کاشیهای يك بناي تاریخی ۲۰ سال قبل زیر گچ دفن شد !
با این که عنوان شاخص ترین عمارت دوره تیموری و ایلخانی را به خود اختصاص داده و سال هاست به جاذبه گردشگری بام فارس تبدیل شده اما با ورود به این بنای تاریخی می توان بی مهری هایی که در ۲۰ سال اخیر به آن شده را به وضوح دید.
از ریزش سقف و تخریب تزیینات بنا گرفته تا دفن شدن کاشی های هفت رنگ در زیر گچ، تنها بخشی از مصائبی است که این عمارت ۸۰۰ ساله با آن مواجه است.
بقعه امامزاده ابراهیم(ع) معروف به امامزاده شهدا، بنایی است مربوط به دوره ایلخانی و از نظر معماری و تزیینات دارای ویژگی های خاصی است و آن طور که کارشناسان حوزه میراث فرهنگی فارس می گویند این مکان تا قبل از آن که آرامگاه امامزاده شود مکانی مقدس و مورد توجه عموم مردم بوده است. بنایی که به گفته رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان خرمبید یکی از شاخصترین بناهای به جای مانده از دوران تیموری و ایلخانی و دارای معماری خاص است.
به گفته محسن طیبی، این بنا به دلیل داشتن تزییناتی مانند معرق سنگ و کاشیکاری های فیروزه ای بسیار زیبا در فهرست منحصر به فردترین آثار تاریخی استان قرار دارد.به گزارش خبرنگارسرویس گردشگری«خبرجنوب»، بنای تاریخی امامزاده شهدا در فهرست ملی به شماره ۱۹۳۳ ثبت شده و آن طور که فعالان حوزه گردشگری و میراث فرهنگی فارس معتقدند این بنا قابلیت ثبت در فهرست جهانی را هم دارد ولی به شرطی که قسمت های آسیب دیده بنا مورد مرمت و ساماندهی قرار گیرند. البته هم اکنون پرونده این بنای تاریخی گشوده شده و مرمتگران مشغول کارند.
یکی از نکات جالب توجه در این بنای ملی، دفن شدن کاشی کاری های این بنا زیر لایه ای از گچ است و به گفته برخی از کارشناسان، این کاشی ها که عموماً در داخل بنا به کار رفته اند با سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی هم تزیین شده اند، از این رو برای محافظت بیشتر لایه گچ به روی آن کشیده شده تا از گزند آسیب ها در امان بمانند. البته دلیل این موضوع هم به دهه های گذشته بر می گردد، به طوری که برخی از این سنگهای قیمتی دربنا به سرقت رفته و در حال حاضر جای آن ها خالی است؛ به طوری که هم اکنون در قسمت هایی از سقف و دیوارهای بیرونی این بنا می توان کاشی های متعددی را دید که نه تنها قسمت های عمده آن ها تخریب شدهاند بلکه جای خالی برخی از آن ها هم بر دیوار دیده می شود که گویا امکان بازگشت و احیاي آن ها وجود ندارد. بنابراین گزارش، با این که طاق این بنای تاریخی فروریخته اما چیزی از زیبایی های بنا کم نشده است و البته در دیوارهای نیمه تخریب شده برخی از بنا می توان کاشی کاری ها و کتیبه های متعددی را دید که بر همین دیوارها جلوه گری و ساعت ها گردشگران را محصور خود می کنند.
در این باره طیبی، رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان خرمبید به خبرنگار ما گفت: لایه گچ بر روی این آثار خود تاریخی شده چرا که مدت زیادی است در بنا باقی مانده، البته برخی معتقدند که حدود۲۰ سالی است که این اتفاق افتاده .
رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان خرمبید ادامه داد: در طرح مرمتی این بنا که هم اکنون بخشی از آن درحال اجراست و بخشی هم به پایان رسیده است مقرر شده که این لایه گچ از بدنه کاشی جدا شود. طیبی با بیان این که در واقع لایه گچ به نوعی محافظ کاشی ها بوده است، افزود: در برخی از بناهای تاریخی استفاده از لایه گچ را برای محافظت از آثار می بینیم.
رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان خرمبید اضافه کرد:گفتنی است این بنای ملی در چهار کیلومتری جنوب صفاشهر به طرف شهر باستانی خرمی است. بنای موجود شامل دوفضا، یکی محل قرارگرفتن ضریح است که با سقفی هلالی و تزیینات بسیار زیبای مقرنس گچ وکتابت آیات قرآن، مزین شده است و فضای دیگر ظاهراً شبستان بوده که اکنون سقف آن خراب شده است. درگوشه های این شبستان تزیینات کاشی معرق، دیده میشود. این بنای تاریخی از سنگ های سفید ساخته شده است.
منبع خبر:خبر جنوب
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.