استهبان کجاست؟

شهرستان استهبان از شهرستانهای استان فارس است. مرکز این شهرستان، شهر استهبان است. جمعیت شهرستان استهبان بر طبق سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۶۸٬۸۵۰ نفر بوده‌ است. شهرستان استهبان از سرزمینهای شرق استان فارس است که شمال آن به نی ریز، جنوب آن به کوه‌های تودج (توده) و غرب آن به دشت رونیز و شرق آن به کوه‌های داراب و ایج محدود می‌شود. استهبان منطقه دشتی است با ۱۷۶۷ متر ارتفاع از سطح دریا و ۲۶۵۲ کیلومتر مربع وسعت، با این شرایط این شهر در دشتی قرار دارد که توسط کوه‌ ها احاطه شده‌ است. از شهر استهبان مدار ۲۹ درجه و ۸ دقیقه عرض شمالی و ۵۴ درجه و ۳ دقیقه طول شرقی می‌گذرد. جاده کوهستانی شرق شهرستان استهبان به طول ۳۵ کیلومتر عامل ارتباط آن با نیریز است، جاده غربی شهرستان استهبان به طرف شیراز از دشتهای به هم پیوسته گرده و رونیز می‌گذرد و در محدوده تنگ کرم به جاده شیراز به فسا می‌پیوندد. این جاده تا شیراز ۱۷۵ کیلومتر طول دارد. کوه‌های مرتفع، قسمت‌ های غربی، جنوب غربی، جنوبی و تا حدودی شمال منطقه را فرا گرفته‌اند. مهم‌ترین ارتفاعات استهبان، سلسله جبال تودج است که در اصل دنباله زاگرس جنوبی می‌باشد. بلندترین ارتفاع در این سلسله جبال ۲۳۰۰ متر است. طول این ارتفاعات را صاحب فارسنامه ناصری از «رونیز» تا کوه «بوخون» در «فارغان سبعه» چهل و چهار فرسخ نوشته‌ است.
منابع آب منطقه استهبان را چشمه، قنات و رودخانه تشکیل می‌دهند. رودخانه‌های شهرستان استهبان فصلی اند و در اسفند و فروردین ماه سال های پر باران از ارتفاعات جنوبی مشرف به شهرستان استهبان سرچشمه گرفته و با گذشتن از غرب شهر به سوی شمال، روستاهای خیر، جاری می‌شوند و در آنجا به دریاچه بختگان می‌ریزند. رودخانه‌های «فتح‌ آباد» و «عباس‌ آباد» از این نمونه‌ اند رودخانه «رودبال» (روستائی در نزدیکی ایج) تنها رودخانه دائمی منطقه‌است که از کوه‌های «بوخون نیریز» سرچشمه می‌گیرد و با مشروب کردن روستاهای ایج و سلطان شهباز وارد ناحیه رودبال داراب می‌شود. چشمه‌های «قعری»، «پازهری»، «یوخوُ»، «مُرَخنه» و «بُک بُک» از مهم‌ترین منابع تأمین آب شهرستان استهبان بشمار می‌روند. این چشمه سارها که در ارتفاعات جنوب غرب و غرب شهرستان (سلسله جبال تودج) قرار دارند در اصل سرقناتهایی هستند که از گذشته بسیار دور مورد بهره‌برداری اهالی منطقه بوده‌اند. در کتب قدیم آمده‌ است که آب بستان ها و زراعت این شهر از چشمه‌ های پازهری و قعری بوده که هر دو از جانب مغرب همه جا زیر درختان با ثمر جاری اند.

آب و هوای استهبان

حداکثر گرمای تابستان در منطقه استهبان ۳۶ درجه و حداقل سرمای زمستان ۴ درجه زیر صفر است. متوسط باران سالانه بین ۵۰ تا ۴۵۰ میلیمتر گزارش شده است. تغییر ریزش برف و باران سالانه از خصلت های طبیعی و کهن منطقه محسوب می‌شود. این ویژگی که مخصوص نواحی آب و هوایی متأثر از اقلیم کویری است در کم و زیاد شدن آب چشمه‌ها و قنات ها تأثیر فراوان دارد بطوری که اگر یک سال بارندگی فراوان (بخصوص بصورت برف در ارتفاعات) صورت گیرد آب چشمه‌سارها و قنات ها سنگین و زیاد خواهد بود و بر عکس اگر کمی بارندگی در مدت چند سال به صورت پیوسته رخ دهد حتی ممکن است به خشک شدن برخی منابع آب بیانجامد.

سفرنامه

این برنامه به علت دوری مسافت و داشتن ماشین یکی از اعضای گروه قرار شد که شب حرکت کنیم به همین دلیل ساعت ۲۰:۰۰ همه در منزل ما جمع شدند و پس از بستن کوله ها روی ماشین لندرور بهمن،  ساعت ۲۱:۰۰ به سمت استهبانات حرکت کردیم. ساعت ۲۴:۰۰ بود که به شهر استهبان رسیدیم. بعد از پارک کردن ماشین در نزدیکی آبشار به زیر دیواره رفتیم و شب را در زیر دیواره ماندیم.  صبح ساعت ۶:۰۰ بود که از خواب بیدار شدیم و گروه  پس از صرف صبحانه به سمت دیواره شماره  ۱۲، حرکت کردیم. قرار بود که به دو گروه تقسیم شویم؛ تعدادی دیواره ۱۲ را تمام کنند و تعدادی دیواره ۱۳  را.

گروه شروع کننده که در نزدیکی دیواره ۱۲ قرار داشت پس از کار کردن یکی از بچه ها، من و حمید اخگر به سمت دیواره رفتیم و پس از بستن کارگاه در وسط دیواره  تعدادی رول در آنجا  زدیم و سپس به وسیله فرود در ساعت ۱۶:۳۰ به سمت پائین دیواره آمدیم. در همین زمان بچه ها دیواره جدید را کار کردن و تعدادی رول در دیواره مربوطه را زده بودند پس از برگشتن ما ساعت ۱۷:۰۰ نهار را صرف کردیم و به علت تاریک شدن به سمت ماشین رقته و پس از بستن کوله ها به سمت شیراز حرکت کردیم.

اعضای شرکت کننده در این برنامه ۱۱ نفر بودند.

مرتبط:

تل باکون، گسترده‌ترین کاوش یک محوطه پیش‌ازتاریخی فارس