کاخ ویانا به عنوان یک بنای تاریخی و هنری از نظر ملی و همچنین باغ هنری آن یکی از جاذبه های مهم گردشگری شهر کوردوبا در اسپانیا است. منحصر به فرد بودن این کاخ به دلیل وجود ۱۲ حیاط مختلف آن بوده که به عنوان موزه حیاط ها نیز شناخته می شود. مجموعه ساختمان ها و باغ های این کاخ در فضایی به وسعت ۶۵۰۰ متر مربع قرار گرفته اند.

کاخ ویانا دارای تاریخی به مدت پنج قرن می باشد. در تمام این مدت حیاط ها همیشه نقش اصلی این ساختمان بوده اند و تقریبا در نتیجه تغییرات در طول زمان رشد کرده و ارگانیزه شده اند. تا اواخر قرن بیستم خانواده های نجیبی که دارای شخصیت های سنتی بزرگ بوده اند در این کاخ زندگی می کرده اند. حیاط کوردوبا به عنوان وارث سنت رومی و عربی در کاخ ویانا به عنوان بزرگترین نمایشگاه تاریخی این مکان است.

 

خانه کاخ ویانا

خانه کاخ ویانا، خانه ای است که از قرن ۱۵ تا ۱۹ میلادی به خانواده Lordship و پس از آن نیز به خانواده Marquisate of Villaseca تعلق داشته است. در سال ۱۸۷۳، نهمین فرد از خانواده Marquisate of Villaseca یک بیوه و تنها وارث این خانواده بود که در این کاخ زندگی می کرد با Don Teobaldo Saavedra پسر Duke of Rivas مجدد ازدواج کرد که موجب شد تا پادشاه آلفونسو دوازدهم در سال ۱۸۷۵ عنوان Marquis of Viana را بر روی این خانه بگذارد. بعدها در سال ۱۹۸۰، Marquis of Viana سوم که یک بیوه بدون فرزند بود این خانه را به Caja Provincial de Ahorros de Córdoba (بانک پس انداز استان کوردوبا) فروخت و در حال حاضر این کاخ متعلق به بنیاد CajaSur می باشد.

کاخ ویانا امکان بازدید از یک خانه واقعی از خانواده ای نجیب و کشف تکامل سبک های معماری و هنرهای تزیینی و همچنین محیط های اشرافی را می دهد. زمانی که وارد این خانه می شوید انگار که به زمان دیگری رفته اید که موجب دانستن تکامل در شیوه زندگی آنها، سلیقه هایشان و همچنین نقش مهمی که این نخبگان قدرت در طول تاریخ حضور خود داشته اند را در می یابید. آداب و رسوم و زیبایی شناسی آن ها در مجموعه های هنری موجود در کاخ ویانا منعکس شده است. چرم و صنایع دستی منبت کاری شده، کاشی های هرالدیک، فرش های سلطنتی، پرده ها، نقاشی ها، ظروف چینی مورد استفاده آن ها، مبلمان در سبک های مختلف تاریخی و قطعات باستان شناسی همگی از جمله آثار تاریخی و هنری است که می توانید در کاخ ویانا مشاهده کنید.

ویژگی های خانه کاخ ویانا

این بازدید با یکی از جاذبه های اصلی این کاخ ادامه پیدا می کند. دوازده حیاط و باغ که هر کدام دارای شخصیتی متفاوت هستند و گردش در آن ها را با بسیاری از صداهای مختلف، رنگ ها و عطرها جذاب تر می کند. داخل خانه و حیاط های آن به صورت یکپارچه دیده شده اند و این هماهنگی جذابیت اصلی این کاخ را ایجاد می کند.

نقش حیاط ها به این دلیل است که امکان لذت بردن از فضای سبز و محیط زیست نیز فراهم شود. بسته به اینکه شما در چه زمانی و چه فصلی از سال از این مکان دیدنی بازدید خواهید کرد دیدگاه ها و احساسات مختلفی به افراد منتقل می شود. موضوع اصلی زمانی که در داخل خانه بازدید می کنید به ان پرداخته می شود، توسعه زندگی اجتماعی، زندگی روزمره و مجموعه های ان به عنوان نمادی از قدرت در زمانی است که کاخ ویانا بیشترین جلال و شکوه خود را داشته است. بازدید از داخل ساختمان به ۳ بخش به شرح زیر تقسیم می گردد.

