طاق هادریان از بناهای باستانی اردن

طاق هادریان (قوس هادريان‎) یا دروازه هادریان یکی از مشهورترین آثار تاریخی شهر جراش در اردن می‌باشد.

شهر جراش

جراش یک شهر باستانی بوده که به عنوان یکی از استان های امپراتوری روم در منطقه اعراب شناخته می شده است. رومی ها امنیت و صلح را در این منطقه تضمین می کرده تا مردم آن بتوانند به موفقیت های بزرگ دست یابند. امپراتور هادریان در سال های ۱۲۹ و ۱۳۰ میلادی از جراش بازدید نمود.

 

طاق هادریان

این طاق (قوس هادريان‎) یا دروازه هادریان یکی از مشهورترین آثار تاریخی شهر جراش در اردن می‌باشد. این طاق در سمت جنوبی شهر واقع شده‌است، این طاق عبارت است از یک دروازه با سه طاق قوسی شکل که بخاطر بزرگداشت بازدید امپراتور رومی هادریان از این شهر در زمستان سال ۱۲۹ تا ۱۳۰ میلادی بنا گردید.

طاق هادریان از بناهای باستانی اردن
ویژگی‌ها

این طاق یکی از مجموعه طاق‌هایی است که بخاطر بزرگداشت و احترام به امپراتور هادریان بناشده، ارتفاع این طاق در زمانی که ساخته شده تقریباً ۲۲ متر بوده‌است، این طاق در قدیم دارای یک دروازه چوبی بوده‌است، در این طاق عناصری از معماری غیر سنتی بچشم می‌خورد- بطور مشخص آثار معماری نبطیه – از میان این عناصر می‌توان به تزیینات ستونهای این طاق اشاره کرد، بطوریکه بجای اینکه گلهای تزیینی کنده‌کاری شده در بالای ستون که بطور معمولی در معماری آن زمان مرسوم بوده‌است، در پایین ستون قرار دارد. در سال ۲۰۰۵، طاق تحت بازسازی قرار گرفت. بازسازی در سال ۲۰۰۷ تکمیل شد و در حال حاضر حدود ۲۱ متر (حدود ۳۶ فوت)، ۳۷٫۴۵ متر طول و ۹٫۲۵ متر عرض دارد.

مرتبط:

طاق کسری (ایوان مدائن)

کاخ داگز یا پلازو دوکاله نگینی در شهر ونیز

رنگ قصر داگز ونیز بسته به زمان روز و به لطف نور خورشید تغییر می کند. کاخ داگز یک تونیک صورتی بسیار دلربا ایجاد می کند که همگی در نماهای گوتیک متقارن به رنگ سفید صورتی تغییر می دهند.

ونیز، شهر روی آب

اگر به سفر علاقه مند و یا اینکه مطالب مرتبط با شهرهای توریستی دنیا را دنبال می کنید، حتما نام شهر ونیز در کشور ایتالیا را بعنوان یکی از زیباترین شهرهای جهان بارها شنیده اید؛ شهری که به ” شهر روی آب” معروف است!

ونیز یکی از برترین مقصد های توریستی ایتالیا و حتی اروپا می باشد که همیشه پر از توریست است. ونیز به خاطر هنر و معماری با شکوهش، برای مسافران و توریست ها همیشه یک مقصد مهم به حساب می آید. این شهر با چشم انداز زیبایش، مکانی منحصر بفرد و دارای میراث فرهنگی غنی می باشد. یکی از از مکانهای دیدنی این شهر کاخ داگز است که در این مطلب به معرفی آن می پردازیم.

 

کاخ داگز ونیز

در قرن چهاردهم، جنگ بین خانواده های بزرگ ایتالیایی معمول بود و هر خانواده سعی می کرد با جنگ های متخاصم و به روش های خشونت آمیز، دیگر خانواده ها را نابود سازد و قدرت را به دست بگیرد. همین موضوع بن مایه ساخت چنین بنایی در ونیز شد. با این وجود ونیز از این ماجراها به دور ماند. بنابراین معماری ونیز نیازی به قلعه و دژ نداشت. بلکه آب ها از ونیز محافظت می کردند. در نتیجه آن بناهای ونیزی بسیار لطیف تر ساخته شدند که کاخ داگز ونیز یا پلازو دوکاله (Palazzo Ducale) نگین این بناهاست.

 

کاخ داگز یا پلازو دوکاله نگینی در شهر ونیز
تاریخ کاخ داگز

کاخ داگز ونیز احتمالا در قرن ۱۰ و ۱۱ به عنوان هسته مرکزی اقامت ثروتمندان ونیزی ساخته شد. این بنای مرکزی با یک حیاط مرکزی با برج هایی در هر یک از گوشه هایش نشان دهنده یکی از شاهکارهای معماری گوتیک ونیزی است. در قرن دوزادهم میلادی اولین بازسازی آن، با فردی به نام دوک سباستیانو زیانی (duke Sebastiano Ziani) انجام شد که قلعه را به قصری زیبا تبدیل کرد. بعدها در سال ۱۲۰۰ دوباره به بنای کاخ افزوده شد.

بین سال های ۱۳۳۹ و ۱۳۴۲ در طول حکومت بارتولومو گرادنیجو ، کاخ شکل امروزی خود را به دست آورد. شخص معروف بعدی یعنی داگ فرانسسکو فوسکاری کاخ را در سال ۱۴۲۴ به سمت کلیسای سن مارکو گسترش داد. در سال ۱۴۴۲ معماران جیووانی بون و بارتولومو بون پورتا دلا کارتا را به بنا افزودند.

بخش داخلی خانه آپارتمان های کاخ داگز ونیز توسط معمار آنتونیو ریزو پس از آتش سوزی ۱۴۸۳ ساخته شده است. در طول قرن شانزدهم، آتش سوزی های ویران کننده ای بسیاری از نقاط بنا را نابود کرد. پس از آن این بخش ها دستخوش بازسازی ها و نقاشی های دوباره شد. با تغییر و تحولات جدید پله های غول پیکر بنا و گنجینه اصلی کاخ داگز ونیز یا همان بنای پلازو دو کاله ساخته شد: نقاشی معروف مسیح تینتورتو هم پس از آتش سوزی ها، جایگزین تزئینات داخلی بنا در زیر گنبد آن شد.

در ابتدای قرن هفدهم، معمار آنتونیو کوتین، زندان های جدید بنا را به نام (Prigioni Nuove) به این کاخ اضافه نمود. این زندان در سمت دیگر کانال قرار گرفته است که با پلی به نام پل افسوس و البته در زیرزمین به بنا متصل می شود. جایی که محکومان و زندانیان در آن زندانی و شکنجه می شدند. در سال ۱۷۹۷، پس از سقوط جمهوری ونیز، قصر به اتاق های اداری برای افراد دولت تبدیل شد. زندان قصر را با پوشش سقف خاصی پوشاندند اما همچنان کارکرد خود را حفظ نمود. کاخ داگز ونیز پس از پیوستن ونیز به پادشاهی ایتالیا تا سال ۱۹۲۳ همچنان دچار تغییرات و بازسازی های بسیاری شد تا اینکه در نهایت به یکی از موزه های باارزش و مهم ونیز تبدیل شد.

