به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، بالغ بر صدها نسخه ترجمه از قرآن کریم به زبان‌های مختلف از جمله فرانسوی، آلمانی، انگلیسی، اسپانیایی، روسی، چینی و سوئدی در تالار ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود.

بخشی از این ترجمه‌ها در جهان غرب انجام شده و بخش دیگری مربوط به آثاری است که در داخل کشور از سوی برخی موسسات و انجمن‌ها چون «جامعه المصطفی» جمع‌آوری شده است. به عبارت دیگر در این زمینه دو دسته منبع وجود دارد که دسته نخست مربوط به چاپ در خارج از کشور می‌شود و بخشی نیز در داخل ایران به چاپ رسیده‌اند.

تعداد منابع مربوط به ترجمه‌های قرآن کریم به دلیل نقطه توجه پژوهشگران در مقایسه با سایر آثار در حوزه اسلام‌شناسی بیشتر است. نخستین ترجمه‌های صورت‌گرفته از قرآن کریم اغلب از سوی کشیش‌ها و افرادی که در ارتباط مستقیم با مذهب بودند، انجام شده است. بخشی از ترجمه‌ها به حوزه اسلام‌پژوهی مرتبط است و بخش دیگر به منظور تبادل نظر میان ادیان انجام شده است.

نسخه‌ای از قدیمی‌ترین ترجمه قرآن کریم که در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود، مربوط به سال ۱۶۴۷ میلادی، حدود ۴۰۰ سال قبل است که از سوی «آندره دوریه»، سرکنسول فرانسه در استانبول انجام شده است. او برای نخستین‌بار، قرآن کریم را به صورت مستقیم و بی‌واسطه از عربی به فرانسه ترجمه کرد.

به گفته رئیس گروه ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، این ترجمه برای نخستین‌بار در سال ۱۶۴۷ میلادی در پاریس منتشر شد و تا سال ۱۷۷۵ میلادی چندین‌بار تجدید چاپ شد و به دلیل دقت بالای مترجم در انتقال مفاهیم قرآن، به عنوان منبعی برای ترجمه قرآن به سایر زبان‌های اروپایی مورد استفاده قرار گرفته است.

دیگر ترجمه‌ای که از قرآن کریم به زبان فرانسه در تالار ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود از سوی آلبرت کازیمیرسکی در سال ۱۸۵۹ میلادی صورت گرفته است.

کلود اتی‌ین ساواری خاورشناس فرانسوی یکی دیگر از مترجمان قرآن به زبان فرانسوی است که در سال ۱۸۸۳ میلادی این ترجمه را انجام داده است.

در سال‌های اخیر نیز آثار جدیدی به چاپ رسیده است. پرفسور یاکو هامین آنتیلا، اسلام‌پژوه فنلاندی در سال ۱۹۹۵ دو اثر مهم قرآن کریم و شاهنامه فردوسی را ترجمه کرد.

در ارتباط با منابع ترجمه‌شده انگلیسی قرآن کریم که در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران موجود است می‌توان به ترجمه جورج سیل در سال ۱۸۲۵ میلادی اشاره کرد. این اثر نیز به طور مستقیم از زبان عربی ترجمه شده و از این جهت بسیار حائز اهمیت است.

از دیگر ترجمه‌های قرآن کریم به زبان انگلیسی می‌توان به ترجمه آلودوموریس وری اشاره کرد، این کتاب که در سال ۱۸۸۲ به چاپ رسید جزء ترجمه‌های قدیمی قرآن کریم به زبان انگلیسی محسوب می‌شود.

آلمانی‌ها نیز در حوزه اسلام‌پژوهی حضور چشم‌گیری داشته‌اند، اما در حوزه ترجمه قرآن، «تئودور نُلدِکه» سرآمد مترجمان آلمانی است. این مترجم در سال ۱۸۶۰ میلادی قرآن را ترجمه کرده است. در برخی از ترجمه‌های قرآنی، اسلام‌پژوهان غربی تفسیر هم آورده‌اند که می‌توان به اثر «نُلدِکه» اشاره کرد.

علاوه بر ترجمه‌ها و تفاسیر قرآن کریم مجموعه‌ای از فرهنگ‌ها و دایره‌المعارف‌های قرآنی در تالار ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی کتابخانه ملی ایران وجود دارد که می‌توان به مجموعه شش‌جلدی انتشارات بریل اشاره کرد که جزء کتاب‌های پایه و مرجع محسوب می‌شود و برای کاربران و پژوهشگران قرآن‌شناسی منبع مهمی است.

