می‌گویند شکر نعمت نعمتت افزون کند، کفر نعمت از کفت بیرون کند، حال مصداق آن را در دریاچه منحصر به فردی که در ۱۰۰ کیلومتری شهرستان ساری بخش چهاردانگه روستای اروست قرار گرفته است، می‌بینیم، جاذبه‌ای که فقط دو نمونه از آن در جهان وجود دارد یکی در ترکیه و دیگری در مازندران.

با یک حساب سرانگشتی تفاوت در نوع نگهداری این پدیده اعجاب‌انگیز در این دو مکان از زمین تا آسمان است.

“پاموکاله” با آنکه رنگین‌کمان رنگ‌های سورت را ندارد و سفید است اما حالش از سورت بسیار بهتر است و جزء یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های ترکیه محسوب می‌شود، دولت ترکیه با نگهداری صحیح از این جاذبه سود سرشاری از جذب گردشگر در این مکان به دست آورده است.

اما چشمه‌های باداب سورت پلکانی بی‌نظیر در ایران و کم‌نظیر در جهان و دومین اثر طبیعی ملی کشور، واقع در روستای ارست بخش چهاردانگه‌ی شهرستان ساری در سال های اخیر بدلیل عدم رعایت مسافران و گردشگران و استفاده نامناسب از این مکان و اختلافات منابع طبیعی و سازمان میراث فرهنگی برای واگذاری محدوده باداب حال و روز چندان مساعدی ندارد.

این اثر ارزشمند که در سال ۱۳۸۷ با شماره ۲ پس از کوه دماوند در فهرست میراث طبیعی کشور به ثبت رسیده بود، دومین اثر طبیعی ایران است که در لیست آثار ملی به ثبت رسیده و حریم آن هم مشخص شده است که یکی از ظرفیت های گردشگری سلامت نیز به شمار می آید، این چشمه به دو شکل گسلی و درزه ای و به فاصله کمتر از ۲۰ متر از یکدیگر تشکیل شده اند و دارای حوضچه های مختلف با طعم های متفاوت است.

به عقیده کارشناسان چشمه سورت به دو دلیل اصلی این روزها با این وضعیت تکیده مشاهده می‌شود؛ یکی دلایل زمین‌شناختی است که به واسطه فعالیت‌های معدنی ایجاد شده و دیگری بی‌توجهی مردم به رعایت مسائل ضروری حفظ این بافت که طی سال‌های اخیر زیاد دیده شد، به عبارتی دیگر آسیب‌هایی که امروز در سورت می‌بینیم از دهه ۸۰ آغاز شد.

منظور فعالیت‌های معدنی، برداشت سنگ‌های تراورتن از فاصله حدود ۱۵۰ متری محوطه چشمه در محدوده جنوب غربی این اثر طبیعی است که به اعتقاد کارشناسان فشار این برداشت‌ها و فعالیت‌ها روی لایه‌های تکتونیک تاثیر گذاشت و سبب تغییرانی در مسیر زیرزمینی آب شد.

فعالان این حوزه معتقدند حضور مردم در داخل حوضچه‌های پلکانی چشمه سورت به مرور باعث پاکوب شدن لایه‌های سطحی چشمه شد. به مرور هم مسیر آب به دلیل این فشارها تغییر کرده و هم منفذها و آبراهه‌ها تخریب شدند. نتیجه این شد که چشمه نمی‌تواند حوضچه‌های اطراف خودش را سیراب کند و آب سرریز به حوضچه‌های پایین‌تر برود و پلکان را ایجاد کند. یعنی فرآیندی که طی هزاران سال رخ می‌داد در کمتر از ۲ دهه دستخوش تغییر شد.

در طی این مدت میراث فرهنگی و گردشگری برای جلوگیری از تخریب بیشتر با ایجاد فنس در اطراف باداب سورت و همچنین تعطیلی چندین ماه و ممنوعیت ورود گردشگران به جای حل مساله تمامی صورت مساله ها را پاک کرد اما به اعتقاد متخصصان این حوزه برای حفاظت از چشمه سورت باید مسیرهای مناسب و پل‌های چوبی در محوطه ایجاد شود تا کسی وارد حوضچه‌ها و محوطه آسیب‌پذیر چشمه نشود. ضمن این که جمعیت حاضر نباید بیش از کشش‌های محیطی محوطه باشد. 