در حال حاضر کاخ داگز ونیز یا پلازو دوکاله موزه ای از آثار تاریخی را ارائه می دهد. همچنین تمام وسایلی را که خاندان داگز در طول سفر های خود جمع آوری کرده اند و گنج داگ در این بنا به نمایش عموم درآمده است. همچنین اگر علاقه مند به تاریخ معماری در ایتالیا هستید، می توانید در گوشه و کنار این کاخ آثاری از انواع سبک های معماری و تاریخ ونیز را ببینید.

کاخ داگز یا پلازو دوکاله نگینی در شهر ونیز
چطور به دیدن کاخ داگز (پلازو دوکاله) بروید؟

ونیز شهری توریستی است که لاو سیزن در آن معنی ندارد. بنابراین هر زمان از سال که بخواهید وارد کاخ داگز ونیز شوید، با صفی طولانی از بازدید کنندگان مواجه می شوید. برای جلوگیری از انتظار طولانی در ورودی، می توانید از قبل کارت ورود موزه ونیز را به صورت آنلاین بخرید. در این صورت جدای از پلازو دوکاله می توانید به دیدن ۱۱ موزه مهم دیگر شهر همانند موزه میدان سنت مارک، موزه کورر، کتابخانه مارسیانا و موزه باستان شناسی بروید. همچنین اگر در تورهای گروهی ونیز شرکت می کنید، ورود به کاخ داگز ونیز یا تور پیاده روی و گشت و گذار در مرکز شهر برایتان امکان پذیر خواهد بود. یک راهنمای خصوصی نیز با شما در تمام مسیر همراه خواهد شد و توضیحات لازم را به شما می دهد.

 

نکات بازدید از کاخ داگز یا پلازو دوکاله:

– بهترین زمان بازدید از کاخ داگز یا صبح زود یا هنگام ناهار و در ظهر است. جرا که بازدید کنندگان کمتری را در صف ورودی خواهید دید.

– کفش های راحتی و کتونی بپوشید. مخصوصا اگر می خواهید که به زیرزمین و زندان کاخ بروید.

– برای رستوران ها و کافه ها دسترسی عالی دارید. چرا که همگی در امتداد کانال گرند و اطراف میدان سن مارکو پراکنده اند.

 

نکته آخر

ونیز همیشه پر از توریست است، اما اواخر پاییز و روزهای اول زمستان، بهترین زمان برای سفر به ونیز است. در این زمان، شهر خلوت تر و هتل ها ارزان تر هستند اما مشکلی که در این زمان ممکن است با آن مواجه شوید سرد شدن هوا و مه آلود بودن آن است. در ژانویه و فوریه بهتر است به ونیز سفر نکنید چون جمعیت زیادی برای دیدن کارناوال دو هفته ای که یکی از بزرگترین جاذبه های شهر ونیز است به اینجا هجوم می آورند. فستیوال فیلم ونیز هم در اواخر آگوست یا اوایل سپتامبر برگزار می شود که باعث شلوغی شهر و پر شدن هتل ها می شود. بنابراین برای زمان سفر ونیز، نکات گفته شده را توجه نمایید و با توجه به آن برنامه ریزی کنید.

لذت سفر به جزیره تاهیتی

تاهیتی بزرگ‌ترین جزیره‌ی مجمع الجزایر پلینزی فرانسه است. جاذبه های تاهیتی به قدری آرامش بخش و چشم نوازند که در اولین مشاهده شما را مجذوب خود می کنند. سال هاست که تاهیتی به پاتوق گردشگران و چهره های مشهور ثروتمند دنیا تبدیل شده است. با بیتوته همراه باشید تا از این جزیره زیبا بیشتر بدانید و با دیدن تصاویر جذاب آن، بخشی از زیبایی جزیره تاهیتی را درک کنید.

جزیره تاهیتی

پلینزی فرانسه، نام مجمع الجزایری در اقیانوس آرام است که حدودا از ۳۰۰ سال قبل تا اکنون تحت سلطه فرانسه است. بزرگ ترین جزیره ی پلینزی، “تاهیتی” و شبیه به شکل هشت انگلیسی است.

تاهیتی (به فرانسوی: Tahiti) بزرگ‌ترین جزیره در گروه جزیره‌ی پلی‌نزی فرانسه است که در جزایر سوسایتی در اقیانوس آرام قرار دارد. به طور دقیق تر بدانید تاهیتی کجاست، باید بگویم در جنوبی ترین بخش اقیانوس آرام قرار گرفته است.

تاهیتی، جزیره‌ای مرتفع و کوهستانی است که تپه‌های مرجانی آن را فرا گرفته‌اند. مساحت تاهیتی ۱٬۶۷۸۹ کیلومتر مربع است. پایتخت تاهیتی و پولینزی فرانسه شهر پاپیته در ساحل شمال غربی جزیره است که تنها فرودگاه بین‌المللی منطقه در آن جای دارد.

جنگل‌های پر از برگ در کنار کیلومترها ساحل ماسه‌ای و کرپ‌های فرانسوی در کنارغذاهای فرانسوی و چشم‌اندازهایی فوق‌العاده، تاهیتی را به مقصدی گردشگری ایده‌آل تبدیل کرده‌اند.

 

مردم شناسی تاهیتی

تاهیتی، مرکز سیاسی، اقتصادی و فرهنگی پولینزی فرانسه است و جمعیت آن در سرشماری سال ۲۰۱۲ بالغ بر ۱۸۳٬۶۴۵ بود که آن را پرجمعیت‌ترین جزیرهٔ پولینزی فرانسه با ۶۸٫۶٪ کل جمعیت منطقه می‌سازد.

هم‌اکنون حدود ۷۰٪ جمعیت تاهیتی را پولینزی‌ها تشکیل می‌دهند و بقیه اروپایی، چینی و چندرگه هستند. زبان رسمی این کشور: فرانسوی/زبان بومی و مذهب آنان: مسیحیت است.

لذت سفر به جزیره تاهیتی

جاذبه های گردشگری تاهیتی

جاذبه های تاهیتی، به قدری آرامش بخش و چشم نوازند که در اولین مشاهده شما را مجذوب خود می کنند. سواحل، تورهای دریایی، چشمه های آبگرم، مراسم های بومی و سنتی و حتی بناهای دیدنی همگی به طرز حیرت آوری تاهیتی را بق مقصدی برتر برای گردشگران تبدیل کرده است.

با سفر به تاهیتی منظره های خارق العاده ای در انتظارتان است از غواصی در دریایی مرجانی تا استراحت گاه های طبیعی با صفا، قایقرانی در تونل های آبی بین انبوه گیاهان سبز رنگ، جت اسکی بر روی آب های فیروزه ای رنگ و با تماشای رنگ های متنوع گیاهان و مرجان های دریایی لذت می برید.

