سعید امیریان با این تحلیل که طولانی شدن پاندمی کرونا فعالان بیشتری را در گردشگری ورشکست خواهد کرد، با استناد به آمارها و مطالعات جهانی تصویری از عمق این بحران ساخت و به ایسنا گفت: بررسی گزارش‌ها و آمارهای سازمان جهانی جهانگردی نشان می‌دهد در فاصله سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ میلادی، جهان با چهار بحران بزرگ مواجه شده است؛ ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، پاندمی سارس ۲۰۰۳، رکود اقتصاد جهانی ۲۰۰۹ و پاندمی کرونا ۲۰۲۰. در سال ۲۰۰۱ وقتی حادثه ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاد رشد صنعت گردشگری صفر شد، اما در سال ۲۰۰۳ که پاندمی سارس شایع شد تعداد گردشگران در سطح جهان، چهاردهم درصد رشد منفی داشت و زمانی که رکود اقتصادی، جهان را تحت تاثیر قرار داده بود رشد گردشگری منهای چهار درصد شد. اما در سال ۲۰۲۰ که ویروس کرونا عالمگیر شده، پیش‌بینی‌ها بر این است که صنعت گردشگری در جهان ۲۰ تا ۳۰ درصد رشد منفی را تجربه کند که این اعداد عمق بحران را نشان می‌دهد.

او بیان کرد: در حقیقیت ما با دو بحران مواجهیم؛ بحران کوتاه‌مدتی که تعداد گردشگران بین‌المللی را بین ۲۰ تا ۳۰ درصد کاهش داده و بحران میان‌مدتی که باید در جریان آن، گردشگران را تشویق و ترغیب کنیم مجددا سفر بروند.

این کارشناس اقتصاد گردشگری ادامه داد: ویروس کرونا از اسفندماه تا اواسط ماه اردیبهشت ۹۰ درصد کشورها را بر آن داشت تا سفر را ممنوع و یا شرایط  سخت‌گیرانه‌ای حاکم کنند. بررسی آمارها نیز نشان می‌دهد ۱۰ کشوری که بالاترین بحران کرونا را تا کنون تجربه کرده‌اند، کشورهایی بوده‌اند که ۳۶ درصد گردشگران دنیا را به خود اختصاص داده‌اند، یعنی کشورهای گردشگرپذیر با بحران کرونا بیشتر درگیر شده‌اند و آسیب شدیدتری دیده‌اند که شاید نشان‌دهنده تاثیر گردشگری و سفر در شیوع این ویروس باشد. در مطالعات مربوط به ویروس سارس نیز تایید شد که گردشگری عاملی برای پاندمی‌ها است.

امیریان افزود: از نظر جغرافیایی، بیشترین آسیب به ترتیب به گردشگری چین و کشورهای شمال شرقی آسیا، جنوب شرقی آسیا، اروپای جنوبی و اروپای غربی و بعد از آن به جنوب آسیا و خاورمیانه، منطقه‌ای که ایران در آن دسته‌بندی شده، وارد شده است.

او ادامه داد: گردشگری ایران علاوه‌بر این که از بحران‌های جهانی آسیب می‌بیند با بحران‌های ملی نیز مواجه است، مثلا بعد از حادثه ۱۱ سپتامبر و حمله آمریکا به افغانستان و ناامن شدن خاورمیانه، گردشگری ایران با افت شدیدی روبه‌رو شد. آن سال‌ها هم بحث بر سر کمک دولت به صنعت گردشگری بود، وعده‌هایی هم داده شد اما در عمل اتفاقی رخ نداد. یا در سال ۱۳۹۱ که تحریم‌های بین‌المللی به خاطر پرونده هسته‌ای از سر گرفته شد، گردشگری ایران نیز تحت تاثیر قرار گرفت، بحران تحریم در سال ۱۳۹۷ تشدید شد و گردشگری را با رکود مواجه کرد.

او با بیان این‌که در تئوری‌ها از بحران‌های عمومی با عنوان «ریسک سیستماتیک» یاد می‌شود، اظهار کرد: در دو دهه گذشته، ایران با چهار بحران عمومی مواجه شد که کرونا شدیدترین آن‌ها بود. طبیعتا سیاست‌گذاران و فعالان گردشگری کشورمان باید به این فکر باشد در چنین مواقعی چه سیاستی را اتخاذ کنند. این سیاست‌ها در چند لایه قابل بحث است؛ بخشی از آن کلان است و دولت‌ها باید به فکر باشند و راه‌حل‌هایی را بیاندیشند. یک‌سری سیاست‌ها در بخش باید اتفاق افتد و اقداماتی را هم بخش خصوصی باید انجام دهد.

