پایان صولت سرما به نهیب باد نوروزی، نوید روزگاری است که هوا مُشک‌بیز و دشت و صحرا عنبرین است؛ نوروز ایام خجسته‌ای است که آنچه بیش از دید و بازدید و شوق تن‌پوش نو جان را جلا می‌دهد، سفر است و گشت و گذار به هر سو و در هر شهر و دیار؛ در خجستگی نوروزگاه، دمی را در دیار هزار رنگ هزار نقش کاشان بیارامید تا هم دیده از نظاره کوی و برزنی که در هر خم آن بنایی است برجای مانده از گذشته، حَظ وافر بَرد و هم جسم و جان در وصال موسم بهاران کاشان، گرد راه زمستان زداید.

شهرستان کاشان با وسعتی حدود ۹ هزار و ۶۴۷ کیلومتر بر سر راه تهران، قم و اصفهان قرار گرفته است و با قرار داشتن بر روی زنجیره بزرگ راه‌های کشور و واقع شدن بر سر راه اصلی ارتباطی شهرها و استان‌های شرقی، غربی، شمالی و جنوبی کشور موقعیت ممتازی دارد.

نواحی شمالی و شرقی این شهرستان را دشت کویر احاطه کرده است و وجود آبادی‌ها و شهرهایی چون قمصر، قهرود، جوشقان، نیاسر، برزک، کله، ارمک، رهق، ازناوه، اردهال و استرک در دامنه ها و ارتفاعات کرکس با مناظر زیبای طبیعی و آب و هوای ییلاقی و کوهستانی، جلوه و نمایی دیگر به آن بخشیده است. کاشان با چهار بخش مرکزی، قمصر، نیاسر و برزک و جوشقان و کامو، از لحاظ آب وهوایی متنوع و در اکثر فصول و ایام سال برای سفر مناسب است.

تاریخچه

پیشینه زندگی انسان در کاشان به هزاران سال قبل باز می‌گردد و حکایت از تمدنی کهن دارد. یکی از کهن ترین مراکز استقرار بشر در فلات مرکزی ایران در “سیلک” و نزدیک به هفت هزار و ۵۰۰ سال پیش است که امروزه در دو کیلومتری جنوب غربی کاشان قراردارد.

بر اساس نتایج بدست آمده از تحقیقات هیئت باستان شناسی فرانسوی به سرپرستی پروفسور رومن گریشمن طی سال‌های ١٣١١ تا ١٣١٣ شمسی، نخستین خواستگاه تمدن بشری و نخستین سکونتگاه جمعی بشر در دشت و نخستین نقطه‌ای که بشر با استفاده از مصالح ساختمانی خشت خام و ملاط گل به ساختن خانه پرداخته است، سیلک کاشان است؛ همچنین مناطقی مانند غار رئیس، آتشکده نیاسر و آتشکده خرم‌دشت که مربوط به زمان ساسانیان است برتداوم آن تمدن صحه می‌گذارد.

مسیرهای گردشگری

این شهرستان، یکی از مهمترین مقاصد گردشگری ایران است که در داخل و خارج کشور شناخته شده و معتبر است، از مهمترین مقاصد گردشگری کاشان می‌توان به این موارد اشاره کرد که با عبور از هر یک از آن‌ها می‌توان از اماکن تاریخی و دیدنی زیادی بازدید کرد:

در محـور قمصر : کاروانسرای عباسی، امامزاده پیرداود و پیر سلیمان(ع)، مسجد میان ده، آب انبار و خانه ملامحسن فیض کاشانی و خانه احسانی و کارگاه‌های گلابگیری قمصر و سد خاکی قزاآن استوار است.

در محـور فـین: تپه‌های باستانی سیلک، امامزاده هادی (ع) فین بزرگ، امامزاده ابراهیم(ع)، باغ تاریخی فین و چشمه سلیمانیه قرار دارد.

در محـور نیاسـر: امامزاده ولی بن موسی الکاظم (ع) راوند – قلعه سرنج – آبشار تاریخی – چهارطاقی – غار تاریخی رئیس و آتشکده نیاسر.