نمایشگاه قدرت: که بیشترین آن در قسمت پایین خانه قرار گرفته است.

زندگی در خانه: که تمام بخش غربی و بخشی از بخش شرقی طبقه بالای قصر را به خود اختصاص داده.

مجموعه های بزرگ: که بیشتر آن ها در قسمت شرقی طبقه بالای کاخ قرار گرفته اند.

تاریخچه کاخ ویانا

دوره اول که از سال های ۱۴۹۲ تا ۱۷۰۴ برای این کاخ بوده است متعلق به خانواده Lords of Villaseca می باشد. در این دوران که طولانی ترین زمان اقامت یک خانواده در این خانه بود و هفت مالک مختلف داشت، تعییراتی تدریجی در ساختار این کاخ صورت گرفت تا از یک خانه قرون وسطایی تبدیل به یک کاخ دوران رنسانس شود.

دوره دوم که از سال های ۱۷۰۴ تا ۱۷۸۸ به طول انجامید متعلق به خانوادهMarquises of Villaseca است. Ana Rafaela که ششمین فرد از این خانواده بود و به طور قابل توجهی دست به برخی اصلاحات در داخل کاخ زد. کاری که او انجام داد منجر به ایجاد اتاقی برای بایگانی اطلاعات تاریخی کاخ ویانا و همچنین یک سنگ گرانبهایی که مستند اشراف اسپانیا بود گردید. در طول مدت مالکیت او همچنین حیاط این کاخ دائما بازسازی گردید. او با شخصی به نام Fernando Cabrera Gómez ازدواج کرده و در نهایت پسرش وارث بعدی کاخ شد.

دوره سوم که از سال های ۱۷۸۸ تا ۱۸۷۱ می باشد و همچنان این کاخ متعلق به خانواده Marquises of Villaseca بود. بیوه مارکیز از آخرین کابررا با ازدواج مجدد با پسر دوک ریواس (نویسنده معروف رمانتیک کوردوبا) موجب تغییری در تاریخ این کاخ شد. او از هیچ کدام از شوهرانش فرزندی نداشت بنابراین وارث کاخ برادرزاده های مارکیز اول بودند بنابراین نام این کاخ به نام عموی او تغییر کرده و به کاخ ویانا نامگذاری شد تا دوره جدید برای آن آغاز شود.

دوره چهارم که از سال های ۱۸۷۱ تا ۱۹۸۰ به طول انجامید به Marquises of Viana متعلق است. مارکیز دوم از خانواده ویانا که در دادگستری دولتی نفوذ بسیاری داشته و از نزدیکان پادشاه آلفونسو بود کسی است که موجب تغییرات اساسی در ماهیت کاخ ویانا کرد. او همچنین کارشناس بزرگ مسائل کشاورزی بوده و دارای کسب و کاری در زمینه زیتون و همچنین رییس انجمن ملی زیتون در اسپانیا بود.

او با ابتکار عملی که داشت تصمیم گرفت تا کاخ ویانا را به خانه موزه تبدیل کند و با خرید مجموعه های ارزشمندی از کاشی ها، چرم و همچنین کتابخانه ها آن را زینت کرده و شخصا به نظارت بر کار آماده سازی آن پرداخت. بنابراین بسیاری از اسناد و نامه های این کاخ در بایگانی آن قرار گرفتند. او در ادامه در جهت تهیه کارت پستال از کاخ ویانا و حیاط های آن اقدام کرد تا دیگران بیشتر با آن آشنا شوند.

ماکیز ویانا سوم که او نیز بدون فرزند بود مسئول ظاهر فعلی کاخ ویانا است به خصوص حیاط هایی که در قرن نوزدهم اضافه شده را با اشیا تزیینی و باستان شناسی زینت داد. او بسیاری از آثار زینتی خود را از کاخ مادرید به این مکان آورد و در نهایت در سال ۱۹۸۰ آن را این مکان تاریخی را برای فروش قرار داد.

