سفرنامه ی غار چهل پله

تاریخ ۱۳۶۱/۰۲/۱۷

ساعت  ۰۶:۰۰ از طریق جاده شیراز – اصفهان  بوسیله اتو بوس عزم سفر کردیم.

مقصد  غار چهل پله در ۹۰ کیلومتری شمالشرق شیراز بود. این غار در رشته کوه شرقی – غربی در ۵ کیلومتری شمال قریه سی بند واقع است . این رشته کوه بسیار زیبا ست و حالت بکر و دست نخورده ای دارد. بافت آن سنگی است و از قطعات عظیم تخته سنگ های موزائیکی ساخته شده است.

در دامنه کوه جنگلی از درختان وحشی بنه، زالزالک و انجیر روئیده است. دهانه غار شمالی است  و از سطح جاده اصلی قابل رویت می باشد. از روبروی دهانه غار و موازی جاده رود بولوار جریان دارد. در نزدیکی دهانه غار چشمه پر آب و با صفایی به نام  ابوالمهدی قرا گرفته که توسط اداره جنگلداری حفاظت و جنگل کاری شده است. طبق روایت اهالی محل نام غار برگرفته از نام شخصی است که با دستکاری غار و کندن پله آن را به صورت کنونی در آورده است و از آن  جهت پناهگاه بهره می جسته است.

در ابتدای ورودی غار ۲۴ عدد پله در سنگ تراشیده شده است و در اواخر پله ها در سمت چپ کمین گاهی به صورت تونل باریک در سنگ حفر گردیده . غار ۲۵۰ متر طول دارد که شامل یک راهرو اصلی  و بن بست است . در فصل بهار در انتهای غار از سقف آب ریزش می کند که با توجه به رسوبات رسی که از شکاف های سقف بیرون آمده و به کف ریزش کرده گل چسبناکی را فراهم می سازد.

ساعت ۱۱:۰۰ بازدید را شروع نمودیم و بعد از ظهر در نزدیکی دهانه غار بر روی دیواره های سنگی، مختصری سنگ نوردی و صعود از دیواره سنگی را تمرین نمودیم. دلیل دیر آغاز نمودن بازدید چنین بود که در اثر سهل انگاری یک حلقه طناب مخصوص کوهنوردی در مینی بوسی که از مرودشت پس از پیاده شدن از اتوبوس مارا به محل آورده بود جا مانده و لاجرم تا آن ساعت به جستجوی اتومبیل پرداختیم. خوشبختانه حوالی غروب راننده ی شریف وسیله نقلیه موصوف حلقه طناب را به ما بازگردانید.

تعداد افراد حاضر در این سفر جمعا” ۱۲ نفر بود.