آشنایی با کشور کویت

کشوری کوچک کـه صاحب با ارزش ترین پول جهان اسـت. مردم این کشور همه ی در رفاه کامل بـه سر میبرند و البته قشر بیشتر شهروندان کویتی مهاجرانی هستند کـه تسلیم قوانین کویت شده اند و بعنوان یک کویتی زندگی می‌کنند. در ادامه بیشتر با کشور کویت آشنا میشویم.

درباره کشور:

این کشور کـه با عربستان و عراق همسایه اسـت، از لحاظ وسعت از همه ی همسایگانش کوچک تر و گاهی از یک استان آنها هم کم وسعت تر اسـت اما آوازه اش در دنیا پیچیده. واقعا کویت چـه ویژگی هایي دارد کـه اینقدر گاه و بی گاه نامش را می‌شنویم؟ شاید ساکنان شهر هـای جنوبی کشورمان بیشتر کویت را بشناسند.

کویت کشوری در غرب آسیا است. کویت با کشورهای عراق و عربستان سعودی دارای مرزهای خاکی و با ایران از راه خلیج فارس دارای مرزهای آبی است. پایتخت آن، شهر کویت می‌باشد. زبان رسمی این کشور عربی و واحد پول آن دینار کویت است. از میان همه ساکنان کویت ۶۰ درصد عرب هستند و نزدیک به ۳۸ درصد از ساکنان کویت نیز از تبار آسیایی هستند. مردم کویت از نژاد سپید و از تیره سامی بوده و در میان آن‌ها دیگر نژادهای عرب مانند عدنانی‌ها (نخستین گروه کوچ‌نشین از نجد به این سرزمین در جمع قبیله عنزه بوده‌اند) و قحطانی‌ها نیز یافت می‌شود.

نوشتار و زبان رسمی در این کشور عربی است. افزون بر این زبان انگلیسی به دلیل پیشینه حضور انگلیسی‌ها در این کشور و همچنین حضور آمریکا هم‌اینک به عنوان زبان دوم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد

تاریخچه کشور کویت:

تاریخ پایه‌گذاری کشور به شیخ برّاک بن غریر آل‌حمید، شیخ قبیلهٔ بنی خالد و فرمانروای امارت احساء می‌رسد که در پایان سال ۱۱۱۰ هجری دژی را با نام کوت برای انباشت آذوقه و همچنین انبار کردن جنگ‌افزار ساخت که پس از آن نام کویت از آن گرفته شد و سپس این شهر در زمان شیخ سعدون بن محمد آل‌حمید به خاندان آل صباح بخشیده می‌شود.بازرگانی کویت در قدیم بیشتر بدست ایرانیان به ویژه مردم بوشهر و خوزستان انجام می‌شد. در آغاز رشد شهر، چند صد خانوار بهبهانی نیز از هر صنف در این بندر ساکن شدند.

کویت، از لحاظ تقسیم‌بندی اداری دارای ۵ استان است که هریک از آن‌ها توسط استانداری که از سوی امیر منصوب می‌شود، اداره می‌گردد. این پنج استان عبارتند از: استان مرکزی (العاصمه)، استان الحولی، استان الاحمدی، استان الجهراء و استان الفروانیه.

 

دین و مذهب مردم:

این بیشتر شهروندان کویت اسلام است. در مورد پیروان مذاهب اسلامی در کویت آماری رسمی وجود ندارد اما برآورد می‌شود که ۷۰ درصد از شهروندان کویتی سنی و ۳۰ درصد شیعه هستند.

نوع لباس مردم:

اگر توجه کرده باشید اعراب ترجیح می دهند لباس هایی بپوشند که دست و پاهایشان را کاملا بپوشاند و زنانشان هم اغلب صورت هایشان را با رو بند می پوشانند اما در کویت به دلیل این که تعداد مهاجران بسیار زیاد است سبکی خاص را در پوشاک مردمان این کشور مشاهده نمی کنیم.

پرچم کشور:

پرچم کویت برای اولین بار در ۱۹۶۱ به رسمیت شناخته شد. به عنوان پرچم غیر نظامی و پرچم استان و نشان ملی شناخته می‌شود و همچنین دارای تناسب ۱:۲ می‌باشد.این پرچم از چهار رنگ قرمز، سفید ، سبز و مشکی تشکیل شده است.

پول کشور:

پول رایج کویت دینار است، دینار کویت مانند واحد پول دیگر کشورهای صادرکننده نفت وابستگی مستقیم مؤثری با دلار دارد. دینار کویت آزادانه قابل تبدیل است و نرخ برابری آن روزانه اعلام می‌شود.

