر بالی اندونزی، «دانش سنتی لنج‌سازی و دریانوردی ایرانیان در خلیج فارس» را در فهرست میراث معنوی در خطر یونسکو و البته به عنوان اثری نیازمند پاسدارانه فوری ثبت کرد.

با جهانی شدن این دانش بومی و تعهداتی که ایران برای حفاظت و ترویج آن داد، قول و قرارهای زیادی برای همان اقدامات پاسدارانه در طول چند سال گذشته به خصوص چند سال اول جهانی شدن این میراث ناملموس مطرح شدند و چهار سال یک بار نیز متولیان میراث فرهنگی اقدامات مربوط به این پاسداشت را برای ادامه‌ حیات و ترویجش در کشور به یونسکو ارسال کردند، اما بعد از گذشت ۹ سال از شروع ماجرا، ناگهان ورق برگشت.

تا آن‌جا که در ۲۳ آذر هیات وزیران «برنامه جایگزینی شناورهای سنتی تجاری با ظرفیت کمتر از ۵۰۰ تن (لنج تجاری) را با هدف حذف ابزار قاچاق کالا از دریا، انتقال فعالیت‌های غیررسمی به رسمی و تجاری، رونق فعالیت‌های کشتی‌سازی داخلی و خدمات تعمیر و نگهداری آن‌ها و نیز افزایش ایمنی دریایی» به تصویب رساند.

با این تصمیم و در صورت نهایی شدنش که بر اساس همان مصوبه، باید تا پنج سال آینده حذف شوند، احتمال تدریجی حذف این پرونده از لیست یونسکو نیز وجود دارد؛ احتمالی که معاون میراث فرهنگی وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی حتی اجازه‌ی صحبت درباره‌ی آن را نمی‌دهد و تاکید می‌کند که به واسطه‌ی تعهد دولت هیچ‌گاه آن رخ نخواهد داد.

موضوعِ امحا، فقط مربوط به لنج‌های تجاری بود

حالا محمدحسن طالبیان – معاون میراث فرهنگی وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی – در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: کمیسیون اقتصاد با تشکیل یک کارگروه و عضویت سه دستگاه صمت، نماینده معاونت حقوقی ریاست جمهوری و وزارت راه، جزییات را درآورده تا لنج‌های تجاری را برای تصویب بررسی، و نوع آن‌ها را مشخص کنند تا از فعالیت باز داشته شوند؛ بنابراین میراث فرهنگی در نامه‌ای به دبیر دولت درخواست کرده تا میراث فرهنگی نیز عضو این کارگروه باشد.

او با بیان این‌که در نامه‌ی معاونت میراث فرهنگی تاکید شده تا لنج‌های شناور چوبی که دانش ساخت آن‌ها در فهرست میراث جهانی ناملموس یونسکو به ثبت رسیده، باید از این قانون مستثنی شوند، ادامه می‌دهد: زمانی که این بحث در کمیته‌های فرعی کمیسیون اقتصاد مطرح بود و معاون سرمایه‌گذاری در آن شرکت می‌کرد، نیز با نامه‌ای مکتوب با این اتفاق مخالفت کرده بودیم و حتی در همان زمان مطرح و پیشنهاد شد که این لنج‌ها می‌توانند کاربری گردشگری نیز داشته باشند.

وی با تاکید بر این‌که ثبت جهانی«دانش سنتی لنج‌سازی و دریانوردی ایرانیان در خلیج فارس» در واقع یک تعهد از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران به یونسکو است که باید از آن محافظت کند، ادامه می‌دهد: میراث فرهنگی نماینده‌ی دولت ایران در حوزه‌های مختلف در یونسکو است و چون این اتفاق (حفاظت از دانش سنتی لنج‌سازی) یک تعهد از سوی دولت است، حتما این قصیه مورد توجه هیات وزیران و هیات دولت قرار می‌گیرد تا دانش سنتی بومی لنج‌سازی به فراموشی سپرده نشود.

طالبیان معتقد است: موضوع مصوبه‌ی در دست هیات وزیران فقط مخصوص لنج‌های تجاری بوده که آن‌ها توضیح داده‌اند، اما برای دیگر لنج‌ها با کاربری‌های دیگر حتی می‌توانند با حمایت‌های مختلف مانند دادن وام از آن‌ها استفاده‌های مناسبی کرده و در تداوم این ثروت فرهنگی و میراث ناملموس در کرانه خلیج فارس موثر واقع شوند.

منبع:ایسنا

مرتبط:

دانش ساخت لنج

دستور حذف برای دانش ثبت جهانی‌شده یونسکو ؟!

آخرین جزییات از وضعیت احیای عمارت “هتل‌قو” اهواز

سرپرست اداره میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی اهواز با بیان این‌که خوشبختانه پس از کش و قوس‌های فراوان هماهنگی‌های موثری میان مالک و اداره‌کل استان در راستای احیای “هتل‌قو” ایجاد شده است، گفت: در حال حاضر، پلان مدیریت بنا و فازبندی مرمت و احیای آن در حال شکل‌گیری است.

تبار قریب اظهار داشت: هتل‌قو یکی از بناهای شاخص شهر اهواز است که ساخت آن در اواخر دوره قاجار آغاز شد و در سال ۱۳۷۹ با شماره ۳۳۵۴ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.

او ادامه داد: این بنا دارای آرایه‌های متنوع معماری از جمله کاشی‌کاری‌ پیرامون ورودی و سردر، تزئینات و گچ‌بری و تشکیل‌شده از فضاهای متنوع و وابسته به هم با فضای سبزی دلنشین است.

بنا بر اعلام سرپرست اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی اهواز؛ ارزش‌، موقعیت بنا، قرارگیری در بافت تاریخی، همجواری با رودخانه کارون و چشم‌انداز زیبا، ظرفیت بسیار مناسبی برای احیاء و بهره‌برداری از این اثر و ایجاد کاربری متناسب و در شان بنا به وجود آورده است.

او تصریح کرد: در سال‌های گذشته و پس از طی روند ثبت، اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان اقدام به تهیه طرح مرمت و ساماندهی برای این بنا کرد و سپس در قالب پروژه مرمت و در دو مرحله اقدامات حفاظتی و رفع خطر شامل مرمت بدنه‌های زیرزمین، اصلاح و مرمت بخش‌های آسیب دیده پله شرقی، تثبیت و مرمت بخش‌های در معرض خطر سقف‌ها، اجرای عایق بام، شمع‌بندی و مهاربندی، اصلاح بازشوها و مرمت جداره‌های سنگی و آجری انجام شد.

قریب با بیان این‌که خوشبختانه در سالیان اخیر انجمن‌های غیردولتی و گروه‌های مردمی نیز در فرآیند احیای بنا ایفای نقش کرده‌اند، گفت: هماهنگی‌های موثری نیز بین مالک و اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ایجاد شده است و در همین زمینه و پیرو اقدامات انجام‌شده، سرانجام در اولین گام، هفته گذشته، شرایط برای بازگشایی درب‌های هتل‌قو و حضور بازدیدکنندگان ‌و علاقه‌مندان به آثار و بناهای تاریخی در این بنا میسر شد.

به نقل از اداره کل میراث فرهنگی خوزستان، او اظهار کرد: به منظور تداوم اقدامات مؤثر نیز، در حال حاضر، پلان مدیریت بنای پیش‌گفته و فازبندی مرمت و احیای آن با همکاری مالک و اداره‌کل استان در حال شکل‌گیری است.

سرپرست اداره میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی اهواز در پایان تأکید کرد: استفاده از ظرفیت مشارکت بخش خصوصی و پشتیبانی و حمایت‌های بخش‌های دولتی و شهرداری قطعا به تسریع در روند مرمت، احیا و بهره‌برداری از اثر ثبت‌ملی هتل قو منجر خواهد شد.

منبع:ایسنا

مرتبط:

همه چیز درباره دیدنی‌های اهواز

در مورد پل سفید اهواز چه میدانید؟

اهواز و جاذبه های گردشگری بی نظیرش

دستور حذف برای دانش ثبت جهانی‌شده یونسکو ؟!

وقتی یونسکو به ثبت «دانش سنتی دریانوردی ایرانی‌ها» رضایت داد و آن را در فهرست «میراث در خطر و نیازمند پاسدارانه فوری» جهانی‌اش کرد، یکی دوبار متولیان میراث فرهنگی کشور گزارش‌هایی از انجام اقدامات پاسدارانه برای حفاظتش به یونسکو فرستادند و حتی برخی پژوهشگران از انجام پژوهش‌های بیشتر روی آن حرف زدند به حدی که بادبان‌هایش را احیا کنند. اما چه کسی خبر داشت که مدتی بعد دستور حذف آن صادر می‌شود؟!