تا پیش از ورود بخش خصوصی به مدیریت چشمه سورت، این محوطه دست‌کم زیر نظر سه نهاد دولتی قرار داشت. برنامه‌ریزی برای بخش گردشگری محوطه بر عهده اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بود، مسئولیت بخش آب چشمه را شرکت آب منطقه‌ای مازندران به عهده داشت و اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران هم مسئول عرصه طبیعی این محوطه بود. اما با واگذاری چشمه سورت به بخش خصوصی هر کدام از این نهادها به عنوان ناظر بر فعالیت‌های سرمایه‌گذار فعالیت خواهند داشت و اجرای طرح‌های احیا و بهره‌برداری با سرمایه‌گذار خواهد بود.

موضوعی که موجب ورود استاندار مازندران به این بخش شد، پس از نگرانی های به وجود آمده در میان دوستداران محیط زیست حسین زادگان استاندار مازندران وعده واگذاری چشمه های منحصر به فرد باداب سورت را به بخش خصوصی اعلام کرد که با پیگیری های فرماندار ساری و جلسات متعدد با مسئولین منابع طبیعی و آبخیزداری، سازمان میراث و گردشگری و سایر مسئولین ذیربط در استان این جاذبه گردشگری دی ماه ۹۸ از طریق مناقصه به سرمایه گذار بخش خصوصی واگذار شد.

مزایده واگذاری طرح احیا و بهره‌برداری چشمه سورت پس از چند سال انتظار و تدوین کتابچه طرح توسط بخش دولتی، دی ۱۳۹۸ برگزار شد و از بین متقاضیان سرمایه‌گذاری، یک سرمایه‌گذار جوان مازندرانی توانست برای مدت ۱۵ سال محوطه چشمه سورت را در اختیار بگیرد اما با شیوع ویروس کرونا، مراحل رسمی واگذاری چند هفته به تأخیر افتاد و در نهایت ۲۰ فروردین ۱۳۹۹، محوطه از سوی اداره کل منابع طبیعی به سرمایه‌گذار بخش خصوصی واگذار شد تا اقدامات اجرایی را آغاز کند؛ حال باید دید سرمایه گذار می تواند مرحمی برای زخم های این چشمه خارق العاده باشد یا خیر.

منبع:

همه چیز درباره چشمه‌های دیدنی باداب سورت

از سرخی آتش نوشیجان تا آبی روشن علیصدر، در کلام باباطاهر و عین‌القضات، در طعم تلخ و شیرین جوشانده‌های بوعلی‌سینا و آواز مفتون، از بانگ اذان در مأذنه‌های مسجد جامع تا کوچه پس کوچه‌های بازارهای درهم تنیده‌.

از عشق‌های نهفته در تابوت‌های سنگی اشکانی و کوزه‌های ‌سفالین نصفه و نیمه اکباتان، از خاطرات برج قربان و جلوه خداوند در نقش و نگار گنبد علویان، از ایوان کاشی امامزاده‌ای و خون سرخ هشت هزار مرد سربلند که تاریخ ایستادگی را از سر نوشتند.

اینجا همدان است؛ دیاری با مردمانی یکدل و بی آلایش که زندگی را نقش می‌بندند در تار و پود روزگاران، گاه آرامش محض است در دشت‌های سرسبزش و گاه جاری و خروشان است همچون سراب‌هایی که آواز زندگانی می‌خوانند.

هر گوشه‌اش یادگاری است و زلال حیات زندگانی که به وجد می‌آورد هر بیننده‌ای را، شهری که یکپارچه زیبایی است، مقصودی که نمی‌شود به سادگی از آن دل کند و قصد دیاری دیگر کرد.

اینجا همدان است؛ اینجا تمام جهان را باید نظاره کرد.