در محـور مشهد اردهال: امامزاده ولی بن موسی الکاظم (ع) راوند، قلعه سرنج، خانه تاریخی کمال الملک، روستای کله ارمک، امامزاده یوسف (ع) روستای ون، مسجد جامع، میدان تعزیه، آب انبار، امام زاده بی بی رقیه (س) و قدمگاه شاه طاهرعلی روستای نشلج، امامزاده محمود روستای علوی، آرامگاه سهراب سپهری، مجموعه در قلعه، قلعه نقاشی، قلعه زرین کفش، شاهزاده حسین و زیارت حضرت سلطان علی ابن امام محمد باقر(ع) مشهد اردهال.

در محـور جوشقان استرک: امامزاده ولی بن موسی الکاظم(ع) راوند، قلعه روستای سرنج، امامزاده محمد اوسط(ع)، چشمه ثلاثه، شاهزاده قاسم(ع)، یخچال و آب انبار جوشقان استرک.

 در محـور بـرزک: امامزاده ولی بن موسی الکاظم (ع) راوند، قلعه سرنج، امامزاده یونس بن موسی الکاظم(ع)، روستای بارونق، بقعه بابا افضل روستای مرق، روستای سعدآباد، آسیاب آبی تاریخی سعدآباد، آسیاب آبی خاتونی، مهمانپذیر سنتی روحانی، خانه کاردان، موزه مردم شناسی، تپه قلعه و کارگاه‌های گلابگیری برزک.

در محور جوشقان و کامو: بقعه شاهسواران، سد شیخ بهایی، مسجد جامع روستای جوینان، مسجد کله و مسجد علی روستای قهرود، برج تعریفی و شیخی، قلعه دژ ، برج میرزا خان امامزاده میر علاءالدین (ع) و خانه ارباب روستای کامو.

در محـور مشکات: امامزاده ولی بن موسی الکاظم (ع) راوند، خانه های تاریخی نیکنام و منصوری، آب انبار و مسجد پاچنار ، امامزاده سلیمان بن موسی الکاظم (ع) مشکات، کاروانسرای تاریخی روستای سن‌سن.

مشاهیر کاشان

کاشان از دیرباز مهد پرورش عالمان و دانشمندان بزرگی بوده که هریک از آنان به مثابه سنگی گران بوده‌اند بر بنای سترگ تمدن ایرانی؛ برخی از مشاهیر و مفاخر این شهرستان عبارتند از: حاج ملا محمد نراقی، ملا مهدی بن ابی ذر نراقی کاشانی، آیت الله شیخ علی نجفی کاشانی،  قطب الدین سعید راوندی، ملا محسن فیض کاشانی، غیاث الدین جمشید کاشانی، میرزا محمد کمال الملک و ملا محمد آخوند کاشانی.

بخش قمصر

باغ شهر قمصر ، شهری است که همچون ستاره‌ای با بازوهای متعدد بر دامان کوه‌های بخش مرکزی ایران تنیده شده است. وجود ارتفاعات تکیه گاهی مناسب جهت تماشای چشم انداز باغ شهر قمصر ایجاد کرده؛ در درون شهر نیز به علت شیب زیاد زمین و تنوع بافت شهری محیطی بدیع از منظر شهرسازی ایجاد شده است.

مناطق تاریخی و دیدنی

کاروانسرای گبرآباد در کیلومتر ٢١ جاده کاشان- قمصر، مسجد امام حسن (ع) میانده و محراب گچبری آن در محله میانده قمصر، مسجد جامع جوینان با شماره ثبت ١١٥٧٣ در روستای جوینان در ٣٧ کیلومتری کاشان و نزدیک به روستای قهرود،  مسجد کله قهرود با شماره ثبت ٢١٣٧ در محله میانده قهرود، سد شیخ بهایی مربوط به زمان شاه عباس اول صفوی در روستای قهرود.

بخش نیاسر

شهر سرسبز و تاریخی نیاسر در ٣٠ کیلومتری جنوب غربی کاشان و در سر راه کاشان به مشهد اردهال واقع است.

