فراموشی هنر بهون بافی در کهگیلویه و بویراحمد

سیاه چادر به عنوان مسکن متحرک عشایر کوچ‌رو به نوعی اساس زندگی این جامعه مولد و کم توقع بوده که این روزها دیگر زنگ و بوی خاصی ندارد و دیوارهای سنگ و بلوکی در یورد‌های عشایری جایگزین بهون شده است.

سیاه چادر از موی بز در  دو نوع تابستانی و زمستانی توسط زنان عشایر بافته می‌شود، وزن و اندازه مناسب آن برای حمل و نقل آسان توسط چهار پایان در ایل راه‌های سخت گذر و کوهستانی و سهولت بر پا ساختن و جمع آوری آن از ویژگی‌های این مسکن سیار عشایر است.

سیاه چادر با ویژگی خاصی که دارد سال‌های سال به یک صورت و طرح باقی مانده و به نظر می‌رسد که اوج این هنر در مراحل اولیه اختراع قرار دارد و این محصول برای پوشش سرپناه جامعه عشایری استفاده می‌شود.

سیاه چادر را از موی بز می‌بافند، استفاده از موی بز خاصیت جالبی در در سیاه چادر ایجاد می‌کند و در حالت عادی دارای سوراخ و منفذهای بسیاری بوده که در تابستان عبور هوا از این منافذ سبب می‌شود هوای درون آن خنک و مطبوع بماند ولی با بارش باران با جذب رطوبت اندکی این منافذ خود به خود بسته شده و از ورود باران به درون آن جلوگیری می‌شود و متاسفانه بافت سیاه چادر در حال فراموشی است.

منبع خبر:تسنیم