این جزیره با تعداد زیاد خانه های ییلاقی بیشتر از آن چیزی که ما فکرش را می کنیم، بهشت استوایی و قطب ویلاهای ییلاقی است. در این جزیره فوق العاده زیبا، تعداد زیادی رستوران و ویلا و اقامتگاه وجود دارد و در نتیجه گردشگرانی که به آنجا می روند، از نظر محل اقامت گزینه های زیادی پیش رو دارند،

همچنین زندگی شبانه در کنار ساحل، باعث محبوبیت چند برابری این اقامتگاه های ساخته شده روی آب شده است. آبشار Fautaua از جاذبه‌‌های تاهیتی است، که پیشنهاد می‌کنیم حتما زمانی را برای تماشای زیبایی این آبشار اختصاص دهید و از آن لذت ببرید.

جالب است بدانید امکانات موجود در این جزیره چندان لوکس نیست اما به دلیل طبیعت، سواحل و مناظر استثنایی اش سال هاست که به پاتوق گردشگران و چهره های مشهور ثروتمند دنیا تبدیل شده است.

 

دانستنی‌هایی برای سفر به تاهیتی

برای اینکه بتوانید به این جزیره سفر کنید پس از تهیه پاسپورت می‌توانید بلیط هواپیما به پولینزی را تهیه کنید که فرودگاه‌ پاپیته میزبان شما خواهد بود و از آنجا می‌توانید به فرودگاه‌های مختلف از قبیل بورا بورا و موریا هم نقل‌مکان کنید.

برای سفر به تاهیتی به زمان و پول زیادی نیاز دارید، فقط قبل از سفر پیش بینی وضع هوا را بررسی کنید تا لوازم مورد نیاز خود را به راحتی انتخاب کنید.

بهترین زمان سفر به تاهیتی، بین ماه‌های می تا اکتبر (۱۱ اردیبهشت تا ۹ آبان) است.

واحد پول تاهیتی: فرانک اقیانوسیه

پیش شماره: ۶۸۹+

احتلاف زمانی با ایران: هشت ساعت و نیم جلوتر

ولتاژ برق: ۲۲۰ ولت

لذت سفر به جزیره تاهیتی

اسامی مکانها و بناهای دیدنی جزیره تاهیتی

از دیگر جاذبه‌های طبیعی جزیره تاهیتی می‌توان به موارد زیر اشاره داشت:

پارک پائوفای (Pā’ōfa’i Gardens)

چشمه آبگرم رادیسون (Ex Radisson Plaza Resort Tahiti)

پارک واییته (Place Vai’ete)

آبشار فارامای (Cascades de Faarumai)

پارک بوگینویل (Bougainville Park)

آکواریم لاگوناریوم (Lagoonarium de Tahiti)

ساحل مائوئی (Plage de Maui)

ساحل پوینت ونوس (Plage de la Pointe Venus)

ساحل په په هو (Plage Publique de Papehue)

ساحل هیتیماهانا (Hitimahana)

کوهستان اُرای (Mont Aorai)

کوهستان اوروهنا (Mont Orohena)

باغ گیاه شناسی (Jardins d’eau de Vaipahi)

باغ گیاه شناسی هریسون اسمیث (Harrison Smith Botanical Garden)

کوهستان مارائو (Mont Marau)

blank

کشور تاهیتی علاوه بر جاذبه‌های طبیعی دارای مکان‌ها وبناهای دیدنی و تاریخی بسیاری است که در ادامه به اختصار آن‌ها را نام برده‌ایم:

موزه فرهنگی (Musée de Tahiti et des Îles)

موزه رابرت ون پیل (Robert Wan Pearl Museum)

کلیسای نوتردام (Notre Dame Cathedral)

فانوس دریایی ونوس (Point Venus Lighthouse)

مکان تاریخی آراهوراهو مارائه (‘Ārahurahu Marae)

موزه گوگن (Paul Gauguin Museum)

موزه سوغاتی های کوریوس (Tahiti Souvenirs Le Curios)

موزه تاهیتی و جزیره هایش (Museum of Tahiti and Her Islands)

موزه جیمز نورمن (James Norman Hall Museum)

گالری هنری وینکلر (Galerie Winkler)

موزه هنرهای خیابانی (ONO’U Tahiti Museum of Street Art)

بنای تاریخی موتس (Monument aux Morts)

قصر آرکبیشاپس (Archbishop’s Palace)

لرد هاوو جزیره ای زیبا در استرالیا

جزیره لرد هاوو منطقه ای ثبت جهانی شده در کشور استرالیا می باشد. این جزیره کوچک با وجود وسعت کم، قطعه‌ای از بهشت است و گفته می شود این جزیره زیباترین جزیره استرالیاست. طبیعت و حیات وحش این ناحیه به دلیل جداافتادگی جزیره از باقی آبها زیستگاه تعداد زیادی گونه‌های گیاهی، جانوران آبزی و نیز پرندگان نادر است.

جزیره لرد هاوو استرالیا

جزیره لرد هاوو بخشی از ایالت نیو ساوت ولز و جنوبی‌ترین جزیره مرجانی کره زمین است. آب‌های این منطقه مربوط به دریای تاسمانی هستند که بین استرالیا و نیوزلند واقع است. کوه لیدی برد ‎۷۷۷ متر و کوه گاور ۸۷۵ متر بر انتهای جنوبی جزیره مسلط اند.

جزیره لرد هاوو با شکل نامنظم هلال مانند که از باقی مانده ی گدازه‌های آتشفشانی به وجود آمده‌است در دریای تاسمان و بین استرالیا و نیوزلند قرار دارد.

 

زیبایی‌های جزیره

همیشه جزیره ها به دلیل موقعیت جغرافیایی که دارند تماشایی و جذاب بوده اند. قسمتی از خشکی با درختان سبز در احاطه دریا مطمئنن تصویری زیبا را به نمایش می گذارد. اما بعضی از جزیره ها هستد که از هم نام خود پیشی گرفته اند و مناظر دیدنی تر و متفاوتی را در معرض نمایش گذاشته اند که جزیره لرد هاوو استرالیا از همین نمونه می باشد.

ویژگیهای قابل توجه این مجموعه جزایر به گونه ای است که در ایام مختلف سال گردشگران بسیاری را به سمت خود می کشاند. جزیره لرد هاوو با قلههای کوه پیکرتراشی شده که به طور چشمگیری از آبهایی به رنگ جواهر سربرآورده اند، مکان تضادهای خارق العاده است.

این بهشت رویایی همواره، مکانی برای دوستداران ابی دریا و سبزی جنگل می باشد و تبدیل به مکانی حیرت انگیز در استرالیا شده است. همچنین تماشای حیات وحش جزیره در خشکی و آب از فعالیت های اصلی توریست هاست.

blank

مساحت جزیره لرد هاوو

این جزیره حدود ۱۱ کیلومتر طول و بین ۲٫۸ کیلومتر و ۰٫۶ کیلومتر عرض دارد گسترده‌ای با مساحت ۱۶٫۵۶ را پوشش می‌دهد و بلندترین نقطه این جزیزه کوه گوور با ارتفاع ۸۷۵ متر است.

