محور ساسانی شامل کاخ ساسانی در سروستان، مجموعه فیروزآباد شامل شهرگور، بنای موسوم به آتشکده و کاخ اردشیر و مجموعه آثار دوره ساسانی بیشاپور کازرون شامل شهر تاریخی بیشابور، نقوش برجسته تنگ چوگان و غار شاپور است.
پیش از این چهار اثر تاریخی فارس به ثبت جهانی رسیده بود که شامل مجموعه پاسارگاد، بقایای باغ های پاسارگاد ، باغ ارم و تخت جمشید است.
سلسله ساسانیان از سال ۲۲۴ تا ۶۵۱ میلادی بر ایران حکومت کردند.

مرمت کاخ ساسانی به خوبی در حال انجام است
فرماندار شهرستان سروستان که کاخ ساسانی در این شهرستان قرار دارد در گفت و گو با خبرنگار ایرنا بیان کرد:در حوزه توسعه زیرساخت‌های کاخ ساسانی در اعتبارات سال جاری توجه خوبی صورت گرفت تا بتوانیم زیرساخت‌های لازم را برای این میراث جهانی فراهم کنیم.
محسن پورزارعی ادامه داد: از میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان فارس درخواست کرده‌ایم برخی از مناسبت‌ها را با کاخ ساسانی مرتبط کند که این آثار جهانی بهتر معرفی شود.
وی اضافه کرد: در مسیرهای مواصلاتی منتهی به شهرستان سروستان نیز تابلوهای راهنمای گردشگر را نصب کرده‌ایم و خوشبختانه پس از ثبت جهانی محور ساسانی شاهد حضور بیشتر گردشگران در کاخ ساسانی هستیم.
فرماندار سروستان گفت: برای مرمت بنای کاخ ساسانی نیز یک اکیپ تخصصی در حال فعالیت هستند که بخشی از گنبد اصلی مرمت شده است، مرمت نیز با گچ مخصوصی که از کوه‌های اطراف می‌آورند و در کوره پخته می‌شود صورت می‌گیرد و آماده صادرات این گچ به تمام دنیا هستیم.
پورزارعی  اظهارکرد: کار مرمت کاخ ساسانی به خوبی پیش می‌رود که از شهروندان در نقاط مختلف کشور دعوت می‌کنم از این آثار جهانی بازدید کنند.

سروستان از شهرستان های مرکزی فارس است که فاصله آن با شیراز حدود ۸۰ کیلومتر است.

نگاه مردم به توسعه گردشگری پس از ثبت جهانی محور ساسانی
فرماندار شهرستان فیرزوآباد که شهرگور، بنای موسوم به آتشکده و کاخ اردشیر در این شهرستان قرار دارد نیز در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: بحث مرمت این آثار جهانی محور ساسانی در توسط کاش‌گران و باستان شناسان که عمدتا ایتالیایی هستند در حال انجام است و بحث استحکام بناها را دنبال می‌کنند.
سید کمال علوی افزود: با توجه به اینکه شهرستان فیروزآباد در محور ترانزیت جاده شیراز- جم- عسلویه قرار دارد، به طور تقریبی حدود هشت تا ۱۰ هزار تردد در روز از این محور صورت می‌گیرد که فراهم کردن زیرساخت‌ها برای حضور گردشگران در این شهرستان ضرورت دارد.
وی ادامه داد: در کنار آثار جهانی محور ساسانی، جاذبه‌های گردشگری زیادی نیز در شهرستان فیروزآباد وجود دارد که می‌توان از این ظرفیت در جهت رونق گردشگری و ایجاد اشتغال استفاده کرد.
فرماندار فیروزآباد گفت: ثبت جهانی محور ساسانی بر روند حضور گردشگران در این شهرستان تاثیر داشته است به گونه‌ای که میزان حضور گردشگران خارجی در سال جاری نسبت به مدت مشابه چند سال گذشته افزایش یافته و این افزایش قابل توجه بوده است.
علوی افزود: آنجه در شهرستان فیروزآباد نیاز است که مورد توجه بیشتری قرار گیرد، بحث زیرساخت‌ اقامتی است که باید فراهم شود و زمینه را برای حضور بیشتر گردشگران فراهم کند.
وی ادامه داد: در کنار آثار تاریخی و جاذبه‌های گردشگری، تولید گلاب، گل و گیاهان دارویی از دیگر ظرفیت‌های موجود در شهرستان فیروزآباد است که می‌تواند جاذبه‌ای برای حضور گردشگران باشد.
فرماندار فیروزآباد با اشاره به اقدامات گذشته برای توسعه بوم گردی در این شهرستان گفت: اعتبارات و تسهیلاتی به بحث بوم گردی پرداخت شده و برخی از اقامتگاه‌ها نیز به بهره‌برداری رسیده است اما نیازمند گسترش بیشتر زیرساخت‌های اقامتی هستیم که در در این زمینه سرمایه‌گذاران باید مشارکت کنند.
علوی اظهارکرد: رویکرد مردم پس از ثبت جهانی محور ساسانی این است که در قالب اشتغال پایدار متناسب با شرایط حفاظت از محیط زیست، بحث گردشگری و بوم گردی را مدنظر قرار دهند.
وی ادامه داد: نگاه و نگرش مردم به سمت توسعه گردشگری سوق پیدا کرده است است که متاثر از ثبت جهانی محور ساسانی است که باید پرداخت تسهیلات و حمایت‌های دیگر در این زمینه مدنظر قرار گیرد.