دوره پنجم که از سال ۱۹۸۰ تا اکنون می باشد، هنگامی که در سال ۱۹۸۰ صحبت از فروش این کاخ گردید مردم منطقه کوردوبا با تظاهرات و همچنین گروه های سیاست و ملی درخواست کردند تا کاخ ویانا به عنوان میراث این شهر قرار گیرد. در نهایت توافق صورت گرفته بین شهرداری و مارکیز سوم موجب شد تا بانک پس انداز استان کوردوبا کاخ را از او خریداری کرده و ورود به این مکان فوق العاده را برای عموم آزاد کند. افرادی که قرن ها کنار این کاخ زندگی کرده بودند امکان بازدید از داخل آن را به دست آوردند. این کاخ به عنوان یک بنای تاریخی هنری در سال ۱۹۸۳ ثبت شد و در حال حاضر به عنوان میراث فرهنگی و تاریخی کوردوبا شناخته می شود.

حیاط ها و باغ های کاخ ویانا

حیاط های کاخ ویانا وارث سنت رومی و عربی و همچنین گسترده ترین نمایه تاریخی است. این حیاط ها نمونه ای از معماری محلی به سبک های رنسانس به عنوان نمادهای قدرت می باشد. ۱۲ نوع باغ مختلف در محوطه کاخ ویانا وجود دارد که ان ها شامل حیاط پذیرایی و مهمانی، حیاط گربه ها، حیاط درختان پرتغال، حیاط میله ها، حیاط مادام، حیاط ستون ها، حیاط استخر، حیاط چشمه، حیاط باغ ها، حیاط دروازه ها، حیاط کلیسای کوچک، حیاط اتاق بایگانی می باشد. هر کدام از این حیاط ها داستان ها و توضیحات و همچنین گیاهان خاص خود را دارند.

 

زمان های مناسب بازدید از کاخ ویانا

زمستان ها: در زمستان می توانید از ۲ سپتامبر به بعد از سه شنبه تا شنبه همه روزه از ساعت ۱۰ الی ۱۹ و یکشنبه ها از ساعت ۱۰ الی ۱۵ از کاخ ویانا بازدید نمایید. دوشنبه ها موزه بسته می باشد.

تابستان ها: در ماه های جولای و آگوست از ساعت ۹ الی ۱۵ همه روزه می توانید از این موزه دیدن کرده و البته همچنان دوشنبه ها تعطیل خواهد بود. دقت کنید که آخرین بازدید از کاخ ویانا یک ساعت قبل از بسته شدن موزه انجام می گیرد.

نیاگارا نام جمعی سه آبشار است که بخشی از مرز میان کانادا و ایالات‌متحده به‌ویژه میان استان اونتاریو و ایالت نیویورک را می‌سازد. این سه آبشار از بزرگ به کوچک به ترتیب شامل آبشار نعل اسبی که بیشتر آن در بخش کانادایی قرار دارد و آبشارهای آمریکایی و آبشار نقاب عروس در بخش آمریکایی می‌شوند.

آبشار نیاگارا کجاست؟

آبشارهای نیاگارا (به انگلیسی: Niagara Falls) به مجموعهٔ سه آبشار گفته می‌شود که در مرز آمریکا و کانادا در استان انتاریو از قلمروی کانادا و در ایالت نیویورک از قلمرو آمریکا جای دارد. این آبشارها در سر جنوبی گلوگاه رود نیاگارا قرار دارد.

این آبشارها از بزرگ به کوچک به ترتیب عبارتند از: آبشار نعل اسب، آبشار آمریکایی و آبشار نقاب عروس. آبشار نعل اسب در بخش کانادایی و آبشار آمریکایی در بخش آمریکایی جای دارند که بوسیلهٔ جزیرهٔ بز یا گوت آیلند از هم جدا شده‌اند. آبشار کوچکتر یا همان نقاب عروس هم در سوی آمریکایی این مجموعه آبشار است که از دیگر آبشارها بوسیلهٔ جزیرهٔ لونا جدا شده‌است. مرز بین‌المللی دو کشور در اصل از سال ۱۸۱۹ از میان آبشار نعل اسبی می‌گذرد اما این مرز به دلیل فرسایش زمین و ساخت و سازها مورد مناقشه است.

