توسعه پایدار مقاصد گردشگری غذایی

گردشگران امروزی نسبت به مسافران ۲۰ سال گذشته با فرهنگ‌های بیشتری آشنا و به دنبال تجربیات جدید همچنین نگران محیط‌زیست، علاقه‌مند به شرکت در سبک زندگی سالم و تجربه فرهنگ اصیل محلی در هنگام سفر هستند. نتایج تحقیقات نشان داده است که غذا برای ارتباط افراد با زمین، میراث و مردم در یک مقصد مفید است. گردشگری غذا با ترکیب غذا و نوشیدنی محلی در سفر طعم واقعی مکان را به افراد محلی و بازدیدکنندگان ارائه می‌دهد و در عین حال به اقتصاد پایدار و توسعه اقتصادی محلی کمک می‌کند.

به نقل از نیوز، افراد در سفر ممکن است خرید نکنند و یا فعالیت ورزشی نداشته باشند اما همه غذا می‌خورند پس هر مسافری در مقطعی در گردشگری غذایی شرکت می‌کند و تجارب گردشگری می‌تواند در رونق این بازار موثر باشد.

محققان برخی از راهکارهای توسعه پایدار مقصد گردشگری را ارائه کرده‌اند که در ذیل به آنها اشاره شده است:

پذیرفتن تغییر الگو

با افزایش آگاهی درباره افزایش روند گردشگری، ردپای کربن مسافران و تاثیر گردشگری بر جوامع محلی یک تغییر الگو به سمت موفقیت یک مقصد رخ داده است. تعریف جدید موفقیت این است که ارزیابی کیفی بر کمی تاثیر دارد. بازاریابان مقصد این تغییر را باید بپذیرند و رویکردهای گردشگری ارائه دهند که برای کل مقصد ازجمله مشاغل، ساکنان و سایر ذی‌نفعان ارزش ایجاد کند.

یک گام جلوتر بودن

گردشگری غذا به‌طور مداوم در حال تحول و تغییر است. بازاریابان مقصد باید با سلیقه گردشگران سازگار باشند و پیشنهادات فعلی را بررسی کنند و در صورت لزوم، محصولات فعلی را به روز یا با محصولات جدید جایگزین کنند تا به جذب مسافران دوستدار غذا به روشی کارآمد و پایدار ادامه دهند. آینده مانند حال نخواهد بود پس بخشی از راه‌حل و نه بخشی از مشکل باشید و برای انجام تجارت متفاوت آماده شوید.

احترام به محیط‌زیست

کیفیت و کمیت تولید موادغذایی و فعالیت‌های مرتبط با آن بر محیط و مقصد تاثیر می‌گذارد. با تشویق و حمایت از شیوه‌های مثبت، مدور، سبز و آبی مرتبط با اقتصاد (مانند مدیریت ضایعات موادغذایی، کاهش استفاده از پلاستیک، بازیافت همچنین مدیریت آب و انرژی) به شکوفایی پایدار محیط‌زیست مقصد خود کمک خواهید کرد. این موارد در ایجاد مشاغل جدید و سایر مزایا نیز کمک‌کننده خواهد بود.

اولویت‌بندی منابع محلی و ساکنان

استفاده از محصولات محلی از اقتصاد محلی منطقه حمایت می‌کند و پایداری ایجاد خواهد کرد زیرا به‌طور کلی، شرکت‌های کوچک‌تر از تنوع کشاورزی حمایت و به کاهش ردپای کربن کمک می‌کنند. کشاورزان محلی، مشاغل، تعاونی‌ها و گروه‌های اجتماعی را برای تقویت پیشنهادات مقصد و کاهش کالاهای وارداتی در نظر بگیرید. فعالیت‌های مرتبط با غذا مانند جشنواره‌های غذا و بازارهای کشاورزان را همیشه با تمرکز محلی به نمایش بگذارید تا روابط بین تامین‌کنندگان و مصرف‌کنندگان را تقویت کنید.

برگزاری مراسم جشن‌های فرهنگی

توسعه پایدار شامل ملاحظات اجتماعی و فرهنگی است. هویت و میراث آشپزی منطقه خود را جشن بگیرید و تبلیغ کنید تا به ساخت و تقویت تصویر و اصالت مقصد خود و چیزی که مسافران عاشق غذا بسیار به دنبال آن هستند کمک کنید. بسیاری از سنت‌های کشاورزی اجدادی برای محافظت و بهینه‌سازی تولید غذای منطقه، کاهش تهدیدات و اثرات زیست‌محیطی بهینه شده‌اند.

ارتباط با ذی‌نفعان

برای مثال برخی از تغییرات مانند افزایش جزر و مد می‌تواند مانعی برای اقامت گردشگران در یک منطقه باشد و بعید است که یک تجربه خوراکی بتواند بازدیدکنندگان را ترغیب به ماندن کند و برای تاثیر اقتصادی و مزایای اجتماعی و فرهنگی بیشتر باید با ذی‌نفعان و گروه‌های مختلف، همکاری کنید تا موارد پیشنهادی بیشتری در زمینه آشپزی ارائه کنید.

تمرکز بر روی خواسته‌های بازدیدکنندگان

محصولات خود را با در نظرگرفتن مسافران طراحی کنید. درک بازار گردشگری موجود برای منطقه ضروری است. اگر این را بدانید می‌توانید فعالیت‌های تکمیلی برای برآوردن نیازها و خواسته‌های بازدیدکنندگان و افراد محلی را ایجاد کنید.

سالانه نه فصلی

فعالیت‌هایی را توسعه دهید که مناسب تمام سال و نه فقط بازدیدکنندگان فصلی باشد. به‌عنوان مثال، یک پیست اسکی می‌تواند بر روی جستجوی غذا، آموزش آشپزی، کلاس‌های تغذیه و ناهار خوری در ماه‌های تابستان تمرکز کند. از فصول مختلف برای تنوع‌ بخشیدن به سبد محصولات خود به‌عنوان پوششی در برابر رکود به هر دلیلی در زمان‌های دیگر سال استفاده کنید.

شناسایی مصرف‌کنندگان امروزی

عاشقان غذا همه مثل هم نیستند و به علت‌هایی ازجمله آلرژی‌های غذایی، ترجیحات غذایی و موارد دیگر در حال تغییر هستند پس باید کاربران امروز را برای رونق بازار گردشگری شناسایی کرد و با اطمینان از اینکه کمپین و شیوه‌های بازاریابی، منعکس‌کننده تنوع، برابری و شمول  است، مقصد نسبت به دسترسی بیشتر، قصد خرید یا بازدید بالاتر و وفاداری مجدد بازدیدکننده سود خواهد برد.

تحول در زنجیره ارزش گردشگری

مهم است که برای بررسی، نقشه‌برداری و تجزیه و تحلیل زنجیره ارزش فعلی گردشگری مقصد، شناسایی فعالیت‌ها، محصولات، خدمات و روابط بین بخش‌ها برای شناسایی فرصت‌ها برای توسعه پایدار وقت بگذارید سپس اهداف، اقدامات و نقشه راه مشخصی را برای همه ذی‌نفعان اجرا کنید تا در راستای آن تلاش کنند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

گردشگری غذایی می تواند اشتغال پایدار ایجاد کند

هامپوئیل، رازی از عصر حجر

غار هامپوئیل که در میان مردم محلی به «غار کبوتر» معروف است، در ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی مراغه و در حوالی روستای «گشایش» این شهرستان واقع شده و جذابیت هایش، آن را به تفرجگاهی برای مسافران، گردشگران و نیز محلی مناسب و بکر برای برگزاری مسابقات و دوره‌های غارنوردی در سطح ملی و بین المللی تبدیل کرده است.

این اثر طبیعی در دامنه کوهی صخره ای، زیبایی‌های بسیاری را در دل خاموش و خسته خود نهاده تا عشق دوستداران طبیعت را در قلب عمیق و بزرگ خود احساس کرده و آن را در اعماق وجود خود به یادگار نگاه دارد.