او افزود: در لایه دولت طبیعتا اعتباراتی به صورت بلاعوض و یا بیمه تصویب می‌شود تا بخش‌های آسیب‌دیده نجات یابند. در پاندمی کرونا دولت ورود نسبتا خوبی داشت، یک میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی برداشت کرد و در دو حوزه مشخص هزینه کرد. حوزه نخست درمان و سلامت بود که سعی شد نقایص و کمبودهای دارویی تامین شود و کارکنان بخش درمان تشویق شوند. دولت از ابعاد مختلفی سعی کرد بخش سلامت و درمان را تقویت کند. در بخش دومِ حمایت‌ها، دولت سعی کرد با تخصیص بیمه بیکاری به کارکنان بیکارشده کمک کند. از سویی پرداخت‌های مستقیمی به حدود سه میلیون خانوار از ۲۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان داشت.

امیریان بیان کرد: معتقدم دولت در این حوزه‌ها نسبتا موفق وارد شد و سعی کرد نظام درمانی را سرپا نگه دارد و اجازه نداد آمار مرگ و میر کرونا تشدید شود. ولی در سایر حوزه‌ها هنوز نتوانسته به سیاست واحد دست یابد که چگونه از بخش‌های آسیب‌پذیر مثل هتل‌ها، آژانس‌ها، موزه‌ها، مراکز فرهنگی و باشگاه‌های ورزشی که در این مدت کامل تعطیل بودند و یا با وجود بازگشایی نمی‌توانند مشتری بپذیرند و با کاهش شدید درآمد مواجه شده‌اند، حمایت کند. دولت به خاطر این‌که در تحریم است و نمی‌تواند نفت را به فروش برساند و یا ناچارا با قیمت پایین می‌فروشد، عملا منابع مالی کمی در اختیار دارد و در مضیقه است و نمی‌تواند کمک شایانی داشته باشد. در این بخش ضعف زیادی در کمک دولت دیده می‌شود که دلیل عمده آن کاهش منابع مالی است.

این کارشناس اقتصادی ادامه داد: دولت اکنون با بحران مواجه است، اما در سال‌های ۸۱ – ۱۳۸۰ که کشور با بحران منطقه‌ای مواجه شد و آمریکا به افغانستان حمله کرد، وضعیت مالی دولت بد نبود، با این حال کمک قابل توجهی به بخش خصوصی نشد. چه آن زمان و چه حالا حرف از تخصیص تسهیلات مالی ارزان‌قیمت بود ولی اتفاق نیفتاد. تسهیلاتی هم که اکنون برای خسارت‌ها درنظر گرفته ضرر هنگفت این صنعت را جبران نمی‌کند و مکانیزم طراحی‌شده، کمک‌کننده نیست.

او افزود: در بخش میانی، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سعی کرد از طریق اطلاع‌رسانی در دولت و شرکت در جلسات مجلس ابعاد ضرر و زیان را که نسبتا وسیع است اعلام کند اما همین وزارتخانه به خاطر تعطیلی موزه‌ها و از دست دادن بخشی از درآمدهایش، منابع مالی زیادی در اختیار ندارد و با بحران مالی مواجه است و نمی‌تواند خسارت این صنعت را جبران کند.

امیریان گفت: بخش خصوصی گردشگری نیز اگر آن‌چنان که وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اعلام کرده این مدت ۱۲ هزار میلیارد تومان درآمد را از دست داده، می‌ارزد که برای بحران‌های بعدی چاره‌ای اندیشه کند. شاید لازم باشد صندوق ضمانت مالی تشکیل شود. بخش خصوصی گردشگری نسبتا بزرگ و قوی است، مجموعه‌ای از هتل‌ها، آژانس‌های گردشگری، اقامتگاه‌ها، راهنمایان گردشگری، مجتمع‌های رفاهی، بین‌راهی و … که می‌توانند آن صندوق را تشکیل دهند و سهام‌دار آن باشند و درصدی از درآمدشان را برای مواقع بحرانی مشابه امروز، در این صندوق پس‌انداز کنند که البته برای حفظ ارزش منابع آن باید سرمایه‌گذاری کنند. دولت هم می‌تواند در مواقع بحرانی کمک‌های خود را به این صندوق اختصاص دهد.

