خولک‌بافی ، حرفه حاشیه‌نشینان دریاچه هامون
خولک‌بافی همان بافت پرده به کمک نوعی نی و یکی از صنایع دستی سیستان و بلوچستان است که بیشتر اهالی منطقه سیستان و حاشیه دریاچه هامون به این صنعت می‌پردازند. در گذشته قبل از وقوع خشکسالی‌ها سالیانه حدود ۲ میلیون‌مترمربع از این پرده تولید و از سیستان به سایر مناطق ایران حمل می‌شد.
همشهری آنلاین، صنایع‌دستی سیستان وبلوچستان تنوع بسیاری دارد. حتی قدمت برخی از آنها به چند هزار سال قبل برمی‌گردد. برخی از این صنایع به ثبت‌ملی هم رسیده‌اند. در واقع تمدن چند هزار ساله سیستان و بلوچستان سبب شده‌است تا این استان در زمینه صنایع‌دستی پیشتاز باشد. قالی‌بافی، پلاس‌بافی، سفال‌گری، سوزن‌دوزی روی انواع لباس‌ها و لوازم کاربردی، خمک‌دوزی، سیاه‌دوزی، سکه‌دوزی، آینه‌دوزی، سیس‌بافی، دودنی‌بافی وحصیربافی برخی از این صنایع‌دستی هستند.
خولک‌بافی یکی دیگر از صنایع‌دستی حاشیه‌نشینان دریاچه هامون در سیستان است. خولک از ساقه‌های نوعی نی به نام توت یا توتک تهیه می‌شود که در دریاچه هامون موجود است. از برگ‌های سبز و تازه این نوع نی برای خوراک دام و از ساقه نازک و بلند آن درصنعت خولک‌بافی استفاده می‌شود.
حاشیه‌نشین‌های هامون ابتدا خولک را از دریاچه تامین می‌کنند و سپس از آن برای پنجره و درهای ورودی ساختمان‌ها پرده خولکی می‌سازند. همچنین بومیان این منطقه برای جلوگیری از ورود حشراتی مانند پشه یا مگس از این پرده‌ها استفاده می‌کنند.
این نوع پرده‌ها در مناطق گرم مانند کشورهای عربی طرفداران زیادی دارد و در گذشته بسیاری از پرده‌های تولید شده در این منطقه به کشورهای عربی صادر می‌شد.
به دلیل این‌که مواد اولیه خولک‌بافی به‌راحتی به‌دست می‌آید و ارزان تمام می‌شود، این صنعت‌دستی برای مردم حاشیه هامون صرفه اقتصادی دارد، اما به دلیل خشکسالی حاکم در منطقه سیستان و خشک شدن تالاب بین‌المللی هامون این صنعت‌دستی رو به افول رفته است.
منبع:خبرگزاری همشهری
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.