«هامپا کهول»، «هامبا کهول»، «هامپوئیل»، «هنگ کهول»، «هامپو هول»، «همپوهول» از دیگر نام‌های این غار است که ریشه در زبان سانسکریت دارد.

اهمیت غار هامپوئیل به دلیل وجود چاه‌های عمیقی است که به‌صورت تنوره‌های سنگی و تالارهای بزرگ دیده می‌شود و آن را اثری مجذوب‌کننده برای غارشناسان، محققان و کوهنوردانی کرده که همه‌ساله برای بازدید از آن به این منطقه سفر می‌کنند.

بر اساس اظهارات دانشمندان و غارشناسان برجسته داخلی و خارجی این غار ازجمله مهم‌ترین و جالب‌ترین غارهای خاکستری جهان است که نظیرش در چند ایالت آمریکا وجود دارد و احتمال می‌رود تحقیقات زمین‌شناسی و بررسی‌های علمی در آینده زوایای روشنی از پیشینه، منشأ و اسرار آن روشن سازد. این جاذبه طبیعی را می‌توان به جرات کهن‌ترین غار ایران و دومین غار جهان از نظر قدمت دانست که در زمره ظرفیت‌های گردشگری و حتی ورزش غارنوردی کشور و خطه آذربایجان دانست.

در ابتدای ورود به غار، کتیبه‌ای به زبان روسی دیده می‌شود که تاریخ آن مربوط به سال ۱۹۲۵ میلادی است. در ابتدای ورودی غار میدان بزرگی وجود دارد که سقف آن لانه کبوتران است. پس از تونل کم ارتفاعی که در سمت راست قرار دارد، میدان نسبتاً بزرگ دیگری نیز وجود دارد. در سمت شمالی و شمال شرقی میدان دوم، چهار حفره و فرورفتگی گود به چشم می‌خورد که نشان‌دهنده وجود چهار حلقه چاه است که ارتفاع این چاه‌ها بدین قرار است: چاه یک ۱۵ متر، چاه دو ۳۷ متر، چاه سه ۱۵ متر، چاه چهار ۲۳ متر است که چاه‌های ۱ و ۲ در پائین به هم متصل و به همان‌جا محدودند. ولی چاه‌های ۳ و ۴ در عین اتصال به هم در زیر امتداد دارند.

در این میدان صخره‌های بزرگی دیده می‌شود که تا خردادماه به دلیل ریزش آب‌های زیرزمینی سطح آن‌ها لغزنده است و عبور از آن‌ها احتیاط زیادی را می‌طلبد. سپس این میدان بزرگ به اتاق‌های بزرگ و درنهایت به تونل‌های باریکی ختم می‌شود. در سقف اتاق‌ها زمانی صدها خفاش به حال آویزان دیده می‌شدند که با هماهنگی خاصی به‌طور موزون در نوسان بودند ولی حال به علت رفت‌وآمدهای زیاد داخل غار جایی برای خفاشان نمانده و کم‌کم جای خودشان را به انسان‌ها دادند و خودشان در دل تاریکی‌های چاه‌ها کم شدند.

در این غار تالارهای و معابر جالب وجود دارند که هرکدام با اسمی توسط غارنوردان تبریز و مراغه‌ای نام‌گذاری شده که به‌طور مثال می‌توان به تالار غمگین، تالار معبد، چاه و تالار خفاش، تالار آینه، حوض کوثر، پیست اسکی، چاه داوود و… اشاره کرد. همه‌ساله تغییرات زیادی در داخل غار اتفاق می‌افتد. تغییرات عمده میدان اول و دوم ازنظر زمین‌شناسی پیدایش خاکستر است که گاهی تا قوزک پا و حتی تا زانو می‌رسد. داخل چاه‌های متعدد غار، دو سفره آب وجود دارد که یکی به علت ریزش از بین رفته، ولی در چاه دیگر آب وجود دارد و صدای جریان آن از بالا به گوش می‌رسد. در اطراف چاه‌ها و دیواره‌ها و سقف میدان دوم رسوبات آهکی، مناظر جالب‌توجه و زیبایی به وجود آورده است.

هوای غار بسیار مرطوب است و در انتهای آن به‌خصوص در کنار چاه سوم و چهارم هوای کافی وجود ندارد و برای رسیدن به کنار چاه‌های غار، بدون تجهیزات کافی مانند طناب، نورافکن، وسایل ایمنی، کپسول هوا و راهنما امکان‌پذیر نیست.

به گفته محققان و غارنوردانی که تابه‌حال توانسته‌اند از چاه‌های مخوفی که به گفته خودشان چاه اولی از بالا به ترتیب با عمق ۱۲ متر و دومی به عمق ۶۰ متر و سومی به عمق ۱۰۰متر را پشت سر گذاشته و به تالار آیینه راه یابند، تالاری که وقتی به سقفش نور می‌افتد مثل آیینه نور را منعکس می‌سازد و وقتی از آن‌هم پا را فراتر می‌گذاری به چشمه زلالی می‌رسی که خروجی آب هنوز بر کسی مشخص نیست و کشفیات غارنوردان در اینجا خاتمه می‌یابد.

به گفته غارنوردانی که دل را به دریا زده و تا توان داشتند به جلو حرکت کرده و بدون لحظه‌ای استراحت توانسته‌اند این مسیر را در عرض ۹ ساعت راهپیمایی کنند و همچنین اگر از افراد محلی احوالات این غار را جویا شوید، داستان‌های تخیلی زیادی را می‌شنوید از جمله اینکه نقل است، شخصی عصایش در چاه غار می‌افتد، بعد از هشت ماه که به کربلا سفر می‌کند عصایش را آنجا می‌یابد که دوره‌گردی از آب فرات گرفته بود.

منبع: میراث آریا

نگاهی به سبک معماری بافت تاریخی روستای اُمام

خانه‌های موجود در بافت تاریخی روستای اُمام را می‌توان بر اساس دوره‌های تاریخی گوناگون بررسی کرد. خانه‌های امروزی، باقی‌مانده از دوران قاجار و پهلوی هستند که شاید بر شالوده بناهای قبلی احداث شده باشند یا از مصالح ابنیه قدیمی‌تر در ساخت آن‌ها استفاده شده باشد.

با توجه به آثار به‌جای‌مانده در دو منطقه خوش‌خانی و صومعه‌سرا، دوره‌بندی استقرار ایل صوفی در منطقه ییلاقی اُمام احتیاج به پژوهشی گسترده دارد. از میان خانه‌های موجود در روستای اُمام تعدادی از آن‌ها مانند خانه محمدتقی خان صوفی و امان‌الله خان صوفی در فهرست آثار ملی ثبت شده‌اند. در این نوشتار به شناخت معماری خانه محمدتقی خان صوفی به عنوان تنها مجموعه کامل معماری در مناطق ییلاقی شهرستان املش می‌پردازیم.

روستای اُمام در ۶۰ کیلومتری جنوب شهر املش در شمال دهستان سمام قرار دارد. این روستای تاریخی از اواخر دوره صفوی تا سال ۱۳۵۷ به عنوان اقامتگاه تابستانی ایل صوفی بود. کاوش‌های باستان‌شناسی در دامنه‌های شمالی و جنوبی این منطقه، منجر به شناسایی گورستان‌هایی شده است که قدمت این روستا را به ۳۵۰۰ سال پیش می‌رساند. آب و هوای خوب، مراتع سرسبز، چشمه‌سارهای گوناگون و قرارگرفتن در کنار دره زیبا، موجب شده تا در طول تاریخ، روستای امام مورد توجه ساکنان منطقه قرار بگیرد. جذابیت این روستا بیشتر به‌دلیل تلفیق معماری با طبیعت است که یک منظر تاریخی- طبیعی را پدید آورده است.