او اظهار کرد: درحال حاضر چنین صندوق و منابع حمایتی وجود ندارد، برای همین همه منتظرند دولت کمک کند، دولتی که به شدت کسری بودجه دارد و این وسعت از زیان را نمی‌تواند جبران کند، حداکثر می‌تواند وام دهد که آن هم جوابگوی شرایط فعلی نیست.

این کارشناس اقتصاد گردشگری در ادامه با طرح این سوال که شرکت‌های گردشگری از نظر اقتصادی و مالی چه ویژگی‌هایی باید داشته باشند تا در بحران دوام بیاورند و کمتر آسیب ببینند؟ گفت: تحقیقات انجام‌شده در این رابطه به چند توصیه و راهکار رسیده است؛ این شرکت‌ها اندازه و مقیاس تولید و خدمات‌دهی را بالا ببرند تا در بحران‌ها کمتر آسیب ببینند، چون شرکت‌های بزرگ امکانات بیشتری برای ایستادگی در برابر ریسک‌های سیستماتیک دارند، می‌توانند با دولت ارتباط برقرار کنند و از کمک‌های بهتری بهره‌مند شوند. شرکت‌های بزرگ تنوع بازار و فعالیت دارند، وقتی یک فعالیت آن‌ها با افت مواجه می‌شود فعالیت دیگر آن‌ها را نجات خواهد داد. اگر نقدینگی بیشتری در اختیار داشته باشند و اعتبار بیشتری نزد بانک‌ها داشته باشند می‌توانند منابع مالی بهتری دریافت کنند. شرکت‌هایی که کمتر بدهکار باشند در بحران مقاوم‌تر خواهند بود و شرکت‌هایی که از عوامل و تجهیزات در اختیار به صورت کارآمد و خوب استفاده کنند، مقاومت بالاتری را در برابر بحران نشان می‌دهند.

او یادآور شد: این توصیه‌ها برای شرکت‌هایی است که از بحران عبور می‌کنند و در شرایط عادی می‌توانند به این شاخص‌ها دست یابند. البته این شرکت‌ها هم از بحران آسیب می‌بینند اما  دیرتر به مرز نابودی می رسند.

امیریان در تحلیل وضعیت موجود گردشگری و مسیر حرکت این صنعت درحال حاضر، گفت: بحران کرونا بسیار عمیق و بیش از تصورات ما است که متاسفانه دوره آن طولانی شده است و این احتمال می‌رود با ادامه این روند تعداد بیشتری از فعالان گردشگری از چرخه خدمات‌دهی خارج شوند و این باعث تاسف است صنعتی که در طول سال‌های متمادی دارای ساختاری بزرگ شده است به خاطر پیش‌بینی نکردن بحران‌ها از دست برود. وقتی شرکتی تعطیل شود بازگشایی مجدد آن و برگرداندن نیروهای متخصص آن سخت خواهد بود و معلوم نیست چند درصد از نیروهای از دست‌رفته را بتوان برگرداند. از طرفی شرکت‌هایی که بدهی دارند ممکن است تجهیزات و دارایی‌های خود را بفروشند، و معمولا احتمال بازگشت این مجموعه‌ها ضعیف است. باید آرزو کنیم این بحران طولانی‌تر نشود تا بدنه اصلی صنعت گردشگری حفظ  شود. اگر فعالان این صنعت آسیب ببینند بعد از بحران هم نمی‌توانند کار کنند و رسیدن به آمارهای قبل از بحران نیز دشوار خواهد بود و بازگشت با تاخیر صورت خواهد گرفت.

منبع:ایسنا

مرتبط:

اعتراض به اطلاعیه «سفر» ستاد کرونا

سفر کمترین تاثیر را در شیوع کرونا دارد

محدودیت‌های سفر تفریحی در ایام کرونا

به گزارش ایسنا، علی‌اصغر مونسان آخرین برآورد از میزان خسارت واردشده از کووید -۱۹ به صنعت گردشگری را ۱۲ هزار میلیارد تومان اعلام کرده است. او گفته که نگران ورشکستگی این صنعت است. وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی که قبلا هم نسبت به تعطیلی موزه‌ها و تاسیسات گردشگری در شرایط حساس شیوع ویروس کرونا مقاومت نشان داده بود، اینک نسبت به اطلاعیه اخیر ستاد کرونا معترض شده و گفته است: «در سطح ملی به کرات این موضوع مطرح است که سفر موجب تشدید کرونا می‌شود، در صورتی که رعایت نکردن فاصله اجتماعی، ازدحام و استفاده نکردن از ماسک، عامل اصلی شیوع است و سفر کمترین تأثیر را دارد.»

