آبشار درازکش _آبشار در آبشار

آبشار درازکش کجاست؟ اگر در تهرانیم باید مسیر سه ساعت و نیمه را تا بابل برویم و از آنجا یک ساعت دیگر به سمت بند پی شرقی برویم تا به جایی برسیم که محلی‌ها به آن چلچلی و شرشری هم می‌گویند.

آبشار درازکش کجاست؟

برای رسیدن به این منطقه باید از بابل به سمت بند پی شرقی، حدود ۲۵ کیلومتر برویم. بعد از رسیدن به گلوگاه، مرکز بند پی شرقی باید از سمت چپ خیابان و از روی پل به سمت منطقه فیروزجاه یا جاده موسوم به شیخ موسی راه را ادامه بدهیم. بعد به یک دوراهی می‌رسیم.

سمت چپ جاده، ما را به روستای درازکش می‌رساند. وسط روستا مسجد و تکیه قرار دارد. اینجا، جایی‌ست که باید ماشین را پارک کنیم و بقیه راه را پیاده برویم. دیگر خبری از آسفالت نیست و باید بقیه مسیر را در جاده‌ای خاکی باشیم که سربالایی و سرپایینی‌ هم هست. ممکن است بی‌طاقت شویم یا از راه آمده پشیمان ولی اگر کمی دیگر برویم در کنار آبشاریم، بعد از اینکه دوباره به یک دوراهی رسیدیم و دوراهی سمت چپ را انتخاب کردیم.

در این منطقه پنج آبشار پشت سرهم قرار گرفته که ارتفاع آبشار اول هفت متر است و می‌شود در آن شنا کرد و ۱۰۰ متر که برویم به آبشار دوم می‌رسیم، ولی رسیدن به آبشارهای دیگر به خاطر گل‌ولای چندان عاقلانه نیست؛ چون به اندازه کافی می‌شود در کنار آبشار اول و دوم خوش گذراند. می‌شود در حوضچه‌اش تنی به آب زد یا چند دقیقه‌ای کنار رودخانه راه رفت؛ درحالی که درخت‌ها بالای سرمان سایه انداخته‌اند و خبری چندانی از گرما نیست.

به چه نکته‌‌هایی باید توجه کرد؟

۱۰ دقیقه آخر مسیر رسیدن به آبشار درازکش خاکی‌ست و چند پیچ هم دارد که باید احتیاط کرد. بنا به گفته آنهایی که تجربه رفتن به این منطقه را داشته‌اند، حتما لازم نیست ماشین‌مان آفرود باشد و با ماشین معمولی هم می‌شود به این نقطه رسید.

باید کفش مناسب پیاده‌روی پایمان باشد تا موقع راه رفتن اذیت نشویم.

مسیرمان چند نقطه سرپایینی تند دارد و هرچند با سنگ راه‌پله درست کرده‌اند، ولی باید احتیاط کرد.

اگر قصد پریدن در آب را داریم بهتر است از مسیر سمت چپ برویم، مسیر سمت راست سُر است و ممکن است لیز بخوریم.

اینجا آبشاری نیست که خیلی بتوانیم در اطرافش زیرانداز پهن کنیم و بنشینیم. چند دقیقه‌ای را می‌توانیم کنار آبشار باشیم و بعد برای نشستن به جایی دورتر برویم.

ممکن است جایی که به آن سفر می‌کنیم، شهر ما نباشد و حس تعلقی نسبت به آن نداشته باشیم، ولی برای اینکه بتوانیم دوباره هم به آن برگردیم و از بودن در کنارش خوشمان بیاید باید مراقبش باشیم. همراه داشتن کیسه زباله راه دوری نمی‌رود.

جاذبه‌های نزدیک

آبشار شی الیم: این آبشار در وسط جنگل قرار گرفته؛ در جایی که به دره شبیه است و در سمت شرقی روستای گاوزن محله به آن می‌رسیم. این روستا هم مثل آبشار درازکش در قسمت بندپی شرقی قرار گرفته و غربش به رودخانه سجادرود یا سجرود می‌رسد. برای رسیدن به آبشار باید چه مسیری را رفت؟ جاده بابل به گلوگاه را می‌رویم و بعد در جاده سیرباغ ادامه مسیر می‌دهیم و بعد به گاوزن محله می‌رسیم.

آبگرم ازرود: این آبگرم را به اسم آرزو هم می‌شناسند، ولی دلیل این اسم‌گذاری برای کسی معلوم نیست. برای رسیدن به  این آبگرم فیروزه‌ای که سبزی جنگل آن را در برگرفته باید ۳۳ کیلومتر از بابل دور شویم. مسیرمان از جاده شهید صالحی شروع می‌شود.

بعد از۳۰ کیلومتر به آبادی گلوگاه مرکز بخش بند می‌رسیم؛ درحالی که کم پیش می‌آید که با وجود سرسبزی مسیر خسته شویم. پل سجادرود به جاده دهستان فیروزجاه را رد می‌کنیم و بعد از اینکه تقریبا ۳۰ کیلومتر به مسیر ادامه دادیم، وارد روستای آری می‌شویم؛ جایی که آبگرمش درد مفاصل را بهتر می‌کند.

سد شیاده: اگر در سفر به بابل دلمان قایق‌سواری خواست تکلیف چیست؟ راهش رفتن به روستای شیاده و قایق‌سواری در سدی به همین اسم است. این روستا را در بخش بندپی غربی پیدا می‌کنیم.

آبشار کیمون: برای رسیدن به جاهای دیدنی بابل، باید روستاها را یکی پس از دیگری پشت سربگذاریم و این برای مایی که در شهریم و مدام درگیر شلوغی هستیم غنیمت است. کیمون که آبشاری به همین اسم را هم در دل خودش جای داده در ۳۰ کیلومتری بابل قرار گرفته؛ در دل جنگلی دلفریب.  ‌