ایل صوفی از کردهای منطقه بیجار بودند و جزء قزلباش‌های دولت صفوی به شمار می‌رفتند. به پاس کمک‌های فراوانشان به شاه اسماعیل صفوی در دربار شاه دارای احترام و اعتبار خاصی بوده‌اند. پس از شکست خاندان محلی در سال ۱۰۰۰ ه. ق توسط شاه عباس در گیلان، املش به عنوان تیول (ملکی که توسط حاکم مرکزی به یک خان داده می‌شد و تمامی اختیارات آن منطقه بر عهده آن فرد بود) در سال ۱۰۰۴ ه. ق به نعمت‌الله صوفی داده شد. روستای امام محلی خوش آب و هوا بود که خاندان صوفی در فصول بهار و تابستان از املش به آنجا رفته و خانه‌باغ‌هایی را در این مکان برای اقامت موقت احداث کرده بودند.

خانه محمدتقی خان صوفی در مرکز روستای اُمام و در مجاورت خانه امان الله خان صوفی قرار دارد. ساختار معماری این بنا نسبت به سایر خانه‌های تاریخی موجود در بافت روستا متفاوت بوده و در یک طبقه احداث گردیده است. این بنا علاوه بر ورودی اصلی که در ضلع جنوبی قرار دارد دارای ورودی‌های دیگری در ضلع شرقی بنا می‌باشد. حمام، مطبخ، اصطبل و اتاق‌های خدمتکاران از جمله فضاهای خدماتی این مجموعه با ارزش می‌باشند. زیربنای خانه نزدیک به ۴۰۰ متر مربع است و در سال ۱۳۸۲ به شماره ۱۰۵۸۴ با قدمت پهلوی اول در فهرست آثار ملی ثبت شده است.

عمارت اصلی این مجموعه در یک طبقه احداث شده و تنها دو اتاق آن در ضلع شمالی با یک متر ارتفاع از سایر اتاق‌ها در سطح بالاتری قرار دارند. بیشتر عناصر سازنده آن به دلیل اجرا با مصالح سنتی نقش سازه‌ای دارند و انتقال بارهای سقف از طریق دیوارهای باربر به پی و زمین صورت می‌گیرد. این عمارت به اندازه یک متر کرسی دارد و به دلیل استفاده از آن در فصول گرم سال اتاق‌های آن دارای ارتفاع زیاد و بازشوی فراوان هستند.

نمای اصلی عمارت در ضلع شرقی قرار دارد و دو راه‌پله از دو طرف امکان ورود به فضای داخلی را میسر می‌کند. اتاق‌های مهم بنا در دو ضلع شمالی و جنوبی قرار دارند. با توجه به مجزا بودن راه‌پله‌ها و مسیر دسترسی به خوبی می‌توان فضای خصوصی خانه را از فضای مهمان تفکیک کرد.

ضلع شمالی خانه به دلیل مجاورت با فضاهای خدماتی احتمالا اندرونی خانه بوده و ضلع جنوبی به دلیل نزدیکی به ورودی اصلی وعدم دسترسی آسان به فضای خصوصی به عنوان فضای مهمان استفاده می‌شد. در وسط حیاط چاه آبی قرار دارد که وجود آن موجب می‌شده تا کل مجموعه به راحتی به آب دسترسی داشته باشند.

مصالح به کار رفته در ساخت عمارت به این صورت است که پی و کرسی‌چینی با سنگ اجرا شده و دیوارها با خشت به صورت باربر واندود داخلی و خارجی دیوارها کاهگل می‌باشد که در دوره‌های بعدی دیوارهای داخلی با گچ‌اندود شده‌اند. چوب نیز به عنوان یکی از مصالح مهم در ساخت پنجره‌ها، درها، نرده‌ها، ستون‌ها و پوشش سقف استفاده شده است. با این وجود می‌توان مصالح بنا را کاملا بوم‌آورد دانست. پوشش نهایی بنا با دامنه سه پشته و به صورت لت‌سر می‌باشد که به دلیل پوسیدگی و کاهش مقاومت؛ بخش زیادی از بام بنا تخریب شده است.

دیوارهای محوطه کاملا محصور و بلند هستند و انقطاع بصری از معبر و محیط اطراف به واحد مسکونی وجود دارد. این دیوارها در عین سادگی در نمای خارجی از درون دارای قاب‌بندی‌های موزون می‌باشند. در ساخت دیوارهای محوطه تا ارتفاع یک متر از سنگ استفاده شده است و مابقی دیوار با خشت واندود کاهگل اجرا شده است. همچنین برای جلوگیری از نفوذ رطوبت به دیوار خشتی تمامی قسمت‌های بالای دیوار به صورت لت‌سر پوشانده شده است. در ضلع جنوبی دیوار محوطه یک برج خشتی نیز در نزدیکی ورودی اصلی قرار دارد که این امر نشان‌دهنده بالا بودن ارزش امنیت برای مالک خانه است.

از فضاهای خدماتی این بنا نیز می‌توان به مطبخ، حمام، اصطبل و فضای اسکان خدمت‌کاران اشاره نمود که احتمالا به جز اصطبل همگی آن‌ها در ضلع شمالی بنا قرار دارند. اصطبل نیز به دلیل نزدیکی به ورودی اصلی در زیر اتاق‌های ضلع جنوبی قرار داشت.

از فضاهای شاخص خدماتی این مجموعه می‌توان به حمام خصوصی آن اشاره نمود. سیستم آب‌رسانی این حمام به صورت دستی و از طریق چاه آب امکان‌پذیر بوده است. تنبوشه‌های سفالی آب را به داخل حوض سربینه و گرمخانه منتقل می‌کردند. به دلیل خصوصی بودن محیط حمام و کوچک بودن آن، قسمت میاندر حذف شده و تنها دارای سربینه و گرمخانه می‌باشد. از تزئینات داخل حمام می‌توان به کاشیکاری‌های آن اشاره نمود که مشابه آن کاشی‌ها در حمام محمدتقی خان در شهر املش استفاده شده است. به دلیل کوهستانی بودن محیط پوشش بام حمام از بیرون همان سقف شیبدار لت‌سر است اما در داخل با طاق و تویزه اجرا شده است. تأمین نور حمام نیز از طریق پنجره‌های بسیار کوچک انجام می‌شود که هم در گرمخانه و هم در سربینه وجود دارند.

به طور کلی این بنا به عنوان یکی از آثار ارزشمند شهرستان املش از منظر معماری محسوب شده که از نظر سبک معماری می‌توان به عنوان یکی از بهترین آثار در بخش خانه‌باغ‌های تفرجگاهی مناطق ییلاقی مطرح شود که تمامی عناصر آن به شکل یک مجموعه منظم شکل گرفته است.

منبع: میراث آریا

آبشارهای لرستان، جاذبه‌هایی به خنکای بهار

لرستان به دلیل قرار گرفتن در مناطق کوهستانی و همچنین برخوردار بودن از منابع آب بسیار و چشمه‌های فراوان شرایط مطلوبی برای به وجود آمدن آبشارهای طبیعی داشته به گونه‌ای که هم اکنون بیش از ۵۰ آبشار در این استان وجود دارد.

 لرستان چهار فصل جلوه‌ای بسیار متنوع از خلق زیبایی‌های خداوند است که تاحدودی از نظر گردشگران و طبیعت گردان دورمانده است.
این استان به واقع بهشتی برای دوستداران طبیعت و علاقه مندان به تنوع در جاذبه‌های طبیعی است.
تنوع نعمت‌های خدادادی استان لرستان بسیار فراتر از مواردی است که به طور معمول بیان می‌شود و بدون شک این زیبایی‌ها در فصل بهار برای دوستداران طبیعت صد چندان است.
در این میان آبشارهای لرستان با زمزمه آب در دل سنگ بسیار دیدنی و شنیدنی بوده و گوش طبیعت استان را پر کرده است.
آبشارهای آب سفید، چکان، برنجه، تیندر، لوچ، خورشید، دورک، وارگ، چونگ شنه، تاف، دره ماهی، مبارک آباد، افرینه، آبتاف پلدختر، دره گرگ، بیشه، تله زنگ، نوژیان، سرکانه، وارک، مخمل کوه، غسلگه، سویله و دره اسپر تنها بخشی از چندین آبشار دیدنی لرستان هستند که با دورنمایی از زیبایی خاص خود و هوایی به خنکای نسیم گردشگران را به سوی خود فرا می‌خوانند.
در این میان، برخی آبشارهای لرستان به نام شوی، نوژیان، آب سفید، افرینه، چکان، وارک، سرکانه و بیشه از شهرت بیشتری برخوردار هستند.