سوم آذر ۱۳۹۰ خبر رسید ششمین دوره اجلاس کمیته میراث ناملموس جهانی در شهر بالی اندونزی، علاوه بر مُهرِ تاییدش که برای ثبت جهانی هنر «نقالی» روی پرونده ایران زده، «دانش سنتی لنج‌سازی و دریانوردی ایرانیان در خلیج فارس» را نیز در فهرست میراث معنوی یونسکو ثبت کرده است؛ ثبتی که متولیان میراثی معتقد بودند «با این اقدام بار دیگر ایران توانسته نام «خلیج فارس» را در یک کنوانسیون بین‌المللی ثبت کند».

چهار سال بعد یعنی ۲۸ خرداد ۱۳۹۴ معاون میراث فرهنگی سازمانِ وقت و وزارتخانه کنونی از تصویبِ ایجاد پایگاه موضوعی و پژوهشی «مهارت و فناوری ساخت لنج در خلیج فارس» در سه استان خوزستان‌، بوشهر و هرمزگان (که سازنده لنج هستند) خبر داد و اعلام کرد که استان هرمزگان پذیرفته تا در جزیره قشم و در مجموعه لافت کارگاه «آموزش و ترویج مهارت لنج‌سازی» برگزار کند. حتی قرار شد استان بوشهر نیز موزه‌ای برای توسعه مهارت‌های لنج‌سازی ایجاد کند و بوشهر و خوزستان زیرنظر هرمزگان در این زمینه فعالیت خود را ادامه دهند.

از سوی دیگر تاکید شد تا سازمان کشتی‌رانی، سازمان بنادر و مناطق آزاد اطلاعات به دست‌آمده و اقداماتی را که تا سال ۱۳۹۴ در این زمینه انجام شده بود به صورت گزارش‌های دوره‌ای به یونسکو ارسال کند و مرکز میراث ناملموس نیز متعهد شد کارگاهی در روز ملی دریانوردی در این زمینه در مهر همان پنج سال قبل برگزار کند.

تا سرانجام شش ماه بعد در ۲۸ آذر ۱۳۹۴ بود که فرهاد نظری – مدیرکل وقت دفتر ثبت آثار تاریخی – اعلام کرد که برای نخستین‌بار اقدامات مربوط به پاسداشت آن برای ادامه‌ حیات و ترویجش در کشور به یونسکو ارسال شده است.

اما بعد از گذشت ۹ سال از شروع ماجرا، ناگهان ورق برگشت. بیش از یک ماه قبل در ۲۳ آذر هیات وزیران «برنامه جایگزینی شناورهای سنتی تجاری با ظرفیت کمتر از ۵۰ تن (لنج تجاری) را با هدف حذف ابزار قاچاق کالا از دریا، انتقال فعالیت‌های غیررسمی به رسمی و تجاری، رونق فعالیت‌های کشتی‌سازی داخلی و خدمات تعمیر و نگهداری آن‌ها و نیز افزایش ایمنی دریایی» به تصویب رساند.

مصوبه‌ای که به نظر می‌رسد به تنها چیزی که فکر نکرده – آن‌قدر که بی‌محابا درباره‌اش حکم قطعی داده‌اند – یا شاید هم اصلا در جریانش نبوده‌اند ثبت جهانی همان شناورهای سنتی است که به حذف‌شان دستور دادند؛ دستوری که پنج سال برای امحای باقی‌مانده‌هایش زمان گذاشته‌اند.

نکته جالب توجه‌تر از هر کدام از این اتفاقات، ان‌جاست که نخست دستور امحا را دادند و دو روز بعد میراث فرهنگیِ بی‌خبر از همه جا، از اقدامات پاسدارانه‌اش در یونسکو دفاع کرد!

حالا اگر این اتفاق به صورت صددرصدی نهایی شود و کسی بر لغوش تاکید نکند، احتمال تدریجی حذف این پرونده از لیست یونسکو نیز وجود دارد؛ دانشی سنتی و بومی و مهم در طول تاریخ که به واسطه‌ همین برنامه‌ریزی‌ها اصلا از ابتدا به عنوان اثری که باید از آن پاسداری کرد، مُهر جهانی شدن خورد تا بالاخره در دولت کنونی تصویبش کردند. هر چند برخی خبرها از نبود وزیر میراث فرهنگی در آن جلسه حرف می‌زنند، آن هم در شرایطی که تصویب چنین مصوبه‌ای قطعا نیازمند تایید یا رد وزیر میراث است که اگر این نیاز (حضور صددرصدی نماینده‌ای از وزارتخانه میراث فرهنگی در زمان گرفتن چنین تصمیمی) احساس نمی‌شد، اصلا به چه دلیلی سازمان میراث فرهنگی را در قالب یک وزارتخانه بزرگ‌ترش کردند؟

 

اجرایی شدن این مصوبه تاسف نگاه‌های فرهنگی را به دنبال دارد

شبان میرشکرایی – عضو  پژوهشگر میراث فرهنگی و مسول بخش میراث ناملموس ایکوم – اجرایی شدن این مصوبه را درست مانند دیگر کارشناسان و پژوهشگران میراث فرهنگی و میراث معنوی در مقابل حفاظت از این دانش سنتی و بومی می‌داند.

او می‌گوید: اخباری که از مصوبه هیات وزیران منتشر شده، مربوط به از مدار خارج کردن لنج‌های فرسوده است که قطعا شامل لنج‌های قدیمی بادبانی نیز می‌شود، لنج‌هایی که سال ۲۰۱۱ در فهرست میراث جهانی ثبت کردیم، هم ساخت لنج هم دانش دریانوردی هر دو موضوع در یک پرونده در فهرست آثار جهانی و به نام ایران و در زمره‌ پرونده‌های میراث در خطر ثبت شد.

او با اشاره به این‌که در سال گذشته از طرف میراث فرهنگی و نهادهای مردمی فعالیت‌هایی انجام شد تا این موضوع مردمی‌تر شده و دانش آن به نسل‌های بعدی نیز انتقال پیدا کند، ادامه می‌دهد: بر اساس همه‌ آیتم‌هایی که مربوط به پاسداری و ترویج این اثر بوده، تلاش شده تا حد امکان به آن رسیدگی شود، اما در تمام این مدت یکی از دغدغه‌ها بحث‌هایی بوده که از سوی سازمان بنادر مطرح شده و دوستان دیگری که شاید منافعی را در این موضوع می‌دیدند باعث این تصمیم‌گیری‌ها شده‌اند.

میرشکرایی به برخی شنیده‌ها نیز اشاره می‌کند که برخی افراد قصد دارند تا  در صورت اجرایی شدن این مصوبه و پایین آمدن قیمت لنج‌های قدیمی، آن‌ها را خریداری کرده و استفاده‌های دیگری داشته باشند، که در صورت اجرایی شدن آن باعث تاسف افرادی است که به این اتفاق نگاه فرهنگی دارند.

این پژوهشگر با این وجود بیان می‌کند که با توجه به جهانی شدن «دانش سنتی لنج‌سازی و دریانوردی ایرانیان در خلیج فارس» به نام ایران، دولت و مردم کشورمان موظف هستند تا در راه بازسازی این اثر تلاش کنند، اما پیش آمدن چنین مصوبه‌ای، باعثِ زیر سوال رفتن هر نوع اقدامی در گذشته و آینده مربوط به این دانش می‌شود.

او با تاکید بر این‌که تصویب چنین مصوبه‌ای وحی منزل نیست و حتی قابلیت رسیدگی و اصلاح دارد، همان‌طور که  معاونت میراث فرهنگی و دفتر ثبت پیگیر این مساله هستند، اظهار می‌کند: ایران به طور دائم گزارش عملکرد خود از اقدامات پاسدارانه‌اش را هر چهار سال از بعد از ثبت جهانی‌ این دانش به یونسکو فرستاده تا نشان دهد که در این سال‌ها برای پاسداری و ترویج این اثر که در فهرست میراث در خطر بوده، تلاش کرده است.

او با اشاره به آخرین گزارش پاسدارانه ایران برای حفاظت از «دانش سنتی لنج‌سازی و دریانوردی ایرانیان در خلیج فارس» که کمتر از یک ماه قبل به یونسکو ارائه شده و مورد تایید کارشناسان یونسکو قرار گرفته است، می‌گوید: همه این‌ها برای ما یک افتخار است، وقتی ایران در جامعه بین‌المللی به عنوان کشوری مطرح می‌شود که از آثار ناملموس خود حراست می‌کند و وزارت و معاونت میراث و دفتر ثبت و گروه ناملموس و همه تلاش می‌کنند، اما در مدت زمان کمتر از دو هفته، چنین مصوبه‌ای بیرون می‌آید!