مجموعه جزیره‌های لرد هاوو شامل ۲۸ جزیره‌است که در سال ۱۹۸۷ به عنوان مکانی طبیعی و دارای جاذبه‌های متنوع و همچنین دارای جنگل‌های دست نخورده در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

 

تنوع گیاهی و جانوری لرد هاوو

طبیعت و حیات وحش این ناحیه به دلیل جداافتادگی جزیره از باقی آبها و زمین‌های استرالیا کاملا بکر و خاص خود می باشد. لرد هاوی بخاطر زیبایی و تنوع منحصر به فرد، ساختار زمین شناسی فوق العاده و مجموعه پرندگان نادر و زندگی گیاهی و دریازی آن در سال ۱۹۸۲در میراث جهانی ثبت شده است.

آبهای تمیز بلوری سرشار از زندگی دریازی و مرجانی نادر آن بعنوان بخشی از پارک دریازی جزیره لرد هاوو حفاظت می شود. لرد هاوو هرگز قسمتی از یک قاره نبوده و تقریبا نیمی از گیاهان محلی جزیره گیاهان بومی هستند.

یکی از مشهورترین آنها نخل کنتیا است که صادرات آن بعد از جهانگردی دومین صنعت بزرگ جزیره است. جزیره پروردگاه مهمی برای پرندگان دریایی و زمینی است، حدود ۴۰۰ گونه ماهی و ۸۰ گونه مرجان در آبهای اطراف جزیره یافت شده اند.

blank

سفر به جزیره لرد هاوو

جزیره لرد‌هاو واقع در ۶۰۰ کیلومتری ساحل بندر مک‌کواری ایالت نیوساث‌ولز است که با دو ساعت پرواز از مرکز سیدنی به اینجا می رسید. تا زمان ساخت فرودگاه جزیره لرد هاوو در سال ۱۹۷۴ تنها راه دسترسی به جزیره راه دریایی یا توسط هواپیمای آب‌نشین از خلیج رز در سیدنی و فرود در تالاب بود.

در حال حاضر جزیره پروازهای روزانه ارائه می دهد اما همواره فقط ۴۰۰ بازدیدکننده در جزیره وجود دارد که با ساکنین آن جمعیت حدود ۳۵۰ نفر است. به این ترتیب لرد هاوو جزیره ای خلوت با زیبایی دست نخورده است. بین ماه‌های فوریه تا جون و سپتامبر تا دسامبر پروازهایی مستقیم از بندر مک‌کواری به این جزیره وجود دارد. سفر به این جزیره تعطیلات بسیار آرام بخشی را برای شما رقم می زند.

شما می توانید علاوه بر قدم زدن روی شن های طلایی و تنفس اکسیژن خالص، با دوچرخه نیز دورتادور این جزیره چشم نواز بچرخید و لحظات خوشی را سپری کنید و یا از صخره های کنار جزیره عبور کنید و هیجان قرار گرفتن در ارتفاعی که زیر پایتان تا چشم کار می کند ابی دریا است وتفریحی مهیج را تجربه کنید.

آب زلال و شفافش بهشتی است برای دوستداران ورزش‌های آبی مانند شنا، موج سواری، کایاک سواری و غواصی. بخش هایی از جزیره به دلیل موقعیت قرار گیری ساحل و باد منطقه،‌ برای موج سواری و نیز موج سواری با کایت کاملا مناسب اند و تقریبا در تمام قسمت‌های جزیره می توانید ماهیگیری کنید. سواری با کایاک، قایق، انواع کروز دریایی، کوهنوردی،‌ پیاده روی، دیدار از جنگل ها و حیوانات از دیگر تفریحات جزیره می‌باشند.

مراکش بدبوترین جاذبه دیدنی جهان

شهر مراکش به عنوان شهر سرخ شناخته می شود و یکی از شهرهای بزرگ کشور مراکش می باشد و هر چیزی که انتظارش را داشته باشید دارد.

بدبوترین جاذبه ی دیدنی جهان در کشور مراکش قرار دارد.

حوضچه‌های رنگرزی چرم در مراکش به قدری بد بود است که هر کس قادر به تحمل آن نیست، اما زمانی که این عکس‌ها را مشاهده می‌کنید محو رنگ‌های مختلف آن می‌شوید و به ذهنتان هم خطور نمی‌کند که این حوضچه‌ها چه بوی بدی می‌دهند.

تاریخچه مختصری از مراکش

مَراکِش یا مغرب، کشوری است در شمال غربی آفریقا. مراکش ساحلی طولانی با اقیانوس اطلس دارد که از شمال به جبل‌الطارق و دریای مدیترانه می‌رسد. کشور مراکش از سوی خاور با کشور الجزایر، از غرب با اقیانوس اطلس، از جنوب با کشور موریتانی و از شمال با دریای مدیترانه همسایه‌ است. پایتخت مراکش شهر رباط است.

 

سایر جاذبه های دیدنی مراکش

شهر مراکش، به عنوان شهر سرخ شناخته می شود و یکی از شهرهای بزرگ کشور مراکش می باشد و هر چیزی که انتظارش را داشته باشید دارد. این شهر واقع در آفریقای شمالی، منزلگاه جالب ترین و زیباترین مکان های دیدنی در دنیاست. اگر به دنبال آن هستید که جاذبه های گردشگری مراکش را کشف کنید و دنبال جاهایی برای عکاسی می گردید، در اینجا به چند مکان شگفت انگیز در شهر مراکش اشاره نموده ایم:

– قصر باهیه

این قصر به شما نشان می دهد که در قرن نوزدهم زندگی مردم مراکش چه سبکی داشته است.

– مسجد کتبیه

این مسجد بزرگتری مسجد در مراکش است که حدود سال ۱۱۵۰ ساخته شده است.

– بیابان و تپه های شنی

تعطیلات در مراکش، می تواند سفر به صحرا را نیز در بر بگیرد. شترسواری یا گشت های بیابانی انتخاب های محبوب گردشگران هستند و در واقع می تواند ظرف دو روز به دومین صحرای بزرگ دنیا رسید. مشاهده تپه های شنی، بازدید از چادرهای بادیه نشینان و خوابیدن زیر نور ستاره ها از تجربیات این سفر هستند.

– باغ ماژورِل

این باغ های گیاهشناسی غیرعادی در دهه بیست توسط یک هنرمند فرانسوی به نام ژاک ماژورل طراحی شدند. قطعاً یکی از زیباترین مکان ها در مراکش برای بازدید، باغ ماژورل است که آرامش دلپذیری به دور از شلوغی و همهمه شهر فراهم می کند

 

blank

– مدرسه علی بن یوسف

این مدرسه قرآنی قرن شانزدهمی به خوبی حفظ شده است و بزرگترین مؤسسه اینچنینی در شمال آفریقاست. می توان عنوان یکی از زیباترین مدارس دنیا را نیز به آن داد.

– قصر البدیع

این بنای تاریخی که در واقع فقط بقایای یک قصر است، هنوز هم یکی از مهمترین و زیباترین مکان های مراکش برای بازدید است. ساختمان اصلی آن توسط احمد المنصور، پادشاه سعدیان، در سال ۱۵۷۸ ساخته شد و تکمیل آن ۲۵ سال طول کشید.

– باغ های مناره

این باغ ها که در سمت غرب مراکش و در کوهپایه های اطلس واقع شده اند باغ های مناره نام دارند. این باغ ها که در اصل در قرن دوازدهم برای پرورش زیتون، نخل و میوه تشکیل شدند اکنون یکی از جاذبه های گردشگری آرامش بخش و زیبای مراکش هستند. یک حوض بزرگ نیز کنار عمارت آن هست و این عمارت محل اقامت تابستانی سلطان و خانواده اش بوده است.