آبشار شوی

***شوی، آبشاری در آغوش درختان بلوط و بادام
آبشار شوی یا «تله زنگ» در جنوب شهرستان دورود و در بین کوه‌های سر تنگ شوی در حوالی روستای شوی و در ۱۰ کیلومتری ایستگاه راه آهن واقع شده است.
این آبشار که به قولی زیباترین آبشار ایران محسوب می‌شود، آبشاری زیبا ودلنشین است که از غاری بیرون می‌آید و از گردنه‌ای بلند به پایین سرازیر می‌شود.
ارتفاع آبشار ۱۰۰متر و عرض آن ۴۰ متر است که زیبایی وچشم اندازی کم نظیر را به طبیعت اطراف خود بخشیده و از سوی دیگر اطراف این آبشار زیبا مملو از درختان بلوط، بادام و پوشش گیاهی بسیار مناسب و دیدنی است.
در فصل بهار از سراسر کشور مردم علاقمند برای تفریح به این آبشار منحصر به فرد لرستان روی می‌آورند و بخشی از اوقات خود را پیرامون زیبای آن سپری می‌کنند.
این آبشار در گویش محلی به «طاف شوی» معروف است و راه دسترسی به آن از طریق ایستگاه راه آهن تله زنگ می‌باشد.

آبشار بیشه

*** آبشار بیشه، تلفیقی از زیبایی آب و سختی سنگ و آهن
این آبشار یکی از زیباترین آبشارهای کشور است در ایستگاه راه آهن بیشه در شهرستان دورود واقع شده است آب و هوای مناسب وسرسبزی اطراف آبشار وچشم‌انداز کوههای اطراف سالیانه پذیرای مهمانان ومسافران زیادی از مناطق مختلف کشور شده واین منطقه دیدنی را به عنوان یکی از مناطق توریستی وگردشگری استان تبدیل نموده است.
فاصله این آبشار تا شهرستان دورود که یکی از مسیرهای ارتباطی آن است ۳۵ کیلومتر می‌باشد.
ارتفاع آبشار ۴۸ متر تا نقطه برخورد با زمین و ۱۰متر نیز از آنجا تا وصل شدن به رودخانه سزار بوده، از شهرستان دورود به طرف آبشار مناطق دیدنی در کنار رودخانه سزار وجود دارد که می‌توان به آبشارهای فصلی و دائمی، آبشارهای یخی در زمستان و در ختان متنوع نام برد.
فاصله آن تا خرم آباد از طریق جاده ۶۴ کیلومتر بوده و ۱۷ پلاژ، هفت چادر، بازار چه محلی، تلفن، آب، برق، خانه بهداشت وپاسگاه انتظامی در کنار آبشار دایر است.

آبشار آب سفید

*** آب سفید، آبشاری نشات گرفته از سفید برف و زلالی چشمه‌های خروشان
این آبشار زیبا و دیدنی در منطقه ذلقی الیگودرز وبه فاصله حدود ۵۰ کیلومتری واقع شده که ارتفاع آن حدود ۶۵ متر و عرض تاج آبشار آن در فصل پر آبی حدود هشت متر می‌باشد.
آبشار از دل کوه صخره‌ای به بیرون سرازیر شده و سپس در مسافت کوتاهی به یک حوضچه تبدیل می‌شود.
آبشار آب سفید در فصل بهار پذیرای گردشگران زیادی است وپوشش جنگلی وگیاهی در اطراف آبشار زیبایی وطراوت خاصی به این منطقه توریستی داده است.
جاده دسترسی، از الیگودرز تا آبشار آسفالته می‌باشد.

blank

*** آبشار نوژیان، نقاشی طبیعت در دامان خرم آباد
آبشار نوژیان در ۳۸ کیلو متری جنوب شرقی خرم آباد (بخش پاپی) به ارتفاع ۹۵ متر وعرض تاج پنج متر واقع شده است.
این آبشار یکی از زیبایی‌های طبیعت لرستان است که هرساله، بسیاری از مردم را به سوی خود جلب می‌کند، گردشگاه جنگلی نوژیان بالای کوه تاف قرار دارد.
در کوه (تاف) انواع گیاهان دارویی می‌رویند و طبیعت و آبشار زیبای آن شگفت انگیز و دیدنی بوده و همواره بسیاری از مردم برای تماشای این آبشار زیبا و هم چنین برای جمع آوری گیاهان دارویی به این ناحیه می‌آیند و اوقات فراغت خود را در آنجا می‌گذرانند.
راه ارتباطی آن از طریق خرم آباد به گردنه نوژیان جاده آسفالته ویا از راه آهن به ایستگاه کشور و از آنطرف هم حدود دو ساعت پیاده روی به سمت آبشار است.

***آبشار چکان، محلی برای گردشگری زیارتی در جوار امامزاده ابوعلی
آبشار چکان در جنوب غربی الیگودرز در دامنه ارتفاعات مشرف بر دره چکان در فاصله ۱۴۱ کیلومتری شهرستان خرم آباد به ارتفاع ۳۰۳۰ متر وعرض تاج ۴چهار متر قراردارد.
این آبشار از درون غاری مشرف بر زمین‌های زراعی چکان بیرون می‌جهد و طول فوران آن به ده‌ها متر می‌رسد.
اطراف آبشار منطقه‌ای وسیع با فضایی مطلوب و دل انگیز است که در دو الی سه کیلو متری آن امام زاده‌ای به نام ابو علی واقع شده و محل مناسبی برای زیارت و سیاحت است.
آب این آبشار که یکی از عجایب و زیبایی‌های طبیعت استان لرستان محسوب در اواخر پاییز به مرور خشک می‌شود، در روزهای اولیه شروع فصل بهار دوباره با همان فوران به بیرون می‌جهد.
در کنار آبشار پوشش گیاهی و درختانی همانند گردو، زالزالک، گلابی، چنار، کیکم، بید و بلوط وجود دارد.

آبشار وارک لرستان

*** وارک، آبشاری دو طبقه متولد صخره‌ای بزرگ
این آبشار درغرب گردنه نوژیان، بخش پاپی در جنوب شرقی خرم آباد قرار دارد ویکی از زیباترین آبشارهای کشور و فاصله آن تا شهر خرم آباد حدود ۵۰ کیلومتر است.
سرچشمه آبشار یک صخره سنگی است و پس از طی حدود ۱۵ متر از صخره دوم فرو ریخته و آبشار دوم را به وجود می‌آورد.
آبشار وارک در نزدیکی آبشار نوژیان قرار دارد و در فصل کم آبی ارتفاع قسمت اول هفت متر با عرض حدود ۱۲ متر و قسمت دوم ۱۵ متر با عرض پنج متر یکی از زیباترین منظره‌ها را در این منطقه می‌توان دید.
حداکثر ارتفاع آن به ۵۷متر می‌رسد و عرضی معادل ۵۰ متر را در بر می‌گیرد، همچنین اطراف این آبشار پوشیده از درختان بلوط، گلابی و زالزالک است.

سرکانه، آبشار هفت چشمه
این آبشار درروستای گریت بخش پاپی در فاصله ۵۰ کیلومتری شهرستان خرم آباد به ارتفاع ۱۵ متر وعرض تاج ۱۷ متر قرار دارد واز جمله جاذبه‌های طبیعی وگردشگری دیدنی استان محسوب می‌شود.
فاصله این آبشار تا بخش پاپی حدود یک ساعت پیاده روی می‌باشد.
این آبشار در گویش محلی به تاف هفت چشمه معروف است و پوشش جنگلی اطراف آبشار را درختان بلوط و زالزالک تشکیل داده است.