مسئول بخش میراث ناملموس ایکوم ایران با بیان این‌که برای هر فرد فرهنگی این موضوع جای سوال است که این مصوبه‌ چطور می‌تواند شکل بگیرد و چه ناآگاهی‌ای وجود دارد که اصلا این اتفاق رخ می‌دهد، تاکید می‌کند: درخواست همه متولیان فرهنگی کشور است که اگر هم به هر دلیلی این اتفاق افتاده باید روی آن یک بازنگری و تلاش شود تا این مساله رفع و رجوع شود وگرنه این یک تناقص در عملکرد ما و جامعه بین‌المللی است.

میرشکرایی می‌گوید: از یک طرف ما نشان می‌دهیم که در حال تلاش هستیم تا این اثر حفظ شود و از سوی دیگر چنین مصوبه‌ای بیرون می‌آید، ‌پس در این شرایط عاقبت این اثر جهانی‌شده و این دانش سنتی و بومی کشورمان به کجا می‌رسد؟ باید برای آن فکری کنیم.

 

اول دستور امحای دانش بومی ایرانی‌ها، بعد ارائه گزارش پاسدارانه

این صحبت‌ها و این خبر در حالی مطرح شده‌، که دو روز روز بعد از انتشار این خبر، یعنی در ۲۴ آذر امسال و در پانزدهمین اجلاس مجازی کمیته بین‌الدول میراث ‌فرهنگی ناملموس به میزبانی جامائیکا، متولیان میراث فرهنگی کشورمان اقدامات پاسدارانه «مهارت سنتی ساخت لنج ایرانی و دریانوردی با آن در خلیج فارس» را به یونسکو ارائه کردند که مورد تأیید اعضای پانزدهمین اجلاس مجازی کمیته بین‌الدول میراث‌فرهنگی ناملموس قرار گرفت.

قدم بعدی متولیان وزارتخانه میراث فرهنگی در  مقابل این مصوبه برای حفاظت از باقی ماندن این دانش سنتی و بومی یکی از مهم‌ترین اقدامات پاسدارانه در باقی ماندن و ترویج این دانش بومی برای ارائه به یونسکو در چهار سال آینده خواهد بود.

می‌گویند پیشینه لنج‌سازی در ایران به دوره افشارها برمی‌گردد؛ ایرانیان با لنج راهی سفرهای طولانی می‌شدند، مثلا از خلیج فارس عازم مناطق دوردست هند، چین و آفریقا می‌شدند. ساخت لنج‌های رایج در خلیج فارس را بر پایه قایق‌های بادبانی می‌دانند. دانش‌‫های سنتی مرتبط با دریانوردی و لنج‌سازی چوبی را در گروه‌های ادبیات شفاهی، برگزاری جشن‌ها، تکنیک‌های دریانوردی و جهت‌یابی، اصطلاحات و پیش‌بینی وضع هوا تقسیم کرده‌اند که نسل به نسل به ساکنان حوزه خلیج فارس منتقل شده است. دانش جهت‌یابی و هدایت لنج به صورت سنتی از پدر به پسر منتقل شده است، به صورتی که دریانوردان ایرانی از طریق جایگاه خورشید، ماه و ستاره‌ها مکان‌یابی می‌کنند. آن‌ها همچنین از زمان‌های گذشته، با استفاده از فرمول‌های مخصوص می‌توانستند طول و عرض جغرافیایی و عمق آب را نیز محاسبه کنند. علاوه بر این دریانوردان با استفاده از انواع باد، که  هر یک نام ویژه خود را دارد می‌توانند رنگ آب، ارتفاع امواج و وضعیت آب و هوا را پیش‌بینی کنند. ملوانان هنگام کار کردن آهنگ‌های مشخصی می‌خوانند که موسیقی و ریتم خاص خود را دارد که آن هم یک جزء جدانشدنی از دریانوردی در خلیج فارس و ادبیات شفاهی ساکنان منطقه است.

حالا لنج‌های ایرانی که به صورت سنتی و دستی ساخته می‌شوند برای سفرهای دریایی، تجارت، ماهیگیری و صید مروارید مورد استفاده ساکنان ساحل شمالی خلیج قرار می‌گیرند. این در حالی است که ساکنان خلیج فارس برای ساختن لنج از چوب‌های مقاوم در برابر رطوبت نظیر چوب درخت کنار، گل ابریشم و کاکتوس استفاده می‌کنند که بیش از ۵۰ سال دوام می‌آورد و عمر برخی از آن‌ها به ۱۰۰ سال هم می‌رسد.

منبع:ایسنا

مرتبط:

ارزیابان یونسکو به اورامانات سفر می‌کنند

حرکت کاروانسراها خراسان جنوبی در راه یونسکو

تلخ و شیرین‌های اجلاس جهانی میراث ناملموس یونسکو برای ایران

«سواد گردشگری»؛ تنها راه نجات میراث‌فرهنگی و محیط‌زیست

روزی نیست که اخبار ناگواری از تخریب میراث‌فرهنگی، محیط‌زیست ، حیات وحش و … نشنویم و متاسفانه شتاب این جریان چنان زیاد است که معلوم نیست تا چند سال آینده چه چیزی از میراث گذشتگان باقی میماند.

محمدرضا جابری در یادداشتی نوشت: چند روز پیش اتفاقی نادر و عجیب بار دیگر دل دوست‌داران تاریخ و تمدن این سرزمین کهن را به درد آورد و فردی که خود را گردشگر! می‌داند با ورود به محوطه‌ای باستانی، اقدام به شوخی و ایجاد سرگرمی با آثار به دست آمده از کاوش‌های باستان‌شناسی می‌کند!

در اقدامی دیگر چند گردشگر آفرود سوار با خودروی خود آن‌قدر دنبال حیوانات در کویر می‌کنند تا آن زبان بستگان تلف می‌شوند!

از پلیدی و زشتی این اقدامات و کوتاهی‌ها و سهل‌انگاری‌های دستگاه گردشگری و محیط‌زیست کشور و سایر دستگاه‌های مرتبط همچون: اوقاف، شهرداری‌ها و … که بگذریم، نبود آموزش و فرهنگ‌سازی در مواجه عموم مردم با مقولات مهمی چون فرهنگ، تاریخ، تمدن و طبیعت بسیار قابل تأمل است.

نبود آموزش عمومی و همگانی موضوعات گردشگری، اهمیت ندادن به حفظ آثار تاریخی و طبیعی در اثر بی‌اطلاعی و کم‌سوادی مسئولان و مردم، شعارزدگی به جای اقدامات مهم و زیربنایی، داشتن متولیان گوناگون و تعدد مراکز مدیریتی و تصمیم‌گیری باعث شده اساسی‌ترین رکن هر نوع توسعه که همانا توسعه آموزشی، فرهنگی و اجتماعی است هیچ‌گاه جدی تلقی نشود و جز در مواردی بسیار اندک شاهد هیچ‌گونه آموزش و اطلاع‌دهی در موضوعات این چنینی نباشیم.

درحالی‌که طبق تمامی اسناد بالادستی داخلی و همچنین شعار سال سازمان جهانی گردشگری، به توسعه پایدار گردشگری در تمامی وجوه آن تاکید شده است، اما کوچک‌ترین اشاره‌ای به آموزش و فرهنگ‌سازی اصول و مبانی گردشگری نشده است! مخصوصا در کشور ما که هیچ‌گونه زیرساخت آموزشی و فنی برای این امر پیش‌بینی نشده است.

در صداوسیما که دانشگاهی بزرگ و عمومی تلقی می‌شود، هیچ اثری از اخبار میراث‌فرهنگی یا موارد خاص محیط‌زیست وجود ندارد! طبیعتاً آموزشی هم در کار نخواهد بود. در مدارس و دانشگاه‌ها هم وضع به همین منوال است. دستگاه‌ها و نهادها هم هیچ‌گاه به این حوزه ورود نکرده‌اند.

ما مانده‌ایم و هویتی مخدوش و آسیب‌دیده که مدام بخشی از آن تاراج و غارت می‌شود و فریاد رسی به کمک نمی‌آید ولی تنها سلاح و ابزار برای مقابله با این دژخیم، آموزش و فرهنگ‌سازی است.

حالا که آثار و مواریث تاریخی و طبیعی ما به حال خود رها شده‌اند تا نابود شوند، بر ماست که گرد هم بیاییم و با کمک و همفکری دوست‌داران و دلسوزان راستین کشور عزیزمان از چپاول و نابودی آثار و گنجینه‌های مادی و معنوی خود با ابزار خرد و اندیشه و آگاهی پاسبانی کنیم.