حود ۹۰ کیلومتر از شیراز به سمت جنوب غربی به شهرستان فیروزآباد می رسیم.

اطلاعات محور ساسانی کازرون دور از دسترس 

غارشاپور، شهرباستانی بیشاپور، تنگ چوگان از مهم ترین آثار در محور ساسانی در شهرستان کازرون در غرب فارس است و فاصله مرکز این شهرستان با شیراز حدود ۱۲۰ کیلومتر است.

با این حال تلاش خبرنگار ایرنا برای مصاحبه با داریوش دهقان فرماندار کازرون برای جویا شدن از اقداماتی که برای محور ساسانی در حوزه کاری وی صورت گرفته، بی نتیجه ماند.

منبع:ایرنا

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، غذا مهم‌ترین عنصر فرهنگی هر کشور و عنصری ماندگار در ذهن‌ها است که به عنوان پدیده‌ای مهم به سرعت در میان سرزمین‌های مختلف جا به جا می‌شود؛ به صورتی که همچون یک الگو در معرفی و توصیف یک دیار بیان می‌شود و مثل یک ابزار قدرتمند در برقراری رابطه میان گروه‌های مختلف فرهنگی و قومیتی به کار می‌رود.

غذا برای هر فرد در بردارنده مفهوم خاصی است که یادآور بخشی از خود اوست چرا که می‌تواند عاملی برای پیوند زدن احساسات فعلی او با گذشته‌ و نیز با گروه فرهنگی و قومی وی باشد. این امر در میان مهاجران بسیار به چشم می‌آید که همواره سعی دارند به کمک تهیه غذای سنتی خود با استفاده از مواد اولیه بومی، آخرین حلقه‌های اتصال به وطن و نیز هویت فرهنگی خود را حفظ کنند و با بهره‌گیری از این نماد غرور فرهنگی که در هر جامعه و حتی خانواده تحت تأثیر الگوی خاصی قرار دارد، به مقابله با اندوه غربت بروند؛ بدین ترتیب آشپزی تبدیل به هنری می‌شود که هم جسم را تغذیه می‌کند و هم روح را سیراب.

از سوی دیگر، غذا در مقیاس بزرگ‌تر بخش مهمی از فرهنگ و بیانگر هویت ملی است که از نسلی به نسل بعد منتقل می شود و دربردارنده رسم و رسوم و مناسبت‌های مردم در سراسر دنیا است، به صورتی که در هر فصل، به مناسبت هر رویداد و با فرارسیدن هر تعطیلی، شکل خاصی به خود گرفته و به این ترتیب فرهنگ عام جامعه را تعریف می‌کند و در نتیجه هر ملت یا کشوری را به غذایی خاص یا عادات غذا خوردن ویژه‌ای مرتبط می‌کند. برای مثال ایتالیا با پیتزا و ماکارونی شناخته می‌شود در حالی که در این کشور انواع متفاوتی از غذاهای پاستا وجود دارد که هر یک در مناطق مختلف ایتالیا روش‌های متفاوتی برای آماده‌سازی دارند و این مسأله نمونه‌ای از کلیشه‌سازی فرهنگ غذایی نسبت به ایتالیا است.