***افرینه، آبشاری خنک در دیار گرمسیر پلدختر
آبشار افرینه در کنار روستایی به همین نام در مسیر جاده بین المللی خرم آباد به اندیمشک قرار دارد.
این آبشار زیبا در فصل بهار وتابستان علاقه مندان وگردشگران زیادی را به خود جلب می‌کند و می‌توان آن را در مسیر جاده پلدختر به خوزستان مشاهده کرد.

منبع: ایرنا

آشنایی با موزه‌های نیشابور

هر شیء و اثر به نمایش گذاشته ‌شده در موزه یا نمایشگاه، زبان حالی دارد و با بیننده ارتباط برقرار می‌کند. با تعمق و تفکر می‌توان زبان حال این آثار را دریافت و از دیدگاه‌های مختلف آن را بررسی کرد.

یکی از مهم‌ترین وظایف موزه برقراری ارتباط فرهنگی بازدیدکنندگان با اشیا به نمایش‌ گذاشته‌ شده در موزه است. در واقع باید کوشید تا همان ارتباط را که میان اثر و خالق آن وجود داشته را به نوعی دیگر به بازدیدکنندگان منتقل کرد که این موضوعی دور از دسترس نیست.

نیشابور یکی از مهم‌ترین و پرآوازه‌ترین شهرهای تاریخی ادوار گذشته محسوب می‌شود که اماکن گردشگری و فرهنگی واقع در این شهر از جذابیت خاصی برخوردار است. همچنین موزه‌های گوناکونی در این شهر فعالیت دارد که گردشگران فراوانی با سلایق مختلف را به خود جذب می‌کند. در ادامه به معرفی تعدادی از این موزه‌ها می‌پردازیم.

سایت‌موزه شادیاخ

سایت‌موزه شادیاخ

نیشابور در سال ۲۰۵ هجری قمری مرکز حکومت طاهریان بود و در همان روزها در شادیاخ عمارتی امیرنشین و منازلی برای سپاهیان بنا شد. از آن پس این منطقه دارالحکومه خراسان و محل اقامت امرا و پادشاهان شد که سرانجام با حمله مغول از میان رفت.

 

شادیاخ در جنوب‌ شرقی آرامگاه عطار با وسعت بیش از ۲۰۰ هزار متر مربع واقع شده و از سال ۱۳۷۸ مورد کاوش‌های باستان‌شناسی قرار گرفته است. این مکان یکی از سایت‌موزه‌های باستان‌شناسی در استان خراسان رضوی است که در آن آثار معماری و تعدادی از اسکلت‌های کشف‌ شده به نمایش در آمده است. شهر کهن نیشابور با وسعت بیش از ۴۵۰۰ هکتار در صدر اسلام دارای محلات متعددی بود که یکی از معروف‌ترین این محلات شادیاخ بوده است.

موزه باستان‌شناسی نیشابور

موزه باستان‌شناسی نیشابور

موزه باستان‌شناسی نیشابور در فضایی به وسعت ۷۰۰ متر در ضلع شرقی کاروان‌سرای شاه عباسی واقع در ضلع جنوب غربی میدان خیام نیشابور واقع شده است. این موزه نخستین مرتبه در سال ۱۳۷۴ همزمان با برگزاری کنگره جهانی بزرگ‌داشت روز ملی عطار نیشابوری با موضوع موزه محلی تأسیس شد. سپس در سال ۱۳۷۹ تجهیز و در سال ۱۳۹۷ بازپیرایی و بازگشایی شد.

 

در این موزه بیش از ۲۰۰ قطعه آثار تاریخی متعلق به محوطه‌های تاریخی نیشابور به نمایش درآمده است. این موزه از بخش‌های مختلفی از قبیل مسکوکات فلزی از دوره اشکانیان تا دوره ایلخانی، بخش اشیای سفالی از هزاره دوم پیش از میلاد تا دوره صفوی و بخش اشیای شیشه‌ای و سنگی تشکیل است. یکی از دیدنی‌های جذاب این موزه اسکلت مکشوفه از کاوش‌های باستان‌شناسی تپه برج نیشابور متعلق به هزاره چهارم پیش از میلاد است.

موزه مردم‌شناسی نیشابور

موزه مردم‌شناسی نیشابور(مجموعه حسین آقایی)

موزه مردم‌شناسی نیشابور در سال ۱۳۸۵ در زمینی به وسعت ۲۵۰۰ متر مربع در کیلومتر پنج جاده گردشگری بوژان که یکی از روستاهای جذاب برای گردشگری شهرستان و استان به شمار می‌رود، شکل گرفته است. این مجموعه به حسین آقایی تعلق دارد که مالک و بهره‌بردار موزه بوده و متولد نیشابور است.

در این موزه آثاری چون بافته‌های سنتی و پوشاک، انواع ظروف، فرش، خودروهای کلاسیک و مجموعه کم‌نظیری از انواع کرسی‌ها به نمایش درآمده است. در این مجموعه به منظور رفاه بیشتر بازدیدکنندگان و ماندگاری آن‌ها به ویژه اینکه در منطقه خوش آب‌وهوایی واقع شده، اقامتگاه بوم‌گردی نیز احداث شده است.

موزه آموزش و پرورش نیشابور

موضوع و هدف این موزه نمایش و معرفی فعالیت‌های آموزشی و تربیتی و آموزش‌ و پرورش شهرستان نیشابور است.

این موزه فعالیت خود را از سال ۱۳۹۴ آغاز کرده و در آن کلاس‌های درسی، عکس و تصاویر مرتبط با حوزه آموزش و پرورش و وسایل کاری دانش‌آموزان و معلمان در معرض دید عموم قرار گرفته است.

blank

موزه قلب پروفسور حسین صادقی

موزه قلب پروفسور حسین صادقی در تاریخ ۱۶ آبان ۱۳۹۸ و به همت پروفسور صادقی و با همکاری بنیاد علمی و فرهنگی حکیم عمر خیام و شهرداری نیشابور افتتاح شده است.

این موزه با مساحت ۵۰۰ متر مربع در بخشی از بنای افلاک‌نمای خیام نیشابوری ایجاد شده و عملکرد قلب در بدن انسان را به صورت دیداری و شنیداری با کمک ماکت، مولاژ و تصاویر نمایش می‌دهد.

در تصاویر موجود در چند موضوع آناتومی، فیزیولوژی، امراض مادرزادی و اکتسابی و پیوند قلب ارائه شده است. بخش دیگری از موزه به «دل شناسی» اختصاص دارد و در حقیقت کارکرد ادبی واژه قلبیا دل در شعر فارسی که شامل اشعاری از حکیم فردوسی، حافظ و سعدی است، به شکل زیبایی خوشنویسی‌ شده و در معرض دید عموم قرار گرفته است.

 

پروفسور حسین صادقی، پزشک جراح و نام‌آور ایران، در بهمن ماه سال ۱۳۰۸ در روستای چکنه سرولایت نیشابور متولد شده است. او بورد تخصصی جراحی قلب و ریه را از دانشگاه لوزان دریافت کرده و مدت زیادی نیز عنوان رئیس بخش جراحی قلب و عروق و استاد دانشگاه لوزان را بر عهده داشته است.

همچنین در این مدت نوآوری‌های زیادی در جراحی و پیوند قلب داشته و عمل جراحی ۲ رئیس جمهور سوئیس را انجام داده و لوح تقدیر ابن‌سینا را در سال ۱۳۸۵ دریافت کرده است. از دیگر فعالیت‌های پروفسور صادقی می‌توان به ترجمه رباعیات خیام به ۲ زبان انگلیسی و فرانسوی اشاره کرد که چاپ و منتشر شده است.

