خور موسی

بندر ماهشهر به لحاظ داشتن طبیعتی منحصر به فرد، قابلیت جذب گردشگر بسیار زیادی را دارد. بندر ماهشهر همچون شادگان از معدود شهرهای ایران است که دارای خور می‌ باشد و مهمترین آ‌نها خور موسی نام دارد که از نظر استراتژیک و اقتصادی بسیار حائز اهمیت است. خور در فارسی به شاخه‌ ای از دریا گفته می ‌شود که به خشکی داخل شده باشد و موسی ناخدای معروفی بوده که این خور به نام او نامگذاری شده است.

خورموسی که متصل به آبهای خلیج فارس است، حیات وحش دریایی بسیار زیبایی دارد. این خور زیستگاه دلفین های گوژپشت محسوب می شود. تماشای گروه دلفین های گوژپشت در خورموسی برای گردشگران بسیار جذاب است. همچنین خورموسی، محل زندگی بسیاری از پرندگان بومی و مهاجر محسوب می شود. هر سال از اسفند تا خرداد ماه حضور حجم انبوه پرندگان مهاجر و بومی در خورموسی قابل توجه است که مناظر بسیار بدیعی را به وجود می آوردند. جزایر بسیار بکر و زیبای خورموسی تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارند. در این میان جزایر قمر، قبر ناخداد و حیات وحش منحصر به فرد این منطقه از مواردی هستند که سفر به آنها می تواند برای گردشگران از جذابیت فوق العاده ای برخوردار باشد.

خور موسی شاخابه ای عریض و طولانی در ساحل خلیج فارس است. این خور در واقع مانند زبانه ای دریایی است که در خشکی پیشروی کرده و از شمال تا بندر ماهشهر و از غرب گاه تا رود بهمنشیر امتداد دارد. خور موسی در واقع شاخهٔ مثلث ‌شکلی است در منتهی ‌الیه شمال غربی خلیج فارس. رأس این مثلث راست‌ گوشه در شمال است و قاعدهٔ آن بر خط ۳۰ درجه عرض شمال منطبق می‌ شود. ژرفترین بخش این خور خطی است که از رأس به قاعده شکل مثلث کشیده شده است. زمینهای پیرامون این خور گِلزار هستند و ارتفاع آنها از سطح دریا بین ۲ تا ۴ متر است. پهنای دهانه آن ۳۷ تا۴۰ کیلومتر و طول آن از دهانه تا بندر امام خمینی ۹۰ کیلومتر و تا ماهشهر ۱۲۰ کیلومتر می باشد.

ژرفای خور موسی ۲۰ تا ۵۰ متر است که در برخی نقاط به ۷۳ متر نیز می‌ رسد. وجود چنین عمقی باعث شده تا کشتی ‌های ۷۰ هزار تنی نیز به سهولت در این آبراه رفت و آمد کنند

خور های کوچک دیگری از خور موسی منشعب شده اند که بیشتر در کنارهٔ باختری آن قرار دارند و از جنوب به شمال عبارتند از: خور سِلِچ، خور مِلْح، خور قَناقه، خور مریموس و در شمال غربی خور دورق. بخشی که میان جزیرهٔ قبر ناخدا و کرانهٔ خاوری خشکی اصلی قرار گرفته است خور غَزْلان نام دارد.

در شمال این خور بندر امام خمینی (بندر شاهپور پیشین)، بندر ماهشهر، سربندر و منطقه ویژهٔ اقتصادی پتروشیمی ماهشهر قرار دارد. کشتیهای نفتکش که به طرف بندر امام خمینی در حرکت هستند، باید از خور موسی عبور کنند. این آبراهه از مهمترین آبراهه ‌های طبیعی است که کشتی ‌هایی تا ۱۰۰ هزار تن برای ورود به بندر امام خمینی باید از این آبراهه بگذرند. در حدود ۶۰ فروند شناوه (بویه) برای مشخص شدن گذرگاه کشتی ‌ها از دهانه خور موسی تا بندر امام خمینی استقرار یافته ‌است. در دهانهٔ این خور سه جزیره بونه، دارا و قبر ناخدا قرار دارد و در درونهٔ خور جزیره های کوچک غیر مسکونی زیادی دیده می شود.

حیات جانوری
شش گونه پرنده در جزیره خور موسی زندگی می کنند. در فیلم مستند زیست محیطی «زندگی در خور موسی» از زندگی پرندگانی با نام های «اگرت ساحلی»، «کفچه نوک»، «پرستوی دریایی کاکلی»، «پرستوی دریایی پشت دودی» و «سلیم خرچنگ خوار» از مرحله تخم گذاری تا زمان تولد در جزیره خورموسی با ۱۶ دوربین در جزایر «قبر ناخدا»، «قمر» و «دارا» فیلمبرداری شده است. «زندگی در خور موسی» جایزه بهترین دستاورد فنی و بهترین کارگردانی را از جشنواره بین‌ المللی فیلم سبز از آن خود کرده است. این فیلم مستند در آبان ماه ۱۳۹۵ از صدا و سیما پخش شده است.
بیشترین پراکنش ماهی حلوا سفید با نام محلی زبیدی در خلیج فارس، در منطقه خور موسی و جزیره قشم است. گیلانشاه خالدار از پرندگان این خور و نهنگ و دلفین و فریاله از آبزیان آن هستند. دلفین گوژپشت از گونه های در خطر انقراض دریایی و ضمیمه یک کنوانسیون CITES هستند. متأسفانه با ورود حجم زیادی از پساب ‌های صنایع پتروشیمی تصفیه نشده به خور موسی، زیست ‌بوم ‌ها و گونه‌ های جانوری و همچنین گردشگری خور موسی را در معرض نابودی قرار می دهد.

گردشگری
خور موسی با داشتن گونه ‌های جانوری متنوع از جمله دلفین‌ های گوژپشت و پرندگان دریایی مانند فلامینگو‌ها، کفچه نوک‌ ها، اگرت‌ های ساحلی، سلیم‌ های خرچنگ خوار، پرستوهای کاکلی، پرستوهای دریایی، پرستوهای پشت دودی، خرچنگ ‌های کوچک، گلخورک‌ ها و انواع ماهی‌ ها جاذبه گردشگری خوبی برای دوستداران طبیعت است.
در خور موسی جزایر بکر و مناظر ساحلی زیبایی وجود دارند که بخشی از این جزایر در اختیار سازمان حفاظت محیط زیست و بخشی دیگر نیز در اختیار نیروی های نظامی است. همچنین شهرداری بندر ماهشهر در حال ایجاد بازارچه ساحلی و مکان تفریحی با حدود ۹۰ آلاچیق و … است که می ‌تواند پذیرای گردشگران از سراسر کشور باشد. هر سال در ایام نوروز نیز کشتی تفریحی خور پیما در خور موسی خدمات مناسبی برای مسافران نوروزی ارائه می دهد.

حوادث و رویدادها
یک ناو آمریکایی در تاریخ ۱۳۸۴/۲/۶ به منظور توقیف یک کشتی نفت ‌کش پانامایی در حوالی خور موسی به آبهای ایران وارد شد. در ۱۶ آبان ۱۳۸۵ نیز یک ناوشکن آمریکایی به آبهای سرزمینی جزیره ابوموسی نزدیک شد که با اخطار نیروی دریایی ارتش ایران از منطقه خارج شد.

مرتبط:

بندر گناوه _ بندری با قدمت ۱۵۰۰ ساله

جاذبه های گردشگری بندر دیلم در سواحل خلیج فارس

جزیره قبر ناخدا کجاست؟

بلیران کجاست؟

جنگل و روستای بلیران در بخش دشت سر شهرستان آمل قرار گرفته و دارای طبیعتی بکر و زیباست که هر سال گردشگران زیادی را به خود می ‌کشاند. روستای بلیران در دل جنگلی بسیار زیبا و چشم نواز با گونه های مختلف گیاهی واقع شده است که در هر فصل زیبایی خاصی دارد. برخی باستان‌ شناسان ایرانی و فرانسوی قدمت زندگی انسان را در این منطقه به بیش از سی هزار سال قبل نسبت داده اند. معماری بومی روستا محنصر به فرد است. ارتفاعات اطراف روستا، تسکاسرا هلیا اردشیر و خشت سی از مناطق گردشگری روستای بلیران هستند. حوضچه های رودخانه گرمارود و چشمه های آبگرم بلیران برای شنای گردشگران بسیار مناسب است.

بلیران در سال  ۱۳۸۷ به عنوان منطقه شماره دو نمونه گردشگری معرفی شده است. در چند سال گذشته چشمه بلیران نیز به خواهر خواندگی چشمه ای در ایتالیا در آمده است.

در جادهٔ قدیم آمل-بابل در ۱۵ کیلومتری آمل جاده‌ای به سمت جنگل و کوه می‌ رود و در پیچ ورودی جاده فیروزکلا زیبایی تازه ‌ای دیده می‌ شود. پس از گذر از چند روستا در انتهای جاده به روستای زیبای بلیران می‌رسیم. در فصل پاییز این مسیر بسیار مسحور کننده است و برگ های زرد و قرمز با ترکیبی از سبز و نارنجی لذت بیاده روی را دوچندان می کنند. در یک طرف این مسیر تابلوی نقاشی از یک جنگل پاییری دارد و در سوی دیگر شالیزار های خوش عطر برنج مشام انسان را نوازش می دهد. چیدن میوه های وحشی جنگلی مثل ازگیل و زالزالک و دیدن چشمه و رودخانه و شنا در چشمه های آبگرم بخشی از تجربه لذت بخش این سفر است.

روستای بلیران، از روستاهای گردشگری آمل است که با بافت سنتی و معماری بسیار غنی، از نمونه‌ های مهم گردشگری بشمار می رود. روستای بلیران از شمال به روستای کمدره، ازجنوب به جنگل ‌های سرفراز شمال و کوه چلاو، از شرق به جنگل ‌های سر سبز و انبوه و رودخانه و از غرب نیز به جنگل و کوه متصل شده است.

بلیران

گرمارود و چشمه های آبگرم
رودخانه “گرمارود” یا “گرمِرو” که در این منطقه جاری است، حدود ۵۰ کیلومتر طول دارد و از ارتفاعات شمالی رشته کوه البرز بنام “هلی یار” سرچشمه می ‌گیرد. اطراف این رودخانه دو چشمه آب معدنی اصلی به نام های “گرو” و “لاله زار” و دهها چشمه آب معدنی دیگر وجود دارد که به سبب دارا بودن املاح معدنی گوناگون دارای خاصیت درمانی شفا بخش برای بیماری های پوستی و دردهای مفصلی می‌ باشد.
رونق کشاورزی، باغداری، دامداری و زنبورداری در روستای بلیران مرهون همین رودخانه است.

