کهک؛ شهر خیاط‌ها
عده‌ای آن را دیار طبیبان حاذق می‌گویند و برخی شهر خیاط‌ها. بسیاری آن را به خانه بنیان‌گذار حکمت متعالیه می‌شناسند و بسیاری به غار شگفت‌انگیزش. کهک، شهری کوچک در جنوب قم، با تمام ویژگی‌های تاریخی و طبیعی‌اش امروز به پناهگاهی تبدیل شده برای آنها که از شلوغی و سر و صدای قم خسته‌اند.
دمای کهک تا حدی دلپذیرتر از قم است و از آلودگی هوا در آن خبری نیست. با ماشین از پردیسان تا کهک کمتر از ۱۵ دقیقه راه است و مردم نجیب و مهمان‌نوازی دارد که موجب شده غریبه‌ها به سرعت در آن احساس آشنایی کنند. «حجت رضایی» ۱۲ سال است که از قم به شهر کوچک و زیبای کهک پناه آورده است. می‌گوید: از شلوغی شهر کلافه شده و به آرامش کهک پناه آورده است. او معتقد است: کهک بهشت ایران است. مردم نجیب و آرام و به‌جوش دارد و آب و هوای لطیف. امکاناتش هم خوب است و خلاصه همه چیزش از قم بهتر است. این شهروند با این حال ضعف آموزش و پرورش و خدمات اداری در کهک را جدی می‌داند. به‌ویژه برای پسران که دبیرستانی در کهک وجود ندارد و این خوب نیست.
رضایی می‌گوید: امنیت کهک خوب است. فقط یک مقدار سربازهای پاسگاه باید بیشتر شود تا شب‌ها در شهر دور بزنند تا احساس امنیت مردم بیشتر باشد ولی پاسگاه نیروی کافی ندارد. او امکانات ورزشی شهر کهک را ضعیف می‌داند، طوری که حتی یک زمین چمن یا خاکی در آن وجود ندارد. کف‌پوش سالن‌های موجود خراب شده و هیچ استخری هم برای اهالی ایجاد نشده است.
رضایی می‌گوید: مسئولان می‌گویند برای این کارها باید سرمایه‌گذار بخش خصوصی وجود داشته باشد تا انجام شود در حالی که شهری که ۵ هزار نفر جمعیت دارد باید یک زمین چمن داشته باشد. وی ادامه داد: جمعه‌ها چند هزار خودرو به این منطقه می‌آیند اما یک منطقه تفریحی مانند یک شهربازی یا پارک بزرگ و مجهز در این شهر وجود ندارد. حداقل اگر در کهک مناطق گردشگری و تفریحی ایجاد می‌شد می‌توانست کمبود موجود در قم را هم پوشش دهد. آقای رضایی در یکی از محله‌های کهک کاسب است و در یک ظهر تابستانی سرش تقریبا شلوغ شده. محمدعلی همکارش است که در همین شهر به دنیا آمده و از امکانات درمانی دیار طبیبان، گلایه بسیار دارد.
- ضعف خدمات درمانی
او می‌گوید: از نظر خدمات درمانی هم این جا ضعیف است و حتی یک دندان پزشک نمی‌توانیم پیدا کنیم. ساعت ۱۰ شب که می‌شود درمانگاه را تعطیل می‌کنند. اگر کسی حالش بد شود باید برای درمان به شهر قم برود. «حسین شیرازی مقدم» از دیگر شهروندان کهک است که به وعده‌های عمل نشده مسئولان درباره شهر کهک اشاره می‌کند. او می‌گوید: ۴ سال است که می‌خواهند جاده کهک را چهاربانده کنند. هفته‌ای نیست که در این جاده کشته ندهیم. امسال می‌گفتند ۱۰ میلیارد تومان بودجه برایش تعیین شده است. از پردیسان تا شهر کهک دست‌اندازهایی است که به خودرو آسیب جدی می‌زند. او می‌افزاید: اینجا شهر است اما پر است از سگ‌های ولگرد. شب‌ها پای هر سطل زباله چند سگ ولگرد هست. سگ‌ها گاهی گوسفندهای مردم را تکه‌تکه می‌کنند و گاهی دنبال بچه‌ها راه می‌افتند.
«کاظم زاده اردستانی» از دیگر اهالی شهر کهک است. او هم بعد از چند سال زندگی در قم به این شهر آماده است. در حال حاضر خانواده‌اش ساکن روستای ورجان هستند و خودش تلاش می‌کنند تا در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر کهک یک لقمه نان حلال کسب کند. وی می‌گوید: ۱۵ سال در قم کار کردم. مدتی هم کارهای فنی یک مجموعه بزرگ رفاهی را انجام می‌دادم اما حقوقم را ندادند و دیگر نتوانستم از پس تامین هزینه زندگی در قم بربیایم. برای خانواده‌ام در ورجان خانه‌ای اجاره کردم و آمدم اینجا و میوه‌فروشی راه انداختم تا زندگی‌ام بچرخد. او هم مانند بقیه می‌گوید کهک شهر خوبی است. هم مردم خوبی دارد و هم شهر آرامی است. «سید شهاب الدین اسماعیلی» هم ۲۰ سال است که در کهک کار می‌کند و از اهالی روستای قبادبزن است.