مناطق تاریخی و دیدنی

محورفرهنگی ـ تاریخی ـ گردشگری نیاسر،  آبشار نیاسر، غار نیاسر، چهار تاقی ساسانی، امامزاده سلطان علی بن باقر روستای اردهال، مجموعه درب قلعه روستای غیاث آباد اردهال، قدمگاه شاه طاهر علی و زیارت بی بی رقیه روستای نشلج، خانه کمال الملک روستای کله. همچنین مـراسـم قـالـی شـویـان در امامزاده سلطان علی بن باقر مشهـد اردهـال، از جاذبه های این منطقه است.

صنایع دستی

نگارگری:

نگارگری یا نقاشی سنتی ایرانی با فرهنگ و تمدن اقوام ساکن در فلات مرکزی آن پیوند خورده و در این میان کاشانی‌ها، گوی سبقت را از سایرین ربوده‌اند. آنان در فرآیندی که طی آن رنگ بر روی سطح بوم یاکاغذ به وسیله قلمو ایجاد نقش می‌کند، هنرنمایی می‌کنند؛ درحقیقت نگارگری کاشانی از مفهوم عام خود انتزاع می‌شود و روش‌ها و سبک‌های گوناگون نقاشی ایرانی را در خود جای داده است.

ملیله‌کاری

ملیله‌سازی یکی از مهمترین و در عین حال ظریف‌ترین صنایع فلزی ایران است که وام‌دار هنرمندانی است که با ابزارهای بسیار ساده باحوصله فراوان به خلق آثاری ارزشمند مبادرت ورزیده‌اند. هنرمند کاشانی ساخت ظروف و وسایل تزئینی نقره‌ای را از کنارهم قرار دادن تعداد بسیار زیادی مفتول نقره در قالب ریز نقش‌هایی چون اشک، جقه، برگ، پیچک، بته‌ترمه و غنچه ایجاد می‌کنند.

سفالگری، مشبک‌سازی، قلم‌زنی، مسگری، رودورزی، معرق، گره‌چینی، منبت‌کاری، گیوه‌دوزی، مخمل، شعربافی، زری بافی، و چاپ از دیگر هنرهایی است که هنرمندان کاشانی در آن طبع‌آزمایی کرده و هم‌اکنون نیز با رونقی کمتر نسبت به سایر انواع هنرها، مورد اقبال مردم و هنرمندان این دیار است.

موزه ملی کاشان

موزه ملی کاشان بر روی مخروبه های خلوت نظام الدوله ساخته شده است. این خلوت در سال ١٢٤٢ ه.ق (١٨٢٦ م) توسط علی‌محمدخان صدراصفهانی (داماد فتحعلی شاه و حاکم کاشان) احداث و در سال ١٣٤٦ ه.ش رسماً افتتاح شد.

این موزه شامل بخش‌هایی همچون پیش از تاریخ و دوران تاریخی، دوران اسلامی، منسوجات، کتابت و نسخ خطی و بخش معاصر است.

موزه مردم شناسی برزک

این موزه مردم شناسی با مشارکت شهرداری شهر برزک و اداره میراث فرهنگی کاشان در سال ١٣٨٧ در بنای خانه تارخی قادری (نام مالک اصلی) احداث شد. خانه تاریخی قـادری نیز به شماره ١٧٨١٠ در تاریخ ۱۴ اسفندماه ۱۳۸۵ در فهرست آثار تاریخی ثبت شده است.

غذای محلی

گوشت و لوبیا که معمولا در قابلمه‌های مسی طبخ می‌شود، همچنین نوعی آبگوشت با لوبیا سفیدکه مختص همین شهر است، کوفته آب سماق، خورش نخود آله از غذاهایی است که در کاشان و یزد پخته می‌شود. جوجویی تاس کباب کاشانی و چلو دیزی نیز از غذاهایی است که می توانید در سفر به این شهرستان از طعم لذیذ آن لذت ببرید.