بستر رودخانه از بالا به پایین از تخته سنگ، قلوه سنگ و شن تشکیل شده و جریان آب رودخانه طوری است که با حفر بستر خود در جاهای مختلف حوضچه های مناسبی برای شنا ایجاد کرده است که در تمام مدت تابستان به ویژه روزها بیشتر گردشگران به شنا در این حوضچه ها می پردازند. در چند ساله گذشته چشمه بلیران به خواهر خواندگی یک چشمه در ایتالیا در آمده است.

برای دیدن چشمه های ابگرم باید در طول مسیر رودخانه حرکت کنید. بوی گوگردی که به مشام میرسد بهترین نشانه برای رسیدن به این چشمه ها می باشد. چشمه ها تقریبا روبروی هر دوطرف رودخانه واقع شده اند. چشمه ی گرو در تپه ای با ارتفاع تقریبی ده متر بالاتر از سطح رودخانه قرار گرفته است و آبی سفید رنگ دارد.  وروبروی آن چشمه لاله زار با آبی زلال قرار گرفته که البته بوی ترکیبات گوگردی دارد.

برای برداشتن آب شیرین باید حدود دویست متر بالاتر از چشمه رفت و از چشمه ای که در آنجا قرار دارد آب آشامیدنی برداشت.

پس از آب تنی درآبهای گرم و معدنی چشمه ها باید مسیر پاکوپ کنار رودخانه را در پیش گرفت بعد از حدود دو ساعت پیاده روی و گذشتن از مراتع  “اسپه اش” و “غوزنو” به روستای بلیران رسید.

بلیران

آثار باستانی
از جاذبه های گردشگری دیگر روستای بلیران می توان به کشف آثار باستانی پیش از اسلام اشاره نمود که در جدید ترین یافته های باستان شناسی توسط پژوهشگران ایرانی و فرانسوی نشان داده شده است. در منطقه بلیران در حدود سی هزار سال پیش انسان های پیش از تاریخ با شیوه جمع آوری غذا از محیط آشنا بودند و از ابزار های ساده سنگی استفاده می کردند.

از مناطق توریستی و گردشگری روستا می توان به قلعه هلیا، تپه قلعه تسکا سرا و قلعه اردشیرون، قلعه خشت سی چشمه و مرتع ییلاقی کال چنگوم و امام زاده ولی اشاره نمود.

صنایع دستی و غذاهای محلی بلیران
از طبیعت و زیبایی های بلیران که بگذریم هنر و صنایع دستی زنان و مردان روستایی منطقه نیز زبانزد است که انواع ظروف چوبی، ترشی و شیرینی جات محلی وسنتی از نشانه های هنر و ذوق زنان و مردان هنرمند این روستا است که بعضا گردشگران به عنوان سوغات با خود می برند. پیشینه اصلی این روستا دامداری، کشاورزی و خصوصا دامپروری می باشد.

توصیه ها
از آنجا که در طول مسیر هیچ آبادی یا روستایی وجود ندارد برای اقامت حتما چادر به همراه داشته باشید.
آب آشامیدینی همراه ببرید چون ممکن است چشمه ها خشک شده باشد.

بلیران

مسیر دسترسی
این مسیر چندان شناخته شده نیست، از کنار مجتمع نارنجستان در جاده هراز شروع میشود و چند کیلومتر بعد در روستای جنگلی بلیران به انتها میرسد.
اگر از سمت تهران راهی شده اید باید وارد جاده هراز شوید و حدود بیست کیلومتر مانده به آمل منتظر دیدن مجتمع رفاهی نارنجستان هراز شوید، دقت کنید جاده فرعی که باید از آنجا به سمت شرق و روستای بلیران بپیچید پیش از رسیدن به رزکه قرار دارد. نشانی جاده فرعی همان پمپ بنزین نارنجستان است، دقیقا روبروی این پمپ بنزین یک جاده فرعی دیده می شود که شما را وارد راه فرعی و پرپیچ و خم بلیران می کند.
در کنار رودخانه هراز و روبروی مجتمع نارنجستان پل هایی برای عبور خودرو های سنگین معادن شن ماسه وجود دارد، میتوانید با کمک آنها از رودخانه رد شوید. اگر با خودروی شخصی این مسیر را طی کنید بعد از حدود ۲۵ کیلومتر به ابتدای جنگل بلیران خواهد رسید.

این مسیر مناسب دوچرخه سواری کوهستان نیز هست. پنج کیلومتر مانده به انتهای مسیر دوچرخه سواری با  مسیر فرعی میتوانید راه را کوتاه تر کنید و پس از طی بیست کیلومتر در ابتدای روستای بلیران مسیر را به انتها برسانید. مسیر سوم را باید حتما با بلد های محلی طی کنید.

مرتبط:

گردشگران با خاک جنگل چه می کنند؟

سفری به آبشار آق سو در دل جنگل های گلستان

پارک جنگلی عباس میرزا

دوزویل لالی _ ترسی بر فراز دره

کمی که از شهر لالی به سمت اندیکا در جاده چهارمحال و بختیاری را دنبال کنید ضمن عبور از منطقه دیدنی و تفریحی چم سور و دره برکه منظره ای راز آلود و خوفناک را مشاهده می کنید که حتی ایستادن و تماشای آن برای عده ای حیرت انگیز و ترس آور است. این دره که دوزویل نام دارد گسلی بسیار کهن است که حتی به قدمت دو الی شصت میلیون سال قبل نیز تخمین زده شده است. این منطقه هم از نظر تاریخی و هم از نظر زمین شناسی و طبیعت منحصربفرد بسیار ارزشمند است.
وجود آثار بسیار قدیمی و کهن در این ناحیه نشان از اهمیت و قدمت این دیار دارد و آثار فراوان به جا مانده از دوران کهن و وجود پل ها و گذرگاه های منحصر بفرد یادآور دوران ساسانیان می باشد.

دوزویل نام دره ای عمیق و عجیب در نزدیکی شهر لالی در استان خوزستان است. این دره عمیق که همواره نگاه به آن با خوف و ترس همراه است، بر روی خود پلی فلزی به قدمت پنجاه ساله دارد.

دیرینگی و پیدایش این دره به طور مشخص به دو میلیون سال پیش باز می گردد. برخی پژوهندگان بر اساس سنگهای آن حتی به قدمتی بین دو تا شصت میلیون سال قبل نیز اشاره کرده اند.

دوزویل با صخره های بزرگ سنگی، از سالیان دراز تا به امروز مسیر عبور رودخانه ای است که در مواقع سیل و طغیان و بالا آمدن آب منظره ای ترسناک تر از همیشه به خود می گیرد.

در این دره رودخانه سور در منطقه دیدنی و تفریحی چم سورجریان دارد که پس از عبور از تنگ تالوک و ایجاد دریاچه ای پهن در این تنگ به سد شهیون میریزد.

این دره تنگ و تاریک که حتی بستر رودخانه نیز در آن به سختی دیده می شود در دوران مختلف تاریخ محل عبور و تردد مردم و عشایر بختیاری بوده که قصد کوچ به ییلاق را داشته اند.

سه پل در فاصله کمی از هم از دوران مختلف تاریخ مربوط به دوران ساسانی، پهلوی و روزگار فعلی در این منطقه بر جای مانده که اهمیت این گذرگاه را در بین مردم منطقه نشان می دهد. پلی فلزی به نام پل جهجه بر روی این دره قرار گرفته که در مسیر قرار دارد.

عبور از پایین ترین نقاط این دره به دلیل تنگ و بسته بودن مسیر در برخی از نقاط مقدور نیست.

مسیر آبی انتهای دره که تنها مسافت کمی می توان در آن پیشروی کرد، به علت بسته شدن توسط صخره های اطراف، مسدود شده است.

در برخی نقاط  این دره تنها چیزی که قابل دیدن است فقط نقطه ای از آسمان است و حتی به دور و اطراف نیز دید ندارد.

برقراری هر گونه ارتباط از این منطقه بسیار سخت و نیاز به تجهیزات مناسب دارد.

گفتنی است محمد رضا حاجی پور کارگردان و فیلمساز شهرستان لالی اخیرا مستندی به نام دوزویل تهیه کرده که زوایای گوناگون این دره عمیق را به تصویر کشیده است .

دره دوزویل لالی
شهرستان لالی
شهرستان لالی از شرق و شمال شرق به به شهرستان اندیکا و از جنوب و جنوب شرق به بخش مرکزی شهرستان مسجد سلیمان متصل است. لالی از شهرهای بختیاری ‌نشین استان خوزستان است.
قدیمی ترین آثار سکونت انسان در نجد ایران در غار «پبده» در شمال لالی کشف شده است. لالی بخشی از اولین حوزه شناخته شده نفت در ایران به شمار می آید و از این رو، در دهه ۳۰ یکی ازحوزه های فعال استخراج نفت بوده است.
لالی پیشینه تاریخی کهن دارد؛ چنان که حدود ۶۰ سال قبل پروفسور گریشمن، باستان شناس فرانسوی، قدیمی ترین آثار سکونت انسان در فلات ایران را در غار «پبده» کشف کرد. گریشمن معتقد بود که ۱۵ هزار سال پیش مردمانی که در غار پبده می زیسته اند، اجداد بختیاری ها بوده اند.

نزدیکترین جاذبه ها
در پنج کیلومتری شهرستان لالی که از سمت میدان امام حسین به سمت جاده شهرستان اندیکا حرکت کنید ، یکی از مکانهای دیدنی با مناظر زیبا و پرطرفدار در کنار رودخانه شور قرار دارد که روبروی آن دره برکه و امامزاده آقا برکه واقع شده است.

دره دوزویل لالی

موقعیت مکانی
دره دوزویل در نزدیکی شهر لالی استان خوزستان، بر گذرگاه جاده لالی به اندیکا و شهرکرد قرار گرفته است. این دره در فاصله ۱۴۰ کیلومتری اهواز و در آستانه ۴۰ کیلومتری مسجد سلیمان و پنج کیلومتری خاوری شهرستان لالی قرار دارد.

مرتبط:

آبشار طوف کما اندیکا

غار آبی تنگسنان اندیکا جلوه‌ای از شگفتی طبیعت

جزیره کوشک کجاست؟

تعارض‌های انسان و پلنگ و راه‌های کاهش آن

پلنگ ایرانی به عنوان گونه‌ای در معرض خطر انقراض با تهدیدهایی مانند به دام افتادن در تله‌های آهنی، مسمومیت با طعمه‌های مسموم و … مواجه است. معاون سابق محیط زیست طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست ضمن اشاره به اینکه یکی از راه‌های کاهش تعارض‌های میان انسان و ‌پلنگ، ‌پرداخت خسارات ناشی از حمله این گونه به محصولات و دام کشاورزان و دامداران است، گفت: متاسفانه موضوع خسارات ناشی از حمله حیات وحش به دام در قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست دیده نشده است.