– مقبره های سعدیان

این مقبره های مراکشی به تازگی کشف شده اند ولی در واقع به قرن شانزدهم برمی گردند. این قبرها به زیبایی با چوب سرو، کاشیکاری پلی کرومیک و گچبری تزئین شده اند. این مکان کوچک شامل سه اتاق می شود، ولی اجساد حدود ۶۰ عضو سلسله سعدیان در این مکان مدفون هستند. خارج از ساختمان باغی وجود دارد که قبرهای سربازان و خدمتکاران در آن باغ است. از آنجائیکه این مکان یکی از محبوب ترین مقاصد گردشگران است، سعی کنید صبح زود به آنجا بروید یا اواخر روز بروید تا در شلوغی گیر نیفتید.

– گذرگاه کوهستانی تیزی نتیشکه

این مرتفع ترین گذرگاه از کوهستان های اطلس است. یک جاده طولانی و بادگیر که مراکش را به واحه های قبل از صحرا وصل می کند. این گذرگاه در دهه سی توسط فرانسوی ها ساخته شد و مناظر و چشم اندازهای زیبایی از این جاده خوش ساخت معلوم است. اگر جسارت کافی داشته باشید می توانید جاده را به سمت دهکده ها بروید و درست روی لبه شکاف های بزرگ بنشینید.

 

مرتبط:

شهر آبی مراکش ، بهشتی آرام در کشور رنگ‌های آفریقا

کشورهای کوچک جهان از نظر جمعیت و مسافت

به طور کلی ۱۹۶ کشور در دنیا وجود دارند ؛ هر کدام در نقطه ای به حیات خود ادامه می دهند. برخی از کشورها لقب شادترین کشورهای جهان را از آن خود می کنند و برخی دیگر می شوند بهترین مقاصد برای مهاجرت و تعدادی دیگر آرام ترین کشورهای دنیا لقب می گیرند. اما اگر بخواهیم این ۱۹۶ کشور را از نظر وسعت و جمعیت دسته بندی کنیم کشورهای کوچک جهان کدام است؟!

آیا دوست دارید که تنها چند روز به یک کشور خارجی سفر کنید و در همین مدت کوتاه با بخش زیاد یا حتی همه مردم آن کشور آشنا شوید؟ شاید بگویید چنین چیزی امکان ندارد و در عرض چند روز نمی توانید کل یک کشور را بگردید و با مردم محلی اش هم صحبت شوید. اما باید بدانید که در گوشه و کنار دنیا کشورهایی وجود دارند که کوچک ترین کشورهای جهان به شمار می روند.

۱- جمهوری مولوسیا

جمهوری مولوسیا کوچکترین کشور جهان با جمعیتی شامل سه نفر و سه قلاده سگ است. این کشور در نزدیکی شهر دایتون ایالت نوادا آمریکا قرار دارد. این جمهوری در سال ۱۹۷۷ تاسیس شد. تنها ۶ هکتار مساحت دارد. پایتخت آن اسپرا نام دارد که در آن منزل رئیس جمهور و باغچه ها و حیات در جلو و پشت این منزل مسکونی وجود دارد. همچنین افراد برای ورود به جمهوری مولوسیا، نیازمند دریافت ویزا و گذرنامه هستند. ویزا توسط رئیس جمهور مولوسیا صادر می شود و او خود شخصا در گذرنامه ها، مهر ورود می زند.

مولوسیا کشورهای کوچک جهان

۲- شاهزاده‌نشین سیلند

شاهزاده‌نشین سیلند، کشور کوچک دیگری است که به رسمیت شناخته نشده و در واقع یک سکوی دریایی با مساحت ۰/۰۰۴ کیلومتر مربع و ۲۷ نفر جمعیت که در حدود ۱۰ کیلومتری از ساحل بریتانیای کبیر قرار دارد. این کشور را فردی اداره می‌کند که خود را «پرنس ریجنت» می‌نامد و در آن، هر فردی می‌تواند لقب کنت، بارون یا حتی دوک داشته باشد. هرکسی با پرداخت چند صد پوند انگلیس در وبسایت این کشور می‌تواند یک مقام و عنوان اشرافی بگیرد.

شاهزاده نشین سیلند کشورهای کوچک جهان

 

۳ – موناکو

موناکو در مجاورت خط ساحلی ریویرای فرانسه قرار گرفته است. مردم این کشور به زبان فرانسوی صحبت کرده و اکثرا از توانایی مالی بسیار خوبی برخوردارند. موناکو با ۳۶ هزار سکنه و مساحت بالغ بر ۲ کیلومتر مربع، شلوغ ترین کشور دنیا به شمار می آید. مهم ترین رویدادی که در این منطقه رخ می دهد، مسابقات سالانه فرمول یک است که در خیابان ها برگزار می شود. موناکو به سبب ارائه خدمات لوکس، محبوبیت بسیاری در بین ثروتمندان جهان دارد.

موناکو کشورهای کوچک جهان

۴- نائورو

نائورو کوچکترین کشور جزیره ای دنیاست که در شرق قاره استرالیا قرار دارد و ۲۱ کیلومتر مربع وسعت دارد. نائورو منطقه آرام و تقریبا بدون بازدیدکننده ای است که به علت دارا بودن معادن غنی فسفات، از شهرت بسیاری در گذشته برخوردار بوده است. اما پس از استخراج بی رویه فسفات و اتمام منابع، این کشور از رونق افتاد و نرخ بیکاری در آن به ۹۰ درصد رسید. بیش از ۹۷ درصد مردان و ۹۳ درصد زنان نائورویی دچار اضافه وزن هستند و ۴۰ درصد آن‌ها از دیابت نوع ۲ و بیماری های دیگر رنج می برند.

نائورو کشورهای کوچک جهان

۵- شاهزاده نشین هات ریور

شاهزاده‌نشین هات ریور یک میکرونیشن یا ریزکشور است که در ایالتی به همین نام در استرالیا قرار دارد. این کشور ۷۵ کیلومتر مربع مساحت دارد و ۷۵ نفر جمعیت دارد این کشور توسط «لئوناردو کسلی» پایه‌گذاری شده که ادعا می‌کند، مزرعه‌اش یک کشور جدید و مستقل است. با وجود اینکه این کشور توسط هیچ ایالتی به رسمیت شناخته نشده، ولی واحد پول، تمبر و پاسپورت اختصاصی دارد. در گوشه‌وکنار این کشور، تندیس‌های نیم‌تنه‌ای از اعلی‌حضرت، لئونارد اول هات، دیده می‌شود.

ریور کشورهای کوچک جهان

 

مرتبط:

فضاهای سبز در شهرهای توریستی

کلیسای نوتردام و نقوش خیالی و ترسناک

کلیسای تاریخی نوتردام با وقوع انقلاب کبیر فرانسه بین سال های ۱۸۴۴ تا ۱۸۴۶، بازسازی شد. معمار مطرح فرانسوی ویلوت لو دوک، تغییرات عجیبی در بنای کلیسای نوتردام ایجاد کرد که تا آن زمان در هیچ کلیسای دیگری مشاهده نشده بود.