این آبشار بر روی رود نیاگارا جای دارد و آب دریاچهٔ ایری را زهکشی می‌کند و به دریاچهٔ انتاریو می‌ریزد. این آبشارها روی هم رفته بالاترین سرعت جریان در میان تمام آبشارهای جهان را دارند. بلندی این آبشار بیش از ۵۰ متر (۱۶۵ پا) است. آبشار نعل اسبی با توجه به ارتفاع سقوط آب و شدت جریان، قوی‌ترین آبشار در آمریکای شمالی است. در زمان پُرآبی بیش از ۱۶۸ هزار مترمکعب و در حالت عادی نزدیک به ۱۱۰ هزار مترمکعب آب در دقیقه از این آبشار سرازیر می‌شود.

این مجموعه آبشار در ۲۷ کیلومتری (۱۷ مایلی) شمال و شمال غرب بوفالو و ۱۲۱ کیلومتری (۷۵ مایلی) جنوب و جنوب شرق تورنتو، میان دو شهر دوقلوی نیاگارا فالز (انتاریو) و نیاگارا فالز (نیویورک) قرار دارد.

ویژگی‌های آبشار نیاگارا:

بلندی آبشار نعل اسبی ۵۳ متر است درحالی که بلندی آبشار آمریکایی میان ۲۱ تا ۳۰ متر تغییر می‌کند. این به دلیل وجود صخره‌های بزرگ در بستر آن است. پهنای آبشار نعل اسبی نزدیک ۷۹۰ متر و پهنای آبشار آمریکایی ۳۲۰ متر است. روی هم رفته مسافت میان دورترین بخش آمریکایی تا دورترین بخش کانادایی آبشار ۱۰۳۹ متر است.

حجم آب سرازیر شده در فصل‌های پرآب می‌تواند تا ۵۷۰۰ مترمکعب در ثانیه هم برسد. شدت جریان آب با تراز آب در دریاچه ایری نسبت مستقیم دارد و این مقدار معمولاً در پایان بهار و آغاز تابستان در اوج خود قرار دارد. در طول تابستان ۲۸۰۰ مترمکعب در ثانیه، آب از آبشار سرازیر می‌شود که نزدیک به ۹۰ درصد آن از آبشار نعل اسبی می‌گذرد که آب این آبشار با کمک یک سرریز قابل جابجایی به سوی دستگاه‌های تولید برق هدایت می‌شود.

شدت آب سرآزیری از این آبشار در هنگام شب و در فصل زمستان که شمار گردشگران کمتر است، به نیم کاهش می‌یابد و به ۱۴۰۰ مترمکعب در ثانیه می‌رسد. از سال ۱۹۵۰ بر پایهٔ عهدنامهٔ نیاگارا، میزان آب نیاگارا مدیریت می‌شود، که این مدیریت از سوی انجمن بین‌المللی نظارت نیاگارا (International Niagara Board of Control) یا (IJC) صورت می‌گیرد.

رنگ سبز آب آبشار محصول حل شدن نزدیک به ۶۰ تن بر دقیقه از خاک بسیار ریز و نمک در آب است که در اثر نیروی فرسایشی رودخانهٔ نیاگارا تولید می‌شود. نرخ فرسایش در این منطقه نزدیک به ۳۰ سانتیمتر در سال است که البته در دوره‌ای به میانگین ۹۱ سانتیمتر در سال هم رسیده بود. برآورد می‌شود که تا ۵۰۰۰۰ هزار سال دیگر حتی اگر با همین نرخ کاهش یافته، فرسایش ادامه داشته باشد ۳۲ کیلومتر باقی‌مانده تا دریاچهٔ ایری از بین برود و دیگر اثری از آبشار باقی نماند.

نکاتی جالب درباره آبشار نیاگارا:

۱- آبشار نیاگارا اسم جمعی برای سه آبشار است که در مرزهای بین‌المللی کانادا و نیویورک به هم می‌پیوندند.

۲- رنگین کمان نیاگارا: اگر در طرفِ کانادایی آبشار قرار داشته باشید تقریبا می‌توانید همیشه از دیدن رنگین‌کمان مطمئن باشید. برای ثبت این پدیده‌ی زیبا مطمئن شوید که دوربین عکاسی‌تان را برداشته‌اید و از حدود ظهر تا غروب آفتاب از آن‌جا دیدن کنید.