منبع:اسکان

مرتبط:

گردشگری ؛ پیشران اقتصادی مهم برای توسعه

چه تصویری از گردشگری ایران نشان داده‌ایم؟

صعود ۴ پله‌ای کیفیت سفر و گردشگری ایران در سال ۲۰۱۹

کاشی هفت‌رنگ ؛ احیای رنگین‌کمانی در آسمان میراث‌فرهنگی

«کاشی هفت‌رنگ» و «مخمل هفت‌رنگ» به همت هنرمندان و پژوهشگران هنرهای‌سنتی، جانی دوباره گرفتند و رنگین‌کمان هنر ناب ایرانی بر آسمان میراث‌فرهنگی نقش بست.

 کاشی‌کاری یکی از هنرهای اصیل ایران است که بهترین نمونه‌های آن در مجموعه فرهنگی‌تاریخی (کاخ) گلستان تهران دیده می‌شود؛ هنرمندان کاشی‌کار در دوره قاجار به فنون جدیدی در زمینه رنگ‌ کاشی دست پیدا کردند که تا قبل از این در کاشی‌ها مشاهده نمی‌شود، رنگ‌های چشم‌نواز مانند قرمز و زرد اهمیت زیادی در موضوع تولید کاشی دارند که یکی از هنرنمایی‌های آنها هنر رنگ‌آمیزی کاشی خشتی به نام کاشی هفت‌رنگ است که نمونه ای از آن در ابعاد ۱.۴*۲.۳ مترمربع طراحی و در سالن کارگاه سفال و کاشی پژوهشکده هنرهای سنتی نصب و رونمایی شد.

این طرح کاشی هفت‌رنگ به صورت نمونه‌سازی و الهام گرفته از نقوش و رنگ دوره قاجار به شیوه هفت‌رنگی و به صورت آبرنگی با مدیریت عبدالمجید شریف‌زاده و به سرپرستی و اجرا سهیلا نقی‌زاده اجرا شد و مریم سایه‌وندی نیز در بخش اجرا، کتایون گیتی در دو بخش اجرا و اصلاح طرح و طراحی گل‌ومرغ و عالیه‌نجفی در ساخت لعاب هنرنمایی کردند و کار پخت و کوره این طرح به عهده فرهاد فرحی بوده است.

یکی دیگر از هنرهای سنتی بی‌نظیر ایرانیان در حوز منسوجات، مخمل‌بافی است، چرا که این تصور که پارچه‌ای خلق شود که فقط تار و پود نباشد و قسمت سومی هم داشته باشد به‌نام پرز (خواب)، برای اولین بار در تاریخ ایران زمین در دوره ایلخانی اتفاق افتاد. کمخا پارچه‌ای است بسیار لطیف که از ابریشم بافته می‌شد و بعدها به اسم مخمل مشهور شد؛ اوج هنر مخمل بافی را در دوره صفویه می‌توان دید.

مخمل‌بافی در ایران سابقه طولانی دارد از دوره صفویه که اوج این هنر است مخمل‌های ساده، دو رنگ و سه رنگ تا هفت رنگ تولید میشد و مخمل هفت‌رنگ اوج تکنیک هنرپردازی استادان و هنرمندان دوران صفوی است که فقط چند نمونه از آن در موزه‌های خارج از ایران نگهداری می‌شود.

در هنر مخمل‌بافی اگر قرار شود یک رنگ به پارچه اضافه شود باید به صورت تصاعدی حجم و فیزیک دستگاه تولید تغییر کند، از لحاظ فنی، ایجاد دهنه بافت امکان‌پذیر نیست؛ به همین دلیل بعد از صفویه همان تعداد مخمل‌های محدودی هم که به جای مانده بیشتر از سه رنگ نبوده‌اند. هنرمندان دوره صفوی توانستند نقشه‌های سنگین و بسیار پیچیده حدود ۵۰ خانه را در تعداد هفت تا هشت رنگ اجرا کنند و این اتفاق خارق‌العاده است. مخمل هفت‌رنگ یکی دیگر از هنرهای سنتی بی‌نظیر ایرانیان در حوز منسوجات است که بعد از بیش از ۳۰۰ سال از طریق مهندسی معکوس با رونمایی از نمونه تولید کارگاهی، احیا شد.

نمونه ای که تولید آن آغاز شده بر اساس طرح تک پیکره از آثار رضا عباسی است که در کارگاه زری‌بافی پژوهشکده هنرهای سنتی وزارت میراث‌فرهنگی پس از پژوهش یک ساله با مدیریت روح‌الله دهقانی و همکاری علی نعیمایی، غلام قربانی، مریم امیر یزدانی انجام شده است، مواد مصرفی آن الیاف ابریشم هفت‌رنگ و بر اساس نقشه ۱۷۰ رج عرض، ۳۹۰ رج طول در نوع واگیره قطاری است.

اصالت و هویت فرهنگی ایرانی است باید حفظ شود

سیدعبدالمجید شریف‌زاده درباره ضرورت مطالعه و پژوهش برای احیا هنرهای سنتی اصیل ایرانی  گفت: تحقیق و پژوهش، حفظ و احیای هنرهای سنتی از وظایف مهم پژوهشکده هنرهای سنتی است؛ برخی از هنرهای سنتی در طول زمان دچار تغییر و تبدیل می‌شود، برخی دچار کاستی شده و برخی هم ممکن است در تعاملات و ارتباطات متقابل با فرهنگ های دیگر، اصالت خود را از دست بدهند و حتی دچار آسیب شوند.

مدیر گروه پژوهش هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی با بیان اینکه تهاجم فرهنگی در دوره‌های مختلف وجود داشته و باعث تبدیل یا  تغییر هنرهای سنتی می‌شود، خاطرنشان کرد: گاهی در طول تاریخ عوامل مختلف مانند جنگ‌ها منجر به از بین رفتن مشاغل و حرفه‌ها بوده است، گاهی هم تهاجم فرهنگی -که موضوع تازه‌ای نیست- فرهنگ و هنر را دچار آسیب می‌کند. از دوره حمله اسکندر، سلوکیان می‌خواستند فرهنگ یونان را به ایران منتقل کنند، مغول‌ها هم فرهنگ چینی‌ها را با خود به ایران آوردند.

وی با تاکید بر ضرورت حمایت‌های دولتی برای حفظ و احیای هنرهای سنتی، بیان کرد: برخی از هنرهایی که کاملا از یاد رفته و اکنون هیچ چیزی جز برخی آثار از گذشتگان در دست نداریم نیازمند یک کار مطالعاتی و پژوهشی و آزمون‌های مختلف کارگاهی است. باید هنرهای سنتی را که در طول تاریخ متاثر از شرایط فرهنگی، اجتماعی بوده‌اند بررسی و مطالعه کنیم، آنچه که به اصالت و هویت فرهنگی ایرانی مربوط است را حفظ کنیم، رشته هایی که در حال فراموشی است را مجدد زنده و احیا کنیم.

شریف‌زاده درباره چالش‌های پیش روی احیای هنرهای سنتی در حال فراموشی یا فراموش شده گفت: در گذشته معمولا استادان برجسته رشته‌های مختلف هنری را استخدام می‌کردیم و در مجموعه پژوهشکده هنرهای سنتی مورد حمایت قرار می‌گرفتند که به واسطه آنها آثار منحصر بفرد خلق میشد؛ در کنار آنها جوانان هم قرار می‌گرفتند تا هنرهای اصیل و سنتی ایران، سینه به سینه و به روش استاد-شاگردی به آنها منتقل شود. در شرایط فعلی و با توجه به مسائل و محدودیت های استخدامی اساتید، با مشکل حفظ و احیای هنرهای سنتی مواجه هستیم که باید برای آن تدابیری اندیشیده شود، البته بخش خصوصی هم باید به میدان بیاید و دولت را یاری کند.

شریف‌زاده سرمایه‌گذاری و حمایت بخش خصوصی را مهمترین گام پس از پژوهش و احیای یک هنر سنتی دانست و گفت: در مورد پارچه‌های زری‌بافی هم مانند مخمل هفت‌رنگ همین مشکل وجود دارد، تولید پارچه‌های زری‌باف به دستگاه‌های بزرگ بافندگی و به فضای کارگاه‌های متناسب با آن مانند کارگاه‌های سنتی نیازمند است؛ که فراهم کردن آن سخت است و هزینه زیادی هم دارد که در این زمینه بخش خصوص باید وارد شود.