حمید ظهرابی  ضمن بیان اینکه ‌پلنگ گوشتخوار بزرگ جثه و جزو گونه‌های کمیاب و حفاظت شده کشور و در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت گونه ای در معرض خطر انقراض است، اظهارکرد: ‌پلنگ ایرانی جمعیت ‌کمی در کشور دارد و به‌ همین خاطر ارزش حفاظتی بالایی برخوردار است. ‌پلنگ ایرانی در زمره گونه‌های ‌پرچم محسوب می‌شود بنابراین حفاظت و بهبود شرایط زندگی این گونه بیانگر سلامت اکوسیستم  و کارکرد صحیح اجزای  آن است.

وی ادامه داد: تحت فشار قرار گرفتن و ایجاد مشکلاتی نظیر جابجایی و حضور در مراکز جمعیتی و حاشیه آن برای این گونه نشاندهنده این است که کل اکوسیستم دچار مشکل شده است و اجزای مختلف اکوسیستم که کارکردهای حفاظتی و تامین غذا وامنیت برای گونه ‌پرچم را دارند دچار اختلال شده‌اند.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان فارس با بیان اینکه عوامل مختلفی در کشور جمعیت ‌پلنگ را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اظهار کرد: یکی از اصلی‌ترین آن‌ها جزیره‌ای شدن زیستگاه‌ها و تکه تکه شدن زیستگاه‌هاست که باعث فراهم شدن شرایط برای مواجهه این حیوان با زیستگاه‌های انسانی و ایجاد تعارضات بین انسان و ‌پلنگ می‌شود. این تعارضات در بسیاری از موارد در نهایت منجربه آسیب دیدن و کشته شدن ‌پلنگ می‌شود.

وی افزود: احداث جاده‌ها، راه آهن، خطوط انتقال گاز و نفت، توسعه شهرها و روستاها، توسعه کشاورزی و صنعت و معدن از عوامل عمده جزیره‌ای و تکه تکه شدن زیستگاه‌ها به شمار می‌روند.

ظهرابی ادامه داد: یکی دیگر از عوامل کاهش جمعیت و آسیب دیدن ‌پلنگ ایرانی حضور انسان در زیستگاه‌های این گونه به علت انجام فعالیت‌هایی مانند دامداری سنتی و کشاورزی ‌پراکنده است. با ورود افراد به زیستگاه‌های گونه‌های حیات وحش میزان تعارضات بین انسان و ‌پلنگ افزایش می‌یابد.

معاون سابق محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست همچنین کاهش جمعیت علفخوارانی که طعمه ‌پلنگ هستند را یکی از عوامل افزایش تعارضات منافع انسان با ‌پلنگ دانست و گفت: زمانی‌که جمعیت طعمه‌های گوشتخواران بزرگ‌جثه کاهش ‌پیدا می‌کند، این گونه‌ها به ناچار به حاشیه مناطق سکونتگاهی نزدیک می‌شوند و از این رو احتمال برخورد با جوامع انسانی و فعالیت‌های انسانی افزایش ‌پیدا می‌کند. در کاهش جمعیت طعمه‌های گوشتخواران نیز عوامل متعددی نقش دارند که از جمله آن‌ها می‌توان به تخریب زیستگاه‌ها، تغییر کاربری اراضی و جزیره‌ای شدن زیستگاه‌ها، شکار غیر مجاز و شیوع بیماری‌هایی مانند طاعون نشخوارکنندگان کوچک جثه در مناطق مختلف کشور اشاره کرد.

به گفته ظهرابی، یکی از تهدیداتی که متوجه حیات وحش به‌ویژه ‌پلنگ ایرانی می‌شود ایجاد ناامنی در زیستگاه به‌ علت تشدید فعالیت‌های انسانی است. فعالیت‌هایی مانند معدن کاوی و تغییر کاربری اراضی از عواملی‌ هستند که می‌تواند امنیت گوشتخواران و علفخواران را از بین ببرد و آن‌ها را ناچار به مهاجرت به زیستگاه‌های جدید کند. در این مهاجرت‌ها نیز احتمال مواجهه حیات وحش با انسان و فعالیت‌های انسانی و ایجاد تعارضات وجود دارد.

وی افزود: برخی عوامل طبیعی نظیر اشغال قلمرو توسط فرد قوی تر، افزایش سن و بیماری نیز باعث نزدیک شدن پلنگ به زیستگاههای انسانی می شوند.

راهکارهای کاهش تهدیدات علیه پلنگ

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان فارس درباره راهکارهای کاهش مخاطرات و تهدیداتی که متوجه گونه‌های حیات وحش به‌ویژه ‌پلنگ هستند، گفت: محدود کردن فعالیت‌های انسانی که ارزش اقتصادی و ارزش افزوده بالایی را تولید نمی‌کنند، جلوگیری از ورود دامداران سنتی و تغییر کاربری اراضی در عرصه‌های طبیعی بکر و افزایش سطح و محدوده‌های مناطق حفاظت شده می‌تواند از راهکارهای کاهش تعارضات بین انسان و ‌حیات وحش و مخاطرات آن باشد بنابراین لازم است زیستگاه‌های حیات وحش به‌نحوی طراحی شوند که دربرگیرنده قلمرو گونه‌ها و برآورد کننده نیازهای زیستی آن‌ها باشد.

ظهرابی با اشاره به اینکه فرهنگ‌سازی و آموزش روش‌های مواجهه با ‌پلنگ به جوامع انسانی نقش مهمی در کاهش تعارضات بین انسان و ‌پلنگ و در نتیجه جلوگیری از کاهش جمعیت ‌این گونه را دارد، اظهار کرد: آموزش روش‌های برخورد مناسب در مواجهه مردم محلی با ‌پلنگ، روش‌های کاهش موارد مواجهه با گوشتخواران و افزایش ظرفیت تحمل افراد از راهکارهایی است که باید در دستور کار قرار گیرد.

وی ادامه داد: یکی از موارد دیگری که باعث تعارضات بین انسان با گونه‌های حیات وحش از جمله ‌پلنگ می‌شود مواجهه افرادی است که برای تفریح و گردشگری به محیط‌های طبیعی و اکوسیستم‌های طبیعی می‌روند بنابراین لازم است به گردشگران نیز آموزش‌های لازم داده شود تا بدانند که حیوانات در کدام زیستگاه‌ها حضور دارند و در این مناطق از مسیرهای ناشناخته عبور نکنند تا با حیواناتی مانند گوشتخواران وحشی مواجه نشوند.

‌پرداخت خسارات ناشی از حیات وحش در قانون دیده نشده است

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان فارس یکی از مهم‌ترین راهکارها برای کاهش موارد تلفات و آسیب ‌به ‌پلنگ را ‌«پرداخت خسارات ناشی از حیات وحش به دامداران و کشاورزان و بیمه کردن دام، محصولات کشاورزی و سایر گونه‌هایی که مورد حمله قرار می‌گیرند» دانست و گفت: متاسفانه ضعف بزرگی در زمینه جبران خسارات ناشی از حیات وحش وجود دارد چراکه صندوق بیمه محصولات کشاورزی در سطح کشور ‌پذیرش خسارات ناشی از حیات وحش به مزارع را برعهده نگرفته و ‌پیگیری‌های سازمان حفاظت محیط زیست در این زمینه به نتیجه‌ای نرسیده است و موضوع حمله گوشتخواران به دام نیز اصلا در قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست ‌پیش‌بینی و دیده نشده است یعنی این خسارات قابل ‌پرداخت نیست و سازمان حفاظت محیط زیست هم اعلام کرده است که از ‌پذیرش این درخواست‌ها خودداری شود.

وی در ادامه تاکید کرد: آنچه لازم است اتفاق افتد، اصلاح قانون است تا حمله گوشتخواران وحشی به دام مشمول ‌پرداخت هزینه شودهمچنین باید بتوان خسارات ناشی از حمله حیات وحش به دام و محصولات کشاورزی را از محل صندوق بیمه محصولات کشاورزی ‌پرداخت کرد.

به گفته معاون سابق محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست، ایجاد یک مکانیسم بین سازمان حفاظت محیط زیست و صندوق بیمه محصولات کشاورزی با ‌پشتوانه قانونی می‌تواند مشکلاتی اعم از تله‌گذاری و مسمویت حیات وحش به‌وسیله طعمه‌های مسموم که اقداماتی به دور از اخلاق و انسانیت است را برای همیشه از بین ببرد حتی می‌توان این مکانیسم را طوری تعریف کرد که مبلغی که سازمان حفاظت محیط زیست باید سالانه ‌به کشاورزان ‌و دامداران پرداخت کند به صندوق بیمه محصولات کشاورزی واریز شود و آن صندوق خسارت‌ها را ‌پس از تایید سازمان محیط زیست تامین و ‌پرداخت کند.

وی خاطرنشان کرد: آنچه در قانون برای ‌پرداخت خسارات ناشی از ضرر حیات وحش به کشاورزان آمده تاکید می‌کند که خسارات زمانی جبران می‌شود که کشاورزان تمام اقدامات حفاظتی نظیر فنس‌کشی، دیوارکشی و سایر اقدامات را انجام داده اما با این حال محصولات آنان مورد حمله حیات وحش قرار گرفته باشد. آن زمان است که کارشناسان سازمان حفاظت محیط زیست این موضوع را بررسی و تایید می‌کنند و ‌پس از طی کردن برخی مراحل اداری خسارت‌های ناشی از حمله حیات وحش به کشاورزان ‌پرداخت می‌شود.

ظهرابی در ‌پایان ضمن اشاره به اینکه مکانیسم دیگری که سال های گذشته در زمینه کاهش تعارضات بین ‌پلنگ و جوامع محلی تجربه شد و بیمه کردن ‌خسارات ناشی از پلنگ توسط یک شرکت بیمه به‌صورت داوطلبانه بود، اظهار کرد: این شرکت بیمه اعلام کرد که هرجایی در سراسر کشور به ‌پلنگ آسیبی برسد یا خسارتی از این گونه به مردم وارد شود، اقدام به ‌پرداخت خسارت می‌کند و آن زمان مبلغ ۲ میلیارد تومان سالانه برای این کار در نظر گرفت. ورود و حضور داوطلبانه شرکت‌های بیمه در امر مشارکت در حفظ حیات وحش به عنوان مسئولیت اجتماعی می‌تواند اقدام خوبی در این زمینه باشد اما متاسفانه سال‌های گذشته ارزش کار این اقدام داوطلبانه شرکت بیمه در قالب تبلیغات برای جامعه به‌درستی تشریح نشد تا شرکت‌های دیگر بیمه نیز تشویق به چنین اقداماتی شوند.