در این شهر رویایی، جاذبه‌های گردشگری بی‌نظیر، هتل‌های پنج ستاره، مراکز خرید مناسب، غذاهای باکیفیت و امکانات زیادی یافت می‌شود که آن را به یکی از پربازدیدترین شهرهای جهان تبدیل کرده است. برخی مکان‌های دیدنی این شهر شامل پارک ملی و برج و مسجد جامع کوالالامپور است. با ما همراه شوید تا شما را با ویژگی‌های منحصر به فرد این بناها آشنا کنیم.

پارک ملی کوالالامپور، بزرگترین مرکز گردشگری طبیعتی

پارک ملی کوالالامپور دارای وسعتی بیش از چهار هزار کیلومترمربع است که در استاندارد مالایی به معنای پارک ملی شناخته می‌شود. این جنگل در سه محدوده ایالتی کشور مالزی شامل “پاهنگ”، “کلانتانو” و  “ترنگانو” گسترش یافته است که وسعت آن در ایالت پاهنگ به بیشترین میزان خود و بیش از  دو هزار کیلومتر مربع می‌رسد. از مهم‌ترین ویژگی‌های این پارک می‌توان به برخورداری از جاذبه‌های متنوع زیست شناسی و زمین شناسی اشاره کرد، به گونه‌ای که برخی از پستانداران کمیاب نظیر ببر هندوچینی، کرگدن سوماترایی، گاو وحشی مالایی و فیل آسیایی در این پارک یافت می‌شود. پارک ملی کوالالامپور که امروزه به یکی از بزرگترین مراکز گردشگری طبیعتی تبدیل شده است، مجموعه‌ای از پل‌های معلق و غارهای بومی نشین‌ها را به خود اختصاص می‌دهد. همچنین  رودخانه “تاهان” که از میان این جنگل بی‌نظیر می‌گذرد، نمونه‌های کمیاب ماهی‌های مالایی را در خود جای می‌دهد.

مسجد جامع کوالالامپور

مسجد جامع کوالالامپور یکی از قدیمی‌ترین مساجد مالزی است که در محل تلاقی دو رود “کلانگ” و “گومباک” ساخته شده است. جالب است بدانید که مکان بنای این مسجد قبلا قبرستان مردم مالایی بوده است. طرح اصلی مسجد جامع کوالالامپور در سال ۱۹۰۹ ریخته شد و در همان سال نخستین نماز جمعه در این مکان برگزار شد. برج‌های دوقلوی “پتروناس” از دیگر جاذبه‌های  گردشگری کوالالامپور است که از بلندترین آسمان‌خراش‌های جهان محسوب می‌شوند. این برج‌ها حدود ۴۵۲ متر ارتفاع دارند، به گونه‌ای که هر برج ۸۸ طبقه است که در مجموع ۷۸ آسانسور در این دو ساختمان فعال هستند. همچنین در  کنار این برج‌ها، برج مخابراتی KL قرار دارد که از  دیگر جاذبه‌های دیدنی شهر کوالالامپور است. برج مخابراتی KL در سال ۱۹۹۴ ساخته شد و ارتفاع آن به ۴۲۱ متر می‌رسد و از اکثر نقاط شهر قابل دیدن است و در بالای آن می‌توان نمای کلی شهر کوالالامپور را نظاره کرد.

منبع:ایمنا

قطار وسیله نقلیه پر طرفدار با صدایی شاعرانه و یا وسیله‌ای نقلیه برای تبلور واژگان توسط شاعر است. با قطار که همسفر می‌شوی صدای ریتم مشهور قطار احساسی را برایت ایجاد می کند که احساس زمین زیر پایش را  به مسافر انتقال می دهد. هر چند در واقع  قطار وسیله ای آهنی روی خطی از آهن است که آدم ها ساخته و پرداخته اش کردند تا به مقصدشان برسند. آدم هایی که آهن نیستند اما برای راهِ آهنی به هدف راه آدمی برنامه ریزی کردند.