در رابطه با فرهنگ‌های غذا خوردن نیز می‌توان به خوردن غذا با دست، قاشق چنگال و چاپستیک اشاره کرد. همچنین دعا خواندن بر سر میز غذا، اجبار خوردن غذا با دست راست، مؤدبانه یا غیرمؤدبانه بودن لیس زدن انگشتان، نقش مکالمه در حین صرف غذا و مواردی از این قبیل،از دیگر عادات و فرهنگ‌های مختلف غذایی در سراسر دنیا به حساب می‌آیند و تفاوت‌ها حتی در میان افرادی با زمینه‌های فرهنگی و برخی عادات غذایی مشابه نیز وجود دارد. حساسیت به قوانین و آداب غذا، در ایجاد و تقویت روابط متقابل فرهنگی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که این اهمیت سبب پدید آمدن نوعی متفاوت از گردشگری، با عنوان “گردشگری غذا” شده است.

گردشگری غذا چیست؟

این نوع گردشگری با صرف یک وعده غذای مناسب و آشامیدن یک لیوان نوشیدنی در طول سفر بسیار متفاوت است چرا که در نوع خود، راهی مناسب برای غرق شدن در فرهنگ و میراث یک منطقه و کسب تجربه‌ای منحصر به فرد و به یاد ماندنی در آشنایی با طعم غذاهای مختلف و چشیدن خوراکی‌های رنگارنگ است. این تجربه شامل هرگونه تلاش گردشگر در یادگرفتن، استفاده کردن و جرأت خوردن و آشامیدن غذاها و نوشیدنی‌های محلی و خاص هر منطقه به منظور لذت بردن از طعم آن و آشنایی با فرهنگ‌های غذایی گوناگون در سراسر دنیا می‌شود.

گردشگری غذا همچنین دربرگیرنده هر مفهومی است که بیانگر آداب خاص آشپزی یک منطقه می‌شود؛ از جمله این موارد می‌توان به بازدید از مزارع، گذراندن دوره‌های آشپزی محلی، بازدید از بازارهای محلی فروش مواد غذایی، آشنایی با مواد تشکیل دهنده هر غذا و نوع طبخ آن، تنوع غذایی موجود و نوع سرو هر غذا، مواد غذایی بومی و فراوان هر منطقه، میوه‌ها و سبزیجات بومی و از همه مهم‌تر، میراث گذشتگان در استفاده از مواد موجود در طبیعت برای تهیه غذا اشاره کرد.

این نوع گردشگری که در حال حاضر به عنوان یک موضوع مهم برای تحقیقات اخیر در زمینه گردشگری تبدیل شده است، با سه عنوان گردشگری غذا، گردشگری آشپزخانه‌ای یا گردشگری خوراک‌شناسی شناخته می‌شود که هر سه به لحاظ عملکرد معادل یکدیگر هستند که بسته به زبان مادری و برداشت‌های زبانی کمی متفاوت به نظر می‌رسند.

گردشگری آشپزخانه‌ای و گردشگری خوراک‌شناسی 

گردشگری آشپزخانه‌ای، عبارتی است که در بدو پیدایش این صنعت به کار رفت ولی در میان انگلیسی زبانان با مفهوم نادرستی مواجه شد چرا که سبب شد افراد گمان کنند این نوع گردشگری به معنای بررسی تخصصی غذاهای هر منطقه توسط افراد خبره در آشپزی است، در حالی که این بررسی‌ها تنها بخش بسیار کوچکی از این نوع گردشگری را در بر می‌گیرد. گردشگری خوراک‌شناسی بیشتر برای جذب متقاضیان اروپایی رواج یافت چرا که این افراد اصطلاح گردشگری غذایی را، تعبیر مورد استفاده برای توضیح فرهنگ آشپزی منطقه می‌دانستند و نیاز به عبارتی با درصد جذابیت بالاتری داشتند.