منبع: ایسنا

شمخال؛ بهشت جاذبه‌های ژئوتوریسمی

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی گفت: شمخال منطقه‌ای پویا و فعال است که می‌تواند به بهشت زمین‌شناسان و علاقه‌مندان به علم زمین‌شناسی تبدیل شود.

مژگان ثابت تیموری  به معرفی و شرح ویژگی‌های ژئوتوریسمی منطقه شمخال پرداخت و اظهار کرد: روستای شمخال و دره شمخال که منتسب به نام همین روستا است از روستاهای منطقه شمال شرق خراسان رضوی، واقع در دهستان دولتخانه از توابع شهرستان قوچان بوده، در فاصله ۲۵ کیلومتری کشور ترکمنستان و شهر مرزی باجگیران و در ۸۰ کیلومتر  از شهر قوچان واقع شده ‌است. شمخال یکی از روستاهایی است که به واسطه دور از دسترس ‌بودن و همینطور قرار داشتن در منطقه تحت حفاظت محیط زیست به گونه‌ای از بسیاری آسیب‌ها و تخریب‌های شدید محفوظ بوده است.

وی تشریح کرد: این منطقه در دل کوه‌های هزارمسجد و باجگیران واقع شده ‌است که ارتفاع آن از سطح دریاهای آزاد از ۱۴۰۰ تا ۲۰۸۰ متر متغیر بوده و حداقل شیب ۲۵ درصد دارد. در مسیر جاده اصلی منطقه شمخال، روستای شمخال، روستایی تاریخی و قدیمی است و نام آن برگرفته از نام نوعی تفنگ بزرگ و سنگین سرپُر بوده و هنچنین می‌توان گفت که نامش به ریشه کرمانجی آن «تفنگ دست‌ساز» و «دلیر» باز می‌گردد.

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی اضافه کرد: ظاهرا این نام‌گذاری برگرفته از ویژگی آباد بودن، مرزی ‌بودن و بکر بودن این منطقه بوده که برای حفاظت ساکنین به رزم‌آوری و جنگ‌آوری شهرت داشته‌اند. حتی در حال حاضر نیز می‌توان روحیه شجاعت و رشادت را میان مردمان این منطقه مشاهده کرد.

ثابت‌تیموری خاطرنشان کرد: این رود دره U شکل که در زمین‌شناسی «گپ» نامیده می‌شود، مسیر دسترسی بسیار سهل الوصولی دارد و همینطور به واسطه داشتن ویژگی‌های زمین‌شناختی خاص منطقه، از جاذبه‌های غیر زنده ارزشمند این منطقه است. این دره در برخی از مناطق به حالت V  تغییر شکل داده و عمق آن به ۲۰۰ متر می‌رسد. دره و دیواره‌های سنگی آن ترکیبی از رسوبات مارنی و آهکی است. بررسی ساختارهای زمین‌شناسی و طبیعی این منطقه، یک گردشگر را در فضایی بکر و در ترکیبی از تاریخ زمین و فضای زنده و غیرزنده مرتبط با آن قرار می‌دهد.

شمخال

 

وجود گونه‌های خاص گیاهی و جانوری از ویژگی‌های منطقه شمخال است

وی ادامه داد: از ویژگی‌های بسیار ارزشمند این منطقه به واسطه قرارگیری در موقعیت جغرافیایی خاص و تحت حفاظت محیط زیست، مشاهده انواع گونه‌های جانوری و گیاهی منحصر به‌فرد و جذاب را می‌توان نام برد. از دیگر ویژگی‌های خاص این منطقه، وجود گیاهان متنوع، به ویژه گیاهان دارویی است. در این منطقه همچنین گونه‌های تحت حفاظت محیط زیست از جمله درختان، درختچه‌ها و گیاهان بوته‌ای و علفی متنوعی چون گردو، گیلاس، زردآلو، چنار، سپیدار، بید، تمشک، زرشک، زالزالک، ولیک، بادامشک، چریش، موسیر، گون، کاکوتی، درمنه، کلاه میرحسن، بومادران، تلخه، گاوزبان، ‌گون، کنگر، اسپرس، باریجه، ارزن وحشی، کاکوتی و لاله در دسترس قرار دارد.

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی گفت: در طول مسیر این رود دره که به سد درونگر ختم می‌شود وجود گونه‌های درختچه‌ای و رویش گونه‌ای از درخت‌ها روی دیوارها، شیب‌ها و کف بستر سبب ایجاد زیستگاه‌های متنوع برای گونه‌های جانوری به ویژه پرندگان و خزندگان وابسته به این گونه‌های گیاهی شده است.

 

ثابت‌تیموری گفت: خوشبختانه طی ۱۵ سال گذشته، حضور مختصصان گردشگری به ویژه اکوتوریست‌ها و علاقه‌مندان به تفرج در مناطق بکر و جذاب طبیعی، توجه به این روستا و به خصوص رود دره شمخال را بیشتر کرده است. رود دره شمخال از دره‌هایی با جریان آب دائمی است. هرچند در ۸ کیلومتر ابتدایی مسیر ورود به دره از سمت روستای شمخال حجم آب کمتر است، اما در کل مسیر جریان آب دائمی بوده که ممکن است گاهی با وقوع بارندگی شدید در بالادست رودخانه منجر به ایجاد سیلاب‌های شدید شود.

وی عنوان کرد: کف دره را سنگ‌فرشی از سنگ‌های متنوع و جذاب پوشش داده است. لانه پرندگان بسیار متنوع و گونه‌های بسیار خاص جانوری بر روی دیواره‌های این رود دره بلند بسیار دیدنی و جذاب است. رود شمخال از رودهای قرچغه، دربادام و شارک منشعب شده و به سد درونگر ختم می‌شوند که حدود ۳۰ کیلومتر از روستا فاصله دارد.

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی در خصوص ویژگی‌های جمعیت‌شناختی این روستا اظهار کرد: ریشه مردمان این منطقه کرمانج است و بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ حدود ۱۰۰ نفر در این روستا زندگی می‌کنند. یعنی شما جمعیت زیادی را در این روستا نمی‌بینید و البته همین تعداد نیز به طور ویژه‌ای پذیرای گردشگران هستند. برخی از روستاییان طی چند سال اخیر، منازل خود را بر اساس استانداردهای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی‌ و تحت نظارت اداره کل استان به اقامتگاه‌های بوم‌گردی تغییر کاربری داده‌اند.

ثابت تیموری تصریح کرد: در این منطقه برای حمل بار و جابجایی مسافران از چهارپایان استفاده می‌شود. همینطور داشتن اقامتگاه‌های زیبا به همراه طبخ غذاهای محلی، مطلوب بسیاری از گردشگرانی است که از این منطقه بازدید کرده‌اند. اکثر دفاتر خدمات مسافرتی نیز اقدام به برگزاری تورهایی یک یا دو روزه برای بازدید از این رود دره می‌کنند. این نکته حائز اهمیت است که سفر در فصل‌هایی چون پاییز و بهار به دلیل بارندگی‌های شدید مناسب نبوده و شاید گردشگران نتوانند به خوبی مسیر را تشخیص دهند. بنابراین ضرورت دارد افرادی آموزش دیده و همراه با یک راهنمای گردشگری حرفه‌ای و متخصص ژئوتوریسم یا اکوتوریسم و بلد محلی در این مسیر با گروهی که قصد بازدید از منطقه را دارندهمراه شود و از آنجایی که طول مسیر تا مقصد و اطراق‌گاه‌های نهایی در انتهای مسیر رود دره ۱۸ کیلومتر است، اهمیت حرفه‌ای بودن، توانمند بودن و همراهی با راهنمایان گردشگری حرفه‌ای را دو چندان کرده است.

