آشنایی با صخره طلایی میانمار، معبد پرشکوه میانمار

در یکی از ایالت های کشور میانمار، صخره ای طلایی قرار دارد. این صخره به دلیل قرار گرفتن بر روی تپه ای بدون هیچ پشتوانه به یکی از عجیب ترین کلیساهای جهان شهرت یافته است. سالانه خیل بزرگی از گردشگران برای بازدید از این معبد پرشکوه به کشور میانمار سفر می کنند.

کشور میانمار

کشور میانمار یا برمه یکی از کشور های واقع در آسیای شرقی می باشد. مردم ساکن منطقه ی میانماربه آیین بودا معتقد هستند.

سرزمین میانمار دارای معابد های متعددی است؛ یکی از شگفت انگیزترین معابد در این کشور، معبد زیبای طلایی با نام صخره طلایی یا پاگودا کیا اکتیو می باشد که بر روی صخره ای گرانیتی قرار گرفته است.

صخره طلایی در میانمار

صخره ی طلایی میانمار بر روی صخره ای در استان مان، در ارتفاع یک کیلومتری  از سطح دریا قرار دارد. بوداییان ساکن میانمار این معبد را جزو مکان های مقدس بر می شمارند و معتقدند اگر انسانی در طول سال سه مرتبه از این معبد دیدن کند، درهای برکت و خوشبختی به روی او گشوده می گردد. اصطلاح کیا اکتیو در زبان بومیان میانمار( مان) به معنی«معبدی در گوشه دنج دنیا» است.

معبد کیا اکتیو سومین معبد مهم در سرزمین میانمار محسوب می شود. یکی از دلایل اصلی که صخره ی طلایی را نسبت به معبد های دیگر میانمار متمایز می سازد، موقعیت جغرافیایی خاص آن و عدم سقوط صخره از ارتفاعات است. علاوه براین، تمامی این صخره از عنصر طلا ساخته شده است. درواقع جنس طلای صخره، او را به یکی از معابد زیبای میانمار مبدل کرده است.

صخره ی طلایی با قطر ۱۵ متر،به ارتفاع ۸ متری و وزنی معادل ۶۱۱٫۵ تن بر فراز آسمان جلوه نمایی می کند.این صخره ی چشم نواز بر صفحه ای مایل قرار دارد که میزان برخورد دو صخره با یکدیگر بسیار ناچیز و کم است.

اطراف معبد طلایی به چهار بخش تقسیم می شود:

• سرسرا روباز پیشکش

• سرسرا عبادت

• سرسرا شیشه ای پیشکش

• مسیر بوبوگیو

پیشینه ی صخره ی طلایی در میانمار

بررسی های محققان حاکی از آن دارد که در سال ۵۸۱ قبل از میلاد پادشاه تیکتاد هاما تصمیم به ساخت معبد بودایی پاگودا کیا اکتیو گرفت. در نظریه ای دیگر بر این باورند که در قرن یازدهم میلادی، یکی از راهبان بومی نزد پادشاه رفت و از او خواست با سه تار موی بودا معبدی برپایه ی این تار موها بنا کند؛ او نیز معبدی بااین عظمت را احداث کرد.

علاوه بر موارد مذکور، بعضی از تحقیقات نشان می دهد که صخره ی دیا اکتیو در ابتدا قسمتی از کوه بوده است و به مرور زمان در اثر فرسایش از مکان اصلی جدا شده و بدون هیچ تکیه گاه محکمی بر لبه ی صخره طلایی قرار گرفته است. این ویژگی های شگفت انگیز موجب تبدیل این صخره به عبادتگاه بوداییان شده است.

تاریخچه معبد طلایی بر اساس افسانه ها

داستان های بسیاری در زمینه ی معبد طلایی میانمار وجود دارد. در ادامه مطلب قصد داریم دو مورد از آن ها را بیان کنیم:

در قدیم الایام صخره ی طلایی میان زمین و هوا معلق بود. و فاصله آن با سطح زمین تنها به اندازه ی راه رفتن یک مرغ کوچک بود. با گذر زمان، صخره ی دیااکتیو بیشتر به زمین نزدیک شد. لذا فضای خالی آن تنها برای عبور کبک مقدر شد. مجددا با گذر زمان این فاصله کمتر و کمتر شد، تا جایی که فضای خالی برای عبور گنجشکی باقی مانده بود.

هم اکنون این صخره میان زمین و هوا بلاتکلیف مانده است و تماشای فاصله آن با سطح زمین به اندازه ای است که چشم انسان توانایی دیدن آن را ندارد.

در افسانه ای دیگر بیان شده:

رهبر بوداییان که با نام بودا شناخته شده است، روزی به زاهدی به نام تایک چند تار مو از موهای خودش را عطا کرد. تایک نیز برای مصون داشتن تار موها از گزندهای احتمالی، آن ها را در میان تار موهای خود گره زد. اما با این عمل نیز خیال او از بابت امن بودن تارموها راحت نشد. در نتیجه تصمیم گرفت نزد پادشاه وقت برود و از او بخواهد تا ضریحی برای این تارهای مو بنا کند.

پادشاه از ابتدای تولدش دارای نیرویی فراطبیعی بود؛ این موهبت الهی از مادر شاه دخت و پدر کیمیاگرش به او ارث رسیده بود. پادشاه در خواست زاهد را پذیرفت. سپس با کمک خدای بهشتی بوداییان، صخره ای را در اعماق دریا پیدا کرد و در مکانی فوق العاده بر کوه کیا اکتیو صخره را قرار داد.