منبع:ایسنا

مرتبط:

آبشار سمبی یکی از شگفتی‌های طبیعت

سرزمین تارم سفلی _تاریخی نهفته در دل طبیعت

ریژاو _قطعه‌ای پنهان از طبیعت کرمانشاه

اندونزی _بهشت جادوگرها

جمهوری‌ اندونزی با جمعیتی حدود ۲۷۳ میلیون نفر، چهارمین کشور پرجمعیت جهان است. این کشور یک مجمع ‌الجزایر متشکل از ۱۷۵۰۸ جزیره و شامل ۳۳ استان است و با بیش از یک میلیون و ۹۱۹ هزار کیلومتر مربع مساحت، یازدهمین کشور بزرگ دنیا محسوب می‌شود.

 روزنامه «خراسان» در ادامه نوشت: اندونزی را می‌توان بزرگ ترین مجمع ‌الجزایر جهان نامید که بین دو خشکی یعنی جنوب ‌شرقی آسیا و استرالیا پراکنده است. مهم ترین جزایر آن سوماترا، جاوه، سلبس و گینه‌ نو هستند. اسم اندونزی از کلمه لاتین Indus به معنی هندی و کلمه یونانی nesos به معنی جزیره تشکیل شده است. پایتخت این کشور شهر جاکارتاست که در جزیره جاوه قرار دارد. در پرونده امروز زندگی ‌سلام، با این کشور و آداب و رسوم قابل توجه‌شان بیشتر آشنا خواهید شد.

رفتارشناسی اندونزیایی‌ها

شاید باورش سخت باشد اما زل زدن وسوال‌های خصوصی کردن در این کشور، بی‌ادبی محسوب نمی‌شود. در ادامه با سه رفتار رایج و جالب اندونزیایی‌ها آشنا خواهید شد.

کنجکاوی بیش از حد| اندونزیایی‌ها بسیار کنجکاو هستند. در اولین مواجهه ممکن است درباره مسائل بسیار خصوصی از شما بپرسند. البته آن‌ها این کار را به قصد بی‌ادبی یا توهین به فرد مقابل انجام نمی‌دهند بلکه این راهی است تا حسن نیت و رفتار دوستانه خود را به غریبه‌ها ابراز کنند.

زل‌زدن| در اندونزی زل زدن آدم‌ها به هم بی‌ادبی محسوب نمی‌شود. گاهی هنگام راه رفتن در خیابان متوجه می‌شوید که فرد یا افرادی به شما زل زده‌اند. گاهی بزرگ ‌ترها شما را با انگشت به بچه‌هایشان نشان می‌دهند یا کارشان را متوقف می‌کنند تا شما را تماشا کنند! هرچه در آن لحظه غریبه‌های کمتری در آن محیط حاضر باشند، به  شما توجه بیشتری می کنند. اندونزی کشوری توریستی است و سالانه میلیون‌ها نفر از این کشور بازدید می‌کنند، اما باز هم هر غریبه‌ای برای یک اندونزیایی جذابیت خاص خودش را دارد!

وقت‌شناسی به شیوه ‌اندونزیایی| وقتی با یک اندونزیایی زمان ملاقاتی را هماهنگ می‌کنید، باید به این موضوع توجه کنید که کلمه ‌«فردا» در اندونزی همان معنای خاص و معمولی یعنی روز بعد از امروز را نمی‌دهد. مثلاً اگر یک اندونزیایی به شما بگوید فردا می‌آیم تا با هم غذا بخوریم، به این معناست که فردا یا پس فردا  یا چند روز دیگر می‌آید تا با شما غذا بخورد! درباره دیروز هم وضعیت همین‌ طور است. یعنی وقتی یک اندونزیایی می‌گوید اتفاقی در دیروز برایش افتاده منظورش این است که این اتفاق، دیروز، پریروز یا چند روز قبل از آن رخ داده است. این اهمیت نداشتن زمان برای تنظیم یک قرار ملاقات در یک ساعت خاص هم حاکم است. مثلاً شما با دوست خود که اهل این کشور است برای ساعت ۸ شب قرار ملاقات دارید اما او ساعت ۹ یا دیرتر به شما ملحق می‌شود، در حالی که لبخندی به لب دارد و حتی به ذهنش هم نمی‌رسد که بابت این تأخیر یک ساعته از شما عذرخواهی کند.

اندونزی

لبخند زدن به جای «نه» گفتن

زمانی که شما از یک دوست اندونزیایی درخواست انجام کاری را داشته باشید و او به هر دلیل قادر به انجام آن نباشد، به جای آن ‌که مستقیم به شما بگوید که نمی‌تواند آن کار را انجام دهد، لبخند می‌زند. فرهنگ مردم اندونزی به ویژه مردم منطقه ‌جاوا بر مفهومی به نام «روکون» به معنای ایجاد صلح، شکل گرفته است. اولین نکته در فرهنگ جاوایی دوری از هر نوع برخورد و درگیری با دیگران است. آن ها یک «نه» گفتن ساده را هم امکانی برای ایجاد درگیری یا دلخوری می‌دانند و سعی می‌کنند با لبخند زدن به شما بفهمانند که توانایی انجام فلان کار را ندارند. از طرف دیگر اگر از یک اندونزیایی سوالی کنید و او متوجه سوال شما نشده باشد یا جواب آن را نداند، باز هم سر خود را به گونه‌ای تکان می‌دهد که گویا کاملا منظورتان را فهمیده تا به گمان خودش شخص مقابل با تکرار سوال خود خجالت‌زده نشود.

نه به پیاده‌روی در اندونزی

مردم اندونزی برای تمام کارهای خود هرقدر هم که کوچک و جزئی باشد از وسیله ‌نقلیه استفاده می‌کنند. حتی برای رسیدن به سوپرمارکتی که کمتر از پنج دقیقه پیاده ‌روی لازم دارد، با موتور یا خودروی خود می روند. شاید یکی از دلایل استقبال گسترده ‌مردم اندونزی از خودروهای ژاپنی همین نیاز مبرم آن ها به وسیله ‌نقلیه باشد. حدود ۹۰ درصد بازار وسایل نقلیه ‌اندونزی در اختیار شرکت‌های ژاپنی است. تویوتا در این میان با ۳۲ درصد بیشترین مشتری را دارد و پس از آن دایهاتسو و هوندا  با ۱۷ و ۱۴ درصد در جایگاه‌های بعدی قرار می‌گیرند. این شرکت ‌های ژاپنی خودروهای خاص و ارزان ‌قیمتی را برای بازار اندونزی طراحی کرده‌اند که ابعادی کوچک تر دارد و جادارتر است؛ از طرفی طراحی بدنه و ایمنی آن به گونه‌ای صورت گرفته که برای خیابان‌های تنگ یا جاده‌های صعب ‌العبور مناسب باشد.

اندونزی

خرافات، بخشی جدانشدنی از زندگی یک اندونزیایی

مردم اندونزی به ویژه در مناطق روستایی و جزیره‌های دورافتاده در هنگام بیماری به جادوگر مراجعه می‌کنند. آن‌ها اعتقادی به پزشک یا طب جدید ندارند و حتی برای امراض صعب ‌العلاج، جادوگر را به یک پزشک حاذق ترجیح می‌دهند. اغلب مردم این کشور حتی برای مشکلات اساسی‌تر خود مثل سرقت اشیا و خودروی شان هم به جای پلیس نزد جادوگرها می‌روند. همین اعتقاد بی‌چون و چرای مردم اندونزی به این جادوگران، شبکه‌ای مافیایی از ثروت و قدرت را برای جادوگرها به ارمغان آورده است. وقتی یک اندونزیایی تب می‌کند، علامتی که با توجه به شرایط جغرافیایی و حشرات موجود در آن بسیار شایع است، به جای استفاده از تب‌برهای معمول، بدن خود را کروک می‌کند یعنی کمر و شکم خود را با یک سکه ‌فلزی خراش می‌دهد تا بادهای ضررآفرین از بدنش خارج شود. این خراش‌ها گاه چنان عمیق‌اند که در سطح پوست ایجاد خون ریزی و کبودی می‌کنند. مردم معتقدند بسیاری از امراض از طریق بادها در بدن فرد ایجاد می‌شود و تنها روش درمان، پیدا کردن راهی برای خروج این بادهاست.

همزیستی مسالمت‌آمیز با سوسک، مارمولک و موش

اگر به اندونزی سفر می‌کنید و برای  ارتباط با مردم به جای هتل در یک خانه اقامت دارید باید منتظر انواع و اقسام حشرات و جانوران در اطراف خود باشید. سوسک‌های بزرگ، مارمولک‌های معمولی و رنگی، مورچه، پشه و از همه بدتر موش تقریباً در همه خانه‌ها پیدا می‌شود. شما می‌توانید آن‌ها را در حالی که روی دیوارها راه می‌روند ببینید یا صدای جیرجیرشان را در هنگام خواب از روی سقف بشنوید. این مسئله برای مردم اندونزی چنان عادی است که دیگر حتی سرشان را هم به سمت صدا برنمی ‌گردانند!

اندونزی

در آشپزخانه اندونزیایی‌ها چه خبر است؟

بیشتر مردم اندونزی با دست غذا می‌خورند. این به آن معنا نیست که هیچ ‌کس از قاشق  یا چنگال استفاده نمی‌کند اما استفاده از چاقو برای بریدن غذا بسیار محدود است. تنها اندونزیایی‌هایی که سبک زندگی کاملاً غربی دارند در کنار غذای خود از چاقو استفاده می‌کنند. مردم اندونزی معتقدند چاقو یک اسلحه است و جایی در سفره ندارد. استفاده از قاشق و چنگال هم در اندونزی مشابه کشور خودمان است. یعنی به جای این که دندانه‌های چنگال را در غذا فروببرند، تلاش می‌کنند تا با استفاده از آن غذا را به داخل قاشق هدایت کنند. برای این که افراد هنگام غذاخوردن مجبور به استفاده از چاقو نشوند، معمولاً مواد غذایی پیش از پختن به تکه‌های کوچک‌ تقسیم   یا به حالتی طبخ می‌شود که خوردن آن با دست امکان ‌پذیر باشد مثل پختن جوجه یا ماهی با استخوان.

سفره به جای میزغذاخوری| اندونزیایی‌ها اغلب برای غذاخوردن از میز و صندلی استفاده نمی ‌کنند، بلکه غذای خود را روی سفره‌های تشک ‌مانند مخصوصی به نام لِسِهان پهن می‌کنند و در کنار آن چهارزانو می نشینند. در رستوران‌های خیابانی هم میزهای پایه‌کوتاه بزرگی برای سرو غذا وجود دارد که افراد به جای نشستن روی صندلی روی زمین یا زیراندازهای حصیری می‌نشینند. پیش از ورود به این رستوران‌ها که عموماً سکوهایی در خیابان هستند، کفش‌های خود را از پا در می‌آورند.

