باباکوهی شیراز گردشگاهی آرامش بخش

‌به گزارش ایسنا، کوه صبوی شیراز، به واسطه احداث مسیر پیاده‌روی، بسیاری از مشتاقان گردشگری و ورزش را به خود جذب می‌کند؛ ارتفاعاتی که بقعه‌ی باباکوهی را در میانه خود دارد و از چشم‌اندازی بسیار زیبا بر فراز شیراز برخوردار است.

صعود به این کوه، نه تنها کار دشواری نیست بلکه هیجان‌انگیز و آرامش بخش نیز محسوب می‌شود، کوهی که نقطه‌ی میانی آن جایگاهی است برای نشستن و لذت بردن از طبیعت کوهستان و هوایی پاک.

در این کوه دو غار وجود دارد که یکی در گذشته محل زندگی یکی از عارفان بوده است و درون دیگری اکنون آرامگاه ابوعبدالله محمد بن عبدالله معروف به ابن باکویه قرار دارد.

مقابل این غار ایوانی قرار دارد که از سنگ و گچ ساخته شده و در آن قطعه سنگی هست که شیروانی بر روی آن عبارتی نوشته و در پایان تاریخ ۱۲۳۵ را ذکر کرده است.

این کوه نامش را از همین باباکوهی که از بزرگان و مشایخ سده چهارم هجری بوده، علاوه بر آرامگاه باباکوهی، دارای چشمه‌ی آب و چندین اتاق است که گفته شده اتاق‌ها و گنبد مربوط به دوره قاجار و از آثار مویدالدوله طهماسب میرزا نوه فتحعلی‌شاه و حاکم فارس بوده که در سال ۱۲۷۵ ه. ق ساخته و بعدها مرمت شده است.

بقعه‌ی باباکوهی آخرین بار سال نود و یک توسط اوقاف و امور خیریه و تحت نظارت اداره کل میراث فرهنگی استان فارس، مرمت شد.

باباکوهی

شیخ ابوعبدالله بن عبیدالله شیرازی مشهور به باباکوهی که لقب بابا را به دلیل سالک بودنش گرفته، سال ۳۳۷ هجری قمری متولد شده و در سال ۴۴۲ هجری قمری درگذشته است.

ابن باکویه شیرازی در جوانی به کسب دانش پرداخت و با علمای زمان خود نظیر شیخ ابوسعید ابوالخیر و خواجه عبدالله انصاری ملاقات داشته و از محضر آنها کسب دانش کرده است.

جامی شاعر قرن نهم نیز در نفحات الانس بسیار از باباکوهی یاد کرده و او را بزرگترین شاعر زمان خود دانسته است.

گفته شده عبدالله باکویه که دارای صفات حمید بود مسافرت‌های بسیار کرد و بعد از استفاده از محضر بزرگان و در پایان عمر به شیراز بازگشت و به دور از مردم شهر در کوه شمالی شیراز در غاری از کوه صبوی عزلت گرفته و به نیایش پرداخت و در سال ۴۴۲ درگذشت و همان‌جا به خاک سپرده شد.

منبع خبر:ایسنا