۳- سفر ماهی ها: ماهی‌ها در واقع در آبشارها سفر می‌کنند. باور نمی‌کنید؟ با هزینه‌ی ۱۰ دلار سری به غار بادها بزنید. این مکان این واقعیت را به اثبات خواهد رساند و ممکن است حتی کسی را ببینید که در سفر خود به پایین آبشار بدنش با یک ماهی برخورد کرده باشد.

۴- حدودا ۹۰% از ماهی‌هایی که به پایین آبشار نیاگارا سفر می‌کنند زنده می‌مانند. معتقدند که کف سفید حاصل از آب‌های خروشان برای ماهی‌هایی که به پایین آبشار سفر می‌کنند مثل یک کوسن عمل می‌کند.

۵- در دهه‌ی ۱۸۰۰ و ۲۰۱۷ آبشار نیاگارا تقریبا یخ‌زده بود. آب آن‌قدر یخ زده بود که فقط یک باریکه‌ی کوچک به پایین آبشار جاری می‌شد.

۶- در هر ثانیه حدود ۲۸۰۰۰۰۰۰(۲۸ میلیون! ) لیتر آب از آبشار نیاگارا سرازیر می‌شود.

۷- نخستین کسی که از این آبشار عبور کرد یک معلم شجاع ۶۳ ساله بود. او داخل یک بشکه به پایین آبشار رهسپار شد.

۸- حدود ۲۰% از آب آشامیدنی ایالات متحده از دل و از روی آبشار نیاگار می‌گذرد. بله، به احتمال فراوان ممکن است هر آمریکایی از آبی خورده باشد که از این آبشار آمده است.

۹- آبشار نیاگارا مرتفع‌ترین آبشار جهان نیست. در واقع، حدود ۵۰۰ آبشار وجود دارند که از نیاگارا بلندتر هستند. در واقع ترکیبی از ارتفاع و حجم زیاد آب است که نیاگارا را به یک مقصد گردشگری بی‌نظیر تبدیل می‌کند.

۱۰- هرچند آبشار نیاگارا بلندترین آبشار جهان نیست، ممکن است سریع‌الحرکت‌ترین آبشار این سیاره باشد.

۱۱- آبشار نیاگارا از یخ‌رودها به وجود آمده است.

۱۲- بخش‌هایی از فیلم دزدان دریایی کارائیب در این آبشار فیلمبرداری شده است. فیلم‌های سوپرمن و نیاگارا با بازی مریلین مونرو نیز در این مکان ساخته شده‌اند.

۱۳- آبشار نیاگارا ۱۲۰۰۰ سال عمر دارد و از ۲۰۰ سال پیش به عنوان یکی از مقاصد گردشگری آمریکا و کانادا و به خصوص مکانی برای گذراندن ماه عسل زوج ها انتخاب شده است.

۱۴- در آبشار نیاگارا غاری وجود دارد که هر ساله به دلیل ویرانی بازسازی می شود. نام این غار ویندز است.

۱۵- جریمه ده هزار دلاری برای کسانی که از آبشار پایین می روند وجود دارد.

۱۶- آبی که در هر ثانیه از آبشار نیاگارا پایین می آید برای مصرف ۷ ساله یک خانواده کافی است.

۱۷- یکی از تفریحات آبشار نیاگارا زیپ لاین است که برای کسانی که به ماجراجویی علاقه دارند بسیار مهیج است. قایق سواری نیز در اینجا صورت می گیرد. خوردن شام و نهار در اطراف محوطه نیاگارا از دیگر تفریحات آن محسوب می شود.

 

مرتبط:

آبشارهای ایگواسو از زیباترین آبشارهای جهان

آبشار آنجل _ مرتفع ترین آبشار دنیا

غار لوون غاری است که تنها در نتیجه ی یک درخواست ساده از همسر این مرد ارمنی و برای هدفی ساده تر از او خواسته شده بوده است. این غار جالب تنها در خانه ی این مرد و با استفاده از ساده ترین وسایلی که فکر ش را بکنید با سلیقه ی بسیار زیاد و در زمانی طولانی ساخته شده است.