دستگاه زری‌بافی، خانگی می‌شود

شریف‌زاده با بیان اینکه طرحی برای ساخت دستگاه خانگی زری‌بافی ارائه آماده و ارائه شده است، گفت: بر اساس این طرح یک دستگاه کوچک زری‌بافی آماده می‌شود تا یک بافنده و نساج و یا هر فردی که تمایل و علاقه دارد، بتواند در یک اتاق ۱۲مترمربعی یک دستگاه زری‌بافی (مانند دستگاه قالی‌بافی) در خانه داشته باشد و یک پارچه نفیس تولید کند. این طرح تدوین و ۹۵درصد آماده است که باید در این مرحله بخش خصوصی وارد شود و سرمایه‌گذاری کند تا این دستگاه خانگی وارد جامعه شود.

وی نقش پژوهشکده را صرفا کار مطالعاتی و نمونه‌سازی و احیای هنر سنتی و حفاظت از آن دانست و تصریح کرد: گروه‌های دیگر از جمله سرمایه‌گذاران بخش خصوصی باید یاری کنند تا فضای بیرونی را برای توسعه و تکثیر هنر سنتی فراهم شود، ما از ورود بخش خصوصی برای توسعه هنر سنتی در جامعه استقبال می کنیم؛ اکنون که مرحله پژوهش و احیای مخمل‌بافی هفت‌رنگ و زری‌بافی به اتمام رسیده، بخش خصوصی باید کمک و سرمایه‌گذاری کند تا در فضای مناسب، تولید انبوه و کاربری‌های تازه برای این هنرهای نفیس و ارزشمند فرهنگی و اقتصادی تعریف و شرایط مناسب گسترش آن مهیا شود.

نمونه مشابه مخمل و کاشی هفت‌رنگ ایران در دنیا وجود ندارد

مدیر گروه پژوهش هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با بیان اینکه هنر سنتی بافت مخمل هفت‌رنگ از حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ سال گذشته در ایران دیده نشده است، گفت: مخمل‌بافی در برخی از کشورها به صورت سنتی وجود دارد، در ایتالیا مخمل با شیوه سنتی در چند کارگاه تولید می‌شود، اما هیچکدام به شیوه مخمل هفت‌رنگ ایران طراحی و تولید نمی‌شود، مخمل هفت رنگ ایران کاملا یک کار ابداعی و منحصر به فرد است و نمونه‌ای مشابه آن در دنیا وجود ندارد که به این شیوه بافته شود، مخمل‌های ایتالیا در پودها تغییر رنگ می‌دهند و با بافته‌ای که ما در تار و پود طرح هفت رنگ می‌بافیم، بسیار متفاوت است.

شریف زاده گفت: در حال حاضر دستگاه کارگاهی مخمل‌بافی هفت‌رنگ با سه نفر کار می‌کند، اما امکان این وجود دارد دستگاه خانگی آن با دو بافنده و حتی یک کاربر طراحی شود، تا سرعت تولید بیشتر شود و هزینه‌های آن هم کاهش یابد.

وی نقش و جایگاه پژوهشکده هنرهای سنتی را به یک گلخانه تشبیه کرد که در آن یک بذر یا یک قلمه از یک گل‌ونهال و شیوه حفظ و نگهداری و احیاء آن با ظرافت و دقت بسیار تحت شرایط و محیط خاص انجام می‌شود، افزود: وقتی یک بذر و نهال به شرایط ایده‌آل برای تکثیر و رشد رسید بخش دیگری باید آن نهال را تحویل بگیرد و به باغ و مزرعه و گلستان تبدیل کند، ما وظیفه داریم هنر و حرفه‌ای که فراموش شده بود را مورد تحقیق و پژوهش قرار دهیم، نمونه عینی آن را احیا و به مرحله تولید برسانیم، اما برای تولید انبوه، توسعه و آموزش و تکثیر آن و ایجاد بازار و تجاری‌سازی و برندسازی، بخش دیگر در وزارتخانه باید آن را پیگیری کند.

شریف‌زاده همچنین بر ضرورت حمایت و توجه به هنرمندان و پژوهشگران هنرهای سنتی تاکید کرد و گفت: هنرمندان و پیشکسوتان در این بخش گنجینه‌های زنده بشری هستند، حمایت و پاسداشت آنها یک ضرورت است، از طرفی نام و یاد اساتید و هنرمندانی که در سالیان گذشته برای احیای این هنرها تلاش کردند تا فنون حرفه‌ای این رشته‌ها به شاگردان منتقل شود باید زنده بماند و البته گرامی داشته شود؛ در همین هنر مخمل‌بافی و زری‌بافی هم شایسته است آیین یادبود و گرامیداشت مرحوم ماشاالله عنایتی که برای احیای این مخمل و کاشی هفت‌رنگ زحمات بسیاری کشید، برگزار شود.

طرحی از کاشی هفت‌رنگ و بخشی از بافت مخمل هفت‌رنگ پس از یک دوره مطالعات و پژوهش هنری، به همت گروه پژوهشی هنرهای سنتی وزارت میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی با تلاش پژوهشگران و هنرمندان این رشته‌ها، روز شنبه (٢٠ دی ماه ١٣٩٩) با حضور بهروز عمرانی رییس پژوهشگاه و منیژه هادیان دهکردی معاون پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی، گردشگری در ساختمان پژوهشکده این وزارتخانه رونمایی شد.

منبع:ایرنا

برج تاریخی هرات مرمت شد

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان خاتم از اتمام مرمت و بازسازی برج ضلع جنوب غربی قلعه ملکی هرات خاتم خبر داد.

«عباس قدیریان» با اعلام این خبر اظهار کرد: قلعه ملکی هرات یکی از بزرگ‌ترین قلعه‌های شهرستان خاتم بوده که دارای چهار برج در چهارگوشه بنا برای دیده‌بانی و محافظت از آن است.

وی با بیان این که تزئینات زیاد و زیبا از خصوصیات خاص این برج‌هاست، گفت: برای ایجاد این تزئینات،  از مصالح اصلی ساخت خود برج یعنی خشت و گل استفاده شده است.

قدیریان افزود: در این تزئینات علاوه بر مباحث زیبایی‌شناسی، رعایت کاربردی بودن آن‌ هم مانند ایجاد تیرکش و روزنه‌های دیده‌بانی قابل‌توجه بوده است.

به گفته رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان خاتم، اداره میراث فرهنگی حسب وظیفه ذاتی خود در سال گذشته مرمت و ساماندهی برج ضلع جنوب شرقی این قلعه در دستور کار قرارداد و مرمت آن به‌طور کامل انجام شد.

قدیریان تصریح کرد: امسال نیز مرمت برج ضلع جنوب غربی به‌صورت دیوارچینی دورتادور برج با ایجاد تزیینات، طاق زنی با خشت، ایجاد راه‌پله و اندود کاهگل انجام‌شده است.

وی با بیان این که با بررسی بر روی معماری این برج می‌توان به مهارت و ریزبینی معمار آن پی برد، گفت: براین اساس مشخص میشود که علاوه بر رعایت موارد ساختاری و استحکامی برج، تزئینات پرکاری را هم با مصالح خشت و گل در بدنه برج ایجاد کرده و از تلفیق این دو، شاهکاری را در معماری آن زمان آفریده که هنوز برای این دوره هم قابل‌تحسین است.

قدیریان در خصوص ویژگی‌های این بنای تاریخی گفت: «قلعه ملکی هرات یکی از قلعه‌های دوره افشاریه یا زندیه بوده دارای دو کاربری مسکونی و نظامی بوده است.

وی در مورد جزئیات این بنا تصریح کرد: فضاهای داخلی این برج شامل هشتی ورودی، شاه‌نشین، کلنی‌های مسکونی در دو جبهه، برج‌های دیده‌بانی و تیرکش‌ها، سیلوهای نگهداری غله به‌ صورت عمومی و خصوصی است.

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان خاتم در پایان خاطرنشان کرد: بخش‌های دیگر این بنا شامل محل استقرار نگهبانان، اسطبل‌ها و محل نگهداری حیوانات به‌صورت روباز و فضاهای اضطراری برای زراعت و کشاورزی و با وجود این بخش‌ها می‌توان آن را یکی از کامل‌ترین قلعه‌های موجود در منطقه به شمار آورد.

به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی یزد، این بنای ارزشمند در سال ۱۳۸۷ با شماره ثبتی ۲۴۴۹۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

منبع:ایسنا

مرتبط:

مراسم بزرگداشت خواجه عبدالله انصاری در هرات برگزار شد

آشنایی با موزه جواهرات ملی

آغاز فاز دوم عملیات مرمت و ساماندهی قلعه منوجان

معاون میراث‌فرهنگی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمان از آغاز فاز دوم عملیات مرمت، احیا و ساماندهی قلعه شهرستان منوجان با اعتباری معادل ۳۰ میلیارد ریال خبر داد.