مسافرهای زیادی با قطار سفر می کنند و یکی از مسیرهای پر تردد در  ایران، مسیر  راه آهن تهران- مشهد است که روزانه حدود ۸۰  رام قطار در این مسیر تردد می کند و مسافرها با هدف های زیارتی، سیاحتی و تحصیلی عبور از این مسیر کویری را تجربه می کنند.

این مسیر آهنی در هفته بیش از ۵۰۰ بار، در ماه بیش از ۲ هزار بار و در سال بیش از ۲۹ هزار بار میزبان قطار و مسافرانش است. در همین مسیر شهری به نام دامغان به رنگی به زیبایی خاک، پرچم دار تاریخ و تمدن ایالت کومش در استان سمنان واقع است که زمان اشکانیان پایتخت ایران زمین بوده و یونانیان در آن دوره تاریخی آن را  به هکاتومپیلوس یعنی صد دروازه  می شناختند.

وقتی قطار به دامغان برسد، مسافری که اهل تاریخ و تمدن کشورش باشد چشم از پنجره قطار بر نمی دارد تا بتواند این شهر تاریخی را لحظاتی نظاره کند و اگر اثری ندید با وجود شاعرانگی که قطار به او داده می تواند با رویاپردازی به ۲ هزار سال پیش سفری غرور آمیز داشته باشد.

اما بحث تاریخ اشکانیان و پایتختش دامغان با ۲ هزار و ۴۰۰ سال قدمت نیست، گفته می شود شهری باستانی با قدمت ۷ هزار سال به اسم تپه حصار هم در این منطقه واقع است که مسافرها از پشت پنجره قطار توان دیدنش را ندارند اما به خوبی این شهر باستانی را زیر پای خود حس می کنند. قطار از روی این شهر که متعلق به عصر آهن است و اکنون سرنوشتش با خط آهن گره خورده روزانه، ماهانه و سالانه از سال ۱۳۷۳ تا به امروز  تا همین دقایقی پیش و دقایقی بعد عبور کرده و می کند.

تپه حصار بی حصار است

صدای بوق قطاری که از روی هفت هزار سال  تمدن عبور  می‌کند با  آوایی نالان تر از همیشه شهر حصار را ترک می کند و مسافرها شهری را زیر پایشان حس می کنند که نامش با حصار عجین شده اما هیچ حصاری برای حفاظت از آن وجود ندارد.

اگر مسافری در حس و حال قطار رویاپردازانه سفری به آینده کرد شاید روزی را دید که مسیر ریل قطار از جای دیگری رد شده و علف ها روی ریل را پنهان کردند تا نکند یک وقت نسل های آینده  این خط آهن را  ببیند و از نسلی حرف بزنند  که آهن را از وسط تاریخ شان رد کردند. مسافری هم شاید آینده ای را دید که این شهر داخل محفظه ای شیشه ای نگهداری شد و گردشگرها موج موج برای دیدن آن صف کشیدند.

تهدید دشمن بابت بمباران از نظر سیاسی محکوم است اما از نگاه فرهنگی نباید دلخور باشیم وقتی خودمان برای حفظ آثار فرهنگی مان احترام قائل نیستیم، تپه حصار با شماره ثبت ملی ۴۰ در سال ۱۳۱۰، روزی ۵۲ بار توسط قطار های خودمان به لرزه می افتد و در بلند مدت حکم همان بمباران و تخریبی را دارد که محکومش می کنیم.