شمخال

منطقه شمخال بهترین مکان برای زمین‌شناسان و علاقه‌مندان به زمین‌شناسی است

وی در خصوص دلایل شکل‌گیری این رود دره خاطرنشان کرد: این رود دره حاصل فرسایش جریان آب دائمی رودخانه شمخال است، هرچند بیرون‌آمدگی این فضا از دل دریاهایی که از گذشته‌های بسیار دور در این منطقه واقع بوده و جریانات بسیار شدیدی که در این حوزه وجود داشته، در شکل‌گیری این رود دره بی‌اهمیت نبوده است. فسیل‌هایی که در این منطقه دیده می‌شوند به دلیل سازندهای کنگلومرایی قابل مشاهده هستند. ترکیب ماسه‌ سنگی با آهک و مارن نیز جلوه بسیار متفاوت و خاصی به این رود دره داده است.

 

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی ادامه داد: بیشترین توجه زمین‌شناسان و ژئوتوریست‌ها به این منطقه، رخ‌نمون و پروفیل یا دیواره دره شمخال است که لایه‌هایی از سنگ‌های بسیار متنوع از جنس آهکی، فسیل‌دار در دل سازند تیرگان با ضخامت ۴۰۰ تا ۶۰۰ متر در طول رود دره را ایجاد کرده است. تاقدیس و ناودیس‌های متنوع، هوازدگی و انحلال شیمیایی و زیستی ناشی از رشد گیاهان و لانه‌سازی جانوران که در تخصص و زمینه مطالعه زمین‌شناسان است به همراه وجود کوه‌زایی‌های جدید و جوان این منطقه، یادآور این نکته است که شمخال از لحاظ فیزیکی و شیمیایی هنوز زنده و در حال تغییر و تکامل است که عملا می‌تواند بهشت زمین‌شناسان و علاقه‌مندان به علم زمین‌شناسی باشد.

منبع: ایسنا

جشنواره کارتون «هتل» برگزار می‌شود

جشنواره ملی کارتون «لیلیوم» با موضوع هتل، هتل‌داری و گردشگری با هدف زنده نگه داشتن صنعت هتل‌داری برگزار می‌شود.

 ‌دبیر هنری این جشنواره که به همت یکی از هتل‌های استان مازندران و مجموعه تاریخی و گردشگری عباس‌آباد برگزار می‌شود، «بهرام عظیمی» و رییس هیأت داوران آن «سیدمسعود شجاعی طباطبایی» است.

در توضیحات این جشنواره آمده است: شیوع ویروس کرونا باعث ایستادن چرخ بیش‌تر مشاغل به‌خصوص صنعت گردشگری و به‌تبع آن هتل‌داری شده است. این جشنواره بر آن است با نگاه تیزبینانه هنرمندان کارتونیست، نقشی در زنده‌نگه‌داشتن این صنعت داشته باشد.

بر این اساس با موضوع هتل، هتل‌داری و گردشگری از همه هنرمندانِ کارتونیست کشور دعوت می‌شود تا در جشنواره ملی کارتون «لیلیوم» شرکت کنند.

محورهای جشنواره، اخلاق حرفه‌ای در صنعت گردشگری، اهمیت نیروی انسانی در صنعت گردشگری، کرونا و بحران ایمنی و بهداشت در هتل‌ها و اماکن گردشگری، عوامل مؤثر در رضایت‌مندی مهمانان در هتل، مقایسه هتل‌داری ایران و جهان و واقعیت‌های رزرو آن‌لاین پکیج سفر و هتل‌ها است.

هر هنرمند می‌تواند حداکثر پنج اثر ارسال کند.

آثار ارسالی نباید قبلا در هیچ جشنواره داخلی یا خارجی برنده شده باشد.

آثار ارسالی باید با فرمت JPG با طول یا عرض ۲۰۰۰ پیکسل و رزولوشن ۲۰۰ dpi ارسال شود.

به‌همراه آثار باید نام کامل، تلفن، ایمیل، نشانی، عکس و بیوگرافی کوتاهی از هنرمند در قالب فایل word ارسال شود.

جوایز این جشنواره نیز به این ترتیب اعلام شده است: نفر اول ۱۳۰ میلیون‌ ریال به‌همراه تندیس و لوح تقدیر به اضافه سفر دوروزه رایگان (اقامت و پذیرایی) با یک همراه برای شرکت در مراسم اختتامیه و اهدای جوایز همراه با کمک‌هزینه ایاب‌وذهاب.

نفر دوم ۱۰۰ میلیون ‌ریال به‌همراه تندیس و لوح تقدیر و سفر دوروزه رایگان (اقامت و پذیرایی) با یک همراه برای شرکت در مراسم اختتامیه و اهدای جوایز همراه با کمک هزینه ایاب‌وذهاب.

نفر سوم ۷۰ میلیون ‌ریال به‌همراه تندیس و لوح تقدیر و سفر دوروزه رایگان (اقامت و پذیرایی) با یک همراه برای شرکت در مراسم اختتامیه و اهدای جوایز همراه با کمک هزینه ایاب‌وذهاب.

جوایز ویژه برای ۲ نفر، ۵۰ میلیون‌ ریال به‌همراه لوح تقدیر و سفر دوروزه رایگان (اقامت و پذیرایی) با یک همراه جهت شرکت در مراسم اختتامیه و اهدای جوایز همراه با کمک هزینه ایاب‌وذهاب.

مهلت ارسال آثار، پایان روز جمعه ۲۲ بهمن‌ماه ۱۴۰۰ است. مراسم اختتامیه و اهدای جوایز ۱۵ و ۱۶ اسفندماه در هتل لیلیوم مازندران برگزار می‌شود.

هنرمندان می‌توانند آثار خود را به‌نشانی liliumprize@gmail.com ارسال کنند و برای کسب اطلاعات بیش‌تر با نشانی اینستاگرامی liliumprize در ارتباط باشند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

واکسیناسیون ۷۰ درصد کارکنان هتل‌ها در ایران

بازگشایی مرز هند به روی گردشگران ۹۹ کشور

مقام‌های هند که مرزهای این کشور را ماه‌ها به روی بازدیدکنندگان خارجی بسته بودند، از پذیرش گردشگران خارجی واکسینه‌شده ۹۹ کشور خبر دادند.

 به نقل از  نیویورک تایمز، پس از بسته شدن مرزهای هند به مدت ۲۰ ماه به روی بازدیدکنندگان خارجی، اکنون مقامات این کشور با ورود بدون قرنطینه گردشگران واکسینه‌شده خارجی از ۹۹ کشور موافقت کرده‌اند.

هند در جدیدترین تصمیم‌گیری‌ها اعلام کرد مسافرانی که از ۹۹ کشور مشخص وارد هند می‌شوند می‌توانند از سپری کردن دوران قرنطینه معاف شوند اما در صورتی که کشور مبدا از نظر ابتلا به کرونا پرخطر ارزیابی شده باشد باید وضعیت سلامتی آن‌ها در ۱۴ روز پس از ورود مورد بررسی قرار گیرد.

در سال ۲۰۲۰، این کشور فقط ۲.۴۷ میلیون نفر گردشگر خارجی جذب کرد، این درحالی است که آمار گردشگران خارجی سال ۲۰۱۹ بر اساس آمار دولتی ۱۰.۹۳ میلیون نفر بود. پیش از همه‌گیری ویروس کرونا، صنعت گردشگری حدود هفت درصد از درآمد کشور را دربرمی‌گرفت.

به این ترتیب هند به جمع چندین کشور آسیایی تبدیل شده است که روند لغو محدودیت‌های سفری برای گردشگران خارجی را آغاز کرده‌اند. کره جنوبی و سنگاپور نیز روز دوشنبه در جریان یک توافق‌نامه سفری امکان سفر بین دو کشور را برای  بازدیدکنندگان واکسینه‌شده و بدون نیاز به سپری کردن دوران قرطینه فراهم کردند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

میزبانی هند از هنرهای شهر حافظ

«میراث‌فرهنگی ناملموس ایران» منتشر شد

کتاب «میراث‌فرهنگی ناملموس ایران» از سوی مرکز معرفی فرهنگی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری منتشر شد.