“مجتبی شفیعی” با اشاره به اینکه فاز نخست این پروژه با حمایت مالی شرکت سنگ آهن گوهرزمین معین اقتصادی شهرستان منوجان در سال ۱۳۹۶ آغاز شد، گفت: در این فاز فعالیت آواربرداری، خاکبرداری و پی‌گردی این قلعه تاریخی به طور کامل انجام گرفت.

وی با بیان اینکه فعالیت‌های مذکور به منظور خارج کردن حصار پیرامونی این قلعه از زیر آوار و استحکام بخشی، مرمت و احیا آن انجام گرفت، اظهار کرد: در این راستا ۳۵ هزار مترمکعب آوار از حصار پیرامونی قلعه به همراه بخش‌های درونی حصار برچیده شد.

شفیعی بااشاره به اینکه همزمان با آواربرداری کار پژوهش باستانشناسی قلعه نیز آغاز شد که در نتیجه آن آثار ارزشمند معماری مسکونی، کارگاهی و فضاهای عمومی چون حمام قلعه آشکار شد، بیان کرد: همچنین در جریان کاوش‌های مذکور لایه‌های مختلف فرهنگی و استقراری قلعه در ادوار مختلف اسلامی نیز به دست آمد.

وی گفت: با پایان یافتن آواربرداری قلعه، فعالیت استحکام بخشی و مرمت حصار قلعه در قسمت های جنوب شرق، جنوب و غرب مرمت و احیا انجام شد.

معاون میراث‌فرهنگی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمان به آغاز فاز دوم عملیات مرمتی و ساماندهی این قلعه تاریخی که یکی از پروژه های مشترک اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمان و بنگاه های اقتصادی است، اشاره کرد و افزود: در این فاز حصار قلعه در بخش‌های شرقی، غربی و جنوبی احیا و ساماندهی می شود.

وی ادامه داد: طرح ساماندهی فضاهای پیرامونی قلعه منوجان نیز در این پروژه گنجانده شده است تا سرمایه‌گذاران بخش خصوصی با انگیزه بیشتری برای ایجاد زیرساخت‌های گردشگری در این منطقه اعلام آمادگی کنند.

شفیعی با بیان اینکه قلعه منوجان به واسطه قرارگیری در محور ارتباطی کرمان- جیرفت- بندرعباس از موقعیت مناسبی برای جذب گردشگری برخوردار است، خاطرنشان کرد: منوجان افزون بر وجود قلعه ها و بناهای تاریخی منحصربفرد در زمینه صنایع دستی از استعداد قابل توجهی برخوردار است که از می‌توان به حصیربافی، خوس‌بافی و سوزن‌دوزی اشاره کرد.

منبع:ایسنا

مرتبط:

قلعه سب _سالم ترین قلعه ی سیستان و بلوچستان

فورگ ؛ قلعه‌ای زیبا در خراسان جنوبی

حفاظت و مرمت قلعه ایزدخواست

تورهای گردشگری در صورت نقض پروتکل‌ها جریمه می‌شوند

مدیر کل میراث فرهنگی استان یزد ضمن تاکید بر رعایت پروتکل‌های بهداشتی توسط تورهای گردشگری ورودی یزد، به این تورها هشدار داد که در صورت هر نوع تخطی از نکات بهداشتی، جریمه خواهند شد.

«سیدمصطفی فاطمی» تصریح کرد: هرچند زمانی شاهد افزایش مبتلا به کرونا در استان یزد بودیم که عملاً گردشگری در این استان تعطیل و غیرفعال بود ولی سهم گردشگری از آمارهای مبتلایان مناطقی مانند مشهد و کیش که گردشگری در آنها جریان داشته نیز بسیار ناچیز بوده است.

وی با تاکید بر اقامت ایمن و گردشگری هوشمند برای جلوگیری از فعالیت غیرمجاز تورهای گردشگری، تصریح کرد: در همین رابطه سامانه‌های جانا و ماسک وارد عمل شده‌اند تا از وقوع اقامت ایمن و گردشگری هوشمند اطمینان حاصل شود.

این مسئول افزود: در کلیه فعالیت‌های گردشگری، استفاده از ماسک و رعایت پروتکل‎های بهداشتی مورد تاکید است و در صورت رعایت نشدن این موازین، واحدهای گردشگری تذکر گرفته و با آنها برخورد می‌شود.

مدیر کل میراث فرهنگی استان با بیان این که بعضاً گردشگران برای مواردی مانند گرفتن عکس و خوردن غدا، ماسک خود را برمی‌دارند، سوءاستفاده از این مسئله برای خدشه‌دار کردن کل گردشگری را نادرست خواند.

وی رابطه مثبت جوامع محلی و گردشگران را یکی از نکات بسیار حائز اهمیت در یزد دانست و گفت: باید مانع هرگونه تقابل بین جامعه محلی با گردشگران شویم تا وجعه شهرمان، خدشه‌دار و دچار آسیب نشود.

فاطمی اظهار کرد: البته در همین رابطه نیز به تورهای ورودی اعلام شده که در رعایت پروتکلهای بهداشتی بسیار دقت کنند و از تخطی در این رابطه پرهیز کنند چرا که در غیر این صورت متحمل پرداخت جریمه خواهند شد.

این مسئول با بیان این که اعلام کردیم که تورهای ورودی یزد باید در تمام سطح شهر از ماسک استفاده کنند، گفت: کنترل این مسئله اقدام سختی است ولی در مجموعه‌های گردشگری با جدیت  رعایت شده، هرچند که بعضاً  نیز تذکراتی داده شده است.

وی تورهای ورودی یزد را شامل پنج اتوبوس در روز گذشته اعلام کرد و گفت: این ورودی به استان در مقابل ظرفیت ۱۱ هزار تخت اقامتی یزد، بسیار ناچیز است.

فاطمی در پایان از صاحبان صفحات شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها خواست دقت نظر لازم در اشاعه مفاهیم و مطالب را داشته باشند، چرا که پویایی شهر یزد با گردشگری اتفاق می‌افتد و لازم است که تلاش کنیم تا به وضعیت مطلوب برسیم.

منبع:ایسنا

مرتبط:

رقابت ۹ کاروانسرای یزد بر سر جهانی شدن

ایزدبانوی آب در معبد آناهیتا بیشاپور

یخچال میبد _یادگارهای یزد

لایحه قانون اهداف، وظایف و اختیارات وزارت میراث فرهنگی

وزارت میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی به منظور تحقق اهداف نظام جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های مربوطه، لایحه قانون اهداف، وظایف و اختیارات وزارت فوق را به هیات دولت ارائه کرده است.

وزارت میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی در اجرای ماده واحده قانون تشکیل میراث مزبور و به منظور تحقق اهداف نظام جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، پیش‌نویس لایحه قانون اهداف، وظایف و اختیارات وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را تدوین و مشتمل بر ۱۶ ماده برای مراحل بررسی و تصویب به هیات دولت ارائه کرده است.

در این لایحه پیشنهادی، موضوعاتی چون تحکیم هویت فرهنگی، ایجاد وفاق ملی، عبرت‌آموزی، توسعه پایدار و جامعه محور گردشگری مبتنی بر ارزش‌های ایرانی- اسلامی، دسترسی عادلانه همگانی به سفر و ارتقا کیفیت تجربه گردشگری و نشاط اجتماعی، تقویت سرمایه‌گذاری و مشارکت عمومی- خصوصی، حفظ و احیا میاث فرهنگی (ملموس و ناملموس) و هنرهای سنتی، گسترش تعاملات فرهنگی و گردشگری با ملل و اقوام مختلف، از جمله اهداف این لایحه نام برده شده است.

همچنین تدوین اهداف، راهبردها، سیاست‌ها و برنامه‌های میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در سطوح بین‌المللی، ملی، منطقه‌ای و استانی، تدوین ضوابط و استانداردهای آموزش حرفه‌ای شاغلان، اجرای برنامه‌های تبلیغی بین‌المللی و ملی برای معرفی جاذبه‌های کشور، صدور مجوز برگزاری رویدادها، جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های مرتبط، جلب حمایت و هدایت سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی، ثبت میراث فرهنگی ناملموس، میراث طبیعی و آثار ملموس (منقول و غیرمنقول)، آموزش و شناساندن ارزش‌های میراث فرهنگی، طبیعی، صنایع دستی و هنرهای سنتی در سطح ملی و بین‌المللی، فراهم آوردن بستر مناسب برای آشنایی مردم با حفاظت میراث فرهنگی و طبیعی، و …  از مهمترین وظایف وزارت مورد اشاره به عنوان متولی اجرای سیاست‌های نظام جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به شمار می‌رود.

