ابیانه ؛ روستایی با آثار و بناهای تاریخی

وقتی می‌خواهید به استان اصفهان بروید در فاصله ۴۰ کیلومتری شمال‌غربی نطنز و در دامنه کوه کرکس روستایی قدیمی و زیبا نظر شما را به خود جلب می‌کند. نام این منطقه دیدنی ابیانه است. ابیانه را باید به اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش از زمره استثنایی‌‏ترین نقاط ایران به شمار آورد. شکوه معماری بومی و سرشار از زیبایی، آن را در شمار نمونه‌های کم نظیر و از اماکن دیدنی اصفهان و حتی از دیدنی‏‌ترین‌های کشورمان درآورده است.

ییلاق درباریان

ابیانه؛ منطقه خوش منظره و خوش آب‌و‌هوا که با داشتن موقعیت طبیعی و جاذبه های دیدنی نقاط خوب کشور می باشد. در دوره صفویه هنگامی‌که شاهان صفوی برای استراحت و شکار به نطنز می‏رفتند، بسیاری از نزدیکان آنها و درباریان ترجیح می‏دادند تا در این روستا اقامت کنند. ساختار خانه‌های این روستا، حلزونی شکل بوده که مربوط به سه دوره سلجوقیه، صفویه و قاجاریه است. بیشتر خانه‌ها به‌شکل مکعب با درب و پنجره مشبک چوبی ساخته شده که به‌صورت پلکانی بر روی هم قرار گرفته است.

پشت‌بام مسطح

ساختمان‌های قدیمی این روستا، با پوششی از خاک سرخ رنگ، در شیب یکنواخت دامنه خاکستری کوه، چون شعله‌های رقصنده آتش بر دل خاکستر دیده می‌شود. این خاک سرخ، خاصیتی در بر دارد که هر چه باران بخورد محکم‌تر می‌شود. این خانه‌ها تماماً بر روی دامنه‌ای در شمال رودخانه «برزرود» بنا شده، به‌صورتی که پشت‌بام مسطح خانه‏‌های پایین دست، حیاط خانه‌های بالادست را به وجود آورده است و هیچ دیواری هم آنها را محصور نمی ‏سازد.

روستایی چند طبقه

این روستا شبیه به  ماسوله است، وقتی از دور به آن نگاه می‌کنید روستایی چند طبقه به نظر می‌رسد طوری‌‎که پشت‌بام خانه‌های پایینی، حیاط خانه‌های بالا هستند. خانه‌ها این روستا کوچکند و پنجره‌هایی آنها رو به کوچه‌های باریک دارند و ایوان‌هایی که گاهی اهالی روستا در آن نشسته‌اند و خود، جزو جاذبه‌های اصلی روستا به حساب می‌آیند. ابیانه روستایی قرمز رنگ است به خاطر وجود معدنی در آن نزدیکی که خاک قرمز دارد.

چرا ابیانه؟

در گذشته  مردم محلی به این روستای ویونا می گفتند که «وی» در زبان آنها  به معنای بید و «ویانه» به معنای بیدستان است. علت نامگذاری این روستا این بوده که آنجا در سابق بیدستان بوده و در طول زمان، ویونا به اویانه و سپس به ابیانه تغییر یافته است.. آب هوای این روستا معتدل است و اقیلم دره ابیانه، ترکیبی از آب و هوای مدیترانه ای است.

غذاهای مردم

مردم این روستا زبان به خصوصی دارند پس نام غذاهایشان علاوه بر متفاوت بودن ، کمی عجیب است. غذاهای این منطقه برگفته از کویر و حاشیه کویر ایران است که غذاهای طبیعی ، ساده و بسیار خوش موزه است. غذای رسمی این منطقه گپا نام دارد این غذا از ذرت خرد شده و موادی دیگر درست می شود، قرمه غذای دیگر این روستا است به زبان ایبانه ای به آن قلیه می گویند و با گوشت گوسفند قربانی پخته می شود. کاروانی نیز غذای دیگر مردم این روستا بوده که شبیه کله‌جوش است که با کشک ساییده، نعناع و پیاز داغ می‌پزند.

شغل مردم

شغل مردم ابیانه دامداری، باغداری و کشاروزی است . آب زمین های کشاورزی و باغ های این منطقه از طریق هفت قنات تامین
می شود. از جمله محصولات کشاورزی این روستا سیب زمینی ، گندم، جو و میوه هایی از قیبل زرد آلو، گلابی و سیب و گردو است.

سوغاتی‌های

از صنایع دستی ابیانه می توان به آویز های دیواری ، قالی و گیوه اشاره کرد، بهترین سوغات ابیانه زیورآلات دست ساز مثل گردنبند و دستبند است. از خوراکی های پرطرفدار این منطقه می توان از لواشک نام برد که طرفداران زیادی دارد. لبنیات این روستا هم بسیار مرغوب اند و در کنار گردو و بادام از دیگر سوغات این روستا به شمار می آیند.

از چه مسیری به دیدن این روستا برویم؟

روستای ابیانه از طریق جاده کاشان – نطنز و هم از اتوبان کاشان – اصفهان قابل دسترسی است که از دو راهی مسیر کاشان به نطنز تا ابیانه حدود ۲۲ کیلومتر فاصله است که مسیری زیبا و سر سبز می‌باشد. این مسیر کاملاً کوهستانی و دره مانند است و جای جای آن را باغ‌های پر درخت پوشانده است.

منبع:توریسم پرس