براساس مقرراتی که اخیرا از سوی دولت پاکستان به دفاتر خدمات مسافرتی و هوایی کشور اعلام شده است، تمام مسافران بالای ۱۵ سال با ملیت پاکستانی و مسافران بالای ۱۸ سال با ملیت غیرپاکستانی که به صورت کامل واکسینه شده‌اند و دارای کارت واکسیناسیون کووید به زبان انگلیسی هستند می‌توانند با شرایطی که دولت پاکستان اعلام کرده است به این کشور سفر کنند.

طبق مقررات اعلام‌شده، پاکستان ورود به این کشور را به نوع خاصی از واکسن محدود نکرده است.

بر این اساس، تمام مسافران بالای ۶ سال در پروازهای ورودی به پاکستان باید در محدوده ۴۸ ساعت مانده به پرواز آزمایش PCR  را در یکی از مراکز تاییدشده وزارت بهداشت انجام داده و گواهی منفی این تست را به زبان انگلیسی هنگام سفر همراه داشته باشند. بسیاری از مسافران و آژانس‌داران که تجربه سفرهای خارجی در این مدت را داشته‌اند توصیه می‌کنند گواهی منفی تست کرونا دارای QR code باشد.

تکمیل اطلاعات درخواستی مسافران در برنامه PASS TRACk و در لینک https://passtrack.nitb.gov.pk/login قبل از انجام پرواز الزامی بوده و مسافران باید کپی اطلاعات تکمیلی را هنگام پذیرش همراه داشته باشند.

از تمام مسافران بالای ۶ سال در بدو ورود به پاکستان تست Rapid Antigen گرفته می‌شود. در صورت مثبت شدن جواب تست، مسافر به مدت ۱۰ روز با هزینه خود قرنطینه می‌شود.

ایران نیز در مقابل از اتباع خارجی خواسته هنگام سفر به این کشور حتما گواهی تست منفی کرونا (به زبان انگلیسی) در فاصله ۷۲ ساعت مانده تا پرواز را به اضافه کارت واکسن که از تزریق دُز دوم ۱۴ روز گذشته باشد، همراه داشته باشند و فرم خوداظهاری را که هنگام پرواز به آن ها داده می‌شود تکمیل کنند.

بخش گردشگری پاکستان از همه‌گیری کووید-۱۹ همانند سایر کشورها به شدت تحت تاثیر قرار گرفته است. به گزارش مدیرعامل شرکت توسعه گردشگری پاکستان، در سال ۲۰۱۹، سهم کل سفر و گردشگری در تولید ناخالص داخلی (GDP) پاکستان ۵.۷ درصد بود که در سال ۲۰۲۰، زمانی که ویروس کرونا عالم‌گیر شد، سهم گردشگری در تولید ناخالص داخلی پاکستان به ۴.۴ درصد کاهش یافت و تعداد زیادی از مشاغل فلج شدند. در سال ۲۰۲۰، کووید-۱۹ بیش از ۱۰ میلیارد روپیه به صنعت گردشگری  پاکستان خسارت زد. اینک با رشد تدریجی سفرها به پاکستان، عمران خان، نخست وزیر این کشور گفته که ارتقاء گردشگری یکی از اولویت‌های دولت او برای ایجاد درآمد و فرصت‌های شغلی است.

با این وجود، اوج‌گیری سویه‌ای جدید از ویروس کرونا، ملاحظات بسیاری از گردشگران و مقررات کشورها را تشدید کرده است.

این کشور یکی از مقاصد تجاری ایران محسوب می‌شود، در عین حال که هر سال در فصل سرما، زائرانی از این کشور راهی شهرهای زیارتی ایران از جمله قم و مشهد می‌شوند.