کلیسای جامع نوتردام پاریس کلیسای معروفی در شهر پاریس است. کلیسای نوتردام در جزیره سیته در میانه رود سن و در منطقه چهارم در مرکز پاریس واقع شده‌است.

تاریخچه کلیسای نوتردام

در محلی که هم‌اکنون کلیسای نوتردام قرار دارد تا قبل از قرن چهارم میلادی معبدی غیر مسیحی وجود داشته‌است. در قرن چهارم کلیسایی بزرگ جای آن معبد راگرفت. این ساختمان تا قرن دوازدهم بر جای بود ولی در آن زمان جمعیت پاریس بطور ناگهانی بالا رفت و تصمیم گرفته شد تا کلیسا را بزرگ گردانند. بدین ترتیب ساختمان قبلی را خراب کرده و در سال ۱۱۶۳ میلادی ساختمان جدید شروع شد که ساختن آن تقریباً دو قرن طول کشید و در ۱۳۴۵میلادی به پایان رسید.

این کلیسا تا مدتی طولانی بزرگترین کلیسای اروپا بود ولی هم‌اکنون نه تنها در اروپا بلکه در فرانسه کلیساهای بزر گتر از آن وجود دارند. اهمیت آن در این است که زیباترین اثر در معماری گوتیک می‌باشد. برای تزیین داخل و خارج آن صدها مجسمه کوچک و بزرگ از سنگ یا چوب تراشیده‌اند.در بالای درب اصلی و در ارتفاع بیست متری، بیست و هشت مجسمه سنگی سه و نیم متری نصب شده‌اند که پادشاهانی را نشان می‌دهند که قبل از ظهور عیسی (یسوع) بر اسرائیل حکومت رانده‌اند.

برج‌های کلیسا هر کدام ۶۹ متر بلندی داشته و برای رسیدن به بالای آن باید ۳۸۰ پله را بالا رفت ( آسانسور هم هست). بلندی فلش (مناره) این کلیسا ۹۶ متر می‌باشد. و بلندترین نقطه زیر سقف آن ۴۳ متر از سطح زمین ارتفاع دارد. طول و عرض ساختمان به ترتیب ، ۱۳۰ متر و ۴۸ متر می‌باشند. سقف آن بر روی ۷۵ ستون بنا شده و ساختمان ۱۱۳ پنجره دارد.

به مرور زمان ناقوسهای متعددی در برج‌های این کلیسا نصب شده‌اند. بزر گترین آن‌ها که امانوئل نام دارد در سال ۱۶۸۵ میلادی ساخته شده که ۱۳ تن وزن دارد و تنها زبانه آن تقریباً ۵۰۰ کیلو می‌باشد. این ناقوس فقط در موارد استثنائی و فقط چند بار در سال نواخته می‌شود (مثلاً ۱۱ نوامبر که سالروز پایان جنگ جهانی اول است) ناقوس‌هایی که سه بار در روز به صدا در می‌آیند وزنشان بین ۷۶۷ کیلو تا ۱۹۱۵ کیلو می‌باشد.

با وقوع انقلاب کبیر فرانسه بین سال های ۱۸۴۴ تا ۱۸۴۶، کلیسای تاریخی نوتردام بازسازی شد. معمار مطرح فرانسوی ویلوت لو دوک، تغییرات عجیبی در بنا ایجاد کرد که تا آن زمان در هیچ کلیسای دیگری مشاهده نشده بود. این معمار فرانسوی، نقوش برجسته ای را از الهه آب ها بر روی دیوارهای کلیسا حاکی کرد تا به قول خودش از این دیوارها در برابر نفوذ آب و طوفان های وحشتناک این ناحیه محافظت کند.

با گذشت زمان، نقوش بسیار عجیب و غریب و در عین حال بسیار وحشتناک دیگری هم بر روی دیوارها و سقف ها نقش بست. نقوش حیواناتی عجیب، انسان های خیالی و موجوداتی که همانند شیاطین می مانند! البته این مجسمه ها، به طرزی بسیاری ماهرانه و زیبا تراشیده شده اند که با دیدنشان قطعا حیرت زده خواهید شد.

blank
راز و رمز این نقوش خیالی و ترسناک چیست؟

کارشناسان باستان شناسی پاریس، در اینباره مطالعات گسترده ای انجام داده اند. طبق نظر آنان، قرار گیری برخی از این مجسمه ها در ورودی اصلی کلیسا، نشانگر آن است که این موجودات در واقع نگهبانان کلیسا در برابر اهریم بوده اند. آن ها افراد داخل کلیسا را از شر اهریم، شیاطین و رنج های خارج کلیسا در امان نگه می داشتند. در واقع همان زمان که بیرون کلیسای تاریخی نوتردام را نیروهایی شیطانی در بر گرفته اند، داخل آن از هر پلیدی و زشتی در امان است. این موجودات نه تنها از ورود پلیدی ها به داخل بنای کلیسا جلوگیری می کنند، بلکه از خوبی ها و زیبایی های که در حال عبور از کنار کلیسا هستند برای ورود به آن دعوت به عمل می آورند.

این موجودات افسانه ای، از منظر هنر معماری هم اهمیت زیادی داشته اند. مجسمه هایی که بر روی دیوارهای خارجی بنا تراشیده شده اند، همانند یک ناودان عمل کرده و آب را از دیوارها دور نگه می دارند.

blank

افسانه هایی درباره ساخت بنای کلیسای نوتردام

یکی از افسانه های مشهوری که درباره این بنا گفته شده است، پیرامون یک قفل ساز و آهنگر به نام بیسکورنه است که قصد داشت با ساخت یک شاهکار در این بنا، برای خود نام و جایگاهی بالا دست و پا کند. بیسکورنه روزی به دلیل سختی های بیش از حد کارش، چکش آهنگریش را داخل آتش پرتاب کرد و نام خدا را فریاد زد. در همین زمان بود که یکی از خدایان مقابلش ظاهر شد و پیشنهادی به او داد مبنی بر اینکه در مقابل آموزش رموز قفل سازی، روح خودش را به خدایان تقدیم کند. بیسکورنه این پیشنهاد را قبول نکرد.

صبح روز بعد که بیسکورنه از خواب بیدار شد، ابزارهای پیشرفته قفل سازی و آهنگری را رو در روی خود یافت که از طرف خدایان به او هدیه داده شده بودند. او کار خود را آغاز کرد، ولی در اواسط کار متوجه این موضوع شد که این ابزار باعث شده اند تا باقی درها قفل شود و فقط از درب اصلی کلیسا بتوان رفت و آمد کرد. در واقع خدایان می خواستند خودشان مستقیما ورود و خروج افراد را به داخل کلیسا کنترل کنند و از ورود اهریمن به داخل آن جلوگیری کنند.

مرتبط:

ارزشمندترین آثار کلیسای نوتردام چه بودند؟

کلیسای اچیمیادزین در ارمنستان

یکی از اصلی ترین بخش های جدا نشدنی هویت و زندگی مردم ارمنستان، کلیسای اچیمیادزین است که در سال ۲۰۰۰ در فهرست میراث های جهانی یونسکو هم قرار گرفت.