همانطور که در مقدمه نیز برای شما توضیح دادیم، این غار در زیرزمین یک مرد میانسال ارمنی ساخته شده است آن هم توسط دستان خودش! در واقع ساخت این غار در زیرزمین خانه ی این مرد آغاز شده است. قابل حدس است که این مرد و خانوده اش هیچگاه این فکر را نمی کرده اند که روزی پیش روی لوون، به وجود امدن غاری در زیرزمین خانه ی آن ها ساخته بشود که به عنوان یک جاذبه ی عجیب در سراسر دنیا از آن یاد شود و دست به دست در شبکه های اجتماعی به دست کاربران بگردد.

 

این غار دستکند و منحصر به فرد که شاید بتوان گفت که به نوعی به حای این که حاصل موهبت های طبیعت به انسان ها باشد، این بار بر عکس و به دست انسان ها به طبیعت تقدیم شده است. در ۲۳ سال آخر عمر این مرد، کاملا حواس و فعالیت های این مرد را به خود اختصاص داد. در واقع، غار دستکندی که توسط آقای لوون آراکلیان این مدت از سال های عمر خود را به ساخت آن در زیرزمین خانه اش اختصاص داد، هم اکنون نه تنها غار است که بلکه به موزه ای جالب تبدیل شده است.

حفر این غار دست کند در تمام طول ۲۳ سالی که طول کشید، تنها و تنها با استفاده از یک قلم و چکش انجام شد. آقای لوون حتی تا زمان مرگش نیز مشغول کار بر روی این پروژه ی حفر غار شخصی در خانه ی خود بوده است.

درباره ی انگیزه ی ساخت این غار نکته ی جالبی وجود دارد و آن در این مورد است که لوون آراکلیان زمانی شروع به حفر این غار خانگی و دستکند نمود که همسر او خانم توسیا از وی در خواست کرده بود که یک فضای خنک خانگی برای قرار دادن و نگهداری برخی از مواد خوراکی و سبزیجات و علی الخصوص سیب زمینی ‌هایش را برای او آماده کند!

آقای لوون زمانی که ساخت غار لوون را آغاز کرد، با ۱۸ ساعت کار در روز و در حالی که تنها در زیر زمین خانه اش به سر می‌ برد و وقت می گذراند، این غار را در ۲۳ سال ساخت. به گفته ی خانواده اش او تنها چند ساعت برای خوابیدن واستراحت و انجام برخی از امور شخصی خودش به بالا می‌ آمده است و بعد از آن که کارش تمام می شده است، دوباره کار خود را در زیرزمین خانه اش شروع می کرده است.

 

برای بسیاری از کسانی که داستان حفر این غار به دست لوون را می فهمند، این سوال پیش می آید که وی با خاک هایی که از حفاری های شخصیش به وجود می آمده است چه کار می کرده است و آن ها را به کجا می برده است؟

در واقع لوون همه ‌ی خاک‌ هایی که در طول پروژه‌ ی حفاری شخصیش از زمین خارج می کرده است را در اختیار سازندگان و تامین کنندگان محلی قرار می‌ داده است تا در پروژه‌ های ساختمانی که در منطقه ی زندگی و غار لوون در حال انجام بود، استفاده شوند. از جمله خصوصیاتی که این غار دستکند دارد این است که دیوارهای این غار از جنس سنگ ‌های سفت و سخت آتشفشانی هستند.

یکی از نکات قابل توجهی که درباره ی این غار وجود دارد این است که دمای غار لوون در تمام طول سال در حدود ۱۰ درجه ‌ی سانتیگراد است. با توجه به این که این غار به دست انسان ها ساخته شده است، از این غار دست ‌ساز که در روستای آرینج (Arinj) و در ارمنستان واقع شده است، در حال حاضر به عنوان یک موزه استفاده می شود.

افراد زیادی هستند که با شناختن این جاذبه به ارمنستان و این روستا می روند تا این غار را ببینند و از جمله ی این افراد یک عکاس مشهور به نام چپل است. چپل هم در واقع پس از خواندن مقاله ‌ای درباره ‌ی این زیرزمین تصمیم گرفت تا حتما به این مکان جالب و عجیب برود و از آن بازدید کند تا از تکنیک هایی که در ساخت این غار به کار گرفته شده است، تصاویری تهیه کند.