منبع: ایسنا

محمدابراهیم لاریجانی که پیشینه مدیریت گردشگری داشته و اکنون شهردار تنکابن شده است، در گفت‌وگویی از برنامه‌هایی برای نزدیک شدن این شهر به استانداردهای شهر گردشگری سخن گفت و با بیان این‌که حمایت از توسعه گردشگری در دستور کار شهرداری و شورای این شهر قرار دارد، افزود: با چندین گروه از فعالان گردشگری در یک ماه گذشته دیدارهایی داشتم و برای شروع، چند کار مقدماتی را توافق کردیم. تهیه بروشور چاپی و مجازی، معرفی ظرفیت‌های گردشگری تنکاین، تهیه نقشه گردشگری تنکابن، جانمایی کیوسک‌های اطلاع‌رسانی گردشگری در مبادی ورودی، برخی از این توافق‌ها است که تا پایان سال باید انجام شود.

وی اضافه کرد: برگزاری تور آشناسازی برای راهنمایان گردشگری، عکاسان خبری و دفاتر خدمات مسافرتی شرق استان مازندران با هدف شناخت بیشتر ظرفیت شهر و شهرستان تنکابن، به عنوان بزرگترین شهر غرب مازندران و پنجمین شهر بزرگ استان، برنامه دیگری ست که به‌زودی اجرا می‌شود که سپس، این اقدام در سطح ملی اجرا خواهد شد.

شهردار تنکابن با بیان این‌که شناسایی فرصت‌ها و تهیه بسته سرمایه‌گزاری در حوزه گردشگری در دستور کار قرار دارد، افزود: تهیه تقویم رویدادهای فرهنگی ـ گردشگری شهرستان تنکابن با رویکرد توریست‌پذیری با همکاری اداره میراث فرهنگی و گردشگری نیز در دستور کار قرار گرفته است. در این تقویم در نظر است به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که در هر ماه سال، دست‌کم یک رویداد داشته باشیم.

وی بیان کرد: جاذبه‌های طبیعت‌گردی، کوهستان، رودخانه‌های خروشان، ساحل، دریا، روستاهای نمونه صنایع دستی، بیش از ۶۰ اقامتگاه بوم‌گردی روستایی، تنوع غذا و مهاجرت پرندگان از مناطق سردسیری به رودخانه چشمه کیله از جمله جاذبه‌های گردشگری تنکابن است.

لاریجانی گفت: امیدوارم با برنامه‌ریزی صورت گرفته توسط شهرداری تنکابن و تدابیر و حمایت های راهبردی نماینده مردم شریف تنکابن در مجلس شورای اسلامی، سال آینده این شهر به عنوان «شهسوار گردشگری ایران» در ادبیات و گفتمان گردشگری داخلی کشور وارد شود.

تنکابن در غرب استان مازندران واقع شده است. این شهرستان که به سرسبزی و آبادانی شهره است از غرب به شهرستان رامسر، از شمال به دریای خزر و از شمال شرقی به شهرستان عباس آباد و از شرق به کلاردشت و از جنوب به رشته کوه های البرز، شهرستان طالقان و منطقه الموت دسترسی دارد. تنکابن یکی از مراکز پرورش گل های زینتی و همچنین ماهی است. محلی ها به این منطقه شهسوار می‌گویند.

پیشینه تاریخی تنکابن به آماردها Āmārd می‌رسد که یک تبار باستانی است. در دوران کهن ایران، زمان فرمانروایی هخامنشیان در کرانه جنوبی دریای کاسپین، اقوام کادوسی، تپوری و آمارد می‌زیستند که قومی آریایی و سکایی تبار بودند.

جنگله ای دو هزار و سه هزار، چشمه کیله، قلعه مارکوه در کنار آبشارها، مرداب‌ها، غارها و آب گرم معدنی از جمله جاذبه‌های این منطقه است.