برنج‌خورهای حرفه‌ای| غذای غالب اندونزیایی‌ها برنج است. آن‌ها سه وعده در روز برنج می‌خورند. این برنج معمولاً به همراه ماهی، سبزیجات  یا تخم ‌مرغ سرو می‌شود. اندونزیایی‌ها ضرب‌المثل معروفی دارند که می‌گوید: «اگر برنج نخورده‌ای، یعنی اصلاً غذا نخورده ‌ای». در اندونزی مهم نیست که شما از چه رژیم غذایی پیروی می‌کنید، برنج در هر وعده حرف اول را می‌زند. یک اندونزیایی اگر در یک روز حداقل یک وعده برنج نخورد احساس می‌کند سیر نشده است! این کشور یکی از بزرگ ترین تولیدکنندگان برنج در سراسر دنیاست. بیش از ۵۰ میلیون هکتار از اراضی اندونزی زیر کشت برنج است. هرچند که مصرف داخلی در این کشور چنان بالاست که مجالی برای عرضه‌ این محصول به بازارهای جهانی نمی ‌دهد. در سال ۲۰۱۸ یک و نیم میلیون تن برنج به این کشور وارد شده تا شکم پلوخورهای شرقی را سیر کند. مصرف سرانه برنج در اندونزی ۲۰۰ کیلوگرم در سال است!

بالی

داشتن آب گرم در خانه یک آپشن لاکچری

داشتن آب گرم در خانه‌های اندونزی یک امر لوکس و اشرافی محسوب می‌شود. آب گرم برای استحمام را تنها می‌توان در هتل‌ها، خانه افراد بسیار ثروتمند یا خانه‌های نزدیک مناطق آتش فشانی که آب مصرفی‌شان به طور طبیعی گرم است، پیدا کرد. در غیر این صورت مردم با همان آب با دمای اتاق دوش می‌گیرند و کاملاً به این مسئله عادت کرده‌اند. برای استحمام نوزادان، سالمندان یا بیماران آب را با حرارت مستقیم در ظرف گرم می‌کنند، چون اساساً سیستم گرم ‌کننده ‌آب در خانه‌ها وجود ندارد.

۱۰ درصد اندونزیایی‌ها در فقر مطلق

اندونزی دارای بزرگ ترین اقتصاد در کشورهای حوزه جنوب ‌شرقی آسیاست. عمده درآمد این کشور از تولید محصولاتی نظیر روغن پالم، زغال‌سنگ، محصولات پتروشیمی، گاز طبیعی، پارچه، قطعات خودرو، لوازم‌الکترونیکی، پوشاک، کفش، مواد معدنی، سیمان، تجهیزات و کالاهای پزشکی، صنایع‌دستی، کودهای شیمیایی، لاستیک، غذاهای فراوری شده و جواهرات است. همچنین با توجه به موقعیت مکانی و چشم‌اندازهای بی‌نظیر، صنعت گردشگری یکی از منابع درآمد و کارآفرینی برای اقتصاد اندونزی است. با وجود رشد روزافزون تعداد میلیاردرها در این کشور همچنان بیش از ۱۰ درصد از مردم اندونزی در فقر مطلق به سر می‌برند و با توجه به پرداخت نکردن مالیات توسط ثروتمندان، دولت در تأمین بودجه خدمات عمومی همچون آموزش رایگان و بهداشت با مشکلاتی جدی مواجه است. با وجود این که اندونزی یکی از اعضای گروه G۲۰ و اقتصاد پیشرو در جهان است اما در حدود نیمی از جمعیت این کشور روزانه کمتر از ۲ دلار آمریکا درآمد دارند.

منبع:ایسنا

مرتبط:

آشنایی با مسجد گنبد طلایی اندونزی

اندونزی کشور مسلمان پر از پیچیدگی فرهنگی

نکات ضروری قبل از سفر

آوازها و نوای موسيقی خراسان شمالی برآمده از دل تاریخ و فرهنگ

قسمتی از موسيقی کردهای خراسان شمالی، موسيقی کوهپايه است. اين موسيقی توأم با فرياد است و در مقايسه با موسيقی جلگه قوی‌تر، رساتر و گاه تندتر است. در کنار موسيقی کوهپايه، موسيقی جلگه و دشت هم وجود دارد که معمولاً ملایم‌تر است.

کردهای خراسان شمالی همواره از مرزبانان غيور ایران ‌زمین بوده‌اند. پاسداری از مرزوبوم در مقابل اقوام مهاجم، کشتارها، غارت‌ها، اسارت‌ها و آوارگی‌ها از ويژگی این‌گونه زندگی بوده است. اين خصوصيات تأثير مستقيمی بر موسيقی اين خطه گذاشته است. به‌طورکلی بسياری از آهنگ‌هایی که در منطقه خراسان شمالی و از جمله بجنورد زمانی برای سوگ اجرا می‌شده است، ساليان دراز به‌تدریج تغيير شخصيت داده و امروزه از آن‌ها به‌عنوان آهنگ‌های رقص نيز استفاده می‌شود.

اين موضوع گويای اين واقعيت است که انواع مختلف موسيقی و از جمله موسيقی و حرکات موزون رقص در ارتباط با شرايط زيست و واقعیت‌هایی است که مردم هر منطقه در معرض آن‌ها قرار داشته‌اند. به‌عبارت‌دیگر چگونگی زندگی کردهای خراسان باعث شده موسيقی و رقص‌های اين خطه دارای پشتوانه‌ای از رزم و سوگ باشد. به‌عنوان‌مثال می‌توان  آهنگ‌های‌های رشید خان اشاره کرد که ابتدا برای سوگ بوده و امروز به‌عنوان یک موسیقی شاد و برای رقص استفاده می‌شود.

یا آهنگ معروف هرای که برای درگذشت رضا قلی خان، ایلخانی زعفرانلو سروده شده و امروزه نه‌تنها برداشت اولیه آن چندان در نظر نیست، بلکه گاهی با آن با حالت و بیانی خاص، حرکات موزون انجام می‌دهند. کردهای خراسان شمالی که به نام کرمانج معروف هستند در زمینهٔ موسیقی ویژگی‌های خاصی دارند که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.

اشعار کردی مورد استفاده در موسیقی کردها به‌صورت هیجانی است و تعداد هجاها می‌تواند بین ۸ تا ۱۶ هجا باشد. ترانه‌های عاشقانه بیشتر در غالب‌های ۸ هجایی است. مثلاً آهنگ معروف لو که از آهنگ‌های اختصاصی کرمانج‌های خراسان شمالی است دربرگیرنده قالب‌های ۱۱ تا ۱۶ هجایی است. نوازندگان خراسان شمالی عاشق‌ها، بخشی‌ها، لوتی‌ها، نی‌نوازان و لولو چی‌ها هستند.

عاشق‌ها

این گروه قدیمی‌ترین و اصیل‌ترین هنرمندان منطقه‌اند. عاشق‌ها نوازندگان سازهایی چون سرنا، دهل، قشمه، کمانچه و دایره هستند. همچنین حرکات موزون رقص‌های اصیل کردی را به‌خوبی اجرا می‌کنند.

در زمان‌های قدیم هنرمندان از پرداخت مالیات معاف بودند درحالی ‌که بقیه گروه‌های مردم باید مالیات می‌پرداختند. هنرمندان شامل عاشق‌ها، بخشی‌ها و لوتی‌ها بودند. در فضای استبدادی جامعه آن روزگار، عاشق‌ها و لوتی‌ها تنها گروهی بودند که می‌توانستند نسبت به بسیاری از مسائل روزمره انتقاد کنند و مجازات هم نشوند.

عاشق‌ها همچنین مجری توره بودند، توره به معنی تئاتر و نمایش است. در توره از خان انتقاد می‌شود.

توره نمایش طنزآلود و انتقادی بود همراه با موسیقی که متن آن به شکل محاوره‌ای اجرا می‌شد. موسیقی نقش فضاسازی را در طول نمایش به عهده داشت. نوازندگان در کناری می‌نشستند گاه ممکن بود در توره بر حسب نیاز آواز نیز خوانده شود، اگرچه خواندن آواز از وظایف عاشق‌ها نبود و از جمله هنرهای بخشی‌ها به شمار می‌رفت.

بخشی‌ها

این گروه نوازندگان دوتار، آوازخوان و داستان‌سرا بودند. روایات عامیانه در تعریف عنوان بخشی بر این باور است که خداوند به او بخششی یا موهبتی عطا فرموده و او را فردی استثنایی کرده است. بخشی باید بتواند بخواند، بنوازد، شعر بگوید، داستان بسراید و ساز خویش را نیز بسازد. بدین ترتیب هر نوازنده دوتاری بخشی نیست. جدای از تسلط به ساز شخص باید از نظر دانش و شرایط درونی به مرحله‌ای برسد که عنوان بخشی را زیبنده خود گرداند. از گذشته تا امروز انتخاب آهنگ و شعر از طرف بخشی، بستگی به تشخیص او از موقعیت مجلس دارد. بخشی‌ها معمولاً در عروسی‌ها و به‌طورکلی مجالس شاد می‌نواختند و در مراسم سوگواری رسم بر اجرای موسیقی از سوی بخشی‌ها نبوده است. در قدیم هر خان بخشی مخصوص داشته است.

یکی از هنرهای بخشی‌ها، داستان‌سرایی است همراه با موسیقی دوتار، آواز، دکلمه آواز و بیان محاوره‌ای و نقلی بخشی می‌تواند آهنگ‌های رقص را تا جایی که دوتار اجازه می‌دهد،  در اندرونی و در جمعی خودمانی و بسیار محترمانه بنوازد.

لوتی‌ها

این گروه تقریباً در خراسان شمالی فقط یادی از آن‌ها باقی مانده است در حکم روابط عمومی یا پیام‌رسان جامعه خود بوده‌اند، وسیله کار آن‌ها یک دایره بوده است. لوتی‌ها نیز مانند عاشق‌ها در قدیم حق انتقاد داشتند. آن‌ها دائماً در سفر بودند و ناقلان اخبار به‌حساب می‌آمدند. اخبار و وقایع از سوی آن‌ها به‌صورت شعر در می‌آمد، آهنگین می‌شد و در همه‌جا به اجرا درمی‌آمد.

لوتی‌ها یکی از قالب‌های موسیقی کردی را بسته به محتوای شعر انتخاب می‌کردند، همچنین ممکن بود آهنگ‌های رقص را نیز بخوانند و بنوازند، اما کارشان طبعاً به زیبایی کار عاشق‌ها نبوده است.