بخشی از آثار پژوهشگران در رابطه با منابع اسلام‌شناسی مربوط به مطالعات تطبیقی می‌شود که از جمله می‌توان به وجود آثاری در کتابخانه ملی ایران با عنوان‌هایی چون «قرآن و حقوق بشر در اسلام» منبعی سیزده‌جلدی و «قرآن و دانش انسان» اشاره کرد.

توجه به آداب و سلوک در ماه رمضان و خاصه مراسم شب احیا در سفرنامه‌ها به خوبی به چشم می‌خورد به طوری‌که سیاحانی چون «شاردن»، «کمپفر»، «کاتوف»، «پترو دلاواله»، «فوروکاوا»، «ماساهارو» و «رنه دالمانی» در سفرنامه‌های خود به جنبه‌های مختلفی از ماه رمضان و روزه‌داری ایرانیان مانند بیدار شدن در وقت سحری، نخوردن و نیاشامیدن در طول روز، شلیک توپ در میادین شهر به وقت سحر و افطار و شور و شوق میان مردم و کسبه به منظور تدارک و آماده شدن افطاری اشاره کرده‌اند.

«انگلبرت کمپفر» پزشک و طبیعی‌دان اهل آلمان که در عهده شاه سلیمان صفوی به ایران آمده بود در سفرنامه خود به مراسم‌های افطار و نیایش‌های شب‌های قدر و رفتن مردم به مساجد اشاره کرده و مطالبی را درباره شب زنده‌داری و نیایش ایرانیان در روزهای ۱۹، ۲۱ و ۲۳ ماه رمضان نوشته است.

همچنین «پیترو دلاواله» سیاح ایتالیایی در سفرنامه خود به شب شهادت حضرت علی (ع) و دسته‌های عزاداری که مردم در این ایام برگزار می‌کرده‌اند، اشاره کرده است.

منبع: ایسنا

جمشید معینی چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت ضمن گرامیداشت روز شیراز، به خبرنگاران گفت: راه‌اندازی تاکسی‌های گردشگری با توجه به ظرفیت‌های شیراز نه تنها در توسعه گردشگری بلکه در زمینه اشتغال‌زایی هم تاثیرگذار خواهد بود.

او ادامه داد: در واقع تاکسی‌های گردشگری از زیرساخت‌های مهم در صنعت گردشگری است و جای‌خالی  چنین زیرساختی در استان به خصوص شهر شیراز همچنان احساس می‌شود.

معینی گفت: طبق پیش‎‌بینی‎‌ها با توجه به اینکه شیراز شهر توریستی و یکی از اولین اولویت‌‎ها و مقاصد سفر گردشگران داخلی و خارجی محسوب می‌شود، فعال شدن تاکسی‎ گردشگری در این شهر یک ضرورت است.

او گفت: در واقع رانندگان تاکسی‌ های گردشگری نخستین افرادی هستند که با گردشگران ارتباط برقرار کرده و هم کلام می‌شوند بنابراین مسلط بودن این افراد به یک یا چند زبان خارجی، نیاز محسوب می‌شود.

معینی با بیان این‌که نصب تاکسی‌متر و مانیتور برای معرفی بهتر جاذبه‌های گردشگری از موارد مد نظر در تاکسی‌های گردشگری است، گفت: سال‌ها قبل رنگ تاکسی‌های شیراز سفید و سبز بود که در بین مردم شهر به تاکسی‌های ماست و خیاری معروف بودند و بعدها با گذشت زمان رنگ تاکسی‌ها تغییر کرد و زرد رنگ شد، لذا با توجه به اینکه رنگ  تاکسی‌های قدیمی شیراز برای مردم این شهر و حتی گردشگران نوستالژی و خاطره‌انگیز است در نظر داریم تاکسی‌ های گردشگری با همان شکل و شمایل قدیمی فعالیت کنند.

سرپرست میراث فرهنگی فارس با تاکید بر اینکه محل استقرار و فعالیت تاکسی‌ های گردشگری در مبادی ورودی شهر و کنار جاذبه‌های گردشگری خواهد بود، گفت: در نظر داریم فعالیت این تاکسی‌ها را به صورت کاملاً حرفه‌ای و تخصصی برنامه‌ریزی و دنبال کنیم و این مهم تنها با همکاری شرکت‌ها و سازمان‌ها و ارگان‌های فرهنگی و اجرایی شهری و گردشگری مربوطه حاصل می‌شود و در این‌راه همکاری جدی و مؤثر این نهادها را خواستاریم.