او این سخنان را در جلسه شورای معاونان و مدیران استانی این وزارتخانه مطرح کرده و از ارسال نامه‌ای به رییس‌جمهور درباره صدمه‌ای که به صنعت گردشگری وارد شده، خبر داده است. مونسان اظهار کرد که «در این نامه تاکید کرده‌ام در صورت ادامه این روند، صنعت گردشگری صدمه جبران‌ناپذیری متحمل خواهد شد. در نیمه دوم سال، موج بزرگ بیکاری را شاهد خواهیم بود. بسیاری از مردم تمام سرمایه زندگی خود را برای احداث تأسیسات گردشکری سرمایه‌گذاری کرده‌اند که با شراط به‌وجودآمده امیدی به درآمد و بازپرداخت وام‌ها وجود ندارد.»

ولی تیموری، معاون گردشگری این وزارتخانه هم در همان جلسه به اطلاعیه ستاد کرونا درباره پرهیز از سفر در تعطیلات ماه محرم واکنش نشان داد و تاکید کرد که در ستاد ملی مقابله با کرونا مصوبه‌ای در خصوص لغو سفر وجود ندارد و در ادامه هم گفت: «با توجه به این‌که تنها یک ماه برای انجام سفر فرصت باقی مانده است مدیران کل استانی باید در جلسات استان از انجام سفر دفاع کنند و با اتخاذ تصمیمات درست و تشدید نظارت‌ها به انجام سفر کمک کنند.»

ستاد ملی کرونا روز گذشته در اطلاعیه‌ای از مردم خواست: با توجه تعطیلات پیش ‌رو و  احتمال سفر، حداقل تردد در سطح شهرها و جاده‌ها را داشته باشند و از اقلیتی که در این‌باره بی‌توجه هستند نیز درخواست کرد به جمع کثیر ایرانیان همراه برای مقابله با کرونا بپیوندند و با توجه به دستورات پزشکان و پرستاران وزارت بهداشت با رعایت کلیه دستورالعمل‌ها به کرونا مبتلا نشوند و دیگران را مبتلا نکنند.

این ستاد یادآور شد: براساس آخرین توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی فاصله‌گذاری اجتماعی با ماندن در خانه و حداقل جابه‌جایی در سطح شهرها و جاده‌ها  و استفاده از ماسک موثرین‌ترین راه برای پیشگیری از کرونا است.

هرچند وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و ‌صنایع دستی و برخی از فعالان گردشگری در بحران کنونی نسبت به ضد تبلیغ‌های ستاد کرونا و وزارت بهداشت علیه سفر شاکی شده‌اند، اما وزارت بهداشت سفر را یکی از عوامل اصلی شیوع ویروس کرونا در کشور معرفی کرده و خواسته که از گسترش آن جلوگیری شود.

سعید نمکی هفدهم تیرماه در سخنانی اظهار کرد: «متاسفانه سفرهایی انجام شد و در جریان آن بمب ویروس را با خود حمل کردیم و دیگران و خودمان را گرفتار کردیم. هیچ وقت نمی‌توانم غم سنگینی را که در این مدت بر دل بنده و همکارانم سنگینی کرد فراموش کنم؛ این‌که کودک ۱۰ ساله‌ای که با پدر و مادر به قشم رفت و در بندرعباس به جای بازگشت به آغوش پدر و مادر، به خاک سپرده شد.»

منبع:ایسنا

مرتبط:

سفر کمترین تاثیر را در شیوع کرونا دارد

سفر عامل انتقال کرونا است

زندگی روستایی آرام، آهسته و به دور از هیاهوی زندگی شهرنشینی، پیش می رود. همواره حمایت از روستا و روستانشینان ورد کلام مسئولان مختلف است و گاهی واژه «مظلوم» را هم چاشنی کلام خود می کنند تا به نظرشان نافذ و گیراتر شود، اما گاهی آنچه که در عمل شاهد آن هستیم آن چیزی نیست که مسئولان بیان می کنند.