تپه حصار در جنوب شهر دامغان قرار گرفته و برای سفر به این منطقه تاریخی باید از روستای حیدرآباد دامغان عبور کرد.
تپه حصار هفت هزار ساله برای نخستین بار توسط «اریخ اشمیت» از دانشگاه پنسیلوانیا در سال ۱۳۱۲ مورد کاوش قرار گرفت و پس از آن و در سال ۱۳۵۵ هیاتی از باستان‌شناسان دانشگاه پنسیلوانیا، تورین ایتالیا و مرکز باستان‌شناسی ایران به سرپرستی رابرت دایسون و موریتزیو توزی کاوش‌هایی در تپه حصار انجام دادند.
براساس بررسی‌های انجام شده، تپه حصار دامغان سه دوره اصلی فرهنگی از اواخر نوسنگی تا پایان عصر مفرغ را پشت سر گذاشته و اکنون به‌عنوان یکی از محوطه‌های مبنا برای شناسایی فرهنگ‌های هم‌زمان در فلات مرکزی ایران مورد استناد باستان‌شناسان است.
کاوش‌های انجام شده نشان می‌دهد استقرار در تپه حصار در ظاهر تا حدود ۱۷۰۰ سال قبل از میلاد به‌طور پیوسته ادامه داشته است و پس‌ از آن هیچ‌گاه مورد سکونت قرار نگرفت، اما در دوره ساسانی ساختمانی بزرگ دارای گچ‌بری‌های زیبا در فاصله حدود ۲۰۰ متری تپه حصار ساخته شد.
در گمانه‌زنی‌های سال ۱۳۸۵ به‌منظور تعیین محدوده واقعی این محوطه، با کشف گورستانی از عصر آهن (۵۵۰ تا ۱۵۰۰ پیش از میلاد) در غرب تپه‌حصار مشخص شد که این محوطه، برخلاف آنچه تصور می‌شد، پس از عصر مفرغ نیز مورد سکونتِ اقوام بوده است.
تپه حصار میراث کهن ایران زمین در هزاره‌های چهارم و سوم قبل از میلاد یکی از مراکز مهم تولیدی برای ساخت انواع اقلام صادراتی نظیر اشیای سنگی و فلزی در فلات ایران بوده است.
وجود گل نوشته‌ها که قدمت آنها به سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۲۰۰ قبل از میلاد برمی‌گردد، شاهد خوبی بر وجود مبادلات فرهنگی بین تمدن‌های بین‌النهرین و فلات ایران است که جزئیات آن هنوز روشن نیست.

میراثمان را پاس بداریم

گردشگری از ایتالیا که برای بازدید از این تپه و قلعه حاشیه آن در منطقه باستانی تپه حصار حاضر شده بود مبهوت از بی توجهی به این بنای تاریخی عنوان می کرد اگر این اثر شگفت انگیز در یکی از کشورهای اروپایی قرار داشت سالانه درآمدهای کلانی را برای آن کشور به ارمغان می آورد.گوشه گوشه تپه را قدم می زد و لحظاتی نیز چشمانش را می بست و خود را کنار مردمانی می دید که در عصرهای بسیار دور در این مکان می زیستند. این احساس زیبا شاید سالیان گذشته برای هزاران علاقمند داخلی و خارجی میراث فرهنگی بوجود آمده باشد اما آیا آیندگان، فرزندان، نوه و نتیجه های ما نیز این احساس وصف ناشدنی را تجربه می کنند؟

تپه حصار هم اینک بی حصار ، دیوار و حفاظت فیزیکی مناسب توسط ریل های قطار به دو نیم تبدیل شده است و این روزها تردد قطار از دل تاریخ همچنان چشمان دوستداران میراث فرهنگی را نگران کرده است.

مردم و علاقمندان آثار تاریخی در مورد بی توجهی به بنای تاریخی تپه حصار پاسخگویی مسوولان ذیربط میراث فرهنگی در استان و در سطح وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را می خواهند و باید دید دیدگاه حمایتی آنان از یکی از نمادهای تمدنی ایرانیان چه زمانی به منصه ظهور می رسد؟

منبع:ایرنا

این موزه که در نزدیکی بروکسل قرار دارد دوم ژوئن ۲۰۰۹ (۱۲ خرداد ۱۳۸۸) گشایش یافت.

داستان‌های مصور یا کمیک استریپ ‌از میراث فرهنگی بلژیک محسوب می‌شوند.  بخشی از آثار هرژه تا پیش از افتتاح این موزه در موزه‌ ویژه‌ کمیک استریپ در بروکسل عرضه شده بود، اما اکنون موزه هرژه، در شهر لووَن لا نوو (Louvain-la-Neuve) فقط و فقط به آثار این طراح اختصاص دارد.