منبع: ایسنا

سعید هاشم‌زاده در وبینار «بحران کرونا و مدیریت گردشگری ایران» که از سوی هسته علمی جهانگردی دانشگاه امام صادق (ع) برگزار شد، در پاسخ به این سوال که سیاستگذاری‌های بهداشتی در دوران کرونا چه تاثیری بر گردشگری داشته است، معطوف به حوزه تخصصی گردشگری سلامت، اظهار کرد: تحت تاثیر کرونا، مرزها بسته شد و اولین چالش جلوگیری از ورود گردشگران بود. اما بعد که تصمیم گرفته شد مرزها با انجام یک‌سری مقدمات برای گردشگران سلامت باز شود، سوال‌هایی از این دست مطرح شد که مراکز درمانی چقدر توانایی پذیرش گردشگر سلامت در شرایط کرونا را دارند و در صورت سفر بیمار خارجی به ایران چگونه می‌توان اعتماد بیمار را نسبت به ایمنی و محفوظ ماندن از ویروس کرونا جلب کرد و این اعتماد را به دایره وسیع‌تری انتقال داد؟

او اضافه کرد: بیمار خارجی که وارد کشور ما می‌شود اضطراب مضاعفی دارد، البته این فقط به کشور ما محدود نمی‌شود، در شرایط همه‌گیری کرونا این ریسک به همه کشورها برمی‌گردد.

هاشم‌زاده با اشاره به گپ اطلاعاتی که در حوزه گردشگری سلامت وجود دارد، اظهار کرد: از آغاز همه‌گیری، اقدامات مهمی در کشور برای کنترل این ویروس انجام شد، اما آیا بیماران و مشتری‌های‌مان را از اقدامات و محدودیت‌هایی که انجام دادیم مطلع کرده‌ایم؟ شمار زیادی از بیماران خارجی در یک سال گذشته سفرهای‌شان را کنسل کرده‌اند و خیلی‌های‌شان اطلاع ندارند در ایران چه اقداماتی انجام می‌شود. در حالی که در وب‌سایت مراکز درمانیِ بسیاری از کشورها از جمله هند و ترکیه به پروتکل‌ها و اقدامات ایمن‌سازی اشاره شده که شاید انجام هم نشده باشد. در واقع ما با گپ اطلاعاتی بین مراکز درمانی و بیماران خارجی مواجهیم.

او تفکر و مدیریت استراتژیک را الزامی‌ترین نیاز بحران‌ها دانست و گفت: در حوزه گردشگری سلامت خیلی از کشورها به سمت خدمات مجازی روی آورده‌اند. ما هم باید بررسی کنیم از چه روش‌های غیرسنتی می‌توانیم استفاده کنیم تا بیمار متوجه خدمات درمانی در ایران شود. باید خاطر بیمار را جمع کنیم که قرار نیست در مراکز درمانی ایران به بیماری مبتلا شود. بیمار دنبال نشانه‌هایی از اعتماد است. پس لازم است از طریق اقداماتی که انجام می‌دهیم اعتمادسازی و ارزش‌های شهودی را ایجاد کنیم. وقت آن است از نگاه سنتی عبور کنیم و با تفکر استراتژیک، گردشگری را مدیریت کنیم. همه‌گیری ویروس کرونا فرصت استثنایی برای ارتقاء این زیرساخت است.

هاشم‌زاده همچنین نسبت به ظهور رقبای جدید در منطقه هشدار داد و افزود: کشورهایی، مثل گرجستان و آذربایجان ممکن است ظرف پنج تا هفت سال آینده مقصد گردشگری سلامت شوند، رژیم صهیونیستی نیز به شدت دنبال بیماران کشورهای سی‌آی‌اس یا مستقل مشترک‌المنافع (یا هم‌سود) است. بهتر است از گپ و توقفی که ویروس کرونا ایجاد کرده، استفاده کنیم و به شدت و به سرعت برنامه مدونی داشته باشیم. البته در وزارت بهداشت تلاش‌هایی را آغاز کرده‌ایم و امیدواریم در دوران پست‌کرونا در سایه واکسیناسیون، جهش قابل ملاحظه‌ای در حوزه گردشگری سلامت لااقل در غرب آسیا رقم بزنیم.