گردشگری غذا

اصطلاح رایج و شناخته شده برای اینگونه گردشگری در حال حاضر همین عبارت گردشگری غذایی است که شامل سفر از محلی به محل دیگر به منظور تجربه طعم و مزه‌های جدید شده و دربردارنده طیف گسترده‌ای از تجارب، از چرخ‌دستی‌های مواد غذایی و فروشندگان خیابانی گرفته تا رستوران‌های لوکس و بزرگ است. همچنین عبارت مورد استفاده به صورت خودکار شامل نوشیدنی نیز می‌شود چرا که این تعبیر با فرض بر این که تمامی افراد در کنار غذای خود یک نوشیدنی نیز سرو می‌کنند، تعیین شده است.

هدف از گردشگری غذا

در این سفر عواملی چون عطر و طعم، کیفیت، تازگی، طبیعی بودن، منحصر بودن به منطقه‌ای خاص، فصل تهیه، نحوه تهیه و ماندگاری از اهمیت و جذابیت به سزایی برخوردار بوده چرا که فرهنگ آشپزی هر منطقه را تشکیل می‌دهند. هدف از گردشگری غذایی نیز آشنایی با جزئیات این فرهنگ‌ها، بدون در نظر داشتن رده‌بندی و دیدگاه‌های تخصصی است و در واقع غذاهای ساده‌تر از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند و مسافران بیشتری را به سمت منطقه جذب می‌کنند که باعث می‌شود این نوع گردشگری به بخشی از هویت آن منطقه تبدیل شود. این گردشگران علاوه بر لذت بردن از طعم غذا و نوشیدنی اطلاعات بسیاری در زمینه نحوه تولید، تاریخچه پیدایش، عوامل مؤثر در شکل‌گیری یک دستورغذایی خاص و مواردی از این قبیل به دست آورده و گاهی در مراحل آماده‌سازی مواد اولیه و حتی در برداشت و یا خرید محصولات نیز شرکت می‌کنند و به هدف اصلی ایجاد گردشگری غذایی، یعنی دستیابی به اصالت فرهنگ‌ها می‌رسند.

این صنعت، فرصتی درخشان برای تمام شرکت‌های مرتبط با غذا یا سازمان‌های فرهنگی و گردشگری در جذب علاقه‌مندان به کشف تجربیات جدید است که می‌تواند به ترویج فرهنگ‌های گوناگون کمک کند.غذاهای منحصر به فرد هر جامعه نیز منعکس کننده تاریخ، شیوه زندگی، ارزش‌ها و باورهای منحصر به فرد آن جامعه است چرا که غذا دریچه ورودی هر فرهنگ و نمایانگر نحوه صحیح رفتار در آن فرهنگ است.

منبع:ایمنا

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در سال ۲۰۰۰، در انتشار کتابی با عنوان «علاقه توریست به مرگ، فاجعه و جنایات» نوع جدید گردشگری با نام “گردشگری سیاه تلخ یا تاریک” معرفی شد که به بازدید از تاریک‌ترین وجوه تاریخ و سفر به مکان‌هایی با “جاذبه‌های مرگبار” اشاره داشت. این نوع گردشگری که از اوایل قرن ۲۱ و حتی پیش از آن، کنجکاوی بسیاری گردشگران دنیا را به خود جلب کرد، فرصتی مناسب در اختیار علاقه‌مندان به سفرهای هیجان‌انگیز و غافلگیرکننده قرار می‌دهد و برای برآورده کردن تمایلات افراد به درک بهتر تاریخ و ارتباط با آن است.

 در این نوع گردشگری که مسافران طی آن به مکان‌های مرتبط با مرگ، فاجعه و یا بدبختی سفر می‌کنند، ارتباطی عمیق و عاطفی با فصل‌های تاریک تاریخ برقرار می‌شود که به اعتقاد طرفداران این نوع گردشگری، هرچند ناراحت‌ کننده است ولی ضروری به نظر می‌رسد؛ چرا که جنبه‌های تاریک تاریخ و بشریت کاملا جالب و پر از نشانه و درس است و اجتناب از درک و یافتن نشانه‌های اشتباهات گذشتگان، باعث می‌شود که امکان پیشگیری از تکرار آن‌ها در آینده وجود نداشته باشد.

