آیا خبرتان است که گردشگری دارد می‌میرد؟
سیل، زلزله، اعتراضات خیابانی، ناآرامی، ترور سردار سلیمانی، موشک اشتباهی و کرونا شاید بهانه‌های خوبی برای افول صنعت گردشگری باشد؛ اما در این بین بی‌تدبیری بیشترین تأثیر را داشته است.
در ماه‌های ابتدایی سال ۱۳۹۸ رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، اعلام کرد که هدفگذاری ایران جذب ۱۰ میلیون گردشگر در این سال است. عددی رویایی برای صنعت نوپا و زودرنج گردشگری، که می‌توانست نقطه پرتابی برای اقتصاد ایران باشد.
اما شش ماهه دوم سال گذشته انواع و اقسام بلایا سر صنعت گردشگری ایران آمد. ابتدا گرانی بنزین و اعتراضات خیابانی که گاهاً به خشونت کشیده شد و پس از آن ترور سردار سلیمانی و سرنگونی هواپیمای اکراینی که رسانه‌های خارجی نیز بر شایعات پیرامون آن‌ها دامن زدند تا ایران مقصدی ناامن از نظر غربی‌ها شود.
البته ایران روی گردشگران شرق و چین سرمایه‌گذاری کرده بود و به دلیل روابط مطلوب سیاسی با این کشور انبوه گردشگران شرقی پا به ایران زمین گذاشتند. در این فاصله سازمان میراث فرهنگی، وزارتخانه شد و علی‌اصغر مونسان با تمام حواشی به عنوان اولین وزیر گردشگری ایران برگزیده شد.
داستان ماه پایانی سال ۱۳۹۸ برای گردشگری، متفاوت بود، این‌بار مهمانی ناخوشایند به نام ویروس کرونا به تمام کشورها سفر کرد تا انسان از سفر و گردشگری محروم شود. اعلام شرایط اضطراری و بازگرداندن وجه تمام مسافران نوروزی سخت‌ترین لطمه بر فعالان گردشگری بود. کرونا حالا ماه‌هاست که مهمان ما شده و صنعت گردشگری را در کما فرو برده است.
فعالان صنعت گردشگری و صاحبان کسب‌وکارها به امید کمک دولت دم و بازدمی داشتند، اما اعلام کمکی در قالب وام با بهره ۱۲ درصد همان نفس کوتاه را برید و تیر خلاص را بر پیکر صنعت گردشگری زد. دولت یازدهم و مجلس دهم در تاریخ جمهوری اسلامی ایران بیشترین شعارها مبنی بر توسعه گردشگری را سر دادند، اما در عمل هیچ برنامه‌ای در کار نبود.
در روزهای گذشته سند راهبردی توسعه گردشگری، نیز در هیأت دولت تصویب شد، راهبردی برای توسعه صنعتی که در قبر خوابیده و منتظر است تا خاک بر پیکرش بریزند. حالا دیگر خبری از حمایت، تور و سفر نیست؛ چراغ اقامتگاه‌ها سو سو می‌زند و راهنمایان تور خانه نشین شده‌اند. باز هم بخش خصوصی خود را تک و تنها می‌بیند.
در این روزها برای ادامه حیات این صنعت مثل اینکه تنها راه دست به دست دادن فعالان این حوزه است. فعالانی که برخی از آنان پیشنهاد ادغام افقی و عمومی کسب‌وکارها را داده‌اند تا بلکه در این شرایط چند ماه بیشتر دوام بیاورند و با کمک هم پیکر گردشگری را از قبر خارج کنند.
اگر همچنان دولتمردان و بهارستان‌نشینان اعتقاد دارند “گردشگری” راه خروج از “اقتصاد نفتی” و نجات دهنده اقتصاد کشور و تقویت کننده تبادلات سیاسی و فرهنگی است؛ باید دست یاری به سوی ذی‌نفعان این صنعت دراز کنند تا فعالان گردشگری بیش از این در مرداب دست و پا نزنند.
منبع:ایمنا
مرتبط:
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.