در تمامی عکس هایی که چپل گرفته است می توان به وضوح دید که با استفاده از ساده ترین وسایل موجود چگونه لوون توانسته تا همچین غاری را حفر کند. همسر لوون، توسیا تمامی ابزار حفاری لوون را به این عکاس نشان داده است اما این زن به گفته ی خودش جرات وارد شدن به این زیرزمین را ندارد.

 

مرتبط:

آشنایی با غارهای هیجان انگیز در ایران

بوداپست، پایتخت مجارستان بدون شک یکی از جذاب ترین شهرهای اروپاست، شهری که نسبت به دیگر مقاصد شناخته شده اروپایی مثل پاریس و لندن معروف نیست اما آنقدر جذاب است که مطمئنا غافلگیرتان می کند. کلیسای ماتیاس یکی از جذاب ترین کلیساهای بوداپست و از منحصربفردترین کلیساهای اروپاست، کلیسایی که نماد گذشته باشکوه شهر است و با قدمتی بیش از ۷۰۰ سال مراسم تاجگذاری زیادی را به خود دیده است، به طوری که حتی مراسم ازدواج پادشاه بزرگ مجارستان، ماتیاس هم در این کلیسا انجام شده است.

کلیسای ماتیاس (Matthias Church) در بوداپست قرن ها محل وقوع رویدادهای تاریخی زیادی بوده است. برج های پر زرق و برق، طراحی منحصربفرد نما و سقفی با موزائیک های سفید و قرمز کلیسای ماتیاس را به جاذبه ای فراموش نکردنی و میراث باشکوه بوداپست تبدیل کرده است. با اینکه اینجا کلیسای جامع بوداپست نیست اما مطمئنا تحت تاثیر معماری خاص و تاریخ شنیدنی اش قرار خواهید گرفت. تضاد جالبی که سنگ کاری های گوتیک سفید و موزائیک های قرمز رنگ سقف به نما داده تصویری تماشایی از این کلیسا به وجود آورده که در بین دیگر کلیساهای اروپایی کمتر به چشم می خورد.

طراحی داخلی کلیسا هم به باشکوهی نمای آن است، نقاشی های دیواری، شیشه های رنگی پنجره، مجسمه ها و عناصر تزئینی شکوه و جذابیت خاصی را به نمای داخلی بنا داده است. منبر کلیسا در سال های ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۳ در جریان نوسازی های گسترده با سنگ ماسه ساخته و روی آن با نقاشی های تزئینی نئو – رومانسک و مجسمه هایی جذاب پوشیده شده است. اولین منبر این کلیسا در سال ۱۶۹۳ بعد از مرمت های تبدیل دوباره مسجد به کلیسا، ساخته شد اما هیچ اطلاعاتی درباره ظاهر آن در دست نیست.

 

کلیسا ۷ ناقوس دارد که ۶ تا از آن ها در برج ناقوس قرار گرفته و ۲ تا از آن ها از ناقوس های تاریخی هستند. وقتی از رود معروف دانوب به این کلیسا نگاه می کنید مناره های مخروطی آن شکوه جذابی را به منطقه داده و همان تضاد جالب سفید و قرمز، کلیسا را از دیگر بناها متمایز کرده است. کلیسا به نام پادشاه ماتیاس نامگذاری شده چون او از طرفداران سرسخت ساخت مجدد کلیسا بود. برج جنوبی به ارتفاع ۸۰ متر هم به نام ماتیاس نامگذاری شده چون پادشاه ماتیاس دستور مرمت آن را صادر کرد و اعلام کرد که باید برج با نماد او یعنی کلاغ سیاه نشانه گذاری شود.

تاریخچه کلیسای ماتیاس

اینجا قدیمی ترین کلیسای بوداپست است؛ ساخت این کلیسا در سال ۱۲۵۵ در زمان حکومت «پادشاه بلا چهارم» شروع شد، پادشاهی که بعد از حمله مغول در سال های ۱۲۴۱-۱۲۴۲ شروع به ساخت مجدد کشور کرد برای همین یکی از برج های کلیسا به نام این پادشاه نامگذاری شده است. در واقع، دروازه شرقی کلیسا در قرن ۱۳ بعد از حمله مغول و تاسیس شهر بوداپست ساخته شد. بخش مرکزی کلیسا در حوالی سال ۱۴۰۰ بنا شد و از اوایل قرن ۱۴ پادشاهان زیادی در این محل تاجگذاری کردند. در واقع اینجا کلیسای تاجگذاری مجارستان بوده و پادشاهان زیادی مثل چارلز روبرت و فرانس جوزف در این کلیسا تاجگذاری کردند. در قرن ۱۵ مراسم ازدواج سلطنتی پادشاه ماتیاس در این کلیسا برگزار شد.