رییس اداره گردشگری سلامت وزارت بهداشت در واکنش به نقدهایی که به تصمیم‌گیری‌های ستاد کرونا در این وبینار شد، گفت: درباره سیاست‌ها و تصمیم‌های وزارت بهداشت و ستاد ملی کرونا، آن‌ها می‌توانند پاسخگو باشند، اما باید درنظر گرفت که غالب کشورها در این اپیدمی رفتار مشابهی داشته‌اند. دانش بشری در ارتباط با ویروس کرونا حدود ۱۸ ماه است که پله پله رشد کرده و ما با بیماری جدید و نوپدیدی طرفیم. کشورهای دیگر در واکنش به آن تا به حال چندین بار مرزهای‌شان را بسته‌اند و رشد منفی اقتصاد فقط به ایران محدود نمی‌شود؛ به جز چین، رشد اقتصادی در همه کشورها منفی بوده است. هرچند، قبول دارم تاثیر اقتصادی ویروس کرونا با وجود مشکلات تحریم در ایران بیشتر بود، اما این مشکلات نه زاییده وزارت بهداشت بوده و نه ویروس کرونا.

هاشم‌زاده در پاسخ به انتقاد فعالان گردشگری به محدود شدن سفرها، اظهار کرد: رفتن به هتل ممکن است عامل پخش بیماری نباشد، البته که اظهارات ما باید مبتنی بر شواهد و بررسی باشد، اما سفر رفتن فقط شامل هتل رفتن نمی‌شود. اگر مسیر تهران تا مشهد را درنظر بگیریم مسافر حدود ۱۹ ساعت در جاده خواهد بود که در این فاصله حتما از رستوران، سرویس بهداشتی و پمپ بنزین استفاده می‌کند. درست است که هتل ضوابط را رعایت می‌کند اما در رستوران، سرویس بهداشتی بین‌راهی، قطار و هواپیما این ضوابط چگونه رعایت می‌شود؟ کافی است یک نفر که مبتلا به ویروس کرونا است از کوپه خود در قطار خارج و از سرویس بهداشتی آن استفاده کند و یا فقط در راهرو قطار سرفه کند. کارکرد ویروس کرونا این‌گونه است که اگر ۱۵ دقیقه در یک اتاق بسته باشیم احتمال ۹۰ درصد ابتلا وجود دارد. بنابراین ساده به موضوع سفر در این دوران نگاه نکنیم.

منبع: ایسنا

مرتبط:

چشم‌انداز گردشگری سلامت در بحران کرونا

آیا خطر گردشگری سلامت کمتر از گردشگری توریستی است؟

صنعتی که به گفته کارشناسان جهانی بیش از هر صنعت دیگری در جهان از کرونا لطمه دید و به سرعت سبب رکود صنعت گردشگری در جهان شد و بیش از میلیون‌ها نفر در معرض خطر از دست دادن شغل خود و بسیاری از شرکت‌های مرتبط با آن در آستانه ورشکستگی قرار گرفتند.

یک استاد و فعال حوزه گردشگری در کردستان گفت: گردشگری اولین صنعت متضرر یافته از کرونا است و خسارت‌هایی که کرونا بر نعت گردشگری وارد کرده بیش از فواید آن است.

سوران احمدی‌زاد با اشاره به خسارت ۸۰ درصدی گردشگری در دوران کرونا اظهار کرد: گردشگری به عنوان ۳ صنعت بزرگ جهان حدود ۸۰ درصد دچار خسارت و زیان ناشی از کرونا شده است و یکی از عواملی که جبران این خسارت را با مشکل روبه‌رو می‌سازد این است که گردشگری، صنعتی چند بخشی است و بخش‌های مختلف اقتصادی باید دست به دست هم بدهند تا این صنعت رشد پیدا کند.

وی با اشاره به بخش‌های مختلف گردشگری عنوان کرد: این بخش‌ها شامل رستوران داری، هتل داری، حمل و نقل، کشاورزی، سینما، بخش‌های مختلف فرهنگی و سازمان‌های دولتی است که به دلیل اینکه هرکدام از این بخش‌ها باید به تنهایی و به صورت جداگانه بازسازی شوند سبب به تعویق انداختن بازسازی صنعت گردشگری می‌شود.

احمدی‌زاد در خصوص خسارت‌های وارد شده ناشی از کرونا به صنعت گردشگری افزود: حوزه حمل و نقل در گردشگری بیش از هر حوزه دیگری متضرر شده است و در بخش هوایی نیز موجب تعدیل نیرو و کاهش پروازها شده و در حوزه دریایی و ساحلی نیز در کشورهایی همچون ایران از قبل رونق چندانی نداشته است.