 به همین دلیل تورهای مختلفی در دنیا وجود دارند که متقاضیان را به بازدید از میدان‌های جنگ و اردوگاه‌های کار اجباری، اجساد سنگی مردگان پمپئی، بازدید از مکان‌هایی مانند جزیره روبن کیپ تاون، میدان‌های کشتار کامبوج، دیوار برلین، شهر هیروشیما و یا خانه آن‌فرانک در آمستردام می‌برند. آن‌ها این نوع گردش‌ها را یادآور رویدادهایی می‌دانند که انسان را نسبت به مسائل گذشته و امروز خود آگاه می‌کند. طرفداران این نظریه معتقدند کسانی که تاریخ را نادیده می‌گیرند محکوم به تکرار آن هستند و غفلت از گذشته باعث می‌شود که انسان نتواند نقشی مؤثر در آینده ایفا کند.

آن‌ها همچنین باور دارند که بازدید از جوامع ویران شده و مناطق جنگی باعث پیشگیری از تکرار جنگ بر سر قدرت خواهد شد و بازدید تمامی مکان‌هایی که نام و شرح آن‌ها در تاریخ آمده است، بهتر از هرگونه کتاب درسی می‌تواند مؤثر باشد و تجربه تلخ تاریخ را واقعی‌تر نمایان کند تا جایی که در این مکان‌ها تمایل انسان به ثبت لحظات و اشتراک گذاری آن‌ها، تبدیل به برقراری ارتباط عمیق با گذشته و ارتقای درک بشریت از خوب و بد می‌شود. البته باید گفت که اینگونه گردشگری‌ها ممکن است جنبه‌های منفی نیز داشته باشد و غرق شدن در عمق هر یک از این فاجعه‌های تاریخی می‌تواند خود سبب پدید آمدن فاجعه‌های دیگر شود.

انواع گردشگری سیاه

در کل گردشگری سیاه بسته به نوع مقصد به چهار دسته گردشگری مصیبت، فقر، خودکشی و پایان جهان تقسیم می‌شود که هر یک علاقه و توجه گروهی خاص را به خود اختصاص می‌دهد. مثلا هدف گردشگری مصیبت، به تصویر کشیدن غم و اندوه حاصل از بلایای طبیعی و آموزش مهارت‌های مقابله با بحران و شرایط سخت است. در گردشگری فقر، گردشگر با هدف کمک به جوامع فقیر و کشورهای کمتر توسعه یافته به مناطق محروم سفر می‌کند و با شیوه زندگی مردم درگیر با فقر آشنا می‌شود، گردشگری پایان جهان بیشتر در میان محققان و علاقه‌مندان به محیط زیست پرطرفدار است و مقصدهای آن مناطقی است که تحت‌تأثیر عوامل محیطی خطرزا قرار دارند و اما آخرین نوع گردشگری سیاه، یعنی گردشگری خودکشی خود دارای دو جنبه است. جنبه اول مسافرت به مناطقی با بیشترین آمار خودکشی و بررسی علل و ریشه‌های آن مربوط می‌شود و جنبه دوم بازدید از مناطقی است که به افراد سالمند یا افرادی با بیماری‌های لاعلاج اجازه مرگ خود خواسته می‌دهند.

به طور کلی، از زمان معرفی این نوع گردشگری، آمار رو به افزایشی از مسافران برای بازدید از این مکان‌های هراسناک و مخوف تاریخی گزارش شده است که این آمار به طور تقریبی به بیش از ۲۳ میلیون بازدیدکننده در سال می‌رسد. از معروف‌ترین مکان‌های مورد بازدید در این گردشگری می‌توان به یادبود ۱۱ سپتامبر در نیویورک اشاره کرد که تنها در سال اول ۴/۵ الی پنج میلیون بازدید کننده داشت و لقب تاریک‌ترین مکان جهان را به خود اختصاص داد.