جالبه بدانید که این کلیسا به مدت ۱۵۰ سال مسجد بوده است خیلی از کلیساهای شهر در طول قرن ۱۶ در زمان حکومت ترک ها به مسجد تبدیل شدند و کلیسای ماتیاس هم از این قائده استثناء نیست. خیلی زود به سبک تمام مساجد دیگر، دیوارها سفید شدند و کف زمین با فرش پوشیده شد. بعد از تصرف ترک ها شهر به ویرانه تبدیل شده بود اما کم کم تلاش ها برای مرمت کلیسا به سبک باروک شروع شد و شکوه قرن سیزدهمی دوباره به آن بازگشت.

بعد از پیمان صلح اتریش – مجارستان در سال ۱۸۶۷، این کلیسا میزبان یکی از بزرگ ترین مراسم تاجگذاری بود، روزی که فرانس جوزف و همسرش الیزابت بعد از تاجگذاری، امپراتوری اتریش – مجارستان را تاسیس کردند. کلیسا در سال های پایانی قرن ۱۹، مرمت های گسترده ای را به خود دید و در نوسازی بنا از بسیاری از بخش های اصلی استفاده شد به طوری که دوباره به شکوه قبلی اش رسید. سقف بنا پوشیده از سرامیک های معروف است که جذابیت آن را دوچندان کرده است. امروز کلیسای ماتیاس همچنان یکی از برجسته ترین بناهای شهر است و گردشگران زیادی از آن دیدن می کنند.

 

قلعه ماتیاس

قلعه ماتیاس یکی از قدیمی ترین بناهای نواحی غربی شهر بوداپست است و نه فقط یک کلیسا بلکه موزه ای تماشایی ست چون نقاشی های دیواره ها و سقف آن توسط معروف ترین نقاشان مجارستانی طراحی شده اند. از طرفی کلیسا میزبان یک موزه هنری کوچک است که آثار مذهبی و یادگاری های تاریخی زیادی در آن به نمایش در آمده است، تعدادی از نمادها و بنرهای نظامی سابق هم زمانی در اینجا نگهداری می شدند.

 

کلیسای ماتیاس نه فقط یکی از بهترین جاذبه ها و یکی از رمانتیک ترین مکان های بوداپست برای بازدید است بلکه جایی عالی برای شرکت در کنسرت های کلاسیک هم هست، کنسرت هایی که توسط معروف ترین هنرمندان شهر اجرا می شود و می توانید با پرداخت ۱۳ یورو در آن ها شرکت کنید. هر سال در این کلیسا کنسرت های زیادی از موسیقیدان های خارجی و داخلی برگزار می شود که یکی از معروف ترین این کنسرت ها ساندی ارگان ناستس (Sunday Organ Nights) است. از آنجایی که این کلیسا بر روی تپه قلعه قرار دارد در نزدیکی آن جاذبه های بسیاری هست که ارزش بازدید دارند. می توانید بر روی این تپه ساعت ها پیاده روی کنید و در همانطور که در خیابان های سنگ فرش شده قدم می زنید بناهای زیبا و جذاب را تحسین کنید، بناهایی که همچنان سبک قرون وسطایی خود را حفظ کرده اند.

امروز این کلیسا به محلی برای اجرای مراسم، کنسرت ها، نمایشگاه ها و … تبدیل شده و قطب پرهیاهوی مذهبی و فرهنگی شهر است. نیازی به گفتن نیست که انجام این مراسم زمان باز شدن درهای این کلیسا را تحت تاثیر قرار می دهد و باید قبل از اینکه به دیدن کلیسا بروید زمان بندی آن را چک کنید.

 

مرتبط:

کلیسای جامع سنت پیتر مجارستان