در نتیجه از آن زمان تا به امروز نیروی جادویی و معنویی بودا، معبد را از افتادن حفظ می کند. در افسانه ی مذکور بیان شده است؛ قایقی که برای انتقال صخره ی دریایی استفاده شد نیز در ۳۰۰ متری معبد طلایی، تبدیل به سنگ پاگودا کیا اختانبان شد.

اعتقادات ساکنین میانمار

بر اساس اعتقادات بوداییان منطقه ی مان، صخره ی حجیم طلایی توسط نیروی سه تار موی بودا مستحکم گشته است که جاذبه ی زمین را به مبارزه ای ابدی دعوت نموده است.

مسیر آغازین برای شروع پیاده روی و دسترسی به معبد طلایی، از پایین کوه کیا اکتیو آغاز می شود. در این مسیر صخره هایی گرانیتی وجود دارد که هرکدام از آن ها در موقعیت هایی خاص قرار گرفته اند. همچنین، در حوالی معبد دو تندیس شیر به عنوان حافظ و نگهدار معبد وجود دارد.

 

در مسیر صخره ی طلایی نقطه ای توسط بوداییان مشخص شده است که یاتتانگ نام دارد. طبق رسومات بوداییان زمانی که به این نقطه می رسید باید کفش های خود را در بیاورید و مابقی راه را با پایی برهنه طی کنید.

همچنین دخیل های رنگارنگی در اطراف معبد توسط زائران و گردشگرانی که برای بازدید به این صخره رفته اند، بسته شده است.

مراسم های اجرایی آیین بودا در صخره ی طلایی

رنگ صخره ی زرین میانماری در هنگام غروب و طلوع خورشید با منعکس شدن نور خورشید، به رنگ های زیبا و متنوع نارنجی و سرخ مبدل می شود. بوداییان رسم دارند تا در این زمان های خاص سروده های آیین خود را یک نوا با صدای بلند و رسا هم خوانی کنند.

پس از سرودن شعر های مذهبی، زائرین پیشکش هایی را به بودا اهدا می کنند. بوداییان برای اثبات کردن ارادت خود به شخص بودا، به دو دسته ی زن و مرد تقسیم می شوند. زیرا لمس کردن معبد طلایی برای بانوان ممنوع است و فقط مردان می توانند با گذر از پل، برگ های زرین نیلوفر را به صخره به عنوان معبد ثناخوان و ستاینده بچسبانند.

 

• مراسم شب تابانگ در جوار صخره ی طلایی

در ماه مارچ( از روزهای پایانی اسفند تا ابتدای بهار)، شبی که ماه در آسمان کامل می گردد؛ نزد بوداییان مان به روز تابانگ مشهور است.

بوداییان در شب تابانگ مراسم بی نظیری در اطراف معبد برگزار می کنند. آن ها به احترام بودا اطراف معبد را به وسیله ۹۰ هزار شمع، میوه و غذاهای رنگارنگ غرق در نور و شوق و اشتیاق می کنند.

در ماه هایی که بازدید از معبد دیا اکتیو طرفداران بسیاری دارد(نوامبر تا مارچ یا به عبارتی دیگر از فصل پاییز تا بهار)، دسترسی نزدیک به صخره ی طلایی به وسیله ی حصار هایی ممنوع می شود. حتی در مواردی که جمعیت بازدید کنندگان زیاد است لباس های آن ها را تفتیش می کنند تا مبادا ابزاری تیزو برنده به همراه داشته باشند و قسمت هایی از طلای معبد را به یغمی ببرند.

صخره ی زرینی میانمار در منطقه ای کوهستانی قرار دارد لذا در ماه های خرداد الی شهریور در این سرزمین باران های شدیدی می بارد. اگر بخواهید در طی این ماه ها از معبد دیا اکتیو دیدن کنید، پس از رسیدن به صخره با حجم انبوهی از مه و باران روبه رو می شوید.

موقعیت جغرافیایی صخره طلایی میانمار

معبد طلایی میانمار بر تپه ای از کوه کیا اکتیو به نام کوهستان یوما شرقی یا تپه کلاسا قرار دارد. علاوه براین، صخره ی طلایی معبدی برای پرستش بودا محسوب می شود. بنابراین سالیانه جمعیت بسیاری با هدف های زیارت و گردشگری به این تپه سفر می کنند.

برای رسیدن به این معبد مسیر عبور و مروری وجود ندارد. بااین حال زائران، گردشگران و بوداییان سالانه مسیری یک کیلومتری را با پای پیاده طی می کنند تا از این معبد باشگوه دیدن کنند.

برای دسترسی به معبد دیا اکتیو دو راه وجود دارد.

اولین راه مسیر معمولی برای پیاده روی که حدود یک کیلومتردر خط یاتتانگ طی می شود. دومین مسیر نیز حدود ۱۱ کیلومتر تا صخره فاصله دارد. ابتدای این مسیر از روستای کینپون آغاز می گردد که مخصوص افراد کوهنورد است.

روستای کینپون نزدیک ترین روستا به صخره ی طلایی می باشد که در کوهپایه ی کیا اکتیو واقع است.

در سال ۱۹۹۹ دولت میانمار اقدام به ساخت مسیری صاف و سنگ فرش شده، کرد. ابتدای این مسیر در پایان خط اتوبوس یاتتانگ طراحی شده است.

همچنین، برای رفتن افراد کهنسال بودایی به معبد طلایی باربر هایی تدارک دیده شده است که سالمندان را تا انتهای پلکان حمل می کند.

مقر اصلی معبد طلایی

آدرس: کشور میانمار، ایالت مان، منطقه تاتون، صخره ی طلایی پاگودا

منبع: بیتوته