 از دیگر مکان‌هایی محبوب در میان گردشگران سیاه عبارتند از روستای “تیر وایرا” در نیوزیلند که فوران کوه تاراورا در سال ۱۸۸۶ باعث نابودی آن شد، چرنوبیل در اوکراین که در سال ۱۹۸۶ شاهد سقوط هسته‌ای بود. اردوگاه کار اجباری در لهستان، کشته شدگان کومبوجی، محل درگذشت جانز جاپلین و گرام پارسونس، محل خودکشی هیتلر، کلیسای Sedlec Ossuary (معروف به کلیسای استخوان) در جمهوری چک که با اسکلت‌های تقریبا ۴۰ هزار قربانی طاعون تزئین شده است، خانه‌های درگذشتگان مشهور و قاتلان سریالی، مکان‌هایی که مورد حملات تروریستی و بلایای هسته‌ای واقع شده‌اند و صدها مکان دیگر در سراسر دنیا که سالیانه جمعیت بسیاری از عاشقان ماجراجویی و تجربه کنندگان ترس را به سمت خود می‌کشاند.

منبع:ایمنا

مطلب مرتبط:۱۰ مکان عجیب و وحشت انگیز جهان که با دیدن آنها نفستان بند خواهد آمد

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، غذای محلی هر شهری مقدمات اصلی آشنایی با فرهنگ و تاریخ آن دیار را فراهم می‌آورد. غذاها به اندازه خاطرات قدرتمند و خود به وجود آورنده قوی‌ترین خاطرات در سفر هستند، چنانچه حتی ضعیف‌ترین عطر آن‌ها، در روزها و سال‌های آینده نیز انسان را به حال و هوای سفرش باز می‌گرداند.

بدون شک بازگشت به خانه با یک دستورالعمل غذایی خوشمزه، از بهترین سوغاتی‌های جاودان برای هر سفری است. برای کسب این تجربیات و به دست آوردن چنین سوغات ارزشمندی، نقاطی بی‌نظیر از سراسر دنیا در پیش روی عاشقان غذا و علاقه‌مندان به طعم‌های جدید و دوست‌داشتنی قرار دارد. در این میان برخی کشورها و حتی بعضی شهرهای این کشورها توانسته‌اند شهرت خوبی در این زمینه به دست بیاورند. بنابر گزارش “trip advisor“، برجسته‌ترین شهر در زمینه گردشگری غذا، شهر رم در کشور ایتالیا است که از طریق بررسی، رتبه‌بندی و تعداد نظرات ارائه شده در بخش نظرات کاربران در این سایت مشخص شده است.

عاشقان غذا به رم بروید

رم بدون شک یکی از بزرگترین شهرهای جهان در زمینه مواد غذایی است که با گزینه‌های مختلف غذا و نوشیدنی در رده برترینِ برترین‌ها دسته‌بندی می‌شود. این شهر با ارائه مجموعه‌ای از غذاهای گوشتی، گیاهی و دریایی و نیز برخی از بهترین پیتزاها، خاص‌ترین پاستاها و خوشمزه‌ترین ماکارونی‌، پپه و اسپاگتی موجود در جهان هر ساله پذیرای تعداد زیادی از بازدیدکنندگان و عاشقان غذا است.

سفر به این شهر امکان بهره‌مند شدن از تجربه خوردن برش‌های انجیر و کدو سبز و همچنین چشیدن طعم‌ قارچ‌ها و پنیرهای مخصوص را در اختیار بازدیدکنندگان قرار می‌دهد. بهتر آنکه با وجود تنوع غذایی بالا در رم، از سرو یک پاستای خوشمزه در رستوران XBacchus لذت ببرید و در گوشه کنار خیابان‌ها به خوردن پیتزای خیابانی و توپ‌های برنجی فوق‌العاده خوشمزه مشغول شوید. جالب آنکه رم در کل شهری با محله‌های شناخته شده در زمینه مواد غذایی است که هر یک به نوبه خود به صورت جداگانه بسیار مورد توجه و محبوبیت قرار دارد.