منبع: ایسنا

تبلت‌ها یا الواح هخامنشی سال ۱۳۱۳ شمسی در تخت جمشید توسط باستان‌شناسان کشف شدند. این الواح با موافقت دولت وقتِ ایران برای مطالعه و بررسی به دانشگاه شیکاگو امانت داده شد. الواح در ۵۰ صندوق چوبی که شامل حدود ۲۰۰۰ جعبه‌ مقوایی و چند پیت نفتی که در تخت جمشید (پارسه، پرسپولیس) به پارافینِ مذاب آغشته شده بودند، از طریق بوشهر به آمریکا فرستاده شدند. در قرارداد و موافقت‌نامه طرفین آمده است که «ایران لوح‌هایی گلی را برای رمزگشایی و خواندن، به امانت به دانشگاه شیکاگو که مشغول کاوش تخت جمشید (پارسه، پرسپولیس) بود، می‌سپارد».

مطالعات گل‌نوشته‌ها پس از پارافین‌زدایی از سال ۱۹۳۷ میلادی آغاز می‌شود. رمزگشایی و خط‌خوانی برخی الواح، پیچیده گزارش شده و کار به کندی پیش می‌رفته است. مطالعاتی که قرار بود در یک بازه سه‌ساله انجام شود، با شروع جنگ جهانی متوقف می‌شود و بعد از جنگ در سال ۱۹۴۵ میلادی دوباره شروع می‌شود. نتیجه مطالعات در هر دوره چاپ شده است. این الواح تا کنون در چهار مرحله به ایران برگردانده شده است؛ سال ۱۳۲۷ شمسی (۱۷۹ قطعه)، سال ۱۳۲۹ شمسی (۳۷هزار قطعه)، سال ۱۳۸۳ شمسی (۳۰۰ قطعه) و سال ۱۳۹۸ شمسی (۱۷۸۳ قطعه). همچنان حدود ۱۷ هزار گل‌نبشته سالم و قطعات شکسته از الواح هخامنشی در اختیار موسسه شرق‌شناسی شیکاگو قرار دارد.

تاخیر در بازگشت الواح هخامنشی به ایران که از سال ۱۳۸۳ شمسی و پس از انتقال محموله سوم اتفاق افتاد، به این خاطر بود که  قبل از آغاز برنامه‌ریزی‌ها برای بازگشت بخش چهارم الواح به کشور، یک شکایت روند استرداد را متوقف کرد. پرونده‌ای معروف به «جنی روبین» (شاکی پرونده‌ الواح هخامنشی) علیه ایران تشکیل شد که خبرگزاری رویترز سال ۱۳۹۶ داستانِ آن شکایت و سرنوشت الواح را این‌گونه شرح داد: «سه سال پیش دادگاهی در آمریکا حکم داد آثار تاریخی ایران که به صورت امانت در دانشگاه شیکاگو نگهداری می‌شدند، مصادره شوند و غرامت ۷۱ میلیون و ۵۰۰ هزار دلاری قربانیان آمریکایی یک انفجار انتحاری در بیت‌المقدس، از فروش این کتیبه‌ها و اشیاء تاریخی پرداخت شود. این حمله انتحاری سال ۱۹۹۷ میلادی رخ داد و طی آن، سه نیروی نظامی به پیاده‌رویِ شلوغ یک مرکز خرید حمله کرده و خود را منفجر کردند. این حمله انتحاری منجر به کشته شدن پنج تن و زخمی شدن ۲۰۰ نفر دیگر شد.

دادگاه آمریکا، ایران را به همکاری با نیروهای حماس متهم کرد و خواستار پرداخت غرامتی ۷۱ میلیون و ۵۰۰ هزار دلاری به خانواده‌های قربانیان شد. وقتی ایران از پرداخت این مبلغ خودداری کرد، دادگاه آمریکایی حکم مصادره اشیاء تاریخی ایران را که در موسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو امانت بود، صادر کرد و دستور داد برای تامین مبلغ غرامت این الواح به فروش برسند.