رقص‌های محلی و حرکات موزون

شاید به‌جرئت بتوان گفت زیباترین حرکات موزون رقص، از سوی کرمانج‌ها صورت می‌گیرد. معمولاً این رقص‌ها در خراسان شمالی هرکدام بیان‌کننده حالات خاصی از رزم، کار و آداب و سنن ایلی است. تنوع حالات و زیبایی حرکات موزون کرمانج‌ها در دنیا بی‌نظیر است و در جشنواره‌های دهه ۵۰ به کسب بهترین مقام‌های بین‌المللی نیز نائل آمده است. این حرکات موزون که از فیگورهای ساده مثل رقص سامع شروع می‌شود به‌تدریج به‌صورت یک قرصه، دو قرصه، حاجی نارنجی، شش قرصه، دوازده قرصه، چپ و راسته، لتی و رقص چوب که حرکات سریع‌تری است خاتمه می‌پذیرد.

چوب بازی جای نیزه بازی و شمشیربازی قدیم را گرفته است. همچنین در مراسم کشتی معروف چوخه از شاخه‌های موسیقی کوراوغلی که زمینه رزمی دارد استفاده می‌شود. این موسیقی را به اوایل دوره صفوی نسبت می‌دهند.

منبع:میراث آریا

مرتبط:

جاجرم ؛ «قطب پسته» خراسان شمالی

خسرویه _گردشگاه خراسان شمالی

پلاس _دست‌بافته‌ای در خراسان شمالی با قدمت زندگی عشایری

قیرمیزی گول آذرشهر

قیرمیزی گول منطقه ای سرسبز و دیدنی است که درختان سربه فلک کشیده و چشمه های حیات بخش آن با صدای دل نشین، ندای شکوه بیکران خدا را می رساند. گلهای سرخ این منطقه از آذربایجان که در فصل بهار فضا را عطر آگین میکند، از شهرت خاصی برخوردار است.

قیرمیزی گول از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان ینگجه بخش حومه در شهرستان آذرشهر واقع شده‌ است و از بخش مرکزی شهرستان آذرشهر نزدیک دو کیلومتر فاصله دارد. از تبریز تا آذرشهر نیز یک و نیم ساعت رانندگی نیاز است.

حمام قیرمیزی گول جزو آثار باستانی دوره قاجار است که به ثبت آثار ملی ایران نیز رسیده است.

قیرمیزی گول

وقتی از سمت تبریز به سمت جنوب غربی آذربایجان شرقی سفر می کنید، طبیعتی زیبا و چشم نواز اطراف جاده شما را مجذوب خود می کند. همینطور که در جاده ترانزیتی استان های غربی کشور مشغول رانندگی هستید از شهرهای سهند، خسروشهر، اسکو و ایلخچی عبور خواهید کرد و بالاخره بعد از پیمودن ۵۰ کیلومتر به آذرشهرمی رسید. این شهرستان در دامنه شمال غربی کوه های سهند و در ۲۰ کیلومتری جنوب شرق دریاچه ارومیه قرار دارد. نزدیکی به مرکز استان سبب شده تا گردشگرانی که به تبریز سفر کرده اند، به آذرشهر نیز سر بزنند و لذت گردش در طبیعت و روستاهای این شهرستان را تجربه کنند.

در سفر به آذرشهر اگر سری به قیرمیزی گؤل نزدید ، مطمئن باشید که سفرتان ناقص مانده است. این منطقه به جهت آب و هوای خاص و بی مانند خود و وجود چشمه های مختلف دارای مناظر طبیعی و خدادادی است. عطر خوش گل سرخ (محمدی) که در همه جای این منطقه به صورت خود رو رشد کرده، لطافت خاصی به این منطقه بخشیده است. بوته های گل سرخ در بیشتر باغات آذرشهر می روید و این گیاه را باغداران نیز تکثیر می کنند و در فصل بهار فضا را معطر می سازند. عمده محصول گل سرخ در مناطق ییلاقی و سردسیر به عمل می آید، از جمله قیرمیزی گؤل، ینگجه، جراغیل، هفت چشمه و خود آذرشهر و همچنین روستای گون بر (گونبرف) در شهرستان اسکو که در نزدیکی قیرمیزی گؤل واقع شده است.

قیرمیزی گول
آذرشهر و دیدنیهایش
شهرستان آذرشهر که در دامنه شمال غربي كوه هاي بلندي از سلسله كوه هاي سهند غربي و جلگه و سواحل درياچه اروميه قرار گرفته است دارای تعداد زیادی روستا با آثار تاریخی و مناظر طبیعی است و خود شهرستان و بخش های تابعه نیز از مناطق دیدنی و تاریخی برخوردار است.
شهرستان آذرشهر به جهت واقع شدن در کنار گذر جاده ترانزیتی استان های غربی، از اهمیتی ویژه برای مسافران برخوردار است.

از اماکن دیدنی روستاهای این شهرستان می توان به منطقه توریستی و روستای قیرمیزی گؤل، روستای قدیمی و مسجد سنگی چراغیل، معبد تاریخی روستای بادامیار، دربند روستای الوانق، آبهای معدنی تاپ تاپان و قزل داغی، سد خاکی و قبرهای بی بدیل تاریخی روستای ینگجه، تپه تاریخی پیرقطران، زیارتگاه دستجرد، تپه باستانی شیرامین، آثار روستای متروک تورامین و روستای بادامیار، باغات فیروز سالار و حمام باستانی چهارسوق اشاره کرد.

از مکانهای دیدنی و تاریخی بخش های این شهرستان نیز میتوان به پیرجابر ممقان، پیرمحمود تیمورلو و چشمه چهارسو، گورستان پیرحیران، مسجد چهارسو ستوباد و رومیان، مصلای تاریخی و درخت چنار هزار ساله در خود شهرستان اشاره نمود.

مرتبط:

فرش دستباف تبریز ، شکوه هنر ایرانی

خانه بهنام تبریز

باغ گلستان _باغ گل تبریز

تقاضا برای «طبیعت‌گردی» در گردشگری پساکرونا افزایش می‌یابد

عضو هیات‌علمی دانشگاه تهران با بیان این که رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، رونق صنعت گردشگری را تضمین می‌کند، گفت: تقاضا برای طبیعت‌گردی در پساکرونا افزایش می‌یابد.

فعالان و سرمایه گذاران صنعت گردشگری کشور بیش از صنایع دیگر چشم به فردای عبور از کرونا دوخته اند، صنعتی که بیش از ۱۴ هزار میلیارد تومان در هشت ماه (از  اسفند ۹۸ تا مهر ۹۹) خسارت دیده و بخش بزرگی از مشاغل آن یا در آستانه ورشکستگی و در بحرانی ترین شرایط درآمدی خود قرار دارند و یا با برنامه های جایگزین، محدود و کنترل شده برای حفظ حیات خود دسته و پنجه نرم می کنند.

دولت از ابتدای سال ۹۹ تا کنون سعی کرده با بسته های مالی حمایتی و برخی از سیاست های معافیتی و امهال های بدهی های بانکی، بخشی از خسارت ها را جبران و یا به سرپا باقی ماندن این صنعت تا زمان عبور از بحران کرونا، کمک کند؛ اگر چه نمی توان زمان دقیق و مشخصی از پایان بحران همه گیری کووید۱۹ و آغاز فصل گردشگری امن و ایمن پیش بینی کرد، اما پژوهشگران این حوزه معتقدند صنعت گردشگری در پساکرونا مانند همه شئونات زندگی بشر، متحول می شود و دستورالعمل های بهداشتی ،تاثیر عمیق و مستقیم بر تقاضای سفر، استاندارد و کیفیت خدمات، سلیقه گردشگران برای انتخاب مقاصد جدید خواهد داشت.

غلام حیدر ابراهیم بای سلامی درباره صنعت گردشگری ایران در پساکرونا گفت: این صنعت نه فقط در ایران بلکه در تمام جهان بیشترین آسیب را از کرونا دیده است. صنعت گردشگری بر مبنای سفر و فرایند میهمانی و میزبانی قوام یافته و با همه گیری کرونا با بیشترین آسیب و خسارت مواجه شده است؛ اکنون که یک سال از شروع همه گیری کووید ۱۹ در جهان می گذرد، صنعت گردشگری با رکودی ۹۰ درصدی روبه رو است.

این پژوهشگر حوزه گردشگری اظهار داشت: برخی تحقیقات بین المللی نشان می دهد در حالت خوشبینانه بازار گردشگری ممکن است در پایان سال٢٠٢١ به حدود ٨٥ درصد ارزش خود نسبت به سال ٢٠١٩ برسد و در پایان سال٢٠٢٣ کامل احیا شود، اما درحالت بدبینانه در سال ٢٠٢١ به زیر ٦٠ درصد ارزش سال ٢٠١٩ خواهد رسید. شروع رونق و محور آغاز فعالیت های در پساکرونا برای همه کشورها از گردشگری داخلی خواهد بود و اکوتوریسم و طبیعت گردی که در مقابل شعار «در خانه بمانیم» دوران کرونا است، به ویژه در داخل اهمیت بیشتری خواهد یافت و ضروری است در ایران هم راهبردها و برنامه ها نخست برای رونق گردشگری داخلی در اولویت قرار گیرد.

گردشگران-خاک جنگل

 

رکود کرونایی آسیب جدی به صنعت گردشگری وارد کرد

ابراهیم بای سلامی گفت: اگر چه در حال حاضر مسافرت کاهش یافته و در تحلیل حرفه ای سفرهای ضروری انجام می شود، صنعت گردشگری به صورت عمده متوقف است. در دوره بحران کرونا تفکیک میان مفهوم «سفر» و «گردشگری» بیشتر مشهود است و از هم تمیز داده می شود و این فرضیه مبنایی که در برنامه ریزی این صنعت هم اهمیت دارد و باید مورد توجه قرار گیرد که هر مسافری گردشگر نیست، ولی هر گردشگری مسافر است، به معنای حرفه ای جاذبه ها و انگیزه های بازدید از مقاصد گردشگری مولفه اصلی و در ابعاد طبیعی، فرهنگی-تاریخی، صنعتی و خدماتی موجب حرکت و سفر گردشگران است.

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه همه گیری کرونا آسیب جدی و معنادار برای صنعت گردشگری است، افزود: ورود این متغیر به محیط کسب و کار به دلیل تهدیدات جانی و بهداشتی بازدید از جاذبه ها را در محاق فرو برد و کامل رکود همه مولفه های ۶ گانه این صنعت را در سال ۲۰۲۰ پوشش داد. متاسفانه به نظر می رسد در سال ۲۰۲۱ هم این رکود ادامه داشته باشد و تا زمانی که واکسن و درمان قطعی و پیشگیری موثر این بیماری ایجاد شود، نمی توانیم با اطمینان به میزبانی از گردشگران بپردازیم.

وقتی کشورها در سال ۲۰۰۰ چشم انداز سال ۲۰۲۰ را ترسیم و برحسب راهبردهای خود برای صنایع مختلف برنامه ریزی می کردند؛ صنعت گردشگری یکی از مهمترین و برجسته ترین صنایعی بود که شکوفایی و رشد آن خیلی خوش بینانه در نظر گرفته می شد؛ گردشگری در سال ٢٠١٧ از صنعت خودروسازی پیشی گرفت و همین اتفاق نیز تا سال ۲۰۱۹ رخ داد و جهان با ثبت یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون  سفر گردشگران بین المللی و درآمد بیش از ۱۴۰۰ میلیارد دلار (۱.۴تریلیون دلار) برای این صنعت در یک سال، گردشگری بدنبال ربودن گوی سبقت از صنعت نفت و پتروشیمی بود.