پیشینه شهر اچمیادزین

شهر اچمیادزین که تا پیش از سال ۱۹۴۵ به نام ولاش‌آباد (به ارمنی: واغارشاپات) معروف بود بدست ولاش‌شاه (واغارشاک شاه از دودمان ایرانی پارتی) (۱۴۰ – ۱۱۷) در محل باستانی واردکِساوان بنیاد شد. رومی‌ها پس از ویران ساختن آرتاشات در سال ۱۶۳ پایتخت ارمنستان را به ولاش‌آباد منتقل کردند. پس از اینکه در سال ۳۰۱، مسیحیت به این منطقه آمد، تیرداد سوم دژ وِلاش‌آباد را ویران کرد و به‌جای آن کلیسای جامع اچمیادزین مقدس را بنا کرد. پس از اعلام شدن مسیحیت به‌عنوان دین رسمی در ارمنستان ، در سال ۳۰۱ وِلاش‌آباد یا همان اچمیادزینِ بعدی، به عنوان مرکز دینی این کشور برگزیده شد.

در بهمن ماه ۱۱۸۲ (ژانویه ۱۸۰۴)، سپاه ایران به سرداری عباس میرزا ولیعهد، نیروهای روسیه را در نزدیکی «سه‌کلیسا» (اچمیادزین)، شکست داد. روس‌ها به دنبال این شکست، دست به محاصره شهر و قلعه ایروان زدند. اما سپاه ایران و مردم شهر در برابر این حصر پایداری کردند. در نتیجه با وجود گلوله‌باران شدید، روس‌ها موفق به گشودن دژ ایروان نشدند. سرانجام و به دنبال شکست و ناکامی در همه جبهه‌ها، ژنرال سی‌سیانوف در نوامبر ۱۸۰۴ (آبان ماه ۱۱۸۳)، دستور عقب‌نشینی را برای نیروهای روسی صادر کرد. بدین‌سان روس‌ها، کمابیش به پشت مرزهای خود عقب نشستند.

یکی از اصلی ترین بخش های جدا نشدنی هویت و زندگی مردم ارمنستان، کلیسای اچیمیادزین است که در سال ۲۰۰۰ در فهرست میراث های جهانی یونسکو هم قرار گرفت. کلیسای اچیمیادزین در ارمنستان، نگین شاهکارهای تاریخی، معماری و مذهبی ارمنستان، یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری این کشور است که در سفر به آن نباید از دست داد، جایی نفس گیر که چشم هر بیننده ای را به خود خیره می کند. در ادامه این کلیسای دیدنی را بیشتر معرفی خواهیم کرد.

این کلیسا یک جای بسیار منحصر بفرد در ارمنستان و یک بنای مذهبی و تاریخی و یکی از اصلی ترین جاذبه های گردشگری آن جاست. این کلیسا در شهر اچیمیادزین یا وقرشاپات (Vagharshapat) که چهارمین شهر بزرگ ارمنستان است، در ۱۰ کیلومتری غرب ایروان قرار دارد.

کلیسای اچیمیادزین در ارمنستان

چطور به کلیسای اچیمیادزین در ارمنستان برویم؟

مسیر دسترسی به اچیمیادزین اصلا سخت نیست، از شهر ایروان که پایتخت این کشور است ، به طور مرتب اتوبوس هایی در پایانه ی Avtokayan به این کلیسا هست که مسافران را جابه جا می کنند و هزینه ای برابر ۲۵۰ AMD معادل ۱ دلار آمریکا که بسیار ارزان است، دارد. از طرف دیگر فقط ۳۰ دقیقه از این پایانه اتوبوس رانی تا این کلیسا راه است و در نتیجه هم هزینه ی بسیار پایین و هم کم بودن مسافت باعث می شود تا هیچ بهانه ای برای نرفتن نباشد!

ساعت های بازگشایی کلیسای اچیمیازین

– ساعت بازگشایی کلیسای جامع مادر: ۷:۰۰ صبح الی ۹:۰۰ شب
– سرویس های صبحگاهی: ۷:۳۰
– سرویس های غروب: ۱۷:۳۰

ساعت کارهایی که در بالا دیدید، ساعت کار خود کلیسا بودند، در پایین می توانید ساعت کار بخش های مختلف کلیسا را ببینید:

– موزه ی کلیسای جامع: ۱۰:۳۰ الی ۱۷:۰۰
– موزه ی قدیمی: ۱۰:۳۰ الی ۱۷:۰۰
– موزه گنجینه: ۱۱:۰۰ الی ۱۳:۰۰ و ۱۴:۰۰ الی ۱۷:۳۰
– موزه ی Ruben Sevak: ۱۰:۳۰ الی ۱۷:۰۰
– کتابخانه: ۱۰:۱۵ الی ۱۹:۰۰

لازم است بدانید که در روزهای یکشنبه، موزه ی کلیسای جامع بعد از ساعت ۱۳:۳۰ باز می شود.

کاخ شهرستانک _ کاخ تابستانی شاهان قاجار

کاخ شهرستانک در ۱۶ شهریور ۱۳۷۶ با شماره ۱۹۲۵ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. کاخ شهرستانک در دو بخش بیرونی و اندرونی ساخته شده‌است. حیات بیرونی به شکل مستطیلی با دو کنج پخ در چهار تراز طراحی شده و ورودی به شکل نیم دایره در تراز اول قرار گرفته‌است.

روستای شهرستانک

در سینه کش کوههای البرز و در دل پیچ و خمهای زیبای جاده چالوس روستای شهرستانک با عمارت ناصری خود به یکی از مقاصد گردشگران این مسیر بدل شده است. جایی که ناصرالدین شاه قاجار، خوش گذران ترین شاه ایران از طبیعت بکر آن غافل نمانده و قصر تابستانی خود را در آن ساخته است مطمئنا جایئست باصفا.

روستای شهرستانک یکی از مهم ترین روستاهای جاده چالوس است که در یک دره سرسبز واقع شده دره ای که باغ های میوه و کوچه باغ های آن روح انسان را تازه می کند. انتهای دره شهرستانک به سه دره منتهی می شود که یکی به سمت قله توچال می رود (مسیری که کوه نوردان از قله توچال به سمت شهرستانک می آیند) دیگری به سمت میگون که به دره هملون می رسد و دره ای دیگر که به سمت جنوب شرق واقع است.

 

کاخ شهرستانک یا کاخ ناصرالدین شاهی

درانتهای دره شهرستانک یک عمارت به نام ناصری وجود دارد که منصوب به ناصرالدین شاه است. گفته می شود این مکان تفرجگاه شاه بوده است. عمارت در جایی واقع شده که هوای فوق العاده مطبوعی دارد. بوی هیزم سوخته آغل گوسفندان، خاک باران خورده و بوی زنده طبیعت در آن حس می شود.