 

اقتصاد کشور:

کویت، پنجمین کشور غنی از لحاظ ذخایر نفتی است و آن قدر سرمایه دارد که توانسته به خوبی از پس مخارج و هزینه های مهاجران بر آید. با این که کویت از نظر اقتصادی وضعیت خوبی دارد اما باز هم می توان گفت کاملا به صادرات نفتش وابسته است و حدود ۸۵ درصد درآمدش از این راه می باشد. همین موضوعات باعث شده که در کویت قیمت گاز از آب هم ارزان تر باشد.

بندرها:

بندر الاحمدی: بندر الاحمدی بزرگترین بندر نفتی کویت است که دارای چهار لنگرگاه است. اسکله شمالی بندر الاحمدی می‌تواند هم برای صادرات نفت خام و هم فراورده‌های پالایش شده مورد استفاده قرار گیرد.

بندر شعیبه: دومین بندر بزرگ کویت، شعیبه است. دارای لنگرگاه‌های ویژه کالاهای بازرگانی، کانتینر و لنگرگاه ویژه فراورده‌های نفتی است که به دست سازمان ملی نفت کویت اداره می‌گردد.

بندر شویخ: این بندر قدیمی‌ترین بندر بازرگانی کویت است که می‌تواند کشتی‌های گوناگون با آبخور ۵/۷ متر را در هر زمان و با آبخور ۵/۹ متر را فقط در وضعیت بیشینه مد آب بپذیرد.

بندر الزور: بندر الزور (میناء المسعود) چهارمین بندر نفتی کویت است که صادرات نفت منطقه بیطرف یا مقسومه را انجام می‌دهد.

بندر دوحه: بندری کوچک است که در سال ۱۹۸۱ برای قایقها و لنجهای باری ساحلی که بین کشورهای منطقه خلیج پارس کالاهای سبک جابجا می‌نمودند، ساخته شد. عمق آب در آن به ۳/۴ متر می‌رسد.

بندر عبدالله: بندر عبدالله در سال ۱۹۵۴ جهت صادرات فراورده‌های نفتی پالایشگاه میناء عبدالله ساخته شد که دارای دو اسکله در عمق دو مایلی کرانه دریا است.

 

جاذبه های گردشگری:

جاذبه های گردشگری کویت شهری با منابع عظیم نفتی در جنوب جلیج فارس است که در مقابل شهرهای دیگری اطراف خود نظیر دبی از زرق و برق کمتری برخوردار است.

۱- قصر و کاخ سیف
کاخ سیف مشهور به عنوان خانه خانواده سلطنتی جاذبه شگفت انگیزی برای گردشگران است. کاخ سیف یک نمایش فوق العاده از معماری اسلامی است که آن کاشی کاری منحصر به فرد خود را دارد. آثار هنری آن ذهن بازدیدکنندگان را مشغول می کند. بهترین ویژگی برج ساعت آن است که توسط کاشی های آبی شگفت آور ساخته شده است و سقف ها از طلای خالص پوشیده شده است. اگر چه کاخ سیف فقط به عنوان دادگاه در رویدادهای خاص و جشن ها استفاده می شود، اما هزاران نفر از بازدیدکنندگان به قصر سیف می روند تا جلوه های این ساختمان عالی را ببینند.

۲- مسجد جامع
یکی دیگر از مکانهای دیدنی های این کشور مسجد جامع کویت است. کویت به لطف منابع نفتی خود یک مسجد بسیار بزرگ و زیبا ساخته است ، یک ساختمان بسیار بزرگ و همچنین دارای طراحی بسیار زیبا در داخل مسجد ، این مسجد جزو بزرگترین و زیبا ترین مساجد دنیاست ، بازدید از این مسجد به رایگان است و همچنین دارای تور رایگان از مرکز شهر به مسجد جامع.

۳- مرکز علمی
این مرکز علمی که برای اموزش کودکان ساخته شده است، میتواند ساعات خوشی ر برای کودکان و خانواده های آنها رقم بزند ، در این مرکز سینما ، یک مرکز بزرگ یاد گیری کودکان ، ویک لنج است که کودکان با آن به سواری میپردازند.

۴- موزه رجب طارق
این مجموعه شگفت انگیز که دارای اشیایی از اسلام قدیم، نسخ خطی کتابها، جواهرات، پارچه، سرامیک و … است، که در طی سالها جمع آوری شده است، این موزه یکی ازکامل ترین موزه ها درمورد تاریخ اسلام است.

۵- برجها

یکی دیگر از مکانهای توریستی کویت دو برج کویت هستند، دو برج بزرگ در کنار هم که ارتفاع هر کدام از آنها ۱۲۰ متر است ، هرکدام از این برج ها برای خود دارای چندین رستوران ، و کافه و همچنین سینما هست ، این برجها در قلب شهر کویت قرار دارند و هرساله ، دارای بازدید کنندگان بسیاری از سرتاسر دنیا هستند.

 

مرتبط:

کویت ، منزلگاه برج‌های نمادین