مطابق این پیش‌نویس قانونی، وزارت مزبور مکلف است جهت توسعه زیرساخت‌ها و روساخت‌های گردشگری با رویکرد مشارکت عمومی- خصوصی از ظرفیت شرکت مادر تخصصی توسعه ایرانگردی و جهانگردی استفاده کند.

علاوه بر این، مرکز ملی فرش ایران، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران و بنیاد ایران‌شناسی به این وزارت ملحق می‌شود. وزیر نیز به عنوان رییس هیات امنای کتابخانه ملی، بنیاد ایران‌شناسی و رییس شورای اسناد ملی تعیین می‌شود.

همچنین تدوین سند جامع توسعه منابع انسانی وزارت با رویکرد متناسب سازی سطح کمی و کیفی نیروهای انسانی و نیز تهیه ساختار سازمان و تشکیلاتی با همکاری سازمان اداری و استخدامی کشور و این وزارت، از دیگر مواد این لایحه به شمار می‌رود. ضمنا اصلاح، جابجایی، تغییر و ایجاد ردیف، افزایش اعتبار ردیف‌های لایحه بودجه سنواتی به منظور فراهم آوردن حداکثر تسهیلات لازم جهت اجرای این قانون به پیشنهاد وزارت مذکور و مسئولیت سازمان برنامه و بودجه کشور، از دیگر ابعاد این لایحه به شمار می‌رود.

برهمین اساس، لایحه مزبور مراحل بررسی خود را در کمیسیون امور اجتماعی و دولت الکترونیک هیات دولت طی می‌کند.

منبع:ایرنا

مرتبط:

پیشنهاد اصلاح بودجه میراث فرهنگی به مجلس ارائه شده است

پل شهرستان گرفتار سازه‌های ناهمگون

سال‌هاست که پس‌زمینه قدیمی‌ترین پل اصفهان با سازه‌های ناهمگون نمایشگاه‌ بین‌المللی مخدوش شده است با فراهم شدن امکان انتقال این نمایشگاه اکنون زمزمه‌هایی برای تغییرکاربری آن به گوش می‌رسد که به تاکید کارشناسان امر باید این پل تاریخی را از بند این تاسیسات رهانید.

 گفته می شود تاسیساتی که سالها در پس زمینه پل شهرستان خودنمایی می کنند به دلیل ایجاد نمایشگاهی برای ایتالیایی ها علم شد این تاسیسات در سالهای بعد به مکانی برای برگزاری نمایشگاه های استان اصفهان تبدیل شد.

حالا با گذشت سالها نمایشگاه بین المللی اصفهان قرار است به منطقه روشن دشت انتقال یابد و در این میان زمزمه هایی از تغییرکاربری این تاسیسات شنیده می شود از جمله اینکه سازه‌های برجای مانده تبدیل به مکانی برای فعالیت شرکت‌های نوپا یا استارتاپ‌ها شود. اتفاقی در ادامه اتفاقاتی که روزی با ایجاد نمایشگاه ایتالیایی ها در اصفهان رخ داد و  ادامه پیدا کرد و حالا گویا این داستان هیچ انتهایی ندارد و پل تاریخی شهرستان قرار است برای همیشه مکانی باشد برای عرصه هایی که هیچ سنختی با هویت آن ندارند؛ چمبره ای از روی ناآگاهی در حریم قدیمی‌ترین پل اصفهان با پیشینه ساسانی که گویا حسابی جا خوش کرده و مسئولان هم نیم نگاهی از دریچه میراث فرهنگی به آن ندارند.

همچنین در پنجشنبه گذشته روابط عمومی اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اصفهان مصاحبه ای از  فریدون الهیاری، مدیرکل این اداره  منتشر کرد که در آن با اشاره به جابه جایی نمایشگاه بین المللی  اصفهان، تاسیسات برجای مانده را فرصت خوبی برای بخش گردشگری دانسته است.

به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی اصفهان اللهیاری گفته است که با راه‌اندازی نمایشگاه جدید، تاسیسات قدیمی این نمایشگاه در جنب زاینده‌رود و این پل تاریخی بدون استفاده مانده است و با توجه به ابراز تمایل اعضا شورای اسلامی شهر اصفهان و شهرداری از آمادگی لازم در راستای تبدیل این مجموعه بزرگ به یک محور گردشگری برخوردار هستند.

همه اینها اما در حالی است که فعالان میراث فرهنگی بر این باورند که باید باستانی ترین پل اصفهان را از تاسیسات ناهمگونی که روزی این پل را درچمبره خود گرفته اند رهانید، فرصتی که به گفته آنها باید متولیان میراث فرهنگی برای رفع آلودگی بصری در پس زمینه پل شهرستان مغتنم بدانند.

پل شهرستان قدیمی‌ترین پل روی زاینده‌رود است، جایی در جوار تنها تپه تاریخی شهر یعنی تپه اشرف که همین چند وقت پیش شاهد دستاوردهای درخور توجهی درباره پیشنه و تاریخ اصفهان و فلات مرکزی ایران بود.
این پل سالها در کمند سازه‌های ناهمگونی بوده که گرچه موقتی بوده‌اند اما به نام نمایشگاه بین المللی اصفهان جا خوش کرده‌اند و اکنون که این نمایشگاه عزم رفتن دارد، این سازه‌ها به تصمیم مسئولان، قصد بار بستن از این تاریخی ترین مکان شهر را ندارند.

اینکه چگونه در تمام این سال ها ساختارهایی ناهمگون با یک اثر با پیشینه و پایه‌های ساسانی توانسته بر گرده شهرستان و در حریم این پل جا خوش کند و حالا در این فرصت فراهم شده، قرار نیست بساطش جمع شود، جای تعجب است؛ اتفاقی که به تعبیر کارشناسان سزاوار پس‌زمینه قدیمی ترین پل اصفهان نیست که به چنین وضعیتی از نظر کالبدی و منظر دچار باشد.

ضرورت رفع آلودگی بصری پل شهرستان 

کارشناسان و فعالان میراث فرهنگی معتقدند اکنون که قرار است نمایشگاه بین‌المللی اصفهان جابه جا شود باید از تغییر عملکرد این سازه‌های زشت و بی‌ریخت جلوگیری و نسبت به جابه‌جایی آنها و بازکردن فضا و رفع آلودگی بصری پل شهرستان اقدام شود. فرصتی که این بار باید از آن برای نمایش یکی از قدیمی‌ترین و زیباترین پل‌های اصفهان بهره گرفت؛ چه آنکه در تمام سال‌های گذشته پل شهرستان در خدمت نمایشگاه بین المللی اصفهان  و در حاشیه آن قرار داشته است.    محمدرضا قانعی از کنشگران میراث فرهنگی اصفهان در گفت و گو با ایرنا از سابقه سازه‌هایی گفت که منظر و پس زمینه پل شهرستان را در کمند خود گرفتار کردند و ادامه داد: این بدعت در کنار پل شهرستان متعاقب نمایشگاهی ایجاد شد که ایتالیایی‌ها می‌خواستند برگزار کنند و برگزار هم شد. آنها در انتهای پل شهرستان در سمت جنوب، سازه چادری سبک و در ابعاد متناسب برای آن نمایشگاه و به صورت موقت ساختند و اما این آغاز ماجرایی بود که بعدها این مکان تبدیل به نمایشگاه اصفهان شد.

به گفته قانعی این سازه پارچه‌ای، آغازی شد برای شروع ساخت سازه‌های ناجور و حجیم در حریم پل تاریخی شهرستان و به تعبیر وی اینگونه شد که این مکان را در پس زمینه پل با سازه‌های ناهمگون اشغال کردند؛ اتفاقی در خدمت منافع اقتصادی و نامیمون برای یکی از قدیمی ترین شناسنامه های شهر.

از دیدگاه قانعی تامل برانگیز اینجاست که حرف از میراث و حریم بناهای ارزشمند می‌زنند اما در عمل به حریم باستانی‌ترین منطقه اصفهان یعنی جی و پل شهرستان توجهی نمی‌شود.

 

چنین منظری سزاوار پل شهرستان نیست 

قانعی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: بعد از سالیان، نمایشگاه بین المللی اصفهان جای دائمی پیدا کرده است؛ حالا  قصد دارند سازه های کنار پل شهرستان را تغییر کاربری بدهند، این پل ردپا و حلقه بزرگی از  تاریخ ماست ولی اینگونه در حقش بی لطفی می شود، من درخواستم از همه دغدغه مندان میراث فرهنگی این است که حالا که این فرصت به وجود آمده و نمایشگاه اصفهان از کنار این پل تاریخی رفته است این سازه ها جابه جا شوند.