لووَن لا نوو که در سی کیلومتری جنوب شرقی بروکسل، پایتخت بلژیک واقع است، شهری است کوچک و دانشجویی که چهل سال هم قدمت ندارد. همسر هرژه که سالیان پیش در فکر احداث چنین موزه‌ای بود، نخست قصد داشت که این طرح را در خود پایتخت عملی کند، اما مکان مناسبی برای اجرای آن نیافت.

از مرکز شهر لووَن لا نوو که از این پس یکی از جذابیت‌های توریستی بلژیک محسوب خواهد شد. پلی چوبی به طول ۷۵ متر، علاقه‌مندان را به سوی موزه‌ هرژه هدایت می‌کند که بر روی نمای ورودی آن، تصویری بزرگ از داستان تن‌تن و “خرچنگ پنجه طلایی” انتظار بینندگان را می‌کشد.

طرح و برنامه‌ریزی ساخت این موزه نزدیک به هفت سال و اجرای خود پروژه احداث نیز سه سال به طول انجامیده است، اما حاصل آن، علیرغم برخی کاستی‌های کوچک، بسیار دیدنی است.

به گفته‌ لوران دو فروبرویل، رئیس موزه‌ هرژه، احداث این موزه اهمیت زیادی برای “فانی رودول”، همسر هرژه داشته است: «او رویای خود را تحقق بخشیده و این موزه به نظر من فوق‌العاده است. شکی ندارم که اگر هرژه زنده می‌بود و سری به این موزه می‌زد، واقعا تحت تاثیر قرار می‌گرفت. این نکته‌ای بسیار مهم است.»

فانی رودول، همسر هرژه، مجموعا ۱۷ میلیون یورو برای احداث موزه‌ای ویژه‌ آثار شوهرش هزینه کرد و در نهایت هم با اجرای این طرح سبب شدکه هرژه به عنوان هنرمندی چندسویه به علاقه‌مندان شناسانده شود.

این موزه از چهار واحد اصلی تشکیل شده که از طریق پل و تونل‌های شیشه‌ای با یکدیگر مرتبط ‌هستند و دربرگیرنده‌ هشت سالن نمایش است که در آن آثار هنری و شخصی هرژه عرضه شده‌اند.

علاقه‌مندان می‌توانند در این موزه، آثار و طرح‌های هرژه را از بعد زمان دنبال کنند. برای نمونه، در سالن شماره‌ یک، طرحی کوچک از یک قطار به نمایش گذاشته شده که هرژه آن را در سن چهار سالگی کشیده است. متاسفانه توضیحات بیشتری در کنار این قطعه و همچنین بسیاری از قطعات دیگر ارائه نشده و این یکی از ضعف‌های موزه است. البته نباید این را هم از یاد برد که در بلژیک و فرانسه، هرژه و مخلوقاتش، تن‌تن و میلو، شخصیت‌هایی بس آشنا هستند.

با وجود این، علاقه‌مندان در این موزه با آثار، فضا و ابعادی از کارها و فعالیت‌های هرژه آشنا می‌شوند که تا کنون با آنها آشنایی نداشته‌اند.

برای نمونه، در یکی از سالن‌ها شیوه کار “استودیوی طراحی هرژه” به خوبی به نمایش گذاشته شده و می‌توان بر روی میزی، طرح‌های مربوط به ماجرای “پرواز ۷۱۴ سیدنی” را که به شکلی نامرتب پخش شده‌اند، دید، پنداری طراحان برای استراحت و خوردن ناهار دفتر کار را ترک کرده‌اند و به زودی برمی‌گردند.

ناگفته نماند که در این موزه نه تنها طرح‌ها و نقاشی‌های بی‌شمار هرژه به نمایش گذاشته ‌شده‌اند، بلکه بسیاری از وسایل و اشیا‌ء شخصی و خصوصی او، از جمله آلبوم‌های عکس و همچنین سوغاتی‌هایی که او از سفرهای مختلف به همراه می‌آورده است، دیده می‌شود