وی در خصوص محدودیت‌های کرونایی در حوزه حمل‌ونقل زمینی ادامه داد: به دلیل عدم حضور گردشگران در اتوبوس‌ها و میدل باس‌ها به مدت زمان طولانی، تورهای بزرگ گردشگری قابل برگزاری نیستند و باتوجه به اینکه حتی در قطارها نیز پروتکل‌های بهداشتی رعایت می‌شود همه این‌ها نمایانگر تضرر یافتن حمل و نقل زمینی ناشی از کرونا است.

احمدی‌زاد خاطرنشان کرد: این صنعت در دیگر حوزه‌ها همچون اقامت‌های گردشگری و هتل‌ها مجبور به تعدیل نیرو و همین امر سبب بیکار شدن منابع انسانی در این حوزه شده است.

وی در خصوص خسارت وارد شده به بخش رستوران‌ داری در دوران کرونا افزود: در این دوران که رستوران‌ها قادر به پذیرش مشتری نیستند و غذاها معمولا به صورت پیک برای مشتری فرستاده می‌شود، مانع ورود گردشگر و تورهای گردشگری در رستوران‌ها شده که همین امر به یکی از دغدغه‌های اصلی جذب گردشگر در حال حاضر تبدیل شده است.

این فعال و کارشناس حوزه گردشگری در ادامه سخنان خود تصریح کرد: در حوزه هتل‌داری نیز آن دسته از هتل‌هایی که در جذب تورهای گردشگری فعال بودند بسیار متضرر شدند و در حال حاضر اکثر گردشگرانی که به این هتل‌ها مراجعه می‌کنند شامل گردشگری مایس هستند یعنی آن دسته از مسافرانی که با هدف ملاقات‌های تجاری، کنفرانس‌ها، رویدادها و … مسافرت می‌کنند به این مراکز جذب می‌شوند.

سوران احمدی‌زاد با اشاره به دو جاذبه طبیعی و مصنوعی اظهار کرد: جاذبه‌های گردشگری مصنوع شامل مراکز تفریحی، مجتمع‌های خرید، مراکز سرگرمی هستند که در دوران کرونا این حوزه از گردشگری بسیار دچار زیان شده است.

وی به مشکلات به وجود آمده در حوزه جاذبه‌های طبیعی اشاره و عنوان کرد: از آنجایی که حضور گردشگر در اماکن تاریخی و طبیعی در دوران کرونا با مشکل مواجه است؛ روستاگردی نیز همانند سایر بخش‌ها از رونق افتاده است.

احمدی‌زاد اذعان کرد: به طور کلی گردشگری در دوران کرونا و در طول یک سال اخیر رکود عجیبی را تجربه کرده است که بعد از جنگ جهانی دوم چنین رکودی در این صنعت رخ نداده و پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۲۳ این رکود گردشگری ادامه داشته باشد.

وی در خصوص مزیت‌های کرونا بر گردشگری اذعان کرد: بعد از کرونا شاهد انقلاب و انفجاری در حوزه گردشگری خواهیم بود و گردشگری رشد تصاعدی چشم‌گیری خواهد داشت.

احمدی‌زاد یکی دیگر از مزایای کرونا را بهداشتی شدن گردشگری و گردشگران دانست و گفت: کرونا در همه جوانب زندگی انسان‌ها را به سمت بهداشتی‌تر زندگی کردن هدایت کرده است.

به عقیده وی کرونا سبب شد انسان معاصر گذر زمان را بیش از پیش احساس و سعی کند که از مسیر زندگی به بهترین نحو ممکن استفاده کند و بداند که زندگی تنها رسیدن به مقصد نیست و این مسیر است که باید از آن لذت ببرد؛ زیرا هر آن ممکن است یک اتفاق غیر مترقبه زندگی انسان را نابود و به چالش بکشاند.

 احمدی‌زاد در پایان با اشاره به اینکه می‌توان از کرونا بعدها به عنوان جاذبه‌های گردشگری استفاده و تهدید را به فرصت تبدیل کرد؛ یادآور شد: بعدها می‌توان برای کرونا موزه‌هایی ایجاد کرد و یا یادبود و سالیادی را برای این دوران در نظر گرفت و یا آزمایشگاه‌های ساخت واکسن کرونا مورد بازدید گردشگران قرار بگیرد و یا حتی بازارچه‌هایی که در چین وجود دارد و کرونا در آن‌ شکل گرفت به یک جاذبه و مقصد گردشگری تبدیل شود.  

منبع: ایسنا

مرتبط:

آغاز گردشگری بدون قرنطینه در یونان

رونق گردشگری صلح و دوستی در پساکرونا

بازگشت گردشگری اسپانیا با گواهی سلامت دیجیتالی