قانعی از اینکه چرا انجمن ها و حتی افراد دغدغه مند میراث فرهنگی تاکنون در مقابل آنچه در حریم قدیمی ترین پل اصفهان رخ داده است واکنشی نداشته‌اند، متعجب است و گفت: شاید این بی واکنشی ناشی از دور بودن پل شهرستان از انظار است اما به هر حال اگر  یکی از اندازه گیری ها قدمت اثر باشد این پل ارزشمندترین اثری است که در این منطقه داریم و نقش اساسی هم داشته است چرا که تنها راه دسترسی به اصفهان به جنوب کشور بوده است.

این معمار افزود: جابه‌جا کردن سازه‌هایی مثل سوله یا کره ای که در این مکان درست کردند و همه هم سازه های سبکی هستند خیلی راحت است و خسارتی به هیچ کس نمی زند ولی از آن سو یکی از بهترین و ارزشمندترین آثار تاریخی شهر اصفهان از بند چنین سازهایی رها می شود و تازه خودش را نشان می دهد.

پلی که به تعبیر قانعی لابه لای سازه های نمایشگاه و سازه های ناجور گم شده حالا باید آزادسازی و بیشتر زیبایی ها و معماری‌اش از وصله های ناجور عیان شود.

این کنشگر میراث فرهنگی معتقد است که باید پل شهرستان را رفع آلودگی بصری کنند و آن را در جایگاه اصلی ای که دارد نشان بدهند .

وی یادآور شد: این منطقه قدیمی ترین هسته مسکونی اصفهان است و به تازگی  هم با کاوش های باستان شناسی آثاری از جمله بانوی اشکانی کشف شد و  این نشان می‌دهد که ما در خصوص کدام منطقه اصفهان صحبت می کنیم و چقدر ارزشمند است.

بی مهری در حق تاریخی‌ترین پل اصفهان

علیرضا جعفری زند، باستان‌شناس و کسی که در سال‌های اخیر سرپرست هیات باستان شناسی تپه اشرف در جوار پل شهرستان بوده است به ایرنا گفت: پل شهرستان تنها پلی است که می توانیم برای آن تاریخچه هزارساله تعیین کنیم، این  پل پایه های دوره ساسانی را دارد و  مدت‌ها مورد استفاده قرار گرفته ولی طبیعی است که به دلایل قدمت و در طول تاریخ مرمت و بازسازی شده است.

وی افزود: بر اساس شواهد پل شهرستان در قرن چهارم یعنی دوران آل بویه  تجدید عمارت شد و برای همین، سازه معماری روی این پل به طور کامل با نمونه موجود در صفه صاحب و  شبستان‌های مجاور آن در  مسجد جامع اصفهان که هیات ایتالیایی در اکتشافات دهه ۶۰ میلادی به نمونه های دوره آل بویه دست یافتند، مشابهت دارد.

جعفری زند یادآور شد: پل شهرستان را با این شکل و شمایل نگه داشته ایم اما متاسفانه مورد بی مهری قرار گرفته به خصوص وقتی ما فکر می کنیم تپه اشرف بخشی از  پیکره این مجموعه بوده است.

محل نمایشگاه تبدیل به موزه تپه تاریخی اشرف شود

این باستان شناس با وجود انتقال نمایشگاه اصفهان معتقد است که می‌توان از این محل به عنوان موزه تپه اشرف استفاده کرد و در آن ساختاری متناسب با پل تاریخی شهرستان و تپه اشرف و در راستای سایت موزه ای که قرار است از پل شهرستان تا تپه اشرف قرار گیرد، بهره گرفت.

به گفته جعفری زند مجموعه آثار تپه اشرف علاوه بر یافته‌های کاوش فصل هفتم نشان داد که بخش اعظمی از این آثار زیر فضای سبز و خیابان مشتاق دوم قرار دارد و  این پیوستگی  بین پل شهرستان و تپه اشرف وجود دارد.

وی به خبرنگار ایرنا گفت: در اصفهان میدان عتیق را با رویکرد سلجوقی ، میدان نقش جهان را با رویکرد صفوی داریم و محل تپه اشرف و پل شهرستان  نیز مجموعه ای خواهد بود از  دوران پیش از اسلام  تا قرن ۱۲ هجری و  بنابراین مکان سازه‌های نمایشگاه اصفهان باید بخشی از این پیکره باشد.

 

همچنین شاهین سپنتا از کنشگران میراث فرهنگی اصفهان درخصوص زمزمه های تغییر کاربری تاسیسات قدیمی نمایشگاه بین المللی اصفهان در جوار پل تاریخی شهرستان به ایرنا گفت: تاریخچه ایجاد کارخانه های نوآوری که بحث شان در کشور مطرح شد به زمانی بر می گردد که در دنیا از محل های کارخانه های متروکه صنعتی برای  فعالیت شرکت های نوپا یا استارتاپ ها استفاده می‌کردند در حقیقت یک مکان متروکه غیرقابل استفاده را که امکان تخریب نداشت در اختیار چنین  شرکت های نوپایی قرار دادند تا برنامه های نوآورانه را در آن محل پیگیری کنند و به این کارخانه ها هم به اصطلاح کارخانه های نو آوری می گفتند.

وی با اشاره به ایجاد کارخانه های نوآوری در برخی از شهرهای ایران گفت: آنچه که در این روزها مطرح شد و قرار است از محل نمایشگاه بین المللی اصفهان  در کنار پل شهرستان به عنوان یک کارخانه برای فعالیت شرکت های نوپا استفاده کنند به نظر ما اصولی نیست.
وی افزود: سازه یاد شده موقتی بوده و  از ابتدا هم جانمایی آن درست نبوده است چون در حریم یک اثر تاریخی ثبت شده قرار گرفته است، پل شهرستان به عنوان  قدیمی‌ترین پل زاینده رود حائز اهمیت بسیار زیادی است و این سوله ها و سازه های نمایشگاه در حریم پل چشم انداز آن را مخدوش کرده اند.

به گفته سپنتا از خیابان مشتاق دوم سازه های نمایشگاه در پس زمینه پل تاریخی شهرستان قرار گرفته و چشم انداز آن را تحت شعاع قرار داده‌اند.

وی افزود: هرگونه تردد و رفت و آمد خارج از عرف می‌تواند باعث آسیب زدن به پل بشود طی سالیان گذشته هم به ناچار به دلیل اینکه  از این سازه‌ها به عنوان نمایشگاه استفاده می کردند، حجم رفت و آمد بیش از اندازه ای به پل تحمیل و گاه به مرمت‌های اورژانسی پل منجر شده است.

بنابراین  از نگاه عضو انجمن دوستداران اصفهان برچیدن سوله های نمایشگاه یک  ضرورت است و باید این  فضا آزادسازی بشود.

وی یادآور شد:  گردشگران خارجی و داخلی باید برای  بازدید از پل تاریخی اصفهان مراجعه کند نه برای نمایشگاه و شرکت های نوپا و برنامه های جانبی. متاسفانه طی سالهای گذشته پل شهرستان در حاشیه نمایشگاه  قرار داشته است.
این کنشگر میراث فرهنگی همچنین با تاکید بر لزوم پیگیری میراث فرهنگی گفت: در این منطقه تپه باستانی اشرف و جی و آرامگاه خلیفه الراشد بالله  وجود دارد که همه در کنار هم می توانند مجموعه گردشگری خوبی باشند که باید برای تحقق این مهم برنامه ریزی شود.

وی همچنین یادآور شد: بنابراین به نظر می‌رسد که آزادسازی حریم درجه یک پل شهرستان باید در دستور کار سازمان میراث فرهنگی قرار گیرد و هرگونه بهره‌برداری اقتصادی در مکان مناسب دیگری در نظر گرفته شود.
پیگیری خبرنگار ایرنا برای مصاحبه با معاونت میراث فرهنگی اصفهان در خصوص چند و چون تصمیمات و پیگیری آنها در خصوص آزادسازی حریم پل تاریخی شهرستان بی نتیجه ماند.

استان اصفهان به عنوان قطب گردشگری کشور دارای ۱۰۷ شهر و یکهزار و ۹۳۴ روستاست؛ بیش از ۲۲ هزار بنا و اثر تاریخی در این استان شناسایی شده و یکهزار و ۸۵۰ مورد آن به ثبت ملی و چهار اثر آن به نام های میدان امام (نقش جهان)، کاخ چهلستون، باغ فین کاشان و مسجد جامع به ثبت جهانی رسیده است.

منبع:ایرنا

مرتبط:

بازگشایی بناهای تاریخی اصفهان

تلاش برای ثبت کاروانسراهای اصفهان در فهرست میراث جهانی

سردرهای کاشی‌کاری زیباییِ فراموش شده اصفهان…