بهترین غذاهای رم

توپ‌های برنجی یا Supplì : توپ‌های برنجی و پر از پنیر موتزرلا، گوشت مرغ یا قارچ خوراکی که با لایه‌ای نازک از برنج پخته پوشیده می‌شوند، در تخم‌مرغ و سس خردل خیس خورده و سپس سرخ می‌شوند. سرو این غذا با سس گوجه‌فرنگی انجام می‌شود.

پاستای ایتالیایی: یکی از انواع محبوب پاستا در رم که ظاهری شبیه اسپاگتی دارد، Cacio e Pepe به معنای فلفل سیاه و پنیر است که از رشته‌های کربوناتا، روبلیو، پنیر پیتزا و فلفل سیاه تشکیل شده است.

اسنک Fritti: شامل غذاهای پخته و سرخ شده از جمله آتریشو سرخ شده، شکوفه‌های شکم پر، سیب و سبزیجات فصلی که بسیار خوشمزه و دلچسب هستند.

پیتزای رومانیایی: خمیری پوشیده از انواع گوشت، سبزیجات، سس یا روغن و پر از  پنیر پیتزا که فقط برای شام سرو می‌شود و مطمئنا همه با انواع آن آشنایی دارند.

ژلاتو: دسر یخ زده محبوب ایتالیایی است که بر پایه شیر و شکر ساخته شده و به طور کلی مخلوطی از خردل، کرم و شیر است. این دسر چربی کمتری نسبت به سایر بستنی‌ها دارد ولی امروزه به دلیل استفاده از پودرها و رنگ‌های مصنوعی، ۸۵ درصد  آن‌ها غیرطبیعی هستند که بهترین راه تشخیص آن بررسی شکل و رنگ این دسر است. ژلاتو واقعی نباید تپه‌ای شکل و درخشان باشد.

محبوب‌ترین محله غذایی رم

محله Testaccio، که مردم محلی آن را “قلب رم” می‌نامند با غذا و مواد غذایی پیوند تاریخی عمیقی دارد و محله غذایی اصلی رم و زادگاه غذاهای “cuisine Romana” است. همچنین یک بندر باستانی در ساحل رودخانه تربر از قدیمی‌ترین مناطق برای معامله روغن زیتون، نوشیدنی، انواع مغزیجات و نیز به دست آوردن دستورالعمل‌های غذایی سنتی همچون تریپ، کاپاتلا، اگزتا، و شیرینی‌های رمی است.

این محله با وجود رستوران‌های معتبر، مغازه‌هایی که چند نسل در میان خانواده‌ها دست به دست شده‌اند و بازارهای غذایی موجود در هر گوشه و کنار بدون شک بهترین مقصد برای دوستداران غذا به حساب می‌آید و بهترین مقاصد غذایی آن عبارتند از “Da Remo” برای صرف بهترین پیتزا، La Stazione di Posta به منظور سرو ناهارهای لذیذ، خوشمزه و خاطره انگیز، Volpetti برای کسب بهترین تجربه از طعم گوشت، پنیر و نوشیدنی، “Flavio al Velavevodetto” با بهترین ماکارونی، و “Bar Giolitti” برای خریدن و لذت بردن از طعم فوق‌العاده بهترین ژلاتو دست ساز.

همچنین عاشقان غذاهای خیابانی لازم است حتما به Trapizzino سری بزنند. در این منطقه پیتزاهای منحصر به فردی با خمیری مملو از انواع سس‌ها، انواع ماکارونی و مرغ‌های شکم پر با سبزیجات تازه و برش‌های بادمجان که در سس گوجه فرنگی غرق شده‌اند، یافت می‌شود.

در پایان باید گفت که یک سفر غذایی به رم، از جمله بهترین فعالیت‌هایی است که تمامی عاشقان غذا و فرهنگ می‌توانند داشته باشند و گردشگران غذایی با مقصد رم می‌توانند در کنار لذت بردن از طعم‌های جدید، کم‌نظیر و متنوع به بعضی از بهترین دستورهای غذایی ممکن در سراسر دنیا دسترسی پیدا کنند.

منبع:ایمنا