اما دیوان عالی آمریکا که دوم اسفند ۱۳۹۶ برگزار شد، حکم مصادره و فروش الواح هخامنشی ایرانی را لغو کرد.» قاضی این پرونده اظهار کرده بود: این آثار به منظور پژوهش‌های باستان‌شناسی در اختیار مؤسسه شیکاگو قرار گرفته و اهداف تجاری در آن وجود ندارد، بنابراین نمی‌توان آن‌ها را مصادره کرد. با این وجود، انتقال بخشی از الواح هخامنشی به ایران از زمان صدور حکم دادگاه، حدود دو سال طول کشید، آن هم درحالی‌که ایران در انتظار بازگشت همه الواح هخامنشی بود. در واقع، اوفک ـ دفتر کنترل دارایی‌های خارجی آمریکا ـ مجوز استرداد ۱۷۸۳ لوح هخامنشی را به ایران داده بود و ۱۷ هزار قطعه و گِل‌نبشته دیگر در شیکاگو باقی ماند تا بعدا به ایران انتقال داده شود.

پیگیری ایسنا از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی درباره سرانجام استرداد باقی‌مانده الواح هخامنشی از آمریکا، به این پاسخ رسید که «بازگشت الواح هخامنشی در دست جریان است، اما محدودیت‌های کرونا، دشواری بیمه با توجه به تحریم‌ها و بسته‌بندی، همان‌گونه که بازگشت محموله چهارم را با کندی مواجه کرد، در بازگشت باقی‌مانده الواح هخامنشی بی‌تاثیر نبوده است، اما با توجه به همکاری اساتید و موسسه شرق‌شناسی شیکاگو این امیدواری وجود دارد که ۱۷هزار لوح و مُهر هخامنشی تدریجی به کشور مسترد شود که بخشی از آن “شاید” تا پایان سال ۱۴۰۰ به ایران استرداد داده شود. نظر وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بر این است که بازگشت الواح با توجه به احکام دادگاه آمریکا، ممانعت حقوقی و قانونی ندارد.»

مدیر وقت موسسه شرق‌شناسی شیکاگو زمانی که همراه چهارمین محموله از الواح هخامنشی به تهران سفر کرده بود، درباره زمان حدودی بازگشت ١٧ هزار لوح هخامنشی که همچنان در اختیار این موسسه است، گفته بود: دپارتمان خزانه‌داری آمریکا نظر نهایی را می‌دهد، اما دلم روشن است؛ چرا که در زمان انتقال ١٧٠٠ لوح هخامنشی فرایند را یاد گرفتم، اما این کار به مجوز دولتی نیاز دارد و ما کنترلی روی این مجوز نداریم و فقط می‌توانیم بگوییم مسیر درستی را پیش می‌رویم و سعی می‌کنیم مثل دو سال گذشته به بازگشت سایر الواح کمک کنیم.

اگرچه دو سال از زمان این اظهارنظر گذشته، اما ایران امیدوار است استادان و موسسه شرق‌شناسی شیکاگو مانند گذشته به استرداد باقی‌مانده الواح هخامنشی به ایران کمک کنند. هرچند برای چگونگی بیمه الواح با توجه به تحریم‌ها، بسته‌بندی و انتقال آن‌ها به ایران، همچنان دغدغه و نگرانی وجود دارد.

باستان‌شناسان این الواح را بایگانی بی‌نظیری از دوره‌ هخامنشی می‌دانند. شاهرخ رزمجو ـ باستان‌شناس و پژوهشگری که روی نمونه‌هایی از الواح مستردشده مطالعه کرده، گفته است: اطلاعاتی که این الواح می‌دهند، معمولا از کتیبه‌های سلطنتی نمی‌توان دریافت کرد. این اطلاعات به نوعی پشت صحنه سیستم اداری است که حکومت هخامنشی را می‌گردانده است. این مجموعه در واقع غنی‌ترین مجموعه هنر تصویری هخامنشی محسوب می‌شود که از نظر هنری و باستان‌شناسی نیز اهمیت بسیار دارد.

منبع: ایسنا