ابراهیم بای سلامی گفت: در سال ۲۰۱۵ میلادی همه برنامه ریزی ها به گونه ای شد که گردشگری در سال ۲۰۳۰ صنعت اول جهان شود، اما با شیوع یک متغیر ناشناخته بهداشتی در محیط کسب و کار این صنعت گرفتار ویروسی همه گیر به نام کرونا شد و همه راهبردها و برنامه ریزی ها به هم ریخت و سیستم عرضه و تقاضا با رکود مواجه شد.

طبیعت گردی

رونق مجدد گردشگری در گرو اعتماد مردم از مصونیت در برابر کرونا

عضو هیات علمی دانشگاه تهران، ایمنی و بهداشت را پایه اصلی مقابله با کرونا دانست و گفت: شیوع کرونا و توجه به مفاهیم و پارادایم بهداشتی و سلامت را فراروی این صنعت و همه جهان قرار داده است، اینکه همه گیری چه زمانی تمام می شود و به دوره پسا کرونا می رسیم بستگی به عوامل بهداشت و درمان دارد و موفقیتی که فعالیت های پزشکی در شناخت و کنترل و پیشگیری و حذف کرونا از زندگی مردم بدست خواهد آمد.

وی با بیان اینکه رونق مجدد گردشگری به تضمین ایمنی مردم و اعتماد آنها از مصونیت کرونا بستگی دارد، افزود: اینکه گردشگری چه زمانی رونق می گیرد، به دستاوردهایی در صنعت بهداشت و درمان و پزشکی وابسته است، تا وقتی واکسن مناسبی نداشته باشیم و اعتبار واکسن ها در دنیا به ثبت نرسیده باشد و همه مردم دنیا از آن بهره مند و ایمنی کامل ایجاد نشود، همچنان صنعت گردشگری را در معرض خطر است.

طبیعت گردی-گردشگری

گردشگری در پساکرونا با سونامی تقاضا مواجه می شود

ابراهیم بای سلامی گفت: فراتر از صنعت گردشگری، در پساکرونا سبک زندگی مردم متحول می شود، این تغییرات از هم اکنون در مفهوم محیط کار، روابط، رفت و آمدها، تجارت و کسب و کار و محل کار بر اساس مفاهیمی مانند فاصله اجتماعی و تماس اجتماعی کاملا مشهود است و همه چیز با زمان قبل از کرونا متفاوت شده است. به‌رغم اینکه جهان با همه گیری پیچیده و بی سابقه رو به رو است که علاوه بر سلامت، زندگی، اقتصاد و تجارت را هم هدف گرفته است

وی افزود: اگر بتوانیم از این همه‌گیری عبور کنیم، با تجربه سختی و گران بهایی که برای بشریت بجا می ماند، در پساکرونا در یک زندگی با سبک متفاوت و جدید باز سفر جایگاه و اهمیت خود را پیدا می کند، و یقینا گردشگری نه فقط در عرصه اقامت، بلکه در تنوع عرضه، یکی از پر رونق ترین صنایع پساکرونا، خواهد بود. دوره کرونا فرصت مناسبی برای بازنگری در بهبود مولفه های صنعت گردشگری است.

حوزه پزشکی و درمان در گام اول و دولت ها و حکومت ها در گام دوم با سیاست گذاری هایی اعتمادزا و ایمن ساز با رویکردی حرفه ای و تخصصی، فضا را برای پاسخ مناسب به تقاضای گردشگری و سفر آماده کنند.مدرس حوزه گردشگری گفت: ایران در زمینه اقامت و هتل ظرفیت های فراوانی ندارد و به بازنگری در این مولفه ها و زمینه ها که با توسعه صنعت گردشگری رابطه مستقیم دارد، نیازمند است و اکنون که دوران کرونا را طی می کنیم فرصت مناسبی است تا هم دولت ها و هم سرمایه گذاران بخش خصوصی با تجدید نظر، صنعت گردشگری و بویژه بخش اقامت را بازبینی کنند و به بهبود وضعیت زندگی و کسب و کار فعالان صنعت گردشگری در پساکرونا، توجه ویژه داشته باشد.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران بیان کرد: مردم به دلیل ترس از ابتلا به کرونا و قوانین محدودکننده سفر، مدت هاست در خانه حبس شده اند به سفر نرفته اند و با شعار «در خانه بمانید» تراکم تقاضا ایجاد شده که در پسا کرونا رها می شود، با توجه به این تراکم تقاضا در دوران کرونا، صنعت گردشگری با استقبال بی نظیر و سونامی تقاضا روبه رو می شود؛ البته به این افزایش تقاضا به شرایط ایمنی و بهداشت عمومی بستگی دارد که امیدواریم حوزه پزشکی و درمان در گام اول و دولت ها و حکومت ها در گام دوم با سیاست گذاری هایی اعتمادزا و ایمن ساز با رویکردی حرفه ای و تخصصی، فضا را برای پاسخ مناسب به تقاضای گردشگری و سفر آماده کنند.

طبیعت گردی

ایمنی و بهداشت، رونق گردشگری را تضمین می کند

ابراهیم بای سلامی با اشاره به اینکه کرونا نگرانی دغدغه و ناامنی بهداشتی و سلامت برای گردشگران ایجاد کرده است، تاکید کرد: اولین رویکرد باید تامین و تضمین بهداشت و ایمنی باشد تا اعتماد و رونق صنعت ایجاد شود؛ گام اول وسایل ایمنی و بهداشت در حمل و نقل عمومی، سفر با اتوبوس ها، هواپیماها، قطارها و کشتی ها است، گام دوم توجه ویژه به اماکن اقامتی هتل ها و بومگردی ها است؛

وی گردشگری ایران را نامتوازن و نابسامان دانست و گفت: در این زمینه کار فرهنگی و زیرساختی درستی انجام نشده است، زیرساخت گردشگری ایران دچار یک آسیب جدی است که به پیش از کرونا بر می گردد؛ صنعت گردشگری در ایران سنتی، محدود و پراکنده است و در بازار بین المللی گردشگری هنوز جایگاه قابل ملاحظه ای ندارد. از طرفی گردشگری داخلی ایران راهبرد مشخصی از نظر توسعه و سامان بخشی ندارد، معمولا به جای اینکه گردشگر ایرانی در ایام تعطیل و دوران اوج، از سفر لذت ببرد دچار خستگی و دل زدگی و فعالان گردشگری دچار سرخوردگی و نا امیدی می شوند.

به دلیل نبود راهبرد، برنامه ریزی و تبلیغات هدفمند برخی از اماکن تاریخی و جاذبه های طبیعی ایران همواره دچار تراکم بازدیدکننده است و بخش دیگری از جاذبه ها همواره بدون گردشگر و بازدیدکننده است، آمارها نشان می دهد سفرهای مردم در مناطق و مقاصد خاص، تکراری و نابسامان است. در ایام تعطیلات نوروزی که اوج سفرها و گردشگری در ایران است به جای اینکه افراد به استراحت پرداخته و خانواده به تفریح بپردازند در برخی از نقاط و مقاصد گردشگری با فاجعه ترافیک حمل و نقل، کمبود اقامت، کیفیت پایین پذیرایی و کاهش خدمات رفاهی رو به رو می شوند، اکنون زمان تجدیدنظر و بازبینی سیاست های کلان و برنامه ریزی های اجرایی صنعت گردشگری است.

 

تقاضا برای طبیعت گردی در پساکرونا افزایش می یابد

ابراهیم بای سلامی، جاذبه های گردشگری را مهمترین عامل کشش و محور توسعه گردشگری دانست و تصریح کرد: تشخیص انواع گردشگری وابسته به تعریف از جاذبه ها در این صنعت است؛ سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) جاذبه ها را به انسان ساخت و غیر انسان ساخت تقسیم بندی می کند این تعریف خیلی کلی و ابتدایی است؛ اما تعریف ما از جاذبه های گردشگری متنوع و متفاوت شامل جاذبه های طبیعی، فرهنگی- تاریخی، تجاری، خدماتی و صنعتی است.

پژوهشگر حوزه گردشگری بیان کرد: انسان وقتی از طبیعت دور می ماند، در زمانی که شرایط مهیا می شود تلاش می کند دورافتادگی را جبران کند، با توجه به تراکم تقاضا، درخواست برای طبیعت گردی در پساکرونا رشد بیشتری خواهد داشت؛ البته گردشگری فرهنگی تاریخی نیز اوج خواهد گرفت، و طبق روند قبل از کرونا گردشگری خدماتی (پزشکی و سلامت) به جایگاه قبلی و خاص خود بر می گردد، ولی با توجه به این تراکم و محدودیتی که در دوران کرونا ایجاد شده، طبیعت گردی و اکوتوریسم نسبت به سایر گردشگری های موضوعی دیگر رشد بیشتری خواهد داشت.

طبیعت گردی-کوهنوردان-گردشگری

ترس گردشگران از کرونا نریزد به المپیک و جام جهانی نمی روند

ابراهیم بای سلامی با این توضیح که گردشگری رویدادمحور معمولا برای مناطقی که جاذبه های کمتر و یا تقاضاهای کمتری دارد برنامه ریزی می شود، گفت: یک نمایشگاه های صنعتی، کنفرانس هایی برای خودرو، جواهرات، صنایع دستی، کشاورزی و … یا جشنواره های موسیقی و فیلم طراحی می شود و گاهی تورنمنت های ورزشی و دوره های تخصصی و حرفه ای مانند المپیک و جام جهانی، که به نظر می رسد تا ترس مردم و گردشگران از کرونا فرو نریزد،گردشگران و علاقه مندان راهی این مقاصد نمی شوند و جرات نمی کنند در میتینگ ها و در برنامه های جمعی حضور یابند.

اگر بناست نقش نفت در اقتصاد کمتر شود و این منبع رانتی و تک‌محصولی از درآمد را کنترل کنیم، اگر بخواهیم فرصت های اشتغال و فقرزدایی و عدالت گستری را فراروی مردم قرار دهیم، گردشگری یکی از بهترین صنایع و تدابیر جامعه محور است.عضو هیات علمی دانشگاه تهران گفت: اکنون در دنیای فراپستمدرن و با ظهور صنایع الکترونیکی عمدتا در حال گذر از گردشگری مدرن به پست مدرن هستیم، در جهان پیرامون ما تغییرات زیادی ایجاد شده است؛ اما هنوز آنچه در جهان اهمیت دارد طبیعت، نوستالژی ها، میراث فرهنگی و تاریخی ملت هاست که همچنان در فضای پست مدرن مطرح می شود.