 روابط عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری از انتشار کتاب «میراث‌فرهنگی ناملموس ایران» خبر داده است. این کتاب شامل میراث‌فرهنگی ناملموس ثبت‌شده در فهرست‌های ملی و جهانی از ابتدا تا پایان سال ۱۳۹۹ است که توسط محمدحسن طالبیان، مصطفی‌ پورعلی و سیما حدادی در دو فصل شامل ثبت ملی و ثبت میراث‌جهانی به نگارش درآمده است.

ثبت آثار ملی، فهرست معرف میراث‌فرهنگی ناملموس، فهرست در خطر و نیازمند پاسداری ناملموس، میراث‌فرهنگی ناملموس منسوخ، ثبت عناصر میراث‌فرهنگی ناملموس در فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس بشری یونسکو، ردیف موسیقی ایران، آیین‌های پهلوانی و زورخانه‌ای، نوروز، مراسم زیارت تادئوس مقدس، هنر ساختن و نواختن عود، هنر ساختن نواختن رباب، جشن سده، یلدا و… از موارد مطرح‌شده در این کتاب است.

۲۵۷۹ اثر تا زمان چاپ این کتاب، یعنی تا پایان سال ۱۳۹۹ در فهرست ملی میراث‌فرهنگی ناملموس به ثبت رسیده و پاسداری از این آثار از طریق معرفی درست و اثربخش، در قالب مرجعی رسمی و قابل اعتماد، وظیفه همه مردم و به عبارت بهتر صاحبان آن‌ها است.

آن‌چه در کتاب میراث‌فرهنگی ناملموس ایران آورده شده، عناصر فرهنگی ثبت‌شده در فهرست ملی میراث‌فرهنگی ناملموس و عناصر ثبت‌شده در فهرست میراث‌فرهنگی بشری یونسکو است.

این آثار براساس کنوانسیون در پنج گروه اصلی شامل سنت‌ها و اصطلاحات شفاهی از جمله زبان که محملی برای میراث‌فرهنگی ناملموس به شمار می‌رود، هنرهای نمایشی و ورزشی، رسوم اجتماعی، آیین‌های دینی و ملی جشنواره‌ها، دانش و رسوم مربوط به طبیعت و کیهان و مهارت در هنرهای دستی سنتی طبقه‌بندی می‌شوند.

این کتاب به گونه‌ای تدوین شده است که نه تنها برای پژوهشگران و متخصصان، بلکه برای همه علاقه‌مندان قابل استفاده و مراجعه باشد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

«پوشاک مردم سیستان و بلوچستان» کتاب شد

انتشار کتابی از نتایج مطالعات گل‌مهرهای تخت جمشید

«ایران اکنون» کتاب سال گردشگری کرواسی شد

نمایشگاه گردشگری تهران تغییر می‌کند؟

معاون گردشگری با اعلام برگزاری پانزدهمین نمایشگاه گردشگری تهران در بهمن‌ماه، از تغییر رویکرد این نمایشگاه خبر داد و گفت: درصدد معرفی الگوهای موفق کسب‌وکارهای گردشگری و ایجاد جریان‌سازی در این حوزه هستیم.

به نقل از روابط‌عمومی معاونت گردشگری، علی‌اصغر شالبافیان در شورای سیاست‌گذاری پانزدهمین نمایشگاه گردشگری و صنایع وابسته تهران که قرار است از ۹ تا ۱۲ بهمن‌ماه امسال در محل نمایشگاه‌های بین‌المللی استان تهران برگزار شود، گفت: در تلاش هستیم با جهت‌دهی به این رویداد و حرکت آن به سوی تخصصی شدن امکان بهره‌مندی بیشتر فعالان گردشگری را فراهم آوریم و با معرفی الگوهای موفق کسب‌وکارهای گردشگری، سبب ایجاد جریان‌سازی مثبت و سازنده در این حوزه شویم.

او افزود: برای فراهم کردن بستر لازم تخصصی شدن نمایشگاه گردشگری پیش‌ رو نیاز است  وارد موضوع محتوایی شویم، یعنی باید بررسی شود که تناسب افرادی که در این رویداد حضور می‌یابند چقدر با اهداف نمایشگاه هماهنگ است. شاید این رویکرد منتهی به حضور جمعی محدودتر و کاهش متراژ فضای نمایشگاه شود، اما این دیدگاه گامی به سوی کیفی‌سازی یک نمایشگاه تخصصی خواهد بود.

شالبافیان ادامه داد: با توجه به این‌که نمایشگاه گردشگری تهران طبق سال‌های گذشته بسیار مورد استقبال عمومی قرار گرفته و از طرفی نیاز است بستر و فرصت ارتباط دوسویه میان بخش خصوصی نیز برقرار شود، پیشنهاد تقسیم روزهای برگزاری این رویداد به دو بخش تخصصی و عمومی در دست بررسی قرار دارد تا تداخلی در نحوه این ارتباط ایجاد نشود.

معاون گردشگری با بیان این‌که رویداد پیش‌رو بهترین فرصت را برای یادگیری و آگاهی از وضع موجود، چالش‌ها و نیازهای حوزه گردشگری فراهم می‌آورد، اظهار کرد: یکی از اصلی‌ترین معیارها برای ارزیابی تاثیرگذاری این نمایشگاه این است که این برنامه چقدر می‌تواند راهنما و مفید باشد و چقدر امکان تاثیرگذاری در جامعه مخاطب را خواهد داشت، از این رو نیاز است از فرصت گفت‌وگو با فعالان گردشگری، سرمایه‌گذاران و به طور کل صاحبان کسب‌وکارهای این حوزه بهره ببریم.

شالبافیان با اشاره به این‌که ساختار نمایشگاه پیش‌ رو باید به گونه‌ای باشد که افراد بازدیدکننده از جامعه تخصصی این حوزه در جریان کامل صنعت گردشگری قرار بگیرند، تاکید کرد: دریافت کامل از وضعیت گردشگری کشور تنها با حضور جامعه تخصصی، فعالان گردشگری، صاحبان کسب‌وکارها و نیز ادارات کل استانی محقق می‌شود. در واقع این رویداد باید به نوعی مرکز ملاقات، مذاکره و توسعه کسب‌وکار فعالان و ذی‌نفعان بخش خصوصی باشد تا انعکاس دقیقی از جریانات موجود را نمایان کند.

او همچنین روی حضور قوی صنایع وابسته در نمایشگاه گردشگری تهران تاکید کرد و با اشاره به نقش و اهمیت این بخش در تقویت ساختار صنعت گردشگری کشور، آن را یکی از بخش‌های مغفول‌مانده خواند.

معاون گردشگری تهیه دستورالعمل حضور شرکت‌کنندگان در نمایشگاه گردشگری و صنایع وابسته تهران را الزامی دانست و گفت: این اقدام سبب حضور ضابطه‌مند و برگزاری نمایشگاه به صورت نظام‌مند می‌شود و در تنظیم این رویداد به سوی تخصصی شدن تاثیرگذار است.

در این نشست جمعی از فعالان گردشگری، رؤسا و نمایندگان تشکل‌های تخصصی و نیز مجری برگزاری نمایشگاه، هر یک به آسیب‌شناسی برگزاری این رویداد در سال‌های گذشته پرداختند. بهینه‌سازی فضای آموزش و ارتقاء سطح برگزاری کارگاه‌های آموزشی در حاشیه نمایشگاه، ارتقاء وضعیت اطلاع‌رسانی و برندسازی، فراهم آوردن زمینه ارتباط بخش خصوصی در نشست‌های رو در رو با مساعد کردن فضای گفت‌وگو، در نظر گرفتن جوایز انگیزشی، ایجاد وجه کاربردی برای نمایشگاه، و استفاده از ظرفیت اکسپو دبی برای معرفی و اطلاع‌رسانی این رویداد، بخشی از این نظرات و پیشنهادات بود.

منبع: ایسنا

مرتبط:

نمایشگاه گردشگری اسلامی؛ فرصتی برای ایران در منطقه