گردشگری موفق چرا و چگونه؟

اسپانیا در پایان ۲۰۱۸ اعلام کرد در آمد این کشور از گردشگری ۹۰ میلیارد یور بوده است .وقتی درآمدهای کلان و نجومی برخی کشورها همچون چین در زمینه صنعت جهانگردی را بررسی میکنیم پاسخ این پرسش را در می یابیم زیرا از جمله مولفه های اساسی صنایع، درآمد زایی آنهاست. عنصر و ویژگی دیگر صنایع، اشتغال زایی و رونق اقتصادی است و با یک بررسی گذرا و سطحی می توان وجود تمامی این عناصر و بسیاری دیگر از ویژگی های صنعتی را در گردشگری یافت.

گردشگر از سویی به شکل مستقیم، با صرف هزینه های گردشگری به درآمد زایی در کشور مقصد مبادرت می کند و از سویی به شکل غیر مستقیم و با تبلیغ داوطلبانه برای کشور مقصد، به این روند کمک می کند و این امر مسلما به بازآفرینی مشاغل و حرف متعدد و به کار گیری نیروی انسانی در واحدهای تولیدی و بخش های خدماتی منجر می شود و در امتداد این رخدادها و دیگر عناصر و ویژگی های صنعت گردشگری، شاهد توسعه و رونق اقتصادی هستیم و به این ترتیب شاهد یکی از تاثیرات ژرف و دامنه دار صنعت گردشگری بر امنیت هستیم.

چگونگی این ارتباط به این شکل می باشد که از سویی عناصری چون اشتغال، در آمد و رونق اقتصادی و در مجموع عنصر معیشتی و اقتصادی از جمله متغییر های مستقل در رخداد بسیاری از جرایم و تخلفات است. در واقع بر اساس آمار و اطلاعات موجود در همه کشورها یکی از علل اصلی بروز رفتارهای مجرمانه و آنومی های اجتماعی ، محرومیت های اقتصادی و کاستی های معیشتی می باشد.انگیزه های مادی همواره یکی از شایع ترین عوامل بروز رفتارهای انحرافی است و بسیاری از متخلفین و مجرمین بر اساس محرومیت های مطلق و نسبی ناگزیر به اقدامات مغایر با قانون می گردند و از سوی دیگر این از جمله موارد ناقض اصول امنیتی می باشد.

صنایع بر اساس ظرفیت های خود و میزان قابلیت در اشتغال زایی و درآمد زایی و افزایش راندمان های اقتصادی می توانند به ترتیب فزاینده ای در تولید و توزیع امنیت منشاء اثر باشند و بر اساس مکانیسم هایی که ذکر شد، توریسم به عنوان یک صنعت موفق و کارآمد قادر به حصول این نتایج است.

بنابر این معادله امنیت گردشگری معادله ای دوسویه است و در یک پیوستار دو قطبی می توان نتیجه گرفت که یک کشور امن صنعت گردشگری فعال و درخشانی خواهد داشت و یک کشور با سرمایه گذاری در بخش گردشگری می تواند بانی حذف برخی از مهمترین انگیزش های مجرمانه باشد و به این ترتیب به تضمین نسبی امنیت منجر گردد.

ارتباط و خویشاوندی در خور توجه دیگر میان صنعت گردشگری و احساس امنیت می باشد. ابتدا باید مقدمتا و مختصر مفهوم احساس امنیت را مورد کاوش قرار داد.

در این میان باید به پایه های روانشناختی موضوع توجه نمود زیرا احساس امنیت پدیده ای روانشناختیاجتماعی است و ابعاد متعددی را شامل می شود و تنوع موجود در آن به گونه ای است که افراد مختلف به صورتهای گوناگون آن را تجربه می کنند.از دیدگاه روان شناختی، احساس امنیت، پیکره ای چند بعدی را می سازد و از عوامل متعددی ناشی می شود و در ارتباط با شرایط اجتماعی و افراد مختلف به گونه های متفاوت ظهور یافته و سنجش و اندازه گیری آن نیز با شیوه های گوناگونی صورت می گیرد. این احساس ناشی از تجربه های مستقیم و غیر مستقیم افراد از شرایط و اوضاع پیرامونی است

گاهی اوقات ساختارهای امنیتی و انتظامی جامعه و شاخص های لازم، امنیت بالایی را در جامعه نشان می دهند اما برداشت افراد از فضای اجتماعی با اطلاعات آنان در مورد دیگران، آنان را در یک حالت روانی خاصی قرار می دهد تا احساس ناامنی کنند که این شرایط خودساخته با فضای کلان و ساختارهای اقتصادی و اجتماعی جامعه فاصله دارد و بالعکس، گاهی اوقات برخی افراد در فضائی کاملا” ناامن زندگی می کنند اما هیچگونه احساس ناامنی ندارند.

در یک جستار نه چندان پیچیده می توان دریافت که احساس امنیت با بسیاری از عناصر اقتصادی، سیاسی و فرهنگی جامعه ارتباط می یابد، تفسیر درست و یا نادرست افراد و تجارب آنان از شرایط اجتماعی همواره احساس امنیت را در طیفی از احساس امنیت درست و واقعی یا کاذب و غیر واقعی قرار می دهد.

بخش عمده های از آسیب پذیری و زیان ها ما در عدم توفیق در جذب توریست ریشه در احساس نا امنی موجود دارد، زیرا سوء تبلیغات بین المللی از سویی و موقعیت حساس و ژئوفیزیکی و سوق الجیشی ایران و بی ثباتی سیاسی و امنیتی در کشورهای همسایه از سوی دیگر و همچنین غفلت از نقش پر رنگ صنعتگردشگری و عدم وجود برنامه ای مدون و سیستماتیک در مدیریت جامع جهت جذب توریست و عوامل متعدد دیگر، بر این احساس نا امنی دامن زده است و تجمیع این دلایل به رنگ پریدگی صنعت گردشگری در ایران انجامیده است.

منبع خبر:توریسم پرس