ابراهیم بای سلامی اظهار داشت: در راستای ترویج مفهوم توسعه پایدار مفهوم گردشگری مسئولانه، گردشگر فرهیخته و همچنین مشارکت جامعه محلی، توانمندسازی و گردشگری خلاق، جزء مفاهیمی هستند که قبل از کرونا گسترش یافت و بعد از کرونا نیز با رویکرد و قدرت جدی تری رونق پیدا خواهند کرد. اگر با کشف واکسن و یا شیوه درمان کرونا، اعتماد و اعتبار صنعت گردشگری احیا شود و تردیدهای سلامت، بهداشت و جان انسان ها در سفر از بین برود، خسارت های گردشگری به سرعت جبران می شود.

تور طبیعت گردی-تورهای داخلی-گردشگری

گردشگری صنعتی جامعه‌محور است

وی با اشاره به اینکه گردشگری صنعتی جامعه محور است که برای اقتصاد بومی و مردمی ارزآوری مستقیم دارد، تصریح کرد: صنعت گردشگری بهترین روش برای توسعه صادرات است و برعکس صنعت نفت که پول را به دست دولت می رساند و مردم باید مدام تقاضا کنند تا از دولت اعتباری دریافت کنند، صنعت گردشگری پول را مستقیم به دست مردم، بازار و صاحبان کسب و کارهای در ان بخش مثل هتل و پذیرایی و تولیدکنندگان صنایع دستی می رساند.

ابراهیم بای سلامی ابراز امیدواری کرد  جامعه مدنی و بخش خصوصی از وابستگی به دولت قطع امید و فعالیت های خود را بر مبنای داشته ها و دانسته های علمی و تخصصی سامان دهی کنند و صنعت گردشگری را به گونه ای رشد دهند که دولت ها نیز باور کنند که گردشگری از مهمترین صنایعی است که مزیت های رشد و توسعه پایدار و متوازن کشور را دارد.

منبع:ایرنا

مرتبط:

کویرگردی و دیدنی ها و جاذبه های مناطق کویری

با روستای تاریخی مصر آشنا شوید

آیا باید مناطق بکر گردشگری را معرفی کرد؟

آبشار تختان دهلران _ نگین ایلام

طبیعت زیبای زاگرس در استانهای غربی ایران جلوه ای دیگر دارد. استان ایلام با طبیعتی زیبا، تنگه ها و آبشارهای دل انگیز از بهترین مناطق طبیعت گردی ایران است. طبیعت بکر کبیر کوه از کوههای زاگرس زیبایی خاصی دارد. در این میان آبشار چپی راسی یا تختان شهرستان دهلران از مناطق دیدنی کبیرکوه است. این آبشار در نزدیکی روستاهای تختان و آگره بید واقع شده و هر سال در فصل بهار پذیرای طبیعت دوستان این شهرستان میباشد.
باغ های روستای کوچک و زیبای آگره بید، غارها، چشمه ها و دره های بسیار عمیق و بکر کبیرکوه از دیگر زیبایی های زاگرس در این منطقه به شمار میرود. تفرجگاه مینوار در روستای تختان نیز با پوشش غالب درختان بلوط هرسال میزبان گردشگران زیادی از تمام نقاط ایران است.

آبشار چپی راسی یا همان آبشار تختان در موقعیت جغرافیایی N331032 E470355 در استان ایلام واقع شده است. این آبشار که در شمال روستای تختان در دامنه کبیرکوه واقع شده از توابع بخش زرین آباد و حوزه شهرستان دهلران است. تختان نام روستایی واقع در دامنه جنوبی کبیرکوه است که در ۴۰ کیلومتری شمال شرق بخش سراب میمه قرار دارد. از روستای تختان کافی است در حدود یک ساعت پیاده روی کنید تا به آبشار تختان و حوضچه های پایین دست آن برسید.

سرچشمه آب آبشار حدود دویست متر بالاتراست که جهت آب شرب روستاهای منطقه قسمتی از آن لوله کشی شده است. بهترین ماه صعود به آبشار در ابتدای سال و ماه های اردیبهشت و خرداد است.

چپی و راسی اشاره به دو آبشار جدا گانه دارد که به فاصله حدود ۵۰۰ متر و در یک ارتفاع از هم قرار دارند. آبشار چپی در سمت چپ این آبشار (از نمای چنوب به شمال) قرار گرفته است. البته از آبشار چپی فقط آثار آن باقی مانده است و آب آن به یک طرف منحرف شده و از حالت آبشار خارج شده است ولی هنوز درختان انار و انجیر کمی در این منطقه باقی مانده است ولی به نظر میرسد که دبی آب خروجی بیشتر باشد.

مسیر دسترسی
از شهر ایلام در مسیر ملکشاهی و شهر میمه مرکز بخش سراب میمه، بعد از گذشتن از شهرمیمه به طرف روستای گوراب علیا، به روستای تختان می رسید. جمعا مسافتی نزدیک به ۱۱۰ کیلو متر را باید طی کنید تا به روستای تختان برسید. بسته به نوع خودرو، زمانی بین دو تا دو و نیم ساعت برای رسیدن به روستای مذکور زمان لازم است. آبشار تختان از جنوب کبیرکوه سر چشمه می گیرد. مسیر دسترسی به آبشار شیبی ملایم دارد.

منبع:تریپ یار

مرتبط:

سفری به تنگ کافری بدره ایلام

آبشار گچان _آبشاری زیبا در ایلام

“ارغوان ایلام” عروس زاگرس می خشکد؟

آبشار کشیت کرمان

کشیت روستایی از توابع بخش گلباف شهرستان کرمان در استان کرمان است. این ناحیه بیابانی طبیعت زیبایی دارد و آبشار کشیت یکی از آبشارهای بی نظیر این منطقه است. این آبشار فضایی انتزاعی را برای بیننده خلق می‌ کند. آب از دیواره‌ های دره می ‌جوشد و نمونه‌ های خاصی از سرخس‌ ها و گل سنگ‌ ها در اطراف این دره رشد کرده و بر زیبایی این آبشار افزوده است. درياچه ای زیبا در پای آبشار بوجود آمده که بر زیبایی آن می افزاید.

آبشار کشیت در موقعیت جغرافیایی N2951 E5807 در استان کرمان واقع شده است. روستای کشیت در منتهی الیه جنوب خاوری شهرستان کرمان در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان شهداد واقع است. وجود قلعه مشهور کشیت که اقتباسی از ارگ بم و ارگ راین است نیز نشان از تاریخ کهن این منطقه دارد و کشیت از جمله نخستین سکونتگاههای بشر بوده است. این روستا از بافت تاریخی منحصر بفردی برخوردار است و چشم انداز فوق العاده ای دارد.

بعد از بافت تاریخی وارد مجموعه ای بسیار متراکم از درختان و پوشش گیاهی منطقه می شویم که نخلستان تشکیل داده اند و نکته جالب توجه رودخانه پر آبی است که در این منطقه جاری است.

دره کشيت مملو از رودخانه و آبشارهای کوچک و بزرگي است که از ديواره دره به داخل آن جريان دارد و در نهايت رودخانه آب شيرين در انتهای اين دره زيبا تشکيل مي دهند که به رويايي در کوير بيشتر شباهت دارد.

آبشار کشیت کرمان

دره کشيت به طول سه کيلومتر مملو از نخلستان و درختان ميوه است و ديواره هاي اين دره عميق مملو از خزه و نوعي سرخس است که در کنار آبشارهاي هميشه جاري ان روييده و منظره اي بديع را شکل داده است. نکته قابل توجه در مورد اين منطقه وجود آبشاري به ارتفاع ۱۲ متر است که به محوطه اي مي ريزد که مردم محلي به آن دريا مي گويند. اين آبشار فضايي انتزاعي را براي بيننده خلق مي کند که بسیار دیدنی است. آب از ديواره هاي دره مي جوشد و نمونه هاي خاصي از سرخسها و گل سنگ در اطراف اين دره رشد کرده است. اين دره که در بخش غربي روستا واقع شده، مسير قديمي جريان آب کوير است که عمق و طول آن افزایش یافته است.

اين آبشار حوضچه اي طبيعي و بزرگ به وجود آورده است که حدود ۶۰۰ متر مربع وسعت دارد و به اعتقاد مردم محلي عمق اين حوضچه که به دليل ريزش آبشار بوجود آمده تا کنون اندازه گیری نشده است. وجود دهها آبشار در اين دره در ميانه کوير سوزان لوت و وجود هزاران اصله نخل و مرکبات هم گوني زیبایی را در منطقه به وجود آورده است.

آبشار کشیت کرمان

اقلیم گلباف
گلباف دارای دو اقلیم کوهستانی (بخش شمالی) و گرم و خشک (بخش جنوبی) است که این منطقه را بسیار زیبا و شگفت انگیز کرده است. باغ ‌ها و مزارع این منطقه با آب قنات آبیاری می ‌شود. از محصولات این منطقه میتوان به میوه‌ های سردسیری ازجمله انگور، انجیر، به، انار، زردآلو های نوری، قیصی، گردو، هلو و همچنین میوه های گرمسیری مانند انواع خرما اشاره کرد. محصولات زراعی آن شامل گندم، جو، ارزن و ترخون است. ترخون گلباف دارای عطر و طعم بخصوصی است و از شهرت بالایی برخوردار می‌ باشد.
از مکان‌های دیدنی شهر گلباف می‌ توان به قلعه ۶۰۰۰ ساله کشیت، سرو ۹۰۰ ساله، دریای عجیب الخلقه، بیکند (نوعی خانه است مانند غار)، قنات‌ های پر آب، کوه ‌های رنگارنگ، یخچال طبیعی، رشته کوه پلوار، آبشار بیدوئیه، کلوت‌ های کشیت، آبشار کشیت، رودخانه کشیت، خانه ‌های داخل کوه هشتادان، آبگرم جوشان، کوه شبه دماوند کرمان در جوشان، باغ تاریخی مرتضی خان هشتادان و آبشار حرمک اشاره کرد.

مسیر دسترسی:
از کرمان به گلباف می رویم که حدود  ۸۰ کیلومتر است. در روستای کشیت سراغ آبشار را میگیریم. این آبشار داخل کویر لوت واقع شده است. از روستای کشیت تا آبشار نیز حدود پنج کیلومتر است و از جاده ای خاکی قابل دیدن است.
همسایگان بخش گلباف از جنوب ابارق، از شمال شهداد، از غرب راین، و از شرق کویر پهناور لوت می باشند.

مرتبط:

آغاز مرمت بنای تاریخی تخت درگاه قلی‌بیگ کرمان

کرمان ، دیار کریمان

“قلعه منیژه” سالم‌ترین بنای بازمانده از ساسانیان در کرمانشاه