کاخ شهرشتانک ،کاخ تابستانی شاهان قاجار

تاریخچه کاخ شهرستانک

کاخ را در سال ۱۸۷۸ میلادی به فرمان ناصرالدین شاه معماری به نام آقا محمدابراهیم خان برای اقامت ییلاقی پادشاهان قاجار بنا کرده‌است. پس از سقوط قاجاریه، کاخ به دلیل بی‌توجهی، شرایط جوی نامناسب و غارت و تخریب انسانی، رو به ویرانی می‌نهد. روند تخریب و ویرانی بنا تا حدود سال ۱۳۴۸ خورشیدی ادامه داشت، تا در این سال با تصمیم فدراسیون کوهنوردی ایران به عنوان اقامتگاه موقت کوهنوردان بازسازی شد.
کاخ شهرستانک در ۱۶ شهریور ۱۳۷۶ با شماره ۱۹۲۵ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.

کاخ شهرشتانک ،کاخ تابستانی شاهان قاجار
مشخصات کاخ شهرستانک

کاخ در دو بخش بیرونی و اندرونی ساخته شده‌است. حیات بیرونی به شکل مستطیلی با دو کنج پخ در چهار تراز طراحی شده و ورودی به شکل نیم دایره در تراز اول قرار گرفته‌است. عمارت بیرونی در ابعاد ۱۲ در ۲۴ متر در دو طبقه در تراز سوم ساخته شده بود که در حال حاضر طبقه دوم تخریب شده. در پخ شمال غربی و در مرز میان اندرونی و بیرونی حمام خصوصی شاه قرار دارد.

بخش اندرونی شامل دو حیاط در دو تراز متفاوت است. حیاط شمالی یا تحتانی با ابعاد ۱۸ در ۲۴ متر مسکن خدمه بوده و حیاط جنوبی با ابعاد ۲۶ در ۴۰ متر برای سکونت حرم شاهی ساخته شده‌است. اندرونی از لحظ ساختمانی شبیه کاروانسرا است و این شباهت در حیاط جنوبی بیشتر است.

 

مرتبط:

گذر از کوچه‌های ورده در دل البرز

عمارت امیریه _ دیدنی تاریخی بوشهر

عمارت امیریه در بخش مرکزی بوشهر واقع شده و یکی از آثار تاریخی و از نقاط دیدنی استان بوشهر در جنوب ایران است. ساختمان اصلی بنا مربوط به دوره قاجاریه است و نخست به دستور امیر وقت جنوب، معروف به سید حسین بلدیه که در آن محل انجام وظیفه می‌کرده بنا شده است.
عمارت امیریه مربوط به دوره قاجار است و در بوشهر، خیابان ساحلی، پارک خلیج فارس، محله کوتی واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۳۱۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است

این عمارت، واقع در بخش مرکزی شهرستان بوشهر یکی از آثارهای تاریخی و از نقاط دیدنی استان بوشهر در جنوب ایران است.

در سال ۱۳۷۶ خ. به پیشنهاد اداره میراث فرهنگی و بنیاد ایران‌شناسی، عمارت امیریه به موزه مردم‌شناسی بوشهر تبدیل شد.

ساختمان اصلی بنا مربوط به دوره قاجاریه است و نخست به دستور امیر وقت جنوب، معروف به سید حسین بلدیه که در آن محل انجام وظیفه می کرده بنا شده. این خانه از دو طبقه تشکیل شده و در جلو ایوانی بزرگ دارد که دارای دو درگاه ورودی می باشد و در طبقه بالا نیز بالکنی از جنس چوب ساخته شده است.

عمده مصالح تشکیل دهنده این بنا سنگ‌های مرجانی، گچ و چوب ساج می‌باشد که به منظور جلوگیری از نفوذ رطوبت به دلیل نزدیکی به دریا و موریانه نخست اطراف ستونها را با بند کمال (کنبال) که از الیاف درخت نارگیل درست می‌شود می‌پیچانده‌اند و سپس روی پوست مزبور با گچ تزئین داده‌اند.

 

ورودی عمارت دارای چشم اندازی بسیار زیباست و پوشش سقف از چوب صندل یا چندل است. ستون های جلو ساختمان نیز از جنس چوب ساج است. در جهت جلوگیری از نفوذ رطوبت (به دلیل نزدیکی به دریا) و موریانه نخست اطراف ستون ها را با بید کنبال که از پوست درخت نارگیل درست می شود پیچانده و سپس روی آن را با گچ تزیین کرده اند. چوب های کنده کاری به کار رفته در طارمه و نقوش در و پنجره ها، گچبری سر در ها، کنده کاری و گوه های برنجی به کار رفته در درگاه ورودی از عوامل تزیینی این بنا هستند.

عمارت امیریه یکی از دیدنی های تاریخی بوشهر

برخی به اشتباه ساخت عمارت امیریه را به سید حسین بلدیه نسبت می‌دهند در حالیکه سید حسین بلدیه در زمان رضاشاه شهردار بوشهر بوده‌است و ساختمان عمارت امیریه در سال ۱۳۱۹ ق یعنی ۲۵ سال قبل از پادشاهی رضاشاه به پایان رسیده‌است. در این مورد آمده‌است: «عمارت امیریه در اوایل حکومت رضاشاه به عنوان ساختمان بلدیه (شهرداری) منظور گردید، و شهردار وقت بوشهر سید حسین سعادت که به سید حسین بلدیه مشهور شده، در آن انجام وظیفه می‌کرد.»

 

این بنا از دو طبقه تشکیل شده‌است. در جلو ساختمان ایوانی بزرگ وجود دارد که دارای دو درگاه ورودی است و در طبقه بالا بالکنی با جنس چوب است. وسط دو درگاه ورودی از داخل ساختمان اتاق بزرگ در دو طبقه درست شده‌است که احتمالاً برای پذیرایی یا کنفرانس بوده و دارای چشم‌اندازی زیبا به بیرون و منظره دریا می‌باشد. ساختمان دارای حیاط مرکزی و تمامی اتاق‌ها دورتادور واقع شده‌اند که در هر طبقه ده اتاق وجود دارد. در گوشه خاوری راه پله‌ای برای رفتن به پشت بام ساخته شده‌است.

جنس درها و پنجره‌ها از چوب ساج بوده و حفاظ آن‌ها در جلو می‌باشد. درها دو لنگه و دارای نقش و نگار هستند. ورودی عمارت دارای چشم‌اندازی بسیار زیباست و پوشش سقف از چوب صندل یا چندل است (نوعی چوب مخصوص که از هندوستان و مومباسا می‌آورده‌اند). ستونها جلو ساختمان نیز از جنس چوب ساج است. در جهت جلوگیری از نفوذ رطوبت (به دلیل نزدیکی به دریا) و موریانه نخست اطراف ستون‌ها را با بند کنبال یا «کومبار» که از پوست درخت نارگیل درست می‌شود پیچانده و سپس روی آن را با گچ تزیین کرده‌اند.

چوب‌های کنده کاری به کار رفته در طارمه و نقوش در و پنجره‌ها، گچبری سردرها، کنده کاری و گوه‌های برنجی به کار رفته در درگاه ورودی از عوامل تزیینی بنا هستند. این بنا هم‌اکنون موزه مردم‌شناسی است. ساختمان توسط شهرداری بوشهر در سال ۱۳۷۸ مرمت و تعمیر شده‌است.