گردشگری کم‌شتاب اما پایدار
«گردشگری کم‌شتاب» یا Slow Tourism نوعی گردشگری و سفر است که با تمرکز بر جزئیات و توجه به تاثیر روان‌شناختی سفر بر شرایط جسمی و روحی فرد استوار است. این‌گونه از سفر نگرش عمیق‌تری به گردشگری و نیازهای روانی انسان به سفر و گردشگری دارد. گردشگری کم‌شتاب در مسیرهایی که مسافران کمتری دارد بیشتر مورد‌توجه قرار می‌گیرد و از این رهگذر می‌کوشد روح مکان‌ها و فرهنگ‌هایی که به‌دور مانده است را «احساس» کند، نه آنکه با سرعت و عجله صرفا دیداری گذرا از آن داشته باشد.
گردشگری کم‌شتاب در واقع به معنی تشویق و حمایت از میل قلبی گردشگر به لذت‌بردن و زندگی در میان سکنه محلی و مردمان ساکن در مناطق مختلف است به‌جای اینکه صرفا با پیروی از کتاب‌های راهنمای گردشگری از نقاط و آثار خاصی در مناطق مختلف دیدار کند.
طرفداران سفرهای کم‌شتاب در مباحث خود همگی متفق‌القولند که لذت ذاتی و بالقوه سفر اغلب با سرعت و شوق بیش از حد رسیدن به مقصد از دست می‌رود، درحالی که در سفر کم‌شتاب این لذت دوباره به مسافر بازمی‌گردد. در این نوع از گردشگری ارتباطات واقعی و معناداری میان مسافران با مردمان محلی، مکان‌ها، آثار و نیز فرهنگ‌ها، غذاها، میراث تاریخی و فرهنگی و محیط‌زیست و طبیعت برقرار می‌شود.
توریسم کم‌شتاب در نهایت به معنی کاستن از سرعت زندگی و درنتیجه کاهش سرعت مصرف است که برخی آن را پاسخ مناسبی در شرایط مصرف فزاینده و تهدیدهای روزافزون آب و هوایی می‌دانند. اصل‌های مهمی در توریسم کم‌شتاب به عنوان فلسفه این نوع سفر مطرح است که شامل ماندن حداقل یک هفته در هر مقصد توریستی و خودداری از سفرهای متعدد در زمان کوتاه است. دقت در جزئیات نیز اصل مهم دیگری است که تا حدی فلسفه این نوع سفر یا توریسم را توضیح می‌دهد.
همچنین اقامت در خانه‌ها و اتاق‌های اجاره‌ای به جای اقامت در هتل‌های لوکس و پرمصرف و خرید از فروشگاه‌های ساده محلی و از همه مهم‌تر خرید کالاهای محلی به جای کالاهای مارک‌دار صادراتی نیز از دیگر عواملی است که سبب کاهش سرعت حرکت و در نهایت کاهش میران مصرف می‌شود.
هر‌چه از شتاب گردشگر کاسته شود و بیشتر در مقصد بماند، توسعه بیشتری را در صنعت گردشگری آن منطقه شاهد خواهیم بود. اما ناگفته نماند که افزایش مدت ماندگاری گردشگر در مقصد نیازمند مجموعه کاملی از امکانات است.
برای نیل به این مقصود باید بسته کاملی از تاسیسات اقامتی، پذیرایی، رفاهی و تفریحی داشته باشیم که کمتر چنین مجموعه‌ای را با کیفیتی مناسب در کنار هم می‌توان یافت. به گفته کارشناسان این صنعت هرکدام از شهرهای ایران این قابلیت را دارند که یک بسته سفری حداقل ۱۰ روزه را در آنها طراحی کرد اما ضعف شدید امکانات و برنامه‌ریزی سبب شده تا این امکان از بین رفته و ماندگاری گردشگر در یک مقصد را به حداقل برساند.
منبع خبر:توریسم پرس
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.