او می‌گوید: کهک مردم خوبی دارد. در این ۲۰ سال اوقات خوبی در این شهر داشته‌ایم و قصد دارم اینجا بمانم. هم آب و هوای بهتری از قم دارد و هم همه را می‌شناسیم و شهر شلوغی نیست. شاید پول زیاد درنیاید اما آرامش هست. او می‌افزاید: در کهک امکانات هم خوب است و کمتر می‌شود مردم به قم نیازی پیدا کنند. تنها موضوعی که موجب شکایت کاظم‌زاده شده، مبلغ عوارض شهرداری در کهک است. وی می‌گوید: اینجا عوارض شهرداری زیاد است. با این‌که شهر کوچکی است اما عوارض‌ها را مانند قم می‌گیرند. گویا به این دلیل که درآمد اینجا کم است می‌خواهند این طور درآمدزایی کنند در حالی که این به مردم فشار وارد می‌کند.
- امکانات ضعیف یک شهر
«مهدی رسولی» از اهالی بومی شهر کهک است که البته در روزهای نه‌چندان دور روستا محسوب می‌شده. او برعکس مهاجران، معتقد است کهک امکانات ضعیفی دارد و تنها نام شهر را به دوش کشیده است. بیشترین گلایه رسولی از ضعف در بخش درمانی کهک است که به قول خودش حتی یک دکتر ندارد. می‌گوید: غروب هم که می‌شود درمانگاه بسته می‌شود. همسرم چند شب پیش مریض شد و مجبور شدم تا قم ببرمش. یک کشیک شب دارد که مردم از او راضی نیستند. برای یک قرص سرماخوردگیگاهی باید تا قم بیاییم. وی می‌افزاید: چند سال است که قول دستگاه دیالیز برای اینجا داده‌اند اما خبری نیست. یک روستایی ساعت ۴ صبح وسیله از کجا پیدا کند که بیمار دیالیزی را انتقال دهد؟ هزینه این بیماران در کهک چند برابر شده است.
او معتقد است از هر کدام از مردم کهک که بپرسید اولین چیزی که به آن اعتراض دارند وضعیت درمانی است و بیشترین نقطه ضعف شهر هم همین است. کهک هم مانند تمام شهرهای اقماری قم پر از مهاجر ایرانی و افغانستانی است. رسولی می‌گوید بیشتر مهاجران مسکن مهرنشین هستند و اصولا مسکن مهر موجب تشدید مهاجرت شده است. او می‌افزاید: یکی از مشکلات این است که خانه در کهک کم شده و اجاره‌ها خیلی رفته بالا. برای زوج‌های جوان خانه پیدا نمی‌شود.
رهن خانه در کهک زیر ۳۰ میلیون تومان نیست در حالی که این رقم با درآمد مردم اینجا جور درنمی‌آید. به گفته رسولی، بیشتر مردم کهک یا خیاط هستند یا کارگر یا راننده کامیون. سطح اقتصادی مردم متوسط است و خانه متری ۲ میلیون تومان با وضعیت اقتصادی‌شان جور نیست. رسولی می‌گوید: شغل سنتی مردم کهک خیاطی است. در هر محله‌ای که بروید پر از کارگاه خیاطی است. حاج آقا ابوالفضل بزرگ‌ترین خیاط اینجاست که نزدیک به ۵۰ کارگر دارد.
- شهر شکوفا نشده
کهک را باید شهر ظرفیت‌های شکوفا نشده دانست. این شهر یکی از زیباترین غارها را در نزدیکی خود جای داده است. بناهای تاریخی کهک از آنچه در فهرست میراث ثبت شده و مردم می‌شناسند بیشتر است. از طرفی وجود خانه‌ای که ملاصدرا ۱۵ سال در آن اقامت کرده، می‌تواند بهانه خوبی برای برگزاری همایش‌های فلسفی و جذب علاقه‌مندان فلسفه از سراسر جهان باشد. با این حال این ظرفیت‌ها به گوشه‌ای رانده شده و مردم با هنر قدیمی خود یعنی همان خیاطی روزگار می‌گذرانند. این در حالی است که مسئولان به جای تقویت زیرساخت‌های گردشگری به دنبال ایجاد یک شهرک صنعتی در ورودی شهر کهک هستند. شکی نیست که تقویت گردشگری در شهر کهک به یکسری زیرساخت نیاز دارد. شاید از مهم‌ترین شاخص‌های زیرساختی همان راه دسترسی است که از مطالبات اهالی کهک هم بوده و نقش بزرگی در توجیه‌پذیری طرح‌های گردشگری خواهد داشت.
منبع خبر:همشهری
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.