روستای تاریخی گردشگری «وانِشان»، هم تاریخ و هم طبیعت دارد و هم یک شهر زیرزمینی و به اعتقاد برخی از فرهنگ دوستان وانشان ابیانه ای دیگر است.

حیف است اگر آدم به دامنه کوه‌های زاگرس نزدیک شود، اما روستای «وانشان» را نبیند. کنار امامزاده، جنب نهر آب و وسط میدان روستا، درخت چناری است که بزرگان روستا می‌گویند ۹۰۰ سال قدمت دارد و به قدری تنومند است که گویا در گذشته علاوه بر اینکه سایه‌ای بر سر اهالی روستا بوده، بچه‌ها بر روی شاخه‌های آن می‌رفتند و مراسم تعزیه را از آن بالا نگاه می‌کردند.

روستای تاریخی وانشان علاوه بر غار، قلعه، شهر زیرزمینی، امامزاده تاریخی و باغات بی نظیر، هنوز هم خانه های تاریخی را در دل کوچه پس کوچه های تنگ خود دارد که نگاه هر رهگذری را میخکوب می کند، اما در طول سال های اخیر همواره مورد بی مهری مسئولان قرار گرفته. زمانی روستا را با هدف جذب گردشگر سنگ فرش می کنند، اما دیری نمی پاید که بخشی از آن خراب و از بین می رود، چراکه مسئولان در انتخاب سنگ مناسب با آب و هوای این روستا دقت لازم را نداشته است، قلعه ای برای لوکیشن سریال تاریخی مولانا در این روستا توسط عوامل این سریال ساخته می شود، اما بعد از پایان فیلمبرداری و آن زمان که اندک اندک مورد توجه گردشگران قرار می گرفت، اداره منابع آب گلپایگان به دلیل قرار گرفتن در بستر رودخانه حکم تخریب قلعه را می گیرد، رودخانه ای که شاید سال های سال هم که بگذرد، اما آن قدر پر از آب نشود که این بنا برای آن مشکل ساز شود.

این روستا آنقدر زیباست که حتی برخی مسئولان هم با آن عکس یادگاری می گیرند، اما امیدواریم مشکلات آن را هم حل کنند.

اکنون با اجرای طرح بنیاد مسکن مبنی بر سنگ فرش کردن و زیباسازی دیوارهای روستا، اهالی این منطقه گردشگری علاوه بر اینکه با مشکلاتی روبرو شده اند، گلایه های فراوانی هم دارند.

فرماندار، رئیس بنیاد مسکن و رئیس شورای روستای وانشان از طرح بنیاد مسکن در این روستا که شامل سنگ فرش و آجرچینی دیوارها است بازدید کردند. در این بازدید علی اکبر زندی- رئیس شورای روستای وانشان در گفت وگو با ایسنا در خصوص پروژه در حال اجرای بنیاد مسکن در این روستا، اظهار کرد: دو سال است که این طرح انجام شده اما بندکشی برای آجرها و سنگ های آن انجام نشده که سبب کنده شدن سنگ ها و آجرها شده است.

وی ادامه داد: پیمانکار از رئیس بنیاد مسکن که مجری طرح است، حرف شنوی ندارد چه برسد به ما، اگر قرار باشد پولی که متعلق به روستاست را حیف و میل کنند اصلا کاری انجام ندهند بهتر است.

رئیس شورای روستای وانشان خاطرنشان کرد: ساعت ۹ صبح، بناها را از خانه ای که در روستا اجاره کرده اند بیدار کردیم و بر سر کار آورده ایم. آن وقت دو ساعت و نیم بعد هم کار را تعطیل می کنند، این چه پیمانکاری است؟ اهالی این مشکلات را از چشم ما می بینند در صورتی که اعضای شورا و دهیاری نقشی در تعیین پیمانکار ندارند. با این شرایط اصلا نیازی به سنگ فرش نداریم و همه را باید بِکنند تا آسفالت کنیم.

زندی گفت: برای چگونگی اجرای پروژه باید با شورا و دهیار روستا هماهنگ باشند، صبح که از خواب بیدار می شویم مشاهده می کنیم که کوچه ای که سنگ فرش دارد را کنده اند تا مجددا سنگ فرش کنند آن وقت کوچه ای که اصلا سنگ فرش نشده را رها کرده اند. خواسته ما این است که بودجه ای که در این روستا هزینه می شود، اصولی و با در نظر گرفتن اولویت های شورای روستا و نه تصمیم پیمانکار، باشد.

همچنین رئیس بنیاد مسکن شهرستان گلپایگان در این باره، گفت: سال های گذشته عملیات اجرایی بنیاد مسکن در روستای وانشان به صورت طرح اجرا می شد، اما اکنون به عنوان تنها روستای بافت با ارزش شهرستان اقداماتی در این روستا در حال انجام است.

علیرضا ناطقی ادامه داد: در شهرستان تجربه اجرای چنین طرحی را نداشتیم و نواقصی وجود دارد، همچنین هر نقصی در اجرای پروژه وجود داشته باشد از صورت وضعیت پیمانکار کم می کنیم. تا آخر تابستان سال جاری اموری که قول داده ایم را در این روستا انجام می دهیم، همچنین قول می دهیم که این پروژه را بدون نقص از پیمانکار تحویل بگیریم.

فرماندار گلپایگان نیز در خصوص طرح در حال اجرای بنیاد مسکن به ایسنا، گفت: این کار ارزشمندی است که دولت در این روستا انجام می دهد و نباید اصل کار را فراموش کرد، نقص هایی وجود دارد که از بنیاد مسکن خواستم نظارت خود را بر روی پیمانکار بیشتر کند. هر سال چند صد میلیون تومان برای این روستا اعتبار می گذارند تا حالت سنتی خود را حفظ کند.

حسین یارمحمدیان، تصریح کرد: طی دو سال اخیر حدود ۵۰۰ میلیون تومان برای سنگ فرش و زیباسازی آن هزینه شده است و برای اینکه بتوانیم روستای وانشان را کاملا زیبا بازسازی کنیم حدود ۵ میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد. براساس اظهارات رئیس شورای این روستا، شهر زیرزمینی در این منطقه قرار دارد که با همکاری دولت امیدواریم بتوانیم آرام آرام این شهر زیرزمینی را بازسازی کنیم.

۲۳ روز بعد از این بازدید برای بررسی وضعیت این روستا مجددا وارد این منطقه شدیم، اما آنچه که مشاهده کردیم وضعیتی نامناسب تر نسبت به ۲۳ روز قبل بود که برخی از مسئولان از طرح بازدید داشتند. در همین راستا مجددا با علی اکبر زندی- رئیس شورای روستای وانشان  گفت و گو کردیم.

زندی، اظهار کرد: بعد از بازدید مسئولان شهرستان، فردی از اداره کل بنیاد مسکن استان اصفهان و پیمانکار مربوطه از این طرح بازدید کردند، کارشناسی که از اداره کل آمده بود دستور کندن حدود ۸۰ متر از سنگ فرش را داد، اما پیمانکار بدون توجه به این موضوع بر روی سنگ فرش ها دوغاب کاری انجام داد.

وی افزود: شاهراه اصلی روستا حدود دو ماه است که کنده شده و پیرزنان و پیرمردان باید از روی سنگ و آجرهای انباشته شده در روستا تردد کنند. بارها ایرادات این طرح را بیان کردیم، اما به دلیل اینکه پیمانکار حقوق خود را از اداره دیگری دریافت می کند به حرف شورای روستا گوش نمی دهد و اکنون نیز که ناظر طرح گفته سنگ فرش ها و آجرها کنده شود، برای اهالی زحمت دوچندانی ایجاد خواهد شد اگرچه اکنون به حرف ناظر هم عمل نکردند.

با شرایطی که اکنون در این روستا برای معابر آن حاکم است اگر اتفاقی برای اهالی روستا که بیشتر پیرمرد و پیرزن هستند، رخ دهد و نیازی به حضور آمبولانس باشد، امکان عبور خودرو امداد در کوچه ها نیست، از سوی دیگر اگر این پروژه براساس قول رئیس بنیاد مسکن تا آخر تابستان به اتمام نرسد با شروع فصل سرما و بارندگی ها شرایط وخیمتری نسبت به وضعیت فعلی شاهد خواهیم بود.

روستای وانشان در ۱۲ کیلومتری جنوب شهرستان گلپایگان، در کنار کوه “تیر” قرار دارد.

منبع:ایسنا

مرتبط:

روستای وانشان گلپایگان ، بهشتی در دل گلپایگان