شهر همدان، واقع در کوهپایه الوند، با توجه به آثار فرهنگی ما قبل تاریخی موجود در منطقه، دارای قدمتی از هزاره سوم قبل از میلاد و براساس پژوهش‌های انجام شده در رابطه با سکونت کوچ‌نشینان در پیرامون الوند کوه، به حدود پنج هزار سال پیش از میلاد برمی‌گردد.

در کتیبه یکی از پادشاهان آشوری(۱۱۱۵- ۱۰۷۷ قبل از میلاد) از همدان به نام «آمادانا» یاد شده است، در کتیبه‌های هخامنشی، نام این شهر را «هگمتانا» گفته‌اند که به عقیده باستان‌شناسان، به معنی اجتماع و گرد آمدن است، در کتاب «سیمای ایران» آمده است: در تورات اخمثا نوشته شده که نام این شهر مرکب از «هاخای زندی» و «ثانای پالی»، که شاخه‌ای از زبان سنسکریت است و ثانا به معنی ستان فارسی است که محل و مکان معنی می‌دهد و اخمث را به محل دوستی و شهر دوستی ترجمه کرده‌اند و این به آن دلیل بوده که مقر تابستانی شاهان ایران بوده است.

هرودوت مورخ یونانی بنیاد این شهر را به دیاکو(۷۲۷- ۶۷۵قبل از میلاد) پادشاه ماد نسبت می‌دهد اما حقیقت این است که چون در تاریخ اوایل ماد، تحقیقاتی به طور کامل انجام نشده از پیدایش اولیه شهر، اطلاعات درستی در دست نیست و چنین به نظر می‌رسد که پادشاه نام برده، در آبادانی و توسعه آن کوشیده است.

پس از اینکه این پادشاه مادی، همدان را به پایتختی برگزید، به دستور او استحکامات عظیمی شامل هفت حصار تو در تو که هر یک به رنگ خاصی بود، ساخته شد و مردم اطراف این حصارها، منازل خود را برپا کردند، به نظر اغلب پژوهشگران، «تپه هگمتانه» جزئی از بقایای همین استحکامات است.

اگرچه پس از انقراض مادها همدان مرکزیت نخستین را از دست داد اما به عنوان یکی از سه پایتخت هخامنشیان مورد توجه بود، وجود «کتیبه‌های گنجنامه»، بقایای ستون‌های سنگی، کاخ‌های هخامنشی، جام‌ها و الواح زرین و سیمین به دست آمده از این شهر تاریخی حاکی از اهمیت آن در دوره هخامنشی است.

در سال ۳۳۰ قبل از میلاد شهر همدان به دست اسکندر مقدونی ویران شد، در اواخر دوره سلوکی این شهر محل تلاقی آن‌ها با اشکانیان بود تا اینکه در سال ۱۵۵ پیش از میلاد مهرداد اشکانی آن را تصرف کرد، از دوره اشکانی و سلوکی «مجسمه شیر سنگی»، بقایای یک گورستان در شهر همدان و آثاری از «معبد لائودیسه» نهاوند به یادگار مانده است.

همدان در دوره ساسانی یکی از ضرابخانه‌های حکومت بود و سکه‌های متعددی از این دوره کشف شده است، در کتابچه‌ای به نام «شهرها» که حدود سال ۵۰۰ میلادی به زبان پهلوی نوشته شده بنای همدان به یزدگرد اول نسبت داده شده و این نشان می‌دهد که عملیات عمرانی مهمی توسط وی در این شهر صورت گرفته است.

دوران اسلامی همدان، با فتح نهاوند در سال ۱۸، ۱۹ یا ۲۰ هجری قمری توسط اعراب آغاز می‌شود، فتح نهاوند را «فتح‌الفتوح» می‌نامند چراکه با توجه به روایت‌ها، پس از این پیروزی، فتوح اعراب در همه جای ایران تقریبا بی‌مانع پیش رفت بنابراین از سده اول ه‍جری قمری، همدان نیز مانند قم و اصفهان و کاشا، هم محل تردد و توجه اعراب و هم مقر حکومت آن‌ها شد.

از این زمان تا قرن سوم هجری قمری برخی از طوایف عرب در همدان ساکن شدند تا سرانجام از نیمه سوم ه‍جری قمری خاندان علویان همدان که شاخه‌ای از سادات حسنی بودند، به این شهر مهاجرت کرده، اعتبار و اقتدار فراوان پیدا کردند و ریاست شهر را که یک منصب افتخاری بود تا اواسط قرن هفتم ه‍جری قمری بر عهده گرفتند، بنای ارزشمند و کم نظیر «گنبد علویان» که مانند نگینی بر تاریخ کهن همدان می‌درخشد یادگار این دوره است.

با استناد به منابع تاریخی می‌توان گفت خاندان علویان در فرهنگ و هنر این منطقه تأثیر بسزایی داشته‌اند، خاقانی شروانی(۵۲۰، ۵۹۵ هجری قمری) در مثنوی «تحفه‌العراقین» که شرح سفر خود را به عراق عجم، عراق عرب و مکه توصیف کرده، ضمن توصیف شهر همدان از یکی از افراد این خاندان محلی به نام مجدالدین نیز به نیکی یاد می‌کند:

اکناف عراق باغ دنیاست                  اما همدان بهار معنی است

چون در همدان سفر گرفتی            حظ همدان که برگرفتی

آیی به مواقف سعادات                   جنات حیات بخش سادات

……………………………………………………………………………..

مجدالدین کاسمان گشایست            عکس کفش آفتاب زایست

سید کوهیست کوه امکان                حضرت بحریست بحر احسان

تصویرسازی‌های فراوانی مانند توصیف خاقانی از همدان در سفرنامه‌ها، منابع تاریخی و ادبی موجود است که حکایت از فراز و نشیب‌های فراوان این شهر قدیمی در دوره اسلامی دارد، این دیار کهن اتفاقات فراوانی از قتل عام دسته جمعی مرداویج در سال ۳۱۹ هجری قمری، کشمکش‌های فراوان بین سلسله‌های حسنویه، دیلمیان و کاکویه در زمان حیات «باباطاهر» شاعر و عارف بزرگ، وزارت «بوعلی سینا» دانشمند و پزشک نامی ایرانی در زمان دیلمیان، پایتختی سلجوقیان، ویران شدن با حمله مغولان تا آباد شدن دوباره را به خود دیده است.

پس از ویران شدن کامل همدان به دست مغولان، این شهر در دوره ایلخانان تا حدودی اهمیت سابق را باز یافت و در زمان وزارت «خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی» مورد توجه خاص قرار گرفت، بناهای مهمی از دوره ایلخانی در همدان وجود دارد که نشان دهنده آبادانی شهر در این دوران است.

این شهر تاریخی بار دیگر در زمان تیمور ویران و حدود ۳۰۰ سال به فراموشی سپرده شد تا اینکه در دوره صفویه از نعمت آبادانی بهره‌مند شد، ایجاد بناهایی مثل کاروان‌سراها، مدارس، پل‌ها و … بیانگر توجه پادشاهان صفوی به آبادانی شهرها از جمله همدان است، از دوره‌های زند و قاجار نیز آثار قابل ‌توجهی از جمله بازارهای سنتی همدان، تویسرکان و ملایر بر جای مانده است.

امروزه پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین با پیشینه‌ای کهن که مختصری از آن شرح داده شد با بیش از ۱۸۰۰ بنای تاریخی و جاذبه‌های طبیعی، آب و هوای مطبوع، آداب و رسوم خاص منطقه، صنایع دستی زیبا و منحصربفرد و داشتن شهرهای جهانی لالجین، ملایر و تویسرکان یکی از مهمترین قطب‌های گردشگری ایران به شمار می‌آید.

مرتبط:

بازار سنتی همدان یادگاری از دوره قاجار

دره مرادبیگ یکی از زیباترین دیدنی های همدان

“آلموبلاغ”